Εορτολόγιο

Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2017

Μητροπολίτης Γόρτυνος κ. Ἰερεμίας, Τί βιβλία Θρησκευτικῶν μαθημάτων εἶναι αὐτές οἱ παλιοφυλλάδες τῶν Δημοτικῶν Σχολείων;

Μητροπολίτης Γόρτυνος κ. Ἰερεμίας, Τί βιβλία Θρησκευτικῶν μαθημάτων εἶναι αὐτές οἱ παλιοφυλλάδες τῶν Δημοτικῶν Σχολείων;

Μητροπολίτης Γόρτυνος κ. Ἰερεμίας
"Τί βιβλία Θρησκευτικῶν μαθημάτων εἶναι αὐτές οἱ παλιοφυλλάδες τῶν Δημοτικῶν Σχολείων;"
ΚΡΑΥΓΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
1. Ἀδελφοί μου χριστιανοί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, τά κηρύγματα τά ὁποῖα σᾶς ἀπευθύνω κάθε Κυριακή ἀναφέρονται στήν Ὀρθόδοξηπίστημας. Παρακαλῶ νά τά παρακολουθεῖτε μέ ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον, γιατί πρέπει νά μάθουμε τό τί πιστεύουμε. Θά μοῦ ἐπιτρέψετε ὅμως, ἀδελφοί, τό σημερινό μου κήρυγμα νά ἀναφέρεται σέ ἕνα ἄλλο σοβαρό θέμα, γιά τό ὁποῖο δέν πρέπει νά σιωπήσουμε, γιατί ἡ σιωπή μας θά εἶναι ἀδιαφορία, πού γιά μᾶς τούς ἱερεῖς συνιστᾶ μεγάλη ἁμαρτία.
Ναί! Πρέπει νά διαμαρτυρόμαστε γιά τά ἄνομα καί παράνομα πού διαπράττονται στήν χώρα μας.
Τά χρόνια πού ζοῦμε, ἀδελφοί, εἶναι χρόνια δύσκολα καί πονηρά· ζοῦμε σέ «πονηρές ἡμέρες», ὅπως μᾶς τό λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Ἐφεσ. 5,16). Ἡ ἁμαρτία ἔχει πληθυνθεῖ. Αὐτό βέβαια γιά μᾶς, πού μελετᾶμε τήν Ἁγία Γραφή, δέν πρέπει νά μᾶς ξενίζει. Γιατί ὅπως στήν πρό Χριστοῦ ἐποχή ὑπῆρχαν δύο ρεύματα, τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ, ἔτσι καί στήν σημερινή μας ἐποχή, συμβαίνει τό ἴδιο. Καί ὅσο περνοῦν τά χρόνια τό κακό γίνεται περισσότερο κακό, ἀλλά καί ἡ ἀρετή αὐξάνεται καί αὐτή (βλ. Ἀποκ. 22,11). Καί ὅπως βλέπουμε σήμερα πολλούς νά ἁμαρτάνουν μέ χυδαιότητα, ἔτσι πάλι βλέπουμε καί ἄλλους, καί μάλιστα νέα παιδιά, νά πιστεύουν δυνατά καί νά ἀγαποῦν θερμά τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν καί νά ἀγωνίζονται νά τηρήσουν τίς ἅγιες ἐντολές Του. Δέν ταρασσόμαστε λοιπόν γιά τά περίεργα τῆς ἐποχῆς μας, ἀλλά, ξαναλέγω, δέν πρέπει νά εἴμαστε ἀδιάφοροι γιά τά παρατηρούμενα κακά, γιατί γίνεται μεγαλύτερη ζημιά μέ τήν ἀδιαφορία μας καί χάνονται ψυχές.
2. Ἡ πατρίδα μας, ἀδελφοί, ἡ ἀγαπημένη μας Ἑλλάδα, εἶναι χώρα Ὀρθόδοξη. Ἔτσι τό λέει ἡ ἀρχή τοῦ Συντάγματός μας. Ἔτσι τό λέει ἡ ἱστορία της. Εἶναι χώρα ἁγίων καί μαρτύρων. Ἀλλά τί εἶναι αὐτοί οἱ λόγοι πού λέγονται ἀπό ἐπίσημα ἡγετικά πρόσωπα, ὅτι δέν εἴμαστε πλέον ὀρθόδοξο κράτος, ἀλλά οὐδετερόθρησκο; Καί μάλιστα αὐτό τόν λόγο οἱ κυβερνῶντες μας τόν ἔκαναν ἤδη πραγματικότητα, γιατί μέ τά νομοθετήματά τους ἐναντιώνονται πρός τά ἰδανικά τῆς φυλῆς μας, τήν πίστη, τήν πατρίδα καί τήν οἰκογένεια. Καί ἐξηγοῦμαι καλύτερα: Τό ὑψηλότερο καί εὐγενέστερο σέ μία χώρα εἶναι ἡ παιδεία. Ὅλοι μας, ὦ χριστιανοί, πρέπει νά προσέξουμε τήν παιδεία τοῦ ἔθνους μας. Ἕνας ἅγιος πατέρας μᾶς εἶπε ἀπό παλαιά: «Παιδεύσατε τά τέκνα, ἵνα μή παιδεύσουν αὐτά ὑμᾶς»! Δηλαδή: Ἄν δέν παιδαγωγήσουμε σωστά τά παιδιά μας, αὐτά ἀργότερα θά «παιδεύσουν» ἐμᾶς καί ὅλη τήν κοινωνία. Κάποτε ρώτησαν τόν Κοραή τί πρέπει νά κάνουμε γιά νά πάει μπροστά ἡ πατρίδα. Καί αὐτός ἀπήντησε μέ ἕνα λόγο τοῦ δευτέρου Ψαλμοῦ: «Δράξασθε παιδείας»! Πιάστε, δηλαδή, στά χέρια σας τήν παιδεία, γιά νά σταθεῖ καί νά δοξασθεῖ τό ἔθνος. Ἀλλά ἤδη ἀπό προηγούμενα χρόνια μᾶς τήν «σκότωσαν» οἱ κυβερνῶντες τήν παιδεία. Ποῦ εἶναι ἡ θαυμαστή μας ἑλληνική γλώσσα μέ τό καλπάζον ὕφος της καί τήν ὀμορφιά της; Ὀμορφιά πού τήν θαυμάζουν καί οἱ ξένοι! Χάσαμε τήν γλώσσα μας. Ἀλλά καί τό ἄλλο, τό σοβαρότερο ἀκόμη: Ὡς τό πλέον ἀναγκαῖο μάθημα πού διαμορφώνει καλούς ἀνθρώπους καί δίνει νόημα στήν ζωή, γιατί μᾶς λέγει γιά τόν ὑψηλό προορισμό μας, εἶναι ἡ διδασκαλία τῆς ὀρθόδοξης πίστης μας. Τήν πίστη αὐτή τήν διδάσκονταν τά ἑλληνόπουλα καί στά κρυφά Σχολειά ἀκόμη. Καί πάντοτε, σέ ὅλες τίς τάξεις τῶν Σχολείων μας, ἀπό τό Δημοτικό μέχρι τήν τελευταία τάξη τῆς Μέσης ἐκπαιδεύσεως, οἱ μαθητές τῆς πατρίδος μας διδάσκονταν τήν Ὀρθόδοξη πίστη μέ τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Ἀλλά, χριστιανοί μου, τί βιβλία Θρησκευτικῶν μαθημάτων εἶναι αὐτές οἱ παλιοφυλλάδες τῶν Δημοτικῶν Σχολείων, πού κυκλοφοροῦν στά παιδιά μας ἀπό ἐφέτος; Δηλαδή, μέ τά νέα θρησκευτικά βιβλία, τά μικρά μας παιδιά, ἀπό τήν πρώτη τους παιδική ἁπαλή ἡλικία, στό Σχολεῖο τους δέν θά διδάσκονται πιά σάν χριστιανόπουλα γιά τήν Ὀρθόδοξη πίστη, ἀλλά μαζί μέ αὐτή, θά μαθαίνουν καί γιά ἄλλα θρησκεύματα, γιά τόν Βουδδισμό, γιά τόν Μωαμεθανισμό, γιά τόν Ἰουδαϊσμό καί γιά ἄλλα καί γιά ἄλλα... Τό μάθημα δηλαδή τῶν Θρησκευτικῶν γίνεται σήμερα μία «σούπα» πανθρησκειακή καί ἄντε τώρα τό παιδί νά ξεχωρίσει τό δικό του «πιστεύω»... Ὡς βαθύτερο δέ κίνητρο γιά τό πανθρησκειακό αὐτό μάθημα βλέπουμε τόν ὄφι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πού θέλει νά ἑνοποιήσει τά θρησκεύματα καί νά ἀλλοιώσει τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας. Αὐτό βέβαια, ἀδελφοί χριστιανοί, δέν θά γίνει ποτέ, γιατί ἡ πίστη μας, ἡ ᾽Ορθόδοξη πίστη μας, δέν εἶναι ἀνθρώπινο κατασκεύασμα, ἀλλά ἔχει ἀπό τόν Θεό τήν προέλευσή της. Γι᾽ αὐτό καί θά διατηρεῖται πάντοτε, ὅπως τήν παρέδωσε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός καί οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοί Του καί ὅπως τήν διετύπωσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες σέ Οἰκουμενικές Συνόδους καί στά ἱερά τους συγγράμματα. Πάντοτε θά ὑπάρχουν ὁμολογητές καί μάρτυρες τῆς ἀμώμητης πίστης μας. Δέν θά χαθεῖ λοιπόν ἡ πίστη μας, ἀλλά μέ τέτοια σατανικά κινήματα καί μεθοδεύσεις, ἀπό κυβερνῶντες μάλιστα, πού ἀφαιροῦν τήν ὀρθόδοξη παιδεία ἀπό τά Σχολεῖα μας, γίνονται ζημιές στά χρυσᾶ μας παιδιά.
3. Ἀλλά εἶναι καί τό ἄλλο αἰσχρό καί χυδαῖο πού σκέπτονται καί σκοπεύουν νά κάνουν. Ἀκοῦστε: Ὁ Θεός ξέρουμε ὅτι ἀπό τήν ἀρχή ἔκανε τόν ἄνθρωπο ἄνδρα ἤ γυναίκα καί εὐλόγησε τήν ἕνωσή τους μέ τόν γάμο, εἰς διαδοχήν καί αὔξησιν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Στήν Γένεση διαβάζουμε «ἄρσεν καί θήλυ ἐποίησεν ὁ Θεός» τόν ἄνθρωπο καί γιά τήν ἕνωσή τους πάλι λέγει ὅτι «προσκολληθήσεται ὁ ἀνήρ πρός τήν γυναῖκα αὐτοῦ καί ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν» (1,27. 2,24). Κάθε ἄνθρωπος γεννιέται μέ τό ὁρισμένο εἶδος του, μέ τό ἰδιαίτερο φύλο του, ἤ ἄνδρας ἤ γυναίκα. Αὐτό δέν ἀλλάζει γιά ὅλη τήν ζωή τοῦ ἀνθρώπου. Καί ὅμως ἀκοῦμε ὅτι σκοπεύουν νά θεσπίσουν νόμο μέ τόν ὁποῖον ὁ καθένας νά μπορεῖ νά ἀλλάξει στά γρήγορα τό φύλο του, ἔτσι ἁπλᾶ γιατί τό θέλει, γιατί αὐτό εἶναι τό «γοῦστο» του. Πᾶμε γιά τόν σοδομιτισμό!!!... Ἀλλά ἀπορῶ: Θά ψηφίσουν οἱ χριστιανοί βουλευτές μας τέτοιο ἐλεεινό νόμο;
Ἐμεῖς, χριστιανοί μου, πού ἔχουμε ταχθεῖ ἀπό τόν Θεό νά κρατοῦμε ἐσᾶς τόν ἐκλεκτό Του λαό στερεούς στήν Ὀρθόδοξη πίστη, ἐγώ ὁ Ἐπίσκοπός σας καί οἱ ἅγιοι Ἱερεῖς σας, πού σᾶς ποιμαίνουμε, ἀγανακτοῦμε γι᾽ αὐτά τά ἄνομα πού ἀκούγονται καί διαμαρτυρόμαστε. Ἀλλά πρέπει καί ἐσεῖς, ὁ καθένας ἀπό τήν θέση του, νά ἐκφράζει τήν διαμαρτυρία του. Νά πεῖτε στούς Βουλευτές σας, πού σᾶς πλευρίζουν γιά τήν ψῆφο τους, ὅτι θά τούς «μαυρίσετε», ἄν ψηφίζουν αἰσχρούς καί πρόστυχους νόμους πού εἶναι γιά τήν πόλη τῶν Σοδόμων καί τήν πόλη τῶν Γομόρρων. Ἐδῶ εἶναι Ἀρκαδία, ἐδῶ εἶναι Ἑλλάδα, πού ἔχει ἀνακηρύξει τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο ὡς Ὑπέρμαχο Στρατηγό της, ἀλλά καί πρό Χριστοῦ ἀκόμη ἔκτισε Παρθενώνα, τιμώντας ἔτσι τήν παρθενία καί τήν ἁγνότητα τῶν ἠθῶν. Πρό παντός ὅμως σᾶς παρακαλῶ, χριστιανοί μου, μαζί μέ τά ἄλλα σας προσωπικά αἰτήματα, νά προσεύχεστε καί γιά τήν πατρίδα μας τήν Ἑλλάδα καί τόν ἐκλεκτό της λαό νά μένει σταθερός στήν πίστη καί τά ἰδανικά τῆς φυλῆς μας. «Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν Σου καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν Σου», τόν καλό Ὀρθόδοξο Ἑλληνικό λαό, ΑΜΗΝ!
Μέ πολλές εὐχές,
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας
https://www.impantokratoros.gr

Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017

10 Σύλλογοι της Λάρισας: Διαμαρτυρία γιὰ τὸ Σχέδιο Νόμου περὶ «Νομικῆς ἀναγνώρισης τῆς ταυτότητας φύλου»

10 Σύλλογοι της Λάρισας: Διαμαρτυρία γιὰ τὸ Σχέδιο Νόμου περὶ «Νομικῆς ἀναγνώρισης τῆς ταυτότητας φύλου»

10 Σύλλογοι της Λάρισας: Διαμαρτυρία γιὰ τὸ Σχέδιο Νόμου περὶ «Νομικῆς ἀναγνώρισης τῆς ταυτότητας φύλου»
Ἐὰν μέχρι πρότινος ἡ ρήση πὼς στὴν πατρίδα μας «εἶσαι ὅ,τι δηλώσεις» χρησιμοποιοῦνταν περισσότερο ὡς ἀστεϊσμός, φαίνεται πὼς οἱ κυβερνῶντες ἀποφάσισαν πιὰ μὲ νόμο νὰ τὴν κάνουν πραγματικότητα. Αὐτὸ τουλάχιστον προκύπτει ἀπὸ τὸ νέο νομοσχέδιο τοῦ Ὑπουργείου Δικαιοσύνης γιὰ τὴ «Νομικὴ ἀναγνώριση τῆς ταυτότητας φύλου», τὸ ὁποῖο ἔχει ἤδη κατατεθεῖ στὸ Ἑλληνικὸ Κοινοβούλιο πρὸς ψήφιση.

Σύμφωνα μὲ τὸ νομοσχέδιο αὐτό, «ὡς ταυτότητα φύλου νοεῖται ὁ ἐσωτερικὸς καὶ προσωπικὸς τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο τὸ ἴδιο τὸ πρόσωπο βιώνει τὸ φύλο του, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ φύλο ποὺ καταχωρίστηκε κατὰ τὴ γέννησή του μὲ βάση τὰ βιολογικὰ του χαρακτηριστικά». Ἐκτὸς τοῦ ὅτι καθιστὰ σαφὲς πώς «ἡ ταυτότητα φύλου ἀποτελεῖ ζήτημα αὐτοπροσδιορισμοῦ», τὸ νομοσχέδιο ἐπιπλέον καθιερώνει μιὰ ἁπλὴ διαδικασία γιὰ διόρθωση τοῦ καταχωρισμένου φύλου – δηλαδὴ γιὰ τὸ ἄν εἶναι κανεὶς ἄνδρας ἢ γυναίκα – χωρὶς μάλιστα ὑποχρέωση προηγούμενης ἰατρικῆς διάγνωσης. Τὸ μόνο ποὺ ζητεῖται εἶναι μία αἴτηση στὴν ὁποία ἀναγράφεται τὸ ἐπιθυμητὸ φύλο καὶ τὸ ὄνομα ποὺ ἐπιλέγεται, καθὼς καὶ αὐτοπρόσωπη δήλωση ἐνώπιον τοῦ δικαστηρίου «σὲ ἰδιαίτερο γραφεῖο χωρὶς δημοσιότητα», ὁπότε ἐκδίδεται σχετικὴ δικαστικὴ ἀπόφαση ποὺ διορθώνει τὴ ληξιαρχικὴ πράξη γέννησης. Μὲ βάση τὴ νέα ληξιαρχικὴ πράξη, οἱ ὑπηρεσίες ποὺ ἐκδίδουν ἔγγραφα μὲ στοιχεῖα ταυτότητας ἢ τηροῦν μητρῶα καὶ καταλόγους ὑποχρεοῦνται νὰ προβοῦν σὲ νέες ἐκδόσεις καὶ καταχωρίσεις μὲ διορθωμένο τὸ φύλο, τὸ κύριο ὄνομα καὶ τὸ ἐπώνυμο τοῦ ἐνδιαφερομένου. Σημειώνεται ὅτι τὸ ἴδιο πρόσωπο δικαιοῦται νὰ ζητήσει καὶ δεύτερη φορὰ διόρθωση τοῦ φύλου του, ἐπανερχόμενο ἔτσι στὸ ἀρχικό του φύλο, ἐνῶ ἡ ὅλη διαδικασία προστατεύεται μὲ εἰδικὲς διατάξεις γιὰ ἐξασφάλιση τῆς μυστικότητας.

Δὲ θὰ ἀναφερθοῦμε στὴν πληθώρα τῶν προβληματικῶν σημείων τοῦ νομοσχεδίου, ποὺ πλήττουν τὴν ἀσφάλεια δικαίου, τὴν ἀξιοπιστία τοῦ προσώπου, τὸ κύρος τῶν δικαστηρίων, ἢ ποὺ προξενοῦν σύγχυση, καὶ ὁδηγοῦν σὲ ἀδιέξοδα. Πολλὰ ἀπὸ τὰ σημεῖα αὐτὰ ἔχει ἤδη ἐπισημάνει σὲ κείμενο μὲ κριτικὲς παρατηρήσεις της ἡ Ἐπιτροπὴ Βιοηθικῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καταλήγοντας συμπερασματικὰ πὼς τὸ νομοσχέδιο αὐτὸ «δὲν μπορεῖ νὰ γίνει δεκτό».

Θὰ περιοριστοῦμε ἁπλῶς νὰ ἀναφέρουμε ὁρισμένες ἀπὸ τὶς ἐπιπτώσεις ποὺ θὰ ἐπιφέρει ἐνδεχόμενη ψήφιση τοῦ νομοσχεδίου:

  * Τὸ δικαίωμα γιὰ ἀλλαγὴ τοῦ καταχωρισμένου φύλου – καὶ ταυτόχρονα τοῦ ὀνόματος/ἐπωνύμου – στὸ σύνολο τῶν ταυτοποιητικῶν ἐγγράφων τοῦ προσώπου, μὲ μία τόσο ἁπλὴ καὶ σύντομη διαδικασία, χωρὶς κὰν νὰ ἀπαιτεῖται ἀντιστοιχία μεταξὺ τοῦ δηλούμενου φύλου καὶ τῆς ἐξωτερικῆς εἰκόνας τοῦ αἰτοῦντος, ἀποτελεῖ πρώτης τάξης δῶρο γιὰ ἄτομα ποὺ ἔχουν τελέσει ἀξιόποινες πράξεις καὶ προσπαθοῦν νὰ διαφύγουν τὴ σύλληψη. Ἐπειδὴ μάλιστα ἀπαγορεύεται νὰ ὑπάρχει στὰ νέα ἔγγραφα ἀναφορὰ πὼς μεσολάβησε ἀλλαγὴ φύλου, θὰ δυσχεραίνεται κατὰ πολὺ τὸ ἔργο τῶν δημόσιων ἀρχῶν στὸν ἔλεγχο ταυτοπροσωπίας.

  * Θεσπίζοντας τὸ δικαίωμα «διόρθωσης» φύλου ἀπὸ τὴν ἡλικία τῶν 17 ἐτῶν, τὸ νομοσχέδιο ἐπιτρέπει στοὺς ἄρρενες ποὺ θὰ «διορθώσουν» τὸ φύλο τους νὰ μὴν ἐκπληρώσουν τὴν ὑποχρέωση τῆς στρατιωτικῆς τους θητείας, χωρὶς τὸν κίνδυνο νὰ κηρυχθοῦν ἀνυπότακτοι.

  * Ἐξάλλου τὸ νομοσχέδιο δημιουργεῖ οὐσιαστικὰ τὶς προϋποθέσεις γιὰ τὴν παραβίαση τοῦ ἀβάτου τοῦ Ἁγίου Ὅρους καὶ τῶν Ἱερῶν Μονῶν. Ἐὰν π.χ. μία γυναίκα θελήσει νὰ εἰσέλθει στὸ Ἅγιον Ὅρος, μπορεῖ πολὺ εὔκολα μὲ μία ἁπλὴ – καὶ ἀργότερα ἀναστρέψιμη – «διόρθωση» φύλου νὰ παραβιάσει αὐτὸν τὸν ὑπερχιλιετὴ ἱερὸ θεσμό.

  * Ἀκόμη χειρότερα, τὸ ἐν λόγῳ νομοσχέδιο εἰσάγει ὕπουλα τὸν γάμο μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου. Πράγματι, ἂν δύο ὁμόφυλα ἄτομα θελήσουν νὰ συνάψουν μεταξύ τους γάμο, ἀρκεῖ τὸ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ νὰ προβεῖ σὲ «διόρθωση» φύλου. Ποιὸς δήμαρχος (ἢ καὶ ποιὸς ἱερέας) στὴ συνέχεια θὰ μπορέσει νὰ ἀρνηθεῖ τὴν τέλεση πολιτικοῦ (ἢ καὶ θρησκευτικοῦ) γάμου – ἀκόμη καὶ ἂν εἶναι ὀφθαλμοφανῶς ἀντιληπτὸ ὅτι οἱ ἐνδιαφερόμενοι ἔχουν τὸ ἴδιο βιολογικὸ φύλο – τὴ στιγμὴ ποὺ τὰ ταυτοποιητικά τους ἔγγραφα θὰ ἀναγράφουν διαφορετικὰ μεταξύ τους φύλα;

  * Ἕνα τέτοιο ἔγγαμο ζεῦγος ὁμοφύλων, ἀναγνωριζόμενο ὡς ἑτερόφυλο, θὰ ἀπολαμβάνει καὶ ὅλα τὰ δικαιώματα τῶν ἐγγάμων. Κατὰ συνέπεια θὰ ἔχει καὶ δικαίωμα υἱοθεσίας, μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται γιὰ τὴν ψυχοσωματικὴ ἀνάπτυξη τῶν υἱοθετούμενων τέκνων.

Τὸ χειρότερο ὅλων πάντως εἶναι ὅτι γιὰ πρώτη φορὰ στὴν πατρίδα μας θὰ ἀναγνωρίζεται ὡς δικαίωμα τοῦ ἀνθρώπου τὸ νὰ ἀντιστρατεύεται τὴν ἴδια του τὴ φύση, τὸ νὰ ἀρνεῖται νὰ εἶναι ἐκεῖνο ποὺ τὸν ἔπλασε ὁ Δημιουργός. Τί ἄλλο εἶναι αὐτό, ἂν ὄχι ὅ,τι οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι ἀποκαλοῦσαν «ὕβρι»;

Εἶναι προφανὲς ὅτι τὰ θεσπιζόμενα ἀπὸ τὸ νομοσχέδιο ὡς δικαιώματα ἀντιβαίνουν στὴν ἀνθρώπινη ὀντολογία καὶ φυσιολογία, προσκρούουν στὴν κοινὴ λογική, καταφρονοῦν τὸ θεόπλαστο καὶ θεοειδὲς τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, καὶ ἀντίκεινται στὴν ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας, ποὺ ἀποτελεῖ ὀργανικὸ στοιχεῖο τῆς ἐθνικῆς μας ἰδιοσυστασίας.

Γιὰ τοὺς παραπάνω λόγους:

Καλοῦμε τοὺς συμπολίτες μας νὰ ξεσηκωθοῦν ἐνάντια στήν ἐπιχειρούμενη διασάλευση τῆς φυσικῆς καὶ ἠθικῆς τάξης, διατρανώνοντας μὲ κάθε νόμιμο τρόπο τὴν ἀντίδρασή τους στὸ συζητούμενο νομοσχέδιο. Νὰ ἐνημερωθοῦν ἐπίσης γιὰ τὴ στάση τῶν πολιτικῶν κομμάτων καὶ τῶν βουλευτῶν ἔναντι τοῦ νομοσχεδίου, καὶ νὰ τὴ λάβουν σοβαρὰ ὑπόψη τοὺς κατὰ τὴν ἄσκηση τοῦ ἐκλογικοῦ τους δικαιώματος στὶς ἑπόμενες ἐθνικὲς ἐκλογές.

Καλοῦμε ὅσους ἀπὸ τοὺς βουλευτὲς τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου δὲν ἔχουν ἀπολέσει τὸ «ὀρθοφρονεῖν» νὰ συμπαραταχθοῦν γιὰ τὴν ἀποσόβηση τῆς ὀλέθριας «ὕβρεως».

Ἐλπίζουμε πὼς ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας αὐτὴ τὴ φορὰ θὰ σταθεῖ στὸ ὕψος τοῦ ἀξιώματός του καὶ δὲ θὰ ὑπογράψει τὸν ἐξανδραποδισμὸ τῆς κοινωνίας μας.


 

ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ:

Σύλλογος Πολυτέκνων Λαρίσης καὶ Περιχώρων

Γ.Ε.Χ.Α. (Γονέων Ἕνωσις «ἡ Χριστιανικὴ Αγωγή») Λάρισας

Χριστιανική Ἕνωση Ἐπιστημόνων Λάρισας

Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη

Χριστιανικὴ Ἑστία Λάρισας «Ὁ Ἀπόστολος Παύλος»

Ἔνωση Θεολόγων Λάρισας

Σύλλογος Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολικῆς Δράσεως «Ὁ Μέγας Βασίλειος» Λάρισας

Φιλανθρωπικὸ Σωματεῖο «Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος»

Ὀρθόδοξος Ἱεραποστολικὸς Σύλλογος «Πορεία Ἀγάπης»

Σύλλογος Ὀρθοδόξου Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς «Ὁ Ἀπόστολος Βαρνάβας»


Αναδημοσίευση από:
https://www.impantokratoros.gr

Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2017

Άγιος Παΐσιος: «Το άγχος είναι του διαβόλου»

Άγιος Παΐσιος: «Το άγχος είναι του διαβόλου»






Άγιος Γέροντας Παΐσιος: Για τίποτε να μην έχετε άγχος. Το άγχος είναι του διαβόλου. Όταν βλέπετε άγχος, να ξέρετε ότι εκεί έχει βάλει την ουρά του το ταγκαλάκι. Ο διάβολος δεν πηγαίνει κόντρα. Αν υπάρχη μία τάση, σπρώχνει και αυτός, για να ταλαιπωρήση και να πλανήση τον άνθρωπο.

Τον ευαίσθητο λ.χ. τον κάνει υπερευαίσθητο. Όταν έχης διάθεση να κάνης μετάνοιες, σπρώχνει και ο διάβολος να κάνης περισσότερες από την αντοχή σου και, αν οι δυνάμεις σου είναι περιορισμένες, δημιουργείται μία νευρικότητα, γιατί δεν τα βγάζεις πέρα, και στην συνέχειά σου δημιουργεί άγχος με ελαφρά απελπισία κατ’ αρχάς και μετά συνεχίζει…
Θυμάμαι, όταν ήμουν αρχάριος μοναχός, ένα διάστημα, μόλις έπεφτα να κοιμηθώ, μου έλεγε ο πειρασμός: “Κοιμάσαι; Σήκω! Τόσοι άνθρωποι υποφέρουν, τόσοι έχουν ανάγκη…”

Σηκωνόμουν και έκανα μετάνοιες, ο,τι μπορούσα. Μόλις έπεφτα να κοιμηθώ, άρχιζε ξανά: “Οι άλλοι υποφέρουν κι εσύ κοιμάσαι; Σήκω!” Σηκωνόμουν πάλι. Μέχρι που έφθασα να πω: “Αχ, να μου κόβονταν τα πόδια, τι καλά! Θα ήμουν τότε δικαιολογημένος, αφού δεν θα μπορούσα να κάνω μετάνοιες”.
Μία Μεγάλη Σαρακοστή την έβγαλα με το ζόρι, γιατί πήγαινα να στριμώξω τον εαυτό μου περισσότερο από την αντοχή μου. Όταν νιώθουμε στον αγώνα μας άγχος, να ξέρουμε ότι δεν κινούμαστε στον χώρο του Θεού. Ο Θεός δεν είναι τύραννος να μας πνίγη.


http://www.vimaorthodoxias.gr/

Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2017

Απόδειξέ μου ποιος είναι αληθινά ταπεινός!

Απόδειξέ μου ποιος είναι αληθινά ταπεινός!

Σχετική εικόνα
Ο φόβος του πόνου, ο φόβος της δοκιμασίας, ο φόβος του πειρασμού μάς καθηλώνει στην νέκρωσή μας, στην ανωριμότητά μας και στην ανικανότητά μας να αγαπήσουμε, να αγαπηθούμε και εν τέλει να ζήσουμε.
Αυτό ο κόσμος το θεωρεί ιδανικό: δηλαδή την άρνηση του πόνου. Και νομίζει έτσι ότι θα βρει την χαρά. Και θεωρείται ευλογημένος ο άνθρωπος που δεν έχει πόνο.
Ποιες είναι οι αποδείξεις της αληθινής ταπείνωσης;
Ο επιγνώμων είναι βέβαιος και έχει αποκτήσει άνεση. Έχει μια σταθερότητα, μια ηρεμία. Δεν έχει ταραχή, δεν έχει βιασύνη. Αφήνεται. Δεν ταράσσεται, δεν νιώθει θιγμένος. (…) Βέβαια να κάνουμε μια διάκριση και διευκρίνιση . Το να με πληγώσει ο άλλος και να μη διαμαρτύρομαι και να μην πεισμώνω δεν είναι υπόθεση που το κάνω επειδή έτσι πρέπει να γίνει, επειδή πρέπει να είμαι ταπεινός. Όχι!
Υπάρχει η ταπείνωση ως πραγματικό γεγονός, ως χάρη Θεού, ως κατάσταση ζωής, ως βιωματικό γεγονός και απόδειξη του αν υπάρχει είναι αυτή η συμπεριφορά. Αλλά αυτή η συμπεριφορά η ταπεινή δεν είναι μίμηση, δεν είναι καταπίεση, δεν είναι προσπάθειά μου να μην πεισμώνω για να είμαι ταπεινός. Αλλά είναι η φυσική έκφραση του ταπεινού (πχ: το να μη πληγώνεται, το να μη διαμαρτύρεται).
Αν εγώ πληγωθώ, αν αντιδρώ, ναι, είναι το φυσικό μου. Αλλά θα καταλάβω ότι είμαι χαμηλά. Δε θα γίνω υγιής αν πείσω τον εαυτό μου να μην αντιδρώ. Αλλά θα γίνω υγιής με το να δουλέψω την ύπαρξή μου, να κοπιάσω εσωτερικά, να μάθω να συντρίβομαι, να προσεύχομαι, να ζητώ το έλεος του Θεού, να παραδίδομαι πιο άνετα στα στραβά της ζωής, να αποδέχομαι άνετα τα λάθη μου, να παραδέχομαι την κατάντια μου και, σιγά-σιγά, θα μορφωθεί ένα τέτοιο ήθος που θα νιώθω άνετα.
π.χ: αν εγώ νιώθω πληγωμένος και θυμώνω και αντιδρώ και θεωρώ ότι είμαι τόσο σπουδαίος που δεν ανέχομαι άλλος να με προσβάλλει και καλλιεργώ αυτή την κατάσταση και δεν συνηθίζω τον εαυτό μου να αποκλιμακώνει την ένταση στις αδικίες που μου γίνεται προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω και την κατάσταση του άλλου ανθρώπου και να δείξω κάποια επιείκεια, ποτέ δε θα αποκτήσω αυτό το βίωμα της ταπεινώσεως.
Αν, όμως, αρχίζω σιγά-σιγά με περισσότερη απλότητα και άνεση να δέχομαι τις αδικίες που μου γίνονται, όχι επειδή φοβάμαι τον άλλο, αλλά επειδή το νιώθω ανάγκη για να ελευθερωθώ. Γιατί, αν το νιώθω ελευθερία το να υψώσω τείχη, να υψώσω άμυνες κάθε φορά πολεμώντας τον άλλον, αυτό δεν είναι ελευθερία. Αυτό είναι σκλαβιά!
https://simeiakairwn.wordpress.com

Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017

Ηρακλής Ρεράκης, «Πόσο δημοκρατική είναι η πολιτική ηγεσία, που διώκει την ορθόδοξη πίστη του λαού που κυβερνά;»

Ηρακλής Ρεράκης, «Πόσο δημοκρατική είναι η πολιτική ηγεσία, που διώκει την ορθόδοξη πίστη του λαού που κυβερνά;»

«Πόσο δημοκρατική  είναι η πολιτική ηγεσία, που διώκει την ορθόδοξη πίστη του λαού που κυβερνά;»
Ηρακλής Ρεράκης, 
Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ
Μετά το μάθημα των θρησκευτικών, η πολιτική ηγεσία της χώρας συνεχίζει την επιχείρηση αποορθοδοξοποίησης της Ελλάδας και των Ελλήνων με την σταδιακή κατάργηση της προσευχής, του εκκλησιασμού,  του Σταυρού, των Εικόνων.

Μέσα στο Υπουργείο Παιδείας, λίγες μέρες μετά τον Δεκαπενταύγουστο, πετιέται  η Εικόνα της μητέρας του Χριστού και όλων των Ορθοδόξων στα σκουπίδια, ενώ ο Πρωθυπουργός της χώρας υποδέχεται τον Πρόεδρο της Γαλλίας με την ελληνική Σημαία κακοποιημένη, καθώς  αφαιρέθηκε εσκεμμένα ο Σταυρός από την κορυφή του ιστού της και αντικαταστάθηκε με μια λόγχη.

Η σημερινή πολιτική ηγεσία, πάσχουσα από οξείας μορφής ιδεοληψία, φαίνεται να ακολουθεί πιστά, σταθερά και απροκάλυπτα πλέον τη σκληρή τακτική της ασέβειας, έναντι της ορθόδοξης πίστης, των ιερών, των οσίων και των συμβόλων του ελληνικού λαού. Όμως, αυτή είναι η πίστη πάνω στην οποία στηρίζεται πνευματικά η μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού λαού και με τη βοήθεια της οποίας έζησε και επέζησε σε πολύ δύσκολα χρόνια της ιστορίας του ο Ελληνισμός, πολεμώντας με την Παναγία, τον Σταυρό και την πίστη για την ελευθερία της χώρας.

Ωστόσο, δεν ακούστηκε, ποτέ, να ασεβεί αυτή η πολιτική ηγεσία σε βάρος άλλων θρησκευτικών κοινοτήτων της χώρας, δείχνοντας καθαρά ότι εφαρμόζει μια αντιδημοκρατική και αντισυνταγματική πολιτική ανισοτήτων και διακρίσεων σε βάρος όμως της πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών.

Από την άλλη πλευρά, δείχνει καθαρά τις υλιστικές της προτιμήσεις, όταν διαχωρίζει τους ορθόδοξους σε σώμα και ψυχή και επιλέγει να ασχολείται μόνον με το σώμα και την ύλη τους, ενώ πληγώνει και μαραζώνει, συνεχώς, με τις αποφάσεις και τις πράξεις της, την ψυχή τους.

Περιφρονεί, εχθρεύεται και πολεμά λυσσαλέα και αντιδημοκρατικά την ορθόδοξη πίστη, το μόνο στοιχείο ελπίδας που απέμεινε στον ελληνικό λαό. Το ερώτημα, βέβαια, το οποίο, καθώς φαίνεται, δεν την απασχολεί είναι: Με αυτήν την αντορθόδοξη στάση κερδίζει η χάνει η Ελλάδα, η κοινωνία της, ο πολιτισμός της, η ίδια η πολιτική αυτής της ηγεσίας; 

Διότι, αν είχε ερευνήσει το θέμα, θα έβλεπε ότι σε πολλές χώρες και κοινωνίες παρατηρείται τα τελευταία χρόνια, μέσα από επιστημονικές έρευνες, ότι η πολιτική της αποϊεροποίησης, του υλισμού και της εκκοσμίκευσης, όσο και αν κάποιες κυβερνήσεις ευνόησαν την επικράτησή τους στη συνείδηση των πολιτών, δεν μπόρεσαν να καθιερωθούν ούτε να εξαλείψουν την πίστη από τις ψυχές των ανθρώπων. Το αντίθετο, μάλιστα, αφού ακόμη και οι πιστοί, που πρόσκαιρα αποστατούν και επιχειρούν να αρνηθούν την πνευματική τους φύση και ταυτότητα, δεν το κατορθώνουν, λόγω της οντολογικής τους σύστασης, με αποτέλεσμα να επιστρέφουν στην πίστη, απογοητευμένοι από τα ψυχικά προβλήματα, τα κενά και τα πνευματικά αδιέξοδα που βίωναν μακράν του Θεού και Δημιουργού τους.

Ταυτόχρονα, ο άνθρωπος, επειδή συνειδητοποιεί ότι οι ανθρώπινες και κοινωνικές  σχέσεις, όταν  βασίζονται στο υλιστικό και ατομικιστικό πρότυπο του ευδαιμονισμού και στερούνται από ένα ηθικό, πνευματικό και πολιτισμικό υπόβαθρο, δεν προσφέρουν αληθινή χαρά και ψυχική πλήρωση στον σύγχρονο άνθρωπο.

Ως κοινωνικό και πολιτισμικό όν, μάλιστα, που είναι, αισθάνεται διωκόμενος και ανελεύθερος, όταν διαπιστώνει ότι του υποτιμούν ή του καταργούν τα «μεγάλα» και «σπουδαία» της ζωής, όπως έλεγε ο Δ. Σολωμός.

Ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, οι Έλληνες πολίτες αισθάνονται, πέρα από την οικονομική ασφυξία και καταπίεση, μια πνευματική απειλή από πράξεις της πολιτικής ηγεσίας, που στοχεύουν και μεθοδεύουν, αφενός, την ερήμωση και αποξήλωση των αρχών και των αξιών που συνθέτουν την πολιτισμική τους αυτοσυνειδησία και ταυτότητα και, αφετέρου, την, μέσω της παιδείας και των αντιπολιτισμικών δράσεων, καθοδήγηση των παιδιών τους προς ένα πνευματικό και πολιτισμικό συγκρητισμό και αποχρωματισμό, σε μια νέα εποχή παγκοσμιοποιημένης ομογενοποίησης, ορφανής από τις αξίες που νοηματοδοτούν τη ζωή. 

Δυστυχώς είμαστε μάρτυρες μιας πολιτικής ηγεσίας που στρέφει την ιστορία, κατά τον 21ου αιώνα, προς τα πίσω σε αυτοκρατορίες και καθεστώτα που δίωξαν, με απύθμενο πάθος την εξ Αποκαλύψεως ορθόδοξη πίστη, προσπαθώντας να την υποκαταστήσουν με μια ενδοκοσμική φιλοσοφικού και ουμανιστικού τύπου άθεη θρησκευτικότητα ή πνευματικότητα.

Μέσα στην παραζάλη της εξουσίας, όμως, δεν έχει συνειδητοποιήσει η παρούσα ηγεσία της χώρας ότι, όπως είναι αδύνατο και αφύσικο να βγάλει ο άνθρωπος μέσα από την καρδιά  του το ιερό σύμβολο που λέγεται «μητέρα» που τον γέννησε και τον μεγάλωσε, έτσι δεν μπορεί να αποβάλει και να απορρίψει από μέσα του την πίστη στον Θεό και την «μητέρα» Εκκλησία.

Όταν, μάλιστα, επιχειρήσει κάποιος να το πράξει, τότε το μόνο που πετυχαίνει είναι να καταλήξει στην αίσθηση «των κενών που ζητούν πλήρωση», σύμφωνα με τον Οδ. Ελύτη.

Ο ελληνικός λαός, όσο χαλαρός και αν φαίνεται ότι είναι έναντι της πνευματικής του ταυτότητας, όσο και να καταπιέζεται από τη συσσώρευση των  τεχνητών προβλημάτων οικονομικής φύσεως που του δημιούργησαν άλλοι, παραμένει στενά και οντολογικά συνδεμένος με τον Θεό και, πάντως, δεν πρόκειται να αλλοτριωθεί μέσα από χαμηλού επιπέδου, πρόσκαιρα και ανούσια ιδεοληπτικά και καθεστωτικά σχέδια πνευματικής αποδομήσεως.

Πολλά καθεστώτα και  πολλές φορές έχουν προσπαθήσει, ανεπιτυχώς στην ιστορία της χώρας, να εφαρμόσουν παρόμοια σχέδια αποπνευμάτωσης του λαού. Οι Ορθόδοξοι πολίτες αυτής της χώρας, όμως,  φορούν πάνω από την καρδιά τους, ως φύλακα και σύμβολο αγάπης και θυσίας τον Σταυρό.

Η σημερινή πολιτική ηγεσία, οφείλει να κατανοήσει, να σεβαστεί και να αποδεχθεί, μέσα από δημοκρατική ευαισθησία, το γεγονός ότι η πίστη στον Χριστό επηρεάζει σε ένα μεγάλο  βαθμό το φρόνημα, τη συνείδηση, τον χαρακτήρα και τη συμπεριφορά της πλειονότητας του ελληνικού λαού και να παύσει να επιβάλει, μέσα από τα σχολεία, τις πιο αντιδημοκρατικές και απαρχαιωμένες ιδεοληψίες για να την αποδομήσει.

Διότι, αν πραγματικά είχε σχέση με την αληθινή δημοκρατική πολιτική και ήθελε το καλό και το συμφέρον του ελληνικού λαού και του τόπου, θα έπρεπε να ξέρει και να εκτιμά, αφενός το σωτηριακό έργο του Χριστού και τη σημασία του για τον ελληνικό λαό, αφετέρου, τις ηθικοκοινωνικές και πολιτισμικές συνέπειες που έχει αυτό το έργο, ως προς την έμπνευση αρχών και προτύπων που έχουν ανάγκη οι πιστοί, που είναι ταυτόχρονα και πολίτες της χώρας, σε πράξεις αλήθειας, ελευθερίας, αγάπης, ειρήνης, πραότητας, αγαθοσύνης, δικαιοσύνης, φιλανθρωπίας, αλληλεγγύης, ισότητας, αξιοπρέπειας, εντιμότητας, και κάθε άλλης αρετής.

Θα έπρεπε επίσης, η πολιτεία, στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής της πολιτικής, να γνωρίζει ότι η ορθόδοξη αγωγή -τη διδασκαλία της οποίας τόσο πολύ απεχθάνεται, καθώς επιβάλλει αντ’ αυτής μια αντορθόδοξη και συγρητισμική πολυθρησκειακή διδασκαλία- είναι εκείνη που εμπνέει την ορθόδοξη πίστη, την πίστη που δημιουργεί και καλλιεργεί όλους τους πνευματικούς μηχανισμούς της ύπαρξης, με τους οποίους ο πολίτης μπορεί να αντιστέκεται στις καταστρεπτικές δυνάμεις του κόσμου που αλλοτριώνουν και φθείρουν και τον ίδιο και την κοινωνία.

Η ορθόδοξη πίστη και η διδασκαλία της είναι επίσης εκείνη, που γεννά στους χριστιανούς πολίτες την αληθινή και ανιδιοτελή αγάπη, τη θυσία και την προσφορά προς τους άλλους και που αποτελεί το πνευματικό υπόβαθρο και τον εμπνευστικό παράγοντα των κοινωνικών ή φιλανθρωπικών δράσεων, οι οποίες υποβοηθούν τις κοινωνικές υπηρεσίες της χώρας.

Αντί να βλέπει συνεπώς η πολιτεία θετικά όλα αυτά τα πνευματικά στοιχεία, που προσφέρει και καλλιεργεί η ορθόδοξη πίστη και αγωγή στους χριστιανούς πολίτες και, αντί να την εντάσσει στα δικά της εκπαιδευτικά προγράμματα,  διώκει ό, τι ορθόδοξο έχει απομείνει στην ελληνική παιδεία, στοχεύοντας προς την αποορθοδοξοποίησή της -στην ουσία προς τον απανθρωπισμό της- και προς τη μετατροπή του σχολείου και του κράτους, σε ουδετερόθρησκο σχολείο και κράτος.

Συμπερασματικά, όμως, αν η πολιτεία με την πολιτική της απεχθάνεται και πολεμά την πίστη του ελληνικού λαού, δηλαδή εκείνο που αγαπά και σέβεται και τιμά και πιστεύει ο λαός εκείνη εννοείται ότι υπηρετεί, τότε έχει ή δεν έχει διολισθήσει, με ραγδαίους ρυθμούς, από το πολίτευμα της δημοκρατίας στον ολοκληρωτισμό;

Ορθόδοξη Αλήθεια,  30-08-2017 και 13/09/2017

Αναδημοσίευση από:
http://thriskeftika.blogspot.gr/2017/09/blog-post_36.html
https://www.impantokratoros.gr

Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2017

Ψήφισμα Ιερατικής Συνάξεως Ιεράς Μητροπόλεως Κυθήρων και Αντικυθήρων

Ψήφισμα Ιερατικής Συνάξεως Ιεράς Μητροπόλεως Κυθήρων και Αντικυθήρων

ΨΗΦΙΣΜΑ 
ΙΕΡΑΤΙΚΗΣ  ΣΥΝΑΞΕΩΣ 
ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΥΘΗΡΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ 
 
Ἐμεῖς οἱ Κληρικοί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων, μέ τήν Χάριν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, συναχθήκαμε σήμερα 21-9-2017 ἐν ὄψει τῆς Θεομητορικῆς ἑορτῆς τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΗΣ.
 
Πλήν τῆς συζητήσεως περί τήν Πολιοῦχον τῶν Κυθήρων Θεομήτορα, τήν σύναξή μας ἀπασχόλησαν τρία προβλήματα ἀναφορικά μέ νευραλγικά θέματα τῆς κρίσιμης ἐποχῆς μας.
1ον Παρακαλοῦμε ἐκτενῶς τήν Ἀνώτατη Ἐκκλησιαστική μας ἡγεσία καί τήν Ἀνώτατη Πολιτική μας ἡγεσία νά ἐνδιαφερθοῦν γιά τά μαθήματα τῶν Θρησκευτικῶν, τῆς Γλώσσας καί τῆς Ἱστορίας, τόσο στήν Στοιχειώδη, ὅσο καί στήν Μέση Ἐκπαίδευση. Εἰδικώτερα γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν νά παραμείνει μάθημα πού καλλιεργεῖ (χωρίς νά ἐξαναγκάζει) τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική συνείδηση τῶν μαθητῶν καί ὄχι νά εὐνοεῖ τήν πολυθρησκευτικότητα.
 
2ον Ἡ καθυστερημένη πλήρωση τῶν κενῶν θέσεων γιά ἐκπαιδευτικούς Μέσης Ἐκπαιδεύσεως τῆς νήσου μας ἐπιβάλλει τήν ταχεῖα διαδικασία διορισμοῦ ἀναπληρωτῶν.
 
3ον Ἡ ἀτυχής δήλωση ἀπό ἡγετικά πρόσωπα τοῦ Κυβερνητικοῦ χώρου, ἀλλά καί ἀπό ἐκλεγμένα μέλη τῆς Νομοθετικῆς Ἐξουσίας (Βουλῆς), ὅτι «δέν εἴμαστε πλέον ὀρθόδοξο κράτος, ἀλλά ... μεταμνημονιακό» ἤ καί οὐδετερόθρησκο μαρτυρεῖ ἀπεμπόληση τῶν διαχρονικῶν πνευματικῶν ἀξιῶν τῆς πατρίδος μας : Πατρίς, Θρησκεία (ἡ Ὀρθόδοξη Χριστιανική Πίστη), Οἰκογένεια. Αὐτή τήν ἀπεμπόληση τήν θεωροῦμε θανάσιμη γιά τό Ἔθνος καί τοῦτο ἐκφράσαμε μέ προηγούμενο ψήφισμά μας.
 
4ον Ἡ ἤδη κυοφορούμενη ἐφαρμογή «Θεματικῶν ἑβδομάδων» περί «ἐμφύλων ταυτοτήτων» στίς ὁποῖες διδάσκεται ἡ ἀνάγκη … ἀποδόμησης τῶν βιολογικῶν δεδομένων, μᾶς βρίσκει ἔκπληκτους καί ἀπολύτως ἀντίθετους.
 
Αὐτό ἀποτελεῖ βόμβα στά θεμέλια τῆς Οἰκογενείας καί δείχνει πώς οἱ συντάκτες αὐτοῦ τοῦ ἀδιανόητου σχεδίου ἀγνοοῦν (ἤ ὑποκρίνονται ὅτι ἀγνοοῦν) πώς κάθε ἄνθρωπος γεννιέται μέ συγκεκριμένο τύπο φυλετικῶν χρωματοσωμάτων : εἴτε ΧΥ (ἄρρεν), εἴτε ΧΧ (θῆλυ). Καί τό χαρακτηριστικό τοῦτο εἶναι ἀναλλοίωτο διά βίου, ὅσες ἐγχειρήσεις δῆθεν «ἀλλαγῆς φύλου» καί ὅσες -ὅποιες ἐπιλογές κάνουν διεστραμμένα μερικοί.
 
Αὐτό ἄλλωστε εἶναι καί τό «πιστεύω» τῶν Χριστιανῶν στηριγμένων στά λόγια τοῦ Κυρίου τους «ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς». Καί εἶναι ἀπόλυτα ταυτισμένο μέ τήν -ἀπό 3 γενεῶν πλέον- ἀνακάλυψη τῆς Βιολογικῆς ἐπιστήμης, περί τῆς χρωματοσωματικῆς ταυτότητος τοῦ φύλου.
Ὑπάρχει ἆραγε σχεδιασμένη προώθηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί τοῦ σοδομισμοῦ; Τότε τό Ἔθνος μας θά μεταβληθεῖ σέ ζούγκλα. Καί μάλιστα σέ ζούγκλα χειρότερη – καθ’ ὅ ἀφύσικη- ἀπό ἐκείνη τῶν ἀλόγων θηρίων.
 
5ον Ἐξωδίκως πληροφορούμαστε πώς πρόκειται ὁσημέραι νά κατατεθεῖ Νομοσχέδιο στήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων πού θά προβλέπει τήν δυνατότητα νά προσδιορίζει κάθε ἄνθρωπος τό φῦλο του, μέ ἁπλῆ αἴτηση καί δήλωση καί ὄχι μέ τά χρωματοσωμικά δεδομένα του. 
 
Ὑψώνουμε κραυγή διαμαρτυρίας στεντόρεια καί οὐρανομήκη πρός τά μέλη τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων. Ὅσοι μέν ἀπεργάζονται τέτοια ψήφιση νά «ἀνακρούσουν πρύμναν» καί νά μήν συμβάλουν στήν καταστροφή τῶν παιδιῶν μας. Ὅσοι δέ διαθέτουν ἐλεύθερη βούληση νά καταψηφίσουν ἕνα τέτοιον Νόμο.
 
6ον Δηλώνουμε εὐθαρσῶς καί ἀπεριφράστως ὅτι τόσον ὁ Ἐπίσκοπος, ὅσον καί ὅλος ὁ Ἱερός Κλῆρος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων δέν θά ὑποδεχθοῦμε, οὔτε θά ἀποδώσουμε τιμή σέ ἐκπρόσωπο τῆς Κυβερνήσεως ἤ τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, κατά τήν ἐγγίζουσα κορυφαία ἑορτή καί πανήγυρι τῆς Παναγίας μας τῆς Μυρτιδιωτίσσης (23 καί 24 Σεπτεμβρίου ἐ.ἔ.), ἤ σέ προσεχεῖς ἐκδηλώσεις, ἐφ’ ὅσον ἐκ τῶν προτέρων εἶναι γνωστή ἡ θετική τοποθέτησίς των ἐν ὄψει τῆς ψηφίσεως τοῦ ψυχοκτόνου καί ἀνηκούστου αὐτοῦ νομοσχεδίου διά τά Ἑλληνικά δεδομένα, καί 
 
7ον Ἀπευθύνουμε ἔμπονη καί ἐναγώνια ἔκκληση γιά καταλυτική παρέμβαση: Στόν Μακ. Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.Ἱερώνυμον. Στόν Ἐξοχώτατον Πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κ.Προκόπιον Παυλόπουλον. Στόν Ἐξοχώτατον Πρωθυπουργόν τῆς Χώρας μας κ.Ἀλέξιο Τσίπρα. Στόν Πρόεδρο τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων κ.Νικόλαον Βούτσην καί τέλος στούς Ἀρχηγούς τῶν Κοινοβουλευτικῶν Κομμάτων.
 
Οἱ εὐθύνες ὅλων μας εἶναι τεράστιες καί ἱστορικές.«Φύλακες γρηγορεῖτε. Οἱ καιροί οὐ μενετοί».
 
Ἐφ’ ᾧ συνετάγη τό παρόν ψήφισμα τῆς Ἱερατικῆς μας Συνάξεως καί -ὑπογραφόμενο- προωθεῖται εἰς τούς ἐν θέματι παραλῆπτες.    
 
 
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 

†Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ 
                         
ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΤΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ
Πρωτ.Πέτρος Μαριᾶτος - Ἰατρός 
Ἀρχιμ. Πέτρος Κασιμάτης 
Ἀρχιμ. Φρουμέντιος Δημητρίου 
Ἀρχιμ. Πέτρος Σκλᾶβος
Πρωτ.Παναγιώτης Μεγαλοκονόμος
Πρωτ. Παναγιώτης Διακόπουλος
Οἰκονομ.Γεώργιος Ἀδικημενάκης
Ἱερομ. Σεραφείμ Μαρσέλλος 
Ἱερεύς Ἰωάννης Γολεμάτης
Ἱερεύς Κωνσταντῖνος Λαγός
Ἱερεύς Νικόλαος Ζουναρέλης
Ἱερεύς Ἰωάννης Παπανδρόπουλος
Διάκονος Παῦλος Καλλίκας
 
    Ἀνακοινοῦται εἰς:
1.Μακαριώτατον Πρόεδρον Ἱερᾶς Συνόδου Ἐκκλησίας Ἑλλάδος
2.Πρόεδρον Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας
3.Πρωθυπουργόν κ.Ἀλέξιον Τσίπραν
4.Πρόεδρον Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων
5.Ἀρχηγούς Κομμάτων Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων
6.Ὑπουργόν Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων
7.Βουλευτάς Α΄Περιφέρειας Πειραιᾶ καί Νήσων
 


https://www.impantokratoros.gr

Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2017

Ο Νεομάρτυς Άγιος Ιωάννης ο εκ Κονίτσης (Τούρκος και μωαμεθανός πριν)

Ο Νεομάρτυς Άγιος Ιωάννης ο εκ Κονίτσης (Τούρκος και μωαμεθανός πριν)

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
Στά χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας, ὅπως εἶναι σέ ὅλους γνωστό, πολλοί ὀρθόδοξοι χριστιανοί – κυρίως νέοι καί νέες – ἐμαρτύρησαν γιά τήν πίστη τους, γιά νά μή γίνουν μουσουλμάνοι. Ἀκόμη καί κάποιοι ἄλλοι – λίγοι πάντως – πού εἶχαν ἀλλαξοπιστήσει, ἀργότερα ἐπέστρεψαν στήν Ἐκκλησία, καί ἀξιώθηκαν καί αὐτοί νά λάβουν «τόν τῆς δικαιοσύνης στέφανον», ἀπό τά χέρια τοῦ ἀγωνοθέτη Χριστοῦ. Κι᾽ ἦταν πολύ δύσκολα τά χρόνια ἐκεῖνα τῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς, ὅσο κι᾽ ἄν ὡρισμένοι «προοδευτικοί» τῆς ἐποχῆς μας, προσπαθοῦν νά τά παρουσιάσουν ὡς, περίπου, ἰδεώδη. Ἀλλά ἡ ἱστορική ἀλήθεια βεβαιώνει, πώς οἱ «ραγιᾶδες» «διήρχοντο διά πυρός καί ὕδατος» (Ψαλμ. ξε΄12), ἀφοῦ εἶχαν συνεχῶς πάνω ἀπό τό κεφάλι τους τόν ἀμείλικτο Τοῦρκο δυνάστη, τετρακόσια (400) χρόνια γιά τήν νότια Ἑλλάδα, καί πεντακόσια (500) γιά τήν Θράκη, τήν Μακεδονία καί τήν Ἤπειρο.
-Β-
Καί, βέβαια, εἶναι φυσικό, οἱ χριστιανοί νά ἀντιμετώπιζαν τό μῖσος τῶν Τούρκων, ὅταν, μάλιστα, ἠρνοῦντο νά ἐξισλαμισθοῦν, καί ἀπετέλεσαν ἔτσι τήν στρατειά τῶν «Νεομαρτύρων». Συνέβη, ὅμως καί μουσουλμᾶνοι, ὄχι πολλοί, νά γίνουν χριστιανοί, καί νά ἀντιμετωπίσουν κι᾽ αὐτοί τήν δολοφονική ὀργή τῶν πρώην ὁμοθρήσκων τους. Μιά παρόμοια περίπτωση εἶναι αὐτή τοῦ Νεομάρτυρος Ἰωάννου τοῦ ἐκ Κονίτσης. Ὁ Ἰωάννης ἦταν καί μουσουλμᾶνος καί Τοῦρκος, γυιός, μάλιστα, τοῦ Σέχη τῆς Κονίτσης, ὀνομαζόμενος Χασάν.
Τώρα, πῶς ὁ εἰκοσάχρονος Χασάν προσελκύσθηκε στήν Ὀρθοδοξία, δέν τό γνωρίζουμε, ἀφοῦ «τό Πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ» (Ἰωάν. γ΄ 8) καί ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο – τόν κάθε ἄνθρωπο, ἀνεξαρτήτως φυλῆς καί ἔθνους – στό Φῶς καί στήν ἀλήθεια του Εὐαγγελίου. Ἐκεῖνο πού εἶναι γνωστό, εἶναι ὅτι ὁ Χασάν, ἔφηβος ἀκόμη, βρέθηκε στό Ἀγρίνιο καί, φαίνεται, ἐντυπωσιάσθηκε ἀπό τήν συνειδητή χριστιανική ζωή τῶν κατοίκων. Ζήτησε, λοιπόν, νά γίνῃ κι᾽ αὐτός χριστιανός. Τοῦ ὑπέδειξαν, ὅμως, μέ σύνεση, ὅτι τό καλλίτερο θά ἦταν νά πήγαινε στήν Ἰθάκη, πού τότε ἦταν ὑπό τήν κατοχή τῶν Ἐνετῶν, ὥστε ἡ μεταστροφή του νά μήν ἔχῃ δυσμενεῖς ἐπιπτώσεις γιά τούς Ἀγρινιῶτες χριστιανούς. Ἔτσι καί ἔγινε. Ὁ Χασάν πῆγε στήν Ἰθάκη κατηχήθηκε, βαπτίσθηκε, καί μέ τό ὄνομα πλέον Ἰωάννης ἐγύρισε στό Ἀγρίνιο, ὅπου δημιούργησε χριστιανική οἰκογένεια, ἐργαζόμενος σάν ἀγροφύλακας στό χωριό Μαχαλᾶς, σημερινές Φυτεῖες.
-Γ-
Ὅταν, ὅμως, ἔγινε γνωστό τό περιστατικό, ὁ Ἰωάννης συνελήφθη, βασανίστηκε, καί ἐπειδή δέν ἀρνήθηκε τήν χριστιανική του πίστη, ἀποκεφαλίστηκε στίς 23 Σεπτεμβρίου 1814. Τόσο βαθειά εἶχε ριζώσει μέσα του ἡ ἀγάπη γιά τόν Χριστό, ὥστε θά μποροῦσε κι᾽ αὐτός νά ἐπαναλάβῃ μαζί μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο: «Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦϗ  Θλῖψις ἤ στενοχωρία ἤ διωγμός … ἤ μάχαιρα;» (Ρωμ. η΄ 35). Τίποτε δέν θά μπορέσῃ νά μᾶς χωρίσῃ «ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἠμῶν» (Ρωμ. η΄ 39).
Αὐτό τό παλληκάρι τοῦ Χριστοῦ, τόν Ἅγιο Νεομάρτυρα Ἰωάννη τόν ἐκ Κονίτσης γιορτάζει ἡ Μητρόπολή μας, στίς 22 καί 23 Σεπτεμβρίου 2017. Τήν παραμονή θά ψαλῇ ὁ Μέγας Ἑσπερινός καί τήν κυριώνυμη ἡμέρα θά τελεσθῇ ἡ Θεία Λειτουργία.
Σέ καιρούς ὑποτονικούς ἀπό πνευματικῆς ἐπόψεως, μορφές ὅπως αὐτή τοῦ Νεομάρτυρος Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ ἐκ Κονίτσης, πρέπει νά τιμῶνται καί νά προβάλλωνται σάν πρότυπα, πρό παντός στούς νέους μας. Γι᾽ αὐτό σᾶς περιμένω ὅλους, τόσο στόν Ἑσπερινό, ὅσο καί κυρίως στήν Θεία Λειτουργία, γιά νά συνεορτάσουμε τήν μνήμην τοῦ συμπολίτη μας Ἁγίου Ἰωάννου καί νά ἀντλήσουμε δύναμη ἀπό τό ἡρωϊκό του φρόνημα.
Χρόνια πολλά, καλά, ἅγια, εὐλογημένα, ἡρωϊκά.
Διάπυρος πρός Χριστόν εὐχέτης
Ὁ Μητροπολίτης
+ Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ
πηγή: impantokratoros
https://simeiakairwn.wordpress.com