«Όταν φεύγωμε από το σπίτι μας, να κάνωμε τον σταυρό μας, να κάνωμε μία σύντομη προσευχή, δύο λόγια μόνο˙ να μας φυλάξει ο Θεός»

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

Ὅταν ἐμεῖς φεύγωμε ἀπό τό σπίτι μας, νά κάνωμε τό σταυρό μας, νά κάνωμε μία σύντομη προσευχή, δύο λόγια μόνο˙

νά μᾶς φύλαξη ὁ Θεός ἀπό ἀτυχήματα, ἀπό ἀτυχήματα τῆς ψυχῆς, μή στό δρόμο συναντήσωμε πράγματα τά ὁποῖα μπορεῖ νά μᾶς ρίξουν στήν ἁμαρτία· ἀλλά καί ἀτυχήματα τοῦ σώματος -ὀχήματα θά ἀνεβοῦμε… καί πεζοί πού θά εἴμεθα μπορεῖ ἕνα αὐτοκίνητο ν’ ἀνεβῆ πάνω σ’ ἕνα πεζοδρόμιο…, ἢ νά σπάσωμε τό ποδάρι μας ἐκεῖ πού περπατᾶμε…, ἢ… χίλια ἢ· νά πέση ἀπό μία πολυκατοικία μιά γλάστρα νά μᾶς σπάση τό κεφάλι… ἢ νά πέση ἕνα δοκάρι ἀπό μία οἰκοδομή…, χίλια πράγματα- Δρόμος εἶναι. Βγαίνομε ἔξω. Ξέρομε τί μπορεῖ νά συμβῆ;

Νά παρακαλᾶμε τό Θεό νά μᾶς φυλάη παιδιά· νά μᾶς φυλάη καί νά μᾶς προστατεύη. Ἀλλά, ὅταν θά γυρίσωμε πίσω, μόλις μποῦμε στό σπίτι μας τό πρῶτο πού θά κάνωμε, θά κάνωμε προσευχή εὐχαριστήρια καί θά κάνωμε καί τρεῖς ματάνοιες, ἄν μποροῦμε· καί πρίν φύγωμε καί μετά. «Θεέ μου, σέ εὐχαριστοῦμε πού γυρίσαμε. Μᾶς φύλαξες, σέ εὐχαριστοῦμε πολύ». Νά τό ξέρετε, ὅταν ἀσφαλίζωμε τή ζωή μας μέ τόν σταυρόν καί τήν προσευχή, τότε ὁ Θεός θά μᾶς φυλάττη. Νά τό ξέρετε.

Βεβαίως ὁ σταυρός μας δέν γίνεται ἔτσι… Νά γίνεται κανονικά. Σήμερα ἕνα μικρό τοῦ ἔδωσα μία εὐχή, κάτι. Τοῦ λέγω: «Θές νά μή σέ πειράζη ποτέ τό κακό; Κάνε σωστά τό σταυρό σου!».

ΠΗΓΗ

https://simeiakairwn.wordpress.com

Ὁ Ἄρης Σερβετάλης μίλησε ἄψογα γιὰ τὶς ἐκτρώσεις καὶ τὸ woke κατεστημένο ἔβγαλε ἀφρούς – Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια, σᾶς ἀρέσει – δὲν σᾶς ἀρέσει!

 

Ὁ Ἄρης Σερβετάλης μίλησε ἄψογα γιὰ τὶς ἐκτρώσεις καὶ τὸ woke κατεστημένο ἔβγαλε ἀφρούς – Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια, σᾶς ἀρέσει – δὲν σᾶς ἀρέσει!

Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης 

Ἀκόμα καὶ ἕνα παρατημένο μωρὸ ἔχει περισσότερη τύχη ἀπὸ ἕνα δολοφονημένο - Ὁ Ἄρης Σερβετάλης εἶπε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους.

Καπνοὺς ἔχουν βγάλει τὰ woke ΜΜΕ μὲ τὴν ἄξια ὁμολογία του Ἄρη Σερβετάλη ποὺ εἶπε τὰ πράγματα μὲ τ’ ὄνομά τους γιὰ τὸ ἔγκλημα τῶν ἐκτρώσεων. 

Νὰ θυμίσουμε ὅτι μιλῶντας στὴν ἐκπομπὴ «Super Κατερίνα», ὁ Ἄρης Σερβετάλης ἀνέφερε ἀρχικά: «Οἱ ἀμβλώσεις γιὰ ἐμένα εἶναι μιὰ δολοφονία. Δηλαδή, εἶναι ἀπροστάτευτα... πλάσματα τὰ ὁποῖα προτιμᾶμε νὰ τὰ σκοτώσουμε. Δυστυχῶς, αἰσθάνομαι ὅτι ἡ θέση τῆς γυναίκας δὲν τὴν τιμᾶ νὰ ταυτίζεται μὲ μιὰ δολοφονία, εἰδικὰ γιὰ ἕνα πλάσμα τὸ ὁποῖο εἶναι τελείως ἀπροστάτευτο. Εἶναι προτιμότερο γιὰ μένα νὰ πάρει τὴν εὐθύνη κάποιος νὰ τὸ κυοφορήσει καὶ ὕστερα ἂς τὸ πετάξει ἢ ἂς τὸ δώσει σὲ ἕνα ὀρφανοτροφεῖο. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ δὲν μποροῦν νὰ κάνουν παιδιά». 

Στὴ συνέχεια, ὁ ἠθοποιὸς εἶπε: «Νομίζω ὅτι ἡ ἐλευθερία φέρει καὶ εὐθύνες καὶ πρέπει νὰ τὶς ἐπωμιζόμαστε. Καὶ αὐτὸ μὲ τὶς ἐκτρώσεις νομίζω ὅτι εἶναι μιὰ πολὺ μεγάλη ἀδικία καὶ γιὰ τὴ γυναῖκα τὴν ἴδια, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὰ παιδιὰ τὰ ὁποῖα δὲν ὑπάρχουν. Ἐγώ, ἐσὺ π.χ., δὲν θὰ ὑπήρχαμε στὴν ἐπιλογὴ μιᾶς γυναίκας νὰ τὸ σκοτώσει τὸ παιδί της. Νομίζω ὅτι δὲν τιμᾶ αὐτὸ τὴ γυναῖκα. Κι αὐτὸ ποὺ ἀναφέρουν ὡς... αὐτοδιάθεση, καὶ αὐτὸ τὸ πλάσμα δὲν ἔχει δικαίωμα; Δὲν ἔχει αὐτοδιάθεση; Μᾶλλον δὲν ὁρίζει τὸν ἑαυτό του, ὁρίζεται ἀπὸ ἕναν ἄλλον ἄνθρωπο ποὺ πρέπει νὰ τὸ προστατεύσει. Ἀλλὰ δὲν φταίει πάντοτε καὶ ἡ γυναῖκα, εἶναι καὶ ὁ ἄνδρας πολλὲς φορὲς ποὺ πιέζει τὴ σύντροφό του νὰ κάνουν ἔκτρωση. Νομίζω ὅτι αὐτὸ εἶναι παρὰ φύσιν». 

Τὰ ἀπολύτως αὐτονόητα εἶπε ὁ Ἄρης Σερβετάλης, ὡς συνειδητὸς χριστιανὸς ποὺ εἶναι. Ἡ ἔκτρωση εἶναι δολοφονία, εἴτε θέλουν – εἴτε δὲν θέλουν νὰ τὸ ἀκοῦν κάποιοι. Ἐφόσον ἡ Ἐκκλησία θεωρεῖ ὅτι ὑπάρχει ἄνθρωπος μὲ (ὑπὸ διαμόρφωση) σῶμα καὶ κανονικὴ ψυχὴ ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς σύλληψης, ἄρα κάθε θανάτωση ἐμβρύου – ὅσο μικρὸ καὶ νὰ εἶναι αὐτό – ἰσοδυναμεῖ μὲ δολοφονία ἀνθρώπου. 

Οἱ χαζοχαρούμενες ἐκπομπὲς ποὺ στήνουν woke δικαστήρια, κρεμάστηκαν ἀπὸ τὸ ἀκραῖο παράδειγμα τοῦ Σερβετάλη καὶ τὸ ἔκαναν «λάστιχο» λέγοντας ὅτι ὁ ἠθοποιὸς παρακινεῖ τὶς γυναῖκες νά... πετοῦν τὰ παιδιά τους. Τί ἀπίστευτη ἠλιθιότητα! Ἀλλὰ ἐπειδὴ τὸ κάνουν ἐσκεμμένα δὲν πρόκειται πραγματικὰ γιὰ ἠλιθιότητα, ἀλλὰ γιὰ ἀπύθμενη ὑποκρισία. 

Ὁ Σερβετάλης ἔφερε αὐτὸ τὸ ἀκραῖο παράδειγμα, ὄχι γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὸ πέταμα παιδιῶν (ἀλίμονο δλδ), ἀλλὰ ἀκριβῶς γιὰ νὰ τονίσει πόσο ἀκόμα πιὸ ἄθλια πράξη εἶναι ἡ ἔκτρωση. Ἐννοοῦσε δηλαδὴ ὅτι ἀκόμα καὶ ἂν κάποια μάνα κάνει τὴ φρικτὴ πράξη νὰ πετάξει τὸ παιδί της, αὐτὸ ἔχει κάποιες πιθανότητες νὰ ζήσει! Μπορεῖ κάποιος νὰ τὸ ἀκούσει, κάποιος νὰ τὸ ἀντιληφθεῖ, κάτι νὰ γίνει καὶ νὰ γλιτώσει τὸ μωράκι! 

Ἀλλὰ μέσα στὴ μήτρα τῆς μητέρας ποὺ ὁ γιατρὸς πλησιάζει τὴν ἀγέννητη ζωούλα μὲ τὰ φονικὰ ἐργαλεῖα του, ποιός μπορεῖ νὰ ἀκούσει τὸ παιδί; Ποιός μπορεῖ νὰ τὸ σώσει; Ποιός μπορεῖ νὰ σπαράξει βλέποντας τὶς ἐνστικτώδεις κινήσεις ποὺ κουλουριάζεται ὅταν πλησιάζει ἡ λαβίδα ποὺ θὰ τὸ κάνει κομμάτια; 

Προκαλοῦμε κάθε «εὐαίσθητο» δικαιωματιστὴ ποὺ μιλᾶ μόνο γιὰ τὴν αὐτοδιάθεση τοῦ σώματος τῶν γυναικῶν, νὰ δεῖ βίντεο μὲ τὸν ὑπέρηχο μιᾶς ἄμβλωσης. Νὰ τὸ παίξουν καὶ live στὶς ἐκπομπές τους. Ἂν εἶναι τόσο ἀθώα πράξη ἡ ἔκτρωση ὅπως λένε, τί ἔχουν νὰ φοβηθοῦν; Ἀντικειμενικοὶ δὲν λένε ὅτι εἶναι; Ὁρίστε λοιπόν, βάλτε βίντεο ἀμβλώσεων μέχρι τὴν 12η ἑβδομάδα κύησης ποὺ ἐπιτρέπεται ἢ ἀκόμα μέχρι καὶ τὴν 19η ἑβδομάδα (ἄνω τῶν 4 μηνῶν) ποὺ προβλέπεται γιὰ εἰδικὲς περιπτώσεις. Δεῖξτε τα στὶς ἐκπομποῦλες σας νὰ δοῦμε ποιός εἶναι ὁ θύτης καὶ ποιό τὸ θῦμα σὲ αὐτὴν τὴν ὑπόθεση. 

Σᾶς σόκαρε τὸ παράτημα τοῦ ζωντανοῦ παιδιοῦ ποὺ ἔφερε γιὰ παράδειγμα ὁ Σερβετάλης καὶ δὲν σᾶς σοκάρουν τὰ νεκρὰ μέλη ποὺ πετάει ὁ χασάπης – γυναικολόγος στὰ ἀπόβλητα τοῦ ἰατρείου του; Μπροστὰ σὲ τέτοιον θεατρινισμό, σαστίζουν ἀκόμα καὶ οἱ ἐπαγγελματίες ἠθοποιοὶ σὰν τὸν Σερβετάλη! Σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς θεατρίνους τοῦ woke συρφετοῦ, ὁ Ἄρης ἀφήνει τὴν ὑποκριτικὴ γιὰ τὸ σανίδι. Δὲν τὴν κουβαλᾶ στὴν κάμερα, ὅπως οἱ μεσημεριανοδίκες τῆς TV. 

Πᾶμε ξανά: Ἄλλο τὸ σῶμα τῆς γυναίκας – Ἄλλο τοῦ ἐμβρύου 

Ἀναμασᾶνε ὅτι ἡ γυναῖκα μπορεῖ νὰ κάνει ὅ,τι θέλει στὸ σῶμα της. Μὰ δὲν εἶπε κανένας νὰ μὴν κάνει ὅ,τι θέλει. Μόνο ποὺ τὸ μωρὸ εἶναι ἄλλο σῶμα, δεύτερο. Μὲ διαφορετικὸ DNA, διαφορετικὸ ὀργανισμὸ καὶ διαφορετικὴ ψυχή. Δὲν ἀνήκει στὴ μητέρα. Φιλοξενεῖται ἀπὸ αὐτή. Ὅπως καὶ κανένας μας δὲν ἀνήκει σὲ κανέναν. Μόνο ὁ θεσμὸς τῆς δουλείας ἀναγνώριζε ἰδιοκτησίες ἀνθρώπων ἀπὸ ἄλλους ἀνθρώπους. Αὐτὸ τὸ πλασματάκι γιατί δὲν ἔχει κανένα δικαίωμα; Γιατί ὑφίσταται τὸν νόμο τῆς ζούγκλας ὅπου ὁ ἰσχυρὸς σκοτώνει τὸν ἀνίσχυρο; 

Ὁ Σερβετάλης εἶπε νὰ ἀναλάβει κάθε γονιὸς τὶς εὐθύνες του. Μητέρα καὶ πατέρας. Ἔκανες ἕνα «λάθος» ὅπως λές; Πλήρωσέ το. Ὅπως πληρώνουμε ὅλα τὰ ἄλλα λάθη τῆς ζωῆς. Ἂν χρωστάω σὲ κάποιον, ἡ λύση δὲν εἶναι νὰ τὸν σκοτώσω. Εἶναι νὰ πληρώσω τὸ χρέος μου. Χρέος μας εἶναι νὰ προστατέψουμε καὶ τὸ παιδὶ ποὺ δὲν φταίει σὲ τίποτα νὰ πληρώσει τὰ δικά μας «λάθη». 

Ἀντισύλληψη; Ἀγνοεῖται! 

Ὅλοι αὐτοὶ μιλᾶνε σὰν νὰ μὴν ὑπάρχει ἡ ἀντισύλληψη. Σὰν νὰ μὴν ὑφίσταται αὐτὴ ἡ πράξη στὸν πολιτισμό μας. Δὲν τὴν προβάλλουν κἂν σὰν μέτρο προστασίας ἀπὸ ἀφροδίσια νοσήματα! Ἄσε τὰ ὑπόλοιπα καὶ πές μας γιὰ τὶς ἐκτρώσεις, σοῦ λένε οἱ ἀνεκδιήγητοι κάφροι! Τὸ ἔχουν δεδομένο ὅτι θὰ ὀργιάζουν ἀνεξέλεγκτα καὶ θὰ φορτώνουν τὴν ἀναισθησία τους στὸ κομματιασμένο κορμάκι τοῦ μωροῦ. Ἄλλος χρωστάει, ἄλλος πληρώνει. Σὰν νὰ εἶναι ὁ φόνος ἡ μοναδικὴ πράξη ἀντισύλληψης. Ἡ ἀντί – γέννηση ἔγινε τὸ «προφυλακτικό» τους ἀπὸ τὶς εὐθύνες τους. 

Δὲν γνωρίζουν οἱ ὑποκριτὲς ὅτι ὑπάρχουν ἕνα σωρὸ γυναῖκες μὲ 5 καὶ 10, καὶ 15 καὶ 30 ἐκτρώσεις στὸ ἱστορικό τους; Αὐτὰ τί εἶναι; Λάθη ἢ κτηνώδης ἀσυδοσία; Ἔχετε δεῖ κανέναν νὰ κάνει λάθος 10 καὶ 20 φορές; Δὲν εἶναι βιολογικοὶ «serial killers» αὐτὲς οἱ γυναῖκες; 

Τὸ ἐπιχείρημα τῶν βιασμῶν – Τὸ πὶκ τῆς ὑποκρισίας 

Ἔπειτα πιπιλίζουν συνεχῶς τὸ ἐπιχείρημα γιὰ τοὺς βιασμούς. Ὅτι καταδυναστεύεται ἡ γυναῖκα ποὺ ἀναγκάζεται νὰ κρατήσει τὸ παιδὶ τοῦ βιαστῆ της. Ἄλλη ὑποκρισία ἀπὸ ἐκεῖ. Γιὰ πεῖτε μας, ἀπὸ τὶς 100.000 ἐκτρώσεις ποὺ γίνονται κάθε χρόνο στὴν Ἑλλάδα, πόσες ἀφοροῦν περιπτώσεις βιασμῶν; Ὑπολογίζεται ὅτι κάθε χρόνο γίνονται στὴν Ἑλλάδα περίπου 4.500 βιασμοὶ (συμπεριλαμβάνοντας καὶ τοὺς μὴ καταγγελμένους). Ἀπὸ αὐτοὺς πόσοι ὁδήγησαν σὲ ἀνεπιθύμητη ἐγκυμοσύνη; Νὰ ποῦμε οἱ 1.000; Νὰ ποῦμε οἱ 2.000; Καὶ πολλοὺς λέμε μᾶλλον. 

Οἱ ὑπόλοιπες 98.000 ἀμβλώσεις ποὺ ΔΕΝ ΑΦΟΡΟΥΝ βιασμούς, τί εἶναι; Δὲν εἶναι ἐπεμβάσεις «ρουτίνας»; Δὲν εἶναι φόνοι γιὰ τὸ τίποτα; Κόπτεστε γιὰ τὸ 1% καὶ ξεπλένετε τὸ 99% τῶν δολοφονιῶν; Ἂν σᾶς παίρνει – καὶ καλά – ὁ πόνος γιὰ τὶς βιασμένες γυναῖκες, ἀγωνιστεῖτε τότε νὰ πέσει τὸ νούμερο στὶς 1.000 – 2.000 ἐκτρώσεις ἐτησίως. Θὰ ἔχετε σώσει 98.000 παιδιὰ σὲ ἕνα χρόνο, σχεδὸν μισὸ ἑκατομμύριο σὲ μιὰ πενταετία. 

Ξεκινῆστε ἀπὸ ἐκεῖ, καὶ ἔπειτα πᾶμε νὰ δοῦμε καὶ τὶς περιπτώσεις βιασμῶν. Φρίκη στὴν ψυχολογία τῆς γυναίκας ὁ βιασμός. Ἐφιάλτης ἀνείπωτος. Ἀλλὰ φταίει τὸ μωράκι νὰ πληρώσει μὲ τὴ ζωή του; 

Καὶ δὲν φταίει τὸ κράτος ποὺ δὲν καταπολεμᾶ τὴν ἐγκληματικότητα; Δὲν φταίει τὸ κράτος ποὺ φέρνει ὀρδὲς μεταναστῶν μὲ κουλτούρα βιασμοῦ; Δὲν φταίει τὸ κράτος μὲ τὴν πανσεξουαλικὴ παιδεία ποὺ μετατρέπει τὴ γυναῖκα σὲ ἀντικείμενο; Δὲν φταίει τὸ κράτος ποὺ δὲν στηρίζει τὴ βιασμένη γυναῖκα ὑλικὰ καὶ ψυχολογικά, ὥστε νὰ φέρει τὸ μωράκι στὸν κόσμο καὶ νὰ δοθεῖ ἔστω γιὰ υἱοθεσία; 

Ἀθῶο τὸ κράτος, ἀθώα καὶ ἡ δολοφονία, σκοτώνουμε τὸ παιδὶ καὶ ψεκάστε – σκουπίστε – τελειώσατε; Τὴ βία κατὰ τῆς γυναίκας, τὴν ξεπληρώνουμε μὲ ἀκόμα περισσότερη βία, κατὰ τοῦ παιδιοῦ; Καὶ εἶναι πολιτισμὸς ἀνθρώπων αὐτός; Εἶναι κράτος πρόνοιας αὐτό; Ἕνα ἔγκλημα νὰ τὸ πληρώνει πιὸ σκληρὰ ὁ ἀθῶος ἀπ’ ὅτι ὁ ἔνοχος; Ὁ βιαστὴς θὰ πάει φυλακὴ κάμποσα χρόνια, θὰ ἀποφυλακιστεῖ καὶ θὰ εἶναι ἐλεύθερος. Τὸ μωράκι θὰ πάει γιὰ ἐκτέλεση πρὶν κἂν ἀνοίξει τὰ μάτια στὸν κόσμο. Βλέπετε καμιὰ δικαιοσύνη σὲ αὐτό; 

Δὲν πρόκειται νὰ σωπάσουμε γιὰ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα 

Ναί, χίλιες φορὲς καλύτερα νὰ καταλήξει σὲ ὀρφανοτροφεῖο τὸ παιδὶ παρὰ νὰ δολοφονηθεῖ. Τοὐλάχιστον ἐκεῖ θὰ ἔχει κάποιες πιθανότητες νὰ ζήσει μιὰ ἀνθρώπινη ζωή. Ὑπάρχει καὶ ὁ Θεὸς νὰ μεριμνᾶ γι’ αὐτὰ τὰ παιδιά. Ἐμεῖς δὲν εἴμαστε Θεοὶ νὰ ἀποφασίζουμε προκαταβολικὰ τί εἶναι καλύτερο νὰ ζήσει ἢ νὰ μὴν ζήσει τὸ παιδί. Πνευματικὰ μιλῶντας, δὲν ἔχουμε δικαίωμα νὰ ὁρίζουμε τὴ ζωὴ καὶ τὸν θάνατο κανενός. Ὅλοι αὐτοὶ ποὺ ἀνοίγουν τὸν ὀχετό της στοματάρας τους, μποροῦν νὰ τὸ κάνουν γιατί μιὰ μάνα καὶ ἕνας πατέρας σκέφτηκαν ὅτι δὲν ἔχουν δικαίωμα νὰ τοὺς κομματιάσουν. 

Ὁ Ἄρης Σερβετάλης ἀξίζει γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ πολλὰ «μπράβο» γιὰ τὴν ἀκριβοδίκαιη θέση του. Ποὺ δὲν εἶναι θέση προσωπική του, ἀλλὰ θέση τῆς Ἐκκλησίας, τῶν Πατέρων καὶ τῶν ἀξιῶν ποὺ ὁρίζει τὸ Εὐαγγέλιο. Ἂν κάποιοι ἐνοχλήθηκαν, ἂς ἀποκηρύξουν τὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ ξέρουμε ποιός ἔχει νὰ κάνει μὲ ποιόν. 

Ὅσο καὶ νὰ χτυπιοῦνται μὲ λύσσα, ὅσο καὶ νὰ γουρλώνουν τὰ μάτια, νὰ τσιρίζουν, νὰ φουσκώνουν οἱ φλέβες τοῦ λαιμοῦ τους, νὰ κοκκινίζουν ἀπὸ τὸ κακό τους, τόσο φαίνεται πόσο τοὺς ἐλέγχει ἡ συνείδησή τους γιὰ τὸ ἔγκλημα τῶν ἐκτρώσεων. Τὴν πιὸ ἀδιανόητη γενοκτονία τῶν τελευταίων 2 αἰώνων. 

Δὲν πρόκειται νὰ σταματήσουμε νὰ καταγγέλλουμε αὐτὴν τὴν φρικωδία. Νὰ δανείζουμε τὴ φωνή μας γιὰ ὅλα τὰ πλάσματα ποὺ δὲν ἔχουν φωνὴ νὰ οὐρλιάξουν. Γιὰ ὅλους τοὺς ἀπέραντους τάφους ποὺ κρύβουμε κάτω ἀπὸ τὸ χαλὶ τῆς συνείδησής μας. Γιὰ ὅλον τὸν ποταμὸ αἵματος ποὺ κάνει τὴ γῆ νὰ βοᾶ καὶ τὸν Θεὸ νὰ φρίττει. Δὲν θὰ σᾶς κάνουμε τὴ χάρη νὰ ξεχάσουμε τί σημαίνει ἄνθρωπος. Ὄχι. 

sportime

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/

 

Και όταν λέμε ότι ομολογούμε τον Χριστό, δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά ότι ομολογούμε την Ορθοδοξία

Και όταν λέμε ότι ομολογούμε τον Χριστόν, δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά ότι ομολογούμε την Ορθοδοξία. Ή αν ομολογούμε την Ορθοδοξία, ομολογούμε τον Χριστό. Γιατί, απλούστατα, Χριστός και Ορθοδοξία ταυτίζονται.

Τι είναι η Ορθοδοξία; Ο ορθόδοξος τρόπος αναφοράς εις το θεανθρώπινον πρόσωπον του Ιησού Χριστού. Η ορθόδοξος ερμηνεία του θεανθρωπίνου προσώπου του Ιησού Χριστού. Αυτό είναι Ορθοδοξία.

Σημαίνει λοιπόν ομολογία της ανθρωπίνης και της θείας φύσεως του Ιησού Χριστού· με ό,τι μας αποκαλύπτεται στο θεανθρώπινο πρόσωπό Του μέσα στον λόγο του Θεού, μέσα στην Αγία Γραφή. Και η ομολογία προϋποθέτει κάποια γνώση, βεβαίως, του θεανθρωπίνου προσώπου του Χριστού. Αν δεν έχουμε αυτήν την γνώση, τι θα ομολογήσουμε; Τι θα δείξουμε;

Όταν ερωτήθηκε εκείνος ο τυφλός, που τον θεράπευσε ο Κύριος, αν πιστεύει εις τον Χριστόν, που ο Κύριος του το είπε αυτό, εκείνος είπε:

«Ποιος είναι;».

«Εγώ είμαι», λέει ο Κύριος, «Αυτός που σου άνοιξα τα μάτια».

Κι εκείνος είπε: «Πιστεύω Κύριε. Πιστεύω.» και προσεκύνησε αυτόν.

Τον προσεκύνησε τον Κύριο. Την ίδια στιγμή γίνεται ομολογητής του Χριστού. Και μάλιστα ομολογητής εις τους Φαρισαίους· οι οποίοι, δεν ήθελαν, αμφέβαλλαν για το θαύμα, αμφέβαλλαν δια την ποιότητα του Ιησού Χριστού.

Και μάλιστα, επειδή ακριβώς επέμενε ο τυφλός και τους έλεγε:

«Μα σας είπα και σας το ξαναείπα, ότι Αυτός μου άνοιξε τα μάτια», εθεωρήθηκε και θεωρείται ο πρώτος ομολογητής του Χριστού. Και επειδή τον έβγαλαν έξω με λοιδορία, «Φύγε από δω» -του είπαν- «εσύ όλος ἐν ἁμαρτίαις υπάρχεις κι εσύ διδάσκεις εμάς;». Γι΄αυτό θεωρείται και ο πρώτος μάρτυς του Χριστού. Ομολογητής και μάρτυς Χριστού. Ο πρώτος.

ΠΗΓΗ

https://simeiakairwn.wordpress.com

Ἂν δὲν προσαρμοστοῦμε στοὺς Ἱεροὺς Κανόνες θὰ χαθοῦμε ψυχικὰ καὶ θὰ πνιγοῦμε πνευματικὰ

 

Ἂν δὲν προσαρμοστοῦμε στοὺς Ἱεροὺς Κανόνες θὰ χαθοῦμε ψυχικὰ καὶ θὰ πνιγοῦμε πνευματικὰ

«Ὁ χριστιανισμὸς εἶναι ἡ σταγόνα τοῦ ἀσβέστη, ἡ ὁποία διασαφηνίζει τὸ θολὸ νερὸ στὸ ποτήρι. Οἱ ἀρχηγοὶ ἑνὸς ἔθνους, οἱ ἀρχηγοὶ μίας Ἐκκλησίας εἶναι οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι εἶναι σὲ θέση νὰ διασαφηνίσουν τὴ θολούρα τοῦ νεροῦ καὶ ἔτσι νὰ ἀποκαταστήσουν τὴν καθαρότητά του.

Ὅμως, ἅμα δὲν ἔχουμε ἀρχηγούς, οἱ ὁποῖοι νὰ παρέμβουν γιὰ τὴ διασαφήνιση τῶν θολῶν νερῶν, τὰ ὁποία μᾶς πνίγουν, δὲν θὰ συμμετάσχουμε στὸ καθαρὸ ποτήρι… 

Οἱ Κανόνες τῶν Ἁγίων Πατέρων δὲν εἶναι μόνο γιά μας, τοὺς Ρουμάνους, εἶναι γιὰ ὅλον τὸν χριστιανικὸ κόσμο. Ἔτσι ὥστε ὁ στόχος μᾶς εἶναι, ὅπως εἶπα καὶ προηγουμένως, ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτὰ εἶναι τὰ μέσα τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου.

Ὅταν ἀρχίσουμε νὰ τὰ ἀποβάλουμε, νὰ κάνουμε παραχωρήσεις ὡς πρὸς αὐτὰ τὰ θεμέλια, τότε ἀρχίζουμε νὰ διαλύουμε καὶ τὴν ἠθική μας καὶ τὴ χριστιανική μας ζωή.

Ἑπομένως ὁ στόχος μᾶς εἶναι νὰ σηκώσουμε τὸν ἄνθρωπο, μὲ τὶς ἀδυναμίες του, στὸ ὕψος τῆς Ἐκκλησίας, στὴ κανονική της γραμμή, ὄχι νὰ κατεβάσουμε ἐμεῖς τοὺς Κανόνες καὶ τὶς διατάξεις τῶν Ἁγίων Πατέρων στὴν ἀνθρώπινη ἀδυναμία. Ἐπειδὴ ἐδῶ θέλουν νὰ φτάσουμε. Νὰ φτάσουμε στὴ κατάργησή τους καὶ ὁ ἄνθρωπος θὰ μείνει στὸ δῆθεν μεγαλεῖο του, μὲ ὅλη τὴν ἀδυναμία του, σὰν νὰ μὴ ὑπῆρχε κάνεις ἀνώτερος ἀπὸ αὐτόν.
Ὅμως αὐτοὶ οἱ Κανόνες, αὐτὲς οἱ διατάξεις συντάχθηκαν ἀπὸ τοὺς Ἁγίους καὶ παραμένουν Ἅγιοι γιὰ μᾶς κι ἐμεῖς εἴμαστε ἐκεῖνοι ποὺ πρέπει νὰ προσαρμοστοῦμε σ’αὐτοὺς ὄχι τὸ ἀντίθετο. Ἂν δὲν προσαρμοστοῦμε στοὺς Κανόνες θὰ χαθοῦμε ψυχικὰ καὶ θὰ πνιγοῦμε πνευματικὰ»

[Ἀρχιμανδρίτη Ἰουστίνου Parvu, Ἡ Ἐκκλησία καὶ οἱ νέες αἱρέσεις,[BISERICA SI NOILE EREZII] Fundatia Iustin Parvu, 2016, σ. 32.]

 

πηγή:  proskynitis.blogspot.com

https://makkavaios.blogspot.com

Ο Ιεραπόστολος (Κοσμάς Γρηγοριάτης +27/1/1989)

 

Ο Ιεραπόστολος (Κοσμάς Γρηγοριάτης +27/1/1989)

του π. Μιχαήλ Χριστοδουλίδη

«Τελειωθεὶς εν ολίγῳ επλήρωσε χρόνους μακρούς,» (Σοφία Σολ. 4,13)

Ο αναπάντεχος θάνατος του παπα-Κοσμά Γρηγοριάτη (Ασλανίδη), αλλά και ο σκληρός τρόπος του, µας έχει όλους συγκλονίσει. Σε µία εποχή, που η Ορθοδοξία στο Κολουέζι ανθούσε και επεκτεινόταν συνεχώς µέ τη φωτισμένη ηγεσία του, ο Θεός, που εξουσιάζει τη ζωή και τον θάνατο, µέσα στο ανεξερεύνητο σχέδιο έκρινε, πως ο παπα-Κοσµάς τελειώθηκε σε τόσο σύντοµο χρόνο. Γι’ αυτό και τον κάλεσε πρόωρα (47 ετών) κοντά Του. Ήταν µιά υπέρµετρη τιµητική προαγωγή, που συνοδευόταν µέ ουράνια µετάθεση.

Ο παπα-Κοσμάς σου έδινε, από την πρώτη στιγµή, την αίσθηση µιάς µακρόχρονης, αδελφικής γνωριµίας και αισθανόσουν πολύ άνετα µαζί του. Θαύµαζα τον άνθρωπο αυτό, τον μοναχό, τον Ιεραπόστολο, τον πνευµατικό εργάτη, που στο πρόσωπό του συνταιριάζονταν αρµονικά η απλότητα µέ την ευλάβεια, η έµφυτη καλωσύνη µέ την απέραντη ψυχική οµορφιά, η έντονη και ακάµατη δραστηριότητα µέ το ησυχαστικό πνεύµα, η πραότητα µέ την αποφασιστικότητα, η αυτάρκεια µαζί µέ την ολιγάρκεια.

Στο βιογραφικό του σηµείωµα, που αποτελεί ίσως την τελευταία του αυτοβιογραφία διαβάζουμε: «Γεννήθηκα στο χωριό Θεοδόσια του Κιλκίς το 1942...». Μετά το Δηµοτικό Σχολείο, φοίτησε σε Νυκτερινή Τεχνική Σχολή, καθώς και σε Σχολή Εργοδηγών, από την οποία απεφοίτησε το 1963. Φοίτησε στο Νυκτερινό Γυµνάσιο Πειραιώς και την Ανωτέρα Ριζάρειο Σχολή Αθηνών, µέ σκοπό να µάθει τα «παπαδίστικα», όπως έλεγε, και να προετοιµαστεί έτσι για το ιερατικό στάδιο. Ένας  από τους καθηγητές του, που ήσαν Καθηγητές της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου, τον ζήτησε για βοηθό του, θέση που απέρριψε, γιατί από χρόνια µέσα του είχε ριζώσει η ιδέα της εξωτερικής ιεραποστολής. Ο Θεός το έφερε έτσι, έλεγε, ούτως ώστε «ο,τι είχα παρακολουθήσει στη ζωή µου και όσες γνώσεις απέκτησα, να µού χρειαστούν αργότερα στην ιεραποστολή». Στα 18 του χρόνια, ένιωσε το πρώτο σκίρτηµα για την Ιεραποστολή. Διατηρούσε αλληλογραφία µέ τον πρωτοπόρο Ιεραπόστολο π. Χρυσόστοµο Παπασαραντόπουλο και µέσα του σιγόκαιε ο πόθος, µέχρις ότου η κλίση έγινε κλήση και  πρόσκληση για την Αφρική. Το 1975-76, διακόπτοντας τις σπουδές του στη Ριζάρειο, μετέβει στο  Ζαΐρ (σημερινό Κονγκό) εργάστηκε σκληρά κι έκτισε 8 ναούς στο Κολουέζι. Επιστρέφει και στα τέλει του 1976 εντάσσεται στην αδελφότητα της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου, όπου παραµένει δύο χρόνια.  Από το 1978 µέχρι 27 Ιανουαρίου 1989, πρόσφερε αφειδώλευτα τις υπηρεσίες του, ως υπεύθυνος του Ιεραποστολικού Κλιμακίου Κολουέζι.

Αρχίζοντας τις προσπάθειες του, ο αείμνηστος παπα-Κοσµάς θέλησε, εξ αρχής, να επιτελέσει έργο απρόσωπο, εκκλησιαστικό. Έλεγε χαρακτηριστικά: «Αν το έργο µου είναι προσωπικό, θα διαλύσει µόλις εγώ φύγω. Αν έχει βάσεις εκκλησιαστικές θα το αναλάβει η Εκκλησία και θα έχει συνέχεια». Συνήθιζε να στέλλει ευσεβείς νέους ιθαγενείς, αντί για σπουδές στα πανεπιστήµια της Ελλάδος που πίστευε πως χαλούσαν, στη µονή της µετανοίας του, στο Άγιον Όρος, για να ζήσουν τη γνήσια ορθόδοξη ζωή και να µπολιάσουν στην Εκκλησία του Κολουέζι αυθεντικά ήθη και βιώµατα.

Εκείνο, όμως, που τον διέκρινε ιδιαίτερα ήταν η εργατικότητα του, η μέθοδος και η οργάνωση στην εργασία, η ευρυμάθεια, η ταχύτητα και η ευχέρεια στην αντιμετώπιση δυσκολιών, η εφευρετικότητα, η ακλόνητη πίστη, το πνεύμα της αγάπης και της θυσίας. Στενός του συνεργάτης έγραφε: «Ιεραποστολή δεν είναι µόνον η κατήχησις και οι βαπτίσεις. Δια να µπορούν να λειτουργούν και να κινούνται οι Ιεραπόστολοι και οι συνεργάτες τους εις το καθαρώς πνευµατικό έργον, χρειάζεται ολόκληρη τεχνική υποδοµή, της οποίας το µέγεθος και η αξία µένουν άγνωστα εις τους φίλους των µετόπισθεν».

Αυτής της τεχνικής υποδοµής ιθύνων νους, σχεδιαστής και αρχιτέκτων υπήρξε ο π. Κοσµάς. Εργοδηγός, οικοδόµος, µηχανικός, συγκολλητής, οδηγός, γεωργός, ξυλουργός, πνευµατικός καθοδηγητής, «τοις πάσι τα πάντα».

Ακατάβλητος στη δουλειά, εργαζόταν ώρες ολόκληρες σε κάθε είδους εργασία. Το 1985, περιγράφοντας τις δραστηριότητές τους, τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύµατος, έγραφε: «Στις 6 το πρωί Όρθρος και Θεία Λειτουργία σε χωριό, που απέχει άνω των 220 χλµ. Εδώ βρήκα έναν ταλαίπωρο χριστιανό να κουβαλά στη ράχη του το 5χρονο, νεκρό παιδάκι του, για να το πάει στο χωριό του, 10 χλµ. από το Κολουέζι. Βάλαµε το παιδάκι σε μικρή κάσα και µέ τον π. Γεράσιµο τους πήγαµε στο χωριό... Έτσι, λίγο κουρασµένος, επέστρεψα και πάλι μεσάνυχτα στο κελλί µου, όπου µέ περίµενε ο π. Κύριλλος, για να µού αναφέρει τα προβλήµατα που προέκυψαν κατά την απουσίαν µου.

Πάνω σ’ αυτό το µοτίβο κυλά η ζωή µας εδώ, στην καρδιά της µαύρης Ηπείρου, εργαζόµενοι νύκτα και ηµέρα, παλαίβοντας μεταξύ χαράς και λύπης, ένεκεν της Δόξης του Κυρίου µας και της φιλτάτης Ορθοδοξίας µας» (επιστολή ηµ. 6/6/85).

Εκτός από το πρόγραµµα ανέγερσης ναών, οικοτροφείων και σχολείων, τη µετάφραση λειτουργικών και εκκλησιαστικών βιβλίων, την εκπαίδευση κληρικών, την εκµάθηση αγιογραφίας, ιεροραπτικής και βυζαντινής µουσικής από ιθαγενείς, την οργάνωση ιατρείων και τόσα άλλα, για τα οποία εκοπίασε υπέρ δύναµιν, ενδιαφέρθηκε και για την πολιτιστική και οικονοµική ανάπτυξη και για κάθε είδους υλική βοήθεια των  ιθαγενών χριστιανών.

Ήθελε, η ιεραποστολή του Κολουέζι να έχει δικούς της πόρους, για να καταστεί µέ την πάροδο του χρόνου αυτάρκης, κάτι που το πέτυχε σε µεγάλο βαθµό. Το γεωργικό και κτηνοτροφικό πρόγραµµα, που άρχισε πριν από το 1980, µέ φάρµες (αγροκτήµατα), κατέστησε το Κλιµάκιο αυτοδύναµο στα βασικά είδη διατροφής, ώστε να επεκτείνεται και σε άλλους τοµείς εργασίας, µέ περισσότερη άνεση, ανεξάρτητα από την οικονοµική βοήθεια από το εξωτερικό. Η πείρα τον είχε διδάξει, πως είναι αδύνατο να κηρύξεις τον Χριστό σε πεινασµένους, γι’ αυτό οι φάρµες αποδείχτηκαν πολλαπλά χρήσιµες.

Απαντώντας στους διάφορους επικριτές του, σχετικά µέ το έργο δηµιουργίας αγροκτηµάτων, έγραφε το 1980: «Από µακριά, το πρόγραµµα φαίνεται κάπως παράλογον η έξω των καθηκόντων µας, αλλά ας µάς συγχωρήσουν οι αδελφοί και ας µη µας καταδικάζουν, εφ’ όσον ευρίσκονται έξω από τον χορό. Ο εργάτης του Κυρίου, ο οποίος ζει και παλεύει µέσα στην αφρικανική ζούγκλα, κινείται πολλές φορές αναλόγως των συνθηκών και εφαρµόζει µεθόδους αντίθετες ίσως προς την λογικήν άλλων. Με φόβον Θεού και µέ τον ιδικόν Του φωτισµόν προχωρούµε. Το κάθε τι έχει τον λόγον του. Τα αγροκτήµατα και η όλη δράσις µας έχει καταστήσει την ορθόδοξον ιεραποστολήν του Κολουέζι στα µάτια του επίσηµου Κράτους κάτι το ζωντανό και υπολογίσιµον. Αυτά, λοιπόν, τα υλικά και “µή αναγκαία” µάς δίδουν έδαφος για να εργαζόµεθα ανεµποδίστως εις τον καθ’ αυτό χώρον µας, τον πνευµατικό. Αδελφοί µου, είµεθα, δόξα τω Θεώ, πολύ καλά. Αµαρτωλοι ναι, αλλά, χάριτι Θεού, το έργον καθηµερινώς προχωρεί, κατά θαυµαστόν τρόπον εµπρός. Όσον αφορά την ορθότητα του τρόπου δράσεώς µου στον πνευµατικό τοµέα, µέ παρακολουθεί ο Γέροντας και ηγούµενος της µονής µου, τη αδεία του οποίου ευρίσκοµαι έξω της µονής µας».

Πραγµατικά, η φιλανθρωπία, µέ τους πόρους των αγροκτηµάτων, αυξήθηκε. Οι φυλακισµένοι, οι ασθενείς του νοσοκομείου και οι λεπροί της περιοχής στο πρόσωπό του βρήκαν τον τροφέα. Αλλά και οι φτωχοί και οι ανάπηροι θερµόν συναντιλήπτορα. Δεν ήταν λίγες οι φορές, ύστερα από εγκαίνια ναών, να ακολουθούν κοινά τραπέζια, όπως στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους, µέ προϊόντα και ζώα από τις φάρµες. Έγραφε σχετικά: «Κυριακή Πρωτοχρονιάς 1/1/89. Θεία Λειτουργία Μ. Βασιλείου και Δοξολογία. Σαν μνημόσυνο στον Άγιο, κάθε χρόνο τέτοια ηµέρα παρατίθεται γεύµα στους χριστιανούς των ενοριών μας, σε περίπου 700 άτοµα και σε 100 αναπήρους, πού τόσο τους αγάπησε ο Άγιος Βασίλειος».  

Θα μπορούσα ν’ αναφέρω πολλά από όσα άκουσα και διάβασα για τον παπα-Κοσμά! «Επιλήψει µε» όµως «διηγούµενον ο χρόνος» περιγράφοντας τους αγώνες και τα µαρτύριά του, τους άθλους και τις θυσίες του.

Τα κατά Κολουέζι κατορθώµατα και τας θλίψεις σου, τις διηγήσεται, Κοσµά Ιεραπόστολε;

Σήµερα ο παπα-Κοσµάς, ο ενθουσιώδης Ιεραπόστολος και ακάµατος πνευµατικός εργάτης, ο φωτιστής του Κολουέζι δεν βρίσκεται ανάµεσα στους αγαπηµένους του αδελφούς της Αφρικής. Από την επί γης στρατευοµένην Εκκλησία, µετέστη προς την Ζωή˙ και ανήκει από 27 Ιανουαρίου 1989 στην εν ουρανοίς θριαµβεύουσα, για να είναι ικέτης και πρεσβευτής στον Θεό, για την Εκκλησία της Αφρικής και για κάθε ιεραποστολική Εκκλησία.

Το µαρτυρικό του σώµα αναπαύεται, µέχρι της Δευτέρας Παρουσίας, στα φιλόξενα σπλάγχνα της αφρικανικής γης. Για 11 συνεχή χρόνια (1978-1989) µόχθησε, αγωνίστηκε και συντονίστηκε η καρδιά του µέ τους κτύπους της αφρικανικής ορθοδοξίας. Τώρα αναπαύεται εν Κυρίω, µόνιµα µαζί τους, για να ευλογηθεί και παρηγορηθεί το ποίµνιό του, των 15.000 ψυχών στο Κολουέζι. Ο Θεός που τον ανάπαυσε από τους κόπους του, ευχόµαστε και προσευχόµαστε, να κατατάξει την ψυχή του στα επουράνια σκηνώµατα, για να προγεύεται τη χαρά της Βασιλείας Του, µέχρι της κοινής Αναστάσεως.
1942-1989: Ιεροµόναχος Κοσµάς Γρηγοριάτης. Μία ψυχή και µία ζωή, αφιερωµένη στην υπηρεσία του Θεού και του ανθρώπου.

Ξέγραψε τον εαυτό του, ευαγγελιζόµενος τον Χριστό στην Αφρική. Τον έγραψε ήδη η Εκκλησία στο ιεραποστολικό της µητρώο, σαν Φωτιστή του Κολουέζι. Τον έγραψε ο Θεός στη Βασιλεία Του.

Του µακαριστού Ιεραποστόλου, Αρχιµανδρίτου Κοσµά Γρηγοριάτη, ας είναι αιωνία η µνήµη!

Κύπρος 19.2.1989

πηγή: impantokratoros.gr

https://makkavaios.blogspot.com

 

Η πλάνη του Νεονικολαϊτισμού

Γραφείο κατά των Αιρέσεων
Ιεράς Μητροπόλεως Πάφου

Η πλάνη του Νεονικολαϊτισμού

Εν Πάφω τη 19η Ιανουαρίου 2024
του αγίου Μάρκου του Ευγενικού
Γραφείο κατά των αιρέσεων

Παρθενία, εγκράτεια και σωφροσύνη,
έννοιες παρωχημένες ή πιo επίκαιρες από ποτέ;

Είναι δια γυμνού οφθαλμού ορατό ότι η χαλάρωση των ηθών και η πλήρης σεξουαλική “απελευθέρωση” έχει διαφθείρει τον σύγχρονο άνθρωπο από μικρού έως μεγάλου. Οι χριστιανικές αρετές της παρθενίας, της εγκράτειας, της σωφροσύνης αντικαταστάθηκαν από το ατομικό δικαίωμα στην απόλαυση, από το χορτασμό των ποικίλων παθών και ενστίκτων. Για τους έχοντες νουν Χριστού¹ είναι προφανές ότι η άμβλυνση της χριστιανικής ηθικής έχει διαλυτικές συνέπειες στην προσωπική, οικογενειακή και κοινωνική ζωή.

Η λεγομένη σεξουαλική απελευθέρωση

Ωστόσο υπάρχουν και αυτοί που για λόγους ιδεολογικούς θεωρούν ότι η λεγομένη σεξουαλική απελευθέρωση είναι πρόοδος, κατάκτηση και ελευθερία από τα δεσμά του πουριτανισμού άλλων εποχών, ότι οι σεξουαλικές σχέσεις επιτρέπονται από τότε που γεννιέται η επιθυμία γι’αυτές (από την εφηβική ηλικία) και ότι το μόνο ζητούμενο είναι η προστασία της υγείας από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα ή από τη συναισθηματική κακοποίηση ή την βία και μόνο αυτό. Το Ευαγγέλιο δεν είναι γι’αυτούς Νόμος και η ηθική είναι θέμα ατομικής αντίληψης, προτίμησης και αισθητικής. Γι’αυτούς η παρθενία είναι αρρώστια, η σωφροσύνη αδυναμία και η εγκράτεια ανέφικτη.

Οι αντιλήψεις αυτές έγιναν κυρίαρχες εξαιτίας της σεξουαλικής απελευθέρωσης – αποχαλίνωσης των προηγουμένων δεκαετιών, της εξάπλωσης της πορνογραφίας, της υποδαύλισης του σεξουαλικού ενστίκτου σε όλες τις ηλικίες, της καταρράκωσης της συζυγικής πίστης ως αξίας, της απουσίας προτύπων και της διάλυσης της οικογένειας. Πώς να μιλήσεις σήμερα για εγκράτεια μέχρι το γάμο, όταν η μόδα στο ντύσιμο έχει εξαφανίσει το φυσικό αίσθημα της αιδούς, πολλές φορές και με την προτροπή των γονέων, όταν τίποτα σεμνό και ηθικό δεν προβάλλουν τα ΜΜΕ, όταν ακόμα και δάσκαλοι και καθηγητές προτρέπουν προς την ελευθεριότητα, όταν τα παιδιά μας είναι εκτεθειμένα από πρωί έως εσπέρας και από εσπέρας έως πρωί στα σόσιαλ μίντια που με την πλύση εγκεφάλου και την μίμηση αμβλύνουν τη συνείδηση και αυξάνουν στο μέγιστο βαθμό τον κίνδυνο της πτώσης σε σαρκικά αμαρτήματα; Αυτή η διάχυση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επηρεάζει και τους εγγάμους και γίνεται αιτία να διαλύονται καθημερινά οικογένειες.

Οι ύψιστες χριστιανικές αρετές της παρθενίας, της σωφροσύνης και της εγκράτειας από την κορυφή στην κλίμακα των αξιών εξέπεσαν στην ανυποληψία του σύγχρονου κόσμου, ακόμα και για τους λεγομένους συνειδητούς χριστιανούς. Πλέον δεν ακούγεται κήρυγμα περί παρθενίας, στην οποία αφιέρωσαν όλοι οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας ειδικές θεολογικές πραγματείες². Ντρέπονται οι κληρικοί μας να την πουν στους νέους, ντρέπονται οι γονείς να την πουν στα παιδιά τους, ντρέπονται οι δάσκαλοι να την πουν στους μαθητές. Βέβαια, το να λοιδορεί ο κόσμος (δηλαδή οι έχοντες κοσμικό φρόνημα) τις χριστιανικές αξίες δεν είναι κάτι περίεργο, αλλά το να ντρέπονται οι χριστιανοί για τις αξίες τους είναι παράδοξο!

Νικολαϊτική αγαπολογία

Η αλλοτρίωση από τις βασικές χριστιανικές μας αξίες, μας επετεύχθη και με την συνέργεια εκκλησιαστικών προσώπων. Η καλά οργανωμένη από αντίχριστες δυνάμεις επίθεση κατά των χριστιανικών αξιών, συνδυάστηκε με την έσωθεν διατύπωση μιας νέας “θεολογίας” με νικολαϊτικά χαρακτηριστικά, μιας αγαπολογίας και ερωτολογίας ξένης προς την Αγία Γραφή και την Πατερική Θεολογία. Αυτή η αιρετική θεολογία που εξαρτούσε τον θείο έρωτα από τον σαρκικό, προϊόντος του χρόνου και της διαδοχής των γενεών, έγινε κυρίαρχη, ώστε στις μέρες μας επώνυμοι θεολόγοι, ακόμα και επίσκοποι αρχιεπίσκοποι, με κηρύγματα, συνεντεύξεις αλλά και εκκλησιαστικές πράξεις να απενοχοποιούν όχι μόνο τις προγαμιαίες σχέσεις (θεωρώντας ως πορνεία μόνο την επί χρήμασι ανηθικότητα) αλλά ακόμα και τις ομοφυλοφιλικές μίξεις, τις αλλαγές φύλου και όλη την woke ατζέντα.

Η Ορθόδοξη αντίδραση με Κυπριακό ενδιαφέρον

Είναι γεγονός ότι η αντίδραση στην αιρετική αγαπολογία υπήρξε έντονη τόσο στην Ελλάδα (γ.Θεόκλητος Διονυσιάτης, μητρ.Αυγουστίνος Καντιώτης κ.α.) όσο και στην Κύπρο. Ο μακαριστός γ.Γερμανός της Ι.Μ.Σταυροβουνίου έγραφε σχετικά «Η εγκράτεια απο τα σαρκικά πάθη είναι η φυσική κατάσταση, ενώ αντίθετα η πτώση στις σαρκικές αμαρτίες είναι στην πραγματικότητα κάτι το αφύσικο. Σήμερα όμως έχει τόσο παραπλανηθεί ο κόσμος, ώστε θεωρεί το φως σαν σκότος και το σκότος σαν φως. Χαρακτηρίζει (ο κόσμος) τους εγκρατείς και σώφρονες σαν “καθυστερημένους” και “οπισθοδρομικούς” ενώ αυτούς που κυλίονται στο βούρκο των σαρκικών ηδονών, τους θεωρεί “προοδευτικούς”! Τους θαυμάζει και τους εκθειάζει! Ήλθε η εποχή, που αναφέρει ο Μέγας Αντώνιος, ότι θα βλέπουν αυτοί, που είναι άφρονες, εκείνους που σωφρονούν, και θα τους θεωρούν σαν παράφρονες, μη μπορώντας να διακρίνουν ότι στην πραγματικότητα παράφρονες είναι οι ίδιοι!»³.

Μια άλλη αγιασμένη μορφή της Κύπρου μας, ο γ.Αθανάσιος Σταυροβουνιώτης, συνδέει τον Νικολαϊτισμό με την παναίρεση του Οικουμενισμού: «Ας μη ξεχνούμε όμως ότι ο αδιάψευστος Λόγος του Ευαγγελίου, αναφερόμενος στην επανεμφάνιση κατά τους Έσχατους Χρόνους, του θηρίου της Παναιρέσεως του “διδύμου” Νικολαϊτισμός-Οικουμενισμός, είναι και πάλιν σαφέστατος: Τελικώς και αμετακλήτως, «τὸ θηρίο (της συμπαιγνίας Νικολαϊτισμού-Οικουμενισμού), εἰς ἀπώλειαν ὑπάγει» (Αποκ. 17,8). «Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται» (Β Τιμ. 2,9) και ας το ακούσουν όσοι εισάγουν ή υποβοηθούν με οποιονδήποτε τρόπο και σε οποιονδήποτε βαθμό την επανεισβολή της φοβερής αυτής διδύμου Παναίρεσης εντός των τειχών της Εκκλησίας! Ο κάθε πιστός και μάλιστα οι εντεταλμένοι επί τούτου Ποιμένες, ας αναλάβωμεν ο καθένας μας, από το όποιο “πόστο” ευρισκόμεθα τις ενώπιον του Κυρίου ευθύνες μας!» Λέει ο ίδιος αγιασμένος γέροντας: «Αντινικολαϊτισμός σημαίνει καθαρότητα ήθους και Αντιοικουμενισμός σημαίνει καθαρότητα δόγματος»⁴.

Ο Κύριος ήλθε αμαρτωλούς σώσαι

Βρισκόμαστε, λοιπόν, ενώπιον μιας δύσκολης πνευματικής κατάστασης εξαιτίας των αμαρτιών μας. Η έκλυση στα σαρκικά πάθη κατέστησε το λαό μας σε μεγάλο βαθμό ανίκανο να σηκώσει το ζυγό του τίμιου γάμου. Τα διαζύγια έχουν γίνει μάστιγα της κοινωνίας μας με θύματα τα παιδιά, που αν δεν κάνουμε κάτι θα γίνουν οι αυριανοί θύτες των δικών τους παιδιών. Με ποιμαντική μέριμνα αλλά και θάρρος οφείλει η Εκκλησία να μιλήσει επιτέλους για πράγματα που ο κόσμος λοιδωρεί και αποστρέφεται. Για τις βασικές ηθικές αξίες της Πίστης μας, για το χαμένο χριστιανικό Ήθος. Για την αξία της Παρθενίας, της Σωφροσύνης και της Εγκράτειας. Όχι με διάθεση κρίσης και κατάκρισης αλλά θεραπείας, μετάνοιας και σωτηρίας, την οποία μας χαρίζει ο ενανθρωπήσας Θεός Ιησούς Χριστός ο οποίος “ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι”⁵.

Ο σοφός λόγος του γ.Θεόκλητου Διονυσιάτη αποτελεί μια πρόταση πιο επίκαιρη από ποτέ, προκειμένου η σημερινή γενεά με την μετάνοια να μαζέψει τα συντρίμμια της αλλά και η επόμενη γενεά να γίνει πιο υγιής, εύρωστη, ευτυχισμένη και ακμάζουσα σε όλα τα επίπεδα. Λέει, λοιπόν, ο γ.Θεόκλητος: «Η Ορθοδοξία έχει ατελείωτη διδασκαλία και αναρίθμητα πρότυπα, για να κατανοήσουμε την αθλιότητά μας και να μιμηθούμε τα πρότυπα του Κυρίου και των Αγίων μας, ώστε, θεραπευόμενοι από τα βασικά πάθη της φιληδονίας, της φιλοδοξίας και της φιλαργυρίας, να φθάσουμε στο κατά φύση και με τη δυναμική φορά της ψυχής μας να γίνουμε “καθ’ ομοίωση”, οπότε τότε, σαν καθαροί, φωτισμένοι από το Άγιο Πνεύμα και αγιασμένοι, θα είμαστε ενωμένοι με τον καθαρό Θεό… Όταν λοιπόν τα παιδιά ανατρέφονται “εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου” από τους όντως Ορθοδόξους χριστιανούς γονείς τους και με γνώση και εμπειρία της πνευματικής παραδόσεως, τους ρίπτουν συνεχώς σπέρματα αγαθά στην μικρή ψυχή τους, όταν τους απασχολούν το λογιστικό του με διηγήσεις για τον Θεόν, για τον Σαρκωθέντα Λόγο, για τη διδασκαλία και τις εντολές Του, για τη Σταύρωσή Του και την Ανάστασή Του, για την αγάπη Του προς τους ανθρώπους, όταν το διδάσκουν για την πανταχού παρουσία του Θεού, όταν του λέγουν πως ο Χριστός μας έχει δώσει Άγιον Πνεύμα, που μας φωτίζει, ότι έχει κοντά του ένα φύλακα Άγγελο που το προστατεύει και ότι πρέπει να αγαπά τον Χριστόν, την Παναγία, τους Αγγέλους, τους Αγίους, τους ανθρώπους και, κατά την ανάπτυξη της διπλής ηλικίας, σωματικής και πνευματικής, το εισάγουν στα βαθύτερα δόγματα της Εκκλησίας, τότε και το παθητικό μέρος της ψυχής του, (το επιθυμητικό και το θυμοειδές μέρος της ψυχής που περικλείει το συναίσθημα και τη βούληση) θα διαμορφώνεται αναλόγως»⁶.

Με εν Χριστώ αγάπη
εκ του Γραφείου κατά των αιρέσεων
της Ιεράς Μητροπόλεως Πάφου

 

__________________

1. Α’ Κορ. 2,16 
2. Ενδεικτικά: Μ. Αθανασίου “Περί παρθενίας, ήτοι περί ασκήσεως”, ΕΠΕ τομ.11
   M. Βασιλείου “Ομιλία περί παρθενίας” – Homilia de virginitate
   Ιωάννου Χρυσοστόμου “Περί παρθενίας”, ΕΠΕ τομ.40 
3. Περιοδικό “Ο Ζωοποιός Σταυρός”, Δεκ. 2019, Ι.Μ.Σταυροβουνίου, σελ. 1007 
4. Περιοδικό “Ο Ζωοποιός Σταυρός”, Δεκ. 2019, Ι.Μ.Σταυροβουνίου, σελ. 917 
5. Α’ Τιμ. 1,15 
6. από το βιβλίο «Περί θείου και ανθρώπινου έρωτος – Ο Νεονικολαϊτισμός του Χρ. Γιανναρά» Θεόκλητου Διονυσιάτου 

Αναδημοσίευση από:
https://impaphou.org/

https://www.impantokratoros.gr

Ξέρεται βρε γιατί ο γέρων Εφραίμ έχει τέτοια φωνή;

 

Ξέρεται βρε γιατί ο γέρων Εφραίμ έχει τέτοια φωνή;

Πριν μερικά χρόνια στην Ιερά Μονή Φιλοθέου συζητώντας ο γέρων Ισίδωρος ο τυφλός με μία μικρή ομάδα προσκυνητών και συγχρόνως βγάζοντας από έναν καλογερίστικο "τουρβά" ένα πετραχήλι που ευωδίαζε παρακινώντας τους να το προσκυνήσουν, τους ρώτησε με τον χαρακτηριστικό του τρόπο:

-Ξέρεται βρε γιατί ο γέρων Εφραίμ έχει τέτοια φωνή;
-Γιατί γέροντα;
- Γιατί είναι Άγγελος επί της γης!

 

πηγή:  proskynitis.blogspot.com

https://makkavaios.blogspot.com