Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης: Λέγε την ευχούλα

Πηγή: https://enromiosini.gr

 

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης: «Να νηστεύετε παιδιά μου, μην ακούτε που λένε δεν είναι η νηστεία τίποτε κι ότι τα λένε οι καλόγηροι…»

Αναφερόμενος ο Άγιος Ιάκωβος στο θέμα της νηστείας μεταξύ άλλων έλεγε και τα εξής (επί λέξει):

«Η νηστεία είναι εντολή του Θεού. Γι’ αυτό και μεις να νηστεύουμε, παιδιά μου. Δε μ’ έβλαψε η νηστεία μέχρι σήμερα που είμαι 70 χρονών.

Η μητέρα μου μ’ έμαθε νηστεία παιδιόθεν. Δεν κάνω τον υποκριτή ότι, παιδιά μου, νηστεύω, αλλά αυτά με δίδαξαν οι γονείς μου και μέχρι σήμερα αυτά τηρώ, τέκνα μου. Δεν με έβλαψε ποτέ η νηστεία κι ας έχω ασθένειες πάνω μου.

Είπαν οι γιατροί και οι Επίσκοποι: Η νηστεία κι αυτή η λιτοδίαιτα πολύ ωφελούν τον άνθρωπο. Εφόσον ωφελεί όταν ο γιατρός, με συγχωρείτε, μας λέει: πέντε μέρες πάτερ μου, δε θα πιεις νερό ούτε μια σταγόνα, για να κάνουμε μια θεραπεία, να δούμε το σώμα σου τι έχει. Λοιπόν πέντε μέρες άντεξα. Πολύ καλό με είχε κάνει. Ε, πόσο μάλλον ωφελεί όταν νηστεύουμε για την ψυχή μας!

Αλλά και στο σώμα αυτό κατοικεί ψυχή αθάνατος. Γι’ αυτό ας φροντίζουμε για την ψυχή μας που είναι πράγμα αθάνατο.

Να νηστεύετε παιδιά μου, μην ακούτε που λένε δεν είναι η νηστεία τίποτε κι ότι τα λένε οι καλόγηροι. Δεν τα λένε οι καλόγηροι παιδιά μου, με συγχωρείτε, τα λέει ο Θεός. Η πρώτη εντολή του Θεού ήταν η νηστεία, καθώς και ο Χριστός μας νήστευσε.

Εμείς μπορούμε να πούμε ότι νηστεύουμε; Ε, τρώμε τόσα και τόσα. Τώρα νηστεία, παιδιά μου, κάνουμε εμείς; Όταν τρώμε, με συγχωρείτε, τόσα και τόσα φαγητά, έστω αλάδωτα, έστω… Υπάρχουν νηστίσιμα φαγητά πολλά. Αρκεί ο άνθρωπος να ‘χει την υγεία του και τη θέληση να νηστέψει.

Κάποτε ήρθε ένα πρόσωπο και μου λέει: παπά μου, μου είπανε ότι νηστεία δεν υπάρχει. Και ότι ποιος είπε ότι υπάρχει νηστεία. Του είπα να πει στον Ιερέα ν’ ανοίξει το Βιβλίο να δει που υπάρχει νηστεία. «Εἰ μή ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ…», λέγει στο Ευαγγέλιο ο Χριστός μας και άλλα πολλά. Και τα δαιμόνια και οι αρρώστιες κι όλα τα πάθη με τη νηστεία και την προσευχή αποβάλλονται. Ο Άγιος Πρόδρομος τι έτρωγε εκείνος στην έρημο; Τι έτρωγε ο Όσιος Δαυίδ; Μ’ ένα αντίδωρο περνούσε στο ασκητήριό του όλη την εβδομάδα. Αλλά «νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, οὐράνια χαρίσματα λαβῶν». Γι’ αυτό τον αγίασε ο Θεός και ζει τετρακόσια πενήντα χρόνια στον Ιερό τόπο αυτόν. Είναι πολύ θαυματουργός και ζωντανός Άγιος.

Προσευχή, παιδιά μου, και νηστεία: αυτά ωφελούν την ψυχή του ανθρώπου. Κι ο προφήτης Ηλίας, λέει ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, «ομοιοπαθής» άνθρωπος ήταν κι αυτός, αλλά με την προσευχή του και τη νηστεία του έκλεισε τον Ουρανό και δεν έβρεξε στη γη τρία χρόνια και έξι μήνες. Και μετά βέβαια πάλι προσευχήθηκε και ζήτησε να βρέξει κι ο Ουρανός έδωσε βροχή και η γη βλάστησε τους καρπούς της».

Πηγή: Διασκευασμένο Απόσπασμα από το Βιβλίο «Ένας άγιος Γέροντας, ο μακαριστός π. Ιάκωβος»

antexoume.wordpress.com

https://simeiakairwn.wordpress.com

 

Ι.Μ.Πειραιώς: Το δίλημμα περί του "Ουδετέρου φύλου του Θεού" στον Αγγλικανισμό!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 20η Φεβρουαρίου 2023

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ «ΟΥΔΕΤΕΡΟΥ ΦΥΛΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» ΣΤΟΝ ΑΓΓΛΙΚΑΝΙΣΜΟ!

Ο Αγγλικανισμός αποτελεί μέρος του αποστατημένου Δυτικού Χριστιανισμού, ο οποίος αποκόπηκε από τον Παπισμό το 1534 από τον Βασιλιά Ερρίκο Η΄, για να μπορέσει να διαζευχθεί την σύζυγό του Αικατερίνη της Αραγωνίας και να νυμφευτεί την ερωμένη του Άννα Μπολέϋν, διότι ο «Πάπας» δεν το  επέτρεπε. Το Αγγλικό Κοινοβούλιο ανακήρυξε τον βασιλιά Ερρίκο Η΄ ως «Ανώτατο Επικεφαλής της Εκκλησίας της Αγγλίας», έτσι ώστε η χώρα αυτή να καταστεί έκτοτε ανεξάρτητη από την ηπειρωτική Ευρώπη και θρησκευτικά. Μετά την απόσχισή του από τη Ρώμη ο Αγγλικανισμός συνέχισε για ένα διάστημα να διατηρεί πολλά στοιχεία της παπικής θεολογίας και λατρείας. Ωστόσο με την πάροδο των αιώνων η «Εκκλησία» της Αγγλίας προχώρησε στη λεγόμενη Αγγλική Μεταρρύθμιση. Κατ’ αυτήν ο Αγγλικανισμός, ενώ απέρριψε τον «Πάπα» και ολόκληρο το διοικητικό σύστημα του Παπισμού, σταδιακά προσέλαβε και πολλά στοιχεία από τον Προτεσταντισμό. Στους κόλπους του αναπτύχθηκαν διάφορες τάσεις, (συντηρητικοί, φιλελεύθεροι κ.α.), μεταξύ των οποίων δεν υπάρχει απόλυτη ενότητα στη διδασκαλία και στη λατρεία. Από πολλούς θεωρείται ότι βρίσκεται μεταξύ του Παπισμού και του Προτεσταντισμού. Μπορούμε να την θεωρήσουμε μάλλον ως μια προτεσταντική ομολογία, επειδή η Βίβλος θεωρείται ως η μοναδική πηγή της θείας αποκαλύψεως. Εκείνο που πρέπει να τονίσουμε εδώ είναι ότι ενώ απέβαλε τις κακοδοξίες του πρωτείου και του αλαθήτου του «Πάπα» , (και αυτό είναι κάτι το θετικό), ωστόσο όμως διατήρησε άλλες κακοδοξίες του Παπισμού, ενώ παράλληλα προσέλαβε και ενσωμάτωσε στην διδασκαλία της πολλές πλάνες από τον Προτεσταντισμό, πράγμα που τον απομάκρυνε ακόμη περισσότερο από την Ορθοδοξία.

Προϊόντος του χρόνου η απομάκρυνσή του κατέστη ακόμη πιο μεγάλη, διότι σύρθηκε, (και σύρεται), σε μια άνευ προηγουμένου   εκκοσμίκευση. Ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες η κατάπτωσή του είναι ραγδαία και ως προς την πίστη, αλλά και ως προς την ηθική καταβαράθρωση. Ο σοδομισμός δεν θεωρείται ως θανάσιμη αμαρτία, (δεν λογίζεται καν ως αμαρτία) και το χειρότερο, έχει εισβάλει στις τάξεις του «κλήρου». Μια πλειάδα  αγγλικανών «κληρικών» και μάλιστα υψηλόβαθμων, δηλώνουν δημόσια ότι είναι ομοφυλόφιλοι και πολλοί είναι «παντρεμένοι» με άνδρες!

Επίσης έχει εισβάλλει και ο μαχητικός και αντιχριστιανικός Φεμινισμός, με τραγικό αποτέλεσμα την καθιέρωση της γυναικείας «ιεροσύνης» και το ακόμα τραγικότερο, την καθιέρωση της «χειροτονίας» δεδηλωμένων λεσβιών! Να αναφέρουμε ακόμη ότι πρόσφατα έχει καθιερωθεί και «ιερολογία γάμου» ομοφυλοφίλων! Σύμφωνα με δημοσίευμα: «Ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι, Τζάστιν Ουέλμπι, υπενθύμισε ότι τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων ήταν ψηλά στην ατζέντα της Εκκλησίας της Αγγλίας και είπε ότι θα παραθέσει τα λόγια του ίδιου του Πάπα όταν το θέμα συζητηθεί στην επερχόμενη γενική σύνοδο της Εκκλησίας. “Μακάρι να είχα μιλήσει τόσο εύγλωττα και ξεκάθαρα όσο ο Πάπας. Συμφωνώ απόλυτα με κάθε λέξη που είπε”, είπε ο Ουέλμπι. Πρόσφατα, η Εκκλησία της Αγγλίας αποφάσισε να επιτρέψει την ευλογία για πολιτικούς γάμους ομοφυλοφίλων, συμπληρώνοντας ωστόσο ότι τα ζευγάρια του ίδιου φύλου δεν μπορούσαν να παντρευτούν στις εκκλησίες της …»[1]! Διαβάζοντας όλα αυτά διερωτόμαστε, τι έχει απομείνει από την αρχαία χριστιανική κληρονομιά στην αιρετική Αγγλικανική «εκκλησία»!

Μία ακόμη κλασική περίπτωση, που μαρτυρεί την πλήρη εκκοσμίκευση στον Αγγλικανισμό αποτελεί πρόσφατο δημοσίευμα, σύμφωνα με το οποίο τέθηκε επίσημα θέμα «φύλου του Θεού»! Σύμφωνα με είδηση στο ιστολόγιο primenews.press: «H Εκκλησία της Αγγλίας στα πλαίσια της Woke ατζέντας, αναθεωρεί τον Θεό ως “ουδέτερο φύλο”. Το φύλο του Θεού είναι θέμα συζήτησης εντός της Εκκλησίας εδώ και πολλά χρόνια, αλλά τώρα παίρνει άλλη διάσταση λόγω του Woke κινήματος. Σε γραπτή ερώτηση προς τη Λειτουργική Επιτροπή από τη Γενική Σύνοδο, το νομοθετικό σώμα της Εκκλησίας της Αγγλίας είπε ότι εξετάζει έναν Θεό με ουδέτερο φύλο….Πολλοί έχουν υποστηρίξει την εγκατάλειψη των αρσενικών αντωνυμιών He and Him καθώς και των αναφορών στον Θεό προς όφελος ουδέτερων ως προς το φύλο ή γυναικείων ισοδύναμων. Οι επίσκοποι θα ξεκινήσουν ένα πρόγραμμα “για τη γλώσσα των φύλων” που θα αναφέρεται στον Θεό ως ουδέτερο ον στις εκκλησιαστικές λειτουργίες αυτό το έτος, αλλάζοντας την αντωνυμία των προηγούμενων αιώνων που αναφερόταν ως “αυτός” (him)»[2]!  

Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας ποτέ δεν προβληματίστηκε με τέτοιου είδους διλήμματα, έχοντας υπ’ όψη της τον λόγο του Κυρίου μας: «Πνεύμα ο Θεός, και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν», (Ιω. 4,24). Το φύλο είναι χαρακτηριστικό ιδίωμα των κτισμάτων και όχι του Θεού, ο οποίος ως άπειρο και ακατάληπτο Πνεύμα, δεν μπορεί να έχει καμία απολύτως σχέση με το φύλο, που χαρακτηρίζει τα κτίσματα.

Επίσης οι άγιοι Πατέρες, (και ιδίως ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς), στηριζόμενοι στην αγία Γραφή και στις προσωπικές τους εμπειρίες, μας διδάσκουν ότι στον Θεό διακρίνουμε θεοπρεπώς ουσία και ενέργειες, που αφ’ ενός μεν είναι αδιαχώριστες μεταξύ τους και αφ’ ετέρου άκτιστες. Και η μεν θεία ουσία είναι απρόσιτη και αμέθεκτη στον άνθρωπο και τα κτίσματα, οι δε θείες ενέργειες μεθεκτές. Οι άκτιστες ενέργειες του Θεού πηγάζουν από την θεία ουσία, είναι κοινές και στα τρία πρόσωπα της Παναγίας Τριάδος, δεν είναι αυθυπόστατες, αλλά ενυπόστατες. Οι ενέργειες του Θεού είναι πολλές, ανάλογα με το έργο που επιτελούν στην κτίση. Έτσι έχουμε τις ουσιοποιές ενέργειες, διά των οποίων ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν από το μηδέν. Τις προνοητικές, διά των οποίων ο Θεός προνοεί και συντηρεί τον κόσμο τον οποίο έπλασε, σύμφωνα με τον λόγο του προφήτου: «ανοίξαντός σου την χείρα, τα σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος. αποστρέψαντος δε σου το πρόσωπον ταραχθήσονται», (Ψαλμ.101,29-30).  Τις φωτιστικές και θεοποιές, διά των οποίων ο Θεός φωτίζει και οδηγεί στη θέωση τα πλάσματα εκείνα, που είναι επιδεκτικά θεώσεως, όπως είναι οι άγγελοι και οι άνθρωποι κ.α.

Επίσης οι άγιοι Πατέρες, (με προεξάρχοντα τον άγιο Διονύσιο τον αρεοπαγίτη), αναφερόμενοι στον άγιο τριαδικό Θεό, ανέπτυξαν και την λεγόμενη  «Αποφατική Θεολογία», η οποία είναι «αφαιρετική» των ενδοκοσμικών εννοιών για τον απόλυτα υπερβατικό Θεό. Ο Θεός ως άκτιστος, απερινόητος, ακατάληπτος, άναρχος, αόρατος, αΐδιος, ανερμήνευτος και υπέρχρονος, δεν μπορεί να περιοριστεί στην γνωστική ανθρώπινη αντίληψη και παραμένει υπερκείμενος και υπεράνω κάθε γνωσιολογικού σχήματος του ανθρώπινου λόγου. 

Επομένως, όταν για παράδειγμα, προσευχόμαστε με το «Πάτερ ημών…», και ονομάζουμε τον Θεό πατέρα μας, αυτό δεν σημαίνει ότι αποδίδουμε στον Θεό φύλο αρσενικού γένους! Η φράση: «Πάτερ ημών…», παίρνει μια εντελώς άλλη διάσταση στη σχέση μας με τον Θεό. Ο Θεός ονομάζεται Πατέρας μας, επειδή είναι ο δημιουργός μας, ο οποίος μας έφερε στην ύπαρξη από το μηδέν. Γίνεται επίσης Πατέρας όλων ημών, οι όποιοι πιστεύσαμε σ’ αυτόν και αξιωθήκαμε να λάβουμε το χάρισμα της υιοθεσίας, σύμφωνα με τον θεόπνευστο λόγο του Ευαγγελιστού: «όσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι», (Ιω. 1,12).  

Αντίθετα στον Παπισμό και Προτεσταντισμό, όπου κυριαρχεί η σχολαστική «θεολογία», οι ενέργειες του Θεού δεν είναι άκτιστες, αλλά κτιστές και επίσης η ουσία του Θεού μπορεί να κατανοηθεί δια της ανθρώπινης λογικής. Αυτό έχει ως τραγική συνέπεια την «σμίκρυνση» του Θεού στα ανθρώπινα μέτρα. Αποδόθηκαν στο Θεό ιδιώματα ανθρώπινα, ώστε να μην πρόκειται πια για πίστη στον αληθινό Θεό της Ορθοδόξου Εκκλησίας , αλλά σε έναν ανύπαρκτο «θεό», σε ένα «θεό της λογικής»! Ο Αγγλικανισμός, παλεύοντας να κατανοήσει τον Θεό διά της λογικής και βαθιά διαβρωμένος από τα φεμινιστικά και ομοφυλοφιλικά κινήματα, έφθασε σήμερα στο κατάντημα, να προβληματίζεται και να ομιλεί περί του φύλου του Θεού. Να σημειώσουμε παρενθετικά, πως το παγκόσμιο φεμινιστικό κίνημα έχει σαφείς αντιχριστιανικές καταβολές, κατευθύνσεις και επιδιώξεις και σχετίζεται με την Θεοσοφία και ιδιαίτερα με την μαγικοπαγανιστική Wicca, η οποία προβάλλει τη λατρεία της «Μεγάλης Θεάς» και αποθεώνει τη γυναικεία φύση.

Επίσης είναι φανερό, πως ο προβληματισμός γύρω από το «φύλο του Θεού» σκοπεύει να ικανοποιήσει και την σημερινή κρατούσα αντίληψη περί του «τρίτου φύλου», ή περί του «άφυλου ανθρώπου», την οποία προωθεί ο παγκόσμιο κίνημα των ΛΟΑΤΚΙ+! Και πιο συγκεκριμένα, αυτή είναι μιά βασική διδασκαλία της δαιμονικής Καμπάλα, όπου προβάλλεται ο «αμφίφυλος» και ο «άφυλος» άνθρωπος ως ο «τέλειος», ο πιο «εξελιγμένος» άνθρωπος: «Η τρίτη Πρόεδρος της Θεοσοφικής Εταιρείας Αλίκη Μπέϋλυ, (1880-1949), υποστηρίζει τα ακόλουθα αποκαλυπτικά για τα σχέδια της Νέας Εποχής, που προωθούνται με το unisex: Όλες οι ανθρώπινες υπάρξεις θα εξελιχθούν σε θεϊκές υπάρξεις, που περιλαμβάνουν τα χαρακτηριστικά του αρσενικού και του θηλυκού μαζί! Αυτοί οι άνθρωποι θα είναι πολύ ανώτεροι από τους σημερινούς ομοφυλόφυλους. Θα είναι θεοί πνευματικοί, αληθινοί ομοφυλόφιλοι»[3]!

Στη συνέχεια το δημοσίευμα παραθέτει δύο εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις σχετικά με το ζήτημα του «φύλου του Θεού», δύο αγγλικανών «κληρικών»:  «Η αιδεσιμότατη Joanna Stobart της Επισκοπής Bath and Wells …ζήτησε από τους επισκόπους “να παράσχουν περισσότερες επιλογές σε όσους επιθυμούν να χρησιμοποιούν εξουσιοδοτημένη λειτουργία και να μιλούν για τον Θεό με μη έμφυλο τρόπο, ιδιαίτερα εκεί όπου πολλές από τις προσευχές που προσφέρονται για χρήση αναφέρονται στον Θεό χρησιμοποιώντας αντωνυμίες ανδρών”». Αντίθετα: «Ο αιδεσιμότατος Ίαν Πολ, μέλος της Γενικής Συνόδου και του Αρχιεπισκόπου της Εκκλησίας της Αγγλίας, προειδοποίησε να μην παρεκκλίνουμε από το αρχικό κείμενο της Βίβλου, δηλώνοντας ότι: “Η χρήση αρσενικών αντωνυμιών για τον Θεό δεν πρέπει να εκληφθεί ως υπονοούμενη ότι ο Θεός είναι αρσενικό – κάτι που είναι αίρεση. Ο Θεός δεν έχει φύλο, σε αντίθεση με την ανθρωπότητα. “Το γεγονός ότι ο Θεός ονομάζεται “Πατέρας” δεν μπορεί να αντικατασταθεί από το “Μητέρα” χωρίς να αλλάξει νόημα, ούτε μπορεί να εξουδετερωθεί ως προς το φύλο σε “Γονέας” χωρίς απώλεια νοήματος. Οι πατέρες και οι μητέρες σχετίζονται με τους απογόνους τους με διαφορετικούς τρόπους”»[4]. Οι παρά πάνω δύο εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις μαρτυρούν τη σύγχυση που επικρατεί γύρω από το εν λόγω θέμα στις διάφορες ομάδες, (συντηρητικές και φιλελεύθερες), μέσα στο χώρο του Αγγλικανισμού. Ένας άλλος «κληρικός», ο ιερέας Michael Ipgrave, αποφάνθηκε ότι το θέμα χρήζει περαιτέρω εξερευνήσεως. Είπε: «Εξερευνούμε τη χρήση της έμφυλης γλώσσας σε σχέση με τον Θεό εδώ και αρκετά χρόνια, σε συνεργασία με την Επιτροπή Πίστης και Τάξης. Μετά από κάποιο διάλογο μεταξύ των δύο επιτροπών σε αυτόν τον τομέα, ένα νέο κοινό έργο για τη γλώσσα των φύλων θα ξεκινήσει αυτή την άνοιξη”»[5]. «Εξέλιπον εξερευνώντες εξερευνήσεις», (Ψαλμ.63,7), «εν ματαιότητι του νοὸς αυτών», (Εφ.4,17), καθ’ ον χρόνον το ζήτημα αυτό είναι λελυμένο εδώ και αιώνες στο χώρο της Ορθοδοξίας!

Νομίζουμε ότι δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε περισσότερο τα όσα τραγικά και ανατριχιαστικά συμβαίνουν στο χώρο του Αγγλικανισμού. Η απουσία της Θείας Χάριτος είναι έκδηλη και εδώ, όπως και σε όλες τις αιρετικές ομολογίες, οι οποίες κατρακυλούν από πτώση σε πτώση, αφαιρώντας ουσιώδη δομικά στοιχεία του χριστιανικού οικοδομήματος. Αυτή είναι η διαχρονική πορεία της κακοδοξίας!

Περαίνοντας, θα θέλαμε να εκφράσουμε την λύπη και την ανησυχία μας για την πλήρη αφωνία των θιασωτών της παναιρέσεως του Οικουμενισμού για τα όσα θλιβερά συμβαίνουν στο χώρο του αιρετικού και απόλυτα παρεφθαρμένου Δυτικού Χριστιανισμού. Σε καμιά περίπτωση δεν προβληματίζονται και δεν αντιδρούν σε όλα αυτά, ωσάν να είναι όλα σύμφωνα με την ανόθευτη Ορθόδοξη χριστιανική πίστη, ωσάν να πρόκειται για «διαφορετικές παραδόσεις» και όχι για κακοδοξίες! Συνεχίζεται δε χωρίς κανένα προβληματισμό ο διεξαγόμενος «Θεολογικός» Διάλογος Ορθοδοξίας και Αγγλικανισμού με μια φαιδρά θεματολογία, λόγου χάρη περί ευθανασίας, ενώ θα έπρεπε να έχει ήδη διακοπεί ως αλυσιτελής και απρόσφορος με ευθύνη των Αγγλικανών, αποδομητών του Χριστιανισμού. Και το χειρότερο: Αναγνωρίζουν τις φρικώδεις και βλάσφημες αυτές αιρέσεις ως «εκκλησίες», συναλλάσσονται  επί ίσοις όροις και συμπροσεύχονται μαζί τους! Και το ακόμα τραγικότερο: Προωθούν πυρετωδώς την «ένωση των εκκλησιών», χωρίς την παραμικρή μετάνοια των αιρετικών! Όπως δείχνουν τα πράγματα, προετοιμάζουν παγχριστιανική «Σύνοδο», ή καλύτερα ψευδοσύνοδο, το 2025, για την πραγματοποίησή της! Επομένως το πρόβλημα για την Εκκλησία μας δεν είναι οι αιρετικοί, αλλά οι εκ των «Ορθοδόξων» οικουμενιστές.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

______________________________

[1] https://www.kathimerini.gr/world/562264567/katholikoi-agglikanoi-presvyterianoi-kata-tis-poinikopoiisis-tis-omofylofilias/

[2] https://primenews.press/h-ekklisia-tis-anglias-sta-plaisia-tis-woke-atzentas-anatheorei-ton-theo-os-oudetero-fylo

[3] https://www.tapatalk.com/groups/truth/unisex-t5187.html

[4] Όπου ανωτέρω.

[5] Όπου ανωτέρω

Πηγή: https://www.impantokratoros.gr

Δημήτριος Παναγόπουλος: Η λευκή νηστεία

 

Δημήτριος Παναγόπουλος: Η λευκή νηστεία

Δημήτριος Παναγόπουλος, Ιεροκήρυκας (1916 - 1982)

Η νηστεία που κάνουμε την βδομάδα της Τυροφάγου (αυτήν την εβδομάδα που δισνύουμε), λέγεται λευκή νηστεία και έχει σαν σκοπό να προετοιμάσει τον άνθρωπο στη δύσκολη νηστεία της Σαρακοστής.

Τη βδομάδα αυτή, μόνο κρέας δεν τρώμε. Όλα επιτρέπονται εκτός από το κρέας. Και τα γαλακτομικά επιτρέπονται.

Κάτι παρόμοιο είχε πει και ο Θεός στους Πρωτοπλάστους. Από όλα τα δέντρα μπορείτε να φάτε, εκτός από ένα.

Μας κάνει τώρα ένα τεστ ο Κύριος και μας λέει:

- Θέλετε να επανέλθετε και να σας επαναφέρω στον Παράδεισο; Ακολουθείστε αυτή τη συνταγή.

Γι' αυτό όσοι καταλύουν και τρώνε κρέας τη βδομάδα της Τυροφάγου, κάνουν το ίδιο αμάρτημα που διέπραξαν ο Αδάμ και η Εύα στον Παράδεισο, τρώγοντας από τον απαγορευμένο καρπό.

Ομολογώ ότι δεν το ξέρουν πολλοί.

Εγώ ενημερώνω και όποιος θέλει ας το κρατήσει...

 

Πηγή: Εθνέγερσις

 

πηγή: tideon.org

http://makkavaios.blogspot.com

Δεν μπορεί να υπάρξει καλύτερη άσκηση από τις μετάνοιες των χριστιανών...(Αγ.Πορφύριος)

 

Δεν μπορεί να υπάρξει καλύτερη άσκηση από τις μετάνοιες των χριστιανών...(Αγ.Πορφύριος)

Μία νέα ,ψηλή, πήγαινε κάθε τόσο στον Γέροντα, να τον συμβουλευθεί σε πολλά από τα νεανικά της θέματα.
Όπως μας έλεγε, της άρεσε η γυμναστική άσκηση, πράγμα που την ξεκούραζε, μετά από το φόρτο των μαθημάτων.

  Ο Γέροντας Πορφύριος, που είχε το χάρισμα να συμβουλεύει ακόμη και τους επιστήμονες στον κλάδο που εξειδικεύοντο, της υπέδειξε ότι δεν μπορεί να υπάρξει καλύτερη άσκηση από τις μετάνοιες των χριστιανών, όταν μετά που κάνουμε το σταυρό μας γονατίζουμε και αφού αγγίσουμε με το πρόσωπό τη γη, σηκωθούμε όρθιοι και το επαναλάβουμε αυτό και πάλιν και πάλιν, ενώ εσωτερικά η ψυχή αναστενάζει προς τον Θεό, προφέροντας τα λόγια του τελώνη,«Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ».

Επίσης λέγουμε και όποια άλλη αυτομεμψία θα μας φώτιζε το Πνεύμα το Άγιο.

 Έτσι, της έλεγε ο Γέροντας, θα μπορούσε να αντικαταστήσει ένα μεγάλο μέρος του χρόνου, που σπαταλούσε στις γυμναστικές ασκήσεις, με τις μετάνοιες.
Μετά από τις μετάνοιες έρχεται μεγάλη χαρά, ανακούφιση πολλή και η ειρήνη στην ψυχή, στο δε σώμα δεν παραμένει ούτε το τελευταίο μέλος του να μην τεθεί σε λειτουργία και άσκηση.

 Ο Χριστός, για να τονίσει τη σημασία των μετανοιών, ο ίδιος, όπως διηγείται ο ευαγγελιστής, όταν βρισκόταν μέσα στον κήπο της Γεσθημανή, αποτραβήχτηκε από κοντά τους όσο να ρίξει ένας μία πέτρα και εκεί άρχισε να κάνει μετάνοιες, πίπτοντας επί του εδάφους κατ’ επανάληψη.

 Οι μετάνοιες κάνουν και στο σώμα το αντίστοιχο φυσικό καλό, όπως και στην ψυχή. Γι’ αυτό οι ασκητές δεν παθαίνουν εύκολα εμφράγματα, καρδιακά νοσήματα, εγκεφαλικά, γιατί αρτηρίες τους, τα διάφορα αγγεία δια των μετανοιών, συντηρούνται άριστα, τα λίπη διαλύονται, η ψυχή κι αυτή ηρεμεί κι έτσι ο άνθρωπος, μετά από τις ασκήσεις αυτές, μπορούμε να πούμε, δεν διαφέρει από ένα αυτοκίνητο, που πέρασε από το συνεργείο, κι έκανε ένα καλό σέρβις.

Οι μετάνοιες δεν είναι ανθρώπινη, αλλά θεία αποκάλυψη, κι είναι δυστυχής, όποιος άνθρωπος δεν έχει ανακαλύψει το μυστήριο από τις περικλείει.
Οι δε πολυπράγμονες, όταν τη νύχτα πριν κοιμηθούν, κάνουν τις καθιερωμένες μετάνοιες, κι από τις καθημερινές σκέψεις θα ξεφύγουν και θα ερμηνεύσουν, για να έρθει γρήγορα και ο ύπνος.
[ Πορ. 14π. ]
(Ανθολόγιο Συμβουλών, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, σελ. 255-256)
ΓΙΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΔΕΙΤΕ: https://porphyriosbooks.gr/

 

πηγή:  proskynitis.blogspot.com

http://makkavaios.blogspot.com

 

Κουβαλώντας την αμαρτία του άλλου..

Κουβαλώντας την αμαρτία του άλλου. Όταν ο Κύριος εισάκουσε την προσευχή του, ο μοναχός προσπάθησε να εντείνει τις προσπάθειες του…

Κάποτε ένας μοναχός κάποιας Μονής παρακάλεσε τον Θεό να του ανοίξει τα μάτια για να βλέπει σε κάθε άνθρωπο την κρυμμένη κακία και να μπορεί έτσι να προτρέχει σε βοήθεια.

Όταν ο Κύριος εισάκουσε την προσευχή του, ο μοναχός προσπάθησε να εντείνει τις προσπάθειες του, καθώς τώρα διέκρινε με σαφήνεια το κακό.

Εξαιτίας όμως της πνευματικής του ανωριμότητας, το κακό τον γέμισε τρόμο, και στη συνέχεια ένιωσε αηδία και τελικά αποστροφή για τους ανθρώπους.

Μια μέρα έφτασε στο μοναστήρι κάποιος που ήθελε να μιλήσει με το γέροντα της Μονής. Ο μοναχός που είχε αξιωθεί να βλέπει το κακό, βλέποντας πόσο αμαρτωλός και βαθιά εξαχρειωμένος ήταν ο επισκέπτης, του είπε τα εξής:

«Πώς τολμάς να εμφανίζεσαι και να ζητάς το γέροντα έτσι όπως είσαι; Η παρουσία σου τον προσβάλλει»! Ο επισκέπτης έφυγε. Ο γέροντας τότε κάλεσε τον μοναχό και τον ρώτησε αν είχε έλθει κανείς.

«Ναι», απάντησε ο μοναχός

«Και γιατί δεν είναι εδώ;», ξαναρώτησε ο γέροντας.

«Τον έδιωξα…».

Ο γέροντας τον κοίταξε και του είπε:

«Δεν σκέφτηκες ό,τι ίσως αυτή ήταν η τελευταία ευκαιρία του ανθρώπου αυτού;».

Ο νεαρός μοναχός ταραγμένος, ζήτησε από το γέροντα να ικετεύσει το Θεό να του αφαιρέσει το διορατικό χάρισμα που είχε λάβει. Όμως ο γέροντας του απάντησε:

«Όχι, ο Θεός δεν παίρνει πίσω ό,τι δωρίζει. Θα Του ζητήσω όμως, όταν θα βλέπεις το κακό σε κάποιον άνθρωπο, να το βιώνεις σαν να ήταν δικό σου, επειδή και αυτός και εσύ είστε μέλη ενός μοναδικού σώματος, του σώματος της ανθρωπότητας…»

Ο ίδιος αυτός μοναχός, στα πλαίσια των περιοδειών του, έφτασε κάποτε έξω από ένα σπίτι, όπου και ζήτησε φιλοξενία ή πιο συγκεκριμένα να του επιτρέψουν να μπει και να του παραχωρήσουν ένα μικρό χώρο για να προσευχηθεί. Δεν ικέτεψε για καταφύγιο και στέγη, παρά μόνο για το δικαίωμα να κάνει την προσευχή του.

Ο οικοδεσπότης ξαφνιάστηκε, και όταν ο φιλοξενούμενος του μπήκε στο δωμάτιο και άρχισε να προσεύχεται, έστησε αυτί. Ξαφνικά άκουσε τον μοναχό να προσεύχεται κλαίγοντας και να εξομολογείται στο Θεό τα αμαρτήματα του οικοδεσπότη (που ήταν άνθρωπος κακός, φορτωμένος με πολλά αμαρτήματα) σαν να τα είχε διαπράξει ο ίδιος.

Ακούγοντας όλα του τα αμαρτήματα, ο οικοδεσπότης είδε τον εαυτό του. Μέσα από τα μάτια εκείνου του δίκαιου ανθρώπου, κοίταξε τον δικό του εαυτό. Τρόμαξε, άρχισε να μετανοεί και να κλαίει. Εξομολογήθηκε στο μοναχό εκείνο και μόλις τελείωσε, είχε πια θεραπευτεί.

Anthony Bloom: Το μυστήριο της ίασης – Εκδόσεις Εν πλώ

ΠΗΓΗ

https://simeiakairwn.wordpress.com

 

Χειροτονήθηκε ο πρώτος Ιερέας Κουρδικής καταγωγής στην Ορθοδοξία

Χειροτονήθηκε ο πρώτος Ιερέας Κουρδικής καταγωγής στην Ορθοδοξία

Για περισσότερες φωτογραφίες πατήστε εδώ

Με την Ευλογία του Παναγιωτάτου και Καθολικού Πατριάρχη Γεωργίας κ. Ηλία Β', ο ιεροδιάκονος Μαδαεύς Μαάμντι (Fr. Madai Maamdi) χειροτονήθηκε Ιερέας από τον Επίσκοπο Σάββα, της Επαρχίας Βόρειας Αμερικής της Γεωργιανής Εκκλησίας.

Η Χειροτονία του π. Μαδαεύ τελέστηκε στο Μοναστήρι της Αγίας Νίνας, στην πολιτεία Μέριλαντ των ΗΠΑ.

Αυτή είναι μια από τις πιο λαμπρές μέρες στη ζωή των σύγχρονων Χριστιανών Κούρδων, αφού για πρώτη φορά εμφανίστηκε στη νεοσυσταθείσα Ορθόδοξη κοινότητά τους ένας Ιερέας, ο οποίος έχει την ευλογία να τελεί Θείες Ακολουθίες στην Κουρδική γλώσσα.

Ο Επίσκοπος Σάββας σε συνέντευξή του στο Κουρδικό τηλεοπτικό κανάλι Rudaw περιέγραψε το γεγονός ως εξής:

«Σήμερα είναι μια ιδιαίτερη μέρα, που δείχνει ότι καμία εθνότητα δεν υπερτερεί των άλλων στην Ορθόδοξη Εκκλησία, γιατί η Αγία Γραφή λέει ότι δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ Εβραίων, Ελλήνων, Ρωμαίων και εκπροσώπων άλλων λαών. Είμαστε όλοι ένα εν Θεώ.

Αυτή είναι μια σημαντική, ιστορική ημέρα, γιατί οι Κούρδοι έχουν πλέον τον πρώτο τους κληρικό, έναν Ιερομόναχο, που εργάζεται σκληρά για τη διάδοση του Ευαγγελίου του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Ο π. Μαδαεύς μετέφρασε και δημοσίευσε τα πρώτα χριστιανικά κείμενα στα Κουρδικά (Κουρμαντζί και Σορανί).

Τον συγχαίρω και του εύχομαι να είναι μαζί του η χάρη και το έλεος του Θεού για να κάνει ακόμα περισσότερα για τους Χριστιανούς Κούρδους και όχι μόνο.

Για να μπορέσει να γίνει ένας παράδειγμα καλού ποιμένα για τον λαό του, κήρυκας της Χριστιανικής πίστης μεταξύ των Κούρδων και οδηγός τους στην Εκκλησία του Χριστού».

Ο Ιερομόναχος Μαδαεύς γεννήθηκε στην Τιφλίδα σε οικογένεια Γεζίντι.

Το 2002, μαζί με την οικογένειά του, μετακόμισε στη Μόσχα, όπου ασπάστηκε τον Χριστιανισμό και, με το κάλεσμα της καρδιάς του, εισήλθε στην ιεραποστολική σχολή του Ιερομάρτυρος Δανιήλ Σισόεφ (+2009).

Μετά το μαρτύριο του πνευματικού του, ο μετέπειτα Ιερομόναχος Μαδαεύς γνώρισε τον Έλληνα Γέροντα Διονύσιο Καλαμπόκα, ο οποίος αργότερα έγινε Πνευματικός του Πατέρας και διαρκής έμπνευση στην πορεία της ζωής του.

Το 2014 έγινε Μοναχός με το όνομα του Μαδαέως / Madai, του εγγονού του Νώε, του προπάτορα των λαών του ανατολικού Ιράν (Μαδάοι- Μήδους), ένας από τους οποίους είναι και ο Κουρδικός λαός*.

Την ίδια χρονιά μπήκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από το οποίο αποφοίτησε με άριστα το 2019.

Το 2022 στην Τιφλίδα εκδόθηκαν τα πρώτα Ορθόδοξα βιβλία που μεταφράστηκαν από τον π. Μαδαέα σε δύο Κουρδικές διαλέκτους.

Σήμερα ο Ιερομόναχος Μαδαεύς είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνεχίζει να μεταφράζει Ορθόδοξα Λειτουργικά και Θεολογικά κείμενα.

* Η εθνογένεση των Κούρδων ανάγεται στην αρχαία περσική αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών (640-330 π.Χ.).

Εκείνη την εποχή, η Περσική Αυτοκρατορία περιλάμβανε το σημερινό Κουρδιστάν (τμήματα του Ιράν, του Ιράκ, της Συρίας και της Τουρκίας στα σημερινά τους σύνορα).

Ο πληθυσμός αυτών των περιοχών ήταν ινδοευρωπαϊκής καταγωγής και μιλούσε την ινδοϊρανική γλώσσα, που αντιστοιχεί στην αρχαία ιρανική διάλεκτο.

Τα αρχαία ιρανικά είναι ο κοινός πρόγονος των σύγχρονων Κουρδικών διαλέκτων.

Οι σύγχρονοι μελετητές πιστεύουν ότι οι Κούρδοι κατάγονταν από τους αρχαίους Γούτιους, τους Καρδούχους και, σε μεγαλύτερο βαθμό, από τους Μήδους, οι οποίοι είναι αρχαίες ιρανικές εθνότητες.

Ιστορικά, οι Κούρδοι, όπως και όλοι οι ιρανικοί λαοί, πίστευαν στον Ζωροαστρισμό.

Αργότερα έχουμε και γνωστές ξεχωριστές περιπτώσεις προσηλυτισμού τους στον Χριστιανισμό, αλλά μετά τον αναγκαστικό εξισλαμισμό (7-10 αιώνες), ο Κουρδικός λαός ασπάσθηκε το Ισλάμ, και ακολούθησε ακόμα και ακραία ισλαμικά κινήματα - όπως ο γεζιδισμός, ο αλεβισμός και άλλα τάγματα των Σούφι.

Στις αρχές του 21ου αιώνα, οι Κούρδοι (ιδιαίτερα η κουρδική διασπορά) άρχισαν να ασπάζονται μαζικά τον Χριστιανισμό και αυτό το φαινόμενο επεκτείνεται ραγδαία.

Αναδημοσίευση από:
https://www.romfea.gr/

https://www.impantokratoros.gr