Ἡ ματαίωση τοῦ διαθρησκειακοῦ συνεδρίου καὶ ἡ ἐνόχληση τῶν Hoaxes

 

Ἡ ματαίωση τοῦ διαθρησκειακοῦ συνεδρίου καὶ ἡ ἐνόχληση τῶν Hoaxes

 

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Θέσπιδος 11 ΜΑΡΟΥΣΙ
ΤΗΛ. 210 8025211 estiapm@gmail.com

Τὸ πολυδιαφημισμένο διαθρησκειακὸ συνέδριο τῶν Τρικάλων ματαιώθηκε, προκαλῶντας ἕνα μικρὸ πλῆγμα στὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Τὸ τελειωτικὸ χτύπημα στὴν ἀσεβῆ ἐκδήλωση, ἦταν ἡ δήλωση ἀποχῆς τῶν Μητροπολιτῶν ποὺ φέρονταν νὰ συμμετέχουν στὸ πρόγραμμα. Οἱ δὲ Μητροπολῖτες, παρακινήθηκαν, πρὸς τιμήν τους, ἀπὸ τὶς ὑγιεῖς ἀντιδράσεις τοῦ κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ.

Ὅμως, ἀναμένονται σύντομα παρόμοιες ἐκδηλώσεις, γι’ αὐτὸ ἡ ἐπαγρύπνηση ὅλων εἶναι ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη. Ἡ κάμψη τῆς δογματικῆς συνείδησης τῶν Ὀρθοδόξων, εἶναι βασικὴ προϋπόθεση γιὰ νὰ ἐπικρατήσει ὁ Οἰκουμενισμός, προετοιμάζοντας τὸ ἔδαφος γιὰ τὸν Ἀντίχριστο. Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, ἕνα ἀπὸ τὰ ἰσχυρότερα μέσα τῆς παγκοσμιοποίησης, ἡ πλατφόρμα κοινωνικῆς δικτύωσης facebook καὶ οἱ ἐθνικοί μας λογοκριτές, τὰ ἑλληνικὰ hoaxes, διαγράφουν ὡς ἀναληθῆ ὁποιαδήποτε ὀρθόδοξη κριτικὴ στὸ συνέδριο τῆς ἀνομίας, φανερώνοντας πόσο ἐνόχλησε ἡ λαϊκὴ ἀντίδραση καὶ ἡ τελικὴ ματαίωση τῆς προγραμματισμένης ἐκδήλωσης.

Φορεῖς ἐμμονικοὶ ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως τὰ ἑλληνικὰ hoaxes, δὲν ἔχουν δισταγμὸ νὰ ὑποστηρίξουν θεολόγους, κληρικοὺς καὶ συνέδρια ποὺ διαστρεβλώνουν τὸ Εὐαγγέλιο, γιατί μὲ αὐτὴ τὴ διαστρέβλωση ἐπιδιώκουν τὸν ἴδιο στόχο, τὴν οὐσιαστικὴ ἀπομάκρυνση τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὶς σωτηριώδεις διδασκαλίες τοῦ Εὐαγγελίου.

Πολλὲς φορὲς ἀπογοητευόμαστε ὅτι εἴμαστε μικροὶ ἀπέναντι στοὺς νεοταξίτες. Ὁ διάβολος, τὴν ἐπιθυμία του νὰ γίνει θεός, τὴ διοχετεύει στοὺς ἀνθρώπους μὲ τὸ λογισμὸ ὅτι ἐκεῖνος ἔχει τὸν πρῶτο καὶ τὸν τελευταῖο λόγο στὴν πορεία τῆς ἀνθρωπότητας. Ὅμως, δὲν μπορεῖ τίποτα νὰ κάνει ἂν δὲν παραχωρηθεῖ ἀπὸ τὸν Ἀληθινὸ Θεό, γιὰ τὶς δικές μας ἁμαρτίες καὶ γιὰ δική μας δοκιμασία.

Ἡ διάθεση τῶν πιστῶν γιὰ ἀγῶνα συγκινεῖ τὸν Θεό, ὁ Ὁποῖος ἔχει τὴ δύναμη νὰ συντρίψει τὰ σκοτεινὰ σχέδια. Ἡ μικρὴ αὐτὴ νίκη κατὰ τοῦ οἰκουμενισμοῦ, εἶναι σημαντικὴ ὄχι μόνο γιὰ τὴν ματαίωση τοῦ συνεδρίου, ἀλλὰ καὶ γιατί ἔδειξε ὅτι ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νὰ ἀνατρέψει καταστάσεις. Οἱ νεοταξίτες ἔχουν τὰ χρήματα, τὰ ΜΜΕ, τὶς διασυνδέσεις μὲ τὶς ἐξουσίες. Ὅμως, ὁ ἁπλὸς πιστὸς ἔχει ἰσχυρότερο ὅπλο, ἐκεῖνο τῆς προσευχῆς, ἀλλὰ καὶ τῆς εὐπρεποῦς διαμαρτυρίας.

Ἡ ἀντίδρασή μας, ὄχι μὲ ἐμπάθεια ἢ μῖσος, ἀλλὰ μὲ ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστό, μπορεῖ νὰ ἀντλήσει ἀναρίθμητες εὐλογίες καὶ δυνάμεις. Ἔχει δὲ τὴν ἴδια πνευματικὴ ἀξία, εἴτε φέρει ἀποτέλεσμα, εἴτε δὲν φέρει, διότι τὸ ἀποτέλεσμα ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸν Θεό.

Ὅταν, μάλιστα, ἡ ἀντίσταση κατὰ τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, συνδυάζεται μὲ ἀντίσταση κατὰ τῶν παθῶν μας, δὲν μπορεῖ σὲ καμία περίπτωση νὰ ἀποτύχει. Μὲ τὸν προσωπικὸ ἁγιασμὸ τῶν χριστιανῶν, ἁγιάζει ὁ κόσμος καὶ ἡττῶνται οἱ δαιμονικὲς παρατάξεις.

 Ἡ πνευματικὴ ὀλιγωρία καὶ οἱ μικρὲς ὑποχωρήσεις στὴν πνευματικὴ ζωή, ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἀφήνουν χῶρο στὶς δαιμονικὲς δυνάμεις νὰ ἐπικρατήσουν, ἐκεῖ ποὺ δὲν ἐπικρατεῖ ἡ θεία χάρη.

Ας είμαστε όλοι άγρυπνοι για τις επόμενες προκλήσεις.

 

πηγή:  orthros.eu

https://makkavaios.blogspot.com

 

“Ο έρωτας των συζύγων”

Υπέροχοι λόγοι του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Ο συζυγικός έρωτας είναι η βάση της κοινωνικής ζωής

Τίποτα δεν στηρίζει τόσο την ζωή μας, όσο ο έρωτας του άνδρα και της γυναίκας.

Ο συζυγικός έρωτας στηρίζει τον γάμο

“Μην παρατηρήσεις με πάθος ξένο κάλλος”. Δεν είπε απλώς “μην παρατηρείς το κάλλος” αλλά πρόσθεσε “ξένο”, γιατί απαιτεί το να απολαμβάνει κανείς την ομορφιά της γυναίκας του. …

“Σαν προς αξιαγάπητο ελάφι και χαριτωμένο πουλαράκι ας είναι η αγάπη σου και η συμπεριφορά σου προς τη γυναίκα σου”. Μέσον συνδέσμου του γάμου είναι κι αυτό, ώστε οι άνθρωποι να κυριεύονται από σφοδρό πόθο για τα σώματα. Επειδή δηλαδή ο Θεός έφτιαξε τη ζωή μας επίπονη και κοπιαστική, μας χάρισε και κάποια παρηγοριά. Έτσι λοιπόν η ομορφιά γίνεται για μας μέσο διεγέρσεως της αγάπης που συγκρατεί τα πάντα. Γιατί πολλά πράγματα βρήκε και έκανε ο Θεός, ώστε ο σύνδεσμος του γάμου να μείνει αδιάσπαστος.

Ο συζυγικός έρωτας είναι νόμιμος

Αν θέλεις να βλέπεις και να τέρπεσαι, κοίταζε τη γυναίκα σου και αγάπα την ερωτικά συνεχώς. Κανείς νόμος δεν το εμποδίζει.

Η δύναμη της συζυγικής αγάπης

“Και δούλεψε ο Ιακώβ για την Ραχήλς εφτά χρόνια και φαινόταν σ΄αυτόν σαν λίγες μέρες, γιατί την αγαπούσε”. Ο αριθμός των εφτά χρόνων, λέγει, του φαινόταν σαν λίγες μέρες, εξ αιτίας της υπερβολικής αγάπης που είχε για την κόρη. Γιατί, όταν κανείς πληγωθεί από τον πόθο της αγάπης, δεν βλέπει καμιά απο τις δυσκολίες, αλλά εκείνα που είναι γεμάτα κινδύνους και πολλές ταλαιπωρίες, όλα τα υποφέρει  εύκολα, επειδή αποβλέπει μόνον σε ένα, δηλαδή να ικανοποιήσει τον πόθο του.

από το βιβλίο: Παιδαγωγική Ανθρωπολογία του αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Βασιλείου Χαρώνη και Ουρανίας Λανάρα

πηγή: antexoume.wordpress.com

https://simeiakairwn.wordpress.com

Άγιος Ιωάννης Βατάτζης, ο ελεήμων Βυζαντινός Αυτοκράτορας

 

Άγιος Ιωάννης Βατάτζης, ο ελεήμων Βυζαντινός Αυτοκράτορας

 

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ, Θεολόγου – Καθηγητού 

 

        Ανάμεσα στους πολλούς ευσεβείς αυτοκράτορες του Βυζαντίου ξεχωρίζει ο Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης, ο οποίος υπήρξε ένας από τους ενδοξότερους βασιλείς, και άγιος της Εκκλησίας μας και μάλιστα έχει την προσωνυμία του Ελεήμονος.

        Γεννήθηκε στο Διδυμότειχο το 1193 από γονείς επιφανείς και ευσεβείς. Ο πατέρας του Βασίλειος και ήταν ο Δούκας του θέματος των Θρακησίων και δομέστικος της ανατολής. Η μητέρα του Αγγελίνα ήταν κόρη του Ισαακίου, γιού του Κωνσταντίνου Αγγέλου, και της Θεοδώρας Κομνηνής, κόρης του Αλεξίου Α΄ Κομνηνού.

        Έζησε σε καιρούς τραγικούς για το θεόσωστο κράτος, αφού οι αιρετικοί δυτικοί, μη μπορώντας να υποτάξουν διαφορετικά την Εκκλησία στην εξουσία του αιρεσιάρχη πάπα, έκαναν τις φοβερές σταυροφορίες, με σκοπό δήθεν την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων από τους μουσουλμάνους Σαρακηνούς, αλλά στην ουσία να καθυποτάξουν την Ορθοδοξία στον παπισμό, δια της βίας.  

      Οι πραγματικοί σκοποί των σταυροφόρων αποκαλύφτηκαν κατά την Δ΄ σταυροφορία, το 1204. Οι ορδές των φραγκικών δυτικών στρατευμάτων αντί να οδεύσουν προς την Ιερουσαλήμ, στράφηκαν προς τη Βασιλεύουσα, την οποία εκπόρθησαν, κατάκτησαν και λεηλάτησαν, σε τέτοιο βαθμό, που ξεπέρασε και αυτή την άλωσή της από τους Οθωμανούς το 1453!

      Η πόλη παραδόθηκε στους δυτικούς  κατακτητές. Στον αυτοκρατορικό θρόνο ανέβηκε Λατίνος αυτοκράτορας, όπως και στον πατριαρχικό θρόνο. Η αυτοκρατορία διαμελίστηκε. Το μεγαλύτερο μέρος κατέλαβαν οι Φράγκοι, ενώ σχηματίστηκαν άλλα τρία αντίπαλα βασίλεια (Αυτοκρατορία της Νικαίας, το Δεσποτάτο της Ηπείρου, και το Βουλγαρικό βασίλειο του Ιωάννη 2^ου του Ασάνη). Ο νόμιμος αυτοκράτορας και ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κατέφυγαν στην αυτοκρατορία της Νικαίας.

      Μετά το θάνατο των γονέων του ο Ιωάννης, αφού μοίρασε στους φτωχούς τη μεγάλη περιουσία του και μη αντέχοντας την λατινοκρατία, κατέφυγε στην ελεύθερη Νίκαια, με προορισμό την πόλη Νυμφαίο της Βιθυνίας. Ο αδελφός του πατέρα του και ιερέας στα ανάκτορα του βασιλέα Θεόδωρου Α΄ Λάσκαρη, τον κάλεσε και τον φιλοξένησε στο παλάτι και τον γνώρισε στον αυτοκράτορα. Εκείνος διείδε τον δυναμικό χαρακτήρα του, τις αρετές του και τις στρατιωτικές του ικανότητες και του απένειμε το αξίωμα του πρωτοβεστιάριου. Αργότερα, όταν διαπίστωσε την πιστότητά του σ’ αυτόν αποφάσισε να τον κάμει γαμπρό του, δίνοντάς του ως σύζυγο την μεγαλύτερη κόρη του, την πριγκίπισσα Ειρήνη, εξασφαλίζοντας έτσι διαδοχή για τον αυτοκρατορικό θρόνο.

       Το 1222 ο Θεόδωρος Λάσκαρης πέθανε ξαφνικά σε ηλικία 47 ετών. Την ίδια χρονιά ο στρατός και ο λαός ανακήρυξαν αυτοκράτορα τον Ιωάννη Γ΄ Δούκα Βατάτζη, τον οποίο έστεψε ο Πατριάρχης Μανουήλ Σαραντινός. Με την άνοδό του στο θρόνο έδειξε τις σπάνιες πολιτικές και στρατιωτικές ικανότητές του. Έδωσε μεγάλη σημασία στην αναδιοργάνωση του στρατού, στα πρότυπα των παλαιών μεγάλων αυτοκρατόρων. Παράλληλα άρχισε μια ριζική αναδιοργάνωση του Κράτους. Όλα αυτά, για την ανάκτηση των χαμένων εδαφών της από τους Φράγκους. Αναδείχτηκε έτσι ως ένας από τους μεγαλύτερους χριστιανούς ηγεμόνες της εποχής του.

       Πραγματοποίησε μια σειρά από νικηφόρες μάχες και με έξυπνους χειρισμούς, κατάλαβε, σε σύντομο χρονικό διάστημα, όλα σχεδόν τα εδάφη της Μ. Ασίας, τα οποία βρισκόταν στα χέρια των Λατίνων. Στη συνέχεια μετέφερε τον πόλεμο στο ευρωπαϊκό τομέα, καταλαμβάνοντας την Αδριανούπολη. Ως το 1254, έτος του θανάτου του, είχε καταλάβει όλα τα χαμένα εδάφη της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, που είχε πριν την φραγκοκρατία και το μόνο που απόμεινε ήταν η κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως, την οποία ανακατάλαβε ο διάδοχός του Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος το 1261. Την ανασύσταση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας την αποδίδουν οι ιστορικοί ουσιαστικά στον Ιωάννη Βατάτζη.

       Εκτός από ικανός στρατιωτικός αναδείχτηκε και ιδανικός πολιτικός. Εμφορούμενος από φλογερή πίστη στο Θεό, σεβασμό για την Εκκλησία και αγάπη για το λαό κυβέρνησε με δικαιοσύνη και σωφροσύνη. Πονούσε που έβλεπε την απόσχιση της δυτικής χριστιανοσύνης από την μία αδιαίρετη Εκκλησία και γι’ αυτό είχε κάνει πολλές απόπειρες για την ένωσή της με αυτή. Μάταια όμως, διότι ο πάπας Γρηγόριος Θ΄ τον αγνοούσε!  

      Ως χαρακτήρας ήταν απλός, καταδεκτικός και φιλήσυχος. Ο κάθε πολίτης μπορούσε να τον δει και να του εκθέσει τα προβλήματά του. Προστάτευε τους αδικημένους και τους αδύναμους. Περιόρισε τη δύναμη των γαιοκτημόνων προς χάριν των μικροϊδιοκτητών αγροτών. Αναδιοργάνωσε τη γεωργία και την κτηνοτροφία και αύξησε την επάρκεια τροφίμων. Υποστήριξε τα φιλανθρωπικά ιδρύματα, στα οποία έβρισκαν καταφύγιο χιλιάδες αναξιοπαθούντες, περιορίζοντας δραστικά τη φτώχια. Ο ίδιος ζούσε λιτά, σχεδόν ασκητικά και στηλίτευε την πολυτέλεια και τις σπατάλες. Τα δημόσια ταμεία γέμισαν από την χρηστή διαχείριση και μπορούσε έτσι να ασκεί το σπάνιο φιλανθρωπικό του έργο. Ο λαός τον υπεραγαπούσε.

      Στις 4 Νοεμβρίου του 1254 ο χρηστός και ευσεβής αυτοκράτορας της Νικαίας Ιωάννης αρρώστησε ξαφνικά και πέθανε. Η αγία του ψυχή πέταξε στα ουράνια και το ασκητικό του σώμα κηδεύτηκε με θλίψη αβάσταχτη από το λαό, ο οποίος θρηνούσε για μέρες τον αγαπημένο του ηγεμόνα. Ενταφιάστηκε στη Μονή του Σωτήρος Χριστού, που είχε ιδρύσει και χτίσει ο ίδιος στο Νυμφαίο της Βιθυνίας. Όμως μετά από επτά χρόνια, όταν έγινε εκταφή βρέθηκε άφθαρτο, να ευωδιάζει, έχοντας το χρώμα ζωντανού ανθρώπου και εύκαμπτο, δείγμα της αγιότητάς του. Ως και τα ενδύματά του ήταν απόλυτα άφθορα! Μεταφέρθηκε στη Μαγνησία της Μ. Ασίας, το οποίο έκανε άπειρα θαύματα. Η Εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο και η μνήμη του εορτάζεται στις 4 Νοεμβρίου.

        Αργότερα μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη και χάθηκε μυστηριωδώς κατά την άλωση. Γι’ αυτό αναπτύχθηκε γύρω από αυτόν ο θρύλος του «Μαρμαρωμένου Βασιλιά», ο οποίος θα φανεί για να ελευθερώσει ξανά την Βασιλεύουσα. Με αυτόν τον ελπιδοφόρο θρύλο πορεύτηκε το Γένος μας για αιώνες και καρποφόρησε το δένδρο της λευτεριάς, ο οποίος είναι συνδεδεμένος με τον άγιο Ιωάννη Βατάτζη!    

πηγή: http://aktines.blogspot.com

https://makkavaios.blogspot.com

Ιερατική Σύναξη στη δοκιμαζόμενη Εκκλησία της Ρουάντας

 

Ιερατική Σύναξη στη δοκιμαζόμενη Εκκλησία της Ρουάντας

«_Οι χριστιανοί μας παραμένουν ενωμένοι με την Εκκλησία μας, προσεύχονται και περιμένουν να ανοίξουν οι ναοί_».

Αυτό διαβεβαίωσαν οι 7 Ιερείς, οἱ 2 Διάκονοι και οι 4 Υποδιάκονοι, που συμμετείχαν στην Ιερατική Σύναξη, που προσκάλεσε ο Εντεταλμένος Πατριαρχικος Επιστροπος Κιγκάλι και Ρουάντας, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μπουκόμπας και Δυτικής Τανζανίας κ. Χρυσόστομος.

Η Ιερατικής Σύναξη συνεκλήθη στις 30/10 στο Επισκοπείο στην Rwamagana της Ρουάντας και εξέτασε την κατάσταση, που έχει διαμορφωθεί μετα το κλείσιμο των Ναών και την απαγόρευση λειτουργίας για τους ιερείς από τον περασμένο Ιούλιο.

Ο Επίσκοπος “μετέφερε τίς εὐχές τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου κ. Θεοδώρου καί εξέφρασε την αγωνία του «_για την σταθερότητα των χριστιανών στην Ορθόδοξη πίστη, αυτή την ώρα της μεγάλης δοκιμασίας».

Ζήτησε από τους Ιερείς_ «_να δραστηριοποιηθούν με τις κατ’ οίκον επισκέψεις στις οικογένειες των χριστιανών, κατηχόντας, διδάσκοντας και στηρίζοντας_».

Οι Ιερείς παρουσίασαν την κατάσταση των Ενοριών τους, τις δραστηριότητες τους στον καιρό της δοκιμασίας, τον αριθμό των οικογενειών και χριστιανών, που επισκέφθηκαν.

Μετα από διάλογο πάρθηκε η απόφαση να στηρίζουν τους χριστιανούς

με διανομή τροφίμων κατ οίκον και Κατήχηση και επικοινωνία με τους πιστούς μέσω Whatsaap.

Αποφασίσθηκε να μεταφέρουν την Θεία Κοινωνία από το Αρτοφόριο να κοινωνούν στα σπίτια και να χρίζουν με το Έλαιον του Αγίου Ευχελαίου, για μη μένουν οι πιστοί μακριά από την Θεία Χάρη».

Ο Επίσκοπος ανέφερε τις ενέργειες που έγιναν για το άνοιγμα των Ναών και το μέλλον της Ορθοδοξίας στην Ρουάντα, λέγοντας ότι, «_θα βαδίσουμε βήμα-βήμα στην επανεκίνηση της Ορθοδοξίας στην Ρουάντα, με προσευχή και πολλή προσοχή_».

Κατ αρχάς αναφέρθηκε στην ενημέρωση του Πατριάρχου, των Προξενικών Αρχών Ελλάδος και Κύπρου για το κλείσιμο των Ναών, καθώς και του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδος.

Οι ενέργειες που έγιναν ήταν οι εξής:

1. Εστάλη ο Υποδιάκονος Αναστάσιος στην Ιερά Μονή Μαχαιρά για να προετοιμασθεί για την μοναχική κουρά και την Ιερωσύνη. Είναι ο μοναδικός που έχει πτυχίο Θελογίας και μόλις χειροτονηθεί θα ανοίξουν 2 Ναοί στη Ρουάντα.

2. Ξεκίνησαν 8 κληρικοί να φοιτούν στην Θεολογική Σχολή του Κιγκάλι. Προβλέπεται, ότι ο Διάκονος Στέφανος θα πάρει πτυχίο σε ένα χρόνο, οπότε τον Δεκέμβριο του 2025 θα ανοίξει και ο Ναός του Αγίου Παισίου στο Rwabutazi. Οι υπόλοιποι θα τελειώσουν σε 3 χρόνια.

Σε όλους συνέστησε υπομονή, κατάρτιση και προετοιμασία.

3. Τρεις νέοι, υποψήφιοι Ιερείς, φοιτούν ως Ιεροσπουδαστές στην Ιερατική Σχολή ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΜΑΡΚΟΣ Μπουκόμπας.

4. Θα ξεκινήσουν οι εργασίες ολοκλήρωσης των οικοδομικών εργασίων των Ναών για να είναι σύννομη η Εκκλησία μας με τον νόμο περί θρησκειών και με τις υποδείξεις της Πολιτείας.

5. Ο Επίσκοπος, με την ευλογία του Πατριάρχου, θα κάνει τά απαραίτητα ταξίδια σε τοπικές Εκκλησίες, απ οπου θα ζήτηση βοήθεια και συναντίληψη για την δοκιμαζόμενη Εκκλησία της Ρουάντας.

Οι Ιερεις εξέφρασαν τις ευχαριστίες τους στο OCMC της Αρχιεπισκοπής Αμερικής το Ορθόδοξο Μακεδονικό Παρατηρητήριο από Θεσσαλονίκη, που καλύπτουν την μηνιαία μισθοδοσία τους.

Ο Επίσκοπος τους ανακοίνωσε την επικείμενη έκδοση στα Κινιαρουάντα του Ευαγγελίου των Ναών, του Ημερολογίου του 2025 και της Κατηχησης από την Ιερά Μονή Παρακλήτου.

Οι σταυρωμένοι Ιερείς απήλαυσαν της φιλοξενίας του σταυρωμένου τους Επισκόπου και ενθαρρυμένοι και ενισχυμένοι επέστρεψαν στις σταυρωμένες Ενορίες τους ευχόμενοι,

 *”καλήν Ανάστασιν στην Εκκλησία μας*”.

imbubkoba.webnode.gr

 

πηγή:  orthodoxostypos.gr

https://makkavaios.blogspot.com

Η Εκκλησία μας εύχεται υπέρ της ειρήνης του κόσμου και εναντίον του πολέμου

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ, Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων

Η Εκκλησία μας εύχεται υπέρ της ειρήνης του κόσμου και εναντίον του πολέμου

Τεράστια λύπη προκαλεί η συνέχεια, στην περιοχή της γειτονιάς μας, των φονικών και καταστροφικών πολέμων. Ελάχιστοι φαίνεται να είναι οι Έλληνες που επιθυμούν τον πόλεμο και σχεδόν όλοι θλίβονται, βλέποντας, εκατέρωθεν, εκατοντάδες από ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους, να θανατώνονται ή να τραυματίζονται από τους συνεχιζόμενους βομβαρδισμούς.

Οι προσευχές των Χριστιανών αλλά και οι συχνές πολιτικές παρεμβάσεις ή διαδηλώσεις υπέρ της ειρήνης, σε πολλές χώρες του κόσμου, δυστυχώς, δεν εισακούονται και δεν έχουν καταφέρει να συγκινήσουν τα κέντρα εξουσίας, που ελέγχουν και εξυπηρετούν τις γεωπολιτικές εξελίξεις και τη ροή των πολεμικών σχεδίων και συρράξεων, επιβεβαιώνοντας τον χριστιανικό Λόγο που τονίζει ότι αυτές είναι οι αναμενόμενες συνέπειες της αποδοχής και κυριαρχίας του κοσμικού πνεύματος στη ζωή μας: «Ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται» (Α’ Ιω. 5, 18-21).

Στην ουσία, επιβεβαιώνεται η διδασκαλία του Ευαγγελίου, που θεωρεί την ειρήνη πνευματική δωρεά, χορηγούμενη άνωθεν στους αγνούς, ταπεινούς και καθαρούς τη καρδία ανθρώπους, οι οποίοι είναι και οι μόνοι, που μπορούν να είναι «ειρηνοποιοί» και γι’ αυτό ο Χριστός τους μακαρίζει, σημειώνοντας στους Μακαρισμούς ότι θα ονομαστούν υιοί του Θεού: «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται» (Ματθ. 5, 9).

Η ειρήνη, συνεπώς, είναι πνευματική δωρεά, που χορηγείται άνωθεν στους πιστούς ανθρώπους και γι’ αυτό, εάν οι άνθρωποι δεν θελήσουν να λάβουν μέσα στην ψυχή τους την Ειρήνη από το Πνεύμα το Άγιο, τότε αυτός που θα κυριαρχεί και θα διαφεντεύει στην ψυχή τους θα είναι ο πονηρός διάβολος, ο οποίος μόνον πολέμους, διαμάχες, διαβολές και διχασμούς εμπνέει δημιουργεί και καλλιεργεί.

Διαχρονικά, το πρόβλημα του κόσμου είναι η απομάκρυνσή του από τον Θεό της αγάπης και της Ειρήνης και όσο απομακρύνεται από Αυτόν, τόσο περισσότερο προσεγγίζει τον εμπνευστή, παραγωγό και γεννήτορα του κακού, ένα από τα παιδιά του οποίου είναι ο Πόλεμος.

Γι’ αυτό στην Εκκλησία μας οι πιστοί προσευχόμαστε στον Θεό της ειρήνης «υπέρ της άνωθεν ειρήνης και της των πάντων ενώσεως» και «υπέρ της Ειρήνης του σύμπαντος κόσμου» και ζητούμε να είναι η κάθε μέρα μας «αγία ειρηνική και αναμάρτητη», να ζήσουμε «εν ειρήνη και μετανοία τόν υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών» και «χριστιανά, ανώδυνα ανεπαίσχυντα και ειρηνικά τα τέλη της ζωής ημών».

Στην Ακολουθία της Αρτοκλασίας, επίσης, παρακαλούμε τον Θεό να διαφυλάττει την Εκκλησία και τις πόλεις μας και κάθε πόλη και χώρα, από «πυρός, μαχαίρας, επιδρομής αλλοφύλων, εμφυλίου πολέμου και αιφνιδίου θανάτου», να απομακρύνει από μας «πάντα εχθρόν και πολέμιον» και να ειρηνεύει τη ζωή μας. Στο Μεγάλο Απόδειπνο, ακόμη, απευθυνόμαστε στον Θεό, ως «Εξουσιαστή και Άρχοντα ειρήνης».

Είναι σαφές, επομένως ότι, εάν κάποιος δεν ζητά και δεν έχει την άνωθεν καταβαίνουσα δωρεά της ειρήνης μέσα στην καρδιά του, τότε ούτε στις αποφάσεις ούτε στη συμπεριφορά και στις πράξεις του θα την έχει.

Η έλλειψή της, όμως, γεννά στον εσωτερικό και στον εξωτερικό κόσμο του κάθε ενός ξεχωριστά αλλά και όλων όσων βρίσκονται στην ίδια κατάσταση, τις προϋποθέσεις για διασάλευση της ειρήνης και μείωση των αντιστάσεων έναντι των ερίδων, των συρράξεων και των πολεμικών συνθηκών.

Ο Φώτης Κόντογλου σημείωνε πάνω σε αυτό το θέμα ότι: «Ο κακόμοιρος ο κόσμος διψά για ειρήνη. Μα χωρίς την από μέσα ειρήνη, δεν μπορεί να γίνει ειρήνη εξωτερική. Χωρίς την ψυχική ειρήνη, η πολιτική και κοινωνική ειρήνη είναι ψεύτικη. Τέτοια είναι η ειρήνη που μπορεί να κάνει ο κόσμος˙ οι άνθρωποι, που τρώγονται με τα πάθη τους και που τους κατατρώγει η περηφάνια, η ματαιοδοξία-φιλαργυρία, η σκληροκαρδία και η απονιά στους άλλους, η μανία της ακολασίας και η επιθυμία της καλοπέρασης».

Εάν στο σύνολο των ανθρώπων κάθε κράτους υπήρχε η εσωτερική ειρήνη, είναι βέβαιο ότι δεν θα υπήρχε πρόσφορο έδαφος για την επικράτηση των τοπικών ή διακρατικών πολέμων και διενέξεων. Τότε, οι άνθρωποι θα ζούσαν αρμονικά, με ηρεμία και γαλήνη και θα αισθάνονταν ασφάλεια και χαρά στη ζωή και στις διανθρώπινες σχέσεις τους. Τότε και οι οικονομίες των χωρών θα βρίσκονταν σε καλύτερο επίπεδο, γιατί, αφενός, δεν θα είχαν να αντιμετωπίσουν το ύψος του ποσού για τις εξοπλιστικές δαπάνες και, αφετέρου, θα χρησιμοποιούνταν αυτά τα ποσά στην υγεία, την παιδεία και την κοινωνική πρόοδο.

Όταν συνειδητοποιήσει η τοπική και παγκόσμια κοινωνία τα αγαθά της ειρήνης, που χάνει, από την έλλειψή της, τότε μπορεί να αναζητήσει, τον τρόπο για να τη βρει και να την υιοθετήσει, ως βασικό και απαραίτητο αγαθό της ζωής.

Συνήθως, όμως, οι άνθρωποι και οι ηγέτες τους ζητούν την ψεύτικη, προσωρινή και ευάλωτη ειρήνη. Γι’ αυτό είναι ανάγκη να μπορούν να φθάσουν στο πνευματικό επίπεδο να διακρίνουν και να επιλέγουν την αληθινή ειρήνη και να ψάχνουν να βρουν την πηγή της, γιατί τότε θα μπορούν να αποτρέπουν τον πόλεμο και όλους τους πολέμους.

Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέει: «Διατήρησε την εσωτερική σου ειρήνη με κάθε τίμημα. Μην ανταλλάξεις την εσωτερική σου ειρήνη με τίποτα άλλο στον κόσμο. Ειρήνευσε με τον εαυτό σου, και ο ουρανός και η γη θα ειρηνεύσουν μαζί σου».

Το Ευαγγέλιο του Χριστού λέγεται «Ευαγγέλιον της Ειρήνης» (Εφεσ. 6 , 15) και ο Θεός, επίσης, λέγεται «Θεός της αγάπης και της ειρήνης» (Ρωμ. 15 , 33). Ο ίδιος ο Χριστός επισημαίνει: «Ειρήνη αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν. Ου καθώς ο κόσμος δίδωσι…» (Ειρήνη αφήνω σ΄ εσάς, τη δική μου ειρήνη σας δίνω και όχι την ειρήνη που δίνει ο κόσμος) (Ιω. 14, 27).

Αυτή η ειρήνη είναι, κατά τον Απ. Παύλο, ένας από τους καρπούς του Πνεύματος, που είναι στη διάθεση του κάθε ανθρώπου. Όμως, για να τη λαμβάνει και να τη διατηρεί ο άνθρωπος, είναι ανάγκη, πρωτίστως, να καθαρίζεται από τα πάθη, να νικά το πονηρό και ακάθαρτο πνεύμα, που τον επηρεάζει προς το κακό: «Ο δε καρπός του Πνεύματος έστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια» (Γαλ. 5, 22-23).

Η ειρήνη, όπως τονίζει ο Καθηγητής Γ. Μαντζαρίδης, «αποτελεί σήμερα για τον άνθρωπο την μοναδική επιλογή, αν θέλει να επιζήσει». Ενώ, σε παλαιότερες εποχές, ο πόλεμος αποτελούσε «το έσχατο μέσο για την επίλυση των διαφορών μεταξύ των κρατών, σήμερα, ο πόλεμος είναι καθαρός παραλογισμός. Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος μπορεί να σημάνει μόνο γενική καταστροφή». Γι’ αυτό η επαγρύπνηση για την διατήρηση της παγκόσμιας ειρήνης και τη ματαίωση του πολέμου είναι ιδιαίτερα επιτακτική. Αλλά η ειρήνη δεν διατηρείται τόσο με την προσπάθεια για την άμεση αποφυγή του πολέμου, όσο με την φροντίδα για την εξάλειψη των αιτίων και των παθών που οδηγούν σε αυτόν. Η αδικία, η βία, η καταπίεση, ο ρατσισμός, η εκμετάλλευση, η ανεργία, η εξαθλίωση, η περιφρόνηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο πόθος του πλουτισμού, η φιλοδοξία για εξουσία και κυριαρχία είναι παράγοντες, που καλλιεργούν και προετοιμάζουν τις αντιθέσεις και τις πολεμικές συγκρούσεις».

Αντίθετα με τον Ηράκλειτο, που υποστήριζε ότι «Πατήρ πάντων πόλεμος», ο Απ. Παύλος σημειώνει ότι Πατήρ των Πάντων είναι «ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης» (Β’ Κορ. 13, 11).

Επομένως, η απομάκρυνση και αποξένωση των ανθρώπων από τον Θεό αποτελεί ταυτόχρονα απομάκρυνση από την αγάπη και την ειρήνη, όχι μόνον έναντι του Θεού αλλά και έναντι των ανθρώπων και της Κτίσεως.

Στο πρόσωπο του Χριστού, που είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, βρίσκει ο άνθρωπος την ειρήνη με τον εαυτό του και με τον Θεό. Και όταν βρίσκει αυτήν την ειρήνη, τότε ειρηνεύει με όλο τον κόσμο: «Ειρήνευσον εν σεαυτώ, και ειρηνεύσει σοι ο ουρανός και η γη» (Αββάς Ισαάκ ο Σύρος).

Αναδημοσίευση από:
https://enromiosini.gr/

https://www.impantokratoros.gr

Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: Ἔχει πάθει μεγάλη ζημιά ὁ κόσμος ἀπό τήν τηλεόραση

 

Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: Ἔχει πάθει μεγάλη ζημιά ὁ κόσμος ἀπό τήν τηλεόραση

– Γέροντα, τώρα ὑπάρχει τέτοια τηλεοπτική ἐπικοινωνία, ὥστε τὸ ἴδιο λεπτό μπορεῖ νὰ δή κανεὶς γεγονότα ποὺ συμβαίνουν στὴν ἄλλη ἄκρη τῆς γής.

– Μόνον τὸν ἑαυτό τους δὲν βλέπουν οἱ ἄνθρωποι, ὅλο τὸν κόσμο τὸν βλέπουν. Τώρα καταστρέφεται ὁ κόσμος ἀπὸ τὸ μυαλό του. Δὲν εἶναι ὅτι τούς καταστρέφει ὁ Θεός.

– Γέροντα, ἡ τηλεόραση κάνει πολύ κακό.

– Ἄν κάνη, λέει! Ἦρθε κάποιος καὶ μοῦ ἔλεγε: «Ἡ τηλεόραση, Πάτερ, εἶναι καλή». «Καλά εἶναι τὰ αὐγά, τοῦ λέω, ἅμα τὰ ἀνακατέψης ὅμως μὲ κουτσουλιά, ἄχρηστα γίνονται». Ἔτσι γίνεται καὶ μὲ τὴν τηλεόραση καὶ τὸ ραδιόφωνο. Σήμερα, ἄν ἀνοίξης τὸ ραδιόφωνο, γιὰ νὰ ἀκούσης μία εἴδηση, πρέπει νὰ ἀνεχθῆς νὰ ἀκούσης καὶ ἕνα τραγούδι, γιατί, μόλις τελειώση ἕνα τραγούδι, θὰ πῆ μία εἴδηση. Παλιά δὲν ἦταν ἔτσι. Ἤξερες τί ὥρα θὰ ἔλεγε τὴν εἴδηση στὸ ραδιόφωνο, τάκ, ἄνοιγες καὶ ἄκουγες. Τώρα εἶσαι ὑποχρεωμένος νὰ ἀκούσης καὶ τὸ τραγούδι, γιατί ἄν τὸ κλείσης, θὰ χάσης τὴν εἴδηση.

Ἔχει πάθει μεγάλη ζημιά ὁ κόσμος ἀπὸ τὴν τηλεόραση, ἰδίως τὰ παιδάκια καταστρέφονται. Ἦρθε ἕνα παιδάκι ἑπτά χρονῶν μὲ τὸν πατέρα του στὸ Καλύβι. Ἔ­βλεπα νὰ μιλάη μὲ τὸ στόμα τοῦ τὸ δαιμόνιό της τηλεοράσεως, ὅπως μιλάει τὸ δαιμόνιο μὲ τὸ στόμα τῶν δαιμονισμένων. Ἦταν σάν ἕνα μωρό νὰ γεννήθηκε μὲ δόντια. Σήμερα συχνά δὲν βλέπεις φυσιολογικά παιδιά, εἶναι τέρατα. Καὶ βλέπεις, δὲν παίρνουν μία στροφή παραπάνω, ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ ἔχουν ἀκούσει, αὐτὸ ποὺ ἔχουν δεῖ, αὐτὸ ἐπανα­λαμβάνουν. Ἔτσι θέλουν οἱ ἄλλοι νὰ ἀποβλακώσουν τὸν κόσμο μὲ τὴν τηλεόραση. Δηλαδή, αὐτὰ ποὺ ἀκοῦν οἱ ἄνθρωποι, αὐτὰ νὰ πιστεύουν, αὐτὰ νὰ κάνουν.

– Γέροντα, μᾶς ρωτοῦν μητέρες πῶς νὰ κόψουν τὰ παιδιά τους ἀπὸ τὴν τηλεόραση.

– Νὰ δώσουν στὰ παιδιά νὰ καταλάβουν ὅτι μὲ τὴν τηλεόραση ἀποβλακώνονται, δὲν μποροῦν νὰ σκέφτωνται. Ἄς ἀφήσουμε ὅτι χαλοῦν τὰ μάτια τους. Αὐτή ἡ τηλεόραση εἶναι ἔργο τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ ἄλλη τηλεόραση, ἡ πνευματική. Ὅταν δηλαδή μὲ τὴν ἀπέκδυση τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου καθαρίζωνται καὶ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς, τότε βλέπει ὁ ἄνθρωπος πιὸ μακριά χωρίς μηχανές. Εἴπανε στὰ παιδιά τούς γι’ αὐτή τὴν τηλεόραση; Νὰ καταλάβουν τὴν πνευματική τηλεόραση, γιατί μὲ αὐτὰ τὰ κουτιά θὰ χαζέψουν. Οἱ Πρωτόπλαστοι εἶχαν τὸ διορατικό χάρισμα. Αὐτὸ χάθηκε μετά τὴν πτώση. Ὅταν διατηρήσουν τὰ παιδιά τὴν Χάρη τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, θὰ ἔχουν καὶ διορατικό χάρισμα, πνευματική τηλεόραση. Θέλει προσοχή, δουλειά πνευματική. Οἱ μανάδες σήμερα χάνονται μὲ χαμένα πράγματα καὶ μετά: «Τί νὰ κάνω, Πάτερ; Χάνω τὸ παιδί μου!».

https://tideon.org/orthodoksi-pisti-zoi

 

πηγή:  enromiosini.gr

https://makkavaios.blogspot.com

 

Αυτές τις σημαίες δεν θα μας τις πάρουν

Κάθε άνθρωπος, μια χώρα .

Μοναδική.

Με πρωτεύουσα την καρδιά, όπου στήνονται οι σημαίες, γίνονται οι πόλεμοι, χάνονται ή κερδίζονται οι έρωτες, εγγράφονται τα περάσματα των άλλων ανθρώπων και καταγράφονται οι απουσίες.

Όσοι έφυγαν για τον ουρανό ή για άλλους τόπους, αφήνουν ανοιχτά τα παράθυρα, στα μικρά τους σπιτάκια, για να περνά ο άνεμος και να χαϊδεύει τις μνήμες. Κοιτάζουμε εμείς τα σπιτάκια και πληθαίνουν τα άδεια και έρημα σε κάθε γωνιά της καρδιάς….Αλλά κάποιο βράδυ ένας άγγελος (ορισμένος ένας για κάθε σπίτι) έρχεται και θυμιατίζει για να μερώσει ο πόνος που απέμεινε στις ορφανές γωνιές και έτσι οι εστίες γίνονται θρίαμβοι και «Χριστός Ανέστη».

Γιατί αυτό έτσι είναι και επειδή οι πρωτεύουσες – καρδιές δεν σκύβουν παρά μόνο όταν ευλογείται ο άνθρωπος (ο οποίος είναι χώρα ακατάκτητη) με σημαίες που ανεβαίνουν στον ιστό του, κύτταρο- κύτταρο, ανάσα την ανάσα, προσευχή την προσευχή.

Σημαίες οι εσπερινοί που έζησες, σημαίες οι άγιοι που δεν είδες αλλά το ένιωσες πως σε χάιδεψαν, φλάμπουρα τα δάκρυα που συγκινήθηκες για έναν Κολοκοτρώνη, για έναν Παπουλάκο, για τον Αόρατο ασκητή που διάβασες, για τον θείο Δημητράκη που δεν γιορτάζει πια εδώ και για τον άλλον Δημήτρη τον φίλο σου που δεν θα σου ξαναπεί πιά » Ευχαριστώ, ευχαριστώ πολύ» για τις ευχές σου στα ονομαστήριά του…

Σημαίες είναι και όσα φυλάς μέσα σου σαν μικρά κεράκια έτοιμα να ανάψουν όταν αρχίσουμε και πάλι να μιλάμε σιγανά σε νυχτωδίες κρυφού σχολειού, όπου θα ξαναλειτουργήσουμε τις αξίες μας, τους πόθους, τις ελπίδες και θα ξανανοίξουμε το Οκτωήχι του αρχαίου γένους και του αγίου έθνους για να περάσει η κακιά η ώρα δίχως να προδώσουμε, χωρίς να ξεπουλήσουμε, χωρίς να παραδοθούμε…

Γιατί κάθε άνθρωπος είναι μια χώρα. Και οι χώρες του Θεού δεν παραδίδονται παρά μόνο σ’ Αυτόν! Είναι αυτό που λένε «άχρι θανάτου».

Έλενα

Πηγή: τί και πώς

Εικόνα από: Pinterest

το «σπιτάκι της Μέλιας»

https://simeiakairwn.wordpress.com