ΘΕΕ ΜΟΥ ΔΩΣ΄ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΥΧΗ…

Λέγε την ευχή: αγιάζει το στόμα, αγιάζει ο αέρας, αγιάζει ο τόπος που λέγεται, Οι δαίμονες βάζουν χίλια εμπόδια δια να μην προσευχηθεί ο άνθρωπος, επειδή όλες οι παγίδες , όλα τα δίκτυα των δαιμόνων καταστρέφονται δια της προσευχής. Άπειρες φορές οι δαίμονες δια στόματος δαιμονισμένων ομολόγησαν ότι καίονται από την ενέργεια της ευχής. (Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης)

-Πρέπει συνεχώς αδιαλείπτως να λέμε την ευχή. Μέσα στη καρδιά μας και το νου μας πρέπει να μείνει μόνο το όνομα του Χριστού μας. Γιατί όταν εμείς αφήνουμε την προσευχή, την , την επικοινωνία μας με το Θεό, τότε ο διάβολος με λογισμούς αρχίζει και μας ζαλίζει και δεν ξέρουμε πλέον ούτε τι θέλουμε, ούτε τι λέμε , ούτε τι κάνουμε. (Αγιος Γέροντας Παϊσιος)

-Η ευχή μας φέρνει κοντά στον Χριστό. Κάποτε μου ήρθε (να εξομολογηθεί) ένας μεγαλόσχημος .

Μου είπε: Έχω φθάσει , Αββά σε απόγνωση. Δεν βλέπω καμιά αλλαγή στο καλύτερο. Πως θα βελτιωθώ; Πώς θα πεθάνω για την αμαρτία; Αισθάνομαι την πλήρη αδυναμία μου. Υπάρχει άραγε ελπίδα σωτηρίας.

Βεβαίως υπάρχει. Λέγε όσο πιο πολύ μπορείς την ευχή. Και άφησε τα πάντα στα χέρια του θεού. Και ποια η ωφέλεια από την ευχή όταν δε συμμετέχει ο νους και η καρδιά; Τεράστια ωφέλεια. Είναι γνωστό ότι η «ευχή» έχει πολλές βαθμίδες: από την απλή προφορά των λέξεων της «ευχής» μέχρι την «ευχή» την θαυματουργική. Μα έστω και στην κατώτατη βαθμίδα να βρισκόμαστε και αυτό για μας είναι ψυχικά πολύ ωφέλιμο και σωτήριο. Από τον άνθρωπο που λέγει την «ευχή» φεύγουν οι δυνάμεις του εχθρού μας. Και ο άνθρωπος αυτός γρήγορα ή αργά οπωσδήποτε θα σωθεί. Αναστήθηκα! Αναστέναξε ο Μεγαλόσχημος.

Από δω και πέρα δεν πρόκειται πια να πέσω σε ακηδία και απόγνωση. Το λέγω λοιπόν και το επαναλαμβάνω: λέτε την «ευχή» .’Έστω και μόνο με το στόμα. Και ο Κύριος δεν θα σας αφήσει (Στάρετς Βαρσανούφιος της Όπτινα)

-Δια της ευχής “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με” θα κερδίσεις το παν. Δια της ευχής καθαρίζεται ο άνθρωπος, λαμπρύνεται, αγιάζεται. Η ευχή είναι το σωσίβιο της ψυχής και του σώματος. Η ευχή είναι η βάση της τελειότητας. Θα λεπτυνθείτε και θα πετάτε με την ευχή. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος σωτηρίας, καθαρισμού και αγιασμού από την νοερά προσευχή. Αυτή γέμισε τον παράδεισο από άγιους ανθρώπους (Γέροντας Αμφιλόχιος)

-Λέγε ακατάπαυστα την ευχή “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με” με τη γλώσσα και με τον νου. Όταν η γλώσσα κουράζεται ας αρχίζει ο νους. Και πάλιν όταν ο νους βαρύνεται, η γλώσσα . Μόνον να μην παύεις. Λοιπόν όταν ευχόμενος κρατάει τον νου του να μην φαντάζεται τίποτα, αλλά προσέχει μόνον στα λόγια της ευχής. (Γέρων Ιωσήφ)

-Όλη η τέχνη είναι αυτή ακριβώς. Είτε περπατάς είτε κάθεσαι, είτε στέκεσαι, είτε εργάζεσαι, είτε βρίσκεσαι στην εκκλησία, άσε τη προσευχή αυτή να γλιστρήσει από τα χείλη σου “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με” με τη προσευχή αυτή στην καρδιά σου θα βρεις εσωτερική ειρήνη και γαλήνη σώματος και ψυχής ( Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ)

ΤΟ ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙ – ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΟΝΑΧΗ

elena1111ful

Πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com

Επιστολή υπερπολύτεκνου πατέρα προς τον Υπουργό Παιδείας

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΥΠΕΡΠΟΛΥΤΕΚΝΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Θεσσαλονίκη 26/09/2018

Αγαπητέ κ. Υπουργέ,

Με τη χάρη του Θεού, είμαι ένας υπερπολύτεκνος πατέρας 10 παιδιών, εκ των οποίων τα 6 είναι μαθητές δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου, και έχουν παραλάβει τα βιβλία (τους φακέλους) μαθητή των θρησκευτικών.

Μετά μεγάλης μου λύπης διαπίστωσα ότι περιφρονήσατε τους Ελληνορθόδοξους γονείς και μαθητές, περιφρομήσατε την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία, περιφρονήσατε το Ελληνικό Σύνταγμα, περιφρονήσατε έως και το Ανώτατο Συμβούλιο της Επικράτειας, το οποίο έκρινε τον εν λόγω φάκελο άκυρο και παράνομο.

Σεβαστήκατε δε την Μουσουλμανική κοινότητα και την Ιουδαϊκή κοινότητα.

Μήπως τελικά, κύριε Υπουργέ, έχετε ρατσιστική συμπεριφορά προς τους Ελληνορθόδοξους πολίτες;

Για τους παραπάνω λόγους, σας επιστρέφουμε για 2η συνεχή χρονιά ως απαράδεκτα τα βιβλία (τους φακέλους) μαθητή. Τα επιστρέφουμε σε ένα υπουργείο, στο οποίο προς το παρόν προΐστασθε, που συμβαδίζει με τις απαράδεκτες κινήσεις της παγκοσμιοποίησης, της πανθρησκείας, της πολυπολιτισμικότητας, καθώς και με τις κινήσεις καταξίωσης της -σύμφωνα με την ορθόδοξη διδασκαλία- ομοφυλοφιλικής διαστροφής.

Ευχόμαστε ο Τριαδικός Θεός να σας φωτίσει, ώστε να μετανοήσετε εγκαίρως, πριν κλείσετε οριστικά τα μάτια σας στον μάταιο τούτο κόσμο.

Με σεβασμό
Τσακιρίδης Μιχαήλ

Κοινοποίηση

Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων
Έντυπα και Ηλεκτρονικά Μ.Μ.Ε.
Διάφοροι φορείς κ.τ.λ.

Πηγή: https://www.impantokratoros.gr

Οι Κρυπτοχριστιανοί στον Πόντο και η ιστορία τους

Οι Κρυπτοχριστιανοί στον Πόντο και η ιστορία τους

 

Ο Άγιος Νικόλαος Κερασούντος

Γράφει ο Θεόδωρος Ν. Ρωμανίδης

Οι πρώτες πηγές για τον κρυπτοχριστιανισμό, κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είναι δύο επιστολές του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη ΙΔ΄ (1337-1347) του Απρηνού ή Καλέκα, που απευθύνονται στον χριστιανικό πληθυσμό της Νίκαιας της Βιθυνίας τα έτη 1338 και 1340. 

Οι βίαιοι όμως εξισλαμισμοί, που είναι από τα κυριότερα αίτια της εμφάνισής του, μετά την πτώση της Βασιλεύουσας (1453) και της Τραπεζούντας (1461), είχαν τεράστια επίδραση στην εμφάνιση του κρυπτοχριστιανισμού.

Οι έχοντες δυνατότητα Έλληνες καταφεύγουν στη Ρωσία και στις Παραδουνάβιες χώρες. Αυτοί που έμειναν αναγκάζονται υπό το κράτος της βίας και των πιέσεων να αλλαξοπιστήσουν για να σώσουν τη ζωή, την τιμή, τις οικογένειες, τις περιουσίες τους, και κυρίως να απαλλαγούν από την καθημερινή απάνθρωπη συμπεριφορά των κατακτητών.

Ο ιστορικός Περικλής Τριανταφυλλίδης γράφει ότι «ο Έλλην ενομίζετο και των κυνών ευτελέστερος». Οι ραγιάδες οφείλουν να φορούν μόνον μαύρα ρούχα και μόνον από χονδρό βαμβακερό ύφασμα. Το σπίτι του Έλληνα έπρεπε να είναι μονώροφο, ασοβάτιστο, και φυσικά άβαφο.

Στο δρόμο όταν συναντούσε Τούρκο έπρεπε να κατέβει από το πεζοδρόμιο η να απομακρυνθεί από το δρόμο του και να κάμει «υποκλίσεις εδαφιαίας». Συχνά υποχρεούνταν να κάνει τραπέζι σε Τούρκο με όλη την ανατολίτικη ποικιλία φαγητών και γλυκισμάτων.

Εθεωρείτο καλότυχος αν ο «φιλοξενούμενος» περιοριζόταν μόνο στο φαγητό, καθώς συχνά απαιτούσε και χρηματική αποζημίωση για την απασχόληση των… δοντιών του, το περίφημο «ντις παρασί».

Η φυσική καλλονή, η ομορφιά, ήταν επικίνδυνη πολυτέλεια τόσο για τα κορίτσια όσο και για τα αγόρια.

Η οικονομική εξαθλίωση των ραγιάδων, μέσω φόρων, πρωταρχικό μέλημα. Ο «κεφαλικός» φόρος και ο φόρος «αγγαριών» ήταν μερικοί από αυτούς.

Ο φόρος υπό το όνομα «σαλγούνι» επιβαλλόταν πολλές φορές μέσα στο χρόνο σε όλους τους κατοίκους, αλλά την αναλογία των Τούρκων την πλήρωναν οι χριστιανοί.

Από τα αυτοκρατορικά ταμεία μέχρι να φτάσει στον φορολογούμενο χριστιανό «διήρχετο από αμετρήτους σταθμούς» και σε κάθε σταθμό έπρεπε να αυξηθεί υπέρ του… σταθμάρχη.

Με αποτέλεσμα, όταν έφτανε στον φορολογούμενο να υπερβαίνει το εκατονταπλάσιο του αρχικού, όπως γράφει ο Φίλων Κτενίδης.


Οι τοπικοί άρχοντες, οι περιώνυμοι «ντερεμπέηδες» (ντερέμπεης = ο μπέης του ποταμού, δηλαδή ο απόλυτος τοπάρχης στα χωριά κατά μήκος ενός ποταμού), ήταν ασύδοτοι.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες ξεπήδησαν οι κρυπτοχριστιανοί. Οι κρυπτοχριστιανοί στον Πόντο ονομάζονταν και «κλωστοί» από το ρήμα «κλώθω», «κλώσκουμαι».

Δήθεν ήταν μουσουλμάνοι και, αφού εκχριστιανίστηκαν, επέστρεψαν στο Ισλάμ. Στην Κρήτη ονομάζονταν «κουρμουλήδες» και στην Κύπρο «λινοβάμβακες».

Ο εξισλαμισμός γίνονταν για λόγους φανατισμού αλλά και για σταθερή επικράτηση των κατακτητών. Η Ορθοδοξία ήταν ικανή να κρατήσει ισχυρά δεμένους τους υπόδουλους στον εθνικό κορμό.

Έτσι και αυτοί που αναγκάστηκαν να αφήσουν την ελληνική γλώσσα, π.χ. οι Καραμανλήδες, δεν έχασαν την εθνική τους ταυτότητα. Αντίθετα, όσοι αλλαξοπίστησαν έκοψαν τους δεσμούς τους με το έθνος και ας κράτησαν την γλώσσα.

Τέτοια παραδείγματα οι τουρκοκρητικοί, οι βαλαάδες στην Μακεδονία, οι οφλήδες και οι τονιαλήδες στον Πόντο. Όσοι εξισλαμίζονταν απέφευγαν τις καθημερινές πιέσεις, ήταν για αυτούς μια λύτρωση· τους δίνονταν προνόμια, χρήματα και εξουσία.

Οι περισσότεροι από αυτούς παρέμειναν κρυφά χριστιανοί. Διατήρησαν τη γλώσσα τους και πολλοί στην περιοχή του ποταμού Όφι έχουν ελληνικά επίθετα.

Λέγεται ότι κάποιος μωαμεθανός κάτοικος της περιοχής του, σε ανακριτικό γραφείο, έδινε τα στοιχεία του –όνομα, διεύθυνση, κτλ.–, και έπρεπε να πει το και το όνομα του παππού του.

Στην επίμονη απαίτηση του ανακριτή του απάντησε «Εφέντη, κουρτουλάμα θυμιαντό τζικάρ», δηλαδή «Κύριε μην πολυσκαλίζεις, θα βγει θυμιατήρι», θέλοντας να του πει ότι ο παππούς του ήταν ιερέας.

Ολόκληρα χωριά στον Πόντο κατοικούνταν από κρυπτοχριστιανούς, οι οποίοι έπρεπε όμως να εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα ως μωαμεθανοί. Ήταν υποχρεωμένοι να πηγαίνουν τακτικά στα τζαμιά για το τακτικό ναμάζι, ασχέτως με το είδος της προσευχής που σιγοψιθύριζαν.

Όταν πέθαινε κάποιος, ενώ οι Τούρκοι μουλάδες μετέφεραν τη σορό, την ίδια ώρα σε κρυφό χριστιανικό ναό έψαλλαν τη νεκρώσιμη ακολουθία. Πολλές φορές τον έθαβαν κρυφά η έθαβαν ένα ανδρείκελο στα μωαμεθανικά νεκροταφεία.

Διηγούνται ότι την Κρώμνη για 12 ολόκληρα χρόνια την επισκέπτονταν ένας Χότζας, ο οποίος έκανε τις προσευχές του μαζί με τους κατοίκους, οι οποίοι ψιθύριζαν προσευχές αλλά… στον Χριστό.

Σε ένα ταξίδι του στην Κρώμνη αντάμωσε στο δρόμο μια ομάδα ανθρώπων που κουβαλούσαν πάνω σε φορείο έναν άρρωστο. Ρωτώντας έμαθε ότι τον πήγαιναν για αλλαγή κλίματος και θεραπεία στην Αργυρούπολη.

«Πατριώτες, τους είπε, να τον πάτε στην Κρώμνη. Εκεί οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν. Δέκα χρόνια δεν είδα ούτε μια κηδεία».

Είναι βέβαιο ότι με την ανταλλαγή δεν έφυγαν όλοι εξ αιτίας του πολέμου. Σε ορισμένες περιοχές αρκετοί κρυπτοχριστιανοί δεν μπόρεσαν να φανερωθούν.

Υπήρχαν επίσης γάμοι χριστιανών η κρυπτοχριστιανών με Τούρκους. Πολλά παιδιά, κατά τη διάρκεια των διωγμών των Ελλήνων, έμειναν ορφανά η απήχθησαν από Τούρκους.

Στο βιβλίο του Ο πολιτισμός του Πόντου, ο Ομέρ Ασάν γράφει ότι κατά την έρευνά του να ανακαλύψει την ταυτότητα των προγόνων του, και σε ερώτηση πώς έμαθαν την ελληνική γλώσσα, τα ρωμαίικα όπως τα λένε, έλαβε την εξής απάντηση «Εμείς αυτήν τη γλώσσα μιλούσαμε. Τα τουρκικά τα μάθαμε μετά».

Το 2001, σε επίσκεψη συλλόγου στον Πόντο και κατά τη μετάβασή τους στη Μονή Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα, ένας από τους εκδρομείς ρώτησε στη διαδρομή μια γυναίκα αν είναι στον σωστό δρόμο.

Άκουσε αυτή τα ποντιακά που μιλούσαν, και ρώτησε αν όλοι οι εκδρομείς είναι «δικοί μας». Όταν πήρε θετική απάντηση, γύρισε και είπε: «κι εγώ δικιά σας είμαι».

Το 1991-1992, στην προσπάθεια εισδοχής της Τουρκίας στην Ενωμένη Ευρώπη, αναδείχθηκαν από την κρατική τους τηλεόραση ζητήματα γλωσσικά-μειονοτικά. Ορόσημο ήταν η συνέντευξη μιας γριάς Πόντιας μουσουλμάνας σε Τουρκάλα δημοσιογράφο.

Στην ερώτηση «ποια είναι η γλώσσα που μιλάτε», η Πόντια γιαγιά δεν χάρισε κάστανα: «η γλώσσα που μιλάω δεν είναι τουρκικά, και από τον αέρα δεν τα έμαθα»!

Σήμερα σε 60 χωριά της Τραπεζούντας, κυρίως στην περιοχή του Όφι, ζουν –σύμφωνα με συντηρητικούς υπολογισμούς–, περίπου 300.000 κρυπτοχριστιανοί.

«Στο χωριό, στην πόλη, στο σχολείο, μας έμαθαν ότι είμαστε Τούρκοι. Στη γειτονιά, στο σχολείο, στη δουλειά, μιλούσαμε τα τουρκικά.

Όμως, στο σπίτι, στο χωριό, η γιαγιά, ο παππούς μου, όλοι στην οικογένεια μιλούσαν μεταξύ τους τη γλώσσα που ονομάζανε ρωμαίικα. Επομένως τι ήμασταν εμείς; Ρωμιοί ή Τούρκοι;» αναρωτήθηκε ο Ομέρ Ασάν όταν ξεκίνησε την έρευνα του.


ΠΗΓΕΣ

Φίλων Κτενίδης, «Οι κρυπτοχριστιανοί του Πόντου», διάλεξη στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, 20/5/1954.

Περ. Ποντιακά φύλλα.

Κυριακή Χρυσουλίδου, «Οι κρυπτοχριστιανοί του Πόντου» (μεταπτυχιακή εργασία), ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη 2008.

«Νέα Πρωία» (neaproia.wordpress.com).

(Με την ευκαιρία της ομιλίας του καθηγητή κ. Στάθη Πελαγίδη στο ΙΘΤΠ την Τετάρτη 6 Απριλίου 2016 και ώρα 19:00 με θέμα «Κρυπτοχριστιανοί ή κρυπτομουσουλμάνοι; Το κρυπτοχριστιανικό ζήτημα στον Πόντο».)

Θεόδωρος Ν. Ρωμανίδης, Σύλλογος Ποντίων Ν. Ξάνθης
http://www.pontos-news.gr/article/148877/kryptohristianoi-ston-ponto-i-istoria-toys

http://dictyo.gr/index.php/categories/item/54934-oi-kryptoxristianoi-ston-ponto-kai-i-istoria-tous

Άγιος Νεκτάριος: Μην λιποψυχείτε και μη θλίβεστε

Άγιος Νεκτάριος: Μην λιποψυχείτε και μη θλίβεστε

Βάλσαμο στην ψυχή είναι τα λόγια του Αγίου Νεκταρίου και τόσο επίκαιρα. Μην λιποψυχείτε, μη θλίβεστε και μην δειλιάζετε... 


Οι πειρασμοί παραχωρούνται για να φανερωθούν τα κρυμμένα πάθη, να καταπολεμηθούν κι έτσι να θεραπευθεί η ψυχή.

Είναι και αυτοί δείγμα του θείου ελέους. Γι' αυτό εμπιστεύσου στο Θεό και ζήτησε τη βοήθειά Του, ώστε να σε δυναμώσει στον αγώνα σου. Η ελπίδα στο Θεό δεν οδηγεί ποτέ στην απελπισία. Οι πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη.

Ο Θεός ξέρει την αντοχή του καθενός μας και παραχωρεί τους πειρασμούς κατά το μέτρο των δυνάμεών μας. Να φροντίζουμε όμως κι εμείς να είμαστε άγρυπνοι και προσεκτικοί, για να μη βάλουμε μόνοι μας τον εαυτό μας σε πειρασμό.

Εμπιστευθείτε στο Θεό τον Αγαθό, τον Ισχυρό, τον Ζώντα, και Αυτός θα σας οδηγήσει στην ανάπαυση. Μετά από τις δοκιμασίες ακολουθεί η πνευματική χαρά. Ο Κύριος παρακολουθεί όσους υπομένουν τις δοκιμασίες και τις θλίψεις για τη δική Του αγάπη. Μη λιποψυχείτε λοιπόν και μη δειλιάζετε.

Δεν θέλω να θλίβεστε και να συγχύζεστε για όσα συμβαίνουν αντίθετα με τη θέληση σας: όσο δίκαιη και αν είναι αυτή. Μια τέτοια θλίψη μαρτυρεί την ύπαρξη εγωισμού. Προσέχετε τον εγωισμό που κρύβεται κάτω από τη μορφή του δικαιώματος. Προσέχετε και την άκαιρη λύπη που δημιουργείται μετά από ένα δίκαιο έλεγχο. Η υπερβολική θλίψη για όλα αυτά είναι του πειρασμού.

Μία είναι η αληθινή θλίψη. Αυτή που δημιουργείται, όταν γνωρίσουμε καλά την άθλια κατάσταση που βρίσκεται η ψυχή μας. Όλες οι άλλες θλίψεις δεν έχουν καμιά σχέση με τη χάρη του Θεού.

Φροντίζετε να περιφρουρείτε στην καρδιά σας τη χαρά του Αγίου Πνεύματος και να μην επιτρέπετε στον πονηρό να χύνει την πίκρα του. Προσέχετε! Προσέχετε, μήπως ο Παράδεισος που υπάρχει μέσα σας μετατραπεί σε κόλαση.

Πηγή: agioritikovima.gr

http://sfa-cryptochristian.blogspot.com

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας: Ποτέ δεν αφήνει ο Θεός! Δεν φορτώνει περισσότερο από ό,τι δύναται να σηκώσει ο άνθρωπος

Εις όλας τας περιστάσεις άνω έχε το νοερόν όμμα της ψυχής, όθεν και η βοήθεια θα έλθη. Μην απελπίζου ό,τι και αν συμβή, κατά τον πειρασμόν και η έκβασις ακολουθεί.

Ποτέ δεν αφήνει ο Θεός ή μάλλον δεν φορτώνει περισσότερον από ό,τι δύναται να σηκώση ο άνθρωπος.

Εάν οι άνθρωποι τούτο ποιούσι, πόσον μάλλον ο αγαθός Θεός, ο Οποίος δια τον άνθρωπον έχυσε το Πανάγιόν Του Αίμα επί του Σταυρού! Δια των θλίψεων των προσκαίρων, τας οποίας υπομένουν οι χριστιανοί η αλήθεια είναι ότι εξαγοράζουν την μελλοντικήν, την αιώνιον χαράν και ανάπαυσιν. Ποτέ, ποτέ να μη μακαρίζωμεν εκείνους τους ανθρώπους, που έχουν εδώ εις την γην αναφαίρετον χαράν και ειρήνην, μάλλον να τους λυπούμεθα, διότι η πρόσκαιρος χαρά, θα τους γίνη πρόσκομμα δια την μέλλουσαν ζωήν.

Ο Θεός είναι ελεήμων μα και δίκαιος, ελεήμων δια την παρούσαν ζωήν, μετά θάνατον δικαιοκρίτης, δεν δύναται τους θλιβομένους χριστιανούς-μα χριστιανούς τη αληθεία, όχι με όνομα μόνον- να τους δώση και αιώνιον στενοχωρίαν, αλλά εκεί θα τους δώση χαράν αναφαίρετον, την οποίαν ουδείς θα δυνηθή να τους την αφαιρέση, δεν ημπορεί από κόλασιν εις κόλασιν να εμβάλη ο Θεός τον άνθρωπον.

Χαίρε λοιπόν εσύ μάλλον, παρά να λυπήσαι, διότι σε ηξίωσεν ο Θεός να πάσχης πρόσκαιρα, δια να σε αναπαύση αιώνια.

Η αιώνιος χαρά επιφυλάσσεται μόνον δια τους λυπημένους χριστιανούς. Ο Κύριος εις το ιερόν Ευαγγέλιον λέγει περί του πλουσίου και του Λαζάρου: «είπεν Αβραάμ προς τον πλούσιον: τέκνον, μνήσθητι ότι απέλαβες συ τα αγαθά σου εν τη ζωή σου και Λάζαρος ομοίως τα κακά, νυν δε ώδε παρακαλείται, συ δε οδυνάσαι!» ( Λουκ. 16,25 ).

Προσωποληψίαν ποτέ δεν ποιεί ο Θεός, αλλά κατά δίκαιον λόγον, ούτω θα ποιήση. Εάν θα ρίψης ένα βλέμμα εις τους βίους των αγίων, θα ίδης όλο πειρασμούς, θλίψεις, στενοχωρίας, ούτω διήνυσαν την ζωήν των. Ουδείς τρυφηλός θα εισέλθη εις την κατοικίαν την αιώνιον, όπου είναι πεπληρωμένη ανεκλαλήτου χαράς, αλλά όσοι εθλίβησαν και υπέμειναν δια τον Θεόν, ίνα φυλάξωσιν τας εντολάς Του.

Λέγει ο Κύριος: «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» ( Ιωάν. 16,33 ). Ένας Θεός όπου ήλθεν εις την γην, εις όλην την ζωήν Του είχε κόπους και πόνους, και τέλος που κατέληξε; Επί Σταυρού κρεμάμενος, ως επικατάρατος, ίνα τον φραγμόν της κατάρας καταρρίψη.

Αι φοβεραί οδύναι εστένωσαν την καρδίαν του Θεανθρώπου και έκραζε: «Θεέ μου, Θεέ μου, ίνα τι με εγκατέλιπες»! Η γη εσείετο, και το καταπέτασμα του Ναού εσχίσθη εις το μέσον αισθητώς βλεπόμενα, αλλά νοερώς εσείετο και κατεκρημνίζετο εις τέλος το απόρθητον τείχος της κατάρας, το αναμέσον Θεού και ανθρώπου, και εκπνεύσας ο Ιησούς, ηνώθησαν τα πριν διεστώτα και ο άνθρωπος έγινεν όχι απλώς φίλος Θεού, αλλά έλαβε συγγένειαν, έλαβε την χάριν της υιοθεσίας, «κληρονόμος μεν Θεού, συγκληρονόμος δε Χριστού».

Διότι ο άνθρωπος έδωκε την Παναγίαν Παρθένον εις Μητέρα προς τον Υιόν, αλλά και ο Χριστός εξ αγνών αιμάτων της έλαβε σάρκα και αύτη η ανθρωπίνη σάρκα θεωθείσα εκάθισε δεξιά του Θεού και Πατρός, και οράται ο Θεός εις τους ουρανούς και προσκυνείται και υπό ανθρωπίνην φύσιν από τους αγγέλους. Βλέπεις που ανέβη το ανθρώπινον γένος; Κατά χάριν θεοί! Και χωρίς στενοχωρίας δύναται κανείς να φθάση εκεί;

Θα στενοχωρηθώμεν, θα θλιβώμεν, αλλά μίαν ημέραν θα λήξουν και θα λησμονηθούν όλα, αμέσως η αιώνιος Χαρά θα ανοίξη διάπλατα τας τρυφεράς αγκάλας και θα φωνάξη: «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι (θλίψεων ), καγώ αναπαύσω υμάς» ( Ματθ. 11,28 ).

Εις κάθε σου πράξιν και ενέργειαν ή εν λόγω ή κατά διάνοιαν, σκέψου ότι παρών ευρίσκεται ο Θεός, ο Οποίος τας βλέπει και μίαν ημέραν θα τας κρίνη. Από αυτήν την σωτήριον μελέτην γεννάται ο θείος φόβος, ο οποίος προξενεί μεγίστην ωφέλειαν, «προωρώμην τον Κύριον ενώπιόν μου δια παντός, ότι εκ δεξιών μου εστίν, ίνα μη σαλευτώ», έλεγεν ο προφήτης Δαυίδ (Ψαλμ. 15,8 ).

«Λύχνος τοις ποσί μου ο Νόμος σου και φως ταις τρίβοις μου» (Ψαλμ. 118,105 ). Προξενεί δε και ταπείνωσιν. Ώστε η ταπεινοφροσύνη δεν γεννάται μόνον εκ πειρασμών και δοκιμασιών, αλλά γεννάται και από την πνευματικήν μελέτην και από την επίγνωσιν της ασθενείας μας. Σκέπτεται κανείς πόσον αδύνατος είναι ο άνθρωπος, ώστε να μη δύναται να ποιή το αγαθόν, καίτοι υπάρχει εσπαρμένον μέσα εις την φύσιν του, το κακόν αντιθέτως πολύ εύκολα το ποιεί, καίτοι υπάρχει παρείσακτον.

Ο άνθρωπος θέλει να ευαρεστήση εις τον Θεόν, αλλά εάν δεν συνεργήση η χάρις του Θεού, το καλόν που κάνει δεν είναι καλόν, και, αν θελήση να κοπιάση, εάν δεν βοηθήση ο Θεός, εις μάτην η θέλησις και ο κόπος.

Σκεπτόμενος ο άνθρωπος το παρελθόν του, όταν δεν εγνώριζε τον Θεόν, πόσον ημάρτανε, συντρίβεται, ταπεινώνεται, κλαίει, ζητεί συγχώρησιν και διαλογίζεται: «Εάν και τώρα με αφήση η χάρις του Θεού, δύναμαι να πράξω χειρότερα», οπότε ένας φόβος αναμεμειγμένος με ταπείνωσιν περιτειχίζει την ψυχήν. Αύτη η μελέτη λέγεται επίγνωσις της ασθενείας του ανθρώπου, οπότε καρπούται ταπείνωσιν και ωφέλειαν, άνευ κόπου και θλίψεων.

Ναι, έρχονται αι δικιμασίαι, αλλά αι περισσότεραι πέμπονται δια την υπερηφάνειαν, όταν κανείς ευρίσκεται εις κατάστασιν ταπεινώσεως, θα είναι ολιγώτεραι και ελαφραί. Αλλά ο άνθρωπος πρέπει να είναι έτοιμος ως καπετάνιος, που περιμένει μετά την γαλήνην, τρικυμίαν. Όταν κανείς προσδοκά κάτι, δεν του φαίνεται παράδοξον, όταν έλθη, διότι το επερίμενε, ούτω πρέπει να είναι έτοιμος ο άνθρωπος πάντοτε, ίνα, όταν έλθη, μη στενοχωρηθή.

Αλλά είναι δυνατόν, παιδί μου, να μη δοκιμάσωμε στενοχωρίαν, αφού από την στενοχωρίαν, από την θλίψιν αυτήν θα κληρονομήσωμεν τα αιώνια, τα ατελεύτητα αγαθά «α οφθαλμός ουκ είδεν και ους ουκ ήκουσεν και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν Αυτόν»;
(Α΄ Κορ. 2,9).

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

πηγή: ieramonopatia.gr/

https://simeiakairwn.wordpress.com

Το «Άγιο» τάμπλετ !

Το «Άγιο» τάμπλετ !

-Γέροντα,κάνει να χρησιμοποιούνε οι Ιερείς και οι Ψάλτες, αντί για τις φυλλάδες ,ηλεκτρονικά μέσα στις ακολουθίες ;
-Ας προσέξουμε να μένουμε πιστοί στην παράδοση και να μην εκπίπτουμε στην εφεύρεση διαφόρων «έξυπνων» κόλπων για να αποφεύγουμε τον άγιο κόπο διότι θα την πάθουμε όπως ο Οζάς.
-Ποιος ήταν αυτός;
-Όπως αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη (Α Παραλ. 13,7 )ήταν εκείνος που για να απαλλαχτεί ο ίδιος και οι άλλοι Ιερείς από το βάρος του να σηκώνουν την Κιβωτό της Διαθήκης στους ώμους, όπως όριζε ο νόμος, πρότεινε να την σύρουν τα βόδια πάνω σε μία άμαξα .Όμως σε πολύ λίγο ήταν αυτός που ακουμπώντας το κιβώριο με τις εντολές πέθανε ακαριαία και κόπηκε η ζωή του.

 Μου είπανε πως κάποιοι Ιερείς αντί για την φυλλάδες έχουν κάτι κινητά και κάτι πως τα λένε να δεις; τάβλες (tablet) και τα ακουμπάνε κιόλας πάνω στην Αγία Τράπεζα .Λένε πως είναι πιο εξυπηρετικά.Μα ευλογημένε μου ,αν μέσα στην Λειτουργία πατήσεις κατά λάθος ένα άλλο κουμπί τι θα σου βγάλει, ξέρεις; Όλον τον Άδη.Αλλά και μετά σαν χαλάσει αυτό το μαραφέτι τι θα το κάμεις; Θα το κάψεις στο χωνευτήρι;

Σε μία Εκκλησία στην Βόρεια Ελλάδα έμαθα πως πέρυσι την Μεγάλη Εβδομάδα διεκόπη η ακολουθία επειδή δεν είχε δεδομένα ο ψάλτης στο κινητό του και έτσι δεν γροικούσε να ψάλλει.
Αφήστε κιόλας που έχοντας οι ψαλτάδες τέτοιους τυφλοσούρτες θα ξεχάσουν στο τέλος το τυπικό και δεν θα κατέχουν ούτε ένα εσπερινό να βγάλουν.
Και τι θα απολογηθούμε άραγες σε όλους ετούτους του παλαιούς Καλόγηρους που λογιάζανε τόν ἵδρωτα τούς ὡς μύρο σαν φτιάχνανε τό καταμεσήμερο πεζούλια γιά νά χαλιναγωγήσουν τόν ἔσω ἄνθρωπο και χτυπάγανε μέ κασμάδες τίς πέτρες,φτιάχνοντας καλντερίμια γιά νά τά’χοῦμε σήμερα ἐμεῖς καί νά περνᾶμε ξεκούραστα;
Ας αφήσουμε λοιπόν όλες αυτές τις «εξυπνάδες» και ας αγαπήσουμε τον ευλογημένο κάματο και ιδρώτα της Ορθοδόξου ασκητικότητας, διότι εκεί μέσα βρίσκεται όλη η γλύκα και ο παράδεισος της Θεϊκής αγάπης.

Από το βιβλίο ''ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ''

π.Διονύσιος Ταμπάκης

Πηγή: 

http://makkavaios.blogspot.com

ΟΥΡΑΝΙΑ ΕΥΩΔΙΑ ΑΓΝΩΣΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ

ΟΥΡΑΝΙΑ ΕΥΩΔΙΑ ΑΓΝΩΣΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ

Σε όλη την περιφέρεια εκείνη, από τη Νέα Σκήτη μέχρι τη Μεγίστη Λαύρα, 

έχουν πολλοί Πατέρες και ευλαβείς προσκυνητές χριστιανοί, αισθανθεί 

να αναδίνει ουράνια ευωδία και άρωμα μοσχολίβανου.
Από τη Σκήτη της Αγίας Τριάδος, τα λεγόμενα «Καυσοκαλύβια»

 ανεβαίναμε με τον αδελφό μου Παντελεήμονα Μοναχό, στα Κελλιά 

της Κερασιάς.

Στο σημείο πού λέγεται «Χαΐρι», σε μια στροφή του δρόμου, αισθανθήκαμε 

έντονη ουράνια ευωδία.

Σταθήκαμε για λίγο, δεν μπορέσαμε να προχωρήσομε επί δέκα λεπτά (ΙΟ')

 της ώρας, με ένα λεπτό αεράκι ή ευωδία από πάνω, σαν να κατέβαινε

 από τον Άθωνα. Πώς να καταλάβει όμως κανείς, από που ερχότανε αυτό

το θείο άρωμα;

Κάναμε το σταυρό μας, ξεκινήσαμε συνεχίζοντες την πορεία μας και 

σε λίγο χάθηκε ή ευωδία εκείνη.

Μετά άπ' αυτό πολλές φορές περάσαμε από το μέρος εκείνο,

 αλλά άλλη φορά δεν αισθανθήκαμε τίποτε και θέλομε να πιστεύομε, 

πώς στο ευλογημένο εκείνο μέρος του Αγίου Όρους, από τη θάλασσα μέχρι

 την κορυφή του Άθωνα, είναι γεμάτο από αγία Λείψανα οσίων Πατέρων, 

πού κατά καιρούς έχουν κοιμηθεί τον μακάριο και φυσίζωον ύπνο,

 κατόπιν σκληρού ασκητικού αγώνα, μέσα σε καλύβες και σπηλιές, 

των οποίων, σε πολλά μέρη σώζονται ακόμη ίχνη και ερείπια, 

όπως είναι οί Σκήτες πού παρήκμασαν και δεν υπάρχουν σήμερα σαν Σκήτες, 

όπως ήταν ή παλιά Σκήτη του Αγίου Βασιλείου, πού βρίσκονταν μεταξύ 

Καυσοκαλυβίων και της τοποθεσίας «Κρύα νερά», ή οποία, επειδή εκεί

 έκανε πολύ κρύο, μεταφέρθηκε στη νοτιοδυτική πλευρά του Καρμύλιου 

Όρους, πού οι ίδιοι Ασκητές συνέστησαν την νεώτερη αυτή Σκήτη, 

ή οποία όμως κι αυτή, σα Σκήτη, παρήκμασε και σώζονται σήμερα πολύ 

λίγες Καλύβες.

Και σε πολλά μέρη του Αγίου Όρους υπάρχουν ερείπια ασκητικών

 ησυχαστηρίων και Καλυβών.

ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

ΑΝΔΡΕΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

http://www.pigizois.net

http://epanastasilae.blogspot.com

Όταν καθαρίσετε τά μάτια της ψυχής σας...

Όταν καθαρίσετε τά μάτια της ψυχής σας...

...Παύει νά υπάρχει ὁ ἥλιος; Ὄχι. Ὁ ήλιος υπάρχει ἀλλά ο τυφλός δέν τόν βλέπει. 

Παρομοίως συμβαίνει καί μέ τήν ψυχή...Ὅταν σκοτιστεί, ὅταν ἀρρωστήσει δηλαδή από τά πάθη, σκοτίζονται τά μάτια της καί φθάνει ο άνθρωπος νά πει ότι δέν υπάρχει Θεός, ότι δέν βλέπει τόν Θεό. Καί νά ἀναρωτιέται: «Ἐσύ, πού τόν βλέπεις τόν Θεό;».

Ὁ Θεός ὑπάρχει αλλά αὐτός, επειδή έχει κατεστραμμένα τά μάτια της ψυχής, άρρωστα καί σκοτισμένα, δέν βλέπει πλέον τόν Θεό.
Γι΄ αὐτό είπε ὁ Χριστός πώς, όταν καθαρίσετε τά μάτια της ψυχής σας, τόν νοῦ – πού ἀλλιώς λέγεται καί καρδία στούς Πατέρες – τότε θά δείτε τόν Θεό... 
π.Ιωάννης Ρωμανίδης

Πηγή / http://pneumatoskoinwnia.blogspot.gr/2015/04/blog-post.html

 

πηγή:  http://yiorgosthalassis.blogspot.com

http://makkavaios.blogspot.com

Ποια είναι τα σπουδαιότερα έργα της υλικής ελεημοσύνης και ποια της πνευματικής ελεημοσύνης;

π. Κλεόπα Ήλίε

-Γιατί εξετάζονται στην Μέλλουσα Κρίση μόνο τα έργα της ελεημοσύνης καί όχι τα άλλα έργα, όπως λέγει το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο;

Να μη λέγουμε ότι στην εσχάτη Κρίση δεν θα κριθούμε και για τα άλλα έργα. Ας θυμηθούμε τα λόγια του Κυρίου, πού λέγει: «Λέγω γαρ υμίν ότι εάν μη περισσεύει ή δικαιοσύνη υμών πλείων των γραμματέων καί φαρισαίων, ου μη είσέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών» (Ματθ. 5,20). Να ενθυμούμεθα ότι ή Βασιλεία των Ουρα­νών είναι για τους πτωχούς κατά το πνεύμα (Ματθ.5,3) καί αυτών πού διώκονται για την δικαιοσύνη του Θεού (Ματθ.5,10). Να σκεπτώμεθα ότι μόνο όσοι φθάσουν στην ακακία καί καθαρότητα των νηπίων θα εισέλθουν στην Βασιλεία των Ουρανών (Ματθ. 18,3 και 19,4). Μη ξεχνάμε ότι «δια πολλών θλίψεων δει ημάς εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού» (Πράξ.14,22). Ενώ ό άγιος Απόστολος Παύλος λέγει: «Ούτε πλεονέκται ούτε κλέπται ούτε μέθυσοι, ου λοίδοροι, ούχ άρπαγες βασιλείαν Θεού κληρονομήσουσιν (Α’ Κορ.6,10).

Καί άλλου λέγει: «Μη πλανάσθε ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται  βασιλείαν Θεού κληρονομήσουσι (ενθ. ανωτέρω). Ενώ στην προς Έφεσίους υ­ποστηρίζει τα ίδια πράγματα λέγοντας: «τούτο γαρ έστε γινώσκοντες, ότι πάς πόρνος ή ακάθαρτος ή πλεονέκτης, ος εστίν ειδωλολάτρης ουκ έχει κληρονομίαν εν τη βασιλεία του Χριστού καί Θεού». Ενώ στην Αποκάλυψη αναφέρεται: «Τοις δε δειλοίς καί απίστοις καί εβδελυγμένοις καί φονεύσι καί πόρνοις καί φαρμακοίς καί ειδωλολάτραις καί πάσι τοις ψευδέσι το μέρος αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη εν πυρί καί θείω, ο εστίν ό θάνατος ό δεύτερος». (Άποκ.21,5). Καί ό Κύριος λέγει ότι «πάν ρήμα αργόν ο εάν λαλήσωσιν οί άνθρωποι, άποδώσουσι περί αυτού λόγον εν ήμερα κρίσε­ως» (Ματθ. 12,36).

Έτσι λοιπόν, για όλα τα καλά καί κακά έργα θα εξετασθούμε στην Μέλλουσα Κρίση. Καί ό Ευαγγελιστής Ματθαίος, όταν αναφέρει ότι θα κριθούμε βάσει των έξι έργων της ελεημοσύνης (Ματθ. 25,34-45), να εννοούμε ότι ή ελεημοσύνη είναι μία από τίς θυγατέρες της αγάπης, όπως λέγει καί ό Απόστολος Παύλος ότι «Ή αγάπη…χρηστεύεται» (Α’ Κορ.13,4). Λοιπόν, επειδή ή αγάπη «είναι σύνδεσμος τελειότητος» (Κολ.3,14), να στοχαζώμεθα ότι δια της α­γάπης προς τον Θεό καί το συνάνθρωπο, πηγάζουν όλα τα αγαθά έργα καί ότι οποίος έχει τελεία αγάπη εκείνος έφθασε στο πλήρωμα του Νόμου (Ρωμ. 13,8-10). Διότι στην ψυχή του έχει περισσότερο τα καλά έργα από τα όποια ουδέποτε εκπίπτει (Α’ Κορ.13,8). Επειδή ή αγάπη περιέχει όλα τα καλά έργα.

Γι’ αυτό θα ρωτήσει ό Κύριος στην Κρίση μόνο για την ελεημοσύ­νη, διότι ό ελεήμων είναι πηγή της αγάπης προς τον Θεό καί τους ανθρώπους καί εργάτης όλων των αγαθών έργων.

187. Πόσα είναι τα είδη της χριστιανικής ελεημοσύνης;

Ή Χριστιανική ελεημοσύνη είναι δύο ειδών, σωματική δηλ. υλική καί πνευματική. Καί οί δύο αυτές ελεημοσύνες πηγάζουν από την αγάπη για τον Θεό καί τον πλησίον.

188. Ποια είναι τα σπουδαιότερα έργα της υλικής ελεημοσύνης;

Είναι αυτά, πού ανέφερε ό Σωτήρ στην παραβολή της Μελ­λούσης Κρίσεως (Ματθ.25,34-45), καί συγκεκριμένα: να τρέφουμε τους πεινασμένους, να ποτίζουμε τους διψασμένους, να ενδύουμε τους γυμνούς, να έπισκεπτώμεθα τους ασθενείς καί φυλακισμένους, να αναπαύουμε τους ξένους καί λυπημένους κλπ.

189.Ποια είναι τα έργα της πνευματικής ελεημοσύνης;

Να επαναφέρουμε στην αληθινή πίστη τους απίστους και αιρετικούς να οδηγούμε στην μετάνοια τους αμαρτωλούς καί απο­μακρυσμένους  από  τον  Θεό να  διδάσκουμε  το  αγαθό  στους αμαθείς να παρηγορούμε καί συμβουλεύουμε τους απελπισμένους, τους λυπημένους καί τους ασθενείς να προσευχώμεθα για τους συ­νανθρώπους μας, δηλ. για κάθε άνθρωπο ό όποιος ευρίσκεται σε α­νάγκη (Φιλ.1,19), να συγχωρούμε αυτούς πού μας έφταιξαν καί μας εκδικήθηκαν καί να μη τους ανταποδίδουμε το κακό  (Ματθ.5,44-48)

190. Ποια είναι τα μεγαλύτερα έργα της αγάπης προς τον Θεό καί προς τον πλησίον;

Τα μεγαλύτερα έργα αγάπης προς τον Θεό είναι να παίρνει ο καθένας τον σταυρό του καί να ακόλουθη τον Χριστό μέχρι θανά­του» (Ματθ. 10.38 καίΛουκ.14,27), όπως έκαναν οί άγιοι μάρτυρες, οί όσιοι, οί ενάρετοι μοναχοί καί όλοι οί δίκαιοι χριστιανοί. Ενώ το μεγαλύτερο έργο από το όποιο πηγάζει ή αγάπη για τον πλησίον είναι να θέση κάποιος την ψυχή (ζωή) αυτού υπέρ των φίλων αυτού(των συνανθρώπων του) (Α’ Θεσ.2,8 Β’ Κορ.12,15 καί Α’ Ίωάν.3,16).

197. Ή προσευχή για τον πλησίον είναι ένα καθήκον ή έργο ελε­ημοσύνης;

Είναι καί τα δύο, διότι όλα τα καλά έργα είναι ένα καθήκον των χριστιανών ενώπιον του Θεού καί των ανθρώπων. Ή προσευχή για τον πλησίον είναι μία απόδειξη της χριστιανικής μας αγάπης. (Β’ Κορ.9,14) καί ένα πνευματικό καθήκον κάθε μέλους της Εκ­κλησίας του Χριστού (Έφεσ.6,18). όπως καί να εξετάσουμε το πράγμα, είμεθα υποχρεωμένοι να βοηθούμε τον πλησίον μας με την προσευχή, με τον λόγο, με την συμβουλή, την τροφή, τα χρήματα
καί όποιο τρόπο μπορούμε καί υπάρχει ανάγκη.

192. Πώς μπορεί να κάνη ελεημοσύνη ό πτωχός πού δεν έχει να δώσει ελεημοσύνη;

Εάν κάποιος είναι πτωχός καί δεν έχει να δώσει στον έχον­τα ανάγκη, αυτός είναι απαλλαγμένος της υλικής ελεημοσύνης, διό­τι, εάν δεν έχουμε δεν θα μας ζητηθεί λέγει ό άγιος Ισαάκ ό Σύρος. Ενώ πνευματική ελεημοσύνη, μπορεί οποιοσδήποτε καί υποχρεού­ται να κάνη για τον πλησίον. Δηλαδή να προσευχώμεθα για τους πονεμένους αδελφούς μας, να τους παρακινούμε να πηγαίνουν στην εκκλησία, να τους δίνουμε ένα ποτήρι νερό, να τους λέμε ένα λόγο παρήγορο κ.λ.π…

από: «Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα.» – Πρωτοπρεσβύτερος. Δημήτριος Στανιλοάε Καθηγητής Δογματικής

https://simeiakairwn.wordpress.com