Η πρόρρηση του Γέροντα Φιλόθεου Ζερβάκου στον Μητρ. Λεμεσού Αθανάσιο που επαληθεύτηκε!

*Από το νέο βιβλίο: «Γνωριμία με τον Όσιο Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο» (ΤΟΜΟΣ Α’)

… Στις 20 Οκτωβρίου του 1979, πήγα στον Όσιο Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο για να εξομολογηθώ και να λάβω τις τελευταίες ευχές του… Μετά την εξομολόγηση και την συγχωρητική ευχή, μου λέγει:

«Να σου δώσω κάτι ως ευλογία να με θυμάσαι».

Ψάχνοντας στα συρτάρια του βρήκε μία μικρή πλαστική στρογγυλή εικόνα του Αγίου Νίκωνος του μετανοείτε, και αφού μου την έδωσε, μου είπε:

«Πάρε αυτό το εγκόλπιο και να κηρύττεις μετάνοια».

Τότε εγώ αμήχανα τον ρώτησα:

«Που θα κηρύττω μετάνοια, Γέροντα, αφού θα πάω να μείνω για πάντα στο Άγιον Όρος;»

Με άκουσε ο Γέροντας και μου λέει σοβαρά και επιβλητικά:

«Μετά τα τριάκοντα».

Πήρα την εικόνα καθώς και μία άλλη χάρτινη του αγίου Νεκταρίου και έφυγα χωρίς να πω πουθενά τα λεχθέντα προς αποφυγή σχολίων.

Ξέχασα συν τω χρόνω το γεγονός. Όμως, όταν σε ηλικία 34 χρόνων κατ’ εντολήν του αειμνήστου γέροντος μου επέστρεψα στην Κύπρο και έφερα και τα προσωπικά μου πράγματα τότε ξαναείδα το «εγκόλπιο» και θυμήθηκα τα λόγια του οσιωτάτου Πατρός. Σήμερα δε, όπου χάριτι και απείρω συγκαταβάσει Χριστού, ευρίσκομαι επίσκοπος της Εκκλησίας Αυτού, συνεχώς ενθυμούμαι το εγκόλπιο που πριν 31 χρόνια μου έδωσε ο άγιος γέροντας και την προτροπή του «να κηρύττεις μετάνοια», «μετά τα τριάκοντα», πράγμα που επαληθεύτηκε πλήρως πάρα τα αρχικά μου σχέδια και πόθους…

Ταίς του οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Φιλοθέου πρεσβείες Κύριε Ιησού Χριστέ σώσον τας ψυχάς ημών. Αμήν.

(Απόσπασμα επιστολής του Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Αθανασίου προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Παροναξίας κ. Καλλίνικο με ημερομηνία 25ης Μαϊου 2010).

https://simeiakairwn.wordpress.com

Συμβουλές για Αυτομεμψία και Ταπείνωση – Γράμμα Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνα σε Πνευματικό του Παιδί (2 απο 5) – 13/6/2011

Συμβουλές για Αυτομεμψία και Ταπείνωση – Γράμμα Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνα σε Πνευματικό του Παιδί (2 απο 5) – 13/6/2011

πηγή:  enromiosini.gr

http://makkavaios.blogspot.com

Ι.Μ.Πειραιώς: Πώς μπορεί να ενωθεί πραγματικά ο κατακερματισμένος Χριστιανικός κόσμος;

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 24η Φεβρουαρίου 2020

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΝΩΘΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Ο ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ;

Όπως κάθε χρόνο έτσι και εφέτος πραγματοποιήθηκε σε όλο τον κόσμο «Παγκόσμια Προσευχή για την Χριστιανική Ενότητα», την οποία συνέλαβε και οργανώνει ο αιρετικός Παπισμός, με στόχο την «ένωση των Εκκλησιών», όπως την κατανοεί το Βατικανό, δηλαδή την υποταγή όλου του χριστιανικού κόσμου στην απόλυτη κυριαρχία του διαδόχου των Φράγκων ηγεμόνων, ο οποίος σφετερίζεται εδώ και δέκα αιώνες τον αγιασμένο θεσμό του Πάπα της Ρώμης. Η κατ’ έτος αυτή ανούσια, ανιαρή και δυστυχώς ανίερη «προσευχή» πραγματοποιήθηκε και στην ορθόδοξη πατρίδα μας, με πρωτοβουλία της εδώ παπικής κοινότητας. Μάλιστα οι διοργανωτές της φρόντισαν να δοθεί πλέρια δημοσιότητα, ώστε να σχηματιστεί η εντύπωση στους αφελείς ότι η παπική «εκκλησία» «ποθεί» την χριστιανική ενότητα και αναλαμβάνει «τολμηρές»πρωτοβουλίες για την προώθησή της. Ότι δήθεν το Βατικανό έχει «αλλάξει διαθέσεις» και προωθεί όντως την χριστιανική ενότητα, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και τις αρχές της Εκκλησίας. Αλλά, όσοι έχουμε επαρκή γνώση τι είναι στην ουσία ο Παπισμός, τι κρύβεται κάτω από τα διάφορα προσωπεία που φοράει κάθε φορά, για να προωθεί τις θέσεις του και τα κατακτητικά του συμφέροντα, ξέρουμε ότι και οι «προσευχές» αυτές αποτελούν μια ακόμη κρυφή τακτική του, για να παρασύρει την Εκκλησία μας σε μια ανίερη ενότητα με την αιρετική «εκκλησία» του. Άλλωστε η χιλιόχρονη ιστορία του μας διδάσκει πως, αφότου ο Παπισμός απόσχισε την Δυτική Εκκλησία από τον ενιαίο και αδιαίρετο κορμό της Εκκλησίας, πασχίζει να την υποτάξει, με κάθε τρόπο, στην δυναστεία του σφετεριστή του πατριαρχικού θρόνου της Δύσεως.

Το δυστύχημα όμως είναι ότι σε αυτές τις υποκριτικές «προσευχές για την ενότητα του χριστιανικού κόσμου», συμμετέχουν και πολλοί ορθόδοξοι κληρικοί, όλων των βαθμών, καθηγητές θεολόγοι και απλοί πιστοί, δίνοντας άλλοθι στους παπικούς, για τις δήθεν καλές προθέσεις τους, παραβλέποντας το γεγονός ότι τέτοιου είδους τακτικές και πρακτικές για τη χριστιανική ενότητα είναι παντελώς άγνωστες στην εκκλησιαστική ιστορία. Η Εκκλησία καλούσε τους αιρετικούς και πλανεμένους σε μετάνοια, αποβολή των πλανών και επιστροφή σε Αυτή. Ουδεμία μαρτυρία υπάρχει ότι οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες συμπροσεύχονταν με τους αιρετικούς για να επέλθει ενότητα στην Εκκλησία, διότι η ενότητα είναι δεδομένη. Καλούσαν τους αιρετικούς στις άγιες Συνόδους για να απολογηθούν και να δηλώσουν τη μετάνοιά τους και όταν αυτοί παρέμειναν αμετακίνητοι στις πλάνες τους, τους απέκοβαν οριστικά από το εκκλησιαστικό σώμα, ως «σάπια μέλη», για να μην μολυνθούν και τα υγιή.

Εντύπωση μας προξένησε η είδηση, ότι στα πλαίσια αυτών των «προσευχών» οι εν Ελλάδι παπικοί διοργάνωσαν ειδική διάλεξη, με θέμα: «Η Σύνοδος της Φλωρεντίας (1438), τελευταία προσπάθεια επανένωσης των χριστιανών Ανατολής και Δύσης. Μπορεί αυτή η Σύνοδος να μάς εμπνεύσει να ξαναβρούμε το δρόμο προς την ενότητα;». Όπως διαβάζουμε στην εφημερίδα «ΚΑΘΟΛΙΚΗ» (31-1-2020): «η διάλεξη πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 24 Ιανουαρίου στις 18.00 στην αίθουσα εκδηλώσεων των Ιησουιτών. Ομιλητές: ο δρ. Bernard Meunier (συνεργάτης στη σειρά πατερικών έργων “Sourcew Chretiennes” και καθ. Δημήτριος Μόσχος (καθηγητής Ιστορίας της Εκκλησίας – Θεολογική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών). […] Συντονιστής: κ. Σταύρος Ζουμπουλάκης (Πρόεδρος του Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος και Πρόεδρος του Ιδρύματος Άρτος Ζωής). …».

Η εφημερίδα έκαμε λόγο για «εξαιρετική και διαφωτιστική διάλεξη». Προφανώς «εξαιρετική και διαφωτιστική» υπήρξε για την πλευρά των διοργανωτών παπικών, διότι εμείς οι Ορθόδοξοι γνωρίζουμε πολύ καλά τι ήταν και τι είναι η «Σύνοδος Φεράρας – Φλωρεντίας». Αν για τους παπικούς είναι μεγάλη «Οικουμενική Σύνοδος», για την Εκκλησίας μας είναι μια από τις χειρότερες, αν όχι η χειρότερη και πλέον ληστρική σύνοδος, η οποία αμαυρώνει το άγιο συνοδικό σύστημα της Εκκλησίας μας. Δεν χρειάζεται προφανώς να αναφερθούμε με λεπτομέρειες στα τραγικά συμβάντα αυτής της ψευδοσυνόδου και στις ολέθριες αποφάσεις της, για την πλήρη υποταγή της αγίας μας Εκκλησίας στον παποφραγκισμό, ουνιτικώ των τρόπω. Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε τους ωμούς εκβιασμούς των ορθοδόξων ιεραρχών, την απαίτηση του «πάπα» Ευγενίου Δ΄ να του ασπασθούν τα πόδια οι αντιπρόσωποι ορθόδοξοι ιεράρχες, τη στέρηση τροφής τους, τις απειλές κατά όσων στηλίτευαν τις παπικές πλάνες και ιδιαίτερα του αγίου Μάρκου Ευγενικού, τις πλαστογραφήσεις των πατερικών κειμένων, και άλλα φρικτά και φοβερά, που σημάδεψαν τις διετείς δυσμενέστατες εργασίες της ψευδοσυνόδου. Ετούτο μονάχα θα επισημάνουμε: αν και ένας Επίσκοπος δεν υποτάχτηκε στους παπικούς εκβιασμούς και δεν υπέγραψε την ολέθρια για την Εκκλησία ψευδένωση, οάγιος Μάρκος ο Ευγενικός, η ορθόδοξη αυτοσυνειδησία κήρυξε αμέσως την σύνοδο ληστρική και την απέρριψε. Αντίθετα για τον αιρετικό Παπισμό αυτή, όπως επισημάναμε, αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί «αγία και οικουμενική σύνοδος»!

Ναι, δυστυχώς, υπήρξε η τελευταία προσπάθεια επανένωσης των χριστιανών Ανατολής και Δύσης, με την απόλυτη ευθύνη των αιρετικών παπικών. Πίστευε ο παμπόνηρος τότε «πάπας» ότι οι δύσκολες συνθήκες των ορθοδόξων ανατολικών, θα έκαμπταν το ορθόδοξο φρόνημά τους και θα «πωλούσαν» την πίστη τους σ’ αυτόν για την υποτιθέμενη «βοήθειά» του, για τη διάσωση του Κράτους τους από τους Οθωμανούς. Γελάστηκε όμως οικτρά και απέτυχαν τα καταχθόνια και δόλια σχέδιά του.

Ποια «έμπνευση» μπορούμε να πάρουμε από την ψευδοσύνοδο της Φεράρας – Φλωρεντίας για «να ξαναβρούμε το δρόμο προς την ενότητα», όπως ήταν ο στόχος της διάλεξης; Η Εκκλησία μας ουδεμία έμπνευση μπορεί να πάρει από αυτή, ενθυμούμενη το τραγικό γεγονός της ψευδοσυνόδου, την οποία, όπως είναι γνωστό, την καταδίκασε ως ληστρική, ηΠανορθόδοξος Σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως του 1484. Μόνο πίκρα και απογοήτευση μπορεί να γεμίσει την ψυχή μας, για το κατάντημα των χριστιανών της Δύσης. Οι αποφάσεις της ψευδοσυνόδου, για την «ένωση των Εκκλησιών», οι οποίες πάρθηκαν, όπως αναφέραμε, υπό ακραίες μορφές βίας και τρομοκρατίας σε βάρος των ορθοδόξων ιεραρχών, απορρίφτηκαν ως απαράδεκτες.

Έτσι, «έμπνευση» από την ψευδοσύνοδο της Φεράρας – Φλωρεντίας παίρνουν οι παπικοί, διότι θεωρούν τις αποφάσεις της«θεόπνευστες» και υποχρεωτικά εφαρμοστέες, ως αποφάσεις «Οικουμενικής Συνόδου». Η ουνιτικώ τω τρόπω «ένωση» της Εκκλησίας με τον Παπισμό, που προέβλεπαν οι αποφάσεις της, αποτελούν «δόγματα πίστεως» για εκείνον. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι ως τα σήμερα το Βατικανό, προωθεί το μοντέλο της ουνιτικής ενώσεως, δηλαδή υλοποιεί τις«θεόπνευστες» αποφάσεις της ψευδοσυνόδου Φεράρας – Φλωρεντίας!

Διερωτόμαστε: ποιο ήταν το περιεχόμενο της ομιλίας του ορθοδόξου καθηγητού κ. Δημητρίου Μόσχου στη διάλεξη και ποια στάση κράτησε; Υπήρξε, ως όφειλε ομολογητικό; Ως εκκλησιαστικός ιστορικός παρουσίασε, ως έχουν τα τραγικά γεγονότα, που σημάδεψαν την ψευδοσύνοδο; Στηλίτευσε τις ασύλληπτες βιαιότητες των παπικών σ’ αυτή; Αναφέρθηκε στην κατηγορηματική απόρριψη των αποφάσεών της από την Εκκλησία, ως άκρως αντίθετες με την διδασκαλία της; Αναφέρθηκε στην αθέτηση των υποσχέσεων των παπικών στους ορθοδόξους, μετά την κήρυξη της «ένωσης»; Διαβεβαίωσε το ακροατήριό του, ότι ουδεμία έμπνευση μπορεί να μας προξενήσει η εν λόγω ψευδοσύνοδος, και να μας δείξει κάποια διέξοδο προς την «ενότητα»; Τέλος, επισήμανε στους παπικούς συνομιλητές του και ακροατές του, ότι η εμμονή του Παπισμού να θεωρεί ως«Οικουμενικές Συνόδους» ληστρικές συνόδους, σαν και αυτή της Φεράρας – Φλωρεντίας, κλείνει το δρόμο για την «ένωση» παρά τον ανοίγει;

Ανεξάρτητα από το τι είπε ο καθηγητής κ. Δ. Μόσχος στην ομιλία του, έχει καλλιεργηθεί, δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια στον ορθόδοξο χώρο, «κλίμα» αποδοχής των ολέθριων αποφάσεων της ψευδοσυνόδου Φεράρας – Φλωρεντίας. Δεν είναι λίγες οι παραφωνίες, όπως αυτή: «κρατάμε τα δικά μας, κρατούν τα δικά τους και κάνουμε την ένωση». Αλλά αυτό είναι «δόγμα» της εν λόγω ψευδοσυνόδου. Είναι ο ουνιτικός τύπος ενώσεως, που έχει γίνει ήδη αποδεκτός από μεγάλη μερίδα ορθοδόξων, απαράδεκτος όμως για την Εκκλησία. Αυτή είναι ίσως η μεγάλη πρόκληση που έχουμε να αντιμετωπίσουμε στο άμεσο μέλλον!

Κλείνοντας την ανακοίνωσή μας, θα θέλαμε να εκφράσουμε την ανησυχία μας για την όλο και συχνότερα, συμμετοχή ορθοδόξων σε «ενωτικές» φιέστες, τύπου «Παγκόσμια Εβδομάδα Προσευχής για την Χριστιανική Ενότητα». Πέραν του ατελέσφορου, τέτοιες πρακτικές απομειώνουν και τον ίδιο το Θεό, καθιστώντας Τον, εμμέσως πλην σαφώς, υπεύθυνο για τον κατακερματισμό του χριστιανικού κόσμου, παρακαλώντας Τον να άρει την διάσπαση, που ίσως Εκείνος ανέχεται! Η αγία μας Εκκλησία μόνο έναν δρόμο ενότητας γνωρίζει, τη μετάνοια των αιρετικών και την επιστροφή τους στην Εκκλησία. Οποιαδήποτε άλλη «ένωση» θα έχει ημερομηνία λήξης, όπως είχε και η «ένωση» δια της ψευδοσυνόδου Φεράρας - Φλωρεντίας!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Πηγή: https://www.impantokratoros.gr

Γελά δ' ο μωρός καν τι μη γελοίον ει;

ΓΕΛΑ Δ' Ο ΜΩΡΟΣ ΚΑΝ ΤΙ ΜΗ ΓΕΛΟΙΟΝ ΕΙ;

τοῦ Ἰωάννου Μηλιώνη, ἐκπαιδευτικοῦ, μέλους τῆς Π.Ε.Γ.

Κυριακή, πρωί, 11,30΄, Ἰανουάριος 2011.

«Σεμινάριο Ὀρθοδόξου Πίστεως» ἢ «Σεμινάριο οἰκοδομῆς στὴν Ὀρθοδοξία»· ἕνας θεσμὸς ποὺ ἵδρυσε ὁ μακαριστὸς π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος ἀπὸ τὸ 1987-1988 καὶ τὸ ὁποῖο συνεχίστηκε καὶ μετὰ τὴν κοίμησή του, μέχρι καὶ τὸ 2016, ὁπότε τὸ κατήργησαν -χωρὶς κἄν νὰ ἐνημερωθῶ, ἄν καί ὑπεύθυνος ἐπί τοῦ φορέα- γιὰ λόγους, ποὺ δὲν εἶναι τοῦ προκειμένου νὰ σχολιάσουμε.

Τοῦ σεμιναρίου αὐτοῦ εἶχα τὴν προσωπικὴ εὐθύνη τῆς διοργάνωσης ἀπὸ τὸ 2005 μέχρι καὶ τὴν κατάργησή του. Ἦταν ἕνας θεσμὸς ποὺ συγκέντρωνε ἀκροατὲς ἀπὸ ὅλο το λεκανοπέδιο καὶ καταξιωμένους ὁμιλητὲς -γνωστοὺς Κληρικούς, πανεπιστημιακοὺς Καθηγητὲς κι ἄλλες προσωπικότητες.

Ἦταν, λοιπόν, Κυριακὴ πρωί, 9 Ἰανουαρίου καὶ τὸ θέμα: «Τρέλας Ἐγκώμιον... Καλῶς ἦλθες 2011», μὲ ὁμιλητὴ τὸν μακαριστὸ π. Κωνσταντῖνο Στρατηγόπουλο.

Τὸν π. Κωνσταντῖνο τὸν γνωρίζαμε πολλοὶ ἐξ ἡμῶν καὶ φυσικὰ παρακολουθούσαμε τὸ ἔργο του, τὴν καταξιωμένη Ἐκπομπὴ του «Ράδιο Παράγκα» καὶ τὶς συνάξεις του στὴ Γλυφάδα. Τὸν π. Κωνσταντῖνο τὸν προσεκάλεσα προσωπικὰ νὰ συμμετάσχει στὸ «Σεμινάριο Ὀρθοδόξου Πίστεως» τὸ 2006-2007 κι ἔκτοτε συμμετεῖχε ἀνελλιπῶς κάθε χρόνο μέχρι καὶ τὸ 2013-2014.

Μὲ τὸν π. Κωνσταντῖνο ὡς ὁμιλητή, περιμέναμε τὴν γνωστὴ ἐτήσια «κοσμοπλημμύρα» καθὼς ὅλη ἡ Ἱ. Μητρόπολη Γλυφάδας κι ὅλη ἡ Ἁγία Παρασκευὴ ἔδιναν τὸ παρόν. Καὶ κάτι ἀκόμη: ὁ π. Κωνσταντῖνος ἐμπλούτιζε πάντα τὶς ὁμιλίες του μὲ ταυτόχρονη προβολὴ βίντεο.

Ἦταν, λοιπόν, σ' αὐτὴ τὴν ὁμιλία, τῆς 9ης Ἰανουαρίου 2011, ποὺ μεταξύ τῶν «Ἐξτρεμιστικῶν θρησκευτικῶν ὁμάδων», ποὺ μᾶς παρουσίασε ἦταν κι ἕνα βίντεο μ' ἕναν μικρόσωμο, κοστουμαρισμένο Ἰνδό, ποὺ ὄρθιος φαινόταν νὰ ταράζεται ὁλόκληρος ἀπὸ κάτι σὰν κρίση βήχα, ὅπου ὁ π. Κωνσταντῖνος μᾶς ἐνημέρωσε ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ ἕνα μοντέρνο εἶδος «γιόγκα», τὴν «γιόγκα τοῦ γέλιου»!

Ἦταν ἐκεῖ ποὺ πρωτογνώρισα τὸ νέο αὐτὸ εἶδος νεοεποχίτικης πρακτικῆς, τὸ ὁποῖο βέβαια συνάντησα καὶ σὲ ἄλλες εὐκαιρίες ἀργότερα καθὼς ὅλα αὐτὰ τὰ περίεργα καὶ καταστροφικὰ δὲν ἀργοῦν νὰ διεισδύσουν στὴ χώρα μας. Καί μάλιστα, ἐνσωμάτωσα τὴν «τεχνική» αὐτὴ στὸ «Ὁ Νὶκ Μάρβελ καὶ τὸ νησὶ τῆς Ἀφροδίτης», τὸ τρίτο βιβλίο τῆς σειρᾶς τοῦ «Νὶκ Μάρβελ», ὅπου οἱ δύο φίλοι, στὸ πρῶτο κεφάλαιο, «διαλύουν» μία πρακτικὴ «γιόγκας γέλιου»... γιὰ ὅσους τυχὸν δέν διάβασαν τὸ βιβλίο.

Μεταφέρουμε ἕνα μικρὸ ἀπόσπασμα ἐκ τοῦ ἄνω βιβλίου -ὅπου οἱ ἥρωες τῆς διήγησης, δέχονται τὴν «ἐπίθεση» γέλιου σ' ἕνα βαγόνι τοῦ μετρὸ- ὥστε νὰ γίνει περισσότερο κατανοητὸ τί ἐννοοῦμε μὲ τὸν τίτλο «γιόγκα τοῦ γέλιου».

«Ἡ αὐστηρὴ γυναίκα μὲ τὸ ἄχρωμο πρόσωπο καὶ τὰ ψαρὰ κατσαρωμένα μαλλιὰ εἶχε καθίσει ἀνάμεσα στοὺς ἐπιβάτες ἔχοντας λοξὰ ἀπέναντί της τὸ νεαρὸ μὲ τὸ ξυρισμένο κεφάλι, ἐνῶ οἱ ὑπόλοιπες τρεῖς γυναῖκες κάθισαν σὲ τυχαῖες θέσεις ἀνάμεσα στοὺς ἄλλους. Ὁ κάμεραμαν συνέχιζε νὰ σαρώνει τὸ βαγόνι ἐνῶ οἱ ἐπιβάτες κοιτάζονταν μεταξύ τους, κάποιοι προφανῶς ἐνοχλημένοι.

Καὶ τότε ἔγινε "τὸ ἔλα νὰ δεῖς"! Ἡ γυναίκα μὲ τὴ φλοκάτη γιὰ μαλλί, ποὺ προφανῶς ἦταν ἡ ἀρχηγὸς τῆς ὁμάδας, ἄρχισε νὰ γελάει· ἕνα γέλιο περίεργο, διακριτικὸ στὴν ἀρχή, κακαριστὸ στὴ συνέχεια... ἕνα γέλιο χωρὶς λόγο, χωρὶς αἰτία, χωρὶς συνέπεια, ποὺ γρήγορα ἐξελίχθηκε σὲ παροξυσμό...

Πέρασαν δύο-τρία λεπτὰ καὶ τὸ κακάρισμα, ἔντονο, κουραστικό, μὲ αὐξομειώσεις συνεχιζόταν ἀπτόητο. Τώρα εἶχαν ἀρχίσει νὰ τὴν σεκοντάρουν καὶ τὰ ἄλλα μέλη τοῦ γκρούπ· πρῶτα ὁ σκίνχεντ, ἀπέναντί της, ἔπειτα κι οἱ ἄλλοι τῆς παρέας. Οἱ ὑπόλοιποι ἐπιβάτες φάνηκαν διχασμένοι. Ἡ κοπέλα μὲ τὸ φανταχτερὸ κασκὸλ ἀδιαφόρησε γιὰ τὸ χάπενινγκ προκλητικά, ἀντιδραστικὰ βυθισμένη στὴν ἀνάγνωση τοῦ βιβλίου της. Ἡ παχουλὴ κυρία μὲ τὸ πορτοκαλὶ μαλλὶ ἔκπληκτη γούρλωσε τὰ μάτια κι ἔκανε τὸ σταυρό της, μιὰ κίνηση τόσο αὐθόρμητη... Οἱ δύο καλοδιωμένοι νεαροὶ χαμένοι στὸν κόσμο τους δὲ φάνηκαν νὰ κατάλαβαν κἄν ὅτι κάτι στὸ περιβάλλον εἶχε ἀλλάξει. Οἱ ὑπόλοιποι ἐπιβάτες, κοιτάχτηκαν μεταξύ τους, ἄλλοι σοβαροί, ἄλλοι ἀπορημένοι. Μόνο τά δυὸ νεαρὰ κορίτσια, οὔτε 16 χρονῶν, φάνηκαν νὰ παρασύρονται ἀπὸ τὸ ἀδιανόητο. Χαμογέλασαν στὴν ἀρχὴ ἀμήχανα, κοιτάχτηκαν μεταξύ τους· τὸ ἕνα σοβάρεψε, τὸ ἄλλο ἔσκασε στὰ γέλια παρασυρμένο ἀπὸ τὴν ὅλη κατάσταση χωρὶς προφανῶς νὰ καταλαβαίνει τί ἀκριβῶς τοῦ συνέβαινε.

Μετὰ ἀπὸ πέντε λεπτά, ποὺ τὸ κακάρισμα τῆς ὁμάδας συνεχιζόταν κάποιοι ἀκόμα ἐπιβάτες ἄρχισαν νὰ λειτουργοῦν σὰν τὸ δεκαεξάχρονο κορίτσι καὶ νὰ σπάζουν διστακτικὰ χαμόγελα, πιθανῶς νοιώθοντας ὅτι γελοιοποιοῦνται ἂν ἀφήνονταν νὰ παρασυρθοῦν ἀπὸ τὴν χωρὶς ἀντικείμενο καὶ νόημα μανία, ποὺ εἶχε σκόπιμα ξεσπάσει γύρω τους.

Ὁ Ὀμὲρ κοίταξε τὸ φίλο του.

-Τί συμβαίνει ἐδῶ μέσα, φάνηκε νὰ λέει τὸ ἀπορημένο βλέμμα του.

-Εἶναι αὐτοὶ οἱ παλαβοί, εἶπε ὁ Πομάκος. Αὐτοὶ ποὺ προσπαθοῦν νὰ ἐπιβάλλουν τὴ "γιόγκα τοῦ γέλιου"»...¹

Ἀλλὰ ἄς γυρίσουμε καὶ πάλι στὴν πραγματικότητα. Φαινόμενα σὰν τὸ ἀνωτέρω ἄρχισαν νὰ ἐμφανίζονται στὴ χώρα μας πρὶν 10 περίπου χρόνια, ὅταν μικρὲς ὁμάδες «πιστῶν» ἄρχισαν νὰ κάνουν γνωστὴ τὴν παρουσία τους διαφημίζοντας τὴν πρακτική τους αὐτή σέ δημόσιους χώρους. Ὅταν πλέον ὀργανώθηκαν καὶ ἀπέκτησαν παρουσία καὶ στὴν ἑλληνικὴ TV -ποὺ δὲν χάνει εὐκαιρία νὰ προβάλει καὶ νὰ καθιερώσει ὅ,τι ἀκραῖο, ἀνόητο κι ἐπικίνδυνο-, οἱ ὁμάδες αὐτὲς ἐγκαταστάθηκαν σὲ στεγασμένους χώρους ἐνῶ παράλληλα φρόντισαν γιὰ τὴν ἀνάρτηση πληθώρας video στὸ YouTube.

Πολλὲς εἶναι σήμερα στὴ χώρα μας οἱ ὁμάδες «γέλιου», ποὺ μετέχουν κι αὐτὲς στὸ ὁλιστικό, ἐναλλακτικὸ, «ἐνεργειακὸ»σκηνικό τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου (New Age). Ἐξ αὐτῶν, θὰ μπορούσαμε δειγματοληπτικὰ νὰ σᾶς γνωρίσουμε τὸ«Κλὰμπ Γέλιου Ἀκρόπολης» ², ὅπως αὐτὸ προβάλλεται ἀπὸ τὸν δικτυακὸ τόπο «Ὄμορφη Ζωὴ» ³, ἕναν φορέα ποὺ δημιουργήθηκε γιὰ νὰ προβάλλει ἀποκλειστικὰ θεωρίες, μεθοδολογίες καὶ πρακτικές τῆς Νέας Ἐποχῆς.

Δημιουργὸς καὶ ὑπεύθυνός του «Κλὰμπ Γέλιου Ἀκρόπολης» εἶναι ὁ Τόλης Βούλγαρης, ποὺ ἐκτὸς ἀπὸ Δάσκαλος τῆς Γιόγκας Γέλιου, καὶ «Laughter Ambassador» (Πρεσβευτής Γέλιου), ἀσκεῖ καὶ διδάσκει κι ἄλλα ὅπως: ψυχολογία, ψυχοθεραπεία, συμβουλευτικὴ ψυχολογία (Counseling of Psychology), Σωματικὴ Ψυχοθεραπεία. Κι ἀκόμη, δηλώνει: διπλωματοῦχος Χοροδιδάσκαλος, Σύμβουλος τῆς «Μεθόδου Θῆτα» (Theta Healing) καὶ Σύμβουλος Διατροφῆς στὴν ἑταιρεία Herbalife ⁴.

Ὁ Τόλης Βούλγαρης κηρύττει δὲ ὅτι: «Ἡ ἀποστολὴ μας εἶναι Ὑγεία, Εὐτυχία καὶ Εἰρήνη στὸν Κόσμο μέσω τοῦ Γέλιου, καὶ ἡ συνταγὴ γιὰ νὰ τὸ πετύχουμε εἶναι πολὺ ἁπλή: Ἐὰν οἱ ἄνθρωποι εἶναι εὐτυχισμένοι καὶ ὑγιεῖς, θὰ συντελέσουν στὴν παγκόσμια εἰρήνη!» ⁵· καὶ προσκαλεῖ σὲ ἑβδομαδιαῖες «Συναντήσεις Γιόγκας Γέλιου» τοῦ «Κλὰμπ Γέλιου Ἀκρόπολης», στὸν πεζόδρομο τῆς Ἀκρόπολης, Ἀποστόλου Παύλου 33, «γιὰ νὰ γελάσουμε, νὰ διασκεδάσουμε καὶ νὰ καρπωθοῦμε τὰ πολλαπλὰ ὀφέλη τοῦ γέλιου» ⁶.

Ἀκόμη, ἡ Ὁμάδα του παρουσιάζεται ὡς «Κέντρο ἐναλλακτικῆς καὶ ὁλιστικῆς ἰατρικῆς. Ὑπηρεσία ψυχικῆς ὑγείας. Κοινωνικὲς ὑπηρεσίες» ⁷.

Δὲν χρειάζεται, πιστεύουμε, περαιτέρω ἀπαρίθμηση τῶν «ἐπιτευγμάτων» τῆς συγκεκριμένης Ὁμάδας πέραν τῆς παρουσίασής της ὡς Κέντρο «ἰατρικῆς» ἔστω ἐναλλακτικῆς καὶ ὁλιστικῆς κι ὅτι ὁ ὑπεύθυνός της Ὁμάδας ἀσκεῖ «ψυχολογία» καὶ«ψυχοθεραπεία» μὴ διευκρινιζόμενες ποιᾶς σχολῆς καὶ ποιᾶς κατεύθυνσης, ἀπὸ τὶς ἑκατοντάδες διαφορετικῶν προσεγγίσεων.

Μποροῦμε, λοιπόν, νὰ ἀναφερθοῦμε στὸ γνωστὸ ἀρχαῖο γνωμικό:«γελᾷ δ' ὁ μωρός, κἄν τι μὴ γέλοιον ᾖ» σχετικά μέ τό ὅλο θέμα;

Δὲν θὰ τολμούσαμε ποτέ κάτι τέτοιο καθὼς μόνον μωρία δὲν ἐκφράζουν οἱ νεοεποχίτικες θεωρίες καὶ πρακτικές. Ἡ ἔνταξη στὴ Νέα Ἐποχὴ μόνο καταστροφικὰ ἀποτελέσματα μπορεῖ νὰ ἔχει γιὰ τὸν ἐνασχολούμενο καὶ σ' αὐτὴ τὴ ζωὴ καὶ κυρίως στὴ μέλλουσα.

Ὁλοκληρώνοντας τόν σχολιασμό θά θέλαμε νά ὑπογραμμίσουμε ὅτι τὰ ἀναφερόμενα στό ἐν λόγω ἄρθρο ἐκφράζουν θέσεις ἐκκλησιαστικὲς καὶ ἀντιαιρετικὲς καὶ δὲν ἔχουν τὴν πρόθεση νὰ προσβάλουν τὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑπόληψη κανενός, τὶς ὁποῖες δηλώνουμε ὅτι σεβόμεθα δεόντως.

__________________

1 Mark Elias Johnes, Ὁ Νίκ Μάρβελ καί τό Νησί τῆς Ἀφροδίτης, σσ. 16-18.

2 https://www.omorfizoi.gr/event/synantisi-giogkas-gelioy-klamp-gelioy-akropolis/

3 https://www.omorfizoi.gr/poioi-eimaste/

4 https://www.omorfizoi.gr/event/synantisi-giogkas-gelioy-klamp-gelioy-akropolis/

5 https://www.facebook.com/tolis.bulgaris

6 https://www.facebook.com/clubgeliou.acropolis/

7 Στό ἴδιο.

Πηγή: https://www.impantokratoros.gr

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας: «Μόνο με τη προσευχή διώχνουμε τα πάθη»

~ Κάθεται λοιπόν ο άνθρωπος και ακούει την καρδιά που δουλεύει. Έ! το δούλεμα αυτό βγάζει εμπόριο. Όπως μια μηχανή, την βάζουμε μπροστά και δουλεύει, το ίδιο συμβαίνει όταν προχωρήση η επιστήμη της προσευχής.

Όπως όταν στις αρχές είναι χειροκίνητες οι μηχανές χρειάζονται κόπο· όταν όμως τις ρυθμίση ο μηχανικός ώστε να γίνουν αυτόματες και με ηλεκτρισμό, τότε βγάζουν περισσότερη δουλειά και χωρίς κόπο. Παρόμοια συμβαίνει και με την προσευχή. Στην αρχή χρειάζεται κόπος για να ρυθμίση κανείς την προσευχή με την αναπνοή του· κατόπιν όμως γίνεται αυτόματα αυτή η εργασία και ο νους την παρακολουθεί, όπως ο μηχανικός παρακολουθή την αυτόματη μηχανή. Εν τω μεταξύ αν βρήτε και καμμιά δυσκολία ώσπου να μπήτε στο ρυθμό, μου την λέτε. Εσείς θα βάλλετε αρχή και ό,τι δυσκολία βρήτε να μου την πήτε να την ρυθμίσω εγώ, να μπή το νερό στο αυλάκι, μετά θα τρέχη μόνο του.

Την προσευχή θα την βοηθήση, όπως είπαμε, η σιωπή των χειλέων, να μη έχουμε παρρησία και υπερηφάνεια. Είναι πάρα πολύ μεγάλο εμπόδιο στην προσευχή η υπερηφάνεια. Όταν θα προσεύχεσθε, μόλις θα γεννά το μυαλό λογισμούς, θα κατηγορήτε τον εαυτόν σας συνεχώς – συνεχώς για να μη σηκώση κεφάλι η υπερηφάνεια μέσα. Ματσούκι, ξύλο. «Είσαι τέτοιος, είσαι τέτοιος, είσαι τέτοιος…», ώστε ο εγωισμός να μή σηκώση κεφάλι καθόλου. Τίποτε να μή σκέπτεται ο άνθρωπος εκείνη την ώρα, μονάχα να προσπαθήση να προσεύχεται μετά φόβου.

Αυτά δεν τα ξέραμε όταν είμασταν στον κόσμο, δεν είχαμε αυτή την λεπτομέρεια, την διδαχή αυτή απ’ τον πνευματικό μας, και προσευχόμασταν και με φαντασίες, προσευχόμασταν έτσι και αλλοιώς. Δεν μας παρεξηγούσε βέβαια ο Θεός, γιατί δεν ξέραμε. Αλλά το θέμα είναι να διδαχθούμε πράγματα στην πράξι γενόμενα και όχι στη θεωρία, και ό,τι πηγάσει απ’ αυτήν την προσευχή είναι γνήσιο και δεν είναι από τη φαντασία, ούτε το φαντασθήκαμε διότι μας ήρθε ένας συναισθηματισμός, όταν π.χ. είδαμε μια ωραία Παναγία και την φαντάστηκα μετά στην προσευχή. Ποιός μπορεί να αποδώση αυτό στη θεία χάρι, και να πή ότι δεν είναι από την φαντασία και την ηδονή του μυαλού και από συναισθήματα αυταρεσκείας. Αλλ’ εκείνο που θα πηγάση από τον αμετεώριστον νουν και από το Όνομα του Χριστού είναι γνήσιο.

Λοιπόν, έτσι θα προσευχόμαστε επ’ εδώ και πέρα. Αυτός ο τρόπος θα γίνη πλέον κανών προσευχής, διότι θα μας βοηθήση πολύ να δούμε τα πάθη μας, τα σφάλματά μας. Όλος ο κόπος αυτός θα μας βοηθήση να συμμαζέψουμε το νου μας. Διότι το φως, το πέρα – δώθε, το κούνημα δημιουργεί σύγχυσι στο νου. Αλλά όταν στέκεται ο άνθρωπος είτε όρθιος, είτε καθισμένος, είτε γονατιστός δεν συγχύζεται ο νούς. Αυτός ο τρόπος έχει πολλή ουσία μέσα. Αυτό θα το δουλέψετε και θα δήτε, μεγάλα πράγματα θα βρήτε. Αφού, πιστέψτε με, όταν λέγαμε την ευχή έτσι, αρχάριοι κι εμείς, τόση ευωδία υπήρχε, ευωδίαζαν όλα.

Oύτε από την πολλή μελέτη, ούτε απ’ τα πολλά ψαλσίματα ποτέ ο άνθρωπος έφθασε στην απάθεια. Η απάθεια έρχεται μόνον διά της νοεράς προσευχής. Θα μισήση μόνος του και την αργολογίαν και την παρρησίαν, θα προσπαθή να ξεμοναχιάζεται ο άνθρωπος να μή χάση αυτό το πράγμα.

Αυτό εύχομαι να σας δώση ο Θεός, την αίσθησι της προσευχής αυτής. Και όταν την γνωρίσετε στην πράξι, τότε θα δήτε και θα εννοήσετε καλά – καλά τα πράγματα που σας λέω. Τώρα πολύ – πολύ μπορεί να μή με εννοήτε, αλλά μετά που θα ’ρθή η χάρις του Θεού, τότε θα καταλάβετε και θα πήτε: Ά, καλά μας έλεγε ο Γέροντας. Και την ημέρα που θα πηγαίνετε στις εργασίες σας θα βλέπετε να λέτε «Κύριε Ιησού Χριστέ» στην εισπνοή, «ελέησόν με» στην εκπνοή. Θα είναι προσευχή χωρίς κομποσχοίνι. Θα λέγεται μόνη της και θα δημιουργήται η θέρμη, και η θέρμη θα φέρη μετά όλα τα καλά.

Πηγή: Έκδοσις Ιεράς Μονής Φιλοθέου Αγίου Όρους

vimaorthodoxias

https://simeiakairwn.wordpress.com

Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ κ. Νεκτάριος: «Έκαμα το σταυρό μου και το σκοτεινό πνεύμα εξαφανίσθηκε. Πάτερ, αλήθεια σας λέγω

Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ κ. Νεκτάριος: «Έκαμα το σταυρό μου και το σκοτεινό πνεύμα εξαφανίσθηκε. Πάτερ, αλήθεια σας λέγω

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ

 κ. Νεκτάριος μας αφηγείται ένα πραγματικό 

περιστατικό
που δείχνει πως, «ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη

 πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς,

 πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας

 τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ 

πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.» 

Εφ. 6,12

Ο Ναός του Αγίου Λουκά είχε φορέσει τα γιορτινά 

του εκείνη την ημέρα. Τρείς νέοι άνδρες,

 μετά από πολύμηνη κατήχηση, ήταν έτοιμοι

 για το ιερό Μυστήριο της Βαπτίσεως και την

 είσοδό τους στην Εκκλησία του Χριστού.

Ξεκίνησα την ακολουθία της κατηχήσεως.

 Στην πρώτη ευχή του εξορκισμού o ένας 

από τους νεαρούς άρχισε να βήχει με ένα 

τρόπο περίεργο. Αρχίζω να διαβάζω την δεύτερη

 ευχή του εξορκισμού και ο βήχας του νεαρού

 γίνεται μούγκρισμα. Γονατίζει. Σκύβει το κεφάλι

 στο έδαφος.

Ένας από τους πιστούς με πλησιάζει. 

Mου δείχνει τον νεαρό και προτείνει να σταματήσω 

την Ακολουθία.
«Κάτι σοβαρό του συμβαίνει», μου λέγει.
Του κάνω νόημα πως δεν θα σταματήσω. 

Δεν θέλω να του πω ότι γνωρίζω τι συμβαίνει.

 Δεν θέλω να τους τρομάξω.

Ο νεαρός είχε ασχοληθεί ενεργά με πρακτικές 

της Νέας Εποχής. Με επικλήσεις πνευμάτων

 και τέτοια σχετικά. Είχε φθάσει σε επίπεδο 

να συνδιαλέγεται με τα πνεύματα που επικαλείτο.

 Κάποια στιγμή, όμως, συνειδητοποίησε πως

 η επαφή του με αυτά τα πνεύματα του δημιουργούσε

 σοβαρά πνευματικά και σωματικά προβλήματα.

 Ένιωθε μέσα στο σώμα του μια σκοτεινή δύναμη

 να τον κυριεύει και να τον συνθλίβει.

Προσπάθησε να βρει θεραπεία σε φημισμένους ψυχοθεραπευτές. 
Στη συνέχεια πλησίασε

 ένα φημισμένο Προτεστάντη Πάστορα.

 Εκείνος του έκανε κάποιους εξορκισμούς. 

Η κατάσταση δεν βελτιωνόταν. Και τότε 

ο Πάστορας του είπε: «Εγώ αυτό μπορώ να σου

 κάνω. Αν θέλεις κάτι περισσότερο πήγαινε στους Ορθοδόξους».

Δεν είχε ξανακούσει για την Ορθόδοξη Εκκλησία.

 Ρώτησε για πληροφορίες και μια Κυριακή ήρθε 

στον ναό του Αγίου Λουκά και παρακολούθησε

 την Λειτουργία. Για πρώτη φορά ένιωσε κάτι

 διαφορετικό να συμβαίνει μέσα του.

 Ένα αίσθημα πρωτόγνωρο. Με πλησίασε.

 Μου διηγήθηκε την ιστορία του. Και από εκείνη

 την ημέρα όχι μόνο εντάχθηκε στο πολύμηνο 

πρόγραμμα κατηχήσεως αλλά ερχόταν ανελλειπώς

 σε όλες τις ακολουθίες οι οποίες ετελούντο στο Ναό.

Σήμερα ήρθε η ευλογημένη στιγμή γι᾽ αυτόν

 νά δεχθεί το άγιο βάπτισμα. Και τώρα, 

την ιερή ώρα των εξορκιστικών προσευχών,

 αυτός δίνει τον δικό του αγώνα. Κυριολεκτικά

 παλεύει.
Οι ευχές τελειώνουν. Ήρθε η ώρα της αποτάξεως

 του Σατανά.

«Αποτάσση τω Σατανά;», ρωτώ.
Οι κατηχούμενοι με την σειρά τους απαντούν.

 Ο νεαρός, ακόμα γονατιστός, απαντά με σβηστή

 και τρεμάμενη φωνή: «Ἀποτάσσομαι».

Προχωρώ στις ερωτήσεις της Συντάξεως με το Χριστό.

 Το ίδιο σκηνικό. Αλλά τώρα, την ώρα που 

απαγγέλλουν το Σύμβολο της Πίστεως, ο νεαρός 

σηκώνεται δειλά δειλά. Σταμάτησε να βήχει

 και να μουγκρίζει. Το πρόσωπό του όμως 

παραμένει κάτωχρο.

Ἡ Ἀκολουθία της Βαπτίσεως συνεχίσθηκε χωρίς 

άλλα απρόοπτα. Στο τέλος οι τρείς νεοφώτιστοι

 κοινώνησαν για πρώτη φορά το Σώμα και το 

Αίμα του Θεανθρώπου. Οι πιστοί σπεύδουν με 

χαρά να τους ευχηθούν. Ο νεαρός παραμένει

 σιωπηλός, κάτωχρος αλλά ήρεμος.

Την επομένη, ο νεοφώτιστος πλέον νεαρός άνδρας 

ήρθε να με επισκεφθεί στο Γραφείο.
«Θέλω να σας μιλήσω για εχθές», μου λέγει.
«Ευχαρίστως», του απαντώ. «Σε ακούω».

Μου διηγείται τι του συνέβη την ώρα της κατηχήσεως.

 Άκουγε μέσα του δεκάδες φωνές να ουρλιάζουν.

 Ένιωσε κάποιες σκοτεινές παρουσίες να παλεύουν.

 Ένιωσε να πνίγεται. Την ώρα της Σύνταξης έβλεπε

 τα σκοτεινά πνεύματα να φεύγουν σαν καπνός 

μέσα από το σώμα του. Οι φωνές και η αίσθηση του

 πνιγμού σταμάτησαν. Ηρέμησε.

Το βράδυ λίγο πριν κοιμηθεί μια σκοτεινή παρουσία

 μπήκε στο δωμάτιό του. Το σκοτεινό πνεύμα 

τον ρώτησε: «Γιατί μας έδιωξες; Γιατί;»

Τον παρακολουθούσα χωρίς να μιλώ. Συνέχισε

 την διήγηση.

«Έκαμα το σταυρό μου και το σκοτεινό πνεύμα

 εξαφανίσθηκε. Πάτερ, αλήθεια σας λέγω.

 Ήταν η πρώτη φορά που δεν ένιωσα φόβο.

 Μάλλον το αντίθετο. Ήταν η πρώτη φορά που

 ἐνιωσα πως το σκοτεινό πνεύμα είχε κυριευθεί

 από φόβο.»

Δεν μίλησα. Τον σταύρωσα. Τον αγκάλιασα

 και δακρυσμένος ψέλλισα: «Ευλογητός ο Θεός,

 ο πάντας ανθρώπους θέλων σωθήναι

 και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν,

νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

 Ἀμήν».

Πηγή: Περιοδικό "Πάντα τα Έθνη"

http://yiorgosthalassis.blogspot.com