ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ: «Η ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΔΙΩΧΝΕΙ ΤΗ ΛΥΠΗ»

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ: «Η ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΔΙΩΧΝΕΙ ΤΗ ΛΥΠΗ»

        leimwnas.blogspot.gr

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου


Ευχάριστο είναι το λιβάδι και ο κήπος, αλλά πολύ πιο ευχάριστη είναι η ανάγνωση των θείων Γραφών.

Γιατί εκεί υπάρχουν άνθη που μαραίνονται, ενώ εδώ νοήματα που πάντοτε είναι ακμαία.
Εκεί ζέφυρος που φυσάει, ενώ εδώ η αύρα του Αγίου Πνεύματος.
Εκεί τα αγκάθια που περιτειχίζουν, ενώ εδώ η πρόνοια του Θεού που ασφαλίζει.
Εκεί τζιτζίκια που τραγουδούν, ενώ εδώ οι προφήτες που κελαηδούν.
Εκεί τέρψη από την εμφάνιση, ενώ εδώ ωφέλεια από την ανάγνωση.
Ο κήπος βρίσκεται σε έναν τόπο, ενώ οι Γραφές σε όλα τα μέρη της οικουμένης.
Ο κήπος υποτάσσεται στις ανάγκες των καιρών, ενώ οι Γραφές και μέσα στο χειμώνα και μέσα στο καλοκαίρι έχουν πολλά φύλλα και είναι γεμάτες καρπούς.


Ας προσέχουμε λοιπόν στην ανάγνωση των Γραφών, γιατί εάν προσέχεις στην Γραφή, σου ξεριζώνει τη λύπη, σου φυτεύει την ευχαρίστηση, αναιρεί την κακία, ριζώνει την αρετή, δεν αφήνει μέσα στην αναταραχή των πραγμάτων να παθαίνεις όπως οι ναυτικοί στην τρικυμία. Η θάλασσα μαίνεται, αλλά εσύ πλέεις με γαλήνη, γιατί έχεις κυβερνήτη την ανάγνωση των Γραφών, επειδή αυτό το σκοινί δεν το σπάζει η δοκιμασία των περιστάσεων".

(από την Προς Ευτρόπιον Β΄ επιστολή)

από το: http://www.agioritikovima.gr

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 14.000 ΣΦΑΓΙΑΣΘΕΝΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ ΣΤΗ ΒΗΘΛΕΕΜ

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 14.000 ΣΦΑΓΙΑΣΘΕΝΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ ΣΤΗ ΒΗΘΛΕΕΜ

Γιορτάζουμε σήμερα 29 Δεκεμβρίου, ημέρα μνήμης των Αγίων 14.000 σφαγιασθέντων Νηπίων στη Βηθλεέμ, ας πούμε λίγα λόγια:

Όταν οι Μάγοι δεν επέστρεψαν στον Ηρώδη να του πουν που είναι ο Ιησούς Χριστός, ο πονηρός και πανούργος αυτός βασιλιάς σκαρφίστηκε άλλο σχέδιο για να εξοντώσει το Θείο Βρέφος. Είχε ακούσει ότι, σύμφωνα με τις Γραφές, τόπος γέννησης του Χριστού θα ήταν η Βηθλεέμ.

Επειδή όμως δε γνώριζε ποιος ήταν ο Ιησούς, αν βρισκόταν μέσα στη Βηθλεέμ ή στα περίχωρα της και επειδή συμπέρανε ότι το παιδί θα ήταν κάτω από δύο χρονών, έδωσε διαταγή να σφαγούν όλα τα παιδιά της Βηθλεέμ και των περιχώρων της, μέχρι της ηλικίας των δύο ετών. 
Η σφαγή έγινε ξαφνικά, ώστε να μη μπορέσουν οι οικογένειες να απομακρυνθούν με τα βρέφη τους. Και οι δυστυχισμένες μητέρες είδαν να σφάζονται τα παιδιά τους μέσα στις ίδιες τις αγκαλιές τους.
Η χριστιανική Εκκλησία, ανακήρυξε Άγια τα σφαγιασθέντα αυτά παιδιά, διότι πέθαναν σε μια αθώα ηλικία και υπήρξαν κατά κάποιο τρόπο οι πρώτοι μάρτυρες του χριστιανισμού. Μπορεί βέβαια να μη βαπτίστηκαν εν ύδατι, βαπτίστηκαν όμως, μέσα στο ίδιο ευλογημένο αίμα του μαρτυρίου τους. Τα λείψανα (ίσως μερικά) των Aγίων Νηπίων, βρίσκονται στην Kωνσταντινούπολη, στο Nαό του Aγίου Iακώβου του Αδελφοθέου, τον οποίον ανήγειρε ο Iουστίνος.

Απολυτίκιο:
Ως θύματα δεκτά, ως νεόδρεπτα ρόδα και θεία απαρχή, και νεόθυτοι άρνες, Χριστώ τω ώσπερ νήπιον, γεννηθέντι προσήχθητε, αγνά Νήπια, την του Ηρώδου κακίαν, στηλιτεύοντα και δυσωπούντα απαύστως, υπέρ των ψυχών ημών.


Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

πηγή: http://www.agioritikovima.gr

ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Σάββατο, 29 Δεκέμβριος 2012 09:30

Δύο άντρες πολύ σοβαρά άρρωστοι, ήταν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Στον έναν επιτρέπονταν να μένει καθιστός μία ώρα το απόγευμα γιατί τον βοηθούσε να φύγουν τα υγρά από τους πνεύμονες. Το κρεβάτι του βρισκόταν ακριβώς δίπλα στο παράθυρο του δωματίου.
Ο άλλος άντρας έπρεπε να βρίσκεται συνέχεια ξαπλωμένοςσε ακινησία και ένας μεσότοιχος που βρισκόταν μεταξύ των κρεβατιών δεν του επέτρεπε να κοιτάει έξω από το παράθυρο.
Οι άντρες κατέληξαν να μιλούν ατελείωτα. Μιλούσαν για τις συζύγους τους, τις οικογένειες τους, τα σπίτια τους, τις δουλειές τους, τη θητεία τους στον στρατό, ακόμα και για το που είχαν πάει διακοπές. Κάθε απόγευμα, ο άντρας που του επιτρεπόταν να μένει καθιστός περιέγραφε στον συγκάτοικό του όλα όσα έβλεπε από το παράθυρο του δωματίου.

Ο άντρας που βρισκόταν σε αναγκαστική ακινησία άρχιζε να καταλαβαίνει πως ζει γι’ αυτές τις μοναδικές απογευματινές ώρες που η άποψη του μεγάλωνε και ζωντάνευε από όλη την δραστηριότητα και τα χρώματα του έξω κόσμου.

Το παράθυρο έβλεπε σε ένα πάρκο με μια θαυμάσια λίμνη. Πάπιες και κύκνοι κολυμπούσαν εκεί, και τα παιδιά έπαιζαν με μικρά μοντέλα σκαφών στο νερό. Νεαρά ζευγάρια περπατούσαν πιασμένα χέρι χέρι μέσα στα υπέροχα λουλούδια που είχαν τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Τεράστια παλιά δέντρα στέκονταν με χάρη επάνω στο έδαφος και μια υπέροχη θέα του ουρανοξύστη της πόλης φαινόταν από μακριά.

Καθώς ο άντρας δίπλα στο παράθυρο εξηγούσε όλες αυτές τις όμορφες λεπτομέρειες, ο άντρας στο διπλανό κρεβάτι φαντάζονταν όλα αυτά που άκουγε. Ένα απόγευμα ο άντρας που ήταν δίπλα στο παράθυρο, περίγραφε μια παρέλαση που περνούσε. Παρόλο που ο άντρας στο δίπλα κρεβάτι δεν μπορούσε να ακούσει τον ήχο της μπάντας, μπορούσε και μόνο με τα μάτια του μυαλού του να δει τους κλόουν που χόρευαν, τα πολύχρωμα άρματα και τα όμορφα διακοσμημένα αυτοκίνητα και άλογα.

Οι μέρες πέρασαν. Ο άντρας που δεν μπορούσε να δει από το παράθυρο άρχισε να επιτρέπει σπόρους έχθρας να αναπτύσσονται μέσα του. Όσο και να εκτιμούσε τις περιγραφές του συγκατοίκου του, ευχόταν μέσα του να ήταν αυτός ο οποίος θα μπορούσε να δει την θέα από το παράθυρο. Άρχισε να αποστρέφεται τον συγκάτοικο του και στο τέλος ο πόθος του να είναι δίπλα στο παράθυρο τον έφερε σε απόγνωση.

Ένα πρωινό σε μια επίσκεψη της η νοσοκόμα βρήκε στο δωμάτιο τον άντρα δίπλα στο παράθυρο νεκρό.Είχε πεθάνει ειρηνικά μέσα στον ύπνο του. Λυπημένα κάλεσε τους νοσοκόμους και απομάκρυνε το πτώμα του.

Μετά από ένα χρονικό διάστημα, ο άλλος άντρας ζήτησε να μετακινηθεί στο κρεβάτι που βρίσκονταν δίπλα στο παράθυρο. Η νοσοκόμα με πολύ προθυμία τον μετακίνησε και φρόντισε να είναι άνετος. Σιγά-σιγά στηρίχθηκε με πόνο στον αγκώνα του για να σηκωθεί και να ρίξει μια ματιά έξω. Επιτέλους θα μπορούσε να δει τον έξω κόσμο και όλες τις δραστηριότητες του.

Αυτό που είδε ήταν ένας κενός τοίχος!

Κάλεσε την νοσοκόμα και την ρώτησε: «Πως μπορούσε ο συγκάτοικος μου να βλέπει όλα αυτά που μου περιέγραφε; Πως μπορούσε να μου μιλάει για τόση ομορφιά και με τόσες λεπτομέρειες, όταν αυτό που φαίνεται από αυτό εδώ το παράθυρο είναι ένας παλιός και βρώμικος τοίχος»;

Και η νοσοκόμα του απάντησε: «Ω Θεέ μου… δεν το ξέρατε πως ο πρώην συγκάτοικος σας ήταν τυφλός; Δεν μπορούσε να δει καν τον τοίχο, ίσως ήθελε να σας ενθαρρύνει».

Εαν ζείτε μια ζωή βασανίζοντας τον εαυτό σας για το τι έχουν οι άλλοι, πιθανότατα θα χάσετε την χαρά του να γίνετε αποδέκτες αυτών που οι άλλοι θέλουν να σας δώσουν. 

πηγή: http://www.agioritikovima.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ (30-12-2012)

Αρχική σελίδα \ Θεματικές κατηγορίες \ Άρθρα - Ανακοινώσεις - Επίκαιρα \ Μητροπολίτης Κυθήρων κ. Σεραφείμ - Ο Σφαγιασμός αθώων υπάρξεων

Μητροπολίτης Κυθήρων κ. Σεραφείμ - Ο Σφαγιασμός αθώων υπάρξεων

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΥΘΗΡΩΝ & ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ (30-12-2012)

ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΣΦΑΓΙΑΣΜΟΣ ΑΘΩΩΝ ΥΠΑΡΞΕΩΝ

«Φωνή ἐν Ραμᾷ ἠκούσθη, θρῆνος καί κλαυθμός καί ὀδυρμός πολύς» (Ματθ.β’, 18)

Στό σημερινό Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα γίνεται λόγος γιά τήν φυγή τοῦ Θείου Βρέφους στήν Αἴγυπτο, γιά τή σφαγή τῶν 14 χιλιάδων ἀθώων νηπίων ἀπό τήν ἀπάνθρωπη μανία τοῦ φοβεροῦ Ἡρώδη καί γιά τήν ἐπιστροφή τοῦ Θείου Παιδίου μέ τήν Παναγία Μητέρα Του καί τόν Προστάτη Ἰωσήφ ἀπό τήν Αἴγυπτο καί τήν ἐγκατάστασί τους στήν Ναζαρέτ τῆς Γαλιλαίας.

Ὁ ἀπαίσιος καί θηριώδης Ἡρώδης καταλήφθηκε ἀπό μεγάλο φθόνο καί ἀσυγκράτητο θυμό μόλις ἔμαθε ἀπό τούς Μάγους τῆς Ἀνατολῆς γιά τόν νεογέννητο Θεῖο Βασιλιᾶ τῶν Ἰουδαίων καί, ἀφοῦ τούς ἔστειλε στή Βηθλεέμ σέ ἀναζήτησί Του, κατέστρωσε ἕνα σκοτεινό σχέδιο ἐξοντώσεώς Του. Ὁ φθόνος, ἡ ζήλεια καί ἡ ὑπεροψία κυριάρχησαν στήν ἀγριεμένη καί ταραγμένη ψυχή του καί ὅταν κατάλαβε ὅτι ἐνεπαίχθη, δηλ. ξεγελάσθηκε ἀπό τούς Μάγους, ἔβαλε σέ ἐφαρμογή τό σκοτεινό σχέδιο ἐξοντώσεως ὅλων τῶν νηπίων τῆς Βηθλεέμ καί ὅλης τῆς γύρω περιοχῆς ἀπό δυό χρονῶν καί κάτω. Ἔτσι, αἱματοκύλησε ὅλες τίς οἰκογένειες τῆς περιφέρειας ἐκείνης πού εἶχαν νήπια καί μέ τόν τρόπο αὐτό ἐπεκράτησε ἐκεῖ «θρῆνος καί κλαυθμός καί ὀδυρμός πολύς». Φρικτό καί φοβερό τό ἄκουσμα καί τό θέαμα νά σφάζωνται σάν ἀρνάκια τοῦ Θεοῦ ὄχι ἕνα, δύο καί δέκα, ἀλλά 14 χιλιάδες ἀθῶα νήπια. Οἱ πρῶτοι Μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ, οἱ νηπιομάρτυρες, τῶν ὁποίων τά κεφαλάκια, μικρά κρανία σώζονται ἀκόμα σαν ἱερά λείψανα γιά νά θυμίζουν τήν ἀποτρόπαιη ἐκείνη καί ἀπάνθρωπη θηριωδία, τό φοβερό ἐκεῖνο γεγονός, τό ὁποῖο ἔχει στιγματισθῆ μέ τά μελανώτερα χρώματα στήν ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

Ὅμως, δυστυχῶς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τό στυγερό ἐκεῖνο καί ἀποτρόπαιο ἔγκλημα σέ βάρος ἀθώων ὑπάρξεων συνεχίζεται ἀπό τότε καί μέχρι σήμερα, μέ τόν μανδύα τῆς νομιμότητας, κατά τίς τελευταῖες δεκαετίες, ἀφοῦ πιά ἔχουν νομιμοποιηθῆ καί ἐπισημοποιηθῆ, μέ τήν καταβολή τῶν δαπανῶν ἀπό τό κράτος, μάλιστα, οἱ ἐκτρώσεις, δηλ. οἱ φόνοι χιλιάδων ἀθώων ἐμβρύων. Δεκατέσσερεις χιλιάδες νήπια ἐδολοφόνησε ὁ φοβερός Ἡρώδης. Τριακόσιες χιλιάδες καί πλέον ἔμβρυα φονεύονται στήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας κάθε χρόνο καί ἔτσι ἐξανδραποδίζεται διαρκῶς τό Ἑλληνορθόδοξο γένος μας, μέ ἀποτέλεσμα νά διογκώνεται κάθε χρόνο τό δημογραφικό μας πρόβλημα καί νά πετιοῦνται στούς ὑπονόμους στρατιές ὁλόκληρες ἀγέννητων παιδιῶν, πού θά ἦταν διαφορετικά τό καμάρι καί οἱ ἄγρυπνοι φρουροί τῆς ταλαίπωρης καί προδομένης πατρίδας μας. Καί τοῦτα τά ἀπαίσια καί φρικτά ἐγκλήματα «ἡμῶν κοιμωμένων» καί ἐφησυχαζόντων…

Δέν εἶναι καθόλου εὐχάριστη αὐτή ἡ διαπίστωσις, ἀδελφοί μου, ἀλλά εἶναι καί πηγή καί πρόξενος μεγάλων συμφορῶν διά τό ὀρθόδοξο γένος μας τό φοβερό αὐτό κατάντημά μας, τό ὁποῖο φαίνεται ὅτι ξεχνοῦμε καί καθόλου δέν μᾶς ἀπασχολεῖ. Δέν εἶναι μικρός ὁ ἀριθμός τῶν δυστυχισμένων ἐκείνων γυναικῶν, οἱ ὁποῖες χωρίς ἐνδοιασμούς καί χωρίς ἀναστολές φθάνουν στήν ἔκτρωσι, γιατί θεωροῦν ὅτι τό κυοφορούμενο ἔμβρυο εἶναι ἐξάρτημα τοῦ σώματός των καί μποροῦν νά τό μεταχειρίζωνται ὅπως θέλουν καί ἀκόμα νά τό πετοῦν ἀδιάφορα στόν σκουπιδοντενεκέ … Κύριε ἐλέησον! Ὅμως, θά ἔπρεπε ὀχετοί δακρύων νά χύνωνται καθημερινά ἀπό ὅλο τό ὀρθόδοξο πλήρωμα διά νά ἀποτρέψωμε τελικά τήν ὀργήν τοῦ Κυρίου μέ τήν εἰλικρινῆ μετάνοιά μας καί τήν εὐάρεστη πλέον εἰς τόν Θεόν ζωήν μας. Ἄς τό ἀποφασίσωμε αὐτό ὅλοι, μικροί καί μεγάλοι, στήν ἔναρξι τοῦ καινούργιου χρόνου, μέ τήν πνευματική μας ἀφύπνισι καί μέ τήν θεάρεστη ἀλλαγή τοῦ τρόπου ζωῆς καί σκέψεών μας. Γένοιτο.

† Κ.Σ.

πηγή: http://www.impantokratoros.gr

Ανεκτίμητο κειμήλιο της Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου

Αρχική σελίδα \ Διάφορα Θέματα \ Τα δώρα των Τριών Μάγων, Ανεκτίμητο κειμήλιο της Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου

Τα δώρα των Τριών Μάγων, Ανεκτίμητο κειμήλιο της Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου

 ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΜΑΓΩΝ
Ανεκτίμητο κειμήλιο  της Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου

«Και ελθόντες εις την οικίαν είδον το παιδίον μετά Μαρίας της μητρός αυτού, και πεσόντες προσεκύνησαν αυτώ, και ανοίξαντες τους θησαυρούς αυτών προσήνεγκαν αυτώ δώρα, χρυσόν και λίβανον και σμύρναν» (Ματθ.β' 11).

Μεταξύ των ποικίλων θησαυρών και πολυτίμων κειμηλίων που με πολλή ευλάβεια φυλάσσονται στην Ιερά Μονή του Αγίου Παύλου στο Άγιον Όρος, χωρίς αμφιβολία την πρώτη θέσι καταλαμβάνουν τα Τίμια Δώρα που προσέφεραν οι τρεις εξ Ανατολών Μάγοι στον ως Βρέφος ενανθρωπήσαντα Κύριο. Τα Δώρα αυτά ως γνωστόν είναι χρυσός, λίβανος1 και σμύρνα2. Ο χρυσός βρίσκεται υπό την μορφήν εικοσιοκτώ επιμελώς σκαλισμένων επιπέδων πλακιδίων, ποικίλων σχημάτων (παραλληλογράμμων, τραπεζοειδών, πολυγώνων κτλ.) και διαστάσεων περίπου 5 εκ. x 7 εκ. Κάθε πλακίδιο έχει διαφορετικό σχέδιο πολύπλοκης καλλιτεχνικής μικροεπεξεργασίας. Ο λίβανος  και η σμύρνα  διατηρούνται ως μείγμα υπό την μορφή εξηνταδύο περίπου σφαιρικών χανδρών μεγέθους μικρής ελιάς.

Επειδή κυρίως η πνευματική αλλά και η υλική, ιστορική και αρχαιολογική αξία των Τιμίων Δώρων είναι ανυπολόγιστη, φυλάσσονται με ιδιαίτερη επιμέλεια στο θησαυροφυλάκιο της Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου. Για λόγους ασφαλείας είναι κατανεμημένα σε διάφορες λειψανοθήκες, μόνο μέρος δε αυτών εκτίθεται εις προσκύνησιν των επισκεπτών της Ιεράς Μονής ή μεταφέρεται προς αγιασμόν εκτός Αγίου Όρους στις κατά τόπους Ιερές Μητροπόλεις.

Γράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς για την Παναγία ότι «διετήρει πάντα τα ρήματα ταύτα εν τη καρδία αυτής» (Λουκ. β' 19, 51). Πιστεύεται δε από τους θεολόγους ερμηνευτές ότι ένα μεγάλο μέρος από αυτά τα «ρήματα», τα λόγια και τα γεγονότα δηλαδή της ζωής του Κυρίου, η Θεοτόκος τα εκμυστηρεύθηκε στον Άγιο Απόστολο Λουκά ο οποίος και τα συμπεριέλαβε στο Ευαγγέλιό του. Δεν χωρεί καμμιά αμφιβολία ότι παράλληλα με τα άγια «ρήματα» του Κύριου, η Υπεραγία Θεοτόκος «διετήρει» και ό,τι άλλο σχετικό με την επίγεια ζωή του Κυρίου, και φυσικά, και τα Τίμια Δώρα.

Σύμφωνα με την ιστορικοθρησκευτική μας παράδοσι, προ της Κοιμήσεώς της η Παναγία Μητέρα του Κυρίου τα παρέδωσε μαζί με τα Άγια Σπάργανα του Χριστού, την Τιμία Εσθήτα και την Αγία Ζώνη της στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων όπου και παρέμειναν μέχρι το έτος 400 μ.Χ. περίπου. Κατά το έτος τούτο ο αυτοκράτωρ Αρκάδιος τα μετέφερε στην Κωνσταντινούπολι προς αγιασμόν του λαού και προστασία και προβολή της Βασιλευούσης. Εκεί παρέμειναν μέχρι και της αλώσεως της πόλεως από τους Φράγκους το έτος 1204 μ.Χ. Στη συνέχεια μεταφέρθηκαν για λόγους ασφαλείας μαζί με άλλα ιερά κειμήλια στη Νίκαια της Βιθυνίας, προσωρινή πρωτεύουσα του Βυζαντίου, όπου και παρέμειναν για εξήντα περίπου χρόνια. Με την υποχώρησι των Σταυροφόρων επί αυτοκράτορος Μιχαήλ Παλαιολόγου επεστράφησαν στην Κωνσταντινούπολι μέχρι της υποδουλώσεώς της στους Τούρκους το 1453 μ.Χ.

Μετά την Άλωσι η ευλαβεστάτη Μάρω, χριστιανή σύζυγος του σουλτάνου Μουράτ Β' (1421-1451) και μητρυιά του Μωάμεθ Β' του Πορθητού, τα μετέφερε αυτοπροσώπως στην Ιερά Μονή Αγίου Παύλου στο Άγιον Όρος. Η Μονή αυτή της ήταν γνωστή καθόσον ο πατέρας της Γεώργιος Βράγκοβιτς, δεσπότης της Σερβίας, έκτισε το καθολικό της εις τιμήν του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου.

Κατά την αγιορείτικη παράδοσι, καθώς η Μάρω ανήρχετο από τον αρσανά (λιμάνι) στην Μονή, η Κυρία Θεοτόκος την εμπόδισε με υπερφυσικό τρόπο να πλησίαση στη Μονή και έτσι να παραβίαση το άβατον του Αγίου Όρους. Αυτή υπήκουσε και παρέδωσε ταπεινά τα Τίμια Δώρα στους ευλαβείς μοναχούς και πατέρες, οι οποίοι και έστησαν στο σημείο εκείνο της θεομητορικής παρουσίας ένα Σταυρό που σώζεται μέχρι σήμερα και λέγεται «Σταυρός της Βασιλίσσης». Το σουλτανικό έγγραφο με τις σχετικές πληροφορίες παραδόσεως των Τιμίων Δώρων φυλάσσεται στο αρχείο της Μονής του Αγίου Παύλου.

Η αυθεντικότητα των Τιμίων Δώρων στηρίζεται κατά ένα μέρος στην προφορική παράδοσι και κατά το υπόλοιπο στην ιστορία. Εκείνο όμως που ακράδαντα βεβαιώνει την αυθεντικότητα των Τιμίων Δώρων είναι η άρρητη ευωδιά που ωρισμένα απ' αυτά αδιαλείπτως και ωρισμένα κατά καιρούς αναδίδουν και η πλούσια ιαματική και θαυματουργική χάρις που μέχρι τις μέρες μας αναβλύζουν.

 1) κοινώς λιβάνι ή λιβανωτός: αρωματική ελαιώδης ρητίνη του δένδρου βοσουελλίας της καρτερείου, που φύεται στις αμμώδεις εκτάσεις της Αραβίας, της Σομαλίας, των Ινδιών και του Λιβάνου. Χρησιμοποιήθηκε σαν θυμίαμα για κοσμική και λατρευτική χρήσι από τα πανάρχαια χρόνια (Αιγύπτιοι, Βαβυλώνιοι, Εβραίοι).
 2)  Kοινώς μύρον ή μύρρα: αρωματική υδατοδιαλυτή ρητίνη του φυτού μύρρας της κομμιοφόρου και άλλων συγγενών που φύονται στην Αραβία και την Αιθιοπία.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΌ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΞΗΡΟΠΟΤΑΜΟΥ

από τον: http://www.impantokratoros.gr

Ποιμαντορική Ἐγκύκλιος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαγκαδᾶ, Λητῆς και Ρεντίνης κ.κ. Ἰωάννου ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Χριστουγέννων

Αρχική σελίδα \ Θεματικές κατηγορίες \ Άρθρα - Ανακοινώσεις - Επίκαιρα \ Ανακοινώσεις του Σεβασμ. Μητροπολίτου Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Ιωάννου \ Ποιμαντορική Εγκύκλιος Σεβ. Μητ. Λαγκαδά κ. Ιωάννου επι τη εορτή των Χριστουγέννων

Ποιμαντορική Εγκύκλιος Σεβ. Μητ. Λαγκαδά κ. Ιωάννου επι τη εορτή των Χριστουγέννων

Ποιμαντορική Ἐγκύκλιος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαγκαδᾶ, Λητῆς και Ρεντίνης κ.κ. Ἰωάννου ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Χριστουγέννων

«Δεῦτε ἴδωµεν, πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός,
ἀκολουθήσωµεν λοιπὸν ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ.»

Τέκνα ἡµῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,


Δεῦτε ἴδωµεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός. Μέ αὐτές τίς λέξεις µᾶς καλεῖ ὁ ὑµνογράφος τῆς Ἁγίας µας Ἐκκλησίας νά βιώσωµεν τό Ἀληθινόν Μήνυµα τῆς µεγάλης Ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων. Πίσω ἀπό αὐτές τίς λέξεις δέν κρύπτεται τό νόηµα µιᾶς τοπογραφίας πού προσδιορίζει τήν πόλιν καί τό σηµεῖον τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἀλλά ἐκφράζεται µέσα ἀπό τόν προσδιορισµόν τοῦ τόπου ὁ τρόπος µέ τόν ὁποῖον πρέπει νά προσεγγίσωµεν τό µυστήριον.

Ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός; Ἐγεννήθη καί γεννᾶται στό Σπήλαιον τῆς ὑπερτάτης ταπεινώσεως πού ὅµως ἀποκαλεῖται Θεοδέγµον, διότι ἀξιώθηκε νά δεχθῇ τόν ἴδιον τόν Θεόν. Ἐάν θέλωµεν, λοιπόν, καί ἐµεῖς νά ζήσωµεν Χριστούγεννα µέ τήν παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ στήν ζωήν µας, ἐάν θέλωµεν νά ζήσωµεν τήν ἀνείπωτην καί ἀνέκφραστην χαράν, τότε πρέπει νά δηµιουργήσωµεν τίς προϋποθέσεις πού ἀπαιτῶνται προκειµένου νά γεννηθῇ ὁ Χριστός καί στήν δικήν µας ζωήν.

Ὁ κόσµος σήµερα ζεῖ σέ µίαν ἐποχήν συγχύσεως καί κρίσεως. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι διαµαρτύρονται καί ἐκφράζουν τήν ἀγανάκτησιν τῆς ἀπογοητεύσεως, τήν ἀναζήτησιν τοῦ δικαίου. Ἐκεῖνο, ὅµως, πού ἀποτελεῖ διέξοδον καί µήνυµα χαρᾶς καί ἐλπίδος, ἐκεῖνο πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπον στήν δικαίωσιν εἶναι τό γεγονός πού καλεῖται νά βιώσῃ µέσα ἀπό τήν παρούσαν πολυσήµαντην οἰκουµενικήν ἑορτήν τῆς ἀνθρωπότητος. Ἐκεῖνο πού µπορεῖ νά ὁδηγήσῃ τόν ἄνθρωπον στήν λύτρωσιν, στήν ἐλευθερίαν εἶναι νά κατορθώσῃ ὁ ἄνθρωπος νά συναντήσῃ τόν Πλάστην καί Δηµιουργόν του. Ἐκεῖνον δηλαδή πού µέσα ἀπό τήν δηµιουργίαν τοῦ παρόντος κόσµου ἀπεργάζεται τήν ἀναδηµιουργίαν τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου καί χαρίζει τήν ἄλληκτον ζωήν τοῦ µέλλοντος. Ὁ ἄνθρωπος µέ τήν ἁµαρτίαν ὁδηγεῖται στήν πτῶσιν καί ἡ ζωή µας, ἀδελφοί µου, καθηµερινῶς εἶναι γεµάτη ἀπό πτώσεις, ἀστοχίες καί λάθη πού µας ὁδηγοῦν στήν κρίσιν καί τίς κρίσεις πού διερχόµεθα. Ὁ µόνος πού µπορεῖ νά µας ἀπαλλάξῃ ἀπό ὅλα τά δεινά πού εἶναι ταυτισµένα µέ τήν φθοράν καί τόν θάνατον, ὁ µόνος πού µπορεῖ νά ἀλλάξῃ τήν ζωήν µας καί νά τῆς δώσῃ νόηµα ζωῆς ἀληθινῆς εἶναι Ἐκεῖνος πού µας ἐδηµιούργησε, Ἐκεῖνος πού δέν µας ἄφησε στήν πτῶσιν καί τήν κληρονοµίαν τοῦ θανάτου. Εἶναι Ἐκεῖνος πού µε το ἔλεός Του πάντοτε µας καταδιώκει διότι εἴµαστε παιδιά Του και µας ἀγαπᾶ µε θυσιαστικήν ἀγάπην. Εἶναι Ἐκεῖνος πού ἦλθε καί ἔγινε ἄνθρωπος ὅµοιος µέ ἐµᾶς, χωρίς ἁµαρτίαν, διά νά µᾶς δώσῃ τήν εἰκόνα τοῦ ἀρχετύπου καί τήν δυνατότητα νά γίνωµεν τό πρῶτον ἄνθρωποι καί ἀκολούθως θεούµενοι ἄνθρωποι, νά γίνωµεν κατά χάριν θεοί, νά θεωθῶµεν, νά κερδίσωµεν τόν ἁγιασµόν. Ἀλλά πρῶτον πρέπει νά γίνωµεν ἄνθρωποι, διότι χωρίς ἀνθρωπιᾶ δέν εἶναι δυνατόν κανείς νά βιώσῃ τό περιεχόµενον καί τό νόηµα τῶν ἄλλων ἁγιοπνευµατικῶν ἀρετῶν.

Δεῦτε ἴδωµεν, πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός.
Δέν ἐγεννήθη ὁ Χριστός, ἀδελφοί µου, οὔτε στά παλάτια αὐτοῦ τοῦ κόσµου οὔτε στά πλούτη οὔτε στίς δόξες οὔτε στήν θαλπωρήν τῆς ἀνθρωπίνης ἀγαπητικῆς προσεγγίσεως. Ἐγεννήθη ἐκεῖ ὅπου ὑπῆρχε ἡ ἀπαξία, ἡ περιφρόνησις, διά νά δείξῃ πώς ὁ ἴδιος δίδει ἀξίαν στούς περιφρονηµένους, στήν ἀξίαν τοῦ προσώπου τοῦ κάθε ἀνθρώπου καί νά µας ἀνατρέψῃ αὐτό πού οἰκοδόµησε ὁ εὐτράπελος ἐγωϊσµός πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπον στό νά ζῇ σέ ψεύτικα οἰκοδοµήµατα ἀρετῆς καί ὑποκατάστατα ἀνυπάρκτου χαρᾶς.

Χριστούγεννα καί ἐφέτος καί ὅλος ὁ κόσµος τίς ἡµέρες αὐτές προσπαθεῖ νά τίς ἑορτάσῃ µέ χαράν, µέ ἐκδηλώσεις πού ἔρχονται νά ξεχωρίσουν ἀπό τίς ἄλλες ἡµέρες. Καί πράγµατι οἱ ἡµέρες τῶν Χριστουγέννων εἶναι ξεχωριστές. Ἀλλά ἀληθινᾶ ξεχωριστές γίνονται, ὅταν κανείς κατορθώσῃ νά βιώσῃ τήν παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Κύριος ἡµῶν Ἰησοῦς Χριστός µέ τήν παρουσίαν Του ἔρχεται καί σήµερα νά µᾶς µεταφέρῃ τό νέον µήνυµα τῆς Βασιλείας Του. Μίας Βασιλείας δηλαδή πού δέν ἔχει καµίαν σχέσιν µέ τίς ξεπεσµένες βασιλείες τοῦ κόσµου τούτου. Ἔρχεται νά µεταφέρῃ τό µήνυµα τοῦ Οὐρανίου Πολιτεύµατος πού δέν ἔχει καµίαν σχέσιν µέ τά χρεοκοπηµένα πολιτεύµατα τῆς παρούσης καθηµερινότητος. Ἔρχεται νά µᾶς µεταφέρει τό µήνυµα τῆς Αἰωνίου Ζωῆς πού εἶναι ἡ ὑπέρτατη προσφορά τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.

Ἄς βαδίσωµεν, λοιπόν, µέχρι τήν Βηθλεέµ. Ἄς βιώσωµεν ὅλα ἐκείνα τά νοήµατα πού κρύπτονται πίσω ἀπό τίς εἰκόνες καί τούς τύπους. Ἄς γνωρίσωµεν πολύ καλά τό ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός και ἄς ἀκολουθήσωµεν τόν Ἀστέρα, τόν Ἄγγελον τῆς Ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πού µᾶς δείχνει τόν δρόµον τῆς ὑψοποιοῦ ταπεινώσεως διά νά συναντήσωµεν τό Θεῖον Βρέφος, διά νά ἀλλάξῃ ἡ ζωή µας, διά νά ἀποτελέσῃ παρελθόν ὅ,τι µας χώρισε καί µας χωρίζει ἀπό τόν Θεόν καί τόν ἄνθρωπον, ὥστε νά γίνῃ παρόν ἡ βίωσις τῆς ζωοποιοῦ παρουσίας τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡµῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μόνον µέ τόν Χριστόν στήν ζωήν µας µποροῦµε νά οἰκοδοµοῦµε στήν βεβαίαν ἐλπίδα διά τήν προσδοκίαν τοῦ παρόντος καί τόν ὁραµατισµόν τοῦ µέλλοντος. Σᾶς εὐχοµαι, ἐν ἀγάπῃ πολλῇ, πλουσίαν τήν χάριν τοῦ Τεχθέντος ἐν Βηθλεέµ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡµῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων• Ἀµήν!

Χρόνια Πολλά καί ἐν παντί παρά Κυρίου εὐλογηµένα


Διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης
ὁ Μητροπολίτης
Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης Ἰωάννης

από τον: http://www.impantokratoros.gr

Το θαύμα της Θείας Λειτουργίας: Η γέννηση του Χριστού συντελείται σε κάθε Θεία Λειτουργία

Το θαύμα της Θείας Λειτουργίας: Η γέννηση του Χριστού συντελείται σε κάθε Θεία Λειτουργία

Και το θαύμα συνεχίζεται. Η γέννηση του Χριστού συντελείται σε κάθε Θεία Λειτουργία. Το θαύμα τελείται στην πιο κατανυκτική ώρα της, την ώρα του Καθαγιασμού, τότε που γονατίζουν οι καρδιές και τα γόνατα και κατεβαίνει το Άγιο Πνεύμα και μεταποιεί τον άρτο σε Σώμα Χριστού και το οίνο σε Αίμα Χριστού. Και κατόπιν με την Θεία Μετάληψη ο Κύριος γεννιέται στην καρδιά του κάθε πιστού. Γεννιέται στην φάτνη της καρδίας του. Ζει το θαύμα προσωπικά και οντολογικά μέσα του. Έτσι  λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος  «Άνοιξε τις πύλες του ουρανού και κοίτα εκεί μέσα στην Αγία Τράπεζα και θα ατενίσεις το Σώμα του βασιλέως  Χριστού. Αυτό , το τιμιότερο από καθετί άλλο, το βλέπεις και στην γη. Και δεν το βλέπεις μόνον, αλλά και το ψηλαφείς. Και δεν το ψηλαφείς απλώς.  Αλλά και το εσθίεις και το παίρνεις μαζί σου. Λοιπόν , καθάριζε την ψυχή σου, ετοίμαζε την σκέψη σου προκειμένου να υποδεχθείς το μυστήριο αυτό».

Η γέννηση του Χριστού πρόκειται να τελεστεί στις 25 Δεκεμβρίου , κατά την τέλεση της Θείας  Λειτουργίας στον Ιερό Ναό. Εκεί συνεχίζεται το μεγάλο Θαύμα της Γέννησης του Χριστού, που ξεκίνησε προ αιώνων με την προφητεία για τον ερχομό του και έγινε ιστορικά στην πόλη της Βηθλεέμ. Ο Ιερός Ναός τώρα είναι το σπήλαιο και η Αγία Τράπεζα η φάτνη. Εκεί με την πίστη μας θα δούμε το Βρέφος Χριστό να ανακλίνεται. Εκεί και μείς με καθαρή συνείδηση  θα δεχτούμε στην καρδιά μας το βρέφος Χριστό και θα γεννηθεί μέσα μας. Θα κοινωνήσουμε των Αχράντων Μυστηρίων. Και αν και φέτος ο Χριστός γεννηθεί μέσα μας, σίγουρα θα φέρει την χαρά και την ειρήνη και την αγάπη.

-«Χριστός ετέχθη»!

-«Αληθώς ετέχθη εν ταις καρδίαις ημών»!

  

Αρχ. Σεβαστιανού Τοπάλη

Είς Επίγνωσιν Αληθείας 

Κείμενα πνευματικής επίγνωσης

πηγή: http://talantoblog.blogspot.gr/

Μητροπολίτης Αιτωλίας κ. Κοσμάς: Αιρετικοί κάθε μορφής, λάτρεις της παναιρέσεως του οικουμενισμού πολεμούν την θεότητα του Χριστού μας

 Μητροπολίτης Αιτωλίας Κοσμάς, Αιρετικοί κάθε μορφής, λάτρεις της παναιρέσεως του οικουμενισμού πολεμούν την θεότητα του Χριστού μας
Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η  Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 
( ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 51 )

«Παιδίον εγεννήθη ημίν, υιός και εδόθη ημίν …
Θεός ισχυρός, εξουσιαστής, άρχων ειρήνης,
πατήρ του μέλλοντος αιώνος» (Ησ. θ’, 6)

Μέσα από τα βάθη των αιώνων ακούστηκε η φωνή του προφήτου Ησαΐου, που ανήγγειλε το μεγάλο μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Κυρίου και Θεού μας, Ιησού Χριστού. «Θα γεννηθεί, είπε ο προφήτης, παιδίον για μας και θα δοθεί σε μας…Το όνομά Του θα είναι μεγάλο και υπερούσιο. Θεός θα είναι και θα ονομάζεται, Θεός ισχυρός, εξουσιαστής, που κατέχει όλη τη δύναμη και κρατεί όλη την εξουσία της θεότητος, δημιουργός και αρχηγός της ειρήνης, πατέρας της μελλούσης εποχής της χάριτος…».

Και άλλοτε στην Παλαιά Διαθήκη είχε φανερωθεί ο Θεός στους ανθρώπους. Φανερώθηκε για παράδειγμα στον προφήτη Μωυσή και στον προφήτη Ηλία. «Ελάλησε Κύριος προς τον Μωυσήν ενώπιος ενωπίω ως ει τις λαλήσει προς τον εαυτού φίλον» (Εξοδ. ΛΓ , 11).
Φανερώθηκε και στον προφήτη Ηλία «ως φωνή αύρας λεπτής…» (Γ Βασ. ΙΘ , 12). Φανερώθηκε κι από την κορυφή του όρους Σινά στο έθνος των Ιουδαίων ανάμεσα σε βροντές και αστραπές.

Σε όλες τις περιπτώσεις η παρουσία του Θεού δεν ήταν «εν σαρκί». Δεν εμφανίστηκε ο Κύριος «ως Θεός σεσαρκωμένος» με ουσία, είδος και μορφή ανθρώπου.

Όταν ήλθε «το πλήρωμα του χρόνου», ο Υιός του Θεού, ο Ένας της αγίας Τριάδος «μετέσχε σαρκός και αίματος» (Εβρ. β , 14).

Η ανάγκη της σωτηρίας του πεπτωκότος ανθρώπου και η άμετρος αγάπη του Τριαδικού Θεού μας προς τον άνθρωπο, επέβαλαν να γίνει ο Θεός άνθρωπος, να έλθει κοντά, ανάμεσα στους ανθρώπους, να μιλήσει σαν φίλος, σαν αδελφός και πατέρας μαζί τους, να προσφέρει τον εαυτό του θυσία για να λυτρωθεί ο αποστάτης άνθρωπος.

Είχε καταμολύνει, είχε εξουθενώσει με πράξεις ατιμίας, με αμαρτήματα και πάθη, είχε αμαυρώσει το κατ εἰκόνα ο άνθρωπος και αφού ούτε άγγελος ούτε αρχάγγελος μπορούσε να τον σώσει, ο Λόγος του Πατρός, ο Κύριος και Θεός μας, Ιησούς Χριστός, προσέλαβε ανθρωπίνη φύση, πλήρη και ακεραία, πλην αμαρτίας, για να θεραπεύσει «σάρκα φιλαμαρτήμονα», να την τιμήσει, να την δοξάσει, να την υψώσει στον ουρανό και να την θεώσει κατά χάριν. Γι’ αυτό ο Λόγος «σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν».

Εκεί στη Βηθλεέμ, στο ταπεινό και αγιασμένο σπήλαιο, στην αγκάλη της Παναγίας μας «Θεός εφανερώθη εν σαρκί», ο οποίος «εδικαιώθη εν πνεύματι, εκηρύχθη εν έθνεσι, επιστεύθη εν κόσμω, ανελήφθη εν δόξη» (Α Τιμ. γ , 16). «Μέγα το μυστήριο» το «μόνον καινόν υπό τον ήλιον», κατά τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό.

Και εμείς οι σύγχρονοι χριστιανοί, πιστά μέλη της ορθοδόξου εκκλησίας μας, πανηγυρίζουμε σήμερα Χριστούγεννα. Μαζί με όλους τους αδελφούς μας Ορθοδόξους χριστιανούς, μέσα στους ιερούς ναούς μας, με πίστη ακράδαντο, «προσκυνούμεν την γένναν του Χριστού μας».

Γνωρίζουμε και πιστεύουμε ότι το αδύνατο βρέφος της φάτνης της Βηθλεέμ είναι ο «προαιώνων Θεός», ο Κύριος του κόσμου και της σωτηρίας. Είναι ο άναρχος Θεός μας, ο Σωτήρ του κόσμου, ο «μεγάλης βουλής άγγελος», ο «εξουσιαστής», ο «άρχων της ειρήνης», ο «πατήρ του μέλλοντος αιώνος». Τον πιστεύουμε και Τον ομολογούμε «Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα ου ποιηθέντα ομοούσιον τω Πατρί….».

Σήμερα Χριστούγεννα. Ας γονατίσουμε με ευγνωμοσύνη και δοξολογία στη φάτνη. Θερμά, ολόψυχα, ας Τον ικετεύσουμε να σώσει την δοκιμαζόμενη πατρίδα μας και τον καθένα μας. Όπως ελύτρωσε τον άνθρωπο με την ενανθρώπησή Του, να λυτρώσει τώρα κι εμάς.

«Ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία». «Δεν υπάρχει κάτω από τον ουρανό και πάνω σε όλη τη γη, κανένα άλλο όνομα με το οποίο μπορούμε να σωθούμε, εκτός από το όνομα του Χριστού». (Πρξ. δ’, 12).

Θερμά, ειλικρινά, με πολλή υιική αγάπη, ας παρακαλέσουμε τον σαρκωθέντα Θεό μας να μας χαρίσει ορθόδοξο και ηρωικό φρόνημα, για να ομολογούμε με παρρησία τη θεότητά Του και τον ανόθευτο ευαγγελικό λόγο Του.

Στην παγκοσμιοποιημένη εποχή μας, που ομοιάζει πολύ με την εποχή της γεννήσεως του Χριστού μας, υπάρχει μεν κρίση οικονομική αλλά κυρίως υπάρχει κρίση ηθική και θεολογική. Αιρετικοί κάθε μορφής, κοσμικοί και δυτικόπληκτοι, λάτρεις της παναιρέσεως του οικουμενισμού αλλά και ξενόφερτες θεολογίες προσβάλλουν και πολεμούν την θεότητα του Χριστού μας. Πνεύμα και φρόνημα συγκρητισμού και πανθρησκείας, ορθολογισμού και σκεπτικισμού καλλιεργούν και προσφέρουν, αρνούνται την ομολογία και την κατήχηση της ορθοδόξου παραδόσεως, μάλιστα μέσα στην παιδεία μας.

Η ομολογία της θεότητος του Κυρίου μας από τον καθένα μας, η υπακοή μας στα «αιώνια ρήματά Του», η συνειδητή συμμετοχή μας στην εκκλησιαστική και μυστηριακή ζωή θα στηρίζει αδελφούς και μάλιστα νέους και νέες, θα ενώνει κι εμάς μαζί Του ώστε να ζούμε πάντοτε σωτήρια Χριστούγεννα, αιώνια Χριστούγεννα.

Εύχομαι Καλά και Άγια Χριστούγεννα σε όλους.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ

πηγή: http://www.impantokratoros.gr

“Θεέ μου, πάρε με!” (παιδαγωγική μεταθανάτια εμπειρία)

“Θεέ μου, πάρε με!” (παιδαγωγική μεταθανάτια εμπειρία)

Πόσοι άνθρωποι σε δύσκολες στιγμές δεν το λένε! Οι περισσότεροι όμως δε γνωρίζουν ότι είναι αμαρτία κι ότι αποτελεί έλλειψη υπομονής κι ελπίδας στη βοήθεια του Θεού. Το ακόλουθο όμως περιστατικό , το βεβαιώνει ξεκάθαρα. Το διηγήθηκε με πολλή ταπείνωση και συναίσθηση ένας σεβαστός ιερέας, ο οποίος έχει πνευματικά παιδιά και στην επαρχία και στην Αθήνα. Είπε: «Εγώ, αφ’ ότου έγινα ιερέας , με κυνήγησε η συκοφαντία (το σύγχρονο μαρτύριο) . Πότε με τον έναν τρόπο , πότε με τον άλλον, με πίκραιναν και με καταρράκωναν πολλοί, με ψευδείς κατηγορίες. Αυτό γινόταν επανειλημμένα. Τόσο πόνεσα και τόσο κουράστηκα , που λύγισα κι αρκετές φορές είπα: “Θεέ μου, πάρε με!”. Και τελικά , με πήρε!...”.
“Όσοι τον άκουγαν έμειναν κατάπληκτοι να τον κοιτούν , σκεπτόμενοι πόση ενοχή έχουν όσοι κατηγορούν, ιδίως τους ιερωμένους… Πόση αμαρτία συσσωρεύουν στην ψυχή τους, ιδίως όταν σπρώχνουν σε απελπισία τις ψυχές που κατηγορούν! Λες και τους εξουσιοδότησε ο Θεός να κρίνουν τον κόσμο…
Ο σεμνός κληρικός συνέχισε την αφήγησή του, λέγοντας:
“’Έπαθα ανακοπή καρδιάς. Μου συνέβη στην Αθήνα. Εκείνη τη στιγμή βρισκόμουν εν μέσω γνωρίμων και πνευματικών τέκνων μου. Αμέσως με μετέφεραν στο νοσοκομείο. Εκεί οι γιατροί προσπάθησαν πολύ να ξεκινήσουν την καρδιά, αλλά δεν έγινε τίποτα. Στο τέλος είπαν: “Δε γίνεται τίποτα με τον παππούλη∙ πάρτε τον στο νεκροτομείο!”.
Εγώ τώρα, και τι δεν έζησα τις έξι αυτές ώρες που ήμουν νεκρός! Κατ’ αρχάς, ένιωθα τον Άγγελό μου να με συντροφεύει κι να με περιβάλει προστατευτικά σε μια πορεία, που στην αρχή ήταν κάπως δύσκολη, αλλά αμέσως μετά ανοδική, προς ένα θεσπέσιο, γλυκύτατο φως. Κατά τη διαδρομή, πολλά κακά πνεύματα φώναζαν επιθετικά και με κατηγορούσαν . Μια από τις κατηγορίες ήταν η εξής:
- Πού τον πας; Αυτό; Ήταν φιλοχρήματος. Ενώ είχε υποσχεθεί ακτημοσύνη, είχε χρήματα δικά του…! Ο άγιος Άγγελος όμως τους απέκρουε κι έλεγε:
- Αυτό δεν είναι αλήθεια! Τα χρήματα που είχε ήταν του Μοναστηριού και τα διαχειριζόταν.
Τελικά φθάσαμε σ’ ένα μέρος που φαινόταν να είναι σύνορο δύο περιοχών. Εκεί άκουσα τον εξής διάλογο που έκανε ο Άγγελός μου με την Υπεραγία Θεοτόκο. Άκουσα μάλιστα και τη γλυκύτατη , αλλά κάπως αυστηρή φωνή Της. Ο Άγγελός μου έλεγε:
- Υπεραγία Θεοτόκε, να οδηγήσω τον παππούλη στη Βασιλεία του Υιού Σου;
Εκείνη απάντησε:
- Όχι! Γιατί έχει κάνει μια σοβαρή αμαρτία.
- Τί αμαρτία, Δέσποινά μου; Ο παππούλης ήταν καλός (άρχισε να με υπερασπίζει, ενώ ένιωθα τα δάκρυά του να πέφτουν ζεστά πάνω στον τράχηλό μου! ) , έχτισε Μοναστήρι, βοήθησε ψυχές να σωθούν…
- Αυτό είναι αλήθεια, απάντησε η Θεοτόκος. Αλλά, δεν έκανε υπομονή στον αγώνα που είχε, κι έλεγε στον Υιό μου πάρε με και πάρε με. Λοιπόν, πήγαινέ τον πίσω, να τελειώσει με υπομονή τον αγώνα του και μετά θα εισέλθει στη Βασιλεία του Υιού μου.
Καθώς γυρίζαμε με τον άγιο Άγγελο, είδα τον Παράδεισο και την Κόλαση. Αυτά που γράφουν τα βιβλία του Θεού, είναι αλήθεια! Τα είδα με τα μάτια μου!...
Όταν φθάσαμε στο νοσοκομείο , με αποστροφή μπήκα στο νεκρό παγωμένο σώμα μου. Έκανα οκτώ ώρες για να κινήσω τις πρώτες κλειδώσεις των δαχτύλων των χεριών μου! Απ’ το παίξιμο των βλεφάρων μου αντιλήφτηκε τη νεκρανάστασή μου πρώτη η αδελφή μου, κι αναστατώθηκε όλο το νοσοκομείο.
Σιγά-σιγά συνήλθα κι από τότε προσέχω και κάνω υπομονή αδιαμαρτύρητα σε ό,τι επιτρέπει η αγάπη του Θεού. Πρέπει να κερδίσουμε τον Παράδεισο , αδελφοί μου, πρέπει με την υπομονή μας να κερδίσουμε την ψυχή μας!”
Αυτά είπε ο παππούλης και με τα τελευταία λόγια η φωνή του κόπηκε απ’ τη συγκίνηση…


Από το βιβλίο: «Μηνύματα από τον Ουρανό»
Έκδοσις Ι. Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας
Δωρίδα 2005

από το: http://talantoblog.blogspot.gr/

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ (Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου)

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ (Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου)

www.monastiria.gr

Όσο μπορεί κανείς να γίνει σωστός Χριστιανός.

 Τότε θα έχει πνευματικό αισθητήριο. Λίγο-πολύ

 θα πονάει και την Ορθοδοξία και την Πατρίδα του

 και θα αισθάνεται και την υποχρέωση που έχει

 ως Έλληνας. Οπότε από εκεί και πέρα, αν μάθει κάτι,

 ενδιαφέρεται, ανησυχεί, προσεύχεται. Αλλά αν πρέπει να του λένε: «Τώρα να

 ενδιαφερθείς γι' αυτό, ύστερα να ενδιαφερθείς για εκείνο», θα είναι σαν μια

 τετράγωνη ρόδα που θέλει συνέχεια σπρώξιμο, για να προχωρήσει. Σκοπός είναι

 να σπρώχνεται από μέσα ο άνθρωπος.

Τότε θα κυλάει όμορφα σαν στρογγυλή ρόδα. Και αν γίνει σωστός Χριστιανός κανείς,

 σπρώχνεται από μέσα και μετά τον πληροφορεί ο Θεός πιο πολύ και από αυτόν 

που διαβάζει, και για περισσότερα πράγματα. Γνωρίζει όχι μόνον αυτά που γράφουν,

 αλλά και αυτά που σκέφτονται να γράψουν. Καταλάβατε; Έρχεται ο θείος φωτισμός

 και όλες οι ενέργειές του είναι φωτισμένες.

Τέτοια κληρονομιά που μας έχει αφήσει ο Χριστός δεν έχουμε δικαίωμα να την

 εξαφανίσουμε στις μέρες μας. Θα δώσουμε λόγο στο Θεό. Εμείς, το μικρό αυτό έθνος,

 πιστέψαμε στο Μεσσία, μας δόθηκε η ευλογία να διαφωτίσουμε όλο τον κόσμο. 

Η Παλαιά Διαθήκη μεταφράστηκε στην ελληνική γλώσσα εκατό χρόνια πριν από την

 έλευση του Χριστού. Οι πρώτοι Χριστιανοί τι τράβηξαν! Κινδύνευε συνέχεια η ζωή τους.

 Τώρα τι αδιαφορία υπάρχει!... Ενώ ανώδυνα σήμερα, χωρίς να κινδυνεύει η ζωή μας,

 μπορούμε να διαφωτίσουμε τα έθνη, να γινόμαστε πιο αδιάφοροι; Αν σήμερα έχουμε

 λιγάκι ειρήνη, ξέρεις τις έχουν τραβήξει οι παλιοί; Ξέρεις πόσοι θυσιάσθηκαν;

Τώρα τίποτε δεν θα είχαμε, αν δεν θυσιάζονταν εκείνοι. Και κάνω μια σύγκριση • 

πώς τότε, ενώ κινδύνευε η ζωή τους, κρατούσαν την πίστη τους, και πώς τώρα, 

χωρίς καμιά πίεση, όλα τα ισοπεδώνουν! Όσοι δεν έχουν χάσει την εθνική τους 

ελευθερία, δεν καταλαβαίνουν. Τους λέω: «Ο Θεός να φυλάξει να μην έρθουν

 οι βάρβαροι και μας ατιμάσουν!» και μου λένε: «Και τι θα πάθουμε;». Ακούς κουβέντα;

 Άντε να λείψετε, χαμένοι άνθρωποι! Τέτοιοι είναι οι άνθρωποι σήμερα. Δωσ' τους

 χρήματα, αυτοκίνητα, και δε νοιάζονται ούτε για την πίστη ούτε για την τιμή 

ούτε για την ελευθερία.

Την Ορθοδοξία μας σαν Έλληνες την οφείλουμε στον Χριστό και τους αγίους Μάρτυρες

 και Πατέρες της Εκκλησίας μας • και την ελευθερία μας την οφείλουμε στους ήρωες τη

ς Πατρίδας μας, που έχυσαν το αίμα τους για μας. Αυτήν την αγία κληρονομιά οφείλουμε να την τιμήσουμε και να την διατηρήσουμε και όχι να την εξαφανίσουμε στις μέρες μας. Είναι κρίμα να χαθεί ένα τέτοιο έθνος! Και βλέπουμε τώρα, όπως πριν αρχίσει ένας πόλεμος στέλνουν ατομικές προσκλήσεις, έτσι και ο Θεός με ατομικές προσκλήσεις μαζεύει ανθρώπους, για να κρατηθεί κάτι

 και να σωθεί το πλάσμα Του. Δεν θα αφήσει ο Θεός, αλλά πρέπει και εμείς να κάνουμε

 ό,τι μπορούμε ανθρωπίνως και για ό,τι δεν μπορούμε να κάνουμε ανθρωπίνως, 

να κάνουμε προσευχή να βοηθήσει ο Θεός.

(Από το βιβλίο «Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο)

από το: www.ioannis-kapodistrias.blogspot.gr

«ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΜΗ ΚΟΙΤΑΤΕ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΤΙ ΕΡΧΕΤΑΙ»

«ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΜΗ ΚΟΙΤΑΤΕ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΤΙ ΕΡΧΕΤΑΙ»

         Desk Agioritikovima

Ο π. Παίσιος απο την αδελφότητα των Σαββαίων του Αγίου Όρους γράφει στο «Αγιορείτικο Βήμα»...

"´Είναι αλήθεια ότι οργανώνεται ένας σχεδιασμένος ανθρώπινος διωγμός άνευ προηγουμένου με σκοπό την καταρράκωση του ανθρωπίνου γένους σε παγκόσμια κλίμακα, φανερά και απροκάλυπτα με πολλή ψευτιά και απανθρωπιά. Αυτές είναι οι αρετές της «νέας εποχής». Αυτό είναι το «ευαγγέλιο» και το «πιστεύω»  των οπαδών του «νέου μεσσία». Αυτά είναι τα κυβερνητικά προγράμματα της παγκόσμιας κυβέρνησης που θα σώσει τον κόσμο από τα προβλήματα και την (εικονική) φτώχεια.

Όμως ο Χριστός  είπε: «μη ταρασσέσθω υμών η καρδία, πιστεύετε εις τον Θεόν θαρσείτε, εγώ νεκίκηκα τον κόσμον» (Ιω. 14,1 & 16,33).

Η «νέα τάξη πραγμάτων» άρχισε να εφαρμόζεται πρώτα στην Ελλάδα που έχει την μεγαλύτερη ιστορία. Αν αφομοιωθεί ο ιστορικός ελληνικός λαός, πώς να σταθούν οι υπόλοιποι;

Όμως η Ελλάδα δεν θα λυγίσει και δεν θα αφανιστεί όπως παλιά με τους Πέρσες, ύστερα με τους Ρωμαίους, μετά με τους Οθωμανούς 400 χρόνια, όπως το 1821, το 1922, το 1940, το ’45 με τον εμφύλιο, το ’74 με την Κύπρο και πόσες άλλες αποτυχημένες προσπάθειες.

Τώρα μας τσιμπούν οι Τρίαινες (όϊκες), σε λίγο όμως αλλοίμονό τους, θα κοιτάμε με ανοιχτό το στόμα την σφαγή τους. Να παρακαλούμε μονάχα να μη περάσουν οι Αγαρηνοί, αλλοίμονό μας, το αυλάκι της Θράκης, όλα τα άλλα «μέτρα και επιθέσεις» είναι ωφέλιμα θεϊκά χάδια, όμως τρισαλλοίμονο στους καταληψίες μογγολογείτονες, διότι με ότι μας κάνουν θα έλθει ο αφανισμός τους.

Τώρα ο Ιησούς Χριστός ο μόνος αληθινός Θεός των Ορθοδόξων Ελλήνων ετοιμάζει την νέα δόξα των παιδιών του, την Ανάσταση μετά την Σταύρωση. Τώρα ανεβαίνουμε τον Γολγοθά. Όμως μη ξεχνούμε τους λόγους των αγίων του Θεού που προκατήγγειλαν τα εσόμενα. Ο Γέροντας Παϊσιος είπε: «ήθελα να ζήσω λίγα χρόνια ακόμη να δώ την δόξα της Ελλάδος και της Ορθοδοξίας». Από την άλωση ακόμη της  Κωνσταντινούπολης η λαϊκή παράδοση αναμφισβήτητα έλεγε: «σώπα Κυρά μου Παναγιά και μη βαριαστενάζεις, πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θάναι». Η Κωνσταντινούπολη ήταν αφιερωμένη στην Παναγία και ήλθε ο καιρός να την πάρει πίσω.  Όμως εμείς πρέπει να καθαριστούμε από τις αμαρτίες μας, γι΄αυτό πρέπει να στριμωχθούμε για να βγάλουμε το φιδίσιο δέρμα για να αξιωθούμε της μεγάλης τιμής που μας περιμένει. Τόσο πολύ θα λάμψει η Ορθοδοξία που θα σβήσουν οι αιρέσεις Παπισμός και Προτεσταντισμός όπως τ΄αστέρια από τον ήλιο.

Επειδή θα σφάζονται τα αντίπαλα στρατόπεδα διεκδικώντας την Κωνσταντινούπολη θα αναγκαστούν να την δώσουν σε μας και σε έναν κυβερνήτη που θα υποδείξει ο Θεός. Αυτός όταν αναλάβει την κυβέρνηση, πρώτον θα διώξει  το «ψευτορωμαίϊκο» δηλ. τα σαμάρια, τα μπιζέλια και τις τσούπρες που λυμαίνονται την πατρίδα και το έθνος και θα καθαρίσει  την Εκκλησία από τους «μισθωτούς» που αντί για το ποίμνιο, κοιτούν τα «καλά και συμφέροντα»

Τότε τόσο πολύ θα δοξασθεί η Ελλάδα που θα τρίβουμε τα μάτια μας από αυτά που θα βλέπουμε.

Μόνο τώρα κάντε υπομονή, κρατάτε τον νού σας στο Θεό και μην απελπίζεστε".

πηγή: http://www.agioritikovima.gr

Πρωτοσύγκελλος Ευθύμιος Τανάσε Μοναστήρι Αγαπία νομού Νεάμτς (1884-1970)

Πρωτοσύγκελλος Ευθύμιος Τανάσε Μοναστήρι Αγαπία νομού Νεάμτς (1884-1970) Αρχική σελίδα \ Θεματικές κατηγορίες \ Γέροντες και μορφές της Ορθοδοξίας \ Σύγχρονοι ορθόδοξοι Γέροντες \ Πρωτοσύγκελλος Ευθύμιος Τανάσε Μοναστήρι Αγαπία νομού Νεάμτς Πρωτοσύγκελλος Ευθύμιος Τανάσε Μοναστήρι Αγαπία νομού Νεάμτς Πρωτοσύγκελλος Ευθύμιος Τανάσε Μοναστήρι Αγαπία νομού  Νεάμτς  (1884-1970) Ένας από τους πιο φημισμένους Πνευματικούς στην μονή Αγαπία ήταν ο π. Ευθύμιος Τανάσε. Στο πρώτο μέρος της ζωής του δοκιμάσθηκε συχνά από διάφορα είδη πειρασμών. Γεννήθηκε στην κοινότητα Βάλεα Σεάκα του νομού Μπακέου. Ήταν πριν παντρεμένος και είχε αποκτήσει δύο παιδιά. Μετά από πέντε χρόνια συζυγίας, το 1915, απεφάσισαν με την σύζυγο του να υπάγουν σε μοναστήρια. Αυτός επήγε στην σκήτη Συχάστρια και εκείνη στην σκήτη Μπουτσιουμένι-Τεκούτσι. Αλλά τότε ήλθε ο Πρώτος παγκόσμιος πόλεμος. Ο αδελφός Ιωάννης -αυτό ήταν το βαπτιστικό του όνομα-επιστρατεύθηκε στο μέτωπο του Μπαραγκάν. Το 1917, στην ακμή του πολέμου, αυτός εδιάβασε την Παράκλησι της Θεοτόκου από το Προσευχητάριο. Μία σφαίρα διεπέρασε το βιβλίο των προσευχών του, που το είχε στο τσεπάκι, δεξιά της καρδιάς του. Κινδύνευσε να χάση την ζωή του. Τραυματίσθηκε σοβαρά, αλλ' ως εκ θαύματος, δεν απέθανε. Μαζί με άλλους τραυματίες μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου συχνά ερχόταν και τούς παρηγορούσε ο π. Βικέντιος Μαλάου. Μετά την εγχείρησι που τού έγινε, ο πατήρ τον παρηγόρησε και του άφησε μία προφητεία: -Να έχης πίστι, αδελφέ Ιωάννη. Θα γίνης καλύτερα. Κατόπιν θα έλθης στο μοναστήρι Σέκου, όπου είμαι κι εγώ, και θα γίνης και εσύ ιερεύς. Και πράγματι, με την βοήθεια του Θεού, το καλοκαίρι του 1918 ο Αδελφός αυτός ήλθε στο μοναστήρι Σέκου. Ο πρώτος που συνάντησε ήταν ο π. Βικέντιος, ο οποίος και τον δέχθηκε με πολλή χαρά. Στις 9 Σεπτεμβρίου 1918 εκάρη μοναχός ο Ιωάννης λαβών το όνομα Ευθύμιος με την συμβουλή και ευλογία του π. Βικέντιου. Τον Απρίλιο του 1919 χειροτονήθηκε ιερεύς κι έτσι εκπληρώθηκε η προφητεία του πνευματικού του πατρός. Ομοίως και η πρώην σύζυγός του εμόνασε στην σκήτη Μπουτσιουμένι, όπου το 1920 άλλαξε τα κοσμικά ρούχα με τα καλογερικά. Το έτος 1923 ο ιερομόναχος Ευθύμιος χειροθετήθηκε και Πνευματικός και εστάλη στην μονή Αγαπία σαν Πνευματικός και λειτουργός των μοναζουσών. Εδώ η πανοσιότης του επρόσθεσε πόνους ασκητικούς επάνω σε άλλους πόνους βοηθώντας τον εαυτό του και τους άλλους. Συμμετείχε σε όλες τις ακολουθίες σαν λειτουργός και επιτελούσε τις ιερές ακολουθίες με φόβο Θεού και ευλάβεια. Το 1933 απέθανε ο γιος του και ετάφη στην μονή Αγαπία. Μετά από πέντε χρόνια απέθανε και η κόρη του, η οποία είχε γίνει μοναχή στην μονή Μπίστριτσα του νόμου Βίλτσεα. Έτσι ο π. Ευθύμιος έμεινε μόνος, χωρίς τα παιδιά του. Τον Μάρτιο του 1940 μετεκόμισε μαζί με τον Πνευματικό του, τον π. Βικέντιο, σ' ένα μικρό μοναστήρι του νόμου Μπάνατ. Εκεί δεν έμεινε πολύ και επέστρεψε πάλι σαν Πνευματικός στο μοναστήρι Βαρότεκ, στο Αγαπία, στην μονή Συχαστρία και Βίρνοβα. Μετά από λίγα χρόνια εγκαταστάθηκε οριστικά στην μονή Παλαιά Αγαπία. Εδώ διανύει το τελευταίο τμήμα της ζωής του. Συνεχίζει τούς αγώνες του και αναδεικνύεται ένας αληθινός απόστολος του μοναχισμού και της Εκκλησίας του Χριστού μας, θυσιάζοντας την ζωή του μέχρι τελευταίας του ρανίδος. Το καλοκαίρι του 1970 ο π. Ευθύμιος έπαυσε να λειτουργή. Ήδη ήτο γέρων, αδύνατος και καμπουριασμένος. Περίμενε με μεγάλη ελπίδα, άλλα και με φόβο Θεού την ώρα του θανάτου του. Δεν διακόπτει όμως τον κανόνα της προσευχής του. Τώρα μένει πολλές ώρες στο κρεβάτι. Αρχές Δεκεμβρίου εκάλεσε ένα από τα πνευματικά του παιδιά, την μοναχή Συγκλητική, και της είπε: -Αδελφή Συγκλητική, να γνωρίζης ότι θα μείνω ακόμη μαζί σας μόνο δύο ήμερες, κατόπιν πηγαίνω... Μετά από μία ήμερα εφώναξε με φοβερή φωνή: -Ιδού βλέπω δύο χορούς αγγέλων. Ο ένας έχει αγγέλους φωτεινούς με άσπρες ενδυμασίες και με χρυσά επιμανίκια στα χέρια, και ο άλλος είναι από μαύρους δαίμονες φοβερούς στην όψι. Μετά από μία μικρή διακοπή εκραύγασε δυνατά: Μεγάλη είναι η μάχη μεταξύ των καλών και των κακών αγγέλων. Οι φωτεινοί άγγελοι κτυπούν με ρόπαλα τούς δαίμονες... Θέλουν να πάρουν την ψυχή μου... Δεν μ' αφήνουν να έμβω στο δωμάτιο... ο Σταυρός.... Δος μου τον Σταυρό, εκραύγασε με όλη την δύναμί του... -Να ο Σταυρός, πάτερ Ευθύμιε! Του είπε η μοναχή Συγκλητική. Αμέσως τον επήρε και τον έβαλε στο στήθος του. Μετά της είπε: -Λυτρώθηκα απ' αυτούς. Μετά ειρήνευσε όπως είναι ειρηνικό το νερό της λίμνης. Την τελευταία νύκτα είπε προς τις αδελφές: -Δώσατε μου λίγο νερό. Διψώ. Κατόπιν τους είπε: -Δώσατε μου τα καθαρά μου ρούχα, το ζωστικό μου, το Σχήμα μου, την ζώνη και το ράσο μου. Τον εβοήθησαν οι αδελφές, τον ετοίμασαν και τον ευθυγράμμισαν στο κρεβάτι του. Στην ώρα μία, μετά το φαγητό, είπε τα τελευταία του λόγια: -Ανοίξατέ μου την πόρτα! Άνοιξαν οι Αδελφές την πόρτα του κελλιού και σαν να εισήλθε και να εξήλθε γρήγορα κάποιος. Εκείνη την στιγμή ο π. Ευθύμιος είχε λίγο βήχα και έβγαλε κάτι. Ήταν σαν ένα παιδάκι που κάποιος το ταΐζει, και βγάζει κάτι από το στόμα του. Κατόπιν ο Γέροντας ανάσανε βαθειά και ανεχώρησε για το αιώνιο ταξίδι. Έτσι ο Γέροντας Ευθύμιος επέρασε από την θύρα αυτού του κελλιού του στην θύρα της αιωνιότητος! Επί τρεις ημέρες τον είχαν μέσα στο φέρετρό του στην εκκλησία της Μονής. Το πρόσωπό του ήτο λαμπρό και φωτεινό, όπως ενός μικρού παιδιού, που κοιμάται. Στις 5 Δεκεμβρίου τον μετέφεραν στην τελευταία του κατοικία οι αδελφές με ψαλμωδίες, προσευχές και δάκρυα, προπέμποντάς τον στην αιώνια πατρίδα. Στον Σταυρό, γράφηκαν τα εξής: «Πρωτοσύγκελλος Ευθύμιος Τανάσε. Γεννήθηκε το 1886 και εκοιμήθη εν Κυρίω το 1970». Οσιακές Μορφές του Ρουμάνικου Μοναχισμού Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη" πηγή: http://www.impantokratoros.gr