Τα Φυλακτά Αρχική σελίδα \ Θεματικές κατηγορίες \ Αίρεση \ Καταστροφικές Λατρείες, Σέκτες και η αντιμετώπισή τους \Όψεις Αποκρυφισμού - Τα φυλακτά Όψεις Αποκρυφισμού - Τα φυλακτά ΟΨΕΙΣ  ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΥ Του Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτορος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. (3ον) Τα Φυλακτά Τα φυλακτά είναι μια πανάρχαια πρακτική, που χρησιμοποιούνταν σε πλήθος παγανιστικών λατρειών και χώρων ως μέσα προστασίας, υποτιθέμενου ελέγχου των πνευμάτων ή και αυτών των φυσικών δυνάμεων. Στην αρχαία Αίγυπτο λ.χ. το πλέον διαδεδομένο φυλακτό ήταν το λεγόμενο «Μάτι του Ώρου», ενώ στην αρχαία Ελλάδα ήταν γνωστά ως περιάμματα και περίαπτα. Τα φυλακτά όμως σήμερα είναι παρόντα και στον αποκρυφιστικό χώρο και μάλιστα με πολλές μορφές. Διαφημίζονται, προβάλλονται και πωλούνται ως αντικείμενα που εμπεριέχουν μαγικές δυνάμεις, οι οποίες προφυλάσσουν, δήθεν, όποιον τα έχει, από αρρώστιες, βάσκανο μάτι, εμπόδια κάθε είδους, από μαγεία και κάθε μορφή κακοδαιμονίας. Άλλοτε προωθούνται ως μέσα, τύχης, επιτυχίας, απόκτησης πλούτου, γονιμότητας, κ.ά. Το πρόβλημα μάλιστα γίνεται ακόμα πιο σύνθετο και μεγαλύτερο, όταν τέτοιου είδους πεποιθήσεις συνδυάζονται με προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες, που επίσης είναι παρούσες και βασανίζουν πλήθος ανθρώπων που τις πιστεύουν. Στον ευρύτερο αποκρυφιστικό χώρο διαφημίζονται φυλακτά από διάφορα υλικά, σε πολλά και ποικίλα σχήματα, μεγέθη, χρώματα κ.λπ. Φοριούνται, συνήθως, στο λαιμό ή στο χέρι. Άλλοτε τοποθετούνται σε ευδιάκριτο σημείο στα σπίτια, σε δωμάτια, αλλά και σε επαγγελματικούς χώρους. Δεν είναι μάλιστα τυχαίο το γεγονός, ότι αποκρυφιστικά σύμβολα, όπως ο λεγόμενος Αιγυπτιακός σταυρός (Ankh) να παρουσιάζεται ως εξαιρετικό φυλακτό-σύμβολο δύναμης και προστασίας. Μία επιπλέον κατηγορία τέτοιων φυλακτών στον αποκρυφιστικό χώρο περιέχουν επιγραφές, ξόρκια, φράσεις θρησκευτικού περιεχομένου, λ.χ. ονόματα αγγέλων συνήθως λαμβανόμενα από αποκρυφιστικές πηγές, σύμβολα, φιγούρες ή και σχέδια, ως μέσα άμυνας και προστασίας από αρνητική ενέργεια. Τα φυλακτά στο χώρο του αποκρυφισμού είναι παρόντα και στον πλέον σκληρό πυρήνα του, σε τελετές, δηλαδή, μαγείας ως μέσα, υποτίθεται, προφύλαξης του μάγου από μη ελεγχόμενες ενέργειες των πνευμάτων που επικαλείται. Σε νεοεποχίτικους χώρους θα συναντήσουμε επίσης την παρουσία και τη χρήση φυλακτών. Εδώ όμως η διαφήμισή τους και η ερμηνεία του τρόπου λειτουργίας τους έχει νεοεποχίτικη λεκτική επένδυση, όπως λ.χ., ότι τα φυλακτά είναι ενεργειακά μέσα προστασίας, ενεργειακοί αγωγοί, συσσωρευτές θετικής ενέργειας, όργανα προστασίας μέσω δονήσεων, που εκπέμπουν ή συντονισμών. Απέναντι σ’ αυτή την αποκρυφιστική ζοφερή και θλιβερή πραγματικότητα υπάρχει η χριστιανική πραγματικότητα. Η αποκρυφιστική περί φυλακτών αντίληψη σε συνδυασμό με τις δεισιδαιμονίες και τις προκαταλήψεις ανήκουν σ’ αυτά που, συν τοις άλλοις, ο πιστός αποτάχθηκε ως έργα και λατρεία του διαβόλου την ιερή στιγμή του αγίου βαπτίσματός του. Ο χριστιανός γεύεται τον πλούτο και την ευλογία της ελευθερίας, που του δώρησε ο Χριστός. Στη συνάφεια αυτή μπορούμε να αντιληφθούμε την χριστιανική κριτική κατά του φαινομένου, ήδη από τα αρχαία χρόνια, όπως αυτή καταγράφεται σε απόσπασμα που αποδίδεται στον Μέγα Αθανάσιο. Επισημαίνει σχετικά ο ιερός πατέρας: «Τα γαρ περίαπτα και αι γοητείαι μάταια βοηθήματα υπάρχουσιν. Ει δε τις αυτοίς κέχρηται, γινωσκέτω τούτο σαφώς, ότι εαυτόν εποίησεν αντί πιστού άπιστον, αντί χριστιανού εθνικόν, αντί δε συνετού ασύνετον, αντί δε λογικού αλόγιστον» (PG 26, 1320Α). Επιπλέον σε αντίθεση με τον αποκρυφιστικό συμφυρμό περί φυλακτών, ο χριστιανός έχει ως ακατάλυτο όπλο τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου. Ο ιερός Δαμασκηνός, συνοψίζοντας τη διαχρονική πίστη της Εκκλησίας, μας υπενθυμίζει, με την αξεπέραστη θεολογική του ακρίβεια, σχετικά με τον Τίμιο Σταυρό ότι: «Ούτος θυρεός και όπλον και τρόπαιον κατά του Διαβόλου. Ούτος σφραγίς, ίνα μη θίγη ημών ο ολοθρεύων , ως φησιν η Γραφή. Ούτος των κειμένων ανάστασις, των εστώτων στήριγμα, ασθενών βακτηρία, ποιμαινομένων ράβδος, επιστρεφόντων χειραγωγία, προκοπτόντων τελείωσις, ψυχής σωτηρία και σώματος, πάντων αγαθών πρόξενος, αμαρτίας αναίρεσις, φυτόν αναστάσεως, ξύλον ζωής αιωνίου» (Έκδοσις Ακριβής Ορθοδόξου Πίστεως, 4, 11). Ορθόδοξος Τύπος, Αριθμός Φύλλου 1952, 30 Νοεμβρίου 2012 από τον : http://www.impantokratoros.gr

ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΨΥΧΗ

ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΨΥΧΗ

      Desk Agioritikovima

του αρχιμανδρίτη Αρσένιου Κωτσόπουλου

Πόσο ανόητοι είμαστε όταν στενοχωριόμαστε που σπάνε τα παιχνίδια αυτού του κόσμου! 

Είμαστε βασιλόπουλα , παιδιά του Βασιλιά πατέρα μας, του παντοδύναμου Θεού. Κι ενώ μας καλεί κοντά Του στο παλάτι Του, να μας καταστήσει κληρονόμους της βασιλείας Του, εμείς σηκώνουμε αντάρτικο.  Ζηλεύουμε τους δούλους που παίζουν με παιχνιδάκια έξω από το παλάτι. Θέλουμε κι εμείς να παίξουμε με αυτά. 

Και μας αφήνει ο Βασιλιάς. Και με τη λαχτάρα που έχουμε, σπάνε τα παιχνιδάκια και σπάνε τα νεύρα μας. Και γίναμε όλοι νευρικοί, κολλημένοι στα γήινα παιχνίδια μας, τα οποία συνεχώς φθείρονται. Η ψυχή μας , που είναι το μόνο αθάνατο και πολύτιμο αγαθό, η αιώνια βασίλισσα του βασιλιά Χριστού μας, εγκαταλειμμένη και περιφρονημένη από τον ίδιο τον εαυτό μας, λιμοκτονεί. 

Δεν την αγαπάμε ενώ αγαπάμε ό,τι δεν χρειάζεται: το σώμα που φθείρεται, το χρήμα που χάνεται, τη δόξα που παλιώνει, τα σπίτια που γκρεμίζονται, τα αυτοκίνητα που τσαλακώνονται, τις σχέσεις που διαλύονται. Θεοποίηση όλων των γήινων παιχνιδιών και περιθωριοποίηση της αθάνατης ψυχής μας. Πότε θα πάρουμε τη ζωή στα σοβαρά; Πότε θα γίνουμε ώριμοι; Πότε θα αφήσουμε τις νηπιακές συμπεριφορές μας;

Ζούμε δυστυχώς σε γκαντέμικη εποχή. Στερούμαστε και τα υλικά και τα πνευματικά αγαθά. Διπλά φτωχοί. Παλαιότερα που μας έλειπαν μόνο τα υλικά αγαθά, ο πνευματικός πλούτος μας ένωνε και μας ωθούσε να αλληλοστηριζόμαστε. Τώρα, δίχως αυτόν, η έλλειψη των υλικών αγαθών θα μας υποκινεί να αλληλοκαρφωνόμαστε, θα μας αγριέψει τα ένστικτα, τα οποία θα ζητούν ικανοποίηση. Θα μας καταστήσει αιμοβόρα θηρία. Χριστέ μου, βάλε το χέρι Σου! Στείλε μας τον βασιλιά των ουρανών, το Παράκλητο Πνεύμα , να μας πλουτίσει τις άδειες καρδιές για να ενισχυθούν και οι πεινασμένες κοιλιές μας. Στείλε μας έναν αγιασμένο χαρισματικό άνθρωπο να μας ξυπνήσει από το λήθαργο της σύγχρονης πνευματικής άγνοιας , που θα μας συνεγείρει στο καλό!


Από το βιβλίο: «Από το χάος στο φως-Στα ίχνη ενός σπουδαίου ανθρώπου του Θεού»

από το:http://www.agioritikovima.gr

Λόγοι περί τηρήσεως του νου από πονηρούς λογισμούς και περί νήψεως Αρχική σελίδα \ Διάφορα Θέματα \ Άνθη Φιλοκαλίας - Περί Λογισμών και Παθών \ Ησαΐα του Αναχωρητού και Ησυχίου του Πρεσβυτέρου: Λόγοι περί τηρήσεως του νου Ησαΐα του Αναχωρητού και Ησυχίου του Πρεσβυτέρου: Λόγοι περί τηρήσεως του νου ΑΡΧΙΜ.  ΚΥΡΙΛΛΟΣ  ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ Άνθη  Φιλοκαλίας  (Περί λογισμών και παθών) Λόγοι περί τηρήσεως του νου από πονηρούς λογισμούς και περί νήψεως(Ησαϊα του Αναχωρητού και Ησυχίου του Πρεσβυτέρου). Ο όσιος Ησαϊας ο Αναχωρητής έζησε γύρω στα 370 π.Χ. και ασκήτευσε στα μέρη της Αιγύπτου. Σύγχρονος του Αγίου Μακαρίου, και από τις πρώιμες μορφές του αιγυπτιακού μοναχισμού, ο όσιος Ησαϊας μέσα από την προσωπική του ασκητική και πνευματική εμπειρία μας αποκαλύπτει τις μεθοδείες και τις απάτες των δαιμόνων, για τον τρόπο που προσπαθούν να παραπλανήσουν τον αγωνιζόμενο χριστιανό, μοναχό είτε λαϊκό, και μας δίνει πολύτιμες συμβουλές για το πώς μπορούμε μέσω της προσευχής, της άσκησης, της ταπείνωσης, και της πνευματικής εγρήγορσης να διαφυλάξουμε την διάνοιά μας καθαρή από τις προσβολές των πονηρών λογισμών ('' τήρησις του νοός''). Η πρώτη συμβουλή που μας δίνει ο αββάς Ησαϊας είναι η αντίσταση στον πονηρό και η συνεχής επιφυλακή για την απόκρουση των λογισμών. ''Αν αντιστέκεσαι στην επίθεση του διαβόλου και δεις ότι εξασθένησε και υποχωρεί, μην χαρείς, γιατί η κακία των πονηρών πνευμάτων δεν εξαντλήθηκε ακόμη, αλλά ακολουθεί πίσω από αυτά. Ετοιμάζουν πόλεμο χειρότερο από τον πρώτο… Και αν αντισταθείς σε αυτούς, φεύγουν νικημένοι. Αν όμως υπερηφανευθείς ότι τους έδιωξες και αφήσεις αφύλακτη την πόλη, τότε άλλοι έρχονται από πίσω  και άλλοι στέκονται εμπρός, και η ταλαίπωρη ψυχή ανάμεσά τους δεν βρίσκει καταφύγιο πουθενά. Πόλη είναι η προσευχή. Αντίσταση είναι η απόκρουση των πονηρών λογισμών στο όνομα του Ιησού Χριστού''. ''Οι δαίμονες συνηθίζουν να αποτραβιούνται με δόλο προσωρινά, για να ξεθαρρεύσει ο άνθρωπος  νομίζοντας ότι έγινε απαθής και να αφήσει τον εαυτό του χωρίς προσοχή. Και τότε ξαφνικά πηδούν στην ταλαίπωρη ψυχή του και την αρπάζουν σαν σπουργίτι. Και αν την νικήσουν, την ρίχνουν χωρίς οίκτο σε κάθε αμάρτημα, χειρότερο από εκείνα για τα οποία πρωτύτερα ζητούσε συγχώρεση''. Το αποτελεσματικότερο όπλο που μας συστήνει ο αββάς Ησαϊας στον πνευματικό πόλεμο κατά των δαιμονικών πειρασμών είναι να καθαρίσει ο νους από κοσμικές και βιοτικές μέριμνες και να ανεβεί πνευματικά. Με την συνεχή προσευχή θα ανέλθει πνευματικά ο άνθρωπος, θα προσεγγίσει τον Θεό και θα παραμείνει απαθής και απρόσβλητος από εμπαθείς καταστάσεις. ''Αν ο νους μείνει ελεύθερος από τα κοσμικά πράγματα, τότε η απόσταση που υπάρχει μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού, χάνεται. Αν ελευθερωθεί ο νους από τους εχθρούς τους, δηλ. από τα πάθη, και αναπαυθεί, τότε βρίσκεται σε καινούργια ζωή και σκέφτεται καινούργια πράγματα, θεϊκά και άφθαρτα. (όπου δηλ. υπάρχει η ηρεμία από τα πάθη, εκεί και οι θεϊκές και άφθαρτες σκέψεις)… Όταν χωριστεί κανείς από την αμαρτωλή ζωή, θα γνωρίσει με ακρίβεια όλα τα αμαρτήματα με τα οποία αμάρτησε στον Θεό. Γιατί δεν διακρίνει τις αμαρτίες του πριν χωριστεί από αυτές. Όσοι φθάνουν σε αυτό το μέτρο, κλαίνε για τις αμαρτίες τους και παρακαλούν και ντρέπονται μπροστά στον Θεό, φέρνοντας στον νου τις πονηρές φιλίες που είχαν με τα πάθη". ''Εξέταζε ενώπιον του Θεού προσεχτικά τον εαυτό σου, αδελφέ, κάθε μέρα, και βλέπε την καρδιά σου, ποιο πάθος βρίσκεται σε αυτήν. Και πέταξέ το μακριά από την καρδιά σου, για να μην σου γίνει αφορμή καταδίκης". "Οφείλει λοιπόν ο μοναχός να εννοεί τον σκοπό της Γραφής, για ποιον και πότε μιλάει, και να κρατά συνεχώς τον αγώνα της ασκήσεως, να προσέχει τις επιθέσεις του διαβόλου και σαν καλός πλοίαρχος να ξεπερνά τα κύματα, καθώς θα τον κυβερνά η χάρη, χωρίς να ξεφεύγει από τον δρόμο του και να προσέχει μόνο στον εαυτό του, και να πλησιάζει τον Θεό, χωρίς να πλανιέται η σκέψη του εδώ και εκεί, και χωρίς περιέργεια του νου. Ο καιρός των αγώνων απαιτεί από μας την προσευχή, όπως τον πλοίαρχο οι άνεμοι και οι τρικυμίες και οι φορτούνες. Γιατί δεχόμαστε προσβολή λογισμών και εναρέτων και κακών. Κύριος των παθών είναι ο ευσεβής και φιλόθεος λογισμός". Καταφύγιο ασφαλές την ώρα που μας επιτίθεται ο κακός λογισμός είναι ο Θεός. Όταν απευθυνόμασθε σε Αυτόν με προσευχή που βγαίνει από καθαρή καρδιά, λαμβάνουμε θεϊκή ενίσχυση κατά του πειρασμού. "Αντιστάσου κατά της κακίας, μήπως σε κυριεύσει. Θυμήσου τον Θεό ότι είναι παρών και σε προσέχει, και ό,τι έχεις στην καρδιά σου είναι φανερό ενώπιόν Του". "Πρέπει την προσβολή του πονηρού λογισμού να την ανατρέπουμε από την καρδιά μας με ευσεβή αντιλογία την ώρα της προσευχής, μήπως και βρεθούμε να προσευχόμαστε στον Θεό με τα χείλη, ενώ στην καρδιά να σκεφτόμαστε άλλα". Οι αναχωρητές μοναχοί ζώντας μέσα στην έρημο και αγωνιζόμενοι κατά του πονηρού έγιναν έμπειροι στα πνευματικά ζητήματα, ανεδείχθησαν πραγματικοί καθηγητές της ερήμου, πολύτιμοι οδηγοί για κάθε χριστιανό στην πνευματική του προσπάθεια για κάθαρση των παθών και πλησίασμα στον Θεό. Η νήψη, η πνευματική δηλ. εγρήγορση του νου, η συνεχής επαγρύπνηση για την απόκρουση των πειρασμικών καταστάσεων και λογισμών και η διαφύλαξη της καρδιάς καθαρής από πάθη μέσω της αδιάλειπτης προσευχής, αποτελούν μεθόδους και τεχνικές της πνευματικής επιστήμης που ονομάζεται "νηπτική και ησυχαστική ζωή". Στα μυστικά λοιπόν αυτής της πνευματικής επιστήμης θα μας εισάγει ο όσιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος που έγραψε "λόγο περί νήψεως και αρετής", που συμπεριλαμβάνεται στην "Φιλοκαλία των ιερών νηπτικών". Ο όσιος Ησύχιος έζησε τον 4ο αι. και ήταν πρεσβύτερος στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων. Στο έργο του που θα συμβουλευθούμε, στον "λόγο περί νήψεως και αρετής" , που διαιρείται σε 202 κεφάλαια, υπάρχουν πολύτιμοι πνευματικοί θησαυροί και εκλεκτές διδαχές που καταγράφουν βεβαίως την προσωπική ασκητική εμπειρία του, στον αγώνα του για πνευματική και καρδιακή καθαρότητα, παράλληλα όμως τα συγκεκριμένα κεφάλαια συμπυκνώνουν όλη την νηπτική και ασκητική παράδοση της Εκκλησίας, και φανερώνουν την ορθόδοξη οδό για την εκρίζωση των παθών και την θεραπεία της ψυχής από αυτά. Ο όσιος Ησύχιος εξ αρχής φροντίζει να μας εισάγει στο θέμα δίνοντας τον ορισμό της νήψεως. "Νήψη είναι μία μέθοδος και επιστήμη, που απαλλάσσει τον άνθρωπο, με την βοήθεια του Θεού, τελείως από εμπαθείς σκέψεις και λόγους και από πονηρά έργα, αν ακολουθεί ο άνθρωπος την πνευματική αυτή μέθοδο για πολύ καιρό και την εφαρμόζει με προθυμία". Τα αποτελέσματα αυτής της πνευματικής μεθόδου μας τα περιγράφει ο όσιος Ησύχιος: Η νήψη χαρίζει ασφαλή γνώση του ακατάληπτου Θεού, όσο είναι δυνατόν, και λύση θείων και κρυπτών μυστηρίων… αυτή είναι η καθαρότητα της καρδιάς… ο Χριστός την μακαρίζει με τα λόγια "μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται" (Ματθ.5,8). Η νήψη όταν για πολύ καιρό υπάρχει στον άνθρωπο, γίνεται οδηγός σωστού και θεάρεστου βίου. Μας διδάσκει να κινούμε δίκαια τα τρία μέρη της ψυχής (λογιστικό, θυμικό, επιθυμητικό), και να φυλάττουμε με ασφάλεια τις αισθήσεις μας, και τις τέσσερεις γενικές αρετές (φρόνηση, ανδρεία, σωφροσύνη, δικαιοσύνη) τις μεγαλώνει κάθε μέρα σε εκείνον που την κατέχει". "Η νήψη είναι ο δρόμος κάθε αρετής και εντολής Θεού. Αυτή λέγεται επίσης και ησυχία της καρδιάς. Και όταν φθάσει κανείς σε τελειότητα, χωρίς δαιμονικές φαντασίες, λέγεται και φυλακή του νου… Προσοχή είναι μία αδιάλειπτη ησυχία της καρδιάς από κάθε πονηρό λογισμό, μόνον τον Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού και Θεό ακατάπαυστα αναπνέει και επικαλείται την βοήθειά Του και μαζί Του αντιπαρατάσσεται με ανδρεία στους πονηρούς δαίμονες. Και σε Αυτόν εξομολογείται, γιατί μόνον ο Ιησούς έχει εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες. Η ψυχή με την επίκλησή της εναγκαλίζεται αδιάκοπα τον Χριστό". Στην συνέχεια μας περιγράφει τα αίτια που γεννούν την νήψη. ''Την νήψη την γεννά ο διπλός φόβος: τόσο οι εγκαταλείψεις του Θεού, όσο και οι πειρασμοί που έρχονται για παιδαγωγία. Και είναι αυτή μία συνεχής παρουσία της προσοχής μέσα στην ηγεμονική δύναμη του νου του ανθρώπου που προσπαθεί να φράξει την πηγή των κακών λογισμών και έργων. Γι' αυτό έρχονται και οι εγκαταλείψεις εκ μέρους του Θεού και οι ανεπάντεχοι πειρασμοί προς διόρθωση του βίου μας".  Ωστόσο "ο νους  του ανθρώπου που μένει σταθερός και επικαλείται τον Χριστό εναντίον των πονηρών δαιμόνων και καταφεύγει σε Αυτόν, μοιάζει με θηρίο που το κύκλωσαν πολλοί σκύλοι και αυτό έπιασε θέση σε οχυρό τόπο και αντιστέκεται. Βλέπει από μακριά νοερώς τους νοητούς εχθρούς και με το να παρακαλεί συνεχώς τον ειρηνοποιό Ιησού να πολεμά κατά των εχθρών, μένει απρόσβλητος από αυτούς". Ακολούθως ο όσιος Ησύχιος, αφού έχει ορίσει το περιεχόμενο της νήψεως, προχωρεί στην καταγραφή των τρόπων νήψεως. "Ένας τρόπος νήψεως για να καθαρίσεις τον νου από εμπαθείς λογισμούς είναι να εξετάζεις συχνά και προσεκτικά την φαντασία (παράσταση) του πονηρού λογισμού, δηλ. την προσβολή, γιατί ο σατανάς δεν μπορεί χωρίς φαντασία να δημιουργεί λογισμούς και να τους παρουσιάζει στον νου για να τον εξαπατήσει. Άλλος τρόπος είναι να κρατάς την καρδιά σου πάντοτε σε βαθιά σιωπή και ησυχία από κάθε λογισμό και να προσεύχεσαι. Άλλος τρόπος είναι να παρακαλείς συνεχώς τον Κύριο Ιησού Χριστό με ταπείνωση να έρθει σε βοήθεια. Άλλος τρόπος είναι να θυμάσαι ακατάπαυστα τον θάνατο (μνήμη θανάτου). Όλες αυτές οι εργασίες εμποδίζουν τις πονηρές σκέψεις σαν φοβεροί θυρωροί". Στην συνέχεια ο όσιος Ησύχιος αναφέρεται στον πνευματικό αγώνα του χριστιανού να απαλλαγεί από τα πάθη και στα όπλα της ταπείνωσης και της καθαρής προσευχής. "Αν κόψουμε για λίγο τις αιτίες των παθών και ασχοληθούμε με πνευματικές σκέψεις χωρίς να παραμείνουμε σε αυτές και χωρίς να το κάνουμε αυτό έργο μας, τότε εύκολα ξαναγυρίζουμε στα πάθη της σάρκας, χωρίς να κερδίσουμε τίποτε από αυτήν την πνευματική εργασία… Πρέπει ο αγωνιζόμενος τον εσωτερικό αγώνα να έχει κάθε στιγμή αυτά τα τέσσερα: ταπείνωση, άκρα προσοχή, αντίρρηση κατά των πονηρών λογισμών και προσευχή… Όποιος δεν έχει προσευχή απαλλαγμένη από πονηρούς λογισμούς είναι σαν να πηγαίνει στον πόλεμο χωρίς όπλο. Προσευχή εννοώ εκείνη που γίνεται ακατάπαυστα στα βάθη της ψυχής, ώστε με την επίκληση του Χριστού, ο σατανάς που πολεμά κρυφά, να μαστιγώνεται και να καίγεται". Πολύ βοηθάει επίσης η αυτοεξέταση της συνείδησης". Εκείνος που κρατά καθρέπτη στο χέρι του βλέπει στον καθρέπτη το δικό του πρόσωπο. Έτσι και εκείνος που σκύβει μέσα στην καρδιά του, βλέπει την δική του κατάσταση μέσα σε αυτήν, βλέπει όμως και τα μαύρα πρόσωπα των νοητών αιθιόπων, δηλ. των δαιμόνων". Ωστόσο, παρ' όλη την συνεχή νήψη και προσευχή ο πονηρός πάντοτε ενεδρεύει και κυνηγά την ψυχή μας. Σε αυτό το σημείο ο Όσιος Ησύχιος μας προειδοποιεί ως εξής: "Πρέπει να γνωρίζουν και τούτο εκείνοι που θέλουν να μαθαίνουν τα θεία, ότι οι φθονεροί δαίμονες πολλές φορές κρύβουν και συμμαζεύουν από μας τον νοητό πόλεμο, γιατί φθονούν οι άγριοι την από τον πόλεμο προερχόμενη ωφέλεια και γνώση και ανύψωση προς τον Θεό. Θέλουν να μας κάνουν να μην φροντίζουμε και τότε ξαφνικά να αρπάξουν τον νου μας και να αφαιρέσουν την προσοχή της διάνοιας… Ο διάβολος σαν λιοντάρι που βρυχάται περπατεί μαζί με τις δυνάμεις του ζητώντας ποιον να καταπιεί (Α' Πετρ. 5,8). Η καρδιακή προσοχή και νήψη και αντίρρηση στους λογισμούς  και ευχή προς τον Ιησού Χριστό, τον Θεό μας, ας μην παύει ποτέ. Γιατί καλύτερη βοήθεια, εκτός από τον Ιησού, δεν θα βρεις σε όλη την ζωή σου. Μόνον Αυτός ο Κύριος γνωρίζει, ως Θεός που είναι, τις πανουργίες και τις μεθόδους και τους δόλους των δαιμόνων. Η ψυχή λοιπόν ας έχει το θάρρος της στον Χριστό, ας τον παρακαλεί και καθόλου ας μην δειλιάζει, γιατί δεν πολεμάει μόνη της, αλλά μαζί με τον βασιλέα Ιησού Χριστό, τον Κτίστη όλων των όντων, ασωμάτων και σωματικών, αοράτων και ορατών" Πολλές φορές οι πειρασμοί έρχονται όχι μεμονωμένα αλλά συνδυαστικά. ''Πρώτα πρώτα υπάρχει η προσβολή της κακής σκέψης. Δεύτερον, ο συνδυασμός των δικών μας και των πονηρών λογισμών, τρίτον, η συγκατάθεση, όταν οι λογισμοί μας συνδυάζονται με τους δαιμονικούς λογισμούς για να πράξουν το κακό. Τέταρτον, είναι η αισθητή πράξη, δηλ. η αμαρτία. Αν λοιπόν ο νους προσέχει με νήψη, και με την αντίρρηση και την επίκληση του Κυρίου Ιησού φυγαδεύει την προσβολή μόλις φανερωθεί, τότε τα επόμενα ( συνδυασμός, συγκατάθεση, αμαρτία) μένουν αργά. Ο πονηρός δαίμονας, επειδή είναι ασώματος νους, δεν μπορεί διαφορετικά να πλανήσει τις ψυχές, παρά με την φαντασία και τους λογισμούς" . Ο όσιος Ησύχιος στην συνέχεια εξηγεί πως τα πάθη και οι λογισμοί αντιμετωπίζονται με την καλλιέργεια συγκεκριμένων αρετών, όπως της ταπείνωσης, της προσευχής, της άσκησης, της μετάνοιας, της εξομολόγησης των λογισμών. ''Τυφλώνεται ο νους με τα τρία αυτά πάθη, φιλαργυρία, κενοδοξία, ηδονή. Ας αρχίσουμε λοιπόν το έργο. Έτσι σιγά σιγά προχωρώντας  θα βρούμε ότι η ελπίδα στον Θεό και η βέβαιη πίστη και η βαθύτερη γνώση και η απελευθέρωση από τους πειρασμούς και τα θεία χαρίσματα και η από καρδιάς εξομολόγηση και τα συνεχή δάκρυα, έρχονται στους πιστούς με την προσευχή... Η ταπείνωση και η ταλαιπωρία της σάρκας ελευθερώνουν τον άνθρωπο από κάθε αμαρτία. Η πρώτη καταργεί τα πάθη της ψυχής, η άλλη τα πάθη του σώματος… Όπως όταν χτυπήσει κανείς την ρίζα του φυτού, το ξεραίνει ολόκληρο, έτσι συμβαίνει και όταν χτυπηθεί από τους πονηρούς λογισμούς η καρδιά. Πρέπει να προσέχουμε κάθε στιγμή, γιατί οι δαίμονες ποτέ δεν κάθονται αργοί… Από την προσβολή του νου γεννιούνται πολλοί πονηροί λογισμοί. Από αυτούς γεννιέται η αμαρτωλή πράξη. Εκείνος όμως που ευθύς αμέσως μόλις φανεί η πονηρή προσβολή την σβήνει αμέσως με την βοήθεια του Ιησού, αυτός ξέφυγε και θα γεμίσει πλουσιοπάροχα από γλυκιά θεία γνώση, θα βρει τον Θεό, τον πανταχού παρόντα. Στρέφοντας σε Αυτόν σταθερά τον καθρέπτη του νου του, φωτίζεται ακατάπαυστα, όπως ο ήλιος φωτίζει το καθαρό γυαλί. Πρέπει  να κοπιάζουμε για να φυλάξουμε τα πολύτιμα, εκείνα που μας προφυλάγουν από κάθε αισθητή και νοητή κακία, και αυτά είναι η φύλαξη του νου και η επίκληση του Ιησού Χριστού, το να βλέπουμε πάντοτε στο βάθος της καρδιάς και να ησυχάζουμε ακατάπαυστα στην διάνοια από τους λογισμούς… Πρέπει πάντοτε να στρέφουμε στον χώρο της καρδιάς μας το όνομα του Ιησού Χριστού… έτσι θα διευθύνουμε με τάξη στρατηγική τον νοητό αυτόν πόλεμο: πρώτα, προσοχή, κατόπιν, όταν δούμε ότι ήρθε ο εχθρός λογισμός στην καρδιά μας, να τον χτυπήσουμε οργισμένοι. Τρίτον, αμέσως να προσευχηθούμε εναντίον του, συγκεντρώνοντας την καρδιά με την επίκληση του Ιησού Χριστού για να πέσει αμέσως η δαιμονική φανταστική εικόνα, ώστε να μην ακολουθήσει ο νους την φαντασία, σαν νήπιο που πλανάται από κάποιον φευδοθαυματοποιό". "Η καθαρότητα της καρδιάς, δηλ. η φύλαξη και η τήρηση του νου, τύπος της οποίας είναι η Καινή Διαθήκη, αν την φυλάττουμε όπως πρέπει, ξεριζώνει και κόβει όλα τα πάθη και όλα τα κακά από την καρδιά, και εισάγει χαρά, καλή ελπίδα, κατάνυξη, πένθος, δάκρυα, ακριβή γνώση του εαυτού μας και των αμαρτιών μας, μνήμη θανάτου, ταπείνωση αληθινή, αγάπη άπειρη προς τον Θεό και τους ανθρώπους, και εγκάρδιο θείο έρωτα". Για να μην "πικραίνεται η καρδιά μας από το δηλητήριο και τους πονηρούς λογισμούς, όταν από αμέλεια και λήθη απομακρυνόμαστε από την προσοχή και την ευχή του Ιησού'' οφείλουμε ''τα καθημερινά μας έργα να τα ζυγίζουμε κάθε στιγμή και να τα προσέχουμε, και το βράδυ να τα ελαφρώνουμε με την μετάνοια, αν θέλουμε με την βοήθεια του Χριστού να νικήσουμε την κακία". Ο όσιος Ησύχιος μας έχει εισαγάγει στα βαθιά μυστικά του πνευματικού πολέμου κατά των εμπαθών λογισμών, μας έχει αναλύσει τις μεθοδεύσεις και τις παγίδες των δαιμόνων και μας έχει εξηγήσει ποια είναι τα κατάλληλα όπλα εναντίον τους. Στο δύσκολο έργο που έχει κάθε αγωνιζόμενος χριστιανός στην αντιμετώπιση των πονηρών λογισμών, που από μόνη της αποτελεί "επιστήμη των επιστημών και τέχνη των τεχνών" όπως χαρακτηριστικά την αποκαλεί ο όσιος Ησύχιος, μας έχει διδάξει τους κανόνες αυτής της επιστήμης, του πως δηλ. να καθαρθούμε πνευματικά και να φθάσουμε στον θείο φωτισμό της διανοίας μας ακολουθώντας την οδό της νήψεως. Και τότε θα δούμε τις προσπάθειές μας να αποδίδουν καθώς αν "την νήψη την ασκούμε με προθυμία, και στα ύψη της με καθαρή διάνοια πετώντας με την χάρη του Ιησού Χριστού, ας αναλογιζόμαστε τα αμαρτήματά μας και τον προηγούμενο βίο μας, νοιώθοντας έτσι συντριβή και ταπείνωση με την μνήμη των αμαρτιών μας, θα έχουμε ακατάπαυστη την βοήθεια του Ιησού Χριστού του Θεού μας στον αόρατο πνευματικό πόλεμο… και την καθαρότητα της καρδιάς, με την οποία φανερώνεται ο Θεός στον άνθρωπο, γιατί η αιτία για να δούμε τον Θεό, σύμφωνα με την υπόσχεση του Κυρίου, είναι η καθαρότητα της καρδιάς". [σημ: οι παραπομπές στα έργα των Πατέρων της Φιλοκαλίας και τα κείμενά τους που χρησιμοποιήθηκαν προέρχονται από την έκδοση της "Φιλοκαλίας των ιερών νηπτικών"(μεταφρασμένη στην νεοελληνική γλώσσα ),  τόμοι 5, εκδόσεις ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, Θεσσαλονίκη 1998)]. Αρχιμ. Κύριλλος, Αθήνα 2006. ΕΡΓΑ- ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ 1.Ιστορία και θρησκεία, Αμφίδρομες σχέσεις αλληλεπίδρασης στο πέρασμα των αιώνων, Αθήνα 2004. 2.Παναγίτσα, η μικρή ενορία με την μεγάλη ιστορία ( Ιστορικό του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Κολοκυνθούς), Αθήνα 2004. 3.Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας. Βίος και Διδασκαλία. Θεολογική Σκέψη του Αγίου Κυρίλλου στο Δόγμα της Εκκλησίας (μετά της Ιεράς Ακολουθίας του Αγίου), Αθήνα 2004. 4.Έλληνες Λόγιοι στην Δύση μετά την Άλωση. Η συμβολή του Βυζαντίου στην Ευρωπαϊκή Αναγέννηση, Αθήνα 2005. 5.Σύντομος Πρακτικός Οδηγός Μελέτης της Αγίας Γραφής, Αθήνα 2005. 6. Η Πόλις εάλω.  Άλωση της Κων/πόλεως (1453) και η σημασία της ως γεγονός, Αθήνα 2005. 7.Κατάλογος φορητών εικόνων (19ος-20ος αι.) Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Κολοκυνθούς, Αθήνα 2005. 8. Κανών Παρακλητικός εις τον εν αγίοις Πατέρα ημών Κύριλλον Αρχιεπίσκοπον Αλεξανδρείας, Αθήνα 2006. 9.Άνθη Φιλοκαλίας (περί λογισμών και παθών), Αθήνα 2006. 10.Η θεολογία του Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας μέσα από τα κείμενα (Συναγωγή εκλεκτών πατερικών κειμένων), Αθήνα 2006. 11.Η Μεσσηνία στις αρχές της Φραγκοκρατίας (από την κατάκτηση 1204 ως το 1262), Αθήνα 2006. 12.Τα άτομα με ειδικές ανάγκες στην Αγία Γραφή (Βιβλικές αρχές ποιμαντικής τους προσέγγισης), Αθήνα 2006. από τον:http://www.impantokratoros.gr

Άνθη Φιλοκαλίας (Περί λογισμών και παθών) Μέρος Δ' ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ(1898-1959)

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ

Αρχική σελίδα \ Διάφορα Θέματα \ Άνθη Φιλοκαλίας - Περί Λογισμών και Παθών \ Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής, Μία σύγχρονη νηπτική και ησυχαστική μορφή

Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής, Μία σύγχρονη νηπτική και ησυχαστική μορφή

ΑΡΧΙΜ.  ΚΥΡΙΛΛΟΣ  ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

Άνθη  Φιλοκαλίας
 (Περί λογισμών και παθών)

Μέρος Δ'

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ(1898-1959)

Μία σύγχρονη νηπτική και ησυχαστική μορφή

Στην σύγχρονη εποχή ο ταραγμένος άνθρωπος που υποφέρει από τα  προβλήματα και τις αγχωτικές απαιτήσεις του σημερινού γρήγορου και θορυβώδους τρόπου ζωής σε ένα αστικό και καταναλωτικό περιβάλλον που του προξενεί κρίση  ταυτότητος και σύγχιση των συνειδήσεων, η μορφή ενός αγιορείτου γέροντος αποτελεί μία πρόκληση για τον άνθρωπο που αναζητεί την ψυχική του ηρεμία, την   πνευματική γαλήνη, την ησυχία του πνεύματος και της ψυχής. Η ανάγκη για όσους αισθάνονται τις εσωτερικές τους ελλείψεις και τις ενδόμυχες αναζητήσεις ενός  διαφορετικού τρόπου ζωής, γνησιότερου και αληθινότερου, η οσιακή μορφή του γέροντος Ιωσήφ αποτελεί μία φωτεινή παρουσία που μας προσκαλεί να  μαθητεύσουμε κοντά του, στο παράδειγμα, στην εμπειρία της ζωής του γέροντος, να διδαχθούμε από αυτόν μαθήματα ταπείνωσης, απλότητας, να μιμηθούμε την  ασκητικότητα και την συνεχή προσευχή που θα μας οδηγήσει κοντά στον Θεό.

Γεννήθηκε το 1898 στο χωριό Λεύκες της Πάρου από φτωχική και ευλαβή χριστιανική οικογένεια. Ο μικρός Φραγκίσκος (αυτό ήταν το κοσμικό όνομα του  γέροντος) μέχρι τα εφηβικά του χρόνια παρέμεινε στο χωριό ασχολούμενος με αγροτικές εργασίες, και αργότερα έφυγε για τον Πειραιά και εργάσθηκε στο  Λαύριο. Μετά την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, ασχολήθηκε με  το εμπόριο. Σε ηλικία 23 ετών, άρχισε να διαβάζει βίους Αγίων και μετά από ένα θείο  όραμα που είχε, απεφάσισε να εγκαταλείψει τον κόσμο και να αφοσιωθεί στην  άσκηση και την προσευχή. Μετά από μία συνάντηση που είχε με έναν αγιορείτη μοναχό και την πρώτη του επίσκεψη στο Άγιον Όρος, απεφάσισε οριστικά να  απαρνηθεί τον κόσμο, μοίρασε τα περιουσιακά του στοιχεία και ανεχώρησε για το Άγιον Όρος, μένοντας στα Κατουνάκια, κοντά στην συνοδεία του γέροντος Δανιήλ  Κατουνακιώτη.

Ως δόκιμος και επιζητώντας την ησυχία και την άσκηση, εγκαταστάθηκε στην θέση Βίγλα, κοντά στην Μεγίστη Λαύρα, και κατόπιν, αφού γνωρίσθηκε με τον π. Αρσένιο, τον ισόβιο συνασκητή του, μονάζει στην καλύβη του Ευαγγελισμού στα  Κατουνάκια.

Αργότερα, απεσύρθη στην Σκήτη του Αγ. Βασιλείου, όπου επεδόθη στην  άσκηση, την νηστεία, την αγρυπνία και την προσευχή, ζώντας με απλότητα, με τριμμένα ράσα και ελάχιστη τροφή. Εκεί, αγωνιζόμενος κατά των ποικίλων πειρασμών αξιώθηκε από την Θεία Χάρι να βιώσει πνευματικές και θεοπτικές εμπειρίες.

Το 1938 πηγαίνει στις απόκρημνες σπηλιές της Μικρής Αγίας Άννας. Το 1947 αποκτά  συνοδεία και το 1951 εγκαθίσταται στην καλύβη του Ευαγγελισμού στην Νέα Σκήτη. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του το σώμα και η καρδιά του είχαν εξασθενίσει από τον ασκητικό βίο. Την ημέρα της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (15 Αυγούστου 1959),και ενώ λίγες ημέρες νωρίτερα του είχε εμφανισθεί η Παναγία για να τον πληροφορήσει για το επερχόμενο τέλος, κοινώνησε για τελευταία φορά και παρέδωσε γαλήνια την ψυχή του έχοντας ειρηνικό  και οσιακό θάνατο.

Ο γέροντας Ιωσήφ δεν είχε κοσμική μόρφωση, όμως μέσα από την άσκηση και την αδιάλειπτη νοερά προσευχή κατόρθωσε να ανέλθει σε υψηλά επίπεδα της κατά Θεόν σοφίας, και να καταστεί ο ίδιος έμπειρος και διακριτικός διδάσκαλος για τους άλλους στην πνευματική ζωή. Γνώριζε βαθιά τα πνευματικά ζητήματα, τους αγώνες ενάντια στους πειρασμούς και τις παγίδες του πονηρού, διότι είχε βιωματική εμπειρία αυτών των καταστάσεων. Γνώριζε τα θεία επειδή τα βίωνε, έπασχε κατά Θεόν.

Η συνεχής νήψη και άσκηση τον είχε οδηγήσει  στην θεωρία του Θεού, την  θεοπτία. Και με αυτήν την έννοια οι πνευματικές του συμβουλές όπως και το  παράδειγμα της ζωής του, αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη και οδηγό για εμάς στα πνευματικά ζητήματα και τον αγώνα που διεξάγουμε για να πλησιάσουμε τον Θεό. Ευτυχώς για εμάς, οι πνευματικές νουθεσίες και εμπειρίες του γέροντος Ιωσήφ έχουν καταγραφεί από τον ίδιο στο χειρόγραφό του "Η Δεκάφωνος Πνευματοκίνητος Σάλπιγξ" ,μέσα στο οποίο με την απλότητα της έκφρασης και την περιεκτικότητα σε νοήματα της γραφής καταγράφει πνευματικά βιώματα της κατά  Χριστόν αθλήσεως που έκανε πράξη ζωής και σκάλα, κλίμακα που μέσα από την  αυταπάρνηση του ιδίου θελήματος και την ταπείνωση τον οδήγησε σε μία καθαγιασμένη βιοτή και η Θεία Χάρις τον αξίωσε στην θέαση του Θείου. Από τα ίδια  τα γραφόμενα του γέροντος, που αποπνέουν την ευωδία του Αγίου Πνεύματος και την εμπειρία των Πατέρων, θα εξετάσουμε ορισμένες πτυχές της πνευματικής ζωής.

Ο γέροντας ως απαρχή κάθε πνευματικού αγωνίσματος έθετε την σωματική τάξη και εγκράτεια, ως το πρώτο σημαντικό βήμα. συνιστούσε την  νηστεία (εγκράτεια στις τροφές), την αδιάλειπτη τέλεση των ιερών ακολουθιών και την νοερά προσευχή ως μέσο που θα συγκρατούσε την διάνοια συγκεντρωμένη στον Θεό, δίχως να σκορπιζεται ο νους και να περισπάται η σκέψη σε άλλα ζητήματα. Αυτό  αποτελεί θα λέγαμε ένα αυστηρό προσωπικό πρόγραμμα σωματικής και πνευματικής εκγύμνασης.

Σε ένα δεύτερο στάδιο πέρασμα από την σωματική πρακτική στην καθ’ εαυτή  πνευματική καλλιέργεια των αρετών, ο γέροντας συνιστούσε στροφή προς τα ένδον, μία πνευματική εσωστρέφεια και αυτοέλεγχο για να επιτευχθεί η κάθαρση των αισθήσεων. Με την ενίσχυση της θείας χάριτος τα πάθη θα ξεριζωθούν σταδιακά και την θέση του εγωισμού και της φιλαυτίας θα καταλάβουν στην καρδιά μας ο θείος φόβος, ο ζήλος για τα έργα του Θεού και το ταπεινό φρόνημα. Ο Γέροντας συνήθιζε να λέει ότι πρέπει να προσερχόμασθε στον Θεό με ταπείνωση και συντετριμμένη καρδιά εκλιπαρώντας την χάρη και το έλεος του Θεού.

Ο γέροντας Ιωσήφ αγωνιούσε για την ανάπτυξη του εγωισμού, του πνεύματος της υπερηφανείας και της κενοδοξίας, που ως ύπουλος εχθρός παραμονεύει κάθε πνευματικό αγωνιστή  για να τον ρίξει στην πλάνη για τα  υποτιθέμενα πνευματικά ύψη αρετής που έχει φθάσει! Ο λογισμός της κενοδοξίας θεραπεύεται, έλεγε ο γέροντας, με την συνεχή υπόμνηση της μεγάλης δωρεάς του Χριστού που έρχεται να θεραπεύσει τις ασθένειες, τις αμαρτίες, τις αδυναμίες μας. Η θεία Χάρις είναι αυτή που μας απαλλάσσει των παθών και αδυναμιών, και καλλιεργεί  το γνήσιο ταπεινό φρόνημα της καρδιάς που αποτελεί το κατάλληλο έδαφος για να καλλιεργηθούν οι αρετές.

Στην συνέχεια, ο γέροντας φροντίζει να μας εισαγάγει στα υψηλότερα και για  τους περισσοτέρους δυσθεώρητα νοήματα, αυτό που ονομάζει μέθεξη και εμπειρία της θείας χάριτος. Μας περιγράφει πως ο ίδιος την βίωσε: "η θεία χάρις κατά   μέθεξιν την εμήν, εν αισθήσει πνεύματος νοουμένη και παρά τοις ειδόσι  μεμαρτυρημένη, απαύγασμα είναι της θείας λαμπρότητος αισθομένη εν θεωρία και  διαυγεία νοός, διάνοια τυγχάνει λεπτή, ευώδης και γλυκυτάτη πνοή, ευχή αρέμβαστος  και λογισμών απαλλαγή, αγνοτάτη ζωή και τελείως ειρηνική, ταπεινή, ήσυχος,  καθαρτική, φωτιστική, χαροποιός και πάσης φαντασίας απηλλαγμένη".

Η γλυκειά αυτή εμπειρία, όπως την περιγράφει ο γέροντας, έχει ως  αποτέλεσμα  ένα θείο φως να περιλάμπει την διάνοια, να καθαρίζει τον νου και να επιφέρει τέτοια αλλοίωση του πνεύματος, που να το καθιστά γαλήνιο και ειρηνικό. Ο  γέροντας όμως μας εφιστά την προσοχή μήπως με την στάση μας γίνουμε αίτιοι να φυγαδεύσουμε την θεία χάρη μακριά μας. Στις δοκιμασίες, στις δυσκολίες, στα  εμπόδια που θα μας προβάλει ο πονηρός, εμείς οφείλουμε να αντιτάξουμε πνεύμα υπομονής και εγκαταλείψεως του θελήματός μας στην θεία χάρη που θα μας ενισχύσει και θα μας παρηγορήσει.

Οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί και να εξετάζουμε το κάθε τι με  προσοχή, καθώς ο πονηρός ως πατέρας του ψεύδους θα διέλθει απατηλά μέσα για να μας απομακρύνει από την πορεία μας. Έχει την δυνατότητα να μας πλανήσει ακόμη και μετασχηματιζόμενος σε φως. Επομένως, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί σε διάφορα σημεία, οράματα, ψευδαισθήσεις, θεάσεις που ενδεχομένως να μας παρουσιασθούν. Η νηστεία, η προσευχή, η αγνότητα, η ταπείνωση, η υπακοή είναι τα μέσα που θα μας προφυλάξουν από την πλάνη. Η χάρη του Θεού θα μας δώσει πνεύμα διακρίσεως για να ξεχωρίζουμε την πλάνη από την αλήθεια, το φως από το σκότος, την ορθή πίστη από την αίρεση.

Και εφ’ όσον κατορθώσουμε να αποφύγουμε τις παγίδες όλες, θα επιτύχουμε  να απολαύσουμε το πνεύμα της υιοθεσίας Χριστού, να διαμορφώσουμε μέσα μας τον Χριστό (Γαλ.4,19), να γίνουμε χριστοφόροι και πνευματοφόροι σε τέτοιον βαθμό ώστε όλη μας η ύπαρξη να έχει αλλοιωθεί και καθαγιασθεί από την παρουσία του Χριστού. Η έμπρακτη απόδειξη αυτής της πνευματικής καταστάσεως θα είναι η τέλεια και πλήρης αγάπη προς όλους.

"Όταν η Χάρις ενεργήσει στην ψυχή του προσευχομένου, τότε τον  πλημμυρίζει η αγάπη του Θεού, ώστε να μην μπορεί άλλο να αντέξει αυτό που νοιώθει. Στην συνέχεια, στρέφεται η αγάπη αυτή προς τον κόσμο και τον άνθρωπο, τον  οποίον αγαπά τόσο, ώστε θέλει να πάρει επάνω του όλον τον ανθρώπινο πόνο και την δυστυχία για να απαλλαγούν οι άλλοι. Συμπάσχει σε κάθε θλίψη και δυσκολία, θλίβεται και κλαίει, όταν σκέφτεται ότι πάσχουν!Αυτά είναι  χαρακτηριστικά της αγάπης, που τα προκαλεί και δραστηριοποιεί η προσευχή. Γι’αυτό και όσοι προέκοψαν στην προσευχή δεν παύουν να εύχονται υπέρ του κόσμου…να ξέρετε ότι,αν αυτοί εκλείψουν,τότε θα έρθει το τέλος αυτού του κόσμου.

Στην γνήσια προσευχή αποκαλύπτεται και ανακαλύπτεται ο πάσχων συνάνθρωπός μας που γίνεται δέκτης της αγάπης μας. Ας προσευχηθούμε και εμείς, οι μικροί και αρχάριοι στα πνευματικά ζητήματα να έχουμε μαζί μας πολύτιμο  συνοδό και βοηθό την ευχή του γέροντος Ιωσήφ και παράδειγμα την ζωή του.

[σημ: τα στοιχεία για το παρόν κείμενο αντλήθηκαν από τα βιβλία που εξεδόθησαν για τον γέροντα, όπως του Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού, "Ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής, βίος, διδασκαλία- "η Δεκάφωνος Σάλπιγξ", Ψυχοφελή Βατοπαιδινά 1, Άγιον Όρος 1983, και  "Ο Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής και η Πατερική Παράδοσις",  Ψυχοφελή Βατοπαιδινά 5, Άγιον Όρος 1997 ].

πηγή:http://www.impantokratoros.gr

Πρωτ. Θεόδωρος Ζήσης - Τό δίλημμα. Ψυχωφέλιμη ιστορία για την μετα θάνατο ζωή... (Βίντεο) από το http://www.impantokratoros.gr

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 25 Νοεμβρίου, ημέρα μνήμης της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης, ας πούμε λίγα λόγια:

Η Αγία Αικατερίνη γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ο πατέρας της, ονομαζόταν Κώνστας ή Κέστος, και ήταν άρχοντας της περιοχής όπου και διέθετε πολλά πλούτη.

Σε αυτό το περιβάλλον μεγάλωσε η Αγία Αικατερίνη μαθητεύοντας δίπλα στους καλύτερους δασκάλους λόγω της οικονομικής ευμάρειας του πατέρα της και του ανεξάντλητου πνεύματός της. Έτσι γνώρισε την ελληνική φιλοσοφία, εμαθε γλώσσες και σπούδασε την ιατρική επιστήμη. Το καλλιεργημένο πνεύμα της, η μεγάλη της ομορφιά και τα πλούτη της οικογένειάς της, την κατέστησαν μια από τις πιο περιζήτητες νύφες της περιοχής της. Θέλοντας να παντρευτεί κάποιον ισάξιό της δεν έκανε δεκτά τα προξενιά που της πήγαιναν.

Η μητέρα της προσπαθώντας να λύσει το πρόβλημα αυτό την έστειλε να επισκεφθεί και να συμβουλευτεί έναν χριστιανό ασκητή που ασκήτευε λίγο έξω από την Αλεξάνδρεια. Με τις συμβουλές του ασκητή αλλά και ένα όνειρο που είδε με την Θεοτόκο αποφάσισε να διδαχθεί περισσότερα για τον χριστιανισμό και να βαπτιστεί χριστιανή. Μετά την βάπτισή της είδε στο όνειρό της την Παναγία και τον Χριστό.

Η Θεοτόκος της πέρασε στο χέρι ένα δαχτυλίδι και της ζήτησε να έχει μοναδικό νυμφίο τον Υιό Της. Ξυπνώντας είδε το δαχτυλίδι στο δάχτυλό της και κατάλαβε πως δεν ήταν ένα απλό όνειρο. Από τότε αφιέρωσε την ζωή της στον Χριστό και την αληθινή θρησκεία.

Όταν επί Μαξεντίου διεξαγόταν διωγμός εναντίον των χριστιανών, η Αγία Αικατερίνη δε φοβήθηκε, αλλά με παρρησία διέδιδε πώς ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος Αληθινός Θεός. Για το λόγο αυτό συνελήφθη από τον έπαρχο της περιοχής, ο οποίος προσπάθησε με συζητήσεις να την πείσει να αρνηθεί την πίστη της.

Όταν ο έπαρχος διαπίστωσε την ανωτερότητα των λόγων της Αγίας, συγκάλεσε δημόσια συζήτηση με τους πιο άξιους ρήτορες της Αλεξάνδρειας, τους οποίους όμως η Αγία Αικατερίνη αποστόμωσε. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κάποιοι από τους συνομιλητές της Αγίας πείστηκαν για τους λόγους της και ασπάστηκαν την Χριστιανική Πίστη.

Μπροστά σε αυτή την κατάληξη, ο έπαρχος διέταξε να τη βασανίσουν σκληρά με την ελπίδα πώς η Αγία θα λύγιζε και θα αρνιόταν τον Χριστό. Όμως η Αγία Αικατερίνη έμεινε ακλόνητη στην πίστη της. Στις 25 Νοεμβρίου του 304 μ.Χ. παρέδωσε μαρτυρικά, με αποκεφαλισμό, την ψυχή της στον Κύριο ύστερα από διαταγή του επάρχου.

Το άψυχο σώμα της Αγίας μετέφεραν δύο Άγγελοι στο όρος Σινά όπου και βρέθηκε μετά από 4 αιώνες από έναν ασκητή. Ο ασκητής αυτός το μετέφερε στη Μονή όπου και βρίσκεται μέχρι και σήμερα μυροβολώντας και κάνοντας Θαύματα.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Την πανεύφημον νύμφην Χριστού υμνήσωμεν, Αικατερίναν την θείαν και πολιούχον Σινά, την βοήθειαν ημών και αντίληψιν ότι εφίμωσε λαμπρώς, τους κομψούς των ασέβων, του Πνεύματος τη μαχαίρα, και νυν ως Μάρτυς στεφθείσα, αιτείται πάσι το μέγα έλεος.

Το συναξάρι επιμελείται ο συνεργάτης του agioritikovima.gr Κυριάκος Διαμαντόπουλος

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

από το http://www.agioritikovima.gr

apo

Η ανθρώπινη λογική στο θέλημα του Θεού για την τεκνογονία *

Η ανθρώπινη λογική στο θέλημα του Θεού για την τεκνογονία Αρχική σελίδα \ Διάφορα Θέματα \ Εκτρώσεις \ Γέρων Παΐσιος για την την τεκνογονία και τις εκτρώσεις Γέρων Παΐσιος για την την τεκνογονία και τις εκτρώσεις Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου  †1994 Η ανθρώπινη λογική στο θέλημα του Θεού για την τεκνογονία * Πολλές φορές ανδρόγυνα μού εκφράζουν την ανησυχία τους για το θέμα της τεκνοποιίας και ζητούν την γνώμη μου. Άλλα σκέφτονται να κάνουν ένα-δυο παιδιά και άλλα θέλουν να αποκτήσουν πολλά παιδιά. Αυτό όμως που τους συμφέρει είναι να αφήνουν το θέμα της τεκνοποιίας στον Θεό. Να εμπιστεύονται την ζωή τους στην θεία Πρόνοια και να μη βάζουν δικά τους προγράμματα. Πρέπει να πιστεύουν ότι ό Θεός, που φροντίζει για τα πετεινά του ουρανού, πολύ περισσότερο θα φροντίση για τα δικά τους παιδιά... Μερικοί προσπαθούν πρώτα να τακτοποιήσουν όλα τα άλλα και ύστερα να σκεφθούν για παιδιά. Δεν λαμβάνουν υπ' όψιν τους καθόλου τον Θεό. Άλλοι πάλι λένε: «σήμερα είναι δύσκολη η ζωή· ένα παιδί φθάνει, γιατί και αυτό με δυσκολία το μεγαλώνεις», και δεν κάνουν άλλα παιδιά. Δεν καταλαβαίνουν πόσο αμαρτάνουν μ' αυτήν την τοποθέτηση, γιατί δεν αφήνονται με εμπιστοσύνη στον Θεό. Ο Θεός έχει σπλάγχνα. Μόλις δη ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν, δεν του είναι δύσκολο να μην τους δώση άλλα παιδιά. Ξεκινούν πολλοί να παντρευτούν, χωρίς να σκε¬φθούν ότι πρέπει να έχουν και ως σκοπό να κάνουν παι¬διά και να τα αναθρέψουν χριστιανικά. Δεν θέλουν πολ¬λά παιδιά, για να μην έχουν σκοτούρες, και έχουν στα διαμερίσματα σκυλιά, γατιά.... Για πολλούς που ζουν κοσμικά η οικογένεια σήμερα δεν έχει νόημα. Γι’ αυτό ή δεν παντρεύονται ή παντρεύονται και δεν κάνουν παιδιά ή σκοτώνουν τα παιδιά με τις εκτρώσεις, και έτσι μόνοι τους εξαφανίζουν το σόι τους. Δηλαδή μόνοι τους καταστρέφονται· δεν τους καταστρέφει ο Θεός. Ενώ οι πιστοί, που τηρούν τις εντολές του Θεού, δέχονται την θεία Χάρη, γιατί ο Θεός είναι υποχρεωμένος κατά κάποιον τρόπο να τους βοηθάη στα δύσκολα χρόνια που ζούμε… Οι εκτρώσεις είναι φοβερή αμαρτία - Γέροντα, κάποια κυρία σαράντα χρόνων, που έχει μεγάλα παιδιά, είναι έγκυος τριών μηνών. Ο άνδρας της την απειλεί πως, αν δεν κάνη έκτρωση, θα την χωρίση - Αν κάμη έκτρωση, θα την πληρώσουν τα άλλα παιδιά τους με αρρώστιες και ατυχήματα. Σήμερα οι γονείς σκοτώνουν τα παιδιά με τις εκτρώσεις και δεν έχουν την ευλογία του Θεού. Παλιά, αν γεννιόταν ένα παιδάκι άρρωστο, το βάπτιζαν, πέθαινε αγγελούδι, και ήταν πιο ασφαλισμένο. Είχαν οι γονείς και άλλα γερά παιδιά, είχαν και την ευλογία του Θεού. Τώρα γερά παιδιά τα σκοτώνουν με τις εκτρώσεις και διατηρούν στην ζωή άλλα που είναι αρρωστημένα. Τρέχουν οι γονείς στην Αγγλία, στην Αμερική να τα θεραπεύσουν. Και συνεχίζεται μετά να γεννιούνται πιο άρρωστα, γιατί και αυτά, αν ζήσουν και κάνουν οικογένεια, μπορεί να γεννήσουν πάλι άρρωστα παιδιά, οπότε τι βγαίνει; Ενώ, αν γεννούσαν μερικά παιδιά, δεν θα έτρεχαν τόσο πολύ για το ένα, το άρρωστο, θα πέθαινε και θα πήγαινε αγγελούδι.... Πόσες χιλιάδες έμβρυα σκοτώνονται κάθε μέρα! Η έκτρωση είναι φοβερή αμαρτία. Είναι φόνος, και μάλιστα πολύ μεγάλος φόνος, γιατί σκοτώνονται αβάπτιστα παιδιά. Πρέπει να καταλάβουν οι γονείς ότι η ζωή αρχίζει από την στιγμή της συλλήψεως. Η αλήθεια για τις εκτρώσεις αντικειμενική ενημέρωση για όσα πρέπει να γνωρίζουμε Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη" * Από το βιβλίο του Γέροντος «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ», εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσ/νίκης. από το http://www.impantokratoros.gr

Δόξα τῷ Θεῶ, μέχρι στιγμῆς μᾶς φύλαξε ἡ Παναγία,ἂς εὐχηθοῦμε νὰ μᾶς προστατεύσει καὶ στὴ συνέχεια Γέροντας Παΐσιος:

Δόξα τῷ Θεῶ, μέχρι στιγμῆς μᾶς φύλαξε ἡ Παναγία,ἂς εὐχηθοῦμε νὰ μᾶς προστατεύσει καὶ στὴ συνέχεια Γέροντας Παΐσιος:

Γέροντας Παΐσιος:

-Γέροντα θὰ γίνη πόλεμος;

-Ἐσεῖς κάνετε προσευχή; Ἐγὼ ἔχω ἀπὸ τὴν ἄνοιξη μέχρι τὸ φθινόπωρο ποὺ κάνω ἐπιστράτευση προσευχῆς -ἀθόρυβα-, γιὰ νὰ μᾶς λυπηθῆ ὁ Θεός, νὰ ἀποφύγουμε τὴν ἐπιστράτευση καὶ τὸν πόλεμο. Εἶχα πληροφορία: "Κάνετε πολλὴ προσευχή, γιὰ νὰ ἐμποδιστοῦν οἱ Τοῦρκοι, διότι τὴν Κυριακὴ 16 Ὀκτωβρίου, ἔχουν σκοπὸ νὰ μᾶς χτυπήσουν" (εἰπώθηκε τὸν Νοέμβριο τοῦ 1983. Ἡ πληροφορία δὲν ἦταν ἀνθρώπινη ἀλλὰ θεϊκή). Δόξα τῷ Θεῶ, μέχρι στιγμῆς μᾶς φύλαξε ἡ Παναγία, ἂς εὐχηθοῦμε νὰ μᾶς προστατεύσει καὶ στὴ συνέχεια.

-Γέροντα, τώρα ποῦ πέρασε ἀπὸ ἐδῶ ὁ κίνδυνος, θὰ συνεχίσουμε νὰ προσευχώμαστε γι' αὐτὸ τὸ θέμα;

- Μήπως ὑπάρχει τόπος χωρὶς πόλεμο; Τί θὰ πῆ "ἐδῶ" καὶ "ἐκεῖ"; Καὶ ἐκεῖ ποὺ τώρα ἔχουν πόλεμο ἀδελφοί μας εἶναι. Ἀπὸ τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὕα δὲν εἴμαστε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι; Μοιράστηκε ὅμως ἡ οἰκογένειά μας, ἄλλοι εἶναι ἐδῶ, ἄλλοι ἐκεῖ. Μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους εἴμαστε ἀδελφοὶ καὶ κατὰ σάρκα καὶ κατὰ πνεῦμα, ἐνῶ μὲ τοὺς ἄλλους εἴμαστε ἀδελφοὶ μόνον κατὰ σάρκα. Ἑπομένως, γιὰ ἕναν  λόγο παραπᾶν, πρέπει νὰ προσευχόμαστε μὲ περισσότερο πόνο γι' αὐτούς, γιατί αὐτοὶ εἶναι πιὸ ταλαίπωροι.

-Γέροντα, αὐτὸ τὸ διάστημα ποὺ τὰ πράγματα εἶναι δύσκολα γιὰ τὴν Ἑλλάδα, κάνω πολὺ κομποσχοίνι, ἀλλὰ σκέφτομαι καὶ ὅτι ἡ σωτηρία τῆς Ἑλλάδας δὲν κρέμεται ἀπὸ τὸ κομποσχοίνι μου.

-Δὲν εἶναι ὅτι ἡ σωτηρία τῆς Ἑλλάδας κρεμάστηκε ἀπὸ τὸ κομποσχοίνι σου, ἀλλὰ Τὸ νὰ σκέφτεσαι συνέχεια τὴν δυσκολία ποὺ περνάει ἡ Ἑλλάδα σημαίνει ὅτι πονᾶς τὴν πατρίδα καὶ ζητᾶς τὴν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶναι ὁ μόνος ποὺ....μπορεῖ νὰ βοηθήσει.

Νὰ προσεύχεσθε νὰ ἀναδείξη ὁ Θεὸς πνευματικοὺς ἀνθρώπους, Μακκαβαίους, γιατί ὑπάρχει μεγάλη ἀνάγκη. Ἦρθε ὁ καιρὸς νὰ πολεμήση τὸ καλὸ μὲ τὸ κακό, γιατί τὴν παρανομία τὴν ἔχουν κάνει νόμο καὶ τὴν ἁμαρτία μόδα. Ὅταν ὅμως δεῖτε συμφορὲς στὴν Ἑλλάδα, τὸ κράτος νὰ βγάζη παλαβοὺς νόμους καὶ νὰ ὑπάρχη γενικὴ ἀστάθεια, μὴ φοβηθῆτε, θὰ βοηθήση ὁ Θεός.

-Ἔτσι ὅπως τὰ λέτε, Γέροντα, πρέπει νὰ τὰ ἀφήσουμε ὅλα καὶ νὰ δώσουμε τὶς δυνάμεις μας στὴν προσευχή.

-Μά, χωράει συζήτηση γι' αὐτὸ τὸ πράγμα; Ὅλος ὁ κόσμος βράζει σὰν σὲ καζάνι. Ἡ Ἐκκλησία, ἡ πολιτεία, ὅλα τὰ ἔθνη εἶναι ἄνω-κάτω! Καὶ τί ἐξέλιξη θὰ ἔχουμε κανεὶς δὲν τὸ ξέρει. Ὁ Θεὸς νὰ βάλει τὸ χέρι του! Πρέπει οἱ καλόγεροι νὰ κάνουν πολὺ προσευχή. Καὶ ἐπείγουσες δουλειὲς ἂν ἔχουν νὰ τὶς σταματήσουν ὅλες καὶ νὰ στραφοῦν στὴν προσευχή.

Ὅσο μπορεῖτε, νὰ εὔχεσθε ταπεινὰ γιὰ τὸν κόσμο ποὺ ἔδωσε πολλὰ δικαιώματα στὸν πονηρὸ καὶ ταλαιπωρεῖται. Νὰ μὴ ξεχνᾶτε ὅτι γίναμε μοναχοὶ γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας καὶ γιὰ νὰ βοηθήσουμε τὸν κόσμο μὲ τὴν προσευχή. Νὰ προσπαθήσουμε νὰ γίνουμε καλοὶ μοναχοί, νὰ κάνουμε κομποσχοίνι καὶ μετάνοιες γιὰ τὸν ἑαυτό μας καὶ τὸν κόσμο, γιατί ὁ μοναχὸς μὲ αὐτὰ βοηθάει.

 Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο "Λόγοι Γέροντος Παϊσίου, Περὶ προσευχῆς"

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   22 ΝΟΕ 2012  ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΣΟΥ  ΑΓΙΕ ΓΕΡΟΝΤΑ  ΝΑ  ΕΧΟΥΜΕ !

ΠΗΓΉ: http://talantoblog.blogspot.gr/

Συγκλονιστικό! Θαύμα στην Αίγυπτο

Συγκλονιστικό! Θαύμα στην Αίγυπτο

Share1807  

Ένας Μουσουλμάνος στην Αίγυπτο σκότωσε τη γυναίκα του και την έθαψε με τα δύο κοριτσάκια τους...

Ύστερα κατήγγειλε στην αστυνομία ότι τα κορίτσια τα σκότωσε ένας θείος τους.  Μετά από 15 μέρες πέθανε ένα άλλο μέλος από το σόι τους. Οι δικοί του αποφάσισαν να τοποθετήσουν τη σορό στον τάφο όπου βρισκόταν η μητέρα και τα δύο κοριτσάκια. Όταν άνοιξαν τον τάφο για την κηδεία, οι παρευρισκόμενοι δεν πίστευαν στα μάτια και στα αυτιά τους: βρήκαν κάτω από το χώμα τα δύο κοριτσάκια ΖΩΝΤΑΝΑ!!!

Το εκπληκτικό γεγονός διαδόθηκε σαν αστραπή σ’ όλη τη χώρα και ο πατέρας των παιδιών ετοιμάστηκε για τη θανατική ποινή. Όπως ήταν φυσικό, οι ερωτήσεις έπεσαν βροχή πάνω στο μεγαλύτερο παιδί προκειμένου να τους διαφωτίσει για το πώς επέζησαν.

- Ένας άνδρας, ο οποίος φορούσε λευκά ρούχα που έλαμπαν σαν τον ήλιο, με χέρια ματωμένα από πληγές, ερχόταν και μας έδινε φαγητό, ήταν η απάντηση της μικρής. Ακόμη, ο άνθρωπος αυτός ξυπνούσε και τη μαμά μου για να περιποιηθεί την αδελφή μου.

Το εθνικό αιγυπτιακό κανάλι, το οποίο πήρε τη συνέντευξη, μετάδωσε μέσω της (μουσουλμάνας) δημοσιογράφου: «Ο άνδρας αυτός δε μπορεί να ήταν άλλος από τον ΙΗΣΟΥ, διότι κανείς άλλος δεν κάνει τέτοιου είδους πράγματα!», όπως διαβάζουμε στα "Αττικά Νέα".

Μπορεί μεν οι μουσουλμάνοι να δέχονται ότι ο «ISA» (Ιησούς) τα έκανε όλα αυτά, αλλά οι πληγές δείχνουν ότι πραγματικά σταυρώθηκε, όπως επίσης είναι ξεκάθαρο ότι ο Ιησούς ΖΕΙ. Εξάλλου, κανείς δε διανοήθηκε να μη βασιστεί στα λόγια του κοριτσιού, γιατί ούτε αυτή ούτε η αδελφούλα του θα ήταν δυνατό να επιζήσουν αν δε συνέβαινε ένα πραγματικό θαύμα.

Οι ηγέτες των μουσουλμάνων βρίσκονται αντιμέτωποι μ’ ένα αδιέξοδο, καθώς ούτε την αυθεντικότητα του θαύματος μπορούν να αμφισβητήσουν ούτε και να περιορίσουν την έκταση που πήρε η δημοσιότητα της όλης ιστορίας.

ΠΗΓΉ: http://www.newsbomb.gr