Γιατί δεν επεμβαίνει ο Θεός μέσα στην Ιστορία για να αποδώσει το δίκαιον;

 

Γιατί δεν επεμβαίνει ο Θεός μέσα στην Ιστορία για να αποδώσει το δίκαιον;

Γιατί δεν επεμβαίνει ο Θεός μέσα στην Ιστορία για να αποδώσει το δίκαιον; Πού είναι ο Θεός; Γιατί δεν βοήθησε αυτό το αεροπλάνο που έπεσε με τους 63 ανθρώπους; Γιατί εκείνο, γιατί εκείνο…; Γιατί αφήνει να πεθαίνουν παιδιά και να γίνονται σκέλεθρα τα παιδιά από την πείνα;
Αρχιμ. Αθαν. Μυτιλιναίου

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ «ΠΡΟΒΛΗΜΑ» ΤΗΣ ΘΕΟΔΙΚΙΑΣ

Αυτό το πρόβλημα είναι ψευδοπρόβλημα, διότι αν μελετήσει κανείς καλύτερα το λόγο του Θεού, δεν υπάρχει το θέμα της Θεοδικίας, γιατί παρέδωσε στα χέρια μας ο Θεός τη διαχείριση του εαυτού μας και των κοινωνιών μας, και της Ιστορίας.

Ο Θεός αγαπητοί μου δεν είναι χωροφύλακας, να κάθεται απο πάνω και να λέει:

Α! Έλα εδώ, έλα εδώ... τι έκανες; τι έκανες; ΜΠΑΠ, Άρπα την!!!

Δεν είναι ο Θεός χωροφύλακας. Θυμηθείτε κάποιες παραβολές που φεύγει, παραδίδει λέγει τα τάλαντα ας πούμε και φεύγει.

Γυρίζει..., για να λογαριαστεί. Θα έρθει ο Κύριος, αλλά τώρα σε αφήνει διαχειριστή! Διαχειριστή της Ιστορίας!!!

Μην λοιπόν φορτώνουμε στον Θεό το γιατί δεν επεμβαίνει. Ο Θεός είναι πανταχού παρών, βλέπει τα πάντα, ξέρει τα πάντα, ξέρει και τους δικούς του.

Αλλά... αλλά δεν επεμβαίνει γιατί δεν είναι χωροφύλακας και ακόμη είναι εκείνο το φοβερό που λέει ο ψαλμωδός:

"Ινα τι ευοδούται ο ασεβής". Για πιο λόγο προκόβει ο ασεβής;

Ο ευσεβής όλο άρρωστος είναι, φτωχός είναι, τούτο, κείνο... Ενώ ο ασεβής; Προκόβει, έχει υγεία. Ξέρετε πόσα σημεία λέγεται αυτό εις την Παλαιά Διαθήκη και ιδίως εις τους ψαλμούς;

Γιατί λοιπόν ο Θεός δεν επεμβαίνει μέσα στην Ιστορία για να αποδώσει το δίκαιον;

"Ινα τι ευοδούται ο ασεβής;" Είναι ο πειρασμός της "απουσίας" του Θεού.

Τη λέξη απουσία τη βάζω εντός εισαγωγικών. Δεν απουσιάζει ο Θεός, έτσι εμείς το καταλαβαίνουμε ότι απουσιάζει ο Θεός.

Θα ήθελα να σας έλεγα ένα πολύ ωραίο παράδειγμα με τον Μέγα Αντώνιο:

Όταν πρωτοξεκίνησε να γίνει ασκητής είχε πάρα πολλούς πειρασμούς, φοβερούς πειρασμούς. Ήταν 18 χρονών παιδί και πήγε σε ενα τάφο, θολωτόν εννοείται, όπως ήταν την εποχή εκείνη πολλοί θολωτοί τάφοι, για να μείνει εκεί κάποιο καιρό.

Εκεί οι δαίμονες τον ετάραξαν. Μέχρι τον έδερναν, μέχρι τον εξεφόβιζαν με πολλούς τρόπους, με φωνές, με τούτα, με κείνα.

Ο Άγιος Αντώνιος έμενε σταθερός. Τον τρομοκρατούσαν για να γυρίσει πίσω.

Εκεί λοιπόν στον τάφο, που ηγωνίζετο και έτρωγε ξύλο και τα λοιπά, φώναζε: "Χριστέ μου, που είσαι; Χριστέ μου, που είσαι;" Ούτε φωνή ούτε ακρόασις. Πέρασαν αρκετές ημέρες και οι πειρασμοί πέρασαν.

Κάποια στιγμή λέγει:

- Χριστέ μου, που είσαι;

- Εδώ είμαι, Αντώνιε, ακούει μια φωνή, του Χριστού.

- Που ήσουν όταν σε φώναζα;

- Σε έβλεπα να αγωνίζεσαι.

Βλέπετε παρακαλώ; Αυτό το παράδειγμα του Μεγάλου Αντωνίου είναι εύγλωττη απάντηση στο πρόβλημα της Θεοδικίας!

Αρχιμ. Αθαν. Μυτιλιναίου (ομιλία) 

 

πηγή:  http://yiorgosthalassis.blogspot.com

http://makkavaios.blogspot.com

Η Θεσσαλονίκη τίμησε τον Άγιο Δημήτριο όπως του άξιζε, σε πείσμα της αντιχριστιανικής προπαγάνδας!

 

Η Θεσσαλονίκη τίμησε τον Άγιο Δημήτριο

 όπως του άξιζε, σε πείσμα

 της αντιχριστιανικής προπαγάνδας!

 

Ελευθέριος Ανδρώνης

Ενώ τα αντιεκκλησιαστικά άρθρα ξεφυτρώνουν σαν… μανιτάρια από το πρωί, οι πιστοί της Θεσσαλονίκης αψήφησαν την προπαγάνδα και τίμησαν με κάθε λαμπρότητα

τον Άγιο Δημήτριο.

Λιτανεία στον Άγιο Δημήτριο: Σε πείσμα της αντιχριστιανικής προπαγάνδας που γινόταν εδώ και πολλές μέρες από πολιτικούς, ειδικούς και δημοσιογράφους, ο Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης τιμήθηκε από τον κλήρο και τον λαό της Θεσσαλονίκης, έτσι όπως του αξίζει.

Εκατοντάδες πιστοί έσπευσαν να ακολουθήσουν τη λιτανεία των εικόνων του Αγίου Δημητρίου, της Παναγίας Πορταϊτίσσης και των ιερών λειψάνων του πολιούχου της Θεσσαλονίκης. Η μεταφορά τους έγινε με στρατιωτικά οχήματα, ενώ τη πομπή συνόδευε η μπάντα της Αστυνομίας, εκπρόσωποι του κλήρου και αγήματα του στρατού ξηράς.

Οι Θεσσαλονικείς δεν πτοήθηκαν από το κλίμα τρομολαγνείας και με κατάνυξη ανέπεμψαν τις προσευχές τους προς τον θαυματουργό προστάτη τους. Με την παρουσία τους έδωσαν μια ηχηρή απάντηση σε όλους όσους έχουν βάλει στο στόχαστρο την Ορθοδοξία. Σε όλους όσους θεώρησαν πως βρήκαν χρυσή ευκαιρία με τη πανδημία για να εξωτερικεύσουν τα χριστιανοφοβικά συμπλέγματα τους.

Έβγαλαν μεροκάματο πάλι…

Με μια τέτοια λαμπρή εορτή όπως η σημερινή, η αντιχριστιανική λύσσα των γνωστών κύκλων δεν θα μπορούσε να μην εκδηλωθεί. Μια μικρή «βόλτα» στο διαδίκτυο έφτανε για να δεις άρθρα από συντάκτες που πρέπει να περνούσαν πραγματικά δύσκολες ώρες. Μόνο… αφρούς δεν έβγαζαν. Οι άθλιες τακτικές τους, είναι πλέον προβλέψιμες μέχρι αηδίας.

Βρίσκουμε 1-2  άτομα μέσα στα 500 που δεν φορούν μάσκα, εστιάζουμε, ζουμάρουμε, κόβουμε, βάζουμε και έναν βαρύγδουπο τίτλο που να περιέχει υποχρεωτικά μια από τις λέξεις – φράσεις: «συνωστισμός», «χωρίς μάσκα», «αψήφησαν τα μέτρα» και έτοιμο το άρθρο/ρεπορτάζ της κακιάς ώρας.

Ασφαλώς στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι χριστιανοί τήρησαν τα μέτρα προστασίας, πολύ περισσότερο μάλιστα από άλλες εκδηλώσεις που έχουμε δει κατά καιρούς στη Θεσσαλονίκη. Πολιτικές, καλλιτεχνικές ή ιδεολογικές. Δεν έχουν καμία επαφή με τη πραγματικότητα τα δημοσιεύματα λάσπης που κυκλοφόρησαν. Άλλα έχουμε πει: Aν είσαι «μύγα» ακόμα και αν δεν βρίσκεις ακαθαρσία, την επινοείς.

Άλλοι πάλι, διάλεξαν να βγάλουν… μεροκάματο με τους πιστούς που προσκυνούσαν τις εικόνες έξω από τον ιερό Ναό. Οι εξυμνητές του θιάσου της Αμάλ, διέκοψαν τον μακάριο ύπνο τους επειδή κάποιοι χριστιανοί κατέβαζαν τις μάσκες για να προσκυνήσουν. Ζουμ κι εκεί. Και τίτλοι ανάλογοι για να φανεί η «ενόχληση» των αγουροξυπνημένων.

Στη κακομοιριά του μικρόκοσμου τους

Δεν σέβονται την ανυπόκριτη πίστη αυτών των ανθρώπων. Δε λένε να χωνέψουν πως υπάρχουν πιστοί που βάζουν πάνω απ’ όλα το σεβασμό στον Θεό και τους Αγίους του. Πως εκείνη την ώρα πιστεύουν πως δεν ασπάζονται ένα άψυχο γυαλί, άλλα τον ίδιο τον πολιούχο. Και θεωρούν ασέβεια να ασπαστούν τον αγαπημένο τους Άγιο με ένα κομμάτι πανί στο πρόσωπο τους.

Έναν Άγιο μάλιστα που μυροβλύζει και που έχει κάνει αναρίθμητα θαύματα στο πέρασμα των αιώνων. Νομίζουν οι δύστυχοι λασπολόγοι πως όλα κινούνται γύρω από την κακομοιριά του μικρόκοσμου τους. Δεν διστάζουν ακόμα και να στοχοποιήσουν πολίτες, δείχνοντας τα πρόσωπα τους σε φωτογραφίες και βίντεο, την ώρα που ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Σε τέτοια επίπεδα αθλιότητας έχει φτάσει η «ενημέρωση» τους.

Μπράβο στους Θεσσαλονικείς

Κάποτε υπήρχε ένας προσχηματικός σεβασμός στη πίστη των χριστιανών, ακόμα και από τα μέσα ενημέρωσης, άλλα τα τελευταία χρόνια έχει χαθεί κάθε πρόσχημα. Μιλάμε πλέον για συντονισμένο σχέδιο κατά της Ορθοδοξίας, με μεγάλα και μεσαία ειδησεογραφικά sites να στήνουν καραούλι σε κάθε μεγάλη εορτή, για να ρίξουν το δηλητήριο τους.

Όμως οι Θεσσαλονικείς δε λογάριασαν την ηχορύπανση που παράγουν τα κοράκια της ενημέρωσης. Δεν εγκατέλειψαν τη χάρη του θαυματουργού Αγίου τους. Έδωσαν για ακόμη μια φορά το στίγμα τους. Παρόλο τον πόλεμο που δέχθηκαν, απέδειξαν πως στη Θεσσαλονίκη χτυπά ακόμα ζωηρά ο παλμός της Ορθοδοξίας.

 

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

Πηγή: http://makkavaios.blogspot.com

 

Μήνυμα του π. Στεφάνου Αναγνωστόπουλου μετά από 63 μέρες διασωλήνωσης

• 23 Οκτωβρίου 2021

23ΟΚΤ

Ευχαριστήριο μήνυμα έδωσε ο Πρωτοπρ. Στέφανος Αναγνωστόπουλος, έπειτα από 63 μέρες διασωλήνωσης στη ΜΕΘ του Νοσοκομείου “Σωτηρία”, χτυπημένος κι αυτός μαζί με την Πρεσβυτέρα του από τον κορωνοϊό.

πηγή

https://arxon.gr

https://romioitispolis.gr

Μητροπολίτης Γρεβενών κ Δαβίδ προς τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας: "Απαιτώ να υπάρχει χώρος προσευχής" (video)

 

Μητροπολίτης Γρεβενών κ Δαβίδ προς τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας: "Απαιτώ να υπάρχει χώρος προσευχής" (video)

 

Μετά τα εγκαίνια και τον αγιασμό, των φοιτητικών εστιών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, στην πόλη των Γρεβενών, ο Μητροπολίτης Γρεβενών κ. Δαβίδ, κατα την διάρκεια της ξενάγησης στους χώρους των εστιών, είδε μία πόρτα που έγραφε: "Αίθουσα Διαλογισμού"...

Δείτε εδώ το βίντεο

Πηγή: http://aktines.blogspot.com

 

Προσευχή για μας και για τους άλλους

Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι

Όταν με αληθινή πίστη προσευχόμαστε, ο Θεός άλλοτε από αγάπη εκπληρώνει τα αιτήματά μας και άλλοτε, πάλι από αγάπη, δεν ανταποκρίνεται σ’ αυτά.

Ο γιατρός, βλέπετε, γνωρίζει καλύτερα από τον ασθενή ποιο είναι το κατάλληλο για την περίπτωσή του φάρμακο. Ένα, πάντως, είναι σίγουρο: Αν τα αιτήματά μας είναι σύμφωνα με το θείο θέλημα, ο Κύριος οπωσδήποτε μας τα ικανοποιεί.

Τι θα πρέπει να κάνουμε, όταν απευθυνόμαστε στον Θεό με την προσευχή;

  Πρώτον, να Τον δοξολογούμε για τα θαυμαστά έργα Του. Δεύτερον, να Τον ευχαριστούμε για τις ευεργεσίες Του. Και τρίτον, να Τον παρακαλάμε για τις ανάγκες μας. Αυτές είναι οι τρεις βασικές μορφές προσευχής: η δοξολογία, η ευχαριστία και η αίτηση.

Η εξωτερική (τυπική) προσευχή είναι ευάρεστη στον Θεό;

 Η εξωτερική προσευχή, αυτή δηλαδή που γίνεται μόνο με τα χείλη, χωρίς συμμετοχή του νου και της καρδιάς, όχι μόνο στον Θεό δεν είναι ευάρεστη, αλλά και στην ψυχή δεν παρέχει καμιάν ωφέλεια. Ο Κύριος βεβαίωσε: «Αυτός ο λαός με προσεγγίζει με τα λόγια και με τιμά με τα χείλη, οι καρδιές τους όμως βρίσκονται πολύ μακριά μου. Δεν ωφελεί που με λατρεύουν» (Ματθ. 15:8-9).

Πώς θ’ απαλλαγούμε από τον περισπασμό την ώρα της προσευχής;

 Όταν προσεύχεσαι με το στόμα, να προσεύχεσαι και με το νου, να συγκεντρώνεις δηλαδή τη σκέψη σου στα λόγια της προσευχής. Και αν, είτε από δική σου αδυναμία είτε από δαιμονική προσβολή, η σκέψη σου ξεφύγει, εσύ συμμάζεψέ την πάλι, στρέφοντας την προσοχή σου στον Κύριο με συντριμμένη καρδιά. Αν συνηθίσεις ν’ αγωνίζεσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, σύντομα η ψυχή σου θα γευθεί τους καρπούς της θείας χάρης.

Πρέπει να προσευχόμαστε και για τους άλλους;

 Κάθε χριστιανός οφείλει να προσεύχεται όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και για τους συνανθρώπους και αδερφούς του. Ο απόστολος Παύλος γράφει: «Σας παρακαλώ πρώτα απ’ όλα να κάνετε δεήσεις, προσευχές, παρακλήσεις, ευχαριστίες για όλους τους ανθρώπους, για τους κυβερνήτες και για όλους όσοι ασκούν την εξουσία…· γιατί αυτό είναι καλό και ευπρόσδεκτο από τον Σωτήρα μας Θεό» (Α’ Τιμ. 2:1-3). Και ο άγιος Ιάκωβος: «Να προσεύχεστε ο ένας για τον άλλο, για να θεραπευθείτε. Η δέηση του δίκαιου ανθρώπου έχει μεγάλη δύναμη και αποτελεσματικότητα» (Ιακ. 5 : 16).

Ο ίδιος ο Κύριος, πριν από τη σταύρωσή Του, παρακαλούσε τον Πατέρα Του: «Προσεύχομαι όχι μόνο γι’ αυτούς αλλά και για κείνους που με το κήρυγμα αυτών θα πιστέψουν σ’ εμένα, ώστε να είναι όλοι ένα» (Ιω. 17:20-21).

Τι θα μπορούσε πιο ξεκάθαρα να δείξει πως είμαστε αδέρφια, παιδιά του ίδιου Πατέρα, παρά η προσευχή του καθενός για τους άλλους σ’ Αυτόν; Και σε πόσους ανθρώπους δεν μπορούμε να ανταποδώσουμε αλλιώς τις ευεργεσίες, που μας έχουν κάνει, παρά μόνο με την προσευχή; Η ανταπόδοση αυτή, μάλιστα, είναι πολύ ανώτερη από κάθε υλική, γιατί εμείς, οι φτωχοί και αδύναμοι, σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας όσο ο πολυέλεος και παντοδύναμος Θεός, τον οποίο επικαλούμαστε.

Αν κάποιος με παρακαλέσει να προσευχηθώ γι’ αυτόν, έχω το δικαίωμα να του αρνηθώ, νιώθοντας την αναξιότητά μου;

 «Μην αρνείσαι να προσεύχεσαι για κάθε άνθρωπο που σου το ζητάει, έστω κι αν η προσευχή σου δεν είναι καρποφόρα. Γιατί πολλές φορές η πίστη εκείνου που ζητάει την προσευχή, σώζει κι αυτόν που προσεύχεται. Αλλά και μην υπερηφανευθείς, αν προσευχήθηκες για κάποιον και εισακούστηκες, γιατί στην πίστη εκείνου οφείλεται η καρποφορία της προσευχής σου (όσιος Ιωάννης της Κλίμακος).

Από το βιβλίο: Γέροντος Ευστρατίου (Γκολοβάνσκι), Απαντήσεις σε ερωτήματα χριστιανών. Ιερά Μονή Παρακλήτου, 2012. Ερωτήσεις 26, 160, 161, 4, 85, 56.

πηγή: koinoniaorthodoxias

https://simeiakairwn.wordpress.com

 

”Η σοφία του κόσμου αυτού δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο” (Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ)

• 
  

Μην έχετε υπερβολική εμπιστοσύνη στην ανώτερη μόρφωση που αποκτήσατε στον κόσμο.

Ο πολιτισμός στον οποίο ζούμε είναι κουλτούρα της πτώσεως.

Η ζωή του κόσμου οργανώνεται γύρω από μερικά ανθρώπινα πάθη και η πνευματική ζωή βρίσκεται στο περιθώριο.

Οφείλουμε να αντιστρέψουμε την κατάσταση αυτή των πραγμάτων, να τοποθετήσουμε την πνευματική ζωή στην καρδιά της ζωής μας.

Η σοφία του κόσμου αυτού δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο.

Τα κοινοβούλια, οι κυβερνήσεις, οι πολυσύνθετοι οργανισμοί των πιο αναπτυγμένων συγχρόνων κρατών της γης είναι ανίσχυροι.

Η ανθρωπότητα πάσχει χωρίς τέλος. Η μόνη διέξοδος είναι να βρούμε μέσα μας τη σοφία, την λύση να μη ζούμε σύμφωνα με τις ιδέες αυτού του κόσμου, αλλά να ακολουθήσουμε τον Χριστό.

Μόνο όταν δεχόμαστε τον Χριστό ως τέλειο Θεό και τέλειο άνθρωπο η πλήρης πνευματική πείρα, όπως περιγράφηκε από τους Αποστόλους και τους πατέρες γίνεται κατορθωτή.

Τον παλιό καιρό, όταν η ζωή για τους πολλούς κυλούσε με προσήλωση στην σταθερή Παράδοση, ο λόγος του Χριστού εμφανιζόταν αδιατάρακτος.

Αλλά τώρα όταν όλη η γη είναι γεμάτη απάτη, όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε απελπισία, όταν οι συνειδήσεις διαμαρτύρονται υβριστικά, όταν η βία φοβερίζει να εξαφανίσει κάθε ζωή, πρέπει να προσπαθήσουμε να ακουστεί η φωνή μας.

Στον παρόντα κίνδυνο, ευγενικές λέξεις που δεν οδηγούν πουθενά δεν φθάνουν.

Είναι ζωτική ανάγκη όλοι σήμερα να στερεώσουμε την πίστη στην αιώνια νίκη του Χριστού, ώστε και εμείς οι ίδιοι να μπορέσουμε να γίνουμε πνευματικά ανίκητοι.

Αισθανόμαστε την ασθένειά μας, τη θανατηφόρα δύναμη της αμαρτίας, να ενεργεί μέσα μας και αναζητούμε γιατρό.

Αυτός θεραπεύει τις ψυχές μας από κάθε ασθένεια δίνοντας νέα δραστηριότητα και φωτίζοντάς τες με ανέσπερο φως.

Από τα αρχαία χρόνια η πείρα της ζωής της Εκκλησίας έχει αποδείξει χωρίς αμφιβολία ότι για την προσευχή -δηλαδή για τον Θεό- καμιά ασθένεια του πνεύματος δεν είναι αθεράπευτη.

Είναι σημαντικό για τις μέρες μας να μπορούμε να μην επηρεαζόμαστε από εκείνους με τους οποίους σχετιζόμαστε, γιατί διαφορετικά κινδυνεύουμε να χάσουμε και πίστη και προσευχή.

Η πραγματική προσευχή βέβαια δεν έρχεται αμέσως.

Δεν είναι εύκολη υπόθεση να διατηρούμε την έμπνευση ενώ είμαστε περικυκλωμένοι από τα παγωμένα νερά του κόσμου ο οποίος δεν προσεύχεται.

Ο Θεός έριξε τη θεία φλόγα στη γη και προσευχόμαστε σ΄  Αυτόν να φλογίσει τις ψυχές μας να μην υπερνικηθούμε από το κοσμικό ψύχος και να μην επισκιάσει κανένα μαύρο σύννεφο αυτήν τη λαμπρή φλόγα.

[Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ):

ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ,

έκδοση, Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας, Τετάρτη ἔκδοσις]

https://alopsis.gr/

Πηγή: https://www.impantokratoros.gr

 

Ο Γέροντας Γερβάσιος και το θαυματουργικό Χάρισμα του!

Πολλοί μαρτυρούν ότι αρκούσε μόνο να υψώσει τα χέρια του στον ουρανό και ο ασθενής θεραπευόταν…

Ο Γέροντας Γερβάσιος Παρασκευόπουλος και το θαυματουργικό Χάρισμα του. Κάποια μέρα τους επισκέφτηκε χωρίς προειδοποίηση και χωρίς να τον περιμένουν. «Φέρετε μου το καντήλι, σήμερα θα τελέσω ευχέλαιο», τους είπε. Όταν τελείωσε η ακολουθία του Ευχελαίου…

Ο Γέροντας Γερβάσιος και το θαυματουργικό Χάρισμα του!

Ο π. Γερβάσιος αξιώθηκε να λάβει από το Θεό το χάρισμα της θαυματουργίας. Ο ταπεινός υπηρέτης του Κυρίου, αυτός που δεν επιζήτησε αξιώματα και θέσεις, έλαβε την ιδιαίτερη εκείνη χάρη που λίγοι από αυτούς που ευαρέστησαν τον Κύριο, αξιώθηκαν και μάλιστα ελάχιστοι πριν από την κοίμηση τους.

Μιλούν για πλήθος θαυμάτων που έκανε όσο ακόμη ζούσε ο Πατήρ. Μεγάλη δύναμη είχε αποκτήσει εναντίον των δαιμόνων, οι οποίοι και μόνο στο άκουσμα του ονόματός του έφριτταν και έτρεμαν, αποκαλώντας τον «Καψάλη» και «Γεράσιμο».

Πολλοί μαρτυρούν ότι αρκούσε μόνο να υψώσει τα χέρια του στον ουρανό και ο ασθενής θεραπευόταν.
Η οικογένεια Π. από την Πάτρα πήγε για διακοπές στο χωριό, όπου έμεναν οι συγγενείς τους. Κατά μια οικογενειακή παράδοση στο σπίτι, όπου έμεναν, ήταν «κρατημένο από αερικό», όπως έλεγαν.

Μια μέρα ο πατέρας της οικογένειας Σ. Π., ενώ καθόταν το μεσημέρι έξω από την αυλή, αισθάνθηκε «σαν κάτι» να πέρασε από μπροστά του και τον χτύπησε στο πρόσωπο.

Από εκείνη την στιγμή «κρατήθηκε» όλος. Πόνοι φοβεροί τον ταλαιπωρούσαν σε όλο του το σώμα.

Το σπίτι του Σ. βρισκόταν στην ενορία Αγίου Δημητρίου Πατρών, όπου εφημέριος ήταν ο π. Γερβάσιος. Σαν εφημέριος τον επισκεπτόταν συχνά και άλλοτε του διάβαζε ξορκισμούς και άλλοτε έκανε αγιασμό.

Κάποια μέρα τους επισκέφτηκε χωρίς προειδοποίηση και χωρίς να τον περιμένουν.
«Φέρετε μου το καντήλι, σήμερα θα τελέσω ευχέλαιο», τους είπε. Όταν τελείωσε η ακολουθία του Ευχελαίου και ήρθε η στιγμή που θα εχρίονταν τα μέλη της οικογένειας, ο π. Γερβάσιος πλησίασε και σταύρωσε με το Άγιο έλαιο και τον άρρωστο Σ..

ΠΗΓΗ

https://simeiakairwn.wordpress.com

Να προστρέχεις στους Αγίους.

 

 Αρχιμανδρίτης Παύλος Παπαδόπουλος

Όταν μαθαίνεις ότι κάπου τίθενται σε προσκύνηση ιερά λείψανα Αγίων να πηγαίνεις και να τα ασπάζεσαι με ζήλο και θέρμη.

Τα ιερά λείψανα είναι οι μάρτυρες της Χάριτος. Ευωδιάζουν, παρηγορούν, θαυματουργούν. Όχι επειδή έχουν κάτι το μαγικό, αλλά διότι και αυτά αποτελούν μέρος του Αγίου, του Μάρτυρος, του Οσίου.

Ο Θεός αφήνει τα σημάδια της παρουσίας Του. Μας καλεί να τα προσεγγίσουμε με ιερότητα και ευλάβεια.

Όταν προσκυνούμε κάποιο ιερό λείψανο, προσκυνούμε τους αγώνες και το κάλλος των αρετών του συγκεκριμένου Αγίου, αλλά προσκυνούμε και τον ίδιο τον Θεό που πότισε με την Χάρη Του την ψυχή και το σώμα του Αγίου. Δεν προσκυνούμε ένα άψυχο σώμα, ένα οστό, αλλά όλα εκείνα που μεταμόρφωσαν τον συγκεκριμένο άνθρωπο σε κατα χάριν θεάνθρωπο, άγιο, σεσωσμένο.

Προσκυνούμε και αποδεχόμαστε και εμείς στη ζωή μας το παράδειγμα του. Και πλέον βάζουμε νέα αρχή στη ζωή μας. Αρχή μετανοίας και μεταμόρφωσης των παθών μας σε αρετές. Η κακιά να γίνει καλοσύνη, η φιλαργυρία ελεημοσύνη, η σκληρότητα επιείκεια, η σαρκικότητα σωφροσύνη, η υπερηφάνεια ταπείνωση, το μίσος συγχώρεση, η αδιαφορία αγάπη, η επιπολαιότητα σύνεση, η ασυδοσία εγκράτεια, η κατάκριση προσευχή, η οργή πραότητα, η αδιακρισία διάκριση, η αυτοδικαίωση αυτομεμψία, η αδιαλλαξία έλεος…

Τα ιερά λείψανα είναι οι θησαυροί μας, αλλά κυρίως είναι η ενθύμηση της ζωής που δεν τελειώνει με τον θάνατο αλλά τότε αρχίζει…

ΠΗΓΗ facebook

https://filoinikodimou.blogspot.com/

 

Γέροντας Γρηγόριος Δοχειαρίτης: Οι χαιρετισμοί στην Ορθόδοξη Ελλάδα ήταν οι εξής..

Ο χαιρετισμός μεταξύ των ανθρώπων είναι αρχαιοτάτη παράδοση. Αυτό μας το περισώζει ένας αποδημητικός ψαλμός της Παλαιάς Διαθήκης.

Λέγει με παράπονο ο εξόριστος και σκλαβωμένος Εβραίος: «Και δεν μας είπαν οι περαστικοί “Ευλογία Κυρίου σε σας” για να απαντήσουμε κι εμείς “Ευλογήκαμεν υμάς εν ονόματι Κυρίου”».

Οι χαιρετισμοί στην Ορθόδοξη Ελλάδα ήταν οι εξής:

Μόλις ανέβαινε ο ήλιος απ᾽ την ανατολή, ο ένας στον άλλον έλεγε μια παχειά «Καλημέρα». Αν υπήρχαν αντιπάθειες και ψυχρότητες μεταξύ τους, λεγότανε πολύ πικρά και σαν αερικό φυσούσε στα αυτιά του συνοδοιπόρου.

Όταν μεσουράνιζε ο ήλιος, ανταλλάζαμε μεταξύ μας το «Χαίρετε». Ο χαιρετισμός αυτός, που τον απηύθυνε και ο αναστάς Ιησούς στις Μυροφόρες, χρησιμοποιείτο από τους αποστολικούς χρόνους. Αυτό μας το διασώζει και ο ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, όταν μας προτρέπει τοις αιρετικοίς μηδέ χαίρειν λέγειν. Αυτό τα τελευταία χρόνια έχει αντικατασταθή με το «Καλό μεσημέρι» και με άλλους χαιρετισμούς, όπως «Καλή συνέχεια» η το ψυχρότατο «Γειά σου», που είναι σαν να του λες του άλλου «Αι παράτα μας». «Χαίρετε» δεν ακούς πιά. Φαίνεται ότι ο τόπος μας δεν σηκώνει την χαρά.

Μακαριστός Γρηγόριος ο Αρχιπελαγίτης

Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου +2018

Αγαπώ τον Γέροντα σημαίνει εφαρμόζω τ αποφθέγματα του!

πηγή: apantaortodoxias

https://simeiakairwn.wordpress.com