ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΠΡΙΝ ΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΠΡΙΝ ΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

-Γέροντα, δεν σκιρτάει η καρδιά μου για την προσευχή και, όταν βλέπω να περνάη η ώρα χωρίς να κάνω τίποτε, με πιάνει σφίξιμο και στενοχώρια.

-Μελετάς καθόλου προηγουμένως;

-Συνήθως, όχι.

-Γιατί; Δεν είπαμε να μελετάς πρώτα, για να γλυκαθή η καρδιά; Εσύ δεν τρως πνευματικά, γι’ αυτό δεν γλυκαίνεσαι. Λίγη μελέτη από την Αγία Γραφή ή τον Ευεργετινό ή το Γεροντικό πριν από την προσευχή, έστω δυο-τρεις σειρές, θερμαίνει και γλυκαίνει την καρδιά και έρχεται η όρεξη για τα πνευματικά. Καπακώνονται οι μέριμνες, και ο νους μεταφέρεται σε θείο χώρο. Το Γεροντικό σε μεταφέρει στην Θηβαΐδα και στην Νιτρία και νιώθεις να βρίσκεσαι κοντά στους Αγίους Πατέρες. Επίσης, το Λειμωνάριον, η Φιλόθεος Ιστορία, το Λαυσαϊκόν, ο Μοναχισμός της Αιγύπτου, διαβάζονται εύκολα, αλλά είναι και στερεά τροφή.

-Γέροντα, δίνω περισσότερο χρόνο στην μελέτη πατερικών βιβλίων παρά στην προσευχή.

-Να κάνεις λιγώτερη μελέτη, περισσότερη καθημερινή παρακολούθηση του εαυτού σου και ευχή.Γιατί αλλιώς, μόνο με την μελέτη, μένει άκαρπος κανείς εάν δεν εργασθή και δεν ζητήση την θεία επέμβαση, την Χάρη του Θεού. Η μελέτη πατερικών βιβλίων βοηθάει, όταν προηγήται της προσευχής. Γι’ αυτό να διαβάζης τόσο, όσο σου χρειάζεται, για να κατανυγής και να παρακινηθής στην προσευχή.

Από το βιβλίο: « ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ ζ΄ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ»
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 

από το http://www.agioritikovima.gr

Και ψυχικές ιάσεις

Και ψυχικές ιάσεις

Οι θαυματουργικές ιάσεις, οι οποίες γίνονται από το θείο έλεος, δεν αφορούν μόνον το σώμα , αφορούν και την ψυχή. Αλλά επειδή περισσότερο ασχολούμαστε με το σώμα και την υγεία του, σπανίως οι άνθρωποι ζητάμε την ίαση της ψυχής μας . Κι όμως, αυτό προέχει. Αυτή είναι η αθάνατη, αυτής η αξία είναι ανυπολόγιστη και δεν υπάρχει αντάλλαγμα γι’ αυτήν.

Ιδού όμως μία περίπτωση που ζητήθηκε η βοήθεια της Υπεραγίας Θεοτόκου για κάποιο ελάττωμα ενός ανθρώπου που βασάνιζε τον ίδιο αλλά και την οικογένειά του. Αυτό ήταν η γκρίνια! Η γκρίνια είναι σαν το σκουλήκι που τρώει το ξύλο. Αυτή τρώει την χαρά της ζωής! Υποκινητής βέβαια είναι ο δαίμων της λύπης. Έτσι λένε και γράφουν οι άγιοι Πατέρες.

Γι’ αυτό ένας από τους νεώτερους Πατέρες και εξαιρετικός Εξομολόγος, έλεγε: «Προσέξτε, παιδιά μου τον δαίμονα της λύπης. Έχει πολλά θύματα στην εποχή μας. Όταν βλέπετε ότι βαραίνει και σκοτεινιάζει η ψυχή σας , τρέξτε στον ιερέα να εξομολογηθείτε. Η μετάνοια φέρνει την Χάρη του Χριστού, και το σύννεφο της λύπης διαλύεται. Ο Θεός είναι πάντα κοντά μας! Να είμαστε ευχαριστημένοι με ό,τι έχουμε και με ό,τι δεν έχουμε. Ακόμη και με τα βάσανα της ζωής μας, γιατί αν τα ξεπερνάμε δοξάζοντας τον Θεό, η υπομονή αυτή θα μας χαρίσει τον ουρανό!».

Αυτή λοιπόν η κυρία βλέποντας τον σύζυγό της να υποφέρει από δυσθυμία και γκρίνια, αντί να φιλονικεί, προσευχόταν στην Παναγία να τον βοηθήσει. Και όταν ήρθε στο Μοναστήρι Της να προσκυνήσει , προσευχήθηκε ιδιαίτερα.

Αποτέλεσμα; Η Υπεραγία Θεοτόκος με την Χάρι Της έδιωξε την «συννεφιά» απ’ την ψυχή του συζύγου της . Έπαψε να γκρινιάζει κι έγινε ένας υπομονετικός και αισιόδοξος άνθρωπος. Ένα «αρνί του Θεού», όπως λέει ο λαός. Έγινε ένας αξιαγάπητος άνθρωπος!

Μήπως είναι μικρό θαύμα αυτό; Όχι! Είναι μεγάλο και σπουδαίο, γιατί αφορά την υγεία της ψυχής και την ειρήνη του ανθρώπου και των οικείων του.


Από το βιβλίο: «Η Μεγαλόχαρη Παναγία
η Βαρνάκοβα
Θαύματα της Υπεραγίας Θεοτόκου
κ’
η Παράκλησή Της»
2011

από το http://talantoblog.blogspot.gr/

ΑΝ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙΣ ΛΙΓΑ, ΛΙΓΑ ΘΑ ΣΟΥ ΣΥΓΧΩΡΗΘΟΥΝ...

ΑΝ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙΣ ΛΙΓΑ, ΛΙΓΑ ΘΑ ΣΟΥ ΣΥΓΧΩΡΗΘΟΥΝ...

       1myblog

Αν συγχωρήσεις πολλά, θα σου συγχωρηθούν πολλά. Αν τα συγχωρήσείς με ειλικρίνεια και με όλη σου την καρδιά, με τον ίδιο τρόπο θα συγχωρήσει και τα δικά σου ο Θεός.

Αν, μετά τη συγχώρηση, κάνεις και φίλο σου τον εχθρό σου, έτσι θα διάκειται και ο Θεός απέναντί σου.

Ποίας, λοιπόν, τιμωρίας δεν είναι άξιος εκείνος, που ενώ πρόκειται να κερδίσει δέκα χιλιάδες τάλαντα, εάν χάσει εκατό μόνο δηνάρια... ούτε και τα λίγα και μικρά δεν συγχωρεί, αλλά στρέφει εναντίον σου τα ίδια τα λόγια της προσευχής;

Γιατί όταν λες στο Θεό «συγχώρεσέ μας όπως και εμείς συγχωρούμε τους εχθρούς μας» και κατόπιν εσύ δεν συγχωρείς, για τίποτε άλλο δεν παρακαλείς το Θεό, παρά να σε στερήσει από κάθε απολογία και συγγνώμη... 

ΑΠΌ ΤΟ http://www.agioritikovima.gr/

Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΤΑΦΛΕΓΕΤΑΙ, ΜΑΣΤΙΓΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΡΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΧΗ

Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΤΑΦΛΕΓΕΤΑΙ, ΜΑΣΤΙΓΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΡΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΧΗ

Του Πρωτοπρ. Στεφάνου Κ. Αναγνωστόπουλου
Ένα περιστατικό από τις εμπειρίες του γέροντος Ιωσήφ του ησυχαστού.
Ένας νέος, πριν από χρόνια, είχε πολλά ψυχικά προ­βλήματα και είχε φθάσει μέχρι δαιμονοκρατίας. Απεφά­σισαν οι δικοί του και ο ίδιος, να μεταβή στο Άγιον Όρος και να ενταχθή σε μιά συνοδεία.

Ο Γέροντας της συνοδείας, Ιωσήφ ο Ησυχαστής, πε­ρίφημος για την δύναμη της προσευχής του, τον κράτησε, του έμαθε την προφορική Ευχή και τον έβαλε να σκαλίζη μερικά ξύλινα Σταυρουδάκια. Οποιαδήποτε κι αν ήτο η εργασία του, νύχτα, πρωί, μεσημέρι, απόγευμα, μέσα στην εκκλησία και έξω απ αυτήν, όπου κι αν ευρίσκετο, θα έ­πρεπε να λέη συνεχώς με το στόμα του: «Κύριε Ιησού Χρι­στέ, Ελέησον με».

Πολλές φορές αναποδογύριζε τα τραπέζια, έκανε άνω-κάτω το μικρό κελλάκι του, κλείδωνε τις πόρτες, ξερρίζωνε τα μικρά σπαρμένα λαχανικά, έκοβε τα δενδράκια, πε­τούσε πέτρες, φώναζε, τσίριζε, έβγαζε αφρούς από το στό­μα του. Και μάλιστα μέσα στη νύχτα συνέβαινε με γυναι­κεία φωνή να βωμολοχή χυδαιότατα και να ακούγεται η φω­νή του διαβόλου, η οποία του έλεγε:

-Πάψε, με καις! Πες τίποτε άλλο, πες ό,τι θέλεις, πες από την Λειτουργία, ψάλλε από το πρωί μέχρι το βράδυ, μόνο αυτό το Όνομα μη λες! 

Του έλεγε ακόμη:

-Γιατί δεν πάς μέσα να βοηθήσης τον Γέροντα, που εί­ναι μεγάλος και να ψάλλης μαζί του στην Λειτουργία; (Στην Λειτουργία τον ήθελε ο διάβολος να ψάλλη, την Ευχή όμως δεν τον ήθελε να την λέη!!! Επομένως, καταλαβαίνετε τι α­ξία έχει αυτό το Όνομα, όταν λέγεται συνεχώς!!!).

Και ο δαιμονισμένος εκαθαρίσθη και εθεραπεύθη τε­λείως. Η δε συμβουλή του οσίου Γέροντος Ιωσήφ ήτο να μη βγη έξω, στον κόσμο, διότι το κακό θα επαναλαμβανόταν, με την κοσμική ζωή που θα έκανε.

Δεν άκουσε όμως τον όσιο αυτόν ασκητή και ησυχαστή των ήμερων μας (που διέδωσε την Νοερά προσευχή στα νεώ­τερα χρόνια μας, από το 1950 και εντεύθεν, σε ολόκληρο τον κόσμο), και πράγματι, όταν γύρισε στον κόσμο, με την αμαρτωλή ζωή του, ξαναδαιμονίσθηκε. Γύρισε πίσω, στο Άγιον Όρος, αλλά το "κουσούρι" πλέον και η δαιμονοκρατία δεν έφευγε από πάνω του.

Από το βιβλίο Η «ΕΥΧΗ» ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ 

ΑΠΟ ΤΟ http://www.agioritikovima.gr

Αποτροπή ψυχικής απωλείας

Αποτροπή ψυχικής απωλείας

Αυτό το γεγονός το αφηγήθηκε ένας συνταξιούχος πυροσβέστης Στεροελλαδίτης, ιδιαίτερα εντυπωσιασμένος. Το έζησε σε μια απ’ τις επισκέψεις του στον αείμνηστο Γέροντα Παϊσιο του Αγίου Όρους. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό γιατί αναφέρεται στις περιπτώσεις εκείνες, που ο Πανάγαθος Θεός καλεί κοντά Του ανθρώπους που πρόκειται να καταστραφούν ψυχικά. Σαν παντογνώστης και προγνώστης , γνωρίζει το μέλλον, και, αν βλέπει ότι πρόκειται να φθαρούν απ’ την αμαρτία και να χάσουν την αιωνιότητα, απλώνει το χέρι Του και τους παίρνει. Αυτό συμβαίνει αρκετές φορές. Το βεβαιώνει κι η Αγία Γραφή. Δεν αφορά, βέβαια, όλες τις περιπτώσεις. «Τις έγνω νουν Κυρίου;». Η εμπιστοσύνη όμως στην αγάπη Του πρέπει να είναι δεδομένη σε κάθε περίπτωση. Είπε λοιπόν:

«Ανάμεσα στους ανθρώπους που βρήκαμε να περιμένουν έξω απ’ το φτωχικό κελλάκι του Γέροντα Παϊσίου, ήταν και ένας πατέρας αρκετά ηλικιωμένος. Μόλις είδε το Γέροντα, άρχισε να φωνάζει, να διαμαρτύρεται και να κατηγορεί το Θεό, γιατί μέσα σε έξι μήνες πέθαναν και τα δύο αγόρια του!

-         «Δε μου άφηνε τουλάχιστον τον ένα; Τι Θεός αγάπης είναι αυτός;», έλεγε αγανακτισμένος και ωρυόταν . Ο Γέροντας ήταν σιωπηλός. Δεν έβγαλε λέξη .Αποσύρθηκε όμως για αρκετή ώρα μέσα στο κελλάκι του, προφανώς για να προσευχηθεί. Όταν βγήκε, τον φώναξε κοντά του και του είπε:

-         Δε μου λες, ο ένας σου γυιός ήταν αρραβωνιασμένος;

-         Ναι, Γέροντα, απάντησε πιο μαλακά τώρα εκείνος.

-         Το ήξερες πως την ίδια κοπέλα την ήθελε κι ο άλλος;

Συντετριμμένος ο πριν οργισμένος πατέρας, κάτω απ’ το διεισδυτικό βλέμμα του ανθρώπου του Θεού αναγκάστηκε να πει κάπως ντροπιασμένος:

-         Κάτι είχα καταλάβει…

-         Α, κάτι είχες καταλάβει…, του είπε ο Γέροντας λίγο επιτιμητικά και μετά πρόσθεσε:

-         Λοιπόν, βρίσκονταν στα πρόθυρα να σκοτώσουν ο ένας τον άλλον, και θα το έκαναν, αν δεν τους έπαιρνε ο Θεός! Άιντε, πήγαινε στην ευχή του Θεού, και να Τον ευχαριστείς, γιατί θα είχες δυο φονιάδες , δυο αδελφοκτόνους. Ενώ τώρα έχεις στον ουρανό δυο ψυχές, που μπορούν να περιμένουν το έλεος του Θεού!

Όλοι είχαμε μείνει άφωνοι μπροστά σ’ αυτή την αποκάλυψη και σταυροκοπηθήκαμε!...»

Από το βιβλίο «Μηνύματα από τον Ουρανό»

Έκδοσις Ι. Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας

Δωρίδα 2005

από το http://talantoblog.blogspot.gr/

ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ: «ΤΟ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΥΓΟΥΜΕ ΣΤΟ ΘΕΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ»

ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ: «ΤΟ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΥΓΟΥΜΕ ΣΤΟ ΘΕΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ»

    BriefingNews.gr

Το να βλέπουμε τα πάθη μας, να λυπόμαστε γι’ αυτά και να καταφεύγουμε στο Θεό, ζητώντας τη θεραπεία της ψυχής μας, είναι η καλή αρχή του καλού δρόμου.

Βλέπετε να υπάρχει μέσα σας η διάθεση για την απαλλαγή από τα πάθη; Αν ναι, να προσέχετε καθημερινά τον εαυτό σας, να φοβάστε τις πτώσεις και να φυλάγεστε με κάθε τρόπο από τις αιτίες της αμαρτίας. Έτσι, με τον καιρό, τα πάθη εξασθενούν. Αλίμονο στη ψυχή, που θα φτάσει στην αναίδεια να πει: «Τίποτα δεν φοβάμαι!». Αυτή η εγωιστική αφοβία είναι η αρχή της πτώσεως και της καταστροφής της.

Πάντως, και όταν αγωνιζόμαστε με καλή προαίρεση εναντίον των παθών, πρέπει ν’ αποφεύγουμε τις αδιάκριτες ακρότητες. Πρέπει να γνωρίζουμε το μέτρο και τα μέτρα μας. Αλλιώς θα κυριευθούμε από αθυμία και στη συνέχεια από απελπισία. Παρ’ όλες τις αδυναμίες μας, ας μην αμφιβάλλουμε ότι ο Θεός μας αγαπάει και θέλει τη σωτηρία μας. Επομένως, αν δεν παραδινόμαστε θεληματικά στα πάθη, Εκείνος θα μας προφυλάξει από τις πτώσεις.

Το δέντρο που έχει ριζώσει βαθιά στη γη, λυγίζει κάτω από το δυνατό άνεμο, αλλά σηκώνεται πάλι όρθιο, όταν αυτός κοπάσει. Το ίδιο συμβαίνει και με τη ψυχή. Ας λυσσομανούν εναντίον της τα πάθη, ας την ταρακουνούν κι ας τη λυγίζουν πρόσκαιρα. Φτάνει η ρίζα να μην πειραχθεί. Και ρίζα είναι η σταθερή απόφαση της ψυχής να μην υποχωρήσει στην αμαρτία ως το θάνατο.
(Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, Χειραγωγία στην πνευματική ζωή, Ι. Μ. Παρακλήτου, Έκδ. ε΄, σ. 88) 

ΑΠΌ ΤΟ http://www.agioritikovima.gr/

Ιάπωνας παλαιστής βαφτίστηκε Ορθόδοξος Χριστιανός Αρχική σελίδα \ Θεματικές κατηγορίες \ Άρθρα - Ανακοινώσεις - Επίκαιρα \ Ιάπωνας παλαιστής βαφτίστηκε Ορθόδοξος Χριστιανός Ιάπωνας παλαιστής βαφτίστηκε Ορθόδοξος Χριστιανός Γράφει ο Αιμίλιος Πολυγένης / Romfea.gr Από τα παιδικά του χρόνια ασχολήθηκε με τις πολεμικές τέχνες, οι οποίες τον ώθησαν στην μελέτη των παραδοσιακών ανατολικών θρησκειών και ειδικά στον Βουδισμό. Μετά από διάστημα πολλών χρόνων ο Τοκάσι Κίσι γνώρισε τον Χριστιανισμό, με αποτέλεσμα να διαβάσει πάρα πολλά βιβλία. Ο Χριστιανισμός για τον Τοκάσι ήταν μια ακόμη ηθική διδασκαλία και φάνηκε σ΄ αυτόν κάτι σαν τον Βουδισμό. Μετά από μια επίσκεψή του στην Ρωσία, ένιωσε εσωτερικά μια επιθυμία να μάθει περισσότερα για την ορθοδοξία. Η επιθυμία του να γίνει Χριστιανός έγινε ακόμη πιο ισχυρή μετά την επιστροφή του στην Ιαπωνία, όπου μετά από Κατήχηση στην Ιαπωνική γλώσσα, αναγνώρισε την Ορθόδοξη Εκκλησία. Επισκεπτόμενος πριν λίγο καιρό ξανά την Ρωσία, ανακοίνωσε την επιθυμία του να βαπτισθεί Ορθόδοξος Χριστιανός. Τελικά με ευλογία του Μητροπολίτη Μπέλγκοροντ κ. Ιωάννη, ο Ιάπωνας μαχητής πολεμικών τεχνών, βαπτίστηκε και έλαβε το όνομα του Αγίου και Βαπτιστού Ιωάννη. Πηγή: http://www.romfea.gr/