Εορτολόγιο

Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Γιατί κόβουμε Βασιλόπιτα, πως προέκυψε το έθιμο

Γιατί κόβουμε Βασιλόπιτα, πως προέκυψε το έθιμο




Κατά παράδοσιν ότε εν τη Βασιλευούσι αυτοκράτωρ ήτο ο Ιουλιανός ο Παραβάτης εξεστράτευσε κατά των Αβάρων στην Μικρά Ασία. Περνώντας την Καισαρεία εστάθμευσεν με τα στρατεύματά του και έστειλε τον αγγελιοφόρο του να ζητήσει ψωμί από τον Επίσκοπο, που ήταν ο παλαιός συμμαθητής του Βασίλειος. Εκείνος του έστειλε δύο κριθαρένια ψωμιά και μια Καινή Διαθήκη. Ο αγγελιοφόρος τα πήγε στον Αυτοκράτορα Ιουλιανό και εκείνος μόλις είδε ότι τα ψωμιά ήταν κριθαρένια τα επέστρεψε συνοδά με δύο δέματα σανό. Ο Βασίλειος αφού τα δέχθηκε είπε στον αγγελιοφόρο του Ιουλιανού: «Πες του Αυτοκράτορός μας, ότι εγώ από αυτά που τρώγω του έστειλα, φαίνεται ότι και αυτός έκανε το ίδιο, δηλαδή από αυτό που τρώει μου έστειλε… Πάντως τον ευχαριστώ». Όσον δε διά το βιβλίο της Καινής Διαθήκης και αυτό ο Ιουλιανός το επέστρεψε γράφων: «ανέγνων - κατέγνων». Ο Βασίλειος διά του αγγελιοφόρου και πάλι του το έστειλε γράφων: «ανέγνως ούκ έγνως, ή έγνως ου κατέγνως», δηλαδή το διάβασες αλλά δεν το κατάλαβες, διότι αν το καταλάβαινες δεν θα το απέρριπτες.

Τότε ο Ιουλιανός ο Παραβάτης εθύμωσε σφόδρα και ήθελε να καταστρέψει την Καισάρεια, αλλά επειδή είχε ανοικτό μέτωπο με τους Αβάρους, είπε στην επιστροφή θα τους καταστρέψω.

Ο Επίσκοπος Βασίλειος γνωρίζοντας την φιλοχρηματία του Ιουλιανού ενημέρωσε το ποίμνιό του και απεφάσισαν να συγκεντρώσουν όλα τα τιμαλφή που είχαν για να τα προσφέρουν στον Αυτοκράτορα και να γλυτώσουν την καταστροφή. Όμως (άλλα άνθρωπος βούλεται και άλλα ο Θεός κελεύει). Ο θάνατος του Αυτοκράτορα απήλλαξε την ταλαιπωρία των Χριστιανών. Τότε ο Βασίλειος -επειδή ήταν αδύνατο να επιστρέψει στον καθένα το δικό του χρυσαφικό- είπε να φτιάξουν ψωμιά και να βάλουν από ένα χρυσαφικό μέσα και να πάρει ο καθένας από ένα ψωμί με το περιεχόμενό του και συμφώνησαν. Ω του θαύματος! Ο καθένας πήρε το δικό του χρυσαφικό και τούτο αποδόθηκε στην χάρη του Θεού.

Έτσι επικράτησε η πίττα του Άη-Βασίλη και η κάθε οικογένεια βάζει διάφορα αντικείμενα εις τη βασιλόπιττα και δοκιμάζουν την επιθυμία τους να βρούν αυτό που επιθυμούν.
Ημερολόγιο 2013, Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Ελληνοκάστρου Καρδίτσης
Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων

Πηγή:diakonima.gr
xristianos.gr

_________________

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Μητροπολίτου Αντινόης κ. Παντελεήμονος, Κυριακή μετά των Χριστουγέννων

Μητροπολίτου Αντινόης κ. Παντελεήμονος, Κυριακή μετά των Χριστουγέννων


Μητροπολίτου Αντινόης κ. Παντελεήμονος, Κυριακή μετά των Χριστουγέννων
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Υπό 
Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης
κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ 
«Χριστός γεννάται δοξάσετε» και πάνω στη γη ένα μεγάλο μυστήριο λαμβάνει χώρα. Ο Θεός σαρκώνεται και παίρνει πάνω του όλη την ανθρώπινη φύση.
Άγγελοι και Αρχάγγελοι, τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ δοξάζουν τον Θεό, διότι είδαν Θεόν γενόμενον άνθρωπον για την αγάπη προς τον άνθρωπον και, ταυτόχρονα, βλέπουν τον άνθρωπον να ανεβαίνει στον ουρανόν. Σήμερα, η Βηθλεέμ μιμείται τον ουρανόν, διότι αντί για αστέρες υποδέχεται Αγγέλους που υμνούν τον σαρκωθέντα Λόγο του Θεού∙ αντί για τον ήλιο που λάμπει κατά την διάρκεια της ημέρας, υποδέχεται τον Ήλιον της Δικαιοσύνης, που φωτίζει τις ψυχές και τις καρδιές των ανθρώπων.
Ο Λόγος του Θεού θέλησε και σαρκώθηκε, διότι για ό,τι θέλει ο Θεός οι φυσικοί νόμοι παραμερίζονται. Σήμερα, ο Θεός γεννάται και γίνεται εκείνο που Εκείνος δεν ήταν προηγουμένως. Είναι Θεός και γίνεται άνθρωπος, χωρίς να μειώνεται η Θεότητά Του. Κανένας ας μην σκεφθεί ότι ο άνθρωπος έγινε Θεός, αλλά ότι ο Λόγος του Θεού Πατέρα «εγένετο σαρξ» και ταυτοχρόνως η Θεία Του Φύση παρέμεινε αμετάβλητη και απαθής.
Όταν ο Χριστός γεννήθηκε, οι Ιουδαίοι αρνήθηκαν το παράδοξο τρόπο της γεννήσεώς Του. Οι Φαρισαίοι παρερμήνευσαν τις Γραφές και οι Γραμματείς μιλούσαν αντίθετα με τον Νόμο. Ο Ηρώδης αναζητούσε το Νέο Βρέφος, όχι για να το τιμήσει, αλλά για να το φονεύσει. Οι εκ της Ανατολής Μάγοι επισκέπτονται τον Ουράνιο Βασιλέα θαυμάζοντας, πώς κατέβηκε στη γη χωρίς την συνοδεία Αγγελικών Ταγμάτων, αλλά με παράδοξο τρόπο γεννόμενος εκ της Παρθένου. Οι γυναίκες διακονούν Εκείνον που γεννήθηκε εκ της Μαρίας, ώστε οι πόνοι της γεννήσεως να μεταβληθούν σε χαρά. Οι παρθένες θαυμάζουν το πώς η Μαρία τιμάται να γίνεται μητέρα και ταυτόχρονα να παραμένει Παρθένος. Ο Λόγος του Θεού γίνεται Βρέφος, ώστε να δεχτεί δοξολογία από τα στόματα νηπίων. Οι ποιμένες λατρεύουν τον Ποιμένα, που θα θυσιάσει την ζωή Του για την σωτηρία όλων. Ο Κύριος γίνεται Δούλος, ώστε να ελευθερώσει τους ανθρώπους από την σκλαβιά του εχθρού. Οι αμαρτωλοί ήρθαν να δουν τον Αμνό του Θεού, που τις αμαρτίες του κόσμου.
Όλοι χαίρονται και πανηγυρίζουν. Μαζί με τους Αγγέλους ψάλλουμε: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία». Ο Λόγος του Θεού, που γεννάται εκ του Πατρός, γεννάται εκ της Παρθένου για να σώσει τον άνθρωπο. Γεννάται εκ του Πατρός προ πάντων των αιώνων. Αλλά, σήμερα, δεχόμαστε την συγκατάθεσή Του και την αιώνια Γέννησή Του είναι πραγματική και η επίγεια γέννησή Του είναι αναμφισβήτητη. Είναι αληθινός Θεός που γεννάται προ πάντων των αιώνων εξ αληθινού Θεού, σαρκώνεται εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και γίνεται άνθρωπος. Είναι ο Μονογενής Υιός του Θεού Πατέρα στους ουρανούς, και είναι ο μονογενής Υιός της Παρθένου Μαρίας επάνω στη γη.
Τι μπορεί να πει κανείς; Εκείνος είναι Θεός Παντοδύναμο, ή είναι ένας μικρός άνθρωπος; Είναι ο Βασιλέας των Αγγέλων, ή ένας Δούλος ανθρώπων; Είναι ο Δημιουργόςτων πάντων, ή δημιουργείται από την Παρθένο; Είναι ο Αόρατος Θεός, ή ένας ορατός άνθρωπος; Είναι χωρίς πάθος και αθάνατος, ή υπόκειται στο πάθος και την θνητότητα; Είναι ο Λόγος του θεού Πατέρα που υπήρξε προ πάντων των αιώνων, ή ο Υιός της Μαρίας; Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός Τον ομολογεί να είναι «τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος». Το μυστήριο είναι παράδοξο, διότι οι δύο Φύσεις του Χριστού ενώνονται χωρίς σύγχυση ή μίξη η μία στην άλλη, χωρίς σύγχυση ή αλλαγή. Όπως οι τρεις Υποστάσεις της Αγίας Τριάδος ενώνονται χωρίς σύγχυση, και ταυτόχρονα, διακρίνονται χωρίς να διαιρούνται, λόγω της μιάς Ουσίας ή Φύσεως της Θεότητος, με παρόμοιο τρόπο, οι δύο Φύσεις του Χριστού, Θεία και ανθρωπίνη, ενώνονται στην μία Υπόσταση ή Πρόσωπο, χωρίς να συγχύζονται, διακρίνονται και ούτε η ανθρωπό μεταβάλλεται σε θεότητα, ούτε η Θεότητα σε ανθρωπότητα.
Λατρεύομε τον Ένα Κύριο Ιησού Χριστό, που έχει μία Υπόσταση, αλλά δύο Φύσεις, δύο Θελήσεις και δύο Ενέργειες, Θεία και ανθρωπίνη.
Σήμερα, ο Λόγος του Θεού σαρκώνεται ως Νήπιο. Ως άνθρωπος τον βλέπομε στη Φάτνη με ρακένδυτα ρούχα και γαλουχείται από την Παρθένο με μητρικό γάλα.
Σήμερα, οι Ποιμένες πηγαίνουν στη Βηθλεέμ για να δουν τον σαρκωθέντα του Θεού. Ο Υιός του Θεού στις ειρηνικές ώρες της νύκτας γεννάται εκ της Παρθένου. ΟΠοιμένες θαυμάζουν, οι Μάγοι Τον περιβάλλουν και οι Άγγελοι Τον υμνούν. Τώρα, βλέπομε τον Αόρατο Θεό σαρκωθέντα. «Και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσε εν ημίν» (Ιωάν. 1:14).
Μόνον, όταν ο Βασιλέας της Ειρήνης βασιλεύσει μέσα στις καρδιές μας, τότε, πραγματική ειρήνη θα βασιλεύσει ανάμεσα στους ανθρώπους της γης. Ας αγωνιστούμε να μιμηθούμε εκείνους τους Ποιμένες της Βηθλεέμ, δεχόμενοι και μεταδίδοντας το μήνυμα: «Σωτήρας έχει γεννηθεί, σήμερα, στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας» και, ας ψάλλουμε μαζί με τους Αγγέλους: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία». Αμήν.

Ορθόδοξο Φυλλάδιο Ι.Ν. Αγ. Θεοδώρου, Lanham
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 29 Δεκεμβρίου 2013
Τεύχος 104
Υπό Σεβ. Μητροπολίτου Αντινόης κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

πηγή: impantokratoros.gr

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΣΤΟ ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ

ΜΑΥΡΟΙ, ΛΕΥΚΟΙ, ΚΙΤΡΙΝΟΙ, ΙΝΔΟΙ, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

altΕπισκέπτης, που συμμετείχε στην Χριστουγεννιάτικη θεία Λειτουργία στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Λουκά στο Χονγκ Κονγκ, έγραψε για την εμπειρία του:

«Άνθρωποι από όλες τις φυλές. Μαύροι, Λευκοί, Κίτρινοι, Ινδοί, όλοι μαζί στον 7ο όροφο του ουρανοξύστη, όπου ένα διαμέρισμα έχει μετατραπεί για να φιλοξενήσει την ορθόδοξη Εκκλησία, γιορτάσαμε τα Χριστούγεννα.  Εκεί που δεν υπάρχουν ρατσισμός και διακρίσεις και όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι. Χρόνια πολλά από το Hong Kong!!!»

Παρά τις τεράστιες δυσκολίες, αυτές οι όμορφες και κατανυκτικές πνευματικές στιγμές και εμπειρίες μας δίνουν δύναμη και κουράγιο!

Ευλογημένα Χριστούγεννα! 
   synodoiporia.blogspot.gr
agioritikovima.gr

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

"Ίδε οι Άνθρωποι -"Χριστιανοί!"..."

"Ίδε οι Άνθρωποι -"Χριστιανοί!"..."


Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος Κατερέλος
   «ΙΔΕ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ - ''ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ''!...»
Πολλοί κηρύττουν τόν Χριστιανισμό, τόν διδάσκουν, τόν καπηλεύονται, τόν μελετοῦν, τόν ἐπικαλοῦνται, ἀλλά οἱ πράξεις τους, τά ἔργα τους καί τά φρονήματά τους εἶναι τελείως ξένα πρός αὐτόν. Καί ἐνῶ στήν οὐσία,  εἶναι πάρα πολύ καλοί καί ἄκρως ἐπιτυχημένοι ὑποκριτές, προβάλλονται ὅμως καί λέγονται Χριστιανοί. Ἐγωιστές, ἀτομιστές, συμφεροντολόγοι, ὑπηρέτες καί ὑπαλληλίσκοι σκοτεινῶν συμφερόντων, κλπ., ἀνθρωπάκια... Αἰχμάλωτοι στά πάθη τους, μέ μισθό τήν μή ἱκανοποίησι, οὕτως ὥστε νά ἔχουν πλεῖστες ὅσες ψυχολογικές ἀνασφάλειες καί διακυμάνσεις...
Ἀκόμη καί ὁ ἴδιος ὁ Πιλᾶτος, ἄν ζοῦσε σήμερα, θά ἔλεγε: «Ἴδε οἱ ἄνθρωποι, ἴδε οἱ Χριστιανοί »!... Ἄνθρωποι πού καυχῶνται καί ἐπαίρονται γιά τά ἐπιστημονικά, τεχνολογικά καί ὅ,τι ἄλλα ἐπιτεύγματά τους, πού ὅμως συγχρόνως, αὐξάνουν καί ἐνισχύουν τό ἄγχος, τήν ἀνασφάλεια καί τήν ἀγωνία γιά τό μέλλον. Ὁ σκοπός τους εἶναι ἡ ὕλη καί ἡ σάρκα, αἰχμάλωτοι σέ αὐτά καί οὐδεμία κοινωνία μέ τήν ψυχή καί τελικά φθείρουν καί τό σῶμα. Ζωή χωρίς νόημα.
Οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις δημιουργοῦνται - οἰκοδομοῦνται λόγῳ συμφερόντων, στηρίζονται σέ συμφέροντα καί πορεύονται βαδίζοντας ἐπί συμφερόντων. Ἡ κατάντια στό μεγαλεῖο της!  Ἡ ἀνθρωπότης ἕνα ἀπέραντο εἰδεχθές προσωπεῖο...
Ὁμιλοῦν γιά εἰρήνη, ἐνῶ ἔχουν ἑτοιμάσει τεράστιο ἐξοπλισμό γιά πολέμους, τούς ὁποίους πολέμους οἱ ἴδιοι σχεδίασαν, σχεδιάζουν καί θά σχεδιάζουν, προετοίμασαν, προετοιμάζουν καί θά προετοιμάζουν, προεκάλεσαν, προκαλοῦν καί θά προκαλοῦν.
Οἱ δυνάστες, δῆθεν ἐνδιαφέρονται γιά εἰρήνη καί ἐλευθερία. Διαπραγματεύσεις ἐπί διαπραγματεύσεων, δῆθεν, γιά τό καλό τῆς ἀνθρωπότητος, γιά ἀνθρώπινα δικαιώματα, γιά τήν μόλυνσι τοῦ περιβάλλοντος, κλπ.  Ἄλλο θέμα βέβαια εἶναι τώρα, ὅτι κυρίως αὐτοί οἱ ἴδιοι ἔχουν ὁδηγήσει καί ὁδηγοῦν τήν ἀνθρωπότητα στήν ἐξαθλίωσι καί τό περιβάλλον στήν καταστροφή. Οἱ ἴδιοι σκορποῦν τήν μόλυνσι καί θέλουν νά μᾶς ποῦν ὅτι ἐνδιαφέρονται γιά τήν ὑγεία-σωτηρία τοῦ περιβάλλοντος καί τῶν ἀνθρώπων.
Ὀργανώνουν συνέδρια, κάνουν συσκέψεις, ψηφίζουν νόμους, γιά τό θεαθῆναι καί βάζουν κροκοδείλιες ὑπογραφές σέ νόμους, πού ποτέ δέν θά ἰσχύσουν καί δέν θά ἐφαρμοσθοῦν. Τήν στιγμή πού ἄνθρωποι ἐκμεταλλεύονται ἀπάνθρωπα ἀνθρώπους, οἱ ἴδιοι ὑπογράφουν νόμους δῆθεν γιά τήν ἀνθρώπινη ἀξία καί ἀξιοπρέπεια. Ὁλόκληροι λαοί, ἀμέτρητες ψυχές ζοῦν κάτω ἀπό ἐξωφρενικές καταπιέσεις, κακουχίες, φτώχεια, κλπ.  Καί πόσες ψυχές χάθηκαν, χάνονται καί θά χαθοῦν ἀδίκως ἀπό φόνους, δολοφονίες, πολέμους, κλπ...
Ἔχουν κάνει νόμο τό δίκαιο τοῦ ἰσχυροτέρου. Ἐπινοήσεις, σχέδια, μεθοδεύσεις δρομολογοῦνται καί στοχεύουν στήν ἐξουθένωσι ψυχῶν καί σωμάτων. Κατά τά ἄλλα, τούς ἐνδιαφέρει ἡ πρόοδος καί ὁ πολιτισμός, ἐνῶ ἔχουν ὁδηγήσει τίς κοινωνίες στό σημεῖο νά ὑποφέρουν καθημερινά ἀπό ἀδίστακτους φονιάδες, ἐκβιαστές, ἀπαγωγεῖς, ἐξτρεμιστές καί ὅ,τι ἄλλου εἴδους πλεῖστες ἀπειλές.
Ὁμιλοῦν γιά εἰλικρίνεια καί ἐντιμότητα. Ποιοί; Οἱ ἀνέντιμοι, οἱ ψεῦτες καί οἱ ὑποκριτές.  Λόγια τοῦ ἀέρα, σαπουνόφουσκες καί θεωρίες.
Οἱ κοινωνίες ἔχουν γίνει ζοῦγκλες. Καί σύν τοῖς ἄλλοις, θέλουν νά μᾶς πείσουν ὅτι προερχόμεθα ἀπό τόν πίθηκο....!  Τό δυσάρεστο ὅμως εἶναι ὅτι κάποιοι ἄνθρωποι ἔγιναν ''πίθηκοι''.  Στόν καιρό πού ζοῦμε, θά ἔπρεπε οἵ πίθηκοι  νά ''ἀναρωτιῶνται'' καί μάλιστα νά ''ἀνησυχοῦν'' οἵ πίθηκοι, μή τυχόν καί ''προέρχονται'' ἀπό τόν ἄνθρωπο πού ἔγινε ''πίθηκος''... Ἐπίσης  ἐνδιαφέρονται ἄν ὑπάρχουν ἐξωγήινοι - ἀστεῖα πράγματα -  καί δέν ἀνυσηχοῦν πού δυστυχῶς πολλοί ἄνθρωποι ἔχουν καταντήσει ''ἐξωγήινοι''!...
Μόδα ἔχει γίνει ἡ ἀθεΐα, οἱ διάφορες ἄλλες ψευτοθρησκεῖες-παραθρησκεῖες καί τά συναφῆ...  Ἐπικαλούμενοι τήν ἀγάπη, ἐπιδιώκουν τήν ἕνωσι τῶν ἐκκλησιῶν καί ὄχι τήν ἐπιστροφή τῶν αἱρετικῶν εἰς τήν μία καί μοναδική ἁγία Ὀρθόδοξο καί ὄντως καθολική Ἐκκλησία. 
Ἴδε οἱ ἄνθρωποι!... Ἤ καλύτερα, ἴδε οἱ κατευθυνόμενες μηχανές-ἄνθρωποι!.... Ἴδε ἡ ἀξία τῆς ζωῆς, ἴδε ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου! Ἴδε ἡ ἀνήθικη τάξις, ἴδε ἡ κάθε εἴδους ἀσχήμια καί διαστροφή!  Ἴδε, ἴδε, ἴδε!....
Ἄκουσον, ὅμως, ταλαίπωρε ἄνθρωπε: Οὔτε τό χρῆμα, οὔτε οἱ ἀνέσεις, οὔτε τά ἐπιτεύγματα τῆς ἐπιστήμης, τῆς τεχνολογίας, οὔτε οἱ γνώσεις, οὔτε οἱ ἁμαρτωλές ἡδονές-ὀδύνες, οὔτε ὅ,τι ἄλλο σοφισθεῖς καί ἐφεύρεις θά σέ σώση. Τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά δέν εἶναι ἱκανό νά σέ σώση. Ἐσύ ὁ ἴδιος ἐπιζητεῖς τόν ἀφανισμό σου, τόν πρόσκαιρο καί αἰώνιο θάνατό σου.  Μόνο ὁ Χριστός εἶναι ἡ σωτηρία καί ἡ ζωή.
Ἀναλογίσου λοιπόν ἄνθρωπέ μου, ὅτι αὐτή ἡ σατανική, ἰλιγγιώδης καί ξέφρενη πορεία σου, σίγουρα θά σέ ὁδηγήση σέ ὁλοκληρωτικό κατακερματισμό καί ἀφανισμό ψυχῆς καί σώματος. Ἐπίστρεψε λοιπόν στόν Χριστό, βάζοντας ὄχι μόνο φρένο καί χειρόφρενο στά πάθη σου καί στά ὅσα πλεῖστα ἁμαρτωλά ἔχεις ἐπιλέξει, ἀλλά καταπόντισε μέ τήν ἀληθινή μετάνοιά σου, τό σατανικό καί ἐξωφρενικό σκάφος στό ὁποῖο ἔχεις ἐπιβιβασθῆ καί πορεύεσαι. Νά τό ἐγκαταλείψης ἀμέσως καί νά ἐπιστρέψης στόν Χριστό μας καί νά φωνάζης κάθε ὥρα καί λεπτό: «Ἴδε ὁ ἀπαίσιος καί χαιρέκακος Διάβολος!»  «Ὕπαγε ὀπίσω μου αἰώνιε θάνατε!». «Ἐγκαταλείπω γιά πάντα τό βρωμερό σκάφος σου καί ἐπιστρέφω καί ἐπιβιβάζομαι στήν ἁγία καί αἰώνια Κιβωτό τῆς σωτηρίας, τήν μία Ὀρθόδοξη καθολική καί διαχρονική Ἐκκλησία». Διότι αὐτή, καί μόνο αὐτή, θά μᾶς ὁδηγήση στόν ἀκύμαντο, γλυκύ καί αἰώνιο λιμένα, στήν μία ἀληθινή καί αἰώνια ζωή τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. 

Ἀμήν.
Γένοιτο!

Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος Κατερέλος
Ἡγούμενος Ἱ. Μονῆς Ἁγ. Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος
Ἡ ὁμιλία πραγματοποιήθηκε κατά τήν Θ. Λειτουργεία στήν Ἱ. Μονή Ἁγίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος στίς 17-11- 2013
πηγή: impantokratoros.gr

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

Ότι είσαι, αυτό βλέπεις

Ότι είσαι, αυτό βλέπεις



Ότι είσαι, αυτό βλέπεις, ότι ζητάς, αυτό βρίσκεις. Αν έλθεις στο Άγιον Όρος και ζητάς να βρεις αρετή, θα ψάξεις και θα την ανακαλύψεις. Αν ζητάς σκάνδαλα, θα τα βρεις. Όμως το πραγματικό, το άλλο Άγιον Όρος θ' αγρυπνεί μυστικά και θα υφαίνει την ιστορία του υπόγεια και σιγαλά. 

Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης.
πηγή: xristianos.gr

_________________
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με !
 

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Μητροπολίτου Αντινόης κ. Παντελεήμονος, Κυριακή προ της του Χριστού Γεννήσεως


Μητροπολίτου Αντινόης κ. Παντελεήμονος, Κυριακή προ της του Χριστού Γεννήσεως


Μητροπολίτου Αντινόης κ. Παντελεήμονος,  Κυριακή προ της του Χριστού Γεννήσεως
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
KΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ

Υπό
Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης
κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
Μέσα από τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης ο Κύριος προετοίμαζε την ανθρωπότητα να δεχτεί τον αναμενόμενο Μεσσία, που θα είναι ο ίδιος Θεός ενσαρκωμένος. Θα έμενε και θα συνανεστρεφόταν ανάμεσα στους ανθρώπους. Στον Μωϋσή δίνει την υπόσχεση, ότι θα στήσει την σκηνή Του ανάμεσα στον Ισραηλιτικό λαό, και θα είναι Θεός τους και αυτοί θα είναι λαός Του (Λευτ. 26:11, 12). Περισσότερο από κάθε άλλον Προφήτη ο Ησαϊας προανήγγειλε, ότι ο Θεός θα λάμβανε σάρκα ανθρώπινη και σαν Θεάνθρωπος θα συναναστρεφόταν μεταξύ των ανθρώπων. Ακόμη και το όνομα “Εμμανουήλ” που δόθηκε από τον Άγγελο σημαίνει: “O Θεός είναι μαζί σας”. 
Ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να γνωρίζει, πώς ο Θεός έλαβε την ανθρώπινη φύση. Ο νους του ανθρώπου παρά το φωτισμό και τη θεία Χάρη δεν είναι σε θέση να κατανοήσει στο βάθος το «μέγα της ευσεβείας μυστήριον», δηλαδή, το πως ο Θεός γεννιέται τέλειος άνθρωπος και την ίδια στιγμή ο άνθρωπος δέχεται όλη τη φλόγα της Θεότητας χωρίς να συγχέονται οι δύο φύσεις.
Ο Θεός Λόγος αναλαμβάνει όλη την ανθρώπινη φύση εκτός από την αμαρτία. Η ανθρώπινη φύση δέχεται όλη την Υπόσταση του Θεού Λόγου και την ίδια στιγμή ο Υιός μένει αχώριστος μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα γεμίζοντας τα σύμπαντα με τη θεϊκή παρουσία Του. Και είναι παρών όχι τμηματικά, αλλά ο όλος Θεός σ’ όλη τη δημιουργία και σε κάθε σημείο της δημιουργίας. Σ’ αυτή την πανταχού παρουσία του Θεού Λόγου εκφράζεται ο Εμμανουήλ, που σημαίνει, «ο Θεός είναι μαζί μας».
Η παρουσία και παραμονή του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους, είναι η παρουσία της σωτηρίας, η πηγή των δωρεών και των χαρίτων. Η παρουσία του Θεού Λόγου στην ανθρώπινη ιστορία υπήρξε προσφορά λύτρωσης, που τόσο πολύ ποθούσε ο άνθρωπος και δεν μπορούσε να βρει. Ο Θεός Λόγος με την ενσάρκωσή Του φέρνει την Ουράνια Βασιλεία του Θεού στους ανθρώπους και στη συνέχεια επεκτείνεται στην αιωνιότητα. Ο Θεός θα ερχόταν με ένα τρόπο αισθητό για να φωτίσει τη διάνοια του ανθρώπου με την διδασκαλία Του. Με τον αγιασμό της ανθρώπινης φύσης θα την απελευθέρωνε από τη δουλεία των παθών. Η καρδιά και η συνείδηση του ανθρώπου θα καθαριζόταν από την αμαρτία και θα τους απάλλασσε από το τυραννικό αίσθημα της ενοχής. Με την ενσάρκωσή του Λόγου αποκαταστάθηκε η σχέση του ανθρώπου με το Θεό Πατέρα και ο άνθρωπος αξιώνεται της κατά Χάρη υιοθεσίας. Η ενσώρκωση του Θεού Λόγου άνοιξε τον Παράδεισο και κατέλυσε την εξουσία του Διαβόλου. Έπρεπε να προηγηθεί η ενανθρώπηση στη Βηθλεέμ, για να πραγματοποιηθεί η λυτρωτική θυσία στο Γολγοθά.
Η ανθρωπότητα μετά από την πτώση των πρωτοπλάστων σκλαβώθηκε εξ ολοκλήρου στα αμαρτωλά πάθη. Η καρδιά των ανθρώπων ήταν στραμμένη στο κακό από τη νεανική τους ηλικία. Τόσο πολύ διατράφηκε η φύση του πλάσματος, ώστε ο Θεός αποφασίζει να μην παραμείνει το Πνεύμα Του ανάμεσα στους ανθρώπους, εξ αιτίας της αμαρτωλότητάς τους. Με τη λυτρωτική Θυσία ο Χριστός καθιστά εκείνους που πιστεύουν στο όνομά Του, όχι δούλους, αλλά φίλους και συγκληρονόμους Του στην Ουράνια Βασιλεία. Η παρουσία πλέον του Κυρίου μέσα στην Ορθόδοξος Εκκλησία είναι αιώνια. Ο Εμμανουήλ, ο Υιός του Θεού, ο Υιός της Παρθένου Μαρίας είναι μέσα στην Εκκλησία και χαρίζει στους πιστούς την σωτηρία μέχρι το τέλος των αιώνων.
Πόσες και πόσες φορές όμως ο Ιησούς Χριστός δεν κάλεσε τους ανθρώπους της εποχής Του και δεν καλεί, σήμερα, όλους τους ανθρώπους να δεχτούν την διδασκαλία Του; Πλησιάσανε οι γιορτές των Χριστουγέννων. Πόσοι όμως από εμάς ετοιμαστήκαμε κατάλληλα για να υποδεχτούμε τον Χριστό μέσα στις καρδιές μας; Όλοι ασχοληθήκαμε με την καθαριότητα των σπιτιών μας. Όλοι τρέξαμε να κάνουμε τα ψώνια του σπιτιού, να ετοιμάσουμε τα γλυκά, να αγοράσουμε καινούρια ρούχα και δώρα γιορτινά. Μέσα σ’ όλες αυτές τις φασαρίες των ημερών πόσοι από εμάς φροντίσαμε να ετοιμάσουμε τον εσωτερικό χώρο της ψυχής μας για να υποδεχτούμε το Ουράνιο Βρέφος της Βηθλεέμ; Πόσοι από εμάς στρέψαμε τις σκέψεις μας στους αδελφούς μας που έχουν πραγματική ανάγκη; Πόσοι συγχώρεσαν εκείνους που τους έβλαψαν; Πόσοι έτρεξαν στην Ιερή Εξομολόγηση για να καθαρίσουν την ψυχή τους από τα σφάλματα της περασμένης χρονιάς; Αλλά, αγαπητοί μου αδελφοί, πόσες οικογένειες δεν κλαίνε και υποφέρουν αυτές τις ημέρες, εξ αιτίας του «τζόγου» που οργιάζει την περίοδο αυτή; Άνθρωποι, που εργάστηκαν σκληρά στο πέρασμα του χρόνου, μέσα σε λίγες ώρες βρίσκονται απένταροι και ανήμποροι να αγοράσουν ακόμη τα πιο απαραίτητα τρόφιμα του σπιτιού. Και για όλα αυτά φταίνε τα χαρτιά, τα ζάρια και τα τόσα άλλα τυχερά παιχνίδια, που τυφλώνουν τον άνθρωπο και αιχμαλωτίζουν την καρδιά του με τις ψευδο-ελπίδες για κάποιο εύκολο κέρδος που θα του χαρίσουν γρήγορο πλουτισμό. Πόση πίκρα προξενούμε στο Βρέφος Χριστό αυτές τις ημέρες, όταν αντί την ημέρα των Χριστουγέννων να τρέξουμε με προθυμία στην Εκκλησία καθόμαστε στα σπίτια μας, ή στα καφενεία;
Ο Χριστός γεννιέται στις καρδιές των ανθρώπων, όταν και εμείς ανοίξουμε τις πνευματικές φάτνες των ψυχών μας και Τον υποδεχτούμε με πίστη και αγάπη. Ο Χριστός γεννιέται και ο άνθρωπος αναγεννιέται. Αγαπητοί μου, με την αφορμή της υψίστης γιορτής που θα γιορτάσουμε σε λίγες μέρες, ας ευτρεπίσουμε την προσωπική μας φάτνη, ώστε ο Εμμανουήλ να μην παραμείνει μιά θεωρητική ουτοπία, αλλά να ενσαρκωθεί σε μιά πραγματικότητα στην προσωπική μας ζωή.
Ορθόδοξο Φυλλάδιο Ι.Ν. Αγ. Θεοδώρου, Lanham
22 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ  2013  - Τεύχος 101
πηγή: impantokratoros.gr

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

Το Άγιον Πνεύμα είναι Παράκλητος, παρηγορητής


Το Άγιον Πνεύμα είναι Παράκλητος, παρηγορητής




Πολλά ονόματα έχουν δοθεί στο Άγιο Πνεύμα. Ένα από αυτά, που δείχνει και το έργο που επιτελεί στην Εκκλησία, αλλά και στην ζωή των ανθρώπων, είναι και το όνομα «Παράκλητος». Με αυτήν την λέξη ο Ίδιος ο Χριστός χαρακτήρισε το Άγιον Πνεύμα, όταν έλεγε προς του Μαθητάς Του λίγο προ του Πάθους: «εγώ ερωτήσω τον πατέρα και άλλον παράκλητον δώσει υμίν, ίνα μένη μεθ’ υμών εις τον αιώνα, το Πνεύμα της αληθείας» (Ιω. ιδ’, 16-17). Και λίγο πιο κάτω το Άγιον Πνεύμα χαρακτηρίζεται από τον Χριστό, Παράκλητος, που θα διδάξει τους Μαθητάς και θα τους υπενθυμίσει όλα όσα τους είπε ο Ίδιος κατά την διάρκεια της ζωής Του.«Ο δε παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον ο πέμψει ο πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος υμάς διδάξει πάντα και υπομνήσει υμάς πάντα α είπον υμίν» (Ιω. ιδ’ 25). Έχοντας την βεβαιότητα ότι το Άγιον Πνεύμα είναι Παράκλητος, προσευχόμαστε σε Αυτό:«Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το πνεύμα της αληθείας».

Ο όρος Παράκλητος ερμηνεύεται παρηγορητής. Έτσι, το Άγιον Πνεύμα παρηγορεί τον άνθρωπο που αγωνίζεται εναντίον της αμαρτίας, προσπαθώντας να τηρήσει τις εντολές του Χριστού στη ζωή του.

Ο αγώνας αυτός είναι σκληρός, γιατί η μάχη είναι εναντίον των πονηρών πνευμάτων. Γι’ αυτό, το Άγιον Πνεύμα είναι παράκλητος, παρηγορητής. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει ότι το Άγιον Πνεύμα ονομάζεται παράκλητος από το «παρακαλείν» τους ανθρώπους, «τουτέστι παραμυθήσαι». Επειδή δε το «παρακαλείν» τους ανθρώπους είναι ίδιο χαρακτηριστικό γνώρισμα του Θεού, γι’ αυτό και με τον όρο αυτό το Άγιον Πνεύμα χαρακτηρίζεται Θεός.

Το Άγιον Πνεύμα χαρακτηρίζεται από τον Χριστό Παράκλητος, αλλά ταυτόχρονα λέγεται ότι είναι ο «άλλος Παράκλητος». Είναι ο άλλος Παράκλητος, γιατί και ο Χριστός είναι Παράκλητος που παρηγορεί τους ανθρώπους. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, στην καθολική του επιστολή συνιστά στους Χριστιανούς να μην αμαρτάνουν. Στη συνέχεια όμως λέγει ότι και αν αμαρτήσουν δεν πρέπει να απογοητευθούν, γιατί «παράκλητον έχομεν προς τον πατέρα, Ιησούν Χριστόν δίκαιον» (Α’ Ιω. β’, 1-2). Έτσι, ο Χριστός και το Άγιον Πνεύμα είναι οι δύο Παράκλητοι στον κόσμο. Βέβαια, και ο Θεός Πατήρ είναι ο παρακαλών τους ανθρώπους, αφού η παράκληση, η παρηγορία, είναι κοινή ενέργεια του Τριαδικού Θεού.
Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Αγίου Βλασίου
πηγή: xristianos.gr

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

Τον έκλεισε ο άγιος Άγγελος μέσα στις φτερούγες του!



Ένα συγκινητικό περιστατικό , που αποδεικνύει αφ’ ενός τη δύναμη και τη θεϊκή Χάρη που έχει η Παναγία μας και αφ’ ετέρου το πόσο την αγαπούν και Την σέβονται οι άγιοι Άγγελοι, συνέβη προσφάτως σε έναν Έλληνα ξενιτεμένο.
Μια συγγενής του πιστή και ευλαβής, όταν συναντηθήκαν, του έδωσε σαν ευλογία και φυλαχτό έναν Σταυρό, στο κέντρο του οποίου ήταν τοποθετημένη μια μικρή εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της Βαρνάκοβας. Εκείνος με ευλάβεια την έβαλε στην τσέπη του για προστασία, γιατί είχε κάποια προβλήματα με την καρδιά του και οι γιατροί είχαν τοποθετήσει στο στήθος του βηματοδότη για την καλή λειτουργία της.
Μια μέρα, αιφνίδια, ο βηματοδότης χάλασε τόσο πολύ, που σχεδόν διαλύθηκε! Η καρδιά του έμεινε αβοήθητη και η ζωή του έσβηνε! Εκείνη τη μεγάλη στιγμή που βρέθηκε μεταξύ ζωής και θανάτου, είδε τί πραγματικά συμβαίνει στον πνευματικό κόσμο! Είδε τον άγιο Άγγελό του αλλά και το κακό πνεύμα, που με θράσος και μανία διεκδικούσε την ψυχή του. “Αυτός είναι δικός μου!”, φώναζε. Έφριξε ο άνθρωπος και απλώνοντας το χέρι του στην τσέπη του έπιασε τον Σταυρό με την εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου και φώναξε “Παναγία μου!” Και τότε – πόση Χάρη στ’ αλήθεια έχει το άγιο όνομά Της! - ο άγιος Άγγελος άνοιξε διάπλατα τις φωτεινές φτερούγες του και στοργικά αλλά και με χαρά τον έκλισε μέσα τους!...
Η πίστη του και η ένθερμη επίκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου άνοιξαν τη θύρα του θείου ελέους. Η καρδιά του άντεξε με θείο “βηματοδότη”, ώσπου να τον πάνε στο νοσοκομείο και να αντικαταστήσουν τον χαλασμένο βηματοδότη, τον ιατρικό.
Παράταση ζωής του εδόθη άνωθεν, ασφαλώς για να καλλιεργηθεί βαθύτερα και να προετοιμαστεί καλύτερα για την αιωνιότητα, έτσι ώστε ο ανθρωποκτόνος αντίδικος να μην έχει κανένα δικαίωμα επ’ αυτού. Όχι μόνον επί του συγκεκριμένου ανθρώπου, αλλά και σε όλους.
Είθε!

Πηγή: «ΝΕΩΤΕΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ
ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ
& ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ»
ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΜΟΝΑΣΤΙΚΗΣ
ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ
ΔΩΡΙΔΑ 2007

πηγή: xristianos.gr

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

Αληθινή Ιστορία: Πως ο γέροντας Παΐσιος με έβγαλε από το αδιέξοδο


Αληθινή Ιστορία: Πως ο γέροντας Παΐσιος με έβγαλε από το αδιέξοδο




Το 1992 υπηρετούσα σε μια Μονάδα του Έβρου και διέμενα στο Διδυμότειχο. Την εποχή εκείνη η σύζυγός μου, Μαρία, ήταν έγκυος στο δεύτερο παιδί και διένυε τον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της. 

Το θετικό αποτέλεσμα ενός τεστ ελέγχου αντισωμάτων ερυθράς, μας αναστάτωσε. Μετά από μερικές ήμερες η επανάληψη του τεστ, σε άλλο μικροβιολογικό εργαστήριο, επιβεβαίωσε εκ νέου ότι η σύζυγός μου είχε νοσήσει από ερυθρά, ενώ εγκυμονούσε.

Να σημειωθεί ότι κατά την πρώτη εγκυμοσύνη, πριν από 3 χρόνια περίπου, το αποτέλεσμα του τεστ αντισωμάτων ερυθράς ήταν αρνητικό. Όπως ήταν επόμενο απευθύνθηκα σε ιατρούς γυναικολόγους, πού εμμέσως μας προέτρεπαν σε διακοπή κυήσεως, δεδομένου ότι ο ιός της ερυθράς προσβάλλει τα μάτια, τα αυτιά και τον εγκέφαλο του εμβρύου. 

Οι στατιστικές συνηγορούσαν ότι υπήρχαν πιθανότητες στο 80% – 85% το παιδί πού θα γεννιόταν να είναι τυφλό, κωφάλαλο ή και με διανοητική στέρηση. Με όλα αυτά πού άκουγα είχα χάσει πραγματικά τον ύπνο μου, ενώ προσπαθούσα να μη μεταφέρω στη σύζυγό μου τις αγωνίες μου, για να μην επιβαρύνω την κατάστασή της.

Τον Αύγουστο του ’92 πήρα μετάθεση από τον Έβρο στη Μυτιλήνη (ιδιαίτερη πατρίδα μου). Η σύζυγός μου είχε φύγει 10 ημέρες περίπου νωρίτερα για να μπορέσω να μαζέψω την οικοσκευή μας.

Ήταν Παρασκευή προς Σάββατο και ενώ κοιμόμουν είδα στον ύπνο μου έναν Γέροντα ρασοφόρο να με προσκαλεί πάραυτα, να πάω στο Άγιον Όρος. Μέχρι τότε δεν είχα ποτέ επισκεφθεί, αλλά και ούτε γνώριζα το δρομολόγιο πού έπρεπε να ακολουθήσω για να φτάσω εκεί. Η απάντηση πού του έδωσα μέσα στον ύπνο μου ήταν: «Μα δεν ξέρω πώς να πάω», και μου απαντά: «Έλα, θα σε οδηγήσω εγώ». Τρόμαξα, ξύπνησα και νόμισα ότι τον έβλεπα μπροστά μου. Άναψα τα φώτα, αλλά δεν υπήρχε τίποτα. Μονολόγησα, «δεν βαριέσαι, όνειρο είναι» και έκλεισα το φως για να συνεχίσω τον ύπνο μου. Πέρασε λίγη ώρα και είδα ξανά τον ίδιο Γέροντα να με προσκαλεί να πάω στο Άγιον Όρος. Ξαφνιάστηκα και φοβήθηκα. Άναψα αμέσως τα φώτα, αλλά δεν είδα τίποτα. Κάθισα στο κρεββάτι μου και κοίταξα το ρολόι μου πού έδειχνε περασμένες 02:00 η ώρα. Προβληματίστηκα και δεν ήξερα τινά κάνω. Να ξεκινήσω από το Διδυμότειχο να πάω στο Άγιον Όρος και ποιο δρομολόγιο να ακολουθήσω. Ξημέρωνε Σάββατο και έπρεπε να ενημερώσω το νέο Διοικητή, πού αναλάμβανε για τις υποχρεώσεις της Μονάδας. «Να ξεκινήσω νά φύγω κρυφά χωρίς να τον ενημερώσω και αν με αναζητήσουν τί θα πω;». Όλα αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα βασάνιζαν το μυαλό μου.

Τελικά πήρα την απόφαση. Ξεκίνησα περίπου στις 02:30 πιστεύοντας ότι ολα θα πάνε καλά αφού άλλωστε με προσκάλεσε ο Γέροντας.

Φθάνοντας στην Ασπροβάλτα κατευθύνθηκα αριστερά αφήνοντας την εθνική οδό Καβάλας – Θεσσαλονίκης και οδηγώντας βρέθηκα σε μία διασταύρωση με πινακίδες τοπωνυμίων και χωριών. Χωρίς πλέον να γνωρίζω την κατεύθυνση προς την οποία θα έπρεπε να κινηθώ, αναγκάστηκα να σταματήσω, ενώ ακόμα δεν είχε ξημερώσει. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο περνά ένα όχημα και του έκανα σήμα να σταματήσει για να το ρωτήσω προς ποιά κατεύθυνση να κινηθώ για να φτάσω στην Ουρανούπολη. Με μεγάλη μου χαρά πληροφορήθηκα ότι και αυτοί εκεί κατευθύνονταν και να τους ακολουθήσωΠράγματι 15 λεπτά περίπου πριν αναχωρήσει το πλοίο για τη Δάφνη, φθάσαμε στην Ουρανούπολη.

Εκεί υπήρχε το αδιαχώρητο από το μεγάλο αριθμό των επισκεπτών πού πήγαινε στο Άγιον Όρος και συνεπώς μεγάλη δυσκολία στην εξεύρεση χώρου στάθμευσης. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή πλησίον της αποβάθρας έφυγε ένα αυτοκίνητο και οι Θεσσαλονικείς για να με διευκολύνουν, επειδή δεν ήξερα την περιοχή με άφησαν να παρκάρω για να προλάβω γρήγορα να επιβιβαστώ στο πλοίο πού θα έφευγε.

Όταν ξεκίνησε το πλοίο τους αναζήτησα ανάμεσα στους επιβάτες για να τους ευχαριστήσω, αλλά δεν ήταν μέσα. Πιθανόν να μην πρόλαβαν να παρκάρουν έγκαιρα και να επιβιβασθούν. Ενώ καθόμουν μόνος χωρίς παρέα μέσα στο πλοίο, με πλησίασε κάποιος Παναγιώτης, από την Αττική (Μάνδρα ή Ελευσίνα) και με ρώτησε πού συγκεκριμένα θα πάω στο Άγιον Όρος και αν πάω για πρώτη φορά. Του απάντησα ότι πρώτη φορά πηγαίνω και δεν ξέρω πού να πάω. Αλλά του διηγήθηκα ότι, όταν υπηρετούσα στη Θεσσαλονίκη το ’87 είχα ακούσει από έναν φίλο μου στρατιωτικό δικαστή για κάποιον γέροντα Παΐσιο και ήθελα να τον δω. Ο Παναγιώτης τότε μου είπε, «είσαι τυχερός γιατί και εγώ σ΄ αυτόν θα πάω. Για να πάμε όμως εκεί πρέπει να βγούμε στη Δάφνη, να πάμε με λεωφορείο στις Καρυές και να μείνουμε στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου, για να προλάβουμε πριν δύσει ο ήλιος να φτάσουμε με τα πόδια στο Κελλί του».

Όταν φτάσαμε με πολλούς άλλους προσκυνητές (αφού βγάλαμε διαμονητήρια), στην είσοδο της Ιεράς Μονής ο υπεύθυνος μοναχός δεν δέχτηκε να φιλοξενήσει κανέναν, διότι είχε πολλούς προσκυνητές και έπρεπε να είχαμε εξασφαλίσει τη διαμονή μας τηλεφωνικά από την προηγούμενη ημέρα. Τον πλησίασα και εγώ με τη σειρά μου και τον ρώτησα αν υπάρχει κάποιο κρεββάτι για σήμερα και με έκπληξή μου απάντησε: «Ναι», ενώ σε όλους τους άλλους προσκυνητές τους έλεγε άλλη μέρα. Του είπα ότι δεν ήμουν μόνος μου, αλλά και πάλι μας δέχθηκε. Πράγματι, αφού τακτοποιηθήκαμε και αφήσαμε τα προσωπικά μας αντικείμενα στη Μονή, ξεκινήσαμε για το Κελλί του γέροντα Παϊσίου. Φθάνοντας στο Κελλί συναντήσαμε πάρα πολύ κόσμο, οι οποίοι κάθονταν και άκουγαν τις συμβουλές του Γέροντα.

Κάποιοι από τους επισκέπτες του έκαναν διάφορες επίκαιρες για την εποχή εκείνη ερωτήσεις, όπως: «Τί θα γίνει με το 666, αν θα αναγραφεί στις ταυτότητες μας, τι θα γίνει με το Κυπριακό, αν λυθεϊ κ.λπ».

Όταν ο γέροντας Παϊσιος τελείωσε τις συμβουλές του μας είπε να τον αφήσουμε να πάει στο Κελλί του να εκτελέσει τα καθήκοντά του. Τότε πολλοί από τους επισκέπτες μπήκαμε σε μία γραμμή για να μπορέσουμε να τον πλησιάσουμε και να του πει καθένας το πρόβλημά του. Όλους όμως πού ήταν μπροστά στη σειρά, τους έλεγε ότι δεν έχει χρόνο.

Όταν έφτασε η δική μου σειρά του είπα: «Γέροντα και εγώ ήθελα να σας δω για λίγο» και μου απαντά: «Πήγαινε εκεί και κάτσε, είσαι κουρασμένος, από τον Έβρο ήρθες και περίμενε». Αφού τελείωσε με όλους ήρθε κοντά μου και μου είπε: «Είσαι Στρατιωτικός» και με ρώτησε αν γνωρίζω κάποιο συνάδελφο το όνομα του οποίου δεν θυμάμαι τώρα. Μετά του μίλησα για το πρόβλημα πού αντιμετώπιζα με την εγκυμοσύνη της συζύγου μου και αν θα έπρεπε να γίνει διακοπή της κυήσεως της (ήδη ήταν 6 μηνών). Μου απάντησε: «Δεν πιστεύω ότι ο Θεός θα σου δώσει εσένα να ανέβεις Γολγοθά, αλλά, και αν ακόμη αυτό είναι το θέλημά Του, θα σου δώσει τη δύναμη να το αντιμετωπίσεις. Εγώ όμως θα προσευχηθώ να μην ανέβεις τον Γολγοθά και να γεννήσει η γυναίκα σου ένα γερό παιδί. Πρόσεξε όμως μη δεχθείς η γυναίκα σου να γίνει πειραματόζωο. Γι΄ αυτό ρώτησε και έναν ιατρό στην Γερμανία ή στην Αμερική αλλά κυρίως στην Γερμανία τί κάνουν εκεί».

Μετά από τις συμβουλές του αυτές έφυγα και πήγα στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου για να διαμείνω, αλλά προβληματιζόμουν για το πού θα βρω γυναικολόγο γιατρό στη Γερμανία, σε ποιά γλώσσα θα του μιλήσω αφού δεν γνωρίζω γερμανικά για να επικοινωνήσω μαζί του και άλλα πολλά.

Την επόμενη ημέρα, Κυριακή πρωί, μετά τη Θεία Λειτουργία και την τράπεζα, ξεκίνησα να ξαναπάω στο Κελλί του μαζί με το φίλο μου τον Παναγιώτη.

Στο δρόμο συναντήσαμε λίγο πριν φθάσουμε στο Κελλί έναν κληρικό που επέστρεφε. Αφού χαιρετηθήκαμε μας λέει: «Μή συνεχίζετε, διότι από εκεί έρχομαι και δεν άνοιξε, μάλλον έχει φύγει». Εμείς όμως συνεχίσαμε και, όταν φτάσαμε χτυπήσαμε τρεις φορές το αυτοσχέδιο κουδούνι του και εμφανίστηκε στην είσοδο του Κελλιού του κάνοντας μας νεύμα να πλησιάσουμε. Πράγματι ανέφερα εκ νέου τους προβληματισμούς μου και ο γέροντας Παΐσιος μου επανέλαβε αυτά πού μου είχε πει το προηγούμενο απόγευμα. Αφού του ζήτησα κάποια ευλογία μου έδωσε δύο εικόνες μικρές ξυλόγλυπτες, οπού στη μία ήταν η Παναγία Βρεφοκρατούσα και στην άλλη ο Ιησούς Χριστός Εσταυρωμένος και τη μία να τη βάλω στο κρεββάτι του παιδιού πού θα γεννιόταν και την άλλη στης μητέρας. «Δεν έχω να σου δώσω, ευλογημένε κάτι παραπάνω, γιατί έχω γεράσει και δεν κάνω εργόχειρο». Αφού ασπάσθηκα τη χείρα του πήρα τον δρόμο της επιστροφής.

Το βράδυ της ίδιας μέρας έφτασα στο Διδυμότειχο. Επειδή ήμουν μόνος πήγα και περπάτησα στην πλατεία της κωμόπολης, όπου είναι και το τέμενος. Εκεί με βρίσκει ο ιδιοκτήτης ενός φούρνου, ο κ. Νίκος με τον όποιον είχαμε συνδεθεί και οικογενειακά, επειδή με βοήθησε, όταν πρωτοπήγα στο Διδυμότειχο στην εξεύρεση κατοικίας. Συμφωνήσαμε να πιούμε ένα ποτήρι κρασί, αφού πρώτα μιλήσει στο τηλέφωνο με το γυιό του στη Γερμανία, ο οποίος τελείωσε ιατρική και πήρε την ειδικότητα του γυναικολόγου και ο καθηγητής του τον προέτρεπε να σταδιοδρομήσει εκεί. Εκείνη τη στιγμή θυμήθηκα τα λόγια του π. Παϊσίου («ρώτα γιατρό στη Γερμανία»). Τον παρακάλεσα, πριν κλείσει το τηλέφωνο να μιλήσω κι εγώ μαζί του.

Αφού ολοκλήρωσαν τη συνομιλία τους, με φώναξε και με σύστησε στον γυιό του. Πράγματι του είπα το πρόβλημα και όλα τα μικροβιολογικά δεδομένα πού είχα και ζήτησα την επιστημονική του άποψη. Μου απάντησε ότι είμαι τυχερός, διότι τα αποτελέσματα των εξετάσεων αποδεικνύουν ότι ο συγκεκριμένος τύπος του ιού της ερυθράς, δεν είχε τη δύναμη να διαπεράσει το αμνιακό υγρό που περιβάλλει το έμβρυο μέσα στο σάκκο, ο οποίος λειτουργεί σαν προστατευτικό κέλυφος και κατά συνέπεια δεν είχε προσβληθεί το έμβρυο. Το πρόβλημα πού αντιμετωπίζαμε, ήταν ανακοίνωση σε επιστημονικό συνέδριο πού συμμετείχε πρόσφατα και ήταν 10 ετών μελετών της Πανεπιστημιακής Κλινικής, πού έκανε την ειδικότητά του. Η ανακούφιση από την αγωνία μου και η χαρά πού ένιωσα εκείνη την ώρα δεν μπορεί να περιγραφεί, ούτε να αποτυπωθεί με μερικές λέξεις πάνω σε ένα φύλλο χαρτιού.

Πράγματι ακολουθώντας τις συμβουλές του δεν άφησα τη γυναίκα μου να γίνει πειραματόζωο και το Νοέμβριο μήνα γεννήθηκε ένα υγιές παιδί.

Του Γεώργιου Καμπούρη
Ο Γέροντας Παΐσιος με έβγαλε από αδιέξοδο,
Περιοδικό «Ερώ», Έκδοση Κέντρου Ενότητος και Μελέτης-Προβολής των Αξιών μας
«Ενωμένη Ρωμιοσύνη»
πηγή: xristianos.gr

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

Δεν είναι ότι δεν υπάρχει Θεός αλλά εσύ δεν Τον έχεις!

Δεν είναι ότι δεν υπάρχει Θεός αλλά εσύ δεν Τον έχεις!


Ένας φίλος σας, σας λέει ασταμάτητα ότι δεν υπάρχει Θεός! Αυτό σας βασανίζει σαν μαστίγωμα. Μάχεστε για την ψυχή σας και τη ζωή σας. Καλά καταλάβατε: εάν δεν υπάρχει ζωντανός και παντοδύναμος Θεός, δυνατότερος από τον θάνατο, τότε ο θάνατος είναι ο μόνος παντοδύναμος θεός. Τότε όλα τα ζωντανά πλάσματα στον κόσμο είναι παιχνιδάκια στα πόδια του παντοδύναμου θανάτου, σαν μικρός ποντικός στα πόδια πεινασμένης γάτας. Μια φορά αναστατωμένος είπατε στον κακομοίρη φίλο σας: «Ο Θεός υπάρχει, εσύ δεν υπάρχεις!» Και δεν κάνατε λάθος. Αφού εκείνοι οι οποίοι χωρίζονται από τον αιώνιο Ζωοδόχο σ’ αυτόν τον κόσμο, θα είναι χωρισμένοι και στον άλλον. Και έτσι ούτε εδώ ούτε εκεί δεν θα ξέρουν για τον θαυμαστό Δημιουργό όλων των πλασμάτων. Αλλά ο χωρισμός από Εκείνον είναι χειρότερος από το να μην υπάρχει.

Στη θέση σας εγώ θα του έλεγα ακόμα και το εξής:Λανθασμένα λες, φίλε, ότι δεν υπάρχει ο Θεός. Ενώ ορθά θα λες εάν πεις: «Δεν έχω Θεό». Αφού εσύ από μόνος σου βλέπεις, ότι οι υπόλοιποι άνθρωποι γύρω σου Τον αισθάνονται, γι’ αυτό και σου λένε ότι υπάρχει Θεός. Λοιπόν, δεν είναι ότι δεν υπάρχει Θεός αλλά εσύ δεν Τον έχεις.
Μιλάς λανθασμένα, όπως ο άρρωστος που θα έλεγε ότι δεν υπάρχει υγεία στον κόσμο. Αυτός μπορεί μόνο να πει δίχως να ψεύδεται: «Εγώ δεν είμαι υγιής», ενώ θα ψευδόταν αν έλεγε: «Δεν υπάρχει γενικώς υγεία στον κόσμο». Μιλάς λανθασμένα, όπως και ο τυφλός που θα έλεγε ότι δεν υπάρχει φως στον κόσμο. Υπάρχει φως, όλος ο κόσμος είναι γεμάτος από φως, αλλά αυτός, ο κακόμοιρος τυφλός, δεν έχει φως. Εάν θα ήθελε να μιλήσει σωστά, το μόνο που θα μπορούσε να πει είναι: «Εγώ δεν έχω φως».

Μιλάς λανθασμένα, σαν τον ζητιάνο που θα έλεγε ότι δεν υπάρχει χρυσός στον κόσμο. Υπάρχει ο χρυσός στη γη και κάτω από τη γη. Όποιος λέει ότι δεν υπάρχει χρυσός γενικώς λέει ψέματα. Θα έλεγε αλήθεια, εάν έλεγε: «Εγώ δεν έχω χρυσό». Μιλάς λανθασμένα, όπως και ο κακοποιός που θα μας έλεγε ότι δεν υπάρχει καλοσύνη στον κόσμο. Σε εκείνον τον ίδιο δεν υπάρχει καλοσύνη, όχι στον κόσμο. Γι’ αυτό δεν θα έκανε λάθος εάν θα έλεγε: «Εγώ δεν έχω καλοσύνη». Κατά τον ίδιο τρόπο, γείτονά μου, λανθασμένα μιλάς όταν λες ότι δεν υπάρχει Θεός! Αφού εκείνο που εσύ δεν έχεις, δεν σημαίνει πως δεν το έχουν και οι άλλοι, ούτε ότι δεν υπάρχει γενικώς. Ποιος σε εξουσιοδότησε να μιλάς εν ονόματι ολόκληρου του κόσμου; Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα, την αρρώστια σου να την αποδίδεις σ’ όλους και την ανέχειά σου να την επιβάλεις σ’ όλους;
Εάν όμως ομολογήσεις και πεις: «Δεν έχω Θεό», τότε λες την αλήθεια και εκφράζεις την ομολογία σου. Αφού υπήρχαν και υπάρχουν εξαίρετοι άνθρωποι, που όντως δεν έχουν Θεό. Όμως ο Θεός τους έχει, τους έχει έως την τελευταία τους πνοή. Εάν και στην τελευταία τους πνοή δηλώσουν ότι δεν έχουν τον Θεό, τότε και ο Θεός δεν θα τους έχει πια. Και τους απογράφει στα έξοδα. Γι’ αυτό σε παρακαλώ, φίλε μου, για την ψυχή σου, για την αιώνια ζωή και για τη βασιλεία του Θεού, ένεκεν των δακρύων και πληγών του Χριστού, σε παρακαλώ, μεταμόρφωσε την πεισματική σου εξομολόγηση σε μετανοητική εξομολόγηση. Και εκείνα που έπειτα απ’ αυτό πρέπει να πράξεις, θα σου τα πει η Εκκλησία, ρώτα!

Ειρήνη και ευλογία από τον Κύριο.

(Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς,
«Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται»)

πηγή: talantoblog.blogspot.gr

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013

«Άνθρωπος τις εποίησε δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς». ΙΑ' Κυριακή Λουκα

«Άνθρωπος τις εποίησε δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς». ΙΑ' Κυριακή Λουκα


«Άνθρωπος τις εποίησε δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς».  ΙΑ' Κυριακή Λουκα
ΙΑ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΟΥΚΑ
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΕΙΠΝΟ

Υπό
Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης
κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

«Άνθρωπος τις εποίησε δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς». 
Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού, πολλές φορές χρησιμοποιούσε παραβολές για να δώσει στους ακροατές Του να καταλάβουν τις ουράνιες αλήθειες που απεκάλυπτε. Έτσι και σήμερα, χρησιμοποιεί μιά εικόνα από την καθημερινή ζωή, για να φανερώσει την σπουδαιότητα της συμμετοχής του Ανθρώπου στο δείπνο που προσφέρει η αγάπη του Θεού, το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

Εστρωμένη, λοιπόν, ενώπιόν μας τράπεζα.  Δείπνο μέγα, το οποίο προσφέρει ο Άγιος Θεός.  Είναι το δείπνο για το οποίο η Σοφία του Θεού καλεί όλους τους ανθρώπους λέγουσα:  “Έλθετε, φάγετε τον εμόν άρτον και πίετε οίνον, ον εκέρασα υμίν”.  Είναι το δείπνο, για το οποίο ο Προφήτης Δαβίδ έψαλλε: “Ητοίμασας ενώπιόν μου τράπεζα εξ εναντίας των θλιβόντων με’  ελίπανας εν ελαίω την κεφαλήν μου και το ποτήριόν σου μεθύσκον με ως κράτιστον”.   Είναι το μεγάλο δείπνο του υπέρ της ημετέρας σωτηρίας σφαγιασθέντος Αρνίου, του Υιού και Λόγου του Θεού.  Δείπνο μέγα, μέσον του οποίου ο Ουράνιος Αμνός του Θεού προσκαλεί όλους, λέγοντας: “έρχεσθε, ότι ήδη έτοιμά εστι πάντα”. 
Μέσον του ιερού Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας εκφράζεται η άπειρος αγάπη του Θεού, ο οποίος “πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν” (1 Τιμ. 2:4).  Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο είναι η προσφορά και η θυσία.  Εκείνος που αγαπά θυσιάζει τα πάντα για τον αγαπώμενο.  Εκείνος, που ελάχιστα αγαπά, ελάχιστα και προσφέρει.  Εκείνος, όμως, που αγαπά πολύ, προσφέρει πολύ.  Και ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός αγάπησε “τους ιδίους εν τω κόσμω” στον έσχατο βαθμό που μπορεί να εκφραστεί η αγάπη, και γι’ αυτό προσέφερε τον Εαυτό Του “υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας”.  Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ομιλώντας για το μεγαλείο της θεϊκής ταύτης αγάπης αναφωνεί λέγοντας: “Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον” (Ιωάν. 3:15-16).

    “Έρχεσθε, ότι ήδη έτοιμά εστι πάντα”,  καλεί ο Σωτήρας του κόσμου, ο Μελιζόμενος και μη Διαιρούμενος, ο Εσθιόμενος και μηδέποτε Δαπανώμενος, όλους εκείνους που επικαλούνται το όνομά Του.  Αλλά πόσες φορές βρεθήκαμε απορροφημένοι από τις εγκόσμιες ασχολίες, τους φιλόδοξους σκοπούς και τις αμαρτωλές και φιλήδονες επιθυμίες, και αδιαφορήσαμε να προσέλθουμε σε κοινωνία με την Πηγή της Ζωής;  Πόσες φορές παραδόθηκε η καρδιά μας στη λατρεία του χρυσού μόσχου, τον μαμμωνά, στην αγάπη του χρήματος και του υλικού πλούτου και αδιαφορήσαμε για τον ουράνιο και πολυτιμώτατο πλούτο;  Πόσες φορές αιχμαλωτίσθηκε η καρδιά μας μέσα στα πλοκάμια της φιληδονίας και σαρκολατρείας και εξ αιτίας των εφαμάρτων πράξεών μας, στερήσαμε τον εαυτό μας το Πανάχραντο Σώμα και Αίμα του Σωτήρα Χριστού; Καλώς, λοιπόν, ο Απόστολος Παύλος λέγει: “Ου δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν και ποτήριον δαιμονίων”. 
Η κοινωνία μας με τον Σωτήρα Χριστό έχει ως αποτέλεσμα τη συγχώρηση των αμαρτιών μας και την προσφορά της αιώνιας ζωής.  Η αποχή όμως από τη θεία Κοινωνία έχει αρνητικές επιπτώσεις στον άνθρωπο.  Ο ίδιος Κύριος μας διαβεβαίωσε λέγοντας: “Αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν μη φάγητε την σάρκα του Υιού του ανθρώπου και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς” (Ιωάν. 6:53).  Εκείνος, λοιπόν, που δεν κοινωνεί Σώμα και Αίμα Χριστού, στερεί τον εαυτόν του από την αιώνιο ζωή.  Αντιθέτως δε,  “ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα, λέγει ο Κύριος, έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ αναστήσω αυτόν τη εσχάτη ημέρα” (Ιωάν. 6:54).  

    Μέσα από τη λατρευτική ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας ο αναγεννημένος εν Χριστώ άνθρωπος, αυτός που ζει εν Χριστώ, κατά Χριστόν και διά τον Χριστόν, μετέχει όχι μόνον στο θεανδρικό Σώμα του Χριστού, αλλά κοινωνεί μ’ όλα τα υπόλοιπα μέλη της ανά τον κόσμο Ορθόδοξης Εκκλησίας Του.  Ο πραγματικός Χριστιανός γνωρίζει τα ουσιαστικά προβλήματα του ανθρώπου και προσεύχεται καθημερινά στον Άγιο Θεό προς επίλυσή τους.  Δεν αδιαφορεί μπροστά στις ανάγκες του συναθρώπου του, όπως έπραξε ο Άφρων πλούσιος της παραβολής, ο οποίος ενώ ευημέρησε η χώρα του και αυξήθηκαν τα υλικά του αγαθά, δεν σκέφθηκε ούτε προς στιγμή τις ανάγκες των πτωχών συνανθρώπων του.  Περιορίσθηκε να κατασκευάσει μεγαλύτερους χώρους για να αποθηκεύσει όλα τα αγαθά που του χάρισε ο Άγιος Θεός.  Το δε τέλος του επήλθε ως επισφράγισμα της εγωκεντρικής φιλαυτίας του. 

Σήμερα, δυστυχώς, παρατηρείται το λυπηρό φαινόμενο της περιορισμένης ή σπάνιας προσέλευσης των πιστών στη θεία κοινωνία.  Αρκούνται μόνον στη μετάληψη του Πάσχα, Χριστουγέννων και του Δεκαπενταγούστου. Και πιστεύουν, ότι τούτο είναι αρκετό και ότι εκπλήρωσαν, μ’ αυτό τον τρόπο, τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.  

Όμως η Θεία Κοινωνία δεν είναι περιστασιακή.  Δεν είναι μόνον για τις μεγάλες γιορτές.  Δεν ενθυμούμεθα τον Χριστό μόνον τρεις φορές τον χρόνο.  Ο Κύριος καλεί όλους να συμμετάσχουν στο Δείπνο Του συχνά, διότι, όπως όταν αποφεύγουμε τις τροφές και δεν τρώμε κανονικά θα επέλθει η ασιτία, η αδυναμία, διάφορες ασθένειες και τέλος εκ της ανορεξίας αυτός ο θάνατος, με παρόμοιο τρόπο, όταν δεν κοινωνούμε συχνά η ψυχή αδυνατεί και δεν μπορεί να αντισταθεί κατά της αμαρτίας.  Εκείνος, που δεν κοινωνεί συχνά και με σωστή προετοιμασία το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, είναι αδύνατο να αναδειχθεί νικηφόρος στο στάδιο για την κατάκτηση των αρετών.

Μεταξύ των Ιερών Μυστηρίων που παρέδωσε ο Κύριος στην Εκκλησία Του, τέσσερα είναι υποχρεωτικά για τον κάθε πιστό.  Το Βάπτισμα, διότι δι’ αυτού ο εκτός της Εκκλησίας άνθρωπος γίνεται μέλος του Σώματος του Χριστού.  Το Άγιο Χρίσμα, διότι, δι’ αυτού λαμβάνομε την δωρεά του Παναγίου Πνεύματος και ο αναγεννημένος εν Χριστώ άνθρωπος καθίσταται  ναός της Τριαδικής Θεότητος.  Η Ιερά Εξομολόγηση ή το Μυστήριο της Μετανοίας, διότι δι’ αυτού ο πιστός λαμβάνει την συγχώρηση των αμαρτιών που διέπραξε μετά το βάπτισμά του.  Και τέλος, η Θεία Ευχαριστία, διότι δι’ αυτής ο πιστός μετέχει του θείου Σώματος και Αίματος του Κυρίου Ιησού και λαμβάνει συγχώρηση αμαρτιών και ζωήν αιώνιον.

Η προσέλευσή μας στο ιερό τούτο Μυστήριο δεν πρέπει να γίνεται απροετοίμαστα και με ελαφρά συνήδειση.  Είναι Σώμα και Αίμα Χριστού.  Είναι το ίδιο το θεανδρικό Σώμα του Σωτήρα Χριστού που σταυρώθηκε επάνω στο Σταυρό για τη σωτηρία του κόσμου.  Γι’ αυτό θα πρέπει με φόβο Θεού, πίστη και αγάπη να πλησιάζουμε και να συμμετέχουμε.

Ο Απόστολος Παύλος μιλώντας για τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να πλησιάζουμε την Τράπεζα του Κυρίου τονίζει, ότι ο κάθε πιστός θα πρέπει να εξετάζει αυστηρά τον εαυτό του και κατόπιν να πλησιάζει τον Κύριο.  Η αυτοεξέταση είναι απαραίτητη προϋπόθεση της μετανοίας.  Ο άνθρωπος που βλέπει την εσωτερική κατάσταση της ψυχής του, αναγνωρίζει τα σφάλματα του ευκολότερα οδηγείται στη μετάνοια.  Ενώ, αντιθέτως, ο εγωϊστής άνθρωπος, μένει αμετανόητος, σκληρός και άκαμπτος.  Κωφεύει στην πρόσκληση του Κυρίου και της Εκκλησίας για μετάνοια και χωρίς φόβο πλησιάζει το Ποτήριο της Ζωής, αγνοώντας, ότι «ος αν εσθίη τον άρτον τούτον ή πίνη το ποτήριον του Κυρίου αναξίως, ένοχος έσται του σώματος και αίματος του Κυρίου» (1 Κορινθ. 11:27).

Ο Κύριος προσκαλεί και θα προσκαλεί συνεχώς όλους τους ανθρώπους για να συμμετάσχουν στο Μέγα Δείπνο της θείας Αγάπης Του.  Μας προσκαλεί, ας μη στρέψουμε την πλάτη μας στο πρόσωπό Του.  Μας προσκαλεί, ας μη βρίσκουμε χίλιες δύο δικαιολογίες για να μην Τον πλησιάσουμε.  Μας προσκαλεί, ας φανούμε αντάξιοι της ουράνιας προσκλήσεως.
Αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί,

Λίγες μέρες μας απομένουν για να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα.  Ας εκμεταλλευτούμε, λοιπόν, την περίοδο αυτή για να στραφούμε σε έργα μετανοίας.  Ας κλάψουμε για όλα τα σφάλματά μας.  Ας μπούμε μέσα στο σπήλαιο της καρδιάς μας και με το φως της αυτογνωσίας, ας αναζητήσουμε ό,τι μόλυνε την ψυχή μας.  Με την καθαρτική Χάρη του Αγίου Πνεύματος, ας καθαρίσουμε την ψυχή μας, ώστε να προσφέρουμε στο θείο Βρέφος Χριστό τα πολύτιμα δώρα των δακρύων και της μετανοίας.  Έτσι, θα γίνουμε άξιοι συνοδοιπόροι των μάγων προς την Βηθλεέμ, άξιοι συνδαιτυμόνες με τον Νυμφίο Χριστό και άξιοι προσκεκλημένοι στο Μέγα Δείπνο.  Αμήν.
Ορθόδοξο Φυλλάδιο Ι.Ν. Αγ. Θεοδώρου, Lanham
15 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2013   Τεύχος 100
Υπό Σεβ. Μητροπολίτου Αντινόης κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

πηγή: impantokratoros.gr

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

«Όλοι οι άνθρωποι έχουν άγγελο...» Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης

«Όλοι οι άνθρωποι έχουν άγγελο...» Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης


...Την ώρα πού μπήκα στο δωμάτιο του, ήταν εκεί οι γιατροί, πού έκαναν την καθημερινή επίσκεψη τους στους θαλάμους των ασθενών. Κατά σύμπτωση οι γιατροί εκείνοι ήταν πρώην φοιτητές μου στο Πανεπιστήμιο. Έτσι, μόλις με είδαν, ήρθαν κοντά μου και με ενημέρωσαν για την κατάσταση της υγείας του Γέροντα. Όταν τελείωσαν κι έφυγαν οι γιατροί, πήγα και κάθισα δίπλα στο Γέροντα Ιάκωβο, ο οποίος, μόλις με είδε, μου είπε το εξής, το όποιο μ' έκανε πραγματικά ν' ανατριχιάσω,γιατί ήταν κάτι που δεν είχα σκεφτεί ποτέ.

- Δεν σε ξέρω. Πρώτη φορά σε βλέπω. Άλλα βλέπω ότι πίσω σου στέκεται ο άγγελος σου.

Με συγκλόνισε κυριολεκτικά αυτό πού μου είπε. Δεν το λέω για υπερηφάνεια, Και πρόσθεσε:
- Όλοι οι άνθρωποι έχουν άγγελο. Άλλα τον δικό σου τον είδα. Πρόσεξε να μη τον διώξεις από κοντά σου. Ανατριχιάζω ολόκληρος κάθε φορά, πού το σκέφτομαι, το ίδιο όπως την ώρα εκείνη. Κι ολοκλήρωσε ο Γέρων Ιάκωβος:

- Αυτός ο άγγελος έχει κατονομασθεί την ημέρα της βαπτίσεώς σου. Από την ημέρα της βαπτίσεώς σου σε συνοδεύει και δεν πρέπει να φεύγει από κοντά σου. Είναι αυτός, ο οποίος τελικά θα πάρει την ψυχή σου στα χέρια του και θα την οδηγήσει την ημέρα της Κρίσεως. Κι όταν θα έρχονται οι δαίμονες και θα λένε «αυτός έκανε εκείνο, έκανε το άλλο, διέπραξε αυτή την αμαρτία και την άλλη», τότε ο άγγελος σου θα λέει «ναι, τα έκανε αυτά, αλλά ταυτόχρονα έκανε κι αυτό το καλό, έκανε και το άλλο καλό». Αυτός είναι ο δικηγόρος, πού θα σε υποστηρίξει. Πρόσεξε, λοιπόν, να μην τον απομακρύνεις. Τον είδα να είναι κοντά σου. Από εκείνη την ώρα, ουδέποτε σταμάτησα να έχω την αίσθηση ότι δίπλα μου υπάρχει ένας άγγελος, ο δικός μου, προσωπικός άγγελος. Αυτό είναι ένα μέγα μήνυμα χαράς προς όλους όσους βαπτιστήκαμε Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

_________________


«Όπου επισκιάζει η χάρις σου Αρχάγγελε, από εκεί διώκεται η δύναμη του διαβόλου. 
Διότι δεν μπορεί να μείνει κοντά στο Φώς σου ο εωσφόρος που έπεσε στο σκοτάδι και παραμένει σ’ αυτό.
Γι' αυτό Μιχαήλ Αρχάγγελε, σε παρακαλούμε να σβήνεις τα βέλη του που είναι γεμάτα πυρ και κινούνται εναντίον μας»

πηγή: xristianos.gr

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

Όταν ο άνθρωπος λέει την «ευχή» δεν μπορεί να εκδηλώνεται


Όταν ο άνθρωπος λέει την «ευχή» δεν μπορεί να εκδηλώνεται



Όταν ο άνθρωπος λέει την «ευχή» (Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με), δεν μπορεί να εκδηλώνεται, να φωνάζει και να μιλάει.

Η Χάρις του Θεού τον κάνει πράο, ταπεινό. Είναι αδύνατον ο Θεός να μην μαλακώσει την καρδιά του.

Όταν λέει την «ευχή», πόση γλυκύτητα αισθάνεται!

Η αργολογία, η μεμψιμοιρία, οι συζητήσεις διακόπτουν την επικοινωνία με τον Θεό και φέρνουν ταραχή.

Δεν συγκρατείται η μια και λέει τον λογισμό της στην άλλη και η άλλη φορτωμένη σπέρνει το κακό και μετά δεν μπορεί ούτε προσευχή ούτε τα καθήκοντά της να κάνει ούτε το κελλί (σπίτι) της της αρέσει ούτε μπορεί ν’ αναπαυθεί πουθενά. Χρειάζεται ταπείνωση στην ψυχή μας.

Δια της ταπεινώσεως θα σωθούμε. Ο Θεός θα δώσει πολλή Χάρι. Ο άνθρωπος διά τής «ευχής» αισθάνεται θεία παρηγοριά, ουράνια μεγαλεία.

Πηγή: Από το βιβλίο «Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου», Λόγια Καρδιάς
Ιερά Μονή Παναγίας Οδηγήτριας Πορταριά Βόλου.
diakonima.gr
xristianos.gr

Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Αγιορείτικη Διήγηση για τον Παράδεισο


Αγιορείτικη Διήγηση για τον Παράδεισο




Ακούραστος ο γέρο - Πέτρος καθάριζε κρεμμύδια στην πάνυγυρη της Παναγίας για την εσπερινή τράπεζα. Θα έρχονταν πατέρες και ψαλτάδες απο την έρημο να στολίσουν την αγρυπνία.

Και πως έκανε ο γέρο -Πέτρος αμα ξεκινούσε τα μέγιστα ανοιξαντάρια του Κουκουζέλη και το Θεοτόκε Παρθένε του Μπερεκέτη! Και όλο σκούνταγε τον Δανιηλ τον Εκκλησιαστικό να κουνήσει ακόμα πιο δυνατά τον χορό και τον πολυέλαιο.

-Ω Θεε μου, και πως θα είναι στον παράδεισο, ακούγονταν η φωνή του γέρο-καλόγερου.

Παρότι το στασίδι του ήταν μπροστά στα γεροντικα, εκείνος με ευλογία του ηγουμένου στεκόταν σε εκείνα των αρχαρίων, στο στασίδι που στάθηκε όταν πρωτόρθε στο μοναστήρι. Ώρες ορθος στην Εκκλησία, ομοιοπύρφορο Χερουβειμ που λάτρευε με σεβασμό τον Θεό Του.

-Και δεν μου λες, παππού, τι είναι η Παναγιά για τον κόμσο; ρώτησε ο Πατηρ Υπάτιος τον γέροντα.

Ο γέρο - Πέτρος άφησε τα κρεμμύδια και το μαχαίρι μεμιάς και πήρε ύφος σοβαρό σαν να έβγαζε λόγο.

- Εγω πατέρες γραμματα δεν ξέρω να τα πώ ομορφα και δουλεμένα. Μα αυτή η ιστορία είναι πέρα ως πέρα αληθινή.

Σε μένα την είπαν ταπεινοί μοναχοί του Ορους που ποτέ δεν φιλιώθηκαν με το ψέμα.

«Το λοιπόν κάποτε στον Παράδεισο μπροστά στην όμορφη πόρτα του καθόταν ο Άγιος Πέτρος και καλοδεχόταν τα παιδιά του Θεού που είχαν κερδίσει τη Βασιλεία.

Σαν νύχτωσε, ο Άγιος έκλεινε τα θυρόφυλλα και μετρούσε στα τεφτέρια του πόσοι είχανε μπει στον Παράδεισο. Ύστερα έβαζε τα ονοματά τους πλαι σε εκείνους που ηδη ήταν μέσα απο καιρό και έβρισκε τον αριθμό.

Το άλλο πρωι μετρούσε πάλι τους παραδεισένιους ανθρώπους και πήγαινε να ανοίξει την πόρτα. Μα για καιρό έβλεπε τούτο το παράδοξο. Ενω αποβραδις είχε μετρήσει πως αυτοί που είχαν μπει στον Παράδεισο ήταν δέκα, την άλλη μέρα μετρούσε άλλους 3 παραπάνω.

Μα πως γίνεται αυτό σκεφτόταν.

-Μια και δυο πηγαίνει στον αφέντη τον Χριστό και του λέει αυτο που τον απασχολεί.
-Να φυλάξεις βάρδια είπε ο Χριστός και ο Άγιος έσκυψε το κεφάλι και γύρισε στο διακονημά του.

Το ίδιο βράδυ ο απόστολος του Θεού φύλαξε κατα την προσταγή του Χριστού και σαν ξημέρωσε είχε έτοιμη απάντηση

- Λοιπόν, είπε ο Κύριος

Το βράδυ...Κύριε....που κλείνει ο Παράδεισος ανεβαίνει η Μάνα Σου στα τείχη και βάζει τους ανθρώπους απο εκεί.

Αμα τελείωσε την διηγησή του ο γέρο Πέτρος έκανε τον σταυρό του και είπε: Αυτή είναι αδελφοί... η Παναγία μας και ο ρόλος της για τον κόσμο... 

oikogeneia-orthodoxon
xristianos.gr

Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ. ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΙΚΕΣ ΔYΝΑΜΕΙΣ.

ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ. ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΙΚΕΣ ΔYΝΑΜΕΙΣ. "Πάτερ, πώς καταφέρνετε και πολεμάτε τον Πονηρό; —Αυτό είναι κάτι που μαθαίνω συνεχώς εδώ και πενήντα χρόνια. Κι εσύ θέλεις να το μάθεις αμέσως; απάντησε χαμογελαστός."




ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΙΚΕΣ ΔYΝΑΜΕΙΣ


Κάποιο χειμώνα με πολλή παγωνιά, οι μοναχές μού συνέστησαν να πάω στο δωμάτιο για τους επισκέπτες, που ήταν πιο ζεστά. Πήγα. Ξεκουραζόμουν, όταν ήρθε κατά πάνω μου μια ομάδα δαιμόνων -ήταν δέκα και παραπάνω ίσως. «Να, Αυτός είναι ο εχθρός μας», έλεγαν μεταξύ τους και απειλούσαν με τα νύχια τους να μου βγάλουν τα μάτια. Ούτε εικόνα είχα μαζί μου ούτε το σταυρό. Μόνη μου άμυνα ήταν η προσευχή. Σηκώθηκα και πήγα στο κελί μου. Με ακολούθησαν αλλά δεν με άγγιζαν. Στο κελί μου δεν μπόρεσαν να μπουν. Εκεί με προστάτευε η χάρις του Κυρίου.

Με νηστεία και αδιάλειπτη προσευχή ο Γέροντας παρακαλούσε τον Κύριο για κάθε ψυχή. Με δάκρυα και ολονυχτίες ελευθέρωνε τις ψυχές από τα χέρια των δαιμόνων. Και φώναζε στους τελευταίους:
— Μαζί μου θέλετε να πολεμήσετε; Ε, να ξέρετε λοιπόν πως με τη βοήθεια του Χριστού δεν θα με νικήσετε.

Κάποια μοναχή παραπονέθηκε στον Γέροντα πως ένιωθε να την ακολουθούν σκιές παντού και πως αυτές απομακρύνονταν μόνο όποτε βρισκόταν κοντά του. Τότε ο Γέροντας την καθησύχασε και από εκείνη την ώρα η μοναχή δεν ξαναδοκίμασε τον ίδιο πειρασμικό πόλεμο.
Ο π. Γαβριήλ πάντα υπογράμμιζε:
— Όταν το κακό σε κυριεύει, πρώτα σου παίρνει το μυαλό.
— Σ' ένα ναό ακούνε αγγελικές φωνές. Μπορεί να είναι αλήθεια αυτό, Γέροντα;
— Ο Θεός να μας φυλάει από τέτοιες φωνές. Όταν με τα αυτιά μας ακούμε κάτι παράξενο, είναι επικίνδυνο.

Μια γυναίκα άρχισε να χασμουριέται την ώρα που διάβαζε τον κανόνα. Την είδε ο π. Γαβριήλ και της είπε: «Τώρα εσύ έπεσες». Της εξήγησε ότι υπάρχει ο πνευματικός πόλεμος και της έδειξε πώς πολεμούσε με τα πονηρά πνεύματα. Κι η αναπνοή του μια σταμάταγε, μια δυνάμωνε.

Μια μοναχή, γεμάτη απορία και ενδιαφέρον, ρώτησε τον π. Γαβριήλ:
— Πάτερ, πώς καταφέρνετε και πολεμάτε τον Πονηρό;
—Αυτό είναι κάτι που μαθαίνω συνεχώς εδώ και πενήντα χρόνια. Κι εσύ θέλεις να το μάθεις αμέσως; απάντησε χαμογελαστός. Κι άλλη φορά είπε:
— Μερικές φορές ο άνθρωπος κάνει στον εαυτό του τέτοιο κακό, που ούτε ο εχθρός του δεν έχει σκεφτεί να του κάνει. Παραξενεύεται ακόμη και ο ίδιος ο Πονηρός.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ . Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ (1929-1995) Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ

_________________
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με !
 
πηγή: xristianos.gr