Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης: «Μη φοβάσαι, εγώ θα σε κάνω καλά»

Είναι γεγονός πως η ακτινοβολία της αγάπης των αγίων δεν περιορίζεται σε όρια τοπικά, αλλά σαν αύρα λεπτή δροσίζει κι ευφραίνει κάθε ευλαβική ψυχή, που πλησιάζει στον τόπο της θαυμαστής βιοτής τους, ώστε ν’ αναφωνεί εκ βαθέων: «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού».

Μία οικογένεια από τον Πειραιά βρέθηκε στο μοναστήρι του οσίου Γεωργίου Καρσλίδη για τη μοναχική κουρά μίας συγγενούς τους. Εκεί η μητέρα μελέτησε την πνευματέμφορη ζωή του οσίου, προσκύνησε στο κατανυκτικό εκκλησάκι και τον απέριττο τάφο του κι αισθάνθηκε την παρουσία του πολύ πλησίον της. Είχε την αίσθηση ότι είναι ο δικός της άγιος. Έφυγαν ευχαριστημένοι και χαρούμενοι για τον Πειραιά.

Στα μισά της διαδρομής στάθμευσαν το αυτοκίνητο για λίγη ξεκούραση. Όταν ετοιμάσθηκαν όμως να ξεκινήσουν, παρά τις προσπάθειες, η μηχανή δεν εκινείτο. Αγωνιούσαν, γιατί νύχτωνε και δεν ήξεραν πού να πάνε και πού να μείνουν. Η μητέρα κατευθύνθηκε στο αυτοκίνητο και πήρε στα χέρια της ένα μπαμπάκι με λάδι, που είχε λάβει από την ακοίμητη κανδήλα του οσίου. Σταύρωσε τη μηχανή του αυτοκινήτου και αμέσως ξεκίνησε και τους πήγε στον προορισμό τους. Μόλις έφθασαν, χάλασε πάλι το αυτοκίνητο. Φαίνεται ήθελε και η μηχανή επισκευή.

*****

Μία Μακεδονίτισσα γιαγιά μένει χρόνια στο Τορόντο του Καναδά. Μικρή είχε γνωρίσει τον όσιο και τον είχε αγαπήσει. Μία μεγάλη φωτογραφία του οσίου την είχε σε κορνίζα στο σαλόνι της. Από τη γιαγιά είχαν γνωρίσει για τον όσιο και τα εγγόνια της. Μία δεκαεφτάχρονη εγγονή της μία ημέρα λιποθύμησε κι έχασε τις αισθήσεις της.

Την πήγαν στο νοσοκομείο και οι ιατροί βλέποντας να έχει παραισθήσεις και να μη επικοινωνεί με το περιβάλλον της ανησύχησαν και την έστειλαν σ’ ένα άλλο ειδικό νοσοκομείο. Εκεί δέχθηκαν οι υπεύθυνοι ιατροί ένα τηλεφώνημα που τους έλεγε ότι η νέα πάσχει από εγκεφαλομηνιγγίτιδα. Άρχισαν μία θεραπεία, αλλά είπαν ότι η νέα όταν συνέλθει δεν θα μπορεί να μιλά, να βαδίζει και να τρώει. Η γιαγιά έλεγε πως στο τηλεφώνημα ήταν ο όσιος Γέροντας.

Η νέα χωρίς να κοιμάται είδε τον όσιο με ράσα καθισμένο στην άκρη του κρεβατιού και της είπε: «Μη φοβάσαι, εγώ θα σε κάνω καλά» και τη σταύρωσε. Αυτό επανελήφθη επί τρεις βραδιές συνεχώς. Η νέα από τότε συνήλθε, άρχισε να μιλά άνετα, να βαδίζει και σιγά-σιγά να τρώει.

Δύο εβδομάδες μετά, όλα τελείωσαν, η ασθένεια θεραπεύθηκε δίχως να της αφήσει τίποτε. Ακόμη και οι ιατροί έλεγαν πως έγινε θαύμα. Η νέα σπούδασε ψυχολογία και προοδεύει. Η μητέρα της έπασχε επί μία εικοσαετία από μία ανίατη και σοβαρή ασθένεια που λέγεται λύκος. Θεραπεύθηκε και αυτή από τον όσιο. Όλοι τον ευχαριστούν ευγνώμονα.

Από το βιβλίο: (†) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας. Έκδοσις Ι. Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμα 2016, σελ. 448.

πηγή: koinoniaorthodoxias

https://simeiakairwn.gr

Γέρων Γεώργιος: ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ-Ο ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ ΤΩΝ ΑΔΙΚΗΜΕΝΩΝ

Ο Άγιος Νικόλαος και το χαστούκι στον Άρειο τον Αιρετικό.

(Σχόλιο: Ὁ Ἅγιος Νικόλαος, ὅπως ἀναφέρεται στό ἀπολυτίκιό του, ἦταν μέν εἰκόνα πραότητος, ἀλλά ἦταν συγχρόνως καί κανόνας πίστεως. Γι’ αὐτό καί ἤλεγξε μέ δρυμύτητα τόν αἱρετικό τόν Ἄρειο, χαστουκίζοντάς τον δυνατά).

Στά χρόνια τοῦ ἁγίου Νικολάου ζοῦσε ὁ αἱρετικός καί βλάσφημος Ἄρειος. Αὐτός ἀρνεῖτο ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦταν Θεός – ὁμοούσιος μέ τόν Πατέρα- καί τόν παρουσίαζε ἁπλῶς ὡςκτίσμα. (σημ.: παραδεχόταν, δηλαδή, μονάχα τήν ἀνθρωπίνη φύση τοῦ Χριστοῦ)

Ἡ πλανεμένη αὐτή διδασκαλία τοῦ Ἀρείου ἔφερε σύγχυση καί ταραχή στήν Ἐκκλησία καί γι᾽αὐτό ὁ βασιλεύς, ὁ ἅγιος Κωνσταντίνος, συνεκάλεσε στήν Νίκαια τῆς Βιθυνίας τό ἔτος 325 τήν Α´ Οἰκουμενική Σύνοδο, στήν ὁποῖα συμμετεῖχαν 318 ἅγιοι Πατέρες. Μεταξύ αὐτῶν ἦταν καί ὁ ἅγιος Σπυρίδων, ὡς ἀρχιερεύς Τριμυθοῦντος, καί ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος, ὡς διάκονος, βοηθός τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Ἀλεξάνδρου.

Μεταξύ αὐτῶν πάλι ἦταν καί ὁ ἅγιος Νικόλαος, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Μύρων τῆς Λυκίας. Βλέποντας ὁ ἅγιος Νικόλαος στήν Σύνοδο ὅτι ὁ Ἄρειος προσπαθοῦσε νά ἀποστομώσει ὅλους τούς Ἀρχιερεῖς καί νά φαίνεται ὅτι ὑπερισχύει ἡ δική του πλάνη, ἀπό θεῖο ζῆλο κινούμενος, σηκώθηκε ἀπό τήν θέση του καί ἔδωσε σ᾽αὐτόν, στόν αἱρετικό Ἄρειο, ἕνα δυνατό ράπισμα, ἕνα χαστούκι, ἐνώπιον μάλιστα τοῦ βασιλέως καί αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου.

…Αὐτό σημαίνει, ὅτι ὁ ἅγιος ἐθεωρεῖτο ὡς πολύ ζηλωτής τῶν ὀρθοδόξων δογμάτων καί μάλιστα ἦταν ἐπιθετικός κατά τῶν αἱρετικῶν διδασκαλιῶν… στήν συνέχεια ἔχουμε τήν φυλάκιση τοῦ ἁγίου Νικολάου, πού δικαιολογεῖται ἀκριβῶς ἀπό τήν πράξη του αὐτή.

Στήν φυλακή δέ ὁ ἅγιος, πού πῆγε γιά τήν ὁμολογία τῆς πίστης μας, εἶχε θεοφάνεια. Γιατί τοῦ παρουσιάστηκε ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία, ἡ Ὁποία τοῦ πρόσφερε ἕνα Ὠμοφόριο, ὅπως τό βλέπουμε καί στήν Εἰκόνα του.

Αὐτό ὑποδηλώνει, ὅτι ἡ Παναγία ἀνακηρύττει ὡς καλόν Ἀρχιερέα ἐκεῖνον πού ζεῖ ἀσκητικά -σάν τόν ἅγιο Νικόλαο- καί ὁμολογεῖ τήν Ὀρθόδοξη πίστη, ἀλλά καί πάσχει γι᾽αὐτήν, σάν τόν ἅγιο Νικόλαο, πού φυλακίστηκε γιά τήν πίστη.

————————————-

Ἀπόσπασμα ἀπό κείμενο τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἱερεμία.

Μας το απέστειλε ο κ. Φώτιος Μιχαήλ

Πηγή: https://tasthyras.wordpress.com

Γέρων Γεώργιος: «Τα έχει κανονίσει όλα ο Άγιος Πορφύριος»

 

 

Όταν ο Άγιος Πορφύριος συγκλόνισε έναν Καρδινάλιο και ένοιωσε το μεγαλείο της Ορθόδοξης θείας Λειτουργίας!

Μία άλλη φορά πῆγα στὸν Ἔβρο καὶ παρέλαβα μία θρησκευτικὴ ὁμάδα μὲ Ισπανούς τουρίστες ποὺ ἤθελαν νά ἀκολουθήσουν τὰ “βήματα” τοῦ Ἀποστόλου Παύλου κατὰ τὴ δεύτερη περιοδεία του στὴν Ἑλλάδα.

Περάσαμε ἀπὸ τοὺς Φιλίππους, ἀπὸ τὴ Θεσσαλονίκη, τὴ Βέροια, τὴν Ἀθήνα καὶ καταλήξαμε λίγες ἡμέρες ἀργότερα στὴν Κόρινθο. Τὸ ἀπόγευμα τῆς ἑπόμενης ἡμέρας ἐπιστρέψαμε πάλι στὴν Ἀθήνα.

Ἦταν Κυριακὴ τῶν Βαΐων καὶ ὁ καθολικὸς ἱερέας μοῦ πρότεινε να δειπνήσουμε ὅλοι μαζί στὸ ἐστιατόριο τοῦ ξενοδοχείου στὴν Ὁμόνοια. Τοῦ ἐξήγησα ὅτι ἐκεῖνο τὸ βράδυ θὰ πήγαινα σὲ ἀγρυπνία στὸν Ἅγ. Γεράσιμο γιὰ νὰ παρακολουθήσω τὴν Ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου καὶ μοῦ ζήτησε νὰ ἔρθει καὶ ἐκεῖνος.

Ἦταν καλοπροαίρετος καὶ σὲ ὅλη τὴν Ἀκολουθία στεκότανε ὄρθιος κοντά μου. Ὅλες οἱ αἰσθήσεις του ἦταν τεντωμένες, γιὰ νὰ μὴ χάσει τίποτα ἀπ’ ὅσα διαδραματίζονταν μέσα στὸν μικρὸ Ναό. Ὅταν ὁ Ἅγιος ἔβγαλε τὴν εἰκόνα τοῦ Νυμφίου καὶ μαζὶ μὲ τοὺς ψαλτάδες ψάλανε ὅλοι μαζὶ τὸ «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτὸς καὶ μακάριος ὁ δοῦλος ὅν εὑρήσει γρηγοροῦντα…» ὁ καρδινάλιος συγκλονίστηκε ὁλόκληρος καὶ ἄρχισε νὰ κλαίει. Στὸ τέλος, ἀργὰ τὴ νύχτα, καθὼς ἔφευγε τὸ ἐκκλησίασμα, ἐμφανῶς “ἀλλοιωμένος”, μοῦ ψέλισε:

-Πῶ, πῶ…, τί συγκλονιστικὸ ἦταν αὐτό; Ωωω, τί ἔπαθα!!! Σὲ παρακαλῶ…, μπορῶ νὰ χαιρετήσω αὐτὸν τὸν ἱερέα;

Πῆγα στὸν Ἅγιο καὶ τοῦ εἶπα:

-Πατερούλη μου, ἕνας καθολικὸς ἱερέας ἐκεῖ ἔξω θέλει νὰ σου μιλήσει.

-Βεβαίως, τὸν θέλω κι ἐγώ…, ἔρχομαι!

Καὶ βλέπω τὸν Ἅγιο νὰ βγαίνει ἀπὸ τὸ Ἱερό, νὰ ἀνοίγει τὰ χέρια του καὶ νά… ἀγκαλιάζονται. Τὸν ἀγκάλιασε, ἐνῶ τὸν ἔβλεπε γιὰ πρώτη φορά! Ἀπὸ διάκριση, ἀποτραβήχτηκα λίγο πιὸ πέρα καὶ τοὺς ἄφησα μόνους. Περίμενα νὰ ζητήσουνε τὴ βοήθειά μου, γιὰ νὰ κάνω τὸν διερμηνέα. Ὅμως, παραδόξως, τοὺς ἔβλεπα νὰ συνομιλοῦνε καὶ νὰ κουνᾶνε τὰ χέρια τους χαρούμενοι! Δὲν πλησίασα. Ἡ περιέργεια δὲν εἶναι καλή. Ὁ καρδινάλιος δὲν γνώριζε καθόλου τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα καὶ ὁ Ἅγιος δὲν γνώριζε καθόλου ισπανικά. Ἀποροῦσα πῶς συνομιλούσανε μὲ τόση ἄνεση. Προφανῶς ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἔκανε τὴ μετάφραση.

Μετὰ ἀπὸ λίγη ὥρα, πῆρα τὸν καθολικὸ ἱερέα καὶ τὸν συνόδευσα ἕως τὸ ξενοδοχεῖο του. Ἦταν ἕνας ἄλλος ἄνθρωπος. Εἶχε μεταμορφωθεῖ μὲ αὐτὰ ποὺ ἔζησε, πού εἶδε καὶ, κυρίως, μὲ αὐτὰ πού ἔνιωσε ἐκεῖνο τὸ βράδυ. Δὲν μιλοῦσε καθόλου. Καὶ ἐγὼ σεβάστηκα τὰ αἰσθήματά του καὶ, ὅση ὥρα περπατούσαμε, δὲν τὸν ἐνόχλησα καθόλου. Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ὁ Ἅγιος βοηθοῦσε τοὺς καθολικούς, γιὰ νὰ νιώσουν τὴ μοναδικὴ ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας.

Μία ημέρα, ἕνας καθολικὸς ἱερέας μέσα στὸ λεωφορείο πῆρε τὸ μικρόφωνο καὶ εἶπε:

–Ἐκ μέρους τῆς Δυτικῆς ἐκκλησίας, ζητῶ συγγνώμη που ἀπομακρυνθήκαμε ἀπὸ τὴ μητέρα τῶν ἐκκλησιῶν, τὴν Ὀρθοδοξία! Ἡ δική μας θεία Λειτουργία δὲν εἶναι τίποτα μπροστὰ στὸ μεγαλεῖο τῆς Ὀρθόδοξης θείας Λειτουργίας!

Ὄχι φανατισμούς

Ωστόσο εἶχα καὶ δύσκολες περιπτώσεις. Μερικοί τουρίστες, ὑπερασπιζόμενοι τὴ θρησκεία τους, μοῦ “ἐπιτίθονταν” λεκτικὰ καὶ, κάποτε, στεναχωρήθηκα καὶ ρώτησα τὸν Ἅγιο:

-Πατερούλη, αὐτοὶ ἔχουν ἄγνοια. Μοῦ ἐπιτρέπεται νὰ τοὺς μιλῶ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία;

–Ναί, ἰδιαίτερα ὅταν σὲ ρωτᾶνε, ἀλλὰ θὰ τὸ κάνεις, πρόσεξε καλά…, μὲ πολλὴ διάκριση καὶ λεπτότητα. Δὲν θὰ φανατιστεῖς, οὔτε καὶ θὰ τοὺς ἐπιτεθεῖς φραστικά. Μὴ θελήσεις νὰ δείξεις ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἀνώτερη! Ἐὰν ἐρεθίσεις τὴ σκέψη τους, δημιουργοῦνται ἀντιπάθειες καὶ δὲν βοηθιοῦνται. Θέλει προσοχή…

Κατάλαβα πως ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἀλλόθρησκοι ἔπρεπε κυρίως να νιώσουνε τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας μέσα στην ψυχή τους καὶ ὄχι νὰ τοὺς τὴν ἐπιβάλω εγώ. Μόνο τότε θὰ τὴν ἀποδέχονταν!

Διάβαζα συνέχεια τὴν Παλαιὰ καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ μποροῦσα νὰ ἀπαντήσω σὲ ὅλα ὅσα μοῦ λέγανε, ἀλλὰ φρόντιζα νὰ μὴν τοὺς προσβάλω, ἰδιαίτερα ὅταν εἶχα γκρούπ ποὺ ἦταν ὅλοι ἀνώτατοι ρωμαιοκαθολικοί, ἐπίσκοποι, καρδινάλιοι… κτλ.

Ὁ Ἅγιος μοῦ δίδαξε ὅτι, μὲ τὸν ἐξαγιασμὸ τῆς ψυχῆς μας καὶ ὄχι μὲ τὴ μόρφωση, ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ θὰ βοηθήσει ὅλον τὸν κόσμο γιὰ νὰ σωθεῖ. Οἱ αἱρέσεις καταπολεμοῦνται, ὅταν ἐμεῖς ἁγιασθοῦμε. Ἂν ἀποκτήσουμε ἀληθινή, θυσιαστικὴ ἀγάπη, δηλαδὴ ἄν γίνουμε ἅγιοι… τότε χιλιάδες ἄνθρωποι θὰ σωθοῦνε κοντά μας!

Μαρτυρία Όλγας Βενιζέλου, ξεναγός, Αθήνα

Ο Πάνσοφος Όσιος Πορφύριος. μαρτυρίες Τόμος Α’., σελ 234 – 251, Ἁγιοπαυλίτικο Ἱερό Κελλί Ἁγίων Θεοδώρων, Ἅγιον Ὄρος 2022

πηγή

romioitispolis.gr

https://simeiakairwn.gr