.jpg)
Γιατί ἡ μία ἀληθινή Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη;
2.Γιατί ἡ μία ἀληθινή Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη; (σελ.144-149)
α. Εἶναι ἡ ἴδια ἡ «Πρώτη Ἐκκλησία»
Διότι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἴδια «ἡ Πρώτη Ἐκκλησία» τῶν πρώτων ἀποστολικῶν χρόνων. Δέν ἔχει ἀλλάξει ἀπολύτως τίποτε ἀπό τότε, οὔτε στό δόγμα, οὔτε στό ἦθος, οὔτε στή παράδοσή της. Γι’ αὐτό ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν εἶναι μία «ἐκκλησία» ἀνάμεσα σέ πολλές ἄλλες, ἀλλά εἶναι «ἡ μία Ἐκκλησία», ἡ μοναδική.
· Διότι διατηρεῖ ἀνόθευτη καί αὐθεντική τή διδασκαλίατοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῶν ἁγίων ἀποστόλων καί τῶν θεοφόρων Πατέρων.
· Διότι διατηρεῖ ἀναλλοίωτη τήν Ἱερά Παράδοση τῶν πρώτων χριστιανικῶν χρόνων.
Μόνο αὐτή ἔχει ἀκριβῶς τήν ἴδια πίστη, τήν ἴδια παράδοση, τό ἴδιο ἦθος καί δόγμα. Γι’ αὐτό μέ ἱερή καύχηση τό ὁμολογεῖ: «Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων».
Ἄλλωστε μέσα στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία 2.000 χρόνων κάθε φορά πού οἱ ἱεροί Πατέρες συγκαλοῦσαν ἱερές Συνόδους γιά νά καταδικάσουν τούς αἱρετικούς καί νά διατυπώσουν τά ὀρθόδοξα δόγματα, πάντοτε ξεκινοῦσαν μέ τή φράση «ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις Πατράσι», δηλαδή «ἀκολουθώντας πιστά τή διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων»· γιά νά δηλώσουν σαφῶς τήν ἑνότητα καί τή συνέχεια τῆς μίας Ἐκκλησίας στήν ὁποία ὑπάρχει ἡ χάρις καί ἡ ἀλήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
β. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὁ χῶρος τῆς ἐμπειρίας τοῦ Θεοῦ, ὁ δρόμος πρός τόν ἁγιασμό καί τή θέωση
Γιά νά κατανοήσουμε ὅμως αὐτήν τήν ἀλήθεια, θά πρέπει νά κάνουμε μερικές ἐπισημάνσεις.
1.Ἡ κοινωνία μέ τόν Θεό δέν εἶναι μιά συναισθηματική κατάσταση ἤ μιά ἀφηρημένη ἰδέα· οὔτε ἡ σχέση μας μέ τόν Θεό περνάει ἀποκλειστικά ἀπό τό νοῦ. Ὁ Θεός εἶναι συγκεκριμένος, προσωπικός, μοναδικός, μέ τόν Ὁποῖο ἐρχόμαστε σέ προσωπική κοινωνία, ζοῦμε μαζί Του καί ζεῖ μαζί μας. Γευόμαστε τή χαρά τῆς παρουσίας Του. Ἀκοῦμε τά βήματά Του στή ζωή μας. Αἰσθανόμαστε τή χάρη Του νά πλημμυρίζει τή ζωή μας.
2.Ζοῦμε λοιπόν τόν Χριστό δέν σημαίνει μόνο ὅτι ἀκοῦμε ὡραῖα λόγια γι’ Αὐτόν ἤ διαβάζουμε θρησκευτικά βιβλία. Αὐτό τό κάνουν καί οἱ αἱρετικοί. Ζοῦμε τόν Χριστό σημαίνει κάτι ἀσυγκρίτως ἀνώτερο. Σημαίνει ὅτι αἰσθανόμαστε μυστικῶς καί μυστηριακῶς τήν παρουσία Του μέσα μας νά μεταμορφώνει καί νά καθαγιάζει τή ζωή μας. Αἰσθανόμαστε τή χάρη Του νά πλημμυρίζει τήν καρδιά μας καί νά συνεγείρει ὅλη τήν ὕπαρξή μας. Καί μετέχουμε καθημερινά στό φῶς Του, στήν ἀγάπη Του.
Αὐτή λοιπόν τήν ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ μποροῦμε νά τή ζήσουμε μόνο μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Διότι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας δέν εἶναι μόνο ἡ μοναδική Ἐκκλησία πού διαφύλαξε τήν ἀληθινή πίστη, ὅπως τήν παρέλαβε ἀπό τόν Κύριο, τούς Ἀποστόλους, τούς ἁγίους Πατέρες. Ἀλλά εἶναι ἡ μοναδική δυνατή ἐμπειρία τῆς ἁγιότητος, εἶναι ὁ μοναδικός δρόμος πρός τήν «κατά χάριν» θέωση.
Διότι μόνο μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μπορεῖ νά γίνει κανείς ἅγιος.
Καί αὐτό συμβαίνει, διότι μόνο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ὁ Χριστός μᾶς ἀποκαλύπτει τόν ἑαυτό Του καί ἐμεῖς ἀπολαμβάνουμε τήν ὑπερκόσμια παρουσία Του. Μαθαίνουμε βιωματικά τί σημαίνει ζωή καί κοινωνία μέ τό Θεό.
Μέσα σ’ αὐτό τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας μποροῦμε νά ζήσουμε ἀληθινά τή ζωή τοῦ Χριστοῦ.
γ. Πῶς ὅμως μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία βιώνουμε τή γνήσια ἐμπερία τοῦ Θεοῦ;
Πῶς μποροῦμε νά ζήσουμε τή ζωή τοῦ Χριστοῦ;
Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί γευόμαστε τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ μέσα τήν Ἐκκλησία μέ τρόπο μοναδικό.
· ζοῦμε τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ μέσα στή θεία λατρεία, τήν προσευχή, τήν πνευματική μελέτη·
· ἐπικοινωνοῦμε μέ τόν Χριστό μας, τούς ἁγίους μας καί τούς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ·
· ὁ Χριστός πλημμυρίζει τήν ψυχή μας μέ τή χάρη Του μέσα στά ἱερά Μυστήρια·
· ὁ Χριστός μέ τό τίμιο Αἷμα Του καθαρίζει τήν ψυχή μας ἀπό τίς ἁμαρτίες μας στό ἱερό Μυστήριο τῆς ἱερᾶςἘξομολογήσεως·
· μᾶς προσφέρει τό τίμιο Σῶμα Του καί τό πανάγιο Αἷμα Του καί ἑνώνεται μαζί μας στό Μυστήριο τῆς θείας Κοινωνίας·
· μᾶς προσφέρει κάθαρση, ἁγιασμό·
· μᾶς προσφέρει εἰρήνη, χαρά καί πληρότητα στίς ψυχές μας·
· μᾶς καλεῖ στή «κατά χάριν» θέωση·
Βέβαια ὅλα αὐτά δέν συντελοῦνται αὐτόματα.
· Γιά νά ἔχουμε ἐμεπρία τῆς γλυκύτητος τῆς θεϊκῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, πρέπει νά ἀγωνιζόμαστε νά γίνουμε ἄνθρωποι ἀρετῆς καί χάριτος.
Γιά νά σκηνώσει μέσα μας ὁ Χριστός καί νά Τόν βλέπουμε μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς μας, θά πρέπει:
· νά μισήσουμε τήν ἁμαρτία·
· νά καταπολεμοῦμε καθημερινά τά πάθη μας·
· νά ἀγωνιζόμαστε νά γίνουμε «καθαροί τῇ καρδίᾳ» βοηθούμενοι ἀπό τή χάρη τῶν Μυστηρίων·
· νά εἶναι καί ἡ ζωή μας σύφμωνη μέ τίς ἅγιες ἐντολές τοῦ Θεοῦ·
· νά ἀγαπήσουμε τόν Χριστό περισσότερο ἀπ’ ὅτιδήποτε ἄλλο στόν κόσμο·
· νά ζητοῦμε καθημερινά ἀπό τόν Κύριο νά φωτίζει τά σκοτάδια τῆς ψυχῆς μας καί νά σκηνώνει μέσα στήν ψυχή μας.
Μάριος Ν. Δομουχτσῆς
Σέ ποιόν Θεό νά πιστέψω;
(144-147)
Ἔκδοση Πέμπτη
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΑΘΗΝΑ 2013
Πηγή: http://makkavaios.blogspot.gr/
