Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ: Άγιος Νεομάρτυς ο Μητροπολίτης Χαλεπίου Παύλος (Γιαζίγκι);

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833, Fax +30 210 4518476, Email: impireos@hotmail.com

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 26ῃ Σεπτεμβρίου 2019

Ἅγιος Νεομάρτυς ὁ Μητροπολίτης Χαλεπίου Παῦλος (Γιαζίγκι);

Ἡ ἀνάρτηση στό τέλος Ἰουλίου στό Τwitter ἀπό τήν Ἀμερικανική Πρεσβεία στήν Ἀθήνα τῆς ἐπικήρυξης τοῦ State Department τῶν ΗΠΑ πού δίνει ἀμοιβή ἕως καί 5.000.000 δολλάρια σέ ἐκείνους πού θά προσφέρουν πληροφορίες γιά πέντε Χριστιανούς κληρικούς μεταξύ τῶν ὁποίων καί γιά τόν Ἑλληνορθόδοξο Μητροπολίτη Χαλεπίου Παῦλο, πού ἀπήχθησαν τά προηγούμενα χρόνια ἀπό Τζιχαντιστές στήν Συρία καί ἔκτοτε ἀγνοοῦνται προκάλεσε ἰσχυρή αἴσθηση καί ἐπανέφερε στήν ἐπικαιρότητα τό θέμα τῆς τύχης τῶν ἀπαχθέντων προσώπων. Τό Ἀμερικανικό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν προτίθεται νά πληρώσει ὅσους καταθέσουν στοιχεῖα γιά τόν Ἑλληνορθόδοξο Κληρικό Μαχέρ Μαφούζ, τόν Ἀρμενοκαθολικό Μάϊκλ Καγιάλ πού ἀπήχθησαν στίς 9/2/2013 τριάντα χιλιόμετρα ἔξω άπό τό Χαλέπι, γιά τόν Ἑλληνορθόδοξο Μητροπολίτη Χαλεπίου Παῦλο Γιαζίγκι) καί τόν Μονοφυσίτη «Ἀρχιεπίσκοπο» Χαλεπίου Γρηγόριο Γιοχάνα Ἰμπραχίμ πού ἀπήχθησαν στίς 22/4/2013 καί γιά τόν Ἰταλό Ἰησουΐτη Πάολο Ντάλ Ὄλιο πού ἀπήχθη στίς 29/7/2013 στήν Ράκα καί πού ὅλοι κατέληξαν ὅμηροι τοῦ Ἰσλαμικοῦ Κράτους.

Ἡ ἐπικήρυξη αὐτή στοχεύει εὐθέως τήν γειτονική Τουρκία, γιατί ὁ Τοῦρκος αὐτοεξόριστος δημοσιογράφος Ἀμπτουλάχ Μποζκούρτ μέ ἄρθρο του στίς 13/4/2017 στό «Stocholm Center for Freedom» ἔχει καταγγείλει ὅτι ὁπλαρχηγοί ἀπαγωγεῖς τοῦ Μητροπολίτου Παύλου Γιαζίγκι καί τοῦ Μονοφυσίτη «Ἀρχιεπισκόπου» Χαλεπίου Γρηγορίου Γιοχάνα Ἰμπραχίμ εἶναι ὁ Μαγομέντ Ἀμπντουραχμάνοφ ἤ ἀλλιῶς Ἀμπού Μπανάτ ἀπό τό Νταγκεστάν καί ὁ Ἀχμάντ Ραμαζάνοφ ἀπό τό Γκρόζνι τῆς Τσετσενίας, οἱ ὁποῖοι συνδέονται μέ τήν Τουρκική Ὑπηρεσία Πληροφοριῶν ΜΙΤ. (Ἐπίκαιρα 3/8/2019)

Ὁ Ἀμπντουραχμάνοφ ὅπως ἔγραψε ὁ Μπόζκουρτ στρατολογήθηκε ἀπό τήν Τουρκική ΜΙΤ πού τοῦ παρεῖχε ὅπλα καί ἐφόδια ἐνάντια στό καθεστώς τοῦ Προέδρου τῆς Συρίας Μπασάρ Αλ Ἄσαντ. Οἱ δύο τρομοκράτες εἶχαν σχέσεις μέ τόν Τοῦρκο Μελβούτ Κουσμάν, ἐξτρεμιστή Ἰσλαμιστή μέσα στό αὐτοκίνητο τοῦ ὁποίου συνελήφθησαν σέ μπλόκο τῆς Τουρκικῆς Ἀστυνομίας, κοντά στά σύνορα Τουρκίας-Συρίας στό χωριό Μπαρσινάρ στήν ἐπαρχία Χατάϊ (Ἀντιόχεια). Ἄν καί ὁ Ἀμπντουραχμάνοφ βρισκόταν στήν λίστα μέ τά ὀνόματα πού ἀπαγορευόταν ἡ εἴσοδος στήν Τουρκία ἐπισήμως, μαζί μέ τόν Ραμαζάνοφ καί τήν Φατίχ Μαντέντ ἀφέθησαν ἐλεύθεροι καί αὐτό τό γεγονός κατά τόν Μποζκούρτ ἀποδεικνύει ὅτι ἦταν προστατευόμενοι τῆς Τουρκικῆς ΜΙΤ.

Στίς 28/5/2013 κυκλοφόρησε στά Τουρκικά ΜΜΕ βίντεο μέ τίς ἐκτελέσεις τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Μητροπολίτου Χαλεπίου Παύλου Γιαζίγκι, τοῦ Μονοφυσίτη «Ἀρχιεπισκόπου» Χαλεπίου Γρηγορίου Γιοχάνα Ἰμπραχίμ καί ἑνός ἀκόμη κληρικοῦ. Ὁ Μητροπολίτης Χαλεπίου Παῦλος Γιαζίγκι εἶχε εἰσέλθει στήν Συρία στίς 22/4/2013 καί συναντήθηκε μέ τόν Μονοφυσίτη «Ἀρχιεπίσκοπο» Γρηγόριο Γιοχάνα ἀλλά ἀπήχθησαν ἀπό τούς Τζιχαντιστές στό χωριό Κάφρ Νταέλ, δέκα χιλιόμετρα ἀπό τό Χαλέπι. Κρατήθηκαν αἰχμάλωτοι ἀπό τήν Τζιχαντιστική Ὀργάνωση Τζαΐς Αλ Μουχατζιρίν Βαλ Ανσάρ (Στρατό ἐμιγκρέδων καί ὑποστηρικτῶν), χαρακτηρισμένη ὡς τρομοκρατική ὀργάνωση ἀπό τίς ΗΠΑ καί τόν Καναδά. Ὅταν οἱ Τούρκοι ἀστυνομικοί στό Ἰκόνιο εἶδαν τό βίντεο μέ τούς ἀποκεφαλισμούς ἀναγνώρισαν τόν Ἀμπντουραχμάνοφ πού εἶχαν συλλάβει μερικές μέρες νωρίτερα. Ἐνημέρωσαν τήν ἀστυνομία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἡ ὁποία πραγματοποίησε ἐπιχείρηση γιά τήν σύλληψή τους στίς 4/7/2013. Συνελήφθησαν ὁ Κουσμάν, ὁ Ἀμπντουραχμάνοφ, ὁ Ραμαζάνοφ καί ἄλλοι ὕποπτοι ἐνῶ βρέθηκαν τά ροῦχα πού φοροῦσε ὁ Μαγομέντ Ἀμπντουραχμάνοφ τήν ὥρα τοῦ ἀποκεφαλισμοῦ, καθώς καί ἕνα μαχαίρι ὅμοιο μέ αὐτό πού χρησιμοποιήθηκε, ὅπως φαίνεται στό βίντεο. Ἀρχικά οἱ συλληφθέντες κρίθηκαν προφυλακιστέοι ἀπό τό Τουρκικό Δικαστήριο καί ὁδηγήθηκαν σέ φυλακή τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Στοιχεῖα ὑπῆρχαν πάμπολα γιά νά ἀπαγγελθοῦν στούς συλληφθέντες κατηγορίες γιά τρομοκρατία καί παράνομη ὁπλοκατοχή, ἀλλά καί γιά νά κατηγορηθοῦν γιά ἐγκλήματα κατά τῆς ἀνθρωπότητος δηλ. γιά τούς ἀποκεφαλισμούς τοῦ Μητροπολίτου Παύλου καί τοῦ Μονοφυσίτη «Ἀρχιεπισκόπου» πού ἔγιναν ἐκτός Τουρκικῶν συνόρων καί γι’ αὐτό οἱ εἰσαγγελεῖς χρειάζονταν τήν ἄδεια τοῦ Τουρκικοῦ Ὑπουργείου Δικαιοσύνης. Τό Ὑπουργεῖο ἀπέρριψε τό αἴτημα τῆς Εἰσαγγελίας Κων/πολεως, ὁ δέ Τοῦρκος Ὑπουργός Δικαιοσύνης Μπεκίρ Μποζντάγ ἀπάντησε στίς 25/8/2014 σέ ἐρώτηση πού κατατέθηκε στήν Τουρκική Βουλή, σχετικά μέ τό θέμα ὅτι συνεβούλευσε τούς εἰσαγγελεῖς νά συνεχίσουν τήν ἔρευνα καί νά ἐπανέλθουν ὅταν θά περνοῦσε ἡ ὑπόθεση στήν ἀκροαματική διαδικασία γιά νά ζητήσουν ἄδεια σχετική μέ ἐγκλήματα κατά τῆς ἀνθρωπότητος πού τελέστηκαν ἐκτός Τουρκικῶν συνόρων, ἐνῶ στήν πραγματικότητα ὅπως γράφει ὁ δημοσιογράφος Μποζκούρτ ὁ Ὑπουργός ἀποθάρρυνε τούς εἰσαγγελεῖς νά ἀπαγγείλουν κατηγορίες γιά τούς ἀποκεφαλισμούς.

Στήν ἀπολογία του στό δικαστήριο ὁ Μαγουμέντ Ἀμπντουραχμάνοφ ἀποκάλυψε ὅτι συνεργαζόταν στενά μέ τήν τουρκική ΜΙΤ, κατέθεσε ὅτι αὐτός καί ἄλλοι Τζιχαντιστές ἦταν σέ συνεχῆ ἐπικοινωνία μέ τήν ΜΙΤ καί εἶπε χαρακτηριστικά: «Ἀφοῦ φυλακίστηκα ἐδῶ στήν Τουρκία ἔγραψα γράμματα στήν ὑπηρεσία (ΜΙΤ) ἀλλά δέν ἔλαβα καμμία ἀπάντηση. Ὅσο βρισκόμασταν στήν Συρία μᾶς παρεχόταν βοήθεια ἀπό τήν Τουρκία μέ τήν μορφή ὅπλων, χρημάτων καί ὀχημάτων. Δέν καταλαβαίνω τήν παρούσα δύσκολη θέση μου καί γιατί κρατοῦμαι στήν φυλακή». Ἀπό τίς φράσεις αὐτές σημειώνει ὁ δημοσιογράφος Μπόζκουρτ φαίνεται ὅτι ἡ Τουρκία καί ἡ ΜΙΤ πῆραν ἀποστάσεις ὥστε νά προστατευθοῦν ἀπό διεθνεῖς νομικές ἐπιπλοκές.

Στήν κατάθεσή του ὁ Ραμαζάνοφ δήλωσε ὅτι πολεμοῦσε στήν Συρία ὡς «Ἐμίρης» τῆς Τζαΐς Αλ Μουχατζιρίν Βαλ Ἀνσάρ, κατέθεσε ὅτι ὁ ἄνδρας στό βίντεο πού ἀποκεφαλίζει τόν ἕνα κληρικό εἶναι ὁ Ἀμπντουραχμάνοφ, ὁ ὁποῖος ἐκτελοῦσε ἀπόφαση τοῦ δικαστηρίου τῆς «Σαρία» καί ὅτι συμμετεῖχε σέ ἕναν ἀκόμα ἀποκεφαλισμό.

Οἱ δύο τρομοκράτες καταδικάστηκαν ἀπό τήν Τουρκική Δικαιοσύνη σέ ἑπτάμιση χρόνια κάθειρξης ὁ καθένας ὡς μέλη τρομοκρατικῆς ὀργάνωσης, καί ἀπελάθηκαν. Δέν τούς ἀπαγγέλθηκαν ὅμως ποτέ κατηγορίες γιά τούς ἀποκεφαλισμούς ἐνῶ στίς 28/10/2018 ὁ Τοῦρκος βουλευτής τῆς ἀντιπολιτεύσεως Τούμα Τζελίκ κατέθεσε ἐρώτηση στήν Τουρκική Βουλή γιατί δέν ἀποδόθηκαν κατηγορίες στούς τζιχαντιστές γιά τίς δολοφονίες τῶν κληρικῶν. Ἡ Τουρκική Κυβέρνηση δέν ἔχει μέχρι σήμερα ἀπαντήσει.

Μετά τά ἀνωτέρω ἡ ἐπικήρυξη τοῦ Ἀμερικανικοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν ἐπιδιώκει νά δείξει ὅτι ὑπάρχει μία νέα στροφή τῶν ΗΠΑ κατά τῆς τρομοκρατίας σέ ὅλο τόν κόσμο καί μέ ὅλα τά μέσα, ἐνῶ ἡ οὐσία αὐτῆς τῆς ἀφάτου τραγικότητος εἶναι ὅτι τό Ἰσλάμ εἶναι ἡ Τρομοκρατία καί οἱ ἀπάνθρωπες Σοῦρες τοῦ Κορανίου πού ὁδηγοῦν ἀνθρώπινα ὄντα νά μεταβάλωνται σέ ἀνθρωπόμορφα τέρατα καί νά σφαγιάζουν τούς συνανθρώπους τους στό ὄνομα ἑνός ἀνύπαρκτου καί κίβδηλου Θεοῦ. Στό Κοράνιο κεφ. 47, στ. 3, δίδεται ἡ δῆθεν θεϊκή ἐντολή «στήν σύγκρουσι μέ τούς ἀπίστους στό πεδίο τῆς μάχης ξεριζῶστε τους τά κεφάλια μέχρι νά τά τσακίσετε πλήρως.» καί στό στ. 4 «ὅταν συναντᾶτε τούς ἀπίστους φονεύετε καί κατασφάζετε, συγκρατοῦντες στερεά τά δεσμά», στό δέ κεφ. 8, στ. 17, οἱ δήμιοι τοῦ Ἰσλάμ ἀναφέρονται ὡς οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ δολοφόνου «Θεοῦ», μέ τήν διαβεβαίωση «δέν φονεύετε ἐσεῖς αὐτούς ἀλλά ὁ Θεός. Ὅταν ἀκοντίζεις δέν εἶσαι ἐσύ πού ἀκοντίζεις, εἶναι αὐτός ὁ Θεός γιά νά δοκιμάσει τούς πιστούς διά λαμπρᾶς δοκιμασίας. Ὁ Κύριος ἀκούει καί γνωρίζει τά πάντα» καί στό στ. 40, θεμελιώνεται ὁ διά μέσου τῶν αἰώνων θρησκευτικός φασισμός, ὁλοκληρωτισμός καί ἡ ὠμή βία τοῦ Ἰσλάμ μέ τή Σούρα: «Πολεμεῖτε αὐτούς μέχρις ὅτου δέν θά ὑπάρχει ἄλλη θρησκεία παρά τοῦ μόνου Θεοῦ».

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Πηγή: https://www.impantokratoros.gr

«Οργανωθείτε εις το όνομα του Ιησού Χριστού. Δημιουργήστε παρέες και ζήστε χριστιανική ζωή. Έτσι θα σταθείτε…»

ΟΡΓΑΝΩΘΕΙΤΕ ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΤΕ ΠΑΡΕΕΣ ΚΑΙ ΖΗΣΤΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ· ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΤΑΘΕΙΤΕ. ΤΟ ΕΙΠΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ: «ΟΠΟΥ ΕΙΣΙ ΔΥΟ Η ΤΡΕΙΣ ΣΥΝΗΓΜΕΝΟΙ ΕΙΣ ΤΟ ΕΜΟΝ ΟΝΟΜΑ, ΕΚΕΙ ΕΙΜΙ ΕΝ ΜΕΣΩ ΑΥΤΩΝ» (ΜΑΤΘ. 18,20). ΜΕΛΕΤΑΤΕ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ. Η ΝΙΚΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ.

«…Καὶ ἂν ἀκόμα μείνῃς ἕνας ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἂν ἀκόμη τὸ περιβάλλον σου εἶνε Σόδομα καὶ Γόμορρα καὶ κατακλυσμός, μπορεῖς ἂν θέλῃς, διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ, νὰ ζήσῃς ἠθικὸν βίον, σύμφωνα μὲ τὸ Εὐαγγέλιο.

Φτιάξτε παρέες, λέει ὁ Καρρέλ, δυὸ – δυό, τρεῖς – τρεῖς. Δημιουργῆστε παρέες σ᾿ ὅλη τὴν κοινωνία· καὶ μέσα στὸ Σικάγο, στὴ Νέα Ὑόρκη, στὸ Παρίσι, στὴν Ἀθήνα, παντοῦ· σὲ κάθε πόλι καὶ χωριό. Δημιουργῆστε παρέες, συντροφιὲς – συντροφιές καὶ ζῆστε τὴ χριστιανικὴ ζωή. Οἱ ὀλίγες αὐτὲς συντροφιὲς καὶ οἱ συνομιλίες οἱ χριστιανικὲς θὰ δημιουργήσουν ἕνα ἰσχυρὸ ῥεῦμα ἀντιστάσεως.
Ἀλλὰ γιατί νὰ χρησιμοποιοῦμε καὶ νὰ θαυμάζουμε τὰ λόγια ἑνὸς ἐπιστήμονα, ποὺ εἶνε ἕνα μηδενικὸ μπροστὰ στὸ Χριστό; Τὸ εἶπε ὁ Χριστός· «Ὅπου εἰσὶ δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν» (Ματθ. 18,20).
Φτειάξτε τέτοιες ὁμάδες, ποὺ θὰ εἶνε μαζί σας ὁ Χριστός· ἔτσι θὰ σταθῆτε. Τώρα παίζετε μιὰ μὲ τὸ Χριστὸ μιὰ μὲ τὸν κόσμο. Δὲν εἶστε σταθερές.

Ὀργανωθῆτε εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ

Νὰ κάνετε ἁλυσίδα. Τὰ πρῶτα χρόνια τοῦ χριστιανισμοῦ, τοὺς πρώτους αἰῶνας, οἱ Χριστιανοὶ ἦταν ἑνωμένοι, εἶχαν ἁλυσίδα· τρεῖς, τρεῖς, τρεῖς…, πρὸς τιμὴν τῆς ἁγίας Τριάδος. Ὅπως στὴ Ῥωσία· ἐκεῖ ἕνα μικρὸ ἀθῷο παιδάκι, χαριτωμένο, πῆγε στὸν παπᾶ καὶ τοῦ λέει·

—Θέλω νὰ σοῦ πῶ κάτι στὸ αὐτί.

―Τί ἔχεις νὰ μοῦ πῇς; ρωτᾷ ὁ παπᾶς.

―Νά, λέει ὁ μικρός, τώρα γινήκαμε τρεῖς. Στὴ γειτονιά μου εἶνε ἄλλα δυὸ παιδιά, ποὺ συμφωνοῦν μὲ τὶς ἰδέες τὶς χριστιανικές, καὶ γινήκανε τρεῖς.

Λοιπὸν κ᾿ ἐσεῖς, εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου, νὰ ὀργανωθῆτε κατὰ τριάδας. Σᾶς βάζω κανόνα· καθένας ἀπὸ σᾶς ὄχι μόνος του, ἀλλὰ τρεῖς-τρεῖς, τρεῖς-τρεῖς. Εἶστε 130; νὰ γίνετε 400, 500. Εἶστε σύμφωνοι;

Ἡ νίκη ἀνήκει στὸν Χριστό
(Μελετάτε τὴν Ἀποκάλυψη)

Ἐὰν ἡ μελέτη τῆς Ἀποκαλύψεως εἶνε πάντοτε ὠφέλιμος, πολὺ περισσότερο στὶς ἡμέρες τῶν μεγάλων θλίψεων. Τότε φαίνεται ἡ ἀξία τοῦ βιβλίου αὐτοῦ τῆς Καινῆς Διαθήκης.

Ὁ χριστιανὸς ποὺ ἀγωνίζεται τὸν ἀγῶνα τῆς πἰστεως καὶ τῆς ἀρετῆς καὶ εἰς τὴν πορεία του συναντᾶ μεγάλα ἐμπόδια καὶ τρομεροὺς πειρασμούς, καὶ βλέπει τὸν σατανᾶ νὰ ὠρύεται ἕτοιμο νὰ τὸν καταπιῇ καὶ ὀλιγοπιστεῖ καὶ ἀπελπίζεται καὶ νομίζει ὅτι δὲν ὑπάρχει καμμία διέξοδος, καμμία ἐλπίδα, καμμία ἀκτίνα φωτός, ἔρχεται ἡ Ἀποκάλυψις τοῦ Ἰωάννου καὶ δείχνει τὸν ἀστέρα τὸν λαμπρὸ τὸν πρωϊνὸ καὶ λέγει· «Ἡ νίκη ἀνήκει στὸν Χριστὸ καὶ εἰς τοὺς πιστοὺς ποὺ μένουν κοντά Του, τοὺς ἀγωνιζομένους μέχρις ἐσχάτων.

Καμμία ὀλιγοπιστία. Καμμία δειλία ἄς μὴ σὲ ἀπομακρύνη ἀπὸ τὴν πορεία, τὴν ὁποία ἐχάραξε ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου. Ὁ Χριστὸς θὰ θριαμβείσῃ. Οἱ ἐχθροί Του θὰ νικηθοῦν. Οἱ μισοῦντες Αὐτὸν θὰ καταστραφοῦν. Οἱ ἀγαπῶντες Αὐτὸν θὰ εὐλογηθοῦν ἀπεριγράπτως».

Ὤ πόσους ἔχει παρηγορήσει καὶ ἐμψυχώσει ἡ Ἀποκάλυψις…

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 152

augoustinos-kantiotis

https://simeiakairwn.wordpress.com

Η προσωπικότητα και το έργο του π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου

Η προσωπικότητα και το έργο του π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου 1

του πρωτοπρ. Κυριακού Τσουρού
Γραμματέως της Σ.Ε. επί των αιρέσεων

Ὅταν τό 1931 ἔβλεπε τό φῶς τοῦ κόσμου τούτου, στήν Καζάρμα τῆς Καλαμάτας, ὁ τελευταῖος καί ἑνδέκατος υἱός τῆς πολύτεκνης οἰκογένειας Γεωργίου καί Παναγιώτας Ἀλεβιζοπούλου, κανείς δέν φανταζόταν ὅτι αὐτό τό ἄσημο παιδί θά γινόταν ἀργότερα «σκεῦος ἐκλογῆς», τό ὁποῖο ὁ Κύριος θά προώριζε γιά σοβαρή καί ὑπεύθυνη ποιμαντική διακονία μέσα στήν Ἐκκλησία, σέ δύσκολους καιρούς. Τά σπάνια προσόντα του ἄρχισαν ἤδη νά ἐκδηλώνονται στίς σπουδές του καί στήν διακονία του ἀργότερα. Οἱ σπουδές του στήν Ἀθήνα καί στήν Γερμανία, ἡ διακονία του ὡς κληρικοῦ στήν Κολωνία καί στό Ἀννόβερο τῆς Γερμανίας κατ’ ἀρχάς, καί στούς Ναούς Ἁγ. Τριάδος καί Ἁγ. Παρασκευῆς τῶν Ἀθηνῶν, ἀργότερα, ἀνέδειξαν τόν ταπεινό γόνο τῆς Καζάρμας σέ ἐπιστήμονα τῆς θεολογικῆς ἐπιστήμης καί καλό ποιμένα τῆς λογικῆς Ποίμνης τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ σύντροφος τῆς ζωῆς του μακαριστή Πρεσβυτέρα Ἀντωνία ὑπῆρξε ὁ ἀφανής συγκυρηναῖος του καί ὁ ἀποφασιστικός συντελεστής τῆς μεγάλης προσφορᾶς του. Ἡ σύντομη πορεία του, στά ἑξῆντα τέσσερα χρόνια τῆς ἐπί γῆς ζωῆς του, ὑπῆρξε λαμπρή, γόνιμη καί ἰδιαιτέρως πλούσια, ὄχι μόνο σέ συγγραφικό ἔργο, ἀλλά κυρίως σέ ποιμαντικό ἔργο, πού εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τή σωτηρία πλήθους ψυχῶν.

Μικρός τό δέμας καί ἀσθενικός, ἀλλά μέγας στό πνεῦμα, πληθωρικός καί ἰκανώτατος σέ ἀντίληψη καί δράση, ὁ π. Ἀντώνιος ὑπῆρξε πρωτοπόρος, ἀνεπανάληπτος, πρωτότυπος, συστηματικός μέ διαίσθηση καταπληκτική καί εὐαίσθητο Ὀρθόδοξο αἰσθητήριο. Ἡ προσφορά του εἶναι πολύτιμη γιά τήν Ἐκκλησία.

Ὁ π. Ἀντώνιος ὑπῆρξε ἕνας σεμνός κληρικός καί βαθύς θεολόγος, ἕνας φωτισμένος ποιμένας, ἕνας σύγχρονος ἀπολογητής καί ὁμολογητής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ἕνας ἐπιστήμονας συστηματικός καί ἐρευνητής, ἕνας γόνιμος συγγραφέας, ἕνας ὑποδειγματικός οἰκογενειάρχης, μιά χαρισματική καί φωτεινή ἐκκλησιαστική προσωπικότητα, μέ ἰδιαίτερα ὀργανωτικά, διανοητικά καί ἠθικά χαρίσματα.

Ἡ ὀξεῖα θεολογική του σκέψη καί τό πλούσιο συγγραφικό του ἔργο εἶχαν στόχο τήν κατάρτιση τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, καί τήν θωράκισή του ἀπό τή μεθοδευμένη προσηλυτιστική δραστηριότητα τῶν ποικιλωνύμων αἱρέσεων καί τῶν παραθρησκευτικῶν ὁμάδων. Ἀφιέρωσε τή ζωή του ὁλόκληρη στήν ἐνημέρωση Ποιμένων καί Ὀρθοδόξου Πληρώματος πάνω στούς κινδύνους καί τά προβλήματα πού δημιουργοῦνται ἀπό τήν δραστηριότητα τῶν αἱρέσεων καί τῶν παραθρησκευτικῶν ὁμάδων τῆς λεγόμενης «Νέας Ἐποχῆς», γιά τό ἄτομο, τήν οἰκογένεια καί τήν κοινωνία.

Ἐκληροδότησε στήν Ὀρθόδοξη Ἑλληνική βιβλιογραφία σαράντα καί πλέον πολύτιμα καί ἀνεπανάληπτα βιβλία, τά ὁποῖα γιά πολλά χρόνια θά ἀποτελοῦν τή βάση τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας μας στόν εὐαίσθητο καί καίριο αὐτόν τομέα τῆς ἀντιαιρετικῆς δραστηριότητάς της.

Παράλληλα ὁ ἀκάματος αὐτός ποιμένας ἐκάλυψε τίς νευραλγικές θέσεις τοῦ Γραμματέως τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Ἀποδήμου Ἑλληνισμοῦ (ἀπό τό ἔτος 1968) καί τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Αἱρέσεων, ἀπό τήν δεκαετία τοῦ 1970 μέχρι τόν Μάϊο τοῦ 1996. Σ’ αὐτή τήν Ἐπιτροπή μέ ἐκάλεσε κοντά του τό ἔτος 1977 καί ἐκεῖ ἐγνώρισα τίς ἰδιαίτερες ἱκανότητές του, ἐδιδάχθηκα ἀπό αὐτόν τόν ὀρθό τρόπο τῆς ἀντιμετωπίσεως τοῦ προβλήματος καί ἐμαθήτευσα δέκα ἐννέα ὁλόκληρα χρόνια κοντά του, γιά νά ἀναλάβω ἀναξίως τήν συνέχιση τῆς διακονίας του στήν ἴδια Ἐπιτροπή, τό ἔτος 1996, μετά τήν κοίμησή του. Δέν τόν ἐπέλεξα ἐγώ, ἐκεῖνος μέ κάλεσε καί μέ ἐπέλεξε ὡς συνεργάτη του, μόλις ἐπέστρεψα στήν Πατρίδα ἀπό τήν διακονία μου στόν ἀπόδημο Ἑλληνισμό, τόν ὁποῖο ὑπηρέτησα γιά δώδεκα χρόνια, ὅπως και ἐκεῖνος προηγουμένως. Ἀπό τότε μέ τιμοῦσε μέ τήν ἀλληλογραφία του καί τήν ἀποστολή ἐντύπων, ὅπως ἔκανε καί μέ ἄλλους κληρικούς τοῦ ἀποδήμου Ἑλληνισμοῦ.

Ὡς πλησιέστερος συνεργάτης του ἐγνώρισα τό πολύπλευρο ἔργο τοῦ π. Ἀντωνίου, τό ὁποῖο καταφαίνεται καί ἀπό μόνη τήν ἀναφορά τῶν σημαντικοτέρων τομέων καί τρόπων τῆς δραστηριότητάς του. Ἡ μαθητεία μου κοντά του ὅλα αὐτά τά χρόνια ἐξελίχθηκε σέ μιά βαθειά ἐκτίμηση καί ἀναγνώριση τῶν πολλῶν χαρισμάτων του. Ὅποιος τόν ἐγνώρισε ἀπό κοντά καί πραγματικά, μπορεῖ ἀνεπιφύλακτα νά ὁμιλήση γιά τήν ἀναμφισβήτητη πνευματική, θεολογική, ἐπιστημονική, κοινωνική, συγγραφική, ὀργανωτική, διανοητική καί ἠθική ἀξία καί συγκρότηση αὐτῆς τῆς σύγχρονης χαρισματικῆς ἐκκλησιαστικῆς προσωπικότητας. Ἕνας δεσμευτικός θαυμασμός τραβοῦσε τούς συνεργάτες του γύρω του στόν δύσκολο καί ἐπικίνδυνο τομέα τῆς ποιμαντικῆς ἀντιμετωπίσεως τῶν προβλημάτων, πού δημιουργεῖ ἡ δραστηριότητα τῶν ποικιλωνύμων συγχρόνων αἱρέσεων καί τῶν παραθρησκευτικῶν ὁμάδων.

Τό ὀργανωτικό πνεῦμα του ἐμφανίζει μιά ἀξιοθαύμαστη γονιμότητα. Ἀντιλαμβάνεται ὅτι, γιά νά μπορέσει νά ἀναπτύξη τήν δραστηριότητά του πρωτοποριακά τότε, στόν ἀγώνα του γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς σύγχρονης πλάνης καί τῶν νεοφανῶν αἱρέσεων, εἶναι ἀνάγκη, πλήν τῶν πολυτίμων συνεργατῶν του, νά δημιουργήσει καί ἄλλη κατάλληλη ὑποδομή. Ἔτσι μέ βάση τήν Συνοδική Ἐπιτροπή ἐπί τῶν Αἱρέσεων, ἱδρύει τούς ἀκολούθους φορεῖς:

α) Σεμινάριο Ἐπιμορφώσεως Κληρικῶν, πού λειτουργοῦσε στήν Ἱερά Μονή Πεντέλης, ἀπό τό 1977 καί ὅπου ἐπεστράτευσε πολλούς συνεργάτες κληρικούς, μεταξύ τῶν ὁποίων καί τόν ὑποφαινόμενο. Στή συνέχεια ἱδρύει:

β) Τό Ἀντιαιρετικό Φροντιστήριο, πού λειτουργοῦσε στή μεγάλη αἴθουσα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί στό ὁποῖο φοίτησαν πληθώρα κληρικῶν καί λαϊκῶν συνεργατῶν, μεταξύ τῶν ὁποίων συγκαταλεγόμαστε καί μερικοί ἀπό ἐμᾶς τούς παλαιοτέρους συνεργάτες του.

γ) Ἀκολούθησε ἡ ἵδρυση τῆς ΠΕΓ τό ἔτος 1982.

δ) Τό 1988 ἱδρύει τό Σεμινάριο Ὀρθοδόξου Πίστεως καί τό Σεμινάριο Οἰκοδομῆς στήν Ὀρθοδοξία, πού λειτουργοῦν στόν Ἱερό Ναό Ἁγίας Παρασκευῆς, στήν ἀρχή, καί στό Πνευματικό της Κέντρο, ἀργότερα, μέ ἐξαιρετικά ἀποτελέσματα.

ε) Τό 1989 ὁ π. Ἀντώνιος καθιερώνει τόν θεσμό τῶν Συνδιασκέψεων γιά θέματα αἱρέσεων καί παραθρησκείας, οἱ ὁποῖες ἐξελίχθηκαν σέ Διορθόδοξες καί Πανορθόδοξες. Ἡ Ε΄ Συνδιάσκεψη στήν Ναύπακτο (1993) καί ἡ τελευταία γι’ αὐτόν Ζ΄ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη στήν Ἀλίαρτο Βοιωτίας (1995) ὑπῆρξαν οἱ σπουδαιότερες, καθόσον κατήρτησαν τούς μέχρι σήμερα ἰσχύοντες καταλόγους Ὁμάδων ἀσυμβίβαστων μέ τήν Ὀρθοδοξία. Ἐφέτος, πιστοί στούς ὀραματισμούς του, διοργανώνουμε, μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τήν ΛΑ΄ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη στό Ἄργος.

στ) Παράλληλα λειτούργησε τόν Συμβουλευτικό Σταθμό, καί τίς ὁμάδες ἐργασίας, ὅπου γίνεται δεκτό πλῆθος περιπτώσεων καί καταρτίζονται στελέχη γιά τό ἔργο.

ζ) Στήν Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν, ἵδρυσε τήν Ὑπηρεσία Ἐνημερώσεως Διαλόγου καί Πολιτισμοῦ.

η) Τό 1991 ἱδρύει τό Ὀρθόδοξο Ἐπιμορφωτικό Κέντρο Ἐρευνῶν καί Διαλόγου, στό ὁποῖο θέλησε νά προσαρτήσει τό Ὀρθόδοξο Θεολογικό Σεμινάριο, μέ προοπτική νά παραχωρεῖ θεολογικά πτυχία.

θ) Τό 1994 ἱδρύει ἀνεπισήμως καί τό 1995 ἐπισήμως τόν Διορθόδοξο Σύνδεσμο Πρωτοβουλιῶν Γονέων.

ι) Τόν Ἰανουάριο τοῦ 1994 ἐκδίδει τό πρῶτο τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ «Διάλογος», τό ὁποῖο διηύθυνε μέχρι τό 6ο τεῦχος του (μέχρι τήν κοίμησή του) καί τό ὁποῖο σήμερα, μέ τήν χάρη τοῦ Κυρίου, ἀριθμεῖ 95 τεύχη. Ἐκδίδεται ὡς ὄργανο τοῦ «Διορθοδόξου Συνδέσμου Πρωτοβουλιῶν Γονέων», καί οἰκονομικό φορέα τήν ΠΕΓ.

ια) Συγχρόνως ἐκδίδει τό «Νομικό Δελτίο» καί τό φυλλάδιο «Μαρτυρία» καί «Πληροφορεῖν».

ιβ) Τέλος, στούς ὀραματισμούς του βρίσκονταν δύο ἀκόμη ἔργα: 1) ἡ ἀνοικοδόμηση κτηριακῶν ἐγκαταστάσεων, οἱ ὁποῖες θά φιλοξενοῦσαν ὅλες αὐτές τίς δραστηριότητες, ὅπως εἶχε προαναγγείλει τόν Νοέμβριο τοῦ 1992, καί 2) Ἡ ἔκδοση Λεξικοῦ αἱρετικῶν καί παραθρησκευτικῶν Ὁμάδων, μέ πρωτογενές ὑλικό, καρπός τῆς προσωπικῆς του κοπιώδους ἔρευνας, τοῦ ὁποίου τά κείμενα εἶχαν σχεδόν ὁλοκληρωθεῖ. Ὅμως ἡ πρόωρη ἀναχώρησή του ἀνέκοψε τήν ὑλοποίηση καί αὐτῶν τῶν μεγαλόπνοων ὁραμάτων του.

Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τό ἔτος 2006, κατόπιν εἰσηγήσεως τῆς Σ. Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Αἱρέσεων, μέ τήν συμπλήρωση δεκαετίας ἀπό τήν κοίμησή του, τοῦ ἀπένειμε, μετά θάνατον καί κατ’ ἐξαίρεση, τήν ὑψίστη τιμητική διάκριση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τόν Σταυρό τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, γεγονός πού δέν συνηθίζεται γιά τεθνεῶτες.

Συνέταξεν ἀναρίθμητα ἄρθρα σέ περιοδικά καί ἐφημερίδες, φυλλάδια, ἐκθέσεις καί εἰσηγήσεις. Διοργάνωσε πλῆθος ὁμιλιῶν, συνεντεύξεων καί διαλέξεων καί ἑκατοντάδες ραδιοφωνικές ἐκπομπές (κυρίως ἀπό τόν Ραδιοφωνικό Σταθμό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος).

Ὁ χρόνος δέν ἐπιτρέπει νά ἐπεκταθοῦμε περισσότερο.

Αὐτόν τόν ἀκάματο ἐργάτη τοῦ Ἀμπελῶνος τοῦ Χριστοῦ τόν κατηγόρησαν, τόν συκοφάντησαν, τόν λασπολόγησαν, τόν εἰρωνεύτηκαν, τόν ἐχλεύασαν οἱ ἐχθροί τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὅσο ἔβλεπαν ὅτι ὁ λόγος του οἰκοδομεῖ τίς κλονισμένες καρδιές καί ξυπνάει τίς πλανεμένες καί στηρίζει τό Ὀρθόδοξο φρόνημα, τόσο ἐνίσχυαν τήν λυσσαλέα τακτική τους ἐναντίον του. Ἀκολούθησαν οἱ μηνύσεις, οἱ ἀγωγές καί οἱ ἀπειλές, ἀκόμη καί γιά τήν φυσική του ἐξουδετέρωση.

Ὅμως ὁ π. Ἀντώνιος ἔμεινε ἀκλόνητος, νικῶν, διά τῆς χάριτος τοῦ «ἐνδυναμοῦντος» αὐτόν Χριστοῦ, τόν Ὁποῖον τόσον ἠγάπησεν καί τόσον πιστά καί αὐτοθυσιαστικά ὑπηρέτησε.

Ἔγραψε γιά τόν π. Ἀντώνιο τό ἔτος 1997 ὁ τότε Μητροπολίτης Δημητριάδος καί μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος μακαριστός Χριστόδουλος: «Ἐγνωρίσαμεν τοῦτον καλῶς καί μαρτυροῦμεν, ὅτι ἔφερεν ἐν ἑαυτῷ γνήσια γνωρίσματα ἀποστολικοῦ ἀνδρός, ἀνεπαισχύντου ἐργάτου τοῦ Εὐαγγελίου. Ἔζησε διά τόν Χριστόν καί τήν Ἐκκλησίαν. Ἀνήρ ἀγαθός, πλήρης Πνεύματος ἁγίου, σεμνός, τοῦ ἰδίου οἴκου καλῶς προϊστάμενος, ἀκαταπόνητος, ἀκατάβλητος, μαχητικός, ἀνυποχώρητος, θείῳ ζήλῳ πυρπολούμενος, ποιμήν ἄριστος καί φιλοστοργώτατος πατήρ, μεθοδικός, ἐργατικός, σκεῦος ἐκλογῆς τοῦ Θεοῦ ἐν ἡμέραις πονηραῖς κληθείς ἵνα ὑψώση τήν ρομφαίαν τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί τήν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος ἐναντίον ψυχοκτόνων ὀργανώσεων καί κινήσεων».

Ὁ δέ Ρουμάνος θεολόγος π. Δημήτριος Staniloae εἶχε πεῖ γι’ αὐτόν: «...Ὁλόκληρο τό ἔργο τοῦ Ἕλληνος πατρός Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου μαρτυρεῖ μία ψυχή πού φλέγεται ἀπό τό ζῆλο ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας, γιά ἐκεῖνο τό μέρος τοῦ χριστιανισμοῦ, πού ἔμεινε διά μέσου τοῦ χρόνου - παρ’ ὅλες τίς τρομακτικές ἐπιθέσεις τῶν ἐχθρῶν του-, ἅγιο καί ἄσπιλο... Πάντοτε ὁ Θεός διετήρησε γιά τόν ἑαυτό του ἕνα ὑπόλοιπο, ἕνα ἅγιο μερίδιο, μεγάλους ἄνδρες γιά νά φέρουν τήν ἀλήθεια στήν τελική καί κατά κράτος νίκη. Ὁ π. Ἀντώνιος συγκαταλέγεται μεταξύ αὐτῶν καί γεμίζει τήν ψυχή μας ἀπό χαρά καί ἐλπίδα, βλέποντες πώς ἡ Ἁγία Ὀρθοδοξία ἔχει πάντοτε τούς εὐλογημένους ἀθλητές της”.

Ὁ ἴδιος ὁ π. Ἀντώνιος στό τελευταῖο βιβλίο του «Τό νόημα τῆς ζωῆς στό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας» τό ὁποῖο ἐκδόθηκε λίγο μετά τήν κοίμησή του, ἔγραφε: «Οἱ δοκιμασίες στή ζωή, λέγουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, συντελοῦν στό νά γνωρίσει ὁ ἄνθρωπος τήν ἀδυναμία του καί νά ταπεινωθεῖ προφυλάσσοντας τόν ἑαυτό του ἀπό τό λογισμό τῆς ὑψηλοφροσύνης» καί συνεπλήρωνε: «Γιά τόν πιστό ἀληθινή συμφορά δέν εἶναι ὁ θάνατος καί πολύ λιγότερο ὁ ἄδικος θάνατος, πού ἀποτελεῖ μαρτύριο. Ἀληθινή συμφορά εἶναι μόνο ἡ ἁμαρτία καί ὁ αἰώνιος θάνατος, ὁ αἰώνιος χωρισμός ἀπό τό Θεό. Τό νά βαδίσει ὁ πιστός πρός τήν ἐμπειρία τοῦ θανάτου περνάει σέ νέα πραγματικότητα, ἀπαλλαγμένη ἀπό τήν κακότητα τῆς ζωῆς· εἰσέρχεται στό ἥσυχο λιμάνι τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ».

Αὐτός ὑπῆρξεν, αὐτός εἶναι, αὐτός θά παραμείνει ὁ ἀείμνηστος Πρωτοπρεσβύτερος π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος, ὁ καλός ποιμήν, ὁ φωτισμένος θεολόγος, ὁ σύγχρονος ἀπολογητής, ὁ κοινωνικός καί Ἐκκλησιαστικός ἐργάτης, ὁ λαμπρός οἰκογενειάρχης, ὁ «ἐν ἐπιγνώσει» Χριστιανός.

«Ἡ ἐπισύστασίς του ἡ καθ’ ἡμέραν» καί ἡ ἀγωνία του ἦταν «ἡ μέριμνα πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν» (Β΄ Κορ. ια΄ 28). Ἄς ἀναπαύεται μακαρίως τό ἀνήσυχο πάντα πνεῦμα του «ἐκ τῶν κόπων αὐτοῦ» (Ἀποκ. ιδ΄ 13) «ἔνθα πάντων ἐστί τῶν εὐφραινομένων ἡ κατοικία» καί ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς, στόν Ὁποῖον ἀφιέρωσε ὁλόκληρη τήν ζωή του, ἄς στεφανώση τόν «καλόν ἀγωνιστήν» π. Ἀντώνιον Ἀλεβιζόπουλον μέ τόν «στέφανον τῆς ζωῆς».

Ἱ. Ναός Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς
11 Μαΐου 2019

___________________________
1. Ὁμιλία κατά τήν τέλεση Ἱ. Μνημοσύνου καί ἐκδηλώσεως γιά τόν π. Ἀντώνιο Ἀλεβιζόπουλο, στόν Ἱ. Ναό «Αγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς, 11.5.2019.

Περιοδικό "διάλογος"
Απρίλιος-Ιούνιος 2019
τεύχος 96

https://www.impantokratoros.gr

Ὅταν λέμε «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», ὁ πειρασμὸς κατακαίεται

Ὅταν λέμε «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», ὁ πειρασμὸς κατακαίεται

– Παππού, βοήθησέ με.– Mωρὲ πολὺ τρομαγμένος φαίνεσαι. Τί ἔχεις, παιδί μου; 

– Ἒ, νὰ Γέροντα. Ὁ πειρασμὸς δὲν μὲ ἀφήνει ἥσυχο. Καὶ στὸν ὕπνο, ἀλλὰ καὶ φανερὰ ξύπνιο μὲ πολεμᾶ. Στὸν ὕπνο φωνές, ἀπειλές. Στὴν ἀγρυπνία τὸ ἴδιο. Μόλις ἀρχίσω τὸν κανόνα μου χτυπᾶ τὴν πόρτα, ἀκούω ἄγριες φωνές, ἀπειλές. Ἀπὸ τὸν φόβο μου τρέμω σὰν ψάρι. Ποῦ νὰ πάω νὰ γλυτώσω!– Μωρέ, ἐσὺ μεγάλος ἀγωνιστὴς εἶσαι. Σὲ κατάλαβε ὁ σατανᾶς καὶ γελᾶ μαζί σου. Ὅταν λέμε «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», ὁ πειρασμὸς κατακαίεται, μόνο ποὺ ἀκούει τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Πάση θυσία μηχανεύεται νὰ μᾶς καταφέρει νὰ σιωπήσουμε. Βάζει μέριμνες, ἰδέες, περισπασμούς, καὶ ὅ,τι ἄλλο φανταστεῖς. Μόνον εὐχὴ νὰ μὴ λέμε. Ἐσένα σὲ βρῆκε δειλό. Σοῦ λέει, ἢ σταματᾶς τὴν εὐχὴν ἢ μπαίνω νὰ σὲ σκοτώσω. Εσύ… τὸ΄ χαψες. Βρὲ μὴν τὸν φοβᾶσαι, εῖναι ψεύτης. Οὔτε τρίχα δὲν θὰ μᾶς πειράζει ἂν δὲν ἔχει τὴν ἄδειαν ἀπὸ πάνω. Ὁ Θεὸς τὸν ἀφήνει γιὰ νὰ σὲ γυμνάσει. Ἐμᾶς μὲ τὸν Γέροντα (τὸν συνασκητὴ του Ἰωσὴφ τὸν Ἡσυχαστὴ καὶ Σπηλαιώτη) μᾶς ἔκαμε ἄλλα γυμνάσια ἀνώτερα. Μέχρι καὶ ξύλο φάγαμε ἀπ΄ αὐτὸν τὸν καταραμένον. Ὅμως, ἐμεῖς δὲν εἴμασταν δειλοὶ ὅπως ἐσύ. Ὅταν ἐρχόταν ὁ πειρασμός, ἐμεῖς ἐλέγαμε τὴν εὐχὴ…μὲ ὅλην μας τὴν ψυχή. Ἐδίναμεν ὅλον τὸν ἑαυτόν μας στὸν Θεόν. Ἡ εὐχὴ ἔτρεχε γρήγορα ἀλλὰ καὶ καθαρά. Ὁ νοῦς μας κολλοῦσε στὸ νόημα τῆς εὐχῆς. Κολλούσαμε στὴν προσευχή, στὸν Χριστό μας. Ἐρχόταν μέσα μας γαλήνη, χαρά, δάκρυα. Καὶ τότε… ὁ πειρασμὸς ἄφαντος. Τοῦ λέγαμε καὶ εὐχαριστῶ.

 

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Μοναχοῦ Ἰωσὴφ Διονυσιάτη, «Ὁ Γέρων Ἀρσένιος ὁ Σπηλαιώτης» (1886 – 1983), συνασκητὴς Γέροντος Ἰωσὴφ τοῦ ἨσυχαστοῦἉγιορείτικες Μνῆμες

Πηγή: https://www.agiotopia.gr

Το πάθημα του χωρικού (Όσιος Σέργιος του Ραντονέζ)

Άγιος Σέργιος του Ραντονέζ – Η μνήμη του τιμάται στις 25 Σεπτεμβρίου

Ὁ ὅσιος Σέργιος τοῦ Ραντονέζ (1314-1392) ντυνόταν πάντοτε φτωχικά. Γι’ αὐτό δέν τόν ἀναγνώριζαν οἱ ἐπισκέπτες.

Κάποιος χωρικός ἀπό ἕνα μακρινό χωριό ἄκουγε πολλά γιά τόν ὅσιο. Ἐπιθύμησε λοιπόν νά τόν δεῖ. Ἦρθε στή μονή καί ἄρχισε νά ρωτᾶ, ποῦ θά τόν συναντοῦσε. Τοῦ εἶπαν ὅτι βρισκόταν στόν κῆπο. Πῆγε στόν κῆπο καί εἶδε ἕναν ἁπλό μοναχό, ντυμένο μ’ ἕνα ροῦχο γεμάτο μπαλώματα, νά σκάβει τή γῆ. Ὁ χωρικός σκέφτηκε ὅτι τοῦ εἶπαν ψέμματα. Περίμενε νά δεῖ ἕνα λαμπροφορεμένο ἡγούμενο μέσα σέ δόξα καί τιμή.

Γύρισε λοιπόν στό μοναστήρι καί ἄρχισε νά παρακαλεῖ:

– Πέστε μου, ποῦ εἶναι ὁ γέροντας; Ἦρθα ἀπό πολύ μακριά καί θέλω νά τόν δῶ καί νά πάρω τήν εὐχή του.

Οἱ ἀδελφοί τοῦ ἀπάντησαν:

– Αὐτός πού εἶδες στόν κῆπο εἶναι ὁ ὅσιος πατέρας μας.

Ὁ χωρικός ἔμεινε ἀπαρηγόρητος. Στενοχωρήθηκε τόσο, πού ὅταν ὁ ὅσιος γύρισε ἀπό τόν κῆπο καί μπῆκε στό μοναστήρι, ἔστρεψε ἀλλοῦ τό πρόσωπό του, γιά νά μήν κοιτάξει.

«Τόσους κόπους ἔκανα καί ἦρθα ἐδῶ» συλλογιζόταν, «γιά νά δῶ ἕναν ἔνδοξο προφήτη καί τώρα βλέπω ἕνα φτωχό καί κακοντυμένο μοναχό…».

Ὁ φωτισμένος ὅσιος διάβασε τούς λογισμούς τοῦ χωρικοῦ καί ὁλόψυχα εὐχαρίστησε τόν Κύριο, γιατί ὅσο ὁ φιλόδοξος χαίρεται στίς τιμές καί στούς ἐπαίνους τόσο ὁ ταπεινός χαίρεται στίς θλίψεις καί στούς ἐξευτελισμούς.

Ἐπειδή ὅμως συμπάθησε τόν ἁπλοϊκό χωρικό, τόν κάλεσε κοντά του, τοῦ πρόσφερε φαγητό καί τοῦ εἶπε χαρούμενα:

– Μή λυπᾶσαι, ἀδελφέ. Σέ λίγο θ’ ἀντικρύσεις αὐτόν πού τόσο πολύ ἐπιθυμεῖς νά δεῖς.

Μόλις ὁ μακάριος εἶπε τά λόγια αὐτά, ἦρθε ἀγγελιαφόρος καί ἀνήγγειλε τήν ἄφιξη τοῦ πρίγκιπα τῆς χώρας. Ὁ ὅσιος σηκώθηκε καί βγῆκε νά ὑποδεχτεῖ τόν ἐπίσημο ἐπισκέπτη, πού ἦρθε μέ μία μεγάλη συνοδεία ἀξιωματούχων. Ὁ ἡγεμόνας, βλέποντας τόν ἡγούμενο ἔβαλε ἀπό μακριά ἐδαφιαία μετάνοια. Ζητώντας ταπεινά τήν εὐλογία του. Ὁ ὅσιος τόν εὐλόγησε καί μέ τιμή τόν ὁδήγησε στό ἐσωτερικό τῆς μονῆς. Κάθησαν ὁ ἕνας δίπλα στόν ἄλλο καί ἄρχισαν νά συζητοῦν, ἐνῶ ὅλοι οἱ συνοδοί ἔμειναν ὄρθιοι!

Ὁ χωρικός δέν μποροῦσε νά πιστέψει στά μάτια του. Αὐτός πού μέ τόσο σεβασμό προσκύνησε ὁ πρίγκιπας ἦταν ὁ μοναχός τόν ὁποῖο ὁ ἴδιος περιφρόνησε καί δέν ἤθελε ν’ ἀντικρύσει;

Δειλά ρώτησε κάποιον:

– Ἀδελφέ, ποιός εἶναι αὐτός πού κάθεται πλάϊ στόν πρίγκιπα;

– Δέν τόν γνωρίζεις; Εἶναι ὁ ἡγούμενος Σέργιος.

– Πραγματικά τυφλώθηκα καί δέν ἀναγνώρισα τόν γέροντα!

Κακολογοῦσε τόν ἑαυτό του ὁ χωρικός.

Πλησίασε ἀργότερα γεμάτος ντροπή τόν ὅσιο καί προσκυνώντας τον, ζήτησε συγγνώμη γιά τήν προηγούμενη στάση του. Ἐκεῖνος τόν ἐνθάρρυνε:

– Μή λυπᾶσαι! Νά χαίρεσαι γιατί εἶσαι ὁ μόνος πού σκέφτηκες σωστά γιά μένα. Οἱ ἄλλοι πλανῶνται νομίζοντας ὅτι εἶμαι κανένα σπουδαῖο πρόσωπο.

Ὁ ὅσιος εὐχαριστήθηκε περισσότερο γιά τήν περιφρόνηση τοῦ χωρικοῦ παρά γιά τίς τιμές τοῦ ἄρχοντα. Ὁ χωρικός πάλι, τόσο ἐντυπωσιάστηκε ἀπό τό ταπεινό φρόνημα τοῦ ὁσίου, πού λίγο ἀργότερα ἦρθε ξανά στό μοναστήρι καί ἔγινε μοναχός.

Tέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!

Από τό βιβλίο «ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΙ»ΤΟΜΟΣ ΤΡΙΤΟΣ «Ὅσιος Σέργιος τοῦ Ραντονέζ»ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ

sostis.gr

https://simeiakairwn.wordpress.com

Εορτή του Αγ. Νεομάρτυρος Ιωάννου του εκ Κονίτσης (23 Σεπτεμβρίου)

Ἑορτὴ τοῦ Ἁγ. Νεομάρτυρος Ἰωάννου τοῦ ἐκ Κονίτσης (23 Σεπτεμβρίου)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ , ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ

Ἀριθ. Πρωτ.: 714

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 2ᾳ Σεπτεμβρίου 2019

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 222α

ΘΕΜΑ: Ὁ Νεομάρτυρας Ἰωάννης εἶναι “ἡ ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου”.

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

Ἀλήθεια, πῶς ἕνα τουρκόπουλο καὶ μουσουλμανόπουλο ἔγινε χριστιανόπουλο ; Πῶς ὁ Χασὰν ἔγινε Ἰωάννης, πού, μάλιστα, ἀξιώθηκε νὰ μαρτυρήσῃ γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ τὸν τιμᾷ ἡ Ἐκκλησία σὰν Ἅγιο, στὶς τάξεις τῶν Νεομαρτύρων ; Ἡ ἀνθρώπινη σκέψη δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ἐξηγήσῃ. Γιατί, στὸν 19ο αἰώνα ἡ τουρκοκρατία ἦταν κυρίαρχη σ’ ὁλόκληρο τὸν Ἑλληνισμό. Κι’ αὐτὸ σήμαινε, ὅτι οἱ Ἕλληνες ἦταν “ραγιάδες”, δοῦλοι δηλαδή, ποὺ κινδύνευαν κάθε στιγμή, ἀφοῦ οἱ Τοῦρκοι τοὺς θεωροῦσαν γκιαούρηδες, “ἄπιστους” · ὁπότε μποροῦσαν νὰ χάσουν ὄχι μόνο τὴν ἐλάχιστη περιουσία ποὺ εἶχαν, μά, τὸ κυριώτερο, νὰ χάσουν τὴν ζωή τους, ἄν τὸ ἤθελε ὁ σκληρὸς κατακτητής.

-Β-

Ἀλλά, ἄν ὁ Ἕλληνας καὶ Χριστιανὸς κινδύνευε, παρὰ τὸ ὅτι οἱ γονεῖς του καὶ οἱ πρόγονοί του ἦταν πάντοτε χριστιανοί, πόσο, στ’ ἀλήθεια, θανάσιμο κίνδυνο διέτρεχε ἕνας μουσουλμᾶνος, ποὺ θὰ ἀποφάσιζε νὰ γίνῃ χριστιανός ; Τὸ κοράνι προέβλεπε θάνατο ! Ἦταν δηλαδὴ καταδικασμένος εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς. Γι’ αὐτό, καὶ σὲ ὅλη τὴν διάρκεια τῆς τουρκοκρατίας, λίγοι ἦταν οἱ μουσουλμᾶνοι οἱ ὁποῖοι μετεστράφησαν στὸν χριστιανισμό. Λίγοι, ἀλλὰ μὲ γενναία καρδιά, ἀποφασισμένοι νὰ τὰ δώσουν ὅλα στὸν Χριστό, ὁ Ὁποῖος “ἔχει ἐπὶ τὸ ἱμάτιον καὶ ἐπὶ τὸν μηρὸν αὐτοῦ ὄνομα γεγραμμένον, βασιλεὺς βασιλέων καὶ κύριος κυρίων” (Ἀποκ. Ιθ΄ 16)

-Γ-

Ἀνάμεσα στοὺς λίγους καὶ ἐκλεκτοὺς ξεχωρίζει ὁ Χασάν, ὁ γιὸς τοῦ Σέχη τῆς Κονίτσης, ἕνα νέο παιδί, εἰκοσάχρονο. Τὸ πρᾶγμα μοιάζει ἀπίστευτο. Μήπως ὁ νέος αὐτὸς μουσουλμᾶνος δὲν γνώριζε τὶ συνέπειες εἶχε ἡ ἀποστασία ἀπὸ τὴν ψεύτικη θρησκεία τοῦ Μωάμεθ ; Μήπως δὲν θὰ εἶχε συλλογισθῆ, ὅτι κινδύνευε κι’ αὐτὴ τἡ ζωή του, τὰ νειᾶτα του, ἡ καλοπέρασή του στὸ σπίτι του καὶ οἱ τιμὲς ποὺ τὸν περίμεναν, ὅταν θὰ διαδεχόταν τὸν σέχη πατέρα του ; Τὸ σίγουρο εἶναι, ὅτι ὅλα τὰ γνώριζε καὶ ὅλα τὰ σκέφθηκε καὶ τὰ ἀναλογίστηκε. Ὅμως, μέσα του, ἄκουγε ζωηρὰ τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ : “τὶ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχήν αὐτοῦ;” (Μᾶρκ. Η΄36). Πράγματι, “αὕτη ἡ ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου” (Ψαλμὸς οστ΄ 11).

-Δ-

Ἔτσι, ὅταν βρέθηκε - ἄγνωστο πῶς -στὸ Ἀγρίνιο, τὸ ἀποφάσισε ἀδίστακτα : Χριστιανός. Ἐπῆγε, λοιπόν, στὴν Ἰθάκη, ποὺ ἦταν Βενετοκρατούμενη, βαπτίσθηκε καὶ πῆρε τὸ ὄνομα Ἰωάννης. Ἐδημιούργησε, κατόπιν, χριστιανικὴ οἰκογένεια, ἐργαζόμενος ὡς ἀγροφύλακας στὶς Φυτεῖες τοῦ Ἀγρινίου, ποὺ τότε λεγόταν Μαχαλᾶς. Κι’ ὅταν ἦλθε ἡ ὥρα, ἔδωσε τὴν καλὴ μαρτυρία Ἰησοῦ Χριστοῦ. Οὔτε οἱ κολακεῖες, οὔτε οἱ ἀπειλὲς κατάφεραν νὰ λυγίσουν τὸ γενναῖο φρόνημά του. Καὶ δέχθηκε μὲ χαρὰ τὸ μαρτύριο τοῦ ἀποκεφαλισμοῦ, στὶς 23 Σεπτεμβρίου 1814, μένοντας ἔτσι ἕνα δυνατὸ παράδειγμα πίστεως γιὰ ὅλους μας, ἰδιαίτερα γιὰ τοὺςνέους μας, οἱ ὁποῖοι ἀναζητοῦν πρότυπα ζωῆς. Γι’ αὐτό, ἀκριβῶς, καὶ ἡ τοπική μας Ἐκκλησία, ἀγαπᾷ καὶ τιμᾷ τόσο πολὺ τὸν Νεομάρτυρα Ἅγιο Ἰωάννη τὸν ἐκ Κονίτσης, μὲ τὶς καθιερωμένες ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις, ποὺ ἔχουν ὡς ἑξῆς : α) τὴν παραμονὴ τῆς μνήμης του, Κυριακή, 22 Σεπτεμβρίου, στὶς 7 μ.μ. θὰ τελεσθῇ ὁ πανηγυρικὸς ἑσπερινός. β) Τὴν κυριώνυμη δὲ ἡμέρα, Δευτέρα, 23 Σεπτεμβρίου, Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία. Ὅλες οἱ ἀκολουθίες, θὰ γίνουν, σὺν Θεῷ, στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ὅπου καὶ θὰ σᾶς περιμένω ὅλους μὲ πολλὴ χαρά.

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

Αναδημοσίευση από:
http://youthimdpk.blogspot.com/

https://www.impantokratoros.gr