Ένα σκάνδαλο, πολλές αμαρτίες και ένας άγιος!

Ένα σκάνδαλο, πολλές αμαρτίες και ένας άγιος!

σχόλιο Σημεία Καιρών: Συγκλονιστική ιστορία… 

γι’ αυτό ποτέ δεν πρέπει να κρίνουμε 
κανέναν…! Διαβάστε και θα καταλάβετε γιατί!

~ Μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες ἱστορίες τοῦ Λαυσαϊκοῦ

 περιγράφει τὸ βίο ἑνὸς μοναχοῦ, ποὺ ἀφοῦ

 ἐγκατέλειψε τὸ μοναστήρι, δούλευε σὰν

 φορτοεκφορτωτὴς στὸ λιμάνι τῆς Ἀλεξάνδρειας.

 Καὶ ὅπως ἀπὸ κάθε λιμάνι, οὔτε ἀπ’ αὐτὸ ἔλειπαν

 οἱ πόρνες. Ὁ «μοναχὸς» δούλευε ὅλη τὴν ἡμέρα,

 καὶ τὸ βράδυ ξόδευε ὅλα ὅσα κέρδιζε,

 «ἀγοράζοντας» τὴν συντροφιὰ μιᾶς πόρνης

 γιὰ ὅλη τὴ νύχτα.

Ἦταν ἡ ντροπὴ τῶν χριστιανῶν τῆς πόλης,

 ἦταν τὸ σκάνδαλο τῆς Ἐκκλησίας. 

Τὰ χρόνια περναγαν καὶ παρὰ τὶς ἐκκλήσεις

 καὶ τὶς συστάσεις, αὐτὸς συνέχιζε τὴν ἁμαρτωλή 

του ζωή. Κάποτε, ὅπως σὲ ὅλους μας,

 ὁ θάνατος ἦρθε σὰν λύτρωση, σὰν φάρμακο

 ποὺ θὰ τὸν ἔσωζε ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες ποὺ δὲν

 σταμάτησε νὰ κάνει ἀκόμη καὶ λίγο πρὶν πεθάνει.

 Καὶ πῶς νὰ τὸν ἀφήσουν χωρὶς ταφὴ γιὰ χριστιανό;

 Οἱ παπάδες τῆς πόλης τὸν πῆραν νὰ τὸν κηδέψουν

 καὶ μαζί του νὰ θάψουν τὸ σκάνδαλο.

 Τὸ νέο μαθεύτηκε: Ὁ «γεροπόρνος» μοναχὸς πέθανε.

 Ποιὸς ἄραγε θὰ πήγαινε στὴν ἐκκλησία νὰ τὸν

 ἀποχαιρετήσει; 

Ἡ ἐκκλησία στὴν κηδεία του γέμισε ἀπὸ γυναῖκες τῆς 

Ἀλεξάνδρειας, τίμιες γυναῖκες, χριστιανές, ποὺ ἦρθαν

 νὰ τὸν ἀποχαιρετήσουν, μὰ ὄχι σὰν ἕναν ὁποιοδήποτε

 νεκρό, σὰν ἅγιο! Κάποιος γνώρισε σὲ κάποια

 ἀπὸ αὐτὲς τὸ πρόσωπο μιᾶς πόρνης, ποὺ εἶχε

 καιρὸ νὰ δεῖ στὸ λιμάνι… δὲν ἦταν ὅμως, 

ὅπως τὴν θυμόταν. Κάποιες ἄλλες, 

ἁπλά τοὺς θυμίζαν κάτι ἀπόμακρο.

Τότε ἡ πόλη ἔμαθε πὼς ὁ «γεροπόρνος» μοναχὸς

 ἦταν ἕνας ἅγιος, ποὺ μὲ τὰ λεφτὰ ποὺ κέρδιζε,

 ἐξαγόραζε μία νύχτα χωρὶς ἁμαρτία,

 ἀγόραζε τὸ «δικαίωμα» στὸ σῶμα τους

 γιὰ νὰ κερδίσει τὴν ψυχή τους. Τότε ἡ πόλη ἔμαθε,

 ὅτι αὐτὸς ποὺ νομίζαν ὅτι εἶναι τὸ «σκάνδαλο» 

ἦταν ἡ ἁγνότητα, ἡ ἄδολη ἀγάπη, ἡ αὐταπάρνηση,

 ὁ ἄνθρωπος, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἡ προσευχὴ

 καὶ ἡ θέωση. Γιατί ὁ ἄνθρωπος τοῦ Χριστοῦ δὲν

 κρίνεται στὴ διάρκεια τῆς ζωῆς του,

 ἀλλὰ στὸ τέλος της. Γιατί ἀκόμη κι ὅταν ὁ ἴδιος ζεῖ

 «καθὼς πρέπει», πρέπει νὰ μαρτυρήσει,

 πρέπει νὰ ζήσει τὴν μαρτυρία καὶ τὸ μαρτύριο.

 Τελικὰ ποιὸς εἶναι τὸ σκάνδαλο, ὁ ἄλλος ἢ ἐμεῖς;

 Μήπως ἐγὼ εἶμαι αὐτὸς ποὺ θέτω στὸν ἄλλο

 τὸ προσωπεῖο ποὺ μοῦ ταιριάζει νὰ τὸν βλέπω;

 Μήπως γιατί φοβᾶμαι μὴν ἀποκαλυφθεῖ
τὸ δικό μου προσωπεῖο;

Καὶ τελικὰ τί κάνουμε μὲ τὸ σκάνδαλο,

 ποιὸς τὸ κουβαλᾶ, ποιὸς θὰ «σώσει» τὸ σκάνδαλο;

 Τὸ ἐρώτημα εἶναι οὐσιαστικό, γιατί τὸ σκάνδαλο

 τοῦ ἄλλου ἔχει μιὰ θεμελιακὴ λειτουργία:

 Γεμίζει τὰ δικά μας κενά, τὰ κενά τοῦ ἐγωισμοῦ μας.

 Εἶναι εὔκολο νὰ κατηγορήσουμε, εἶναι εὔκολο 

νὰ γκρεμίσουμε, ἀλλὰ εἶναι δύσκολο νὰ ποῦμε 

τὸν καλὸ λόγο, νὰ δουλέψουμε γιὰ τὸ κοινὸ καλό!

 Υἱοθετοῦμε ἐπιλογὲς ἀπάνθρωπες καταρχὴν

 γιὰ τὸν ἑαυτό μας, ποὺ ὁδηγοῦν στὴν κάθε

 μορφῆς κρίση, ἡ ὁποία δὲν εἶναι ὑπόθεση ἰδεολογίας,

 θεωρίας ἢ δομῶν, εἶναι πρωτίστως

 τὸ ἀποτέλεσμα τῆς λειτουργίας χωρὶς 

πραγματικὸ σκοπό, ἡ εἴσοδος σὲ ἕναν μηχανισμὸ 

κατάρρευσης καὶ φθορᾶς.

Σήμερα ζοῦμε μὲ μοναδικὴ ἔνταση τὴν ποιοτικὴ 

ἀπώλεια τῶν ἐσωτερικῶν κριτήριων μιᾶς κοινωνίας

 ποὺ δὲν «κοινωνεῖ», ἀλλὰ μόνο «ἐπικοινωνεῖ» 

τὰ ἀδιάλειπτα κενά της. Ἡ «πραγματικὴ ζωὴ» 

δὲν εἶναι ἡ δική μας, ἀλλὰ τοῦ ἀλλοῦ. 

Ἐντούτοις ὀφείλουμε νὰ ἀναζητήσουμε τὴν δική μας

 ζωή, γιατί στὴν τελικὴ Κρίση τὸ δικό μας βιβλίο,

 τῆς ζωῆς μας, θὰ εἶναι ἀδειανό. 

Παναγιωτόπουλος Ἰωάννης (Λέκτορας στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ

 τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν)

πηγή: agiazoni.gr
https://simeiakairwn.wordpress.com
http://inpantanassis.blogspot.com

http://yiorgosthalassis.blogspot.com

Άγιοι Τρεις Ιεράρχες

Άγιοι Τρεις Ιεράρχες

Η αιτία για την εισαγωγή της εορτής των Τριών Ιεραρχών στην Εκκλησία είναι το εξής γεγονός:

Κατά τους χρόνους της βασιλείας του Αλεξίου του Κομνηνού (1081 - 1118 μ.Χ.), ο οποίος διαδέχθηκε στη βασιλική εξουσία τον Νικηφόρο Γ’ τον Βοτενειάτη (1078 - 1081 μ.Χ.), έγινε στην Κωνσταντινούπολη φιλονικία ανάμεσα σε λόγιους και ενάρετους άνδρες. Άλλοι θεωρούσαν ανώτερο τον Μέγα Βασίλειο (βλέπε 1 Ιανουαρίου), χαρακτηρίζοντάς τον μεγαλοφυΐα και υπέροχη φυσιογνωμία. Άλλοι τοποθετούσαν ψηλά τον ιερό Χρυσόστομο (βλέπε 13 Νοεμβρίου) και τον θεωρούσαν ανώτερο από τον Μέγα Βασίλειο
και τον Γρηγόριο και, τέλος, άλλοι, προσκείμενοι στον Γρηγόριο τον Θεολόγο (βλέπε 25 Ιανουαρίου), θεωρούσαν αυτόν ανώτερο από τους δύο άλλους, δηλαδή από τον Βασίλειο και τον Χρυσόστομο. Η φιλονικία αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να διαιρεθούν τα πλήθη των Χριστιανών και άλλοι ονομάζονταν «Ιωαννίτες», άλλοι «Βασιλείτες» και άλλοι «Γρηγορίτες».

Στην έριδα αυτή έθεσε τέλος ο Μητροπολίτης Ευχαΐτων, Ιωάννης ο Μαυρόπους. Αυτός, κατά την διήγηση του Συναξαριστή, είδε σε οπτασία τους μέγιστους αυτούς Ιεράρχες, πρώτα καθένα χωριστά και στη συνέχεια και τους τρεις μαζί. Αυτοί του είπαν: «Εμείς, όπως βλέπεις, είμαστε ένα κοντά στον Θεό και τίποτε δεν υπάρχει που να μας χωρίζει ή να μας κάνει να αντιδικούμε. Όμως, κάτω από τις ιδιαίτερες χρονικές συγκυρίες και περιστάσεις που βρέθηκε ο καθένας μας, κινούμενοι και καθοδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα, γράψαμε σε συγγράμματα και με τον τρόπο του ο καθένας, διδασκαλίες που βοηθούν τους ανθρώπους να βρουν τον δρόμο της σωτηρίας. Επίσης, τις βαθύτερες θείες αλήθειες, στις οποίες μπορέσαμε να διεισδύσουμε με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, τις συμπεριλάβαμε σε συγγράμματα που εκδώσαμε. Και ανάμεσά μας δεν υπάρχει ούτε πρώτος, ούτε δεύτερος, αλλά, αν πεις τον ένα, συμπορεύονται δίπλα του και οι δύο άλλοι. Σήκω, λοιπόν, και δώσε εντολή στους φιλονικούντες να σταματήσουν τις έριδες και να πάψουν να χωρίζονται για εμάς. Γιατί εμείς, και στην επίγεια ζωή που είμασταν και στην ουράνια που μεταβήκαμε, φροντίζαμε και φροντίζουμε να ειρηνεύουμε και να οδηγούμε σε ομόνοια τον κόσμο. Και όρισε μία ημέρα να εορτάζεται από κοινού η μνήμη μας και καθώς είναι χρέος σου, να ενεργήσεις να εισαχθεί η εορτή στην Εκκλησία και να συνταχθεί η ιερή ακολουθία. Ακόμη ένα χρέος σου, να παραδόσεις στις μελλοντικές γενιές ότι εμείς είμαστε ένα για τον Θεό. Βεβαίως και εμείς θα συμπράξουμε για τη σωτηρία εκείνων που θα εορτάζουν τη μνήμη μας, γιατί έχουμε και εμείς παρρησία ενώπιον του Θεού».

Έτσι ο Επίσκοπος Ευχαΐτων Ιωάννης ανέλαβε τη συμφιλίωση των διαμαχόμενων μερίδων, συνέστησε την εορτή της 30ης Ιανουαρίου και συνέγραψε και κοινή Ακολουθία, αντάξια των τριών Μεγάλων Πατέρων.

Η εορτή αυτής της Συνάξεως του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αποτελεί το ορατό σύμβολο της ισότητας και της ενότητας των Μεγάλων Διδασκάλων, οι οποίοι δίδαξαν με τον άγιο βίο τους το Ευαγγέλιο του Χριστού. Είναι εκείνοι, οι οποίοι εξ’ αιτίας της ταπεινώσεώς τους μπροστά στην αλήθεια, έχουν λάβει το χάρισμα να εκφράζουν την καθολική συνείδηση της Εκκλησίας και ότι διδάσκουν δεν είναι απλώς δική τους σκέψη ή προσωπική τους πεποίθηση, αλλά είναι επιπλέον η ίδια η μαρτυρία της Εκκλησίας, γιατί μιλούν από το βάθος της καθολικής της πληρότητας.

Περί τις αρχές του 14ου αιώνα μ.Χ. ανεγέρθη ναός των Τριών Ιεραρχών κοντά στην Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης, δίπλα σχεδόν στη μονή της Παναχράντου.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος α’.
Τούς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας τῆς Τρισηλίου θεότητος, τούς τήν οἰκουμένην ἀκτῖσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας, τούς μελιῤῥύτους ποταμούς τῆς σοφίας, τούς τήν κτίσιν πᾶσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας, Βασίλειον τόν μέγαν, καί τόν Θεολόγον Γρηγόριον, σύν τῷ κλεινῷ Ἰωάννη, τῷ τήν γλῶτταν χρυσοῤῥήμονι, πάντες οἱ τῶν λόγων αὐτῶν ἐρασταί, συνελθόντες ὕμνοις τιμήσωμεν· αὐτοί γάρ τῇ Τριάδι, ὑπέρ ὑμῶν ἀεί πρεσβεύουσιν.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τούς ἀσφαλεῖς.
Τούς Ἱερούς καί θεοφθόγγους Κήρυκας, τήν κορυφήν τῶν Διδασκάλων Κύριε, προσελάβου εἰς ἀπόλαυσιν τῶν ἀγαθῶν σου καί ἀνάπαυσιν· τούς πόνους γάρ ἐκείνων καί τόν κάματον, ἐδέξω ὑπέρ πᾶσαν ὁλοκάρπωσιν, ὁ μόνος δοξάζων τούς Ἁγίους σου.

Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Τοὺς μεγάλους φωστῆρας τοὺς φεραυγεῖς, Ἐκκλησίας τοὺς πύργους τοὺς ἀρραγεῖς, συμφώνως αἰνέσωμεν, οἱ τῶν καλῶν ἀπολαύοντες, καὶ τῶν λόγων τούτων, ὁμοῦ καὶ τῆς χάριτος· τὸν σοφὸν Χρυσορρήμονα, καὶ τὸν μέγαν Βασίλειον, σὺν τῷ Γρηγορίῳ, τῷ λαμπρῷ θεολόγῳ· πρὸς οὓς καὶ βοήσωμεν, ἐκ καρδίας κραυγάζοντες· Ἱεράρχαι τρισμέγιστοι, πρεσβεύσατε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν Ἁγίαν μνήμην ὑμῶν.

Ὁ Οἶκος
Τὶς ἱκανὸς τὰ χείλη διᾶραι, καὶ κινῆσαι τὴν γλῶσσαν πρὸς τοὺς πνέοντας πῦρ, δυνάμει Λόγου καὶ Πνεύματος; ὅμως τοσοῦτον εἰπεῖν θαρρήσω, ὅτι πᾶσαν παρῆλθον τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν οἱ τρεῖς, τοῖς πολλοῖς καὶ μεγάλοις χαρίσμασι, καὶ ἐν πράξει καὶ θεωρίᾳ, τοὺς κατ᾿ ἄμφω λαμπροὺς ὑπεράραντες· διὸ μεγίστων δωρεῶν τούτους ἠξίωσας, ὡς πιστούς σου θεράποντας, ὁ μόνος δοξάζων τούς Ἁγίους σου.

Μεγαλυνάριον
Ρήτορες σοφίας θεοειδεῖς, στῦλοι Ἐκκλησίας, οὐρανίων μυσταγωγοί, Βασίλειε πάτερ, Γρηγόριε θεόφρον, καὶ θεῖε Ἰωάννη, κόσμῳ ἐδείχθητε.

πηγή:  saint.gr

http://makkavaios.blogspot.com

Όταν δυναμώνει η παγωνιά, τότε οι άνθρωποι θυμούνται τον Ήλιο…

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Πόσοι και πόσοι άνθρωποι υπάρχουν, που κάνουν τη δουλειά τους με το φως του ηλίου από το πρωί μέχρι το σούρουπο, χωρίς να κοιτάξουν καν τον Ήλιο, χωρίς να αισθανθούν τον Ήλιο, χωρίς να σκεφθούν ούτε με μία σκέψη τον Ήλιο!

Πόσοι και πόσοι άνθρωποι υπάρχουν, που περνούν τη ζωή τους με το φως, τη δύναμη και τη βοήθεια του Θεού, χωρίς να κοιτάξουν καν τον Θεό, χωρίς να σκεφθούν ούτε με μία σκέψη τον Θεό!

Και ο Ήλιος σιωπά χωρίς θυμό και συνεχίζει να φέγγει ασταμάτητα. Και ο Θεός σιωπά χωρίς θυμό και συνεχίζει να βοηθά ασταμάτητα.

Όμως όταν γίνεται σκοτάδι, όταν πέσει ομίχλη , όταν δυναμώνει η παγωνιά, τότε οι άνθρωποι θυμούνται τον Ήλιο, στρέφονται προς τον Ήλιο, επαινούν τον Ήλιο. αναστενάζουν για τον Ήλιο.

Έτσι και όταν γίνονται συμφορές, ανέχεια, βάσανα αβοήθητα και στενά αδιέξοδα, οι άνθρωποι θυμούνται το Θεό, στρέφονται προς το Θεό, δοξάζουν το Θεό, αναστενάζουν για το Θεό.

(Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Στοχασμοί περί καλού και κακού») 

Ο Θεός τίποτε δεν αγαπάει τόσο, όσο την ευσπλαγχνία. Όλο το Ευαγγέλιο συνοψίζεται στην ευσπλαγχνία.

 Άγιος Νικόλαος Επίσκοπος Αχρίδος ο Βελιμίροβιτς

iconandlight.wordpress.com

https://simeiakairwn.wordpress.com

Αρχιμ. Σαράντης Σαράντος: Η νεοταξική δολοφονική μανία της κυβέρνησης κορυφώνεται

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
Β. ΗΠΕΙΡΟΥ 47 ΜΑΡΟΥΣΙ
ΤΗΛ. 2108025211
estiapm@gmail.com

Ἡ νεοταξική δολοφονική μανία τῆς κυβέρνησης κορυφώνεται.

Οἱ ἅγιοι θεοφώτιστοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἰσχυρίζονται ὅτι, ὅταν ὁ διάβολος ὑποψιάζεται τήν ἧττά του, μαίνεται, ἀγριεύει ἔτι περισσότερο, πιστεύο-ντας ὅτι μέ τή γενίκευση τοῦ πολέμου του, θά καταφέρει νά γίνει κυρίαρχος ὅλων τῶν πτυχῶν τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων.

Αὐτή ἡ τακτική φάνηκε στήν προσπάθεια τῆς «κυβέρνησης» νά ματαιώσει τό συλλαλητήριο τῆς Κυριακῆς 20 Ἰανουαρίου 2019, κατεβάζοντας ἀρχικά τούς δικούς της ἀνθρώπους καλυμμένους μέ κουκοῦλες καί συνοδευόμενους ἀπό ἀκάλυπτους ἀστυφύλακες γιά νά ἐλέγχουν τάχα τή δύναμη καί τά καταστρεπτικά σχέδια τῶν κουκουλοφόρων.

Βλέποντας οἱ κυβερνῶντες νά γεμίζει τό κέντρο τῆς πρωτεύουσας μέ χιλιά-δες διαδηλωτές κατά τῆς συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν, δέν μπόρεσαν νά συγκρατήσουν τή μανία τους καί ἔδωσαν διαταγές διασπορᾶς ληγμένων χημικῶν ἐνάντια στά πλήθη τῶν διαδηλωτῶν. Δέν ὑπολόγισαν τήν παρουσία μικρῶν παιδιῶν καί εὐαισθήτων ὑπερηλίκων. Πάρα πολλά παιδάκια ἀλλά καί οἱ χιλιάδες τῶν διαδηλωτῶν ὑπέστησαν τίς ἀναπνευστικές καί ὀφθαλμολογικές συνέπειες τῆς δια-χύσεως τόνων χημικῶν.

Αὐτή ἡ συμπεριφορά τῆς κυβερνητικῆς τυραννίας ἦταν ἀναμενόμενη. Ἔχουμε ἀποκτήσει βαθιά πλέον ἐμπειρία τῆς συμπεριφορᾶς τῶν κρατούντων. Δέν εἶναι ἁπλῶς ἄθεοι. Εἶναι μισόθεοι καί ἑπομένως καί μισάνθρωποι. Ἐφόσον δέν ἀγαποῦν ἤ ἔστω δέν σέβονται τόν Θεάνθρωπο, τόν Σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα ὑπέρ ἡμῶν, ἡ κοινή ἀνά τούς αἰῶνες ἐμπειρία ἀποδεικνύει ὅτι εἶναι καί μισάνθρω-ποι. Τόν κενό ἀπό θεία Χάρη ἄθεο, σπεύδει τό ἀντίθετο πνεῦμα νά τόν ἐπισκεφθεῖ καί νά κατοικήσει μέσα του. Οἴκοθεν νοεῖται, ὅτι σύντομα θά σπεύσουν καί ὅλα τά ἄλλα πονηρά πνεύματα, γιά νά δημιουργήσουν ἀποικία καί ἀπό αὐτό τό «ἄντρο» νά ἐπεκταθοῦν σ’ ὅλην τήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων μυώντας ἀλληλοδιαδόχως πολλούς στόν ἀθεϊσμό, πού καταντάει τελικά μισόθεος καί μισάνθρωπος σέ ὅλα τά ἐπίπεδα ζωῆς. Ἀπέδειξαν οἱ πολιτικοί μας ἔμπρακτα, ὅτι δέν ἀγαποῦν τόν ἑλληνικό λαό, τόν ὁποῖο τάχα κυβερνοῦν, δέν ἐνδιαφέρονται γιά τό ἔνδοξο κομμάτι γῆς, τή Μακεδονία μας, ἀλλά ὡς ἀργυρώνητοι καλύπτουν καί ἐξυπηρετοῦν ἀλλότρια συμφέροντα. Ἀκόμα καί οἱ ἐλάχιστοι εἰς Χριστόν πιστεύοντες καί στηρίζοντες τήν κυβέρνηση, δέν δήλωσαν συμπαράσταση στούς ἔντιμους διαδηλωτές καί στίς ὑπέρ τῆς Μακεδονίας ὁμιλίες τους. Δήλωσαν τινές ἐξ αὐτῶν ὅτι δέν μποροῦν νά κάνουν κάτι ἀντίθετο ἀπό τή βούληση τῶν ἀρχηγῶν τῶν κομ-μάτων τους.

Τά ἑκατομμύρια τῶν πρώτων χριστιανῶν καθώς καί οἱ λεβέντες ἥρωες ἀγωνιστές γιά τήν ἀκεραιότητα τῆς Μακεδονίας μας, τί θά λένε τώρα στούς οὐρανούς γιά τήν δική μας κατάντια καί τήν προδοσία τῶν ὑπευθύνων ὅλων τῶν κομμάτων!

Θά ἔπρεπε ἡ ἴδια ἡ ἑλληνική κυβέρνηση καί τά λοιπά κόμματα, νά συνδιορ-γανώσουν συλλαλητήριο, πού θά δήλωνε τήν αὐτονόητη πανελλήνια ὑπεράσπιση, πολιτική καί εἰρηνική, τῆς ἐνδόξου Μακεδονίας μας, μέ ἀνανέωση τῶν ἱστορικῶν καί πολιτιστικῶν ἐπιχειρημάτων ὑπέρ τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας.

Τό ἔντονο ἐνδιαφέρον ἤ μᾶλλον τό ἄσπονδο μῖσος κατά τῆς Μακεδονίας ἔχει βαθύτερες αἰτίες. Ἐκτός ἀπό τά ἀσύλληπτα οἰκονομικά καί κομματικά συμφέροντα τῶν ξένων καί ντόπιων πολιτικῶν ἔχει τεράστια σημασία ἡ Μακεδονία γιά τήν ὁλοκλήρωση τῶν γεωπολιτικῶν σχεδιασμῶν τῆς Νέας Ἐποχῆς.

Ἡ Μακεδονία κατά τήν κλασσική ἀρχαιότητα καί λίγο πρό τῶν ἑλληνιστι¬κῶν χρόνων εἶχε ἀναπτύξει ἀξιολογότατο πολιτισμό. Ὁ βασιλιάς Φίλιππος καί κυρίως μετέπειτα ὁ υἱός του Ἀλέξανδρος, ἄξιος μαθητής σημειωτέον τοῦ Ἀριστοτέλη, μετέδωσαν τόν Ἑλληνικό πολιτισμό σέ ὁλόκληρη σχεδόν τήν Ἀσία μέχρι τίς Ἰνδίες. Γεμᾶτος ὁ Ἀλέξανδρος ἀπό τό πνεῦμα τοῦ ἀρχαιοελλη¬νικοῦ πολιτισμοῦ μέ κορυφαῖο ἐπίτευγμα τήν ἑλληνική γλῶσσα, ἐξάπλωσε αὐτόν τόν πάμπλουτο πολιτισμό σέ ὅλον τόν τότε γνωστό κόσμο. Ἔτσι ἑνοποιούμενος ὁ κόσμος μέσῳ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καί τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ προπαρασκευάστηκε κατάλληλα γιά νά δεχθεῖ τό χριστιανικό μήνυμα.

Ἡ χριστιανική πίστη καί διδασκαλία ἐπηρέαζε ὅλο καί βαθύτερα τόν ἀξιόλογο ἑλληνικό πολιτισμό, τόν ὁποῖο χριστοποιοῦσε καί θεανθρωποποι¬οῦσε. Ὅλοι οἱ μέτοχοι τῆς ἑλληνικῆς παιδείας ἀφυπνίζονταν πνευματικῶς. Ὅλη ἡ ζωή τους φωτιζόταν μέ τό φῶς τό ἀληθινόν τοῦ θεανθρώπου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Γιαυτό τό λόγο οἱ ἄθεοι τῆς μεγάλης αἱρέσεως τῆς Νέας Ἐποχῆς πολεμοῦν τή Μακεδονία. Κατ’ αὐτούς θά πρέπει νά ἑνοποιηθεῖ χωροταξικά, κοινωνικά, γλωσσικά, πολιτιστικά, θρησκευτικά. Οἱ ἄθεοι τῶν παλαιοτέρων γενεῶν σέ συ-νεργασία μέ τούς στυγνούς ἀθέους, Τίτο καί τούς ὁμοίους του, ἐπεδίωκαν αὐτόν τόν ἀκρωτηριασμό ἀπό βορρᾶ τῆς πατρίδος μας. Ἐπεδίωκαν νά στήσουν ἕνα ζωντανό παρατηρητήριο ἤ καλύτερα σκοπευτήριο, πού πολλαπλῶς καί πολυτρόπως θά ἐπηρεάζει ὅλα τά Βαλκάνια καί θά μολύνει μέ τά νεοταξικά προγράμματά του, ὅλες τίς στεριές καί ὅλες τίς θάλασσες ἀκυρώνοντας ὅλον τόν διάσπαρτο ἑλληνοχριστιανισμό, πού ἡ μακεδονική ἀνδρεία, ἀξιωσύνη καί προκοπή προετοί-μασε γιά τούς κατοίκους. Φρόντισε ἡ Νέα Ἐποχή νά καταρτίσει δασκάλους καί νά τούς τοποθετήσει στά παιδιά τῶν μακεδόνων. Σέ πρόσφατη ἐκπομπή τοῦ ραδιοφωνικοῦ σταθμοῦ τῆς Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας ὁ γνωστός ἡρωικός ὁμολογητής δάσκαλος τοῦ Κιλκίς Δημήτρης Νατσιός ἀνέφερε, ὅτι στό διθέσιο δημοτικό σχολεῖο στό ὁποῖο ὑπηρετοῦσε, πραγματοποίησε ἐπίσκεψη ὁ σύμβουλος τῶν δασκάλων. Τοῦ ἔκανε παρατήρηση γιά τά κάδρα πού διατηρεῖ ἀκόμα στούς τοίχους τοῦ σχολείου. Τοῦ πρότεινε νά κατεβάσει τά κάδρα τῶν ἡρώων τῶν μακεδονικῶν ἀγώνων καί ἀντ’ αὐτῶν νά κρεμάσει κάδρα ὡραίων τοπίων. Ὁ δάσκαλος τοῦ ἄνοιξε τό ἕνα παράθυρο μέ ἀπίστευτη θέα στά ὑπέροχα μακεδονικά ὄρη. Μετά ἄνοιξε δεύτερο παράθυρο μέ θέα τήν ἀπέραντη μακεδονική θάλασσα καί τόν αἰθριὀτατο οὐρανό καί τόνισε: Ἔχουμε τό σπάνιο μακεδονικό κάλλος μπροστά στά μάτια μας. Ἡ ἀνάσα μας εἶναι ἀνάμικτη μέ ὅλα τά μῦρα τοῦ βουνοῦ καί τοῦ κάμπου. Δέν θά μπορέσω λοιπόν νά ξεκρεμάσω τούς ἥρωες γιατί καμιά διαταγή καί κανένας νόμος δέν μέ ὑποχρεώνει νά θάψω τούς εὐεργέτες προγόνους μας, σάν τόν Παῦλο Μελᾶ καί τούς λοιπούς ἥρωες. Τί κρῖμα ἀκόμα καί κάποιοι ἀπό τούς ὑπεύθυνους τῆς ἀγωγῆς καί μορφώσεως τῶν παιδιῶν μας νά σπέρνουν τά ζιζάνια τῆς προδοσίας στά νέα παιδιά!

Θά ἔπρεπε ὅλες οἱ ἑλληνικές ὀργανώσεις νά ξεσηκωθοῦν καί νά δηλώσουν τή σαφῆ ἀντίθεσή τους κατά τῆς συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν. Ἐμεῖς, ὡς Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν δηλώνουμε ἐπίσημα, ἄμεσα καί ἀπερίφραστα ὅτι εἴμαστε ἀντίθετοι στήν ἐπαίσχυντη αὐτή συμφωνία καί δέν θά πάψουμε νά διακηρύσσουμε τήν ἀντίθεσή μας πρός ὁ,τιδήποτε καί οἱονδήποτε στηρίζει ἀντιμακεδονικές θέσεις καί ἐπιβουλές.

Τολμᾶμε νά λέμε, δόξα τῷ ἐν Τριάδι Θεῷ, γιατί μᾶς ἀξίωσε κάτι νά πάθουμε ὅλοι οἱ συμμετέχοντες σ’ αὐτό τό συλλαλητήριο γιά τή Μακεδονία μας. Ἡ προσευχή μας γιά τή Μακεδονία εἶναι πιό εὐπρόσδεκτη ἀπό τόν Ὕψιστο, ἀφοῦ ἀναφέρεται ἀπό ἀνθρώπους πού ἔχουν πονέσει, πού ἔχουν πολεμηθεῖ, πού ἔχουν ὀνειδισθεῖ πρός ὑπεράσπισή της. Ἡ μακρά ἐκκλησιαστική ἱστορία καί ἐμπειρία μᾶς διδάσκει, ὄτι ἡ ἔμπονη προσευχή συμπάσης τῆς Ἐκκλησίας εἰσακούεται ἀπό τόν Οὐράνιο Πατέρα μας, ὁ ὁποῖος γνωρίζει τά πάντα, βλέπει, παρακολουθεῖ καί δύναται θεοδιακριτικότατα μέ τούς δικούς Του τρόπους, νά ἐπιφέρει τό καλύτερο ἀποτέλεσμα, τό ποθούμενο.

Θά μποροῦσε ὅμως καί ἡ Ἑλληνική Ἀστυνομία μας νά δράσει ἑλληνικότερα, χριστιανικότερα, διακριτικότερα. Δέν ἄξιζαν οἱ χιλιάδες τῶν δικῶν μας διαδηλωτῶν μαζί μέ τά πάμπολλα μικρά παιδιά καί τούς καταπονημένους ὑπερήλι-κες νά τύχουν κάποιου σεβασμοῦ καί μάλιστα γιά θέμα τόσο σημαντικό ὄχι ἀτομι-κοῦ, οἰκονομικοῦ ἤ πολιτικοῦ συμφέροντος, ἀλλά φροντίδας γιά τήν ἀκεραιότητα τῆς πατρίδος;

Εἶναι γεγονός ὅτι θά ἔπρεπε νά εἴχαμε ξεσηκωθεῖ πιό ἔγκαιρα καί πιό δυνα-μικά. Ὡστόσο ἡ διαδήλωση τῆς Κυριακῆς ἔδειξε στά μάτια τῶν κυβερνητῶν καί τῶν συντρόφων τους ὅτι ὁ λαός μας δέν εἶναι πεθαμένος, οὔτε κἄν ξεψυχισμένος. Ἔχει πολλές μυστικές δυνάμεις μέσα του. Ἡ εἰδοποιός διαφορά του ἀπό τούς ἄλλους λαούς εἶναι ριζική. Εἶναι ζῶν φορέας τῶν ἁγίων μυστηρίων τῆς Ἐκκλη¬σίας μας, Βαπτίσματος, Χρίσματος καί τῶν λοιπῶν. Μπορεῖ, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος, νά ἀντιμετωπίσει πάντα ἐχθρόν καί πολέμιον, ὅπως οἱ ἔνδοξοι πρόγονοί μας, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονταν «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστιν τήν ἁγίαν καί τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερίαν». Ἀπό τό 2010 ὁ χριστιανικός λαός μας δείχνει μεγάλη καρτερία καί ὑπομονή. Τώρα ὅμως πού βρίσκεται μπροστά στόν ἀκρωτηριασμό τῆς Μακεδονίας, εἶναι ἀποφασισμένος νά ἀντισταθεῖ δυναμικά καί χριστιανικά μέ τούς ἑξῆς τρόπους:

1. Δέν θά χρησιμοποιηθεῖ βία. Βία χρησιμοποίησαν καί χρησιμοποιοῦν οἱ ἄρχοντες τοῦ κόσμου τοῦ αἰῶνος τούτου.

2. Ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη ἀλληλοπεριχωρούμενη μέ τήν προσευχή εἶναι ἡ δύναμη τῶν Χριστιανῶν.

3. Οὔτε ὕβρεις, οὔτε κατάρες κατά τῶν νεοταξικῶν δικτατόρων. Εἶναι τόσο βαθιά ἡ λύπη μας ἀπό τήν προδοσία τῶν πολιτικῶν μας ἀρχόντων, πού τό μόνο πού μποροῦμε εἶναι νά θυμηθοῦμε τόν ἔνδοξο ἀρχιδιάκονο Στέφανο, ὁ ὁποῖος λι-θοβολούμενος διατύπωνε εὐχή στόν Σωτήρα του λέγοντας «μή στήσῃς Κύριε αὐτοῖς τήν ἁμαρτίαν ταύτην» μιμούμενος τόν ἴδιο τόν Κύριο, ὁ ὁποῖος λίγα λεπτά πρίν ἐκπνεύσει, ἀνέκραξε πρός τόν Οὐράνιο Πατέρα Του «…οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι».

4. Ἡ ἀγρυπνία τῆς 24ης Ἰανουαρίου πρός τήν 25ην , μνήμης τοῦ μεγάλου πατρός τῆς Ἐκκλησίας μας, ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου στόν Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου, εἶναι εἰδικότερα ἀφιερωμένη στήν ὑπόθεση τῆς Μακεδο-νίας μας, νά ἀκυρώσει ὁ Ὕψιστος ἐν Τριάδι Θεός τή συμφωνία τῶν Πρεσπῶν μέ ὅποιον τρόπο ἡ ἀγάπη Του ἐπιλέξει.

5. Μέ τούς ἕλληνες εὐρωβουλευτές θά προσπαθήσουμε νά καταστήσουμε σαφές στούς ἑταίρους μας, ὅτι ξεκινοῦν μιά πολιτική ἐχθρότητας καί ὄχι ὅπως ἀρχικά διεκήρυτταν «Κοινῆς Ἀγορᾶς» καί μετέπειτα «Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης». Σέ τί εἴδους ἕνωση μεταλλάσσεται ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, ὅταν ἕνα ἀπό τά πιό γνωστά κράτη στήν παγκόσμια ἱστορία ἀκρωτηριάζεται τόσο βάναυσα μέ τή συμφωνία τῶν Πρεσπῶν καί τήν ἐχθρική συγκατάθεση ὅλων τῶν ἑταίρων της; Μήπως ἐγκαινιάζουν, οἱ ἡγήτορες τῆς Νέας Ἐποχῆς τήν ἐξαγορά τῶν τοπικῶν ἀρχόντων γιά τόν ἄμεσο ἀκρωτηριασμό ἀπό ἐδῶ καί ἑξῆς καί ἄλλων κρατῶν γιά ἐπίτευξη γνωστῶν καί ἀγνώστων σκοπῶν καί διάλυσης ὅλης τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης;

6. Καί ἄν, μή γένοιτο, κυρωθεῖ ἡ συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, δέν θά παύσουμε νά ἀγωνιζόμαστε νόμιμα σάν τούς θεοφώτιστους καί ἀτρόμητους προγόνους μας, σάν τόν Παῦλο Μελᾶ καί τούς συναγωνιστές του, γιά νά θεραπευθεῖ ὁ ἀκρωτηριασμός καί θαυματουργικῶς νά ἀποκατασταθεῖ ἡ ἑνότητα τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους μαζί μέ τή Μακεδονία μας.

Εἶναι καιρός νά δηλώσουμε στόν Ὕψιστο ἐν Τριάδι Θεό τή μετάνοιά μας γιά τίς σοβαρές ἁμαρτίες μας, γιατί αὐτές εἶναι οἱ βασικές αἰτίες πού δημιουργοῦν αὐτές τίς ἐθνικές συμφορές. Οἱ προηγούμενες γενιές τῶν πιό πιστῶν ἑλλήνων ὀρθοδόξων Χριστιανῶν εἶχαν καταφέρει νά ματαιώσουν ἀκόμα καί κάποιες προ-θέσεις καί κάποιες συζητήσεις σφετερισμοῦ τῆς Μακεδονίας μας. Ἡ βαθιά καί εἰλικρινής μετάνοιά μας καί οἱ ἔμπονες ἐν μετανοίᾳ προσευχές θά φθάσουν εἰς τά ὦτα Κυρίου Σαβαώθ καί μπορεῖ νά ἀποφευχθεῖ ἡ ἐπικείμενη συμφορά. Ἀκόμα καί ἄν, μή γένοιτο, πρός καιρόν χαθεῖ ἡ Μακεδονία μας, δύναται καί πάλιν ὁ φιλάνθρωπος Κύριός μας, «δυσωπούμενος ὑπό τῆς ἰδίας αὐτοῦ εὐσπλαγχνίας» (δ΄ εὐχή ὄρθρου), ἐκτιμώντας καί τή δική μας φτωχική μετάνοια, δύναται ἐπαναλαμβάνουμε «τό πλανηθέν ὀρειάλωτον εὐρών πρόβατον τοῖς ὤμοις ἀναλαβών» (Δόξα ἑσπερινοῦ δ΄ ἤχου) νά ἑνώσει μέ τή μητέρα Πατρίδα, τή Μακεδονία μέ τήν Ἑλλάδα.

Διά τήν Ἑστίαν Πατερικῶν Μελετῶν
ἐλάχιστος ἐν πρεσβυτέροις
ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος 
ἐφημέριος Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου

https://www.impantokratoros.gr

Και τότε ό,τι θεωρούμε σαν απο­τυχία είναι επιτυχία

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Η προσευχή είναι μεγάλο αγαθό, αν γίνε­ται και με λογισμό αγαθό· αν ευχαριστούμε το Θεό όχι μόνο όταν μας δίνει, αλλά και όταν δεν μας δίνει ό,τι Του ζητάμε, αφού και τα δύο τα κάνει για την ωφέλειά μας.

Έτσι, και όταν δεν παίρνουμε, ουσιαστικά παίρνουμε με το να μην πά­ρουμε ό,τι δεν μας συμφέρει. Υπάρχουν, βλέπετε, πε­ριπτώσεις που η μη ικανοποίηση του αιτήματός μας είναι πιο ωφέλιμη. Και τότε ό,τι θεωρούμε σαν απο­τυχία είναι επιτυχία.

Ας μη στεναχωριόμαστε, λοιπόν, όταν ο Θεός αργεί να εισακούσει την προσευχή μας. Ας μη χά­νουμε την υπομονή μας. Μήπως και πριν ζητήσουμε κάτι, δεν μπορεί να μας το δώσει ο Πανάγαθος; Μπο­ρεί, φυσικά, αλλά περιμένει από μας κάποιαν αφορμή, ώστε να μας βοηθήσει δίκαια. Γι’ αυτό ας Του δίνου­με την αφορμή με την προσευχή και ας περιμένουμε με πίστη, με ελπίδα, με εμπιστοσύνη στην πανσοφία και στη φιλανθρωπία Του. Μας έδωσε ό,τι ζητήσαμε; Ας Τον ευχαριστούμε. Δεν μας έδωσε; Και πάλι ας Τον ευχαριστούμε, γιατί δεν γνωρίζουμε, όπως γνωρίζει Εκείνος, τι είναι καλό για μας.

Ας έχουμε ακόμα υπόψη μας, πως ο Θεός συχνά δεν αρνείται, αλλά μόνο αναβάλλει την ικανοποίηση κάποιου αιτήματός μας. Και γιατί αναβάλλει; Επειδή, χρησιμοποιώντας ως μέσο τη δική μας επιμονή στο αίτημα, θέλει να μας ελκύσει και να μας κρατήσει κο­ντά Του. Κι ένας φιλόστοργος πατέρας, άλλωστε, όταν του ζητάει κάτι το παιδί του, πολλές φορές αρνείται να του το δώσει, όχι γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο το παιδί μένει κοντά του.

πηγή: alopsis.gr

https://simeiakairwn.wordpress.com