Ο Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης που τώρα είναι στην Αριζόνα, σε Αγιορείτη που τον επισκέφθηκε μαζί με μια ομάδα λαϊκών, όταν ρωτήθηκε για τα μέλλοντα να συμβούν, έδειξε την γροθιά του και είπε:

Ο Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης που τώρα είναι στην Αριζόνα, σε Αγιορείτη που τον επισκέφθηκε μαζί με μια ομάδα λαϊκών, όταν ρωτήθηκε για τα μέλλοντα να συμβούν, έδειξε την γροθιά του και είπε:

Ο Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης που τώρα είναι στην Αριζόνα, σε Αγιορείτη που τον επισκέφθηκε μαζί με μια ομάδα λαϊκών, όταν ρωτήθηκε για τα μέλλοντα να συμβούν, έδειξε την γροθιά του και είπε: Όσοι λένε την ευχή του Ιησού (Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με), αυτοί θα ξεπεράσουν όσα έρχονται με τη βοήθεια του Θεού.

πηγή: http://apantaortodoxias.blogspot.gr/

Προσευχή για την Πατρίδα μας

• Από  Ιερός Ναός Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου Ευκαρπία Θεσσαλονίκης

Κύριε ο Θεός ημών, ο δείξας το έλεός Σου εν πάσι τοις προσιούσι σοι και εξαιτουμένοις τούτο, ο ευμήχανος και ποικίλα έχων της σωτηρίας τα φάρμακα, «ο πατήρ των οικτιρμών και Θεός πάσης παρακλήσεως, ο παρακαλών ημάς επί πάση τη θλίψει ημών», ο διά του μονογενούς Σου Υιού πληροφορήσας ημάς ότι «οικτίρμων» υπάρχεις και πολυέλεος, «ο ελεών πάντας, ότι πάντα δύνασαι και παρορών αμαρτήματα ανθρώπων εις μετάνοιαν», ο παρακινήσας τον προφητάνακτα Δαυίδ ειπείν• 

«καθαρισθήσομαι από αμαρτίας μεγάλης» τη δυνάμει σου, ο μη θέλων τον θάνατον του αμαρτωλού, προσδεξαι εν ταύτη τη ώρα την δέησιν ημών υπέρ του Έθνους και της Πατρίδος ημών.

Πάντες γαρ οι ομοπάτριδες κείμεθα επί ξυρού ακμής των θλίψεων οδυνόμενοι επί τη χλεύη και καταφρονήσει της φιλτάτης ημών πατρίδος, ου μην αλλά και τη δυστυχία των κατοίκων αυτής.

Όντως εκ τε των αμαρτιών ημών και εκ της ενεστώσης οικονομικής ανάγκης και της πνευματικής κρίσεως των Εθνών κατέστημεν άνθρωποι θλίψιν μόνιμον έχοντες και...

Έθνος υπό των άλλων Εθνών ονειδιζόμενον. Δος, ούν, ημίν, Κύριε ο Θεός ημών άνεσιν βίου, πάντα τα χρειώδη της καθ' ημέραν επί της γης ημών διαβιώσεως, μετάνοιαν διά τας παραλείψεις και αμαρτίας ημών, ελευθερίαν εκ των πολλών δυσοιώνων λογισμών, πίστιν βεβαίαν προς Σε, ελπίδα επί τα βελτίω των οχληρών ημών καταστάσεων ακαταίσχυντον, χαράν εν ταίς καρδίαις ημών σταθηράν.

Εξάγαγε ημάς εκ των λυπηρών επί τα θυμηδέστερα, εκ των στενωπών της απελπισίας εις τον δίαυλον του θάρσους, εκ της ολισθηράς οδού της απωλείας εις την ατραπόν της σταθερότητος, εκ της απιστίας εις την πίστιν, φανερών τοις πάσι τον δρόμον της αληθινής ζωής.

Ότι συ ει η πηγή της ζωής και σοι την δόξαν αναπέμπομεν τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

* Την ωραία αυτή ευχή, σε εκκλησιαστική γλώσα, συνέταξε ο Μητροπολίτης Εδέσσης Ιωήλ, δόκιμος υμνογράφος.

• Από  Ιερός Ναός Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου Ευκαρπία Θεσσαλονίκης και το http://www.agioritikovima.gr/

Πώς είναι ο Θεός;

• Από  tokandylaki.blogspot.gr

Ένας νέος πήγε σ ‘ έναν σοφό γέροντα και τον παρακάλεσε θερμά:

-Με απασχολεί το ερώτημα: Υπάρχει Θεός; Ειπέ μου, σε παρακαλώ! Εσύ το πιστεύεις ότι υπάρχει Θεός;

-Και βέβαια το πιστεύω, του απάντησε ο γέροντας.
-Και ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο, το πιστεύεις κι αυτό;
-Και βέβαια, το πιστεύω.

-Και τον Θεό ποιος τον έφτιαξε;
-Εσύ, του απάντησε σοβαρά και ξερά ο γέροντας.
Ο νεαρός σοκαρίστηκε με την απάντηση του γέροντα.
Τον ρώτησε και πάλι λοιπόν:
-Γέροντα, εγώ σε ρωτάω σοβαρά, του είπε. Κι εσύ μου λες πως εγώ έφτιαξα το Θεό.

-Μα κι εγώ σοβαρά σου μιλάω, του απάντησε ο γέροντας. Πολύ σοβαρά. Και πρόσεξε γιατί. Εσύ μ’ όλ’ αυτά που με ρωτάς, δείχνεις πως δεν ψάχνεις να βρεις το Θεό όπως είναι. Εσύ ψάχνεις να βρεις έναν Θεό όπως τον θέλεις εσύ, όπως τον φαντάζεσαι εσύ, κομμένον στα μέτρα σου. Αυτόν τον Θεό λοιπόν θα τον έχεις φτιάξει εσύ. Δεν θα είναι ο αληθινός Θεός. Και πρόσθεσε ο άγιος αυτός γέροντας:

-Ψάξε να βρεις τον αληθινό Θεό, παιδί μου. Να Τον δεχτείς όπως είναι. Μην Τον θέλεις όπως εσύ τον φαντάζεσαι. Προσπάθησε να γίνεις εσύ όπως σε θέλει ο Θεός. Προσπάθησε να Τον καταλάβεις όπως είναι. Και ν’ αγαπήσεις το θέλημά Του, όπως είναι.

• Από  tokandylaki.blogspot.gr και το agioritikovima.gr

Η ζωή είναι μικρά πολύ μικρά καθημερινά πράγματα

• Από  plibyos.blogspot.gr

π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος

Μια από την βασικές αιτίες που δεν χαιρόμαστε στην ζωή μας, είναι ότι περιμένουμε να συμβεί κάτι σπουδαίο, μεγάλο, φοβερό και εκπληκτικό, για να πούμε έχω αιτία να είμαι χαρούμενος.

Όμως δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα. Άδικα περιμένουμε.

Η ζωή είναι μικρά πολύ μικρά καθημερινά πράγματα. Εκεί είναι η ομορφιά της.
Μαθαίνουμε να μην αναβάλουμε την χαρά, περιμένοντας μια μεγάλη στιγμή.
Η χαρά είναι κρυμμένη στο πρωινό ξύπνημα, στην χαραυγή, στο καφέ ή τσάι που φτιάχνεις ή πίνεις.

Στην προσευχή που έχει ευχαριστία και δοξολογία. Σε ένα καντήλι που θα ανάψεις, σε ένα λιβάνι που θα μυρίσεις, στο φαγητό που ετοιμάζεις για σένα ή την οικογένεια σου.
Στην δουλειά που κάνεις ή μοιράζεσαι με άλλους ανθρώπους.

Στον περίπατο με έναν φίλο, με ένα ζώο ή με έναν καλό φίλο.
Στην βροχή που σε πλένει, στην γη που σε κρατά, στον αέρα που σε σκορπά, στην φωτιά που μέσα σου κεντά.

Στην χειραψία που είσαι παρών. Στην αγκαλιά που δεν είσαι απών. Στο φιλί που λαχταράς, στην ψυχή που αγαπάς στο έρωτα που δεν ρωτά.

Πάψε να τα αναβάλεις όλα για μετά, δεν υπάρχει παρά μόνο στον νου σου, το μόνο που υπάρχει είναι το τώρα, και εσύ δυστυχώς έμεινες στο πουθενά.

• Από  plibyos.blogspot.gr και το agioritikovima.gr 

Η έξοδος από ένα πάθος πρέπει να μας βρίσκει ταπεινούς

• Πέμπτη, 25 Ιούνιος 2015 09:00
• Από  imverias.blogspot.gr

π.Λίβυος

Νίκησες ένα πάθος και νιώθεις δυνατός, ισχυρός, βέβαιος, άτρωτος και υπέροχος;

Κατακρίνεις και υποτιμάς τους αδυνάτους; Άστο δεν σε βοήθησε ο Θεός. Ο «διάβολος» το έκανε.

Όταν ο Θεός μας βοηθάει να βγούμε από ένα πάθος, η έξοδος από αυτό μας βρίσκει ταπεινούς, γλυκούς, ήρεμους, ήσυχους, αγαπητικούς προς τους άλλους, δίχως κατάκριση και έπαρση, μαλακωμένους και κυρίως ευσπλαχνικούς με όλους.

Δεν τα νιώθεις όλα αυτά; τότε καλύτερα σε συνέφερε το πάθος παρά η «αρετή» σου.

• Από  imverias.blogspot.gr  και  agioritikovima.gr

Ιερά Μονή Παναγίας Κρεμαστής.

Ιερά Μονή Παναγίας Κρεμαστής.

 

 

Στέκεται επιβλητική και εντυπωσιάζει με τον όγκο της σαν να είναι κρεμασμένη στο βράχο. Πριν από 800 χρόνια κάτοικοι της περιοχής έβλεπαν τα βράδια σε μια τρύπα του βράχου ένα φως. Κρέμασαν με σχοινί κάποιον, ο οποίος βρήκε την εικόνα της Παναγίας αιωρούμενη.

Η μονή εορτάζει κατά την 23η Αυγούστου. Χιλιάδες προσκυνητές την παραμονή κατά τον Εσπερινό και κατά την ημέρα της εορτής, συρρέουν για να προσκυνήσουν την Θεομήτορα. Η μονή δέχεται χιλιάδες προσκυνητές και κατά την διάρκεια όλου του χρόνου. Από τον εξώστη της εκκλησίας ο επισκέπτης θα δεί όλη την ομορφιά της γης της Ηλείας μέχρι το δάσος της Φολόης και την μεγαλοπρέπεια του Ερυμάνθου.

Ο επισκέπτης μπορεί να πάει στο μοναστήρι από το χωριό Λάνθι ή από το Λαμπέτι στα 8χλμ. Kαι στις δύο περιπτώσεις το τοπίο είναι πανέμορφο.

Σήμερα το μοναστήρι αποτελείται από 17 Μοναχές, με Ηγουμένη την Μοναχή Νυμφοδώρα Δρακοπούλου.

Τηλέφωνο Επικοινωνίας: 26210-25303

πηγή: http://eisagios.blogspot.gr/

Βοήθησέ με Κύριε…

• Από  lllazaros.blogspot.gr

Την ώρα του πάθους, γιατί σκοτίζεται ο νους μου.

Την ώρα του πειρασμού, γιατί παραλύει η θέλησή μου.

Την ώρα του πόνου, γιατί καίγονται τα σωθικά μου.
Την ώρα του ενθουσιασμού, γιατί δεν ελέγχω τις απόψεις μου.
Την ώρα της απελπισίας, γιατί νομίζω πως χάνεται το παν.
Την ώρα του θυμού, γιατί δεν ξέρω τι κάνω.

Την ώρα της αδυναμίας, γιατί μπορώ να πουληθώ και στο διάβολο.
Την ώρα του φόβου, γιατί τα έχω χαμένα.
Την ώρα της χαράς, γιατί μπορεί να μην αντέξω στο βάρος της.

Την ώρα της αγάπης, για να είναι γνήσια.
Γίνε, Κύριε, φωτισμός μου και αντιλήπτωρ μου στις μεγάλες, τις μοναδικές ώρες της ζωής μου.

• Από  lllazaros.blogspot.gr και το agioritikovima.gr 

Συγκλονιστικὴ μαρτυρία! Ὁ «Τοῦρκος» συνταγματάρχης στὴν Πόντια ξεριζωμένη: Μάνα, εἶμαι ὁ γιός σου!

Συγκλονιστικὴ μαρτυρία! Ὁ «Τοῦρκος» συνταγματάρχης στὴν Πόντια ξεριζωμένη: Μάνα, εἶμαι ὁ γιός σου!

Μία γυναίκα ἀπὸ τὴ Ριζούντα τοῦ Πόντου, ποὺ τὸν ἄνδρα της τὸν σκότωσαν οἱ Τοῦρκοι, ἐγκαταστάθηκε σὲ προσφυγικὸ καταυλισμὸ τῆς Δράμας. Εἶχε τρία παιδιὰ – δύο ἀγόρια κι ἕνα κορίτσι. Τὸ κορίτσι ἦταν μαζί της στὴ Δράμα, τὰ ἀγόρια ὅμως δὲν ἤξερε τί εἶχαν ἀπογίνει.

Πέρασαν ἀρκετὰ χρόνια, καὶ στὴ Δράμα, ὅπου εἶχε ἐγκατασταθεῖ, δὲν εἶχε τὰ ἀπαραίτητα γιὰ νὰ ζήσει καὶ γι’ αὐτὸ ἀποφάσισε νὰ ἐπιστρέψει στόν τόπο της, μήπως κατορθώσει καὶ πάρει μαζί της ἕνα δοχεῖο χρυσὲς λίρες κι ἄλλα κοσμήματα ποὺ ἔχει κρύψει ὁ ἄντρας της, στὸ φοῦρνο τοῦ σπιτιοῦ τους.

Πραγματικὰ μία μέρα ἔφτασε στὴ Ριζούντα. Στάθηκε στὴ γνώριμη βρύση. Ἀπέναντι ἦταν τὸ σπίτι της!

Ρώτησε μία Τουρκάλα ποιὸς ἦταν ὁ καινούριος σπιτονοικοκύρης. Ἦταν ἕνας συνταγματάρχης τοῦ τουρκικοῦ στρατοῦ. Ἡ γυναίκα εἶδε ὅτι ὁ φοῦρνος δὲν εἶχε γκρεμιστεῖ, ὅμως δίσταζε νὰ πλησιάσει τὸ παλιό της σπίτι, ἐπειδὴ ὁ ἔνοικος ἦταν τόσο ἰσχυρός.

Ὅταν ἡ Τουρκάλα ἔμαθε ὅτι τὸ σπίτι ἦταν δικό της, δὲν τὴν ἄφησε νὰ φύγει ἀλλὰ τὴνπροέτρεψε ἔντονα νὰ πάει ἐκεῖ. Πραγματικὰ ἡ γυναίκα χτύπησε τὴν πόρτα καὶ τῆς ἄνοιξε...ἡ σύζυγος τοῦ συνταγματάρχη. Τῆς εἶπε τότε ὅτι τὸ σπίτι ἦταν τὸ πατρικό της. Ἡ γυναίκα τὴν παρακάλεσε νὰ παραμείνει μέχρι νὰ ἐπιστρέψει ὁ ἄντρας της. Ἔτσι ἔγινε, καὶ τὸ μεσημέρι, ὅταν φάνηκε ὁ συνταγματάρχης, τοῦ διηγήθηκε ἡ Ἑλληνίδα τὴν ἱστορία της.

Ὁ Τοῦρκος συνταγματάρχης τὴν προσκάλεσε νὰ παραμείνει μαζί τους ὅσο καιρὸ ἐπιθυμοῦσε, ἐφόσον τὸ σπίτι ἦταν δικό της!

Ἡ φτωχὴ γυναίκα κάθισε στὸ σπιτικό της μία βδομάδα. Σ’ αὐτὸ τὸ διάστημα διαπίστωσε ὅτι ὁ συνταγματάρχης ἦταν καλὸς ἄνθρωπος. Ἔτσι σκέφτηκε νὰ τοῦ ζητήσει νὰ ἐρευνήσει γιὰ τὰ δύο ἀγνοούμενα παιδιά της.

Μερικὴ ἄποψη τῆς Ριζούντας

Ὁ συνταγματάρχης, χάρη στὴ θέση του, κατόρθωσε νὰ ἀνακαλύψει ὅτι τὸ ἕνα της παιδὶ εἶχε σκοτωθεῖ, ἐνῶ τὸ ἄλλο συνέχιζε νὰ ἀγνοεῖται. Τότε ἡ γυναίκα, ἀναλογιζόμενη τὴ φτώχειά της, ἀποφάσισε νὰ τοῦ πεῖ γιὰ τὶς κρυμμένες χρυσὲς λίρες, ἀφοῦ ἔτσι καὶ ἀλλιῶς ἦταν χαμένες. Τοῦ ἐξήγησε μάλιστα ὅτι εἶχε μία κόρη νὰ παντρέψει καὶ τοῦ ὑποσχέθηκε ὅτι τὰ μισὰ θὰ ἦταν δικά του.

Ψάξανε λοιπὸν καὶ οἱ δύο στὸ φοῦρνο καὶ βρήκανε ὅλα τὰ πολύτιμα ἀντικείμενα ποὺ ἦταν κρυμμένα. Ἔγινε ἡ μοιρασιά, καὶ τὸ μόνο πρόβλημα ἦταν ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον ἡ γυναίκα θὰ ἔβγαινε ἀπὸ τὰ σύνορα. Ὁ συνταγματάρχης τὴν καθησύχασε, ὑποσχόμενος ὅτι θὰ τὴ συνόδευε ἐκεῖνος.

Τὴν ἡμέρα ποὺ θὰ ἔφευγε, εἶδε ἕνα φορτηγὸ γεμάτο μὲ 10 μπαοῦλα. Ἡ γυναίκα ἀπόρησε, ὁ Τοῦρκος ὅμως τῆς ἀπάντησε: «Αὐτὰ εἶναι δῶρο γιὰ τὴν κόρη σου. Αὐτὸ τὸ σπίτι ἦταν δικό σου καὶ ἐγὼ τώρα μὲ αὐτὰ τὸ ξεχρέωσα».

Ἔφτασε ἡ γυναίκα στὴ Δράμα, ἀφηγήθηκε τί τῆς συνέβη, μὰ ἡ γειτονιὰ δὲν πίστευε αὐτὰποὺ ἄκουγε!

Γέμισε τὸ σπίτι μὲ κόσμο, ποὺ μαζεύτηκε νὰ δεῖ τὴν προίκα τῆς κόρης. Ἄνοιγαν τὰ μπαοῦλα καὶ ξαφνικά, σὲ ἕνα ἀπὸ αὐτά, βρῆκαν τὴ φωτογραφία τοῦ συνταγματάρχη καὶ τῆς γυναίκας του! Τὴν ρώτησαν ἂν αὐτὸς ἦταν ὁ Τοῦρκος ποὺ εἶχε γνωρίσει. Πραγματικὰ ἦταν ὁ ἴδιος!

Γύρισαν τὴ φωτογραφία, ἡ ὁποία ἔγραφε ἀπὸ πίσω:

«Ἀγαπητή μου μητέρα, ἐγὼ εἶμαι ὁ γιός σου, ὁ ὁποῖος σώθηκα ἀλλὰ δὲν μποροῦσα νὰ σοῦ τὸ πῶ! Ὅ,τι θέλεις ἐσὺ καὶ ἡ ἀδελφή μου, εἶμαι στὴ διάθεσή σου. Εἶμαι κοντά σας!».

Ἡ καταγραφὴ τῆς παραπάνω μαρτυρίας ἔγινε ἀπὸ τὴν φοιτήτρια τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Ὄλγα Ντέλλα, τὸν Μάρτιο τοῦ 1992.

Facebook – Ποντιακὴ Καλλιτεχνικὴ Στέγη Πέλλας.

makeleio.gr

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

http://epanastasilae.blogspot.gr/

Ο Θεός τον κάθε άνθρωπο τον έχει κάνει και ένα εκκλησάκι.

Ο Θεός τον κάθε άνθρωπο τον έχει κάνει και ένα εκκλησάκι.

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου

Μερικοὶ λένε: «Σ᾿ αυτόν τον Ναὸ τον μικρό, τον κατανυκτικο, ζω την Θεία Λειτουργία· στον μεγάλο Ναό δεν την ζω...
Αν είναι κανένα εξωκλήσι σοβατισμένο άσπρο, δεν νιώθω τίποτε· αν όμως είναι αγιογραφημένο, έχη καλό τέμπλο κ.λπ., εκεί ζω την Θεία Λειτουργία!».

Αυτὰ είναι για έναν άνθρωπο, που δεν έχει όρεξη να φάη και του βάζεις λίγο αλάτι, λίγο πιπέρι, για να του έρθη η όρεξη.

– Δηλαδή, Γέροντα, αυτὰ δεν παίζουν κάποιο ρόλο; Δεν βοηθούν;
– Ναί, δεν λέω, βοηθούν και αυτά, αλλά να μη σκαλώνη κανείς σʹ αυτά.

Διαφορετικά, με μαγικό τρόπο θα ζητά ο άνθρωπος να ζήση τον Χριστό. Θα ζητά κελλί σκοτεινό, κανδήλι με χαμηλό φως, κατανυκτικό Ναό. Χωρὶς αυτά δεν θα μπορει να προσευχηθεί. Ή στο τραίνο βρίσκεται ή στην σπηλιὰ ή στον δρόμο, να είναι το ίδιο γιʹ αυτόν.
 
Ο Θεός τον κάθε άνθρωπο τον έχει κάνει και ένα εκκλησάκι* καὶ μπορεί να το φέρνη παντού μαζί του. 

(* Βλ. Α´ Κορ. 3, 16 καὶ 6, 19)

"Οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς Θεοῦ ἐστε καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν;
ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν ῾Αγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν;"

πηγή: http://proskynitis.blogspot.gr

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/

Η πάλη των Λογισμών, η Φροντίδα, η Υπακοή και η Πίστη

• Από  istologio

Γέροντος Ιωσήφ, «Έκφρασις Μοναχικής Εμπειρίας»

Έτυχε κάποιος στις ημέρες μας εδώ στα Κατουνάκια, που εγώ δεν τον πρόφθασα, γιατί πριν από λίγο καιρό είχε πεθάνει. Αυτός ήταν υποτακτικός σε ένα Γέροντα τυφλό. Λοιπόν μία ημέρα ήλθε ένας πτωχός κοσμικός, περαστικός από το Κελλί του. Και τον ρωτά ο νέος μοναχός­ :

- Από πού είσαι;

Και αυτός ήταν χωριανός του.

Λοιπόν δεν του έδωκε γνωριμία, μόνον του είπε τί κάμνει ο τάδε – για τον πατέρα του. Του λέει ο ξένος, ότι αυτός πέθανε και άφησε τη γυναίκα του και τρία κορίτσια στους δρόμους ορφανά και πτωχά. Είχαν και έναν υιό, λέει, που έφυγε από χρόνια και δεν γνωρίζουν τι έγινε.

Λοιπόν σαν να τον κτύπησε κεραυνός τον μοναχό. Και αμέσως τον προσέβαλε η πάλη των λογισμών.

- Θα φύγω, λέει στο Γέροντά του. Θα φύγω να πάω να τους προστατεύσω!

Ζητά ευλογία. Δεν του δίνει ο Γέροντας. Αυτός συνεχώς επιμένει. Και συμβουλεύοντάς τον ο Γέροντας κλαίει για τον εαυτό του, κλαίει και για εκείνον. Αλλά στάθηκε αδύνατον να τον μεταπείσει. Τέλος τον άφησε στο θέλημά του, και έφυγε ο υποτακτικός,

Αφού βγήκε έξω από το Όρος κάθισε να συνέλ­θει κάτω από τη σκιά ενός δένδρου.

Εν τω μεταξύ έφθασε εκεί ιδρωμένος και ένας άλλος μοναχός· κάθισε και αυτός κάτω από την ιδία σκιά. Και άρχισε να του λέει:

- Σε βλέπω, αδελφέ, ταραγμένο. Δεν μου λες τί έχεις;
- Άφησε, Πάτερ, του λέει· έπαθα μεγάλο δυστύχημα. Και του διηγείται με λεπτομέρεια όλη την ιστορία του. Ο δε αγαθός οδοιπόρος του λέει:

- Αν θέλεις, αγαπητέ αδελφέ, άκουσέ με· γύρισε πίσω στο Γέροντά σου και ο Θεός θα προστατεύσει το σπίτι σου. Συ να υπηρετείς το Γέροντά σου, αφού μάλιστα είναι και τυφλός.

Αλλ’ αυτός δεν τον άκουε. Κυριευμένος από τους λογισμούς του φαίνονταν σαν παραλήρημα τα λόγια του άλλου. Και, αφού του έφερε πολλά παραδείγματα, σηκώθηκε ο ανυπάκουος μοναχός να συνεχίσει το δρόμο του προς τον κόσμο. Ο μοναχός εν τέλει του λέει­·

- Λοιπόν δεν με ακούς να γυρίσεις πίσω;

- Όχι! αντιλέγει εκείνος.

- Ε, τότε, λέει ο μοναχός· Εγώ είμαι Άγγελος Κυρίου και εμένα πρόσταξε ο Θεός, αμέσως όταν πέθανε ο πατέρας σου να πάω κοντά τους να τους φυλάω και να γίνω προστάτης τους. Αφού λοιπόν τώρα εσύ πηγαίνεις αντί για μένα, εγώ τους αφήνω και φεύγω, εφ’ όσον δεν με ακούς. Και έγινε άφαντος. Τότε λοιπόν συνήλθε ο μοναχός και γύρισε αμέσως στο Γέροντα· και τον βρήκε γονατιστό, να προσεύχεται γι’ αυτόν.

Κατάλαβες, τέκνο μου; Έτσι γίνεται, όταν εμείς τα αφήνουμε όλα στο Θεό. Αφού πολύ καλά τα οικονομεί Εκείνος ως αγαθός κυβερνήτης και κανένα σφάλμα δεν υπάρχει στο θέλημά του. Αλλά χρειάζεται να έχει υπομονή εκείνος που ζητά να σωθεί. Αν δε ζητούμε εμείς να τα κάνει ο Θεός, όπως αρέσουν στη δική μας διάκριση, τότε αλλοίμονο στο χάλι μας.

• Από  istologio και agioritikovima.gr

Άλλο η μεταμέλεια και άλλο η μετάνοια

• Από  Desk Agioritikovima

Γέροντας Μακάριος του Μαρουδά

Μεταμέλεια για τα σφάλματα μου είναι η προσπάθεια να αποκαταστήσω την εικόνα μου μέσα μου και γύρω μου.

Εννοώ η μετάνοια είναι η επιστροφή του νου μου στον Θεό.

Θυμώνω παραδείγματος χάριν με κάποιον και μεταμελούμαι γιατί χάλασε η εικόνα του εαυτού μου στον αντίδικο μου και μέσα μου. Πως έφτασα σε τέτοιο σημείο να εκτεθώ;

Τι θα λέει για μένα αυτός ο άνθρωπος; πως το φέρθηκα έτσι; Ο εγωισμός μας δεν σηκώνει αυτή την έκθεση του εγώ μας, και προσπαθούμε μεταμελούμενοι ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο να αποκαταστήσουμε την εικόνα μας. Εννοώ μετάνοια είναι η επιστροφή της καρδιάς μου στο Θεό παρόλα τα σφάλματα μου.
Δηλαδή ελπίδα.

πηγή: http://www.agioritikovima.gr/

Ο άθεος και η γριούλα

• Από  agiameteora.net

Στις δώδεκα τα μεσάνυκτα χτύπησαν την πόρτα. Ήταν μια γριούλα και ζητούσε παπά, να πάει να κοινωνήσει έναν άρρωστο.

Ο Ιερέας ετοιμάστηκε και βγήκε αμέσως μαζί της. Πλησιάζουν σε ένα φτωχό σπιτάκι, τύπου παράγκας. Η γριούλα ανοίγει την πόρτα και μπάζει τον Ιερέα σε ένα δωμάτιο. Και να, ξαφνικά ο παπάς ευρίσκεται εκεί μόνος με τον άρρωστο. Ο άρρωστος του δείχνει με χειρονομίες την πόρτα και σκούζει.

- Φύγε από εδώ! Ποιός σε κάλεσε; Εγώ είμαι άθεος. Και άθεος θα πεθάνω.
 

Ο παπάς τα έχασε. 
- Μά δεν ήλθα από μόνος μου! με κάλεσε η γριά!
- Ποιά γριά; Εγώ δεν ξέρω καμιά γριά!

Ο παπάς, καθώς στέκει απέναντί του, βλέπει επάνω από το κεφάλι του άρρωστου, μια φωτογραφία με την γυναίκα που τον κάλεσε.
Του λέει, ενώ του δείχνει το πορτραίτο.
- Να αυτή!
- Ποιά αυτή; Ξέρεις, τί λες, παπά; Αυτή είναι η μάνα μου. Και έχει πεθάνει χρόνια τώρα!

Για μια στιγμή πάγωσαν και οι δύο. Αισθάνθηκαν δέος.

Ο άρρωστος άρχισε να κλαίει. Και αφού έκλαψε, ζήτησε να εξομολογηθεί. Και μετά, κοινώνησε. Η μητέρα του, είχε φροντίσει από τον ουρανό, να του δείξει το δρόμο της σωτηρίας.

• Από  agiameteora.net και το  

http://www.agioritikovima.gr/

Να διαβάζεις το Ευαγγέλιο παιδί μου

• Από  Desk Agioritikovima

Στο Μεσολόγγι ζούσε μία ευλαβέστατη γυναίκα, ονόματι Βασιλική (Κούλα την φώναζαν), παντρεμένη με τον Δημήτριο, ψαρά στο επάγγελμα. Ήταν και οι δυο πολύ πιστοί και πολύ απλοί άνθρωποι.

Όταν ή Βασιλική ήταν νέα, την ήμερα των Θεοφανείων «είδε τους; ουρανούς ανεωγμένους» και τούς Αγγέλους τού Θεού να ψάλλουν. Γι’ αυτό έλεγε: «Αυτή την ήμερα μη φεύγεις από την εκκλησία, έστω και αν καίγεται το σπίτι σου, γιατί ανοίγουν οι ουρανοί».

Το σπίτι πού κατοικούσαν ήταν Ισόγειο και για πάτωμα είχε τσιμέντο, Όταν έβρεχε γέμιζε νερό πού έφθανε τα είκοσι εκατοστά. Είχαν τοποθετήσει πέτρες για να πατάνε και με ένα “γκιούμι” άδειαζαν το νερό. Το χειμώνα δεν έστρωναν κουρελούδες για να έχουν λίγη ζέστη, γιατί μούσκευαν από τα νερά. Αλλά μέσα σ’ αυτό το παγωμένο σπίτι ή καρδιά τους χτυπούσε πολύ ζεστά για τον Χριστό και τα πρόσωπα τους ήταν πάντα χαρούμενα και ειρηνικά. Ή θεία Χάρι τούς φύλαγε και δεν αρρώσταιναν.

Είχαν στο σπίτι τους μία εικόνα της Παναγίας θαυματουργή, μπρος στην οποία άναβαν ακοίμητο καντήλι και εκεί έκαναν τις προσευχές και τις μετάνοιες τους. Στην Εκκλησία πήγαιναν πάντα Κυριακές και εορτές.

Όταν εκοιμήθη ό Δημήτριος, ή σύζυγος του Βασιλική άρχιζε να μοιράζει τα υπάρχοντα της. Κράτησε μόνο τα απολύτως απαραίτητα και τα υπόλοιπα τα έδωσε ελεημοσύνη. Άδειασε το σπίτι της. Γύριζε με το Ευαγγέλιο στη μασχάλη και το διάβαζε ευκαίρως – ακαίρως με πολλή ευλάβεια. Από την σύνταξη της κρατούσε ένα μικρό μέρος για τις ανάγκες της και τα υπόλοιπα τα μοίραζε στους φτωχούς. Την ρωτούσε ό γιός της τί τα κάνει τα χρήματα, και αυτή απαντούσε: «Τα ξόδεψα, παιδί μου».

Μία Κυριακή πήγε κατά τη συνήθεια της στην Εκκλησία και κοινώνησε. Όταν επέστρεψε και έφθασε έξω από το σπίτι της κατάλαβε ότι έφθασε το τέλος της. Εκεί μπροστά στην πόρτα του σπιτιού γονάτισε, έκανε τον σταυρό της και φώναξε τη νύφη της πού έμενε δίπλα, λέγοντας της ότι πεθαίνει. Και έτσι γονατιστή και σταυροκοπημένη παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο τον όποιον τόσο αγάπησε εκ νεότητας της και τήρησε πιστά τις εντολές Του.’ Εκοιμήθη περίπου το έτος 1970.

Όταν έγινε γνωστή ή κοίμηση της γέμισε το σπίτι της φτωχούς ανθρώπους. Ό ένας έλεγε «έμενα μού έδωσε κουβέρτα, Θεός σχωρέσ’ την», ό άλλος έλεγε «μού έδωσε πιάτα», ό άλλος «ποτήρια», ό άλλος «χρήματα». Έτσι αποκαλύφθηκε μετά την κοίμηση της πού πήγαιναν τα πράγματα και τα χρήματα της.

Όσο ζούσε την επισκεπτόταν ή αδελφή της Γεωργία με τον εγγονό της. Ή συμβουλή της ήταν: «Να διαβάζεις, παιδί μου, Ευαγγέλιο. Αυτό είναι το καλό το βιβλίο».

Από το βιβλίο”Υποτακτικόν από τη ζωή των μοναζουσών” - Ιερόν Δοχειαρίτικο κελίον Αγ.Ιωάννη του Θεολόγου,Άγιον όρος 2012 

http://www.agioritikovima.gr/

Κάθε δοκιμασία είναι δώρο του Θεού

• Από  Desk Agioritikovima

Συνήθως εκείνο που περιμένουμε, όταν εκπληρώνουμε τις εντολές του Θεού, είναι το καταπληκτικό αποτέλεσμα, όπως διαβάζουμε κάτι τέτοια στους βίους των Αγίων.

Όταν, για παράδειγμα, κάποιος μας χτυπήσει στο ένα μάγουλο, γυρίζουμε και το άλλο, αν και δεν περιμένουμε, να μας χτυπήσει και σ΄αυτό, αλλά περιμένουμε ν΄ακούσουμε τον άλλον να λέει: «μπράβο ταπείνωση!».

Και μεις μεν παίρνουμε την αμοιβή μας, εκείνος δε την σωτηρία της ψυχής του. Όμως δεν γίνονται έτσι τα πράγματα. Πρέπει να πληρώσεις το τίμημα και πολύ συχνά χτυπιέσαι σκληρά. Αυτό που έχει σημασία είναι το να είσαι έτοιμος γι΄αυτό.

Όσο για τη μέρα που αρχίζει, αν αποδεχτείς ότι είναι ευλογημένη από το Θεό, διαλεγμένη από το ίδιο Του το χέρι, τότε κάθε πρόσωπο που συναντάς είναι δώρο του Θεού, κάθε περίσταση που θα συναντήσεις είναι δώρο του Θεού, έστω και αν είναι πικρή ή γλυκιά, αν σου αρέσει ή δεν σου αρέσει.

Είναι δώρο του Θεού σε σένα και αν το πάρεις μ΄αυτό τον τρόπο, τότε μπορείς να αντιμετωπίσεις οποιαδήποτε κατάσταση. Να την δεχτείς με την ετοιμότητα ότι μπορεί να σου συμβεί οτιδήποτε ευχάριστο ή δυσάρεστο.  

http://www.agioritikovima.gr/

Ομορφη ιστορία: Ο γαϊδουράκος

• Από  otheosagapiesti.blogspot.com

Μια φορά ήταν ένας πατέρας και ο γιος του. Ήθελαν να κινήσουν για την πόλη για να ψωνίσουν τα απαραίτητα.
Πήραν λοιπόν μαζί τους και τον γαϊδαράκο τους για να τους βοηθήσει στο κουβάλημα και κίνησαν για την πολιτεία. Πάνω στον γαϊδαράκο καθόταν ο μικρός ενώ ο πατέρας προπορευόταν πεζός κρατώντας τον χαλινό του ζώου.

Εκεί που περπατούσαν λοιπόν, συνάντησαν έναν διαβάτη ο οποίος σχολίασε: «Κοίτα το παλιόπαιδο που κάθεται πάνω στο γαϊδουράκι και αφήνει τον γερο-πατέρα του να περπατάει και να κουράζεται».

Ο πατέρας που έδινε πάντα πολύ μεγάλη σημασία στο «τι θα πει ο κόσμος», έδωσε αμέσως εντολή στο γιο του να ξεπεζέψει για να ανέβει αυτός. «Έτσι δεν θα ξαναεκτεθούμε στον κόσμο» είπε.

Δρόμο παίρνουν δρόμο αφήνουν και παρακάτω συναντούν έναν άλλο διαβάτη, που βλέποντας τους ξίνισε τα μούτρα του και σχολίασε:
«Καλά δεν ντρέπεται ο άσπλαχνος πατέρας που αφήνει το γιο του να περπατά και να κουράζεται ενώ αυτός στρογγυλοκάθεται πάνω στο γαϊδουράκι;»

Κρύος ιδρώτας έλουσε τον δυστυχή πατέρα για το δηκτικό σχόλιο, έτσι αμέσως ανέβασε και τον γιο του στο υποζύγιο. «Έτσι δεν θα ξαναεκτεθούμε στον κόσμο» είπε.

Δρόμο παίρνουν δρόμο αφήνουν, καβαλημένοι και οι δύο πάνω στο γαϊδουράκι και λίγα χιλιόμετρα πριν την πόλη συναντούν έναν άλλο διαβάτη, που βλέποντας τους έμεινε με ανοικτό το στόμα του και σχολίασε:
«Καλά δεν ντρέπονται οι αναίσθητοι που έχουν στρογγυλοκαθίσει και οι δύο τους πάνω στο κακόμοιρο το γαϊδουράκι;»

Μια και δύο ο πατέρας λέει στον γιο του: «Αυτό είναι άνω ποταμών. Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση τώρα που θα πάμε στην πόλη να εκτεθούμε! Πρέπει να ξεκουράσουμε το γαϊδουράκι!»

Φτιάχνουν λοιπόν ένα αυτοσχέδιο φορείο, έβαλαν το γαϊδουράκι απάνω και κίνησαν καμαρωτοί - καμαρωτοί για την πόλη.

Με το που φτάνουν στην αγορά φυσικά επεκράτησε μεγάλη αναστάτωση αφού όλοι σκασμένοι στα γέλια σχολίαζαν «Κοίτα τους χαζούς έχουν ένα μια χαρά γαϊδούρι και αντί να τους κουβαλάει, το κουβαλάνε αυτοί!»

Και όλα αυτά προς μεγάλη απογοήτευση του αξιοπρεπούς πατρός που τελικά είδε τον χειρότερο εφιάλτη του να γίνεται πραγματικότητα…

Ποτέ μα ποτέ δεν μπορείς να έχεις τους πάντες ικανοποιημένους.

• Από  otheosagapiesti.blogspot.com  και  agioritikovima.gr