Ο ΦΟΒΟΣ ΣΤΗΝ ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Ο ΛΑΟΣ Ο ΚΑΘΗΜΕΝΟΣ ΕΝ ΣΚΟΤΕΙ ΚΑΙ ΣΚΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ο ΦΟΒΟΣ ΣΤΗΝ ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Ο ΛΑΟΣ Ο ΚΑΘΗΜΕΝΟΣ ΕΝ ΣΚΟΤΕΙ ΚΑΙ ΣΚΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ Ο φόβος στην κινέζικη κοινωνία Ο ΦΟΒΟΣ ΣΤΗΝ ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Ο ΛΑΟΣ Ο ΚΑΘΗΜΕΝΟΣ ΕΝ ΣΚΟΤΕΙ ΚΑΙ ΣΚΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ π. Ιωνάς Μούρτος Ζώντας στην Ταϊβάν στο ξεκίνημα της ορθόδοξης εκκλησίας, η αγάπη μου για τους Κινέζους έγινε μεγαλύτερη. Βέβαια είχε αρχίσει από τα φοιτητικά χρόνια και τώρα έδωσε η χάρη του Θεού να βρίσκομαι εδώ να τελώ την Θεία Λειτουργία και έτσι η χάρη και η αγάπη του Θεού να γίνονται αισθητά στην Ταϊβάν. Συζητώντας με διάφορους ταϊβανέζους που σιγά σιγά έτυχε να γνωρίσω μου έκανε εντύπωση το ότι δεν είχαν αρκετή θα έλεγα χαρά. Έγινε πιο φανερό αυτό από την παρατήρηση κάποιου φίλου όταν κοιτάζανε φωτογραφίες από τα μαγαζιά για γάμους. – πρέπει να εξηγήσω ότι ο κινεζικός γάμος γίνεται σε εστιατόριο, απλά τρώνε μαζί, η νύφη αλλάζει φορεσιές διάφορες για να δείξει ότι έχει λεφτά, δεν υπάρχει κάποια έννοια μυστηρίου, μια απλή υπόκλιση στους προγόνους, όμως βγάζουν καλλιτεχνικές φωτογραφίες στα αξιοθέατα της πόλης ντυμένοι γαμπροί και νύφες-.  Μα αυτοί δεν γελάνε - είπε με απορία! Έχουν τόσο φόβο μέσα τους. Πράγματι, κοίταξα πολλές φωτογραφίες και όλες δείχνουν το ίδιο. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τον φόβο εδώ. Σιγά σιγά ο φόβος άρχισε να μπαίνει πιο φανερά στην καρδιά μου, από διάφορες κρυφές ρωγμές και πληγές που δεν είχαν κλείσει. Βλέπετε είμαι και εγώ τώρα κινέζος, αγαπώ τόσο πολύ αυτό το λαό και αυτό τον τόπο, μου φαίνεται τόσο οικείος που κάποιοι μου λένε πως είμαι μετεμψύχωση κινέζου. Εγώ γελώ καλόκαρδα και τους λέω πως υπάρχουν και άλλες αιτίες που μπορεί να νιώθει κανείς έτσι, και όχι η μετεμψύχωση. Ο φόβος όμως μπήκε για τα καλά στην καρδιά μου όταν επισκέφθηκα την έκθεση θιβετιανού βουδισμού στο μουσείο θρησκειών. Εκεί η ευγενική μου φίλη ξεναγός μου εξήγησε τα διάφορα εκθέματα, μου είπε, βλέπεις αυτά τα τύμπανα, είναι από κρανία μικρών παιδιών και η μεμβράνη από το δέρμα τους, αυτές οι σάλπιγγες από κόκαλα ανθρώπινα, αυτή η στολή του λάμα, είναι εξ ολοκλήρου φτιαγμένη από δέρμα ανθρώπινο και κόκαλα, από πεθαμένους φυσικά... ένοιωσα κάτι κρύο, κάτι κακό. Ακόμα και μετά, στην έξοδο, όπου πουλούσαν μικροαντικείμενα αναμνηστικά, κάτι με σταμάτησε πριν αγοράσω, και ρώτησα. αυτή η τσατσαρούλα από τί είναι φτιαγμένη; Από κόκαλα ανθρώπινα φυσικά είπε η κοπέλα, όλα είναι από νεκρούς... καλά είπα δεν πειράζει, θα πάρω άλλη φορά. Μου ήρθαν στο νου οι στίχοι του Τ.Σ. Ελλιοτ «όμως σε οστά ανάμεσα στεγνά σέρνεται η τύχη μας. Για να κρατήσει ζωντανή τη μεταφυσική μας». (Ψίθυροι Αθανασίας). Και τότε σαν ένα πέπλο να τραβήχτηκε από τα μάτια μου, πολλά άρχισαν να εξηγούνται μέσα μου. Ο φόβος. Αυτός κυβερνά την κινεζική και γενικότερα την κοινωνία των ανατολικών λαών. Ο φόβος βρίσκεται παντού. Κατ’ αρχήν ο φόβος των φαντασμάτων. Παντού υπάρχουν φαντάσματα, πολλοί μάλιστα μου είπαν ότι τα είδαν κιόλας. Είναι πολύ φυσικό να πεις σε ένα ξενοδοχείο «φάντασμα!», θα σε πιστέψουν, θα τρομοκρατηθούν, θα κάψουν χάρτινα χρήματα, θα ικετέψουν το φάντασμα να μην τους κάνει κακό. Είναι πολύ χαρακτηριστικό αυτό, «σε παρακαλώ μη με βλάψεις ... πάρε αυτά...». Στην αρχή δεν τους πίστευα μα τώρα πια δεν είμαι τόσο σίγουρος, θυμούμενος τα συναξάρια των μαρτύρων, των Αγίων ειδικά της ερήμου, το πως χτίστηκε η Λαύρα από τον Άγιο Αθανάσιο στο Αγ. Όρος κτλ. Ναι είναι εδώ η χώρα που κυριαρχεί ο διάβολος. Xάρη σε αυτούς που βοηθούν αυτήν την ιεραποστολή γίνεται εδώ λειτουργία, έρχεται η χάρη του Θεού. Ποια είναι αυτά τα φαντάσματα; Αυτοί που έχουν βρει βίαιο θάνατο, άλλοι που οι συγγενείς δεν τους πρόσφεραν τις απαραίτητες θυσίες, η και ετάφησαν σε λάθος ημερομηνία, η με λανθασμένο προσανατολισμό του τάφου, αλλά και διάφοροι δαίμονες, από τους πολλούς του κινεζικού πανθέου. Είναι φανερό πόσο αβάσταχτη είναι εδώ η κυριαρχία της φύσης πάνω στην ανθρώπινη μοίρα. Το λεγόμενο φογκ σουει, δηλ. ο κατάλληλος συνδυασμός των φυσικών ιδιοτήτων ενός κτηρίου, προσανατολισμός, χώρος, φωτισμός, θέση πόρτας, παραθύρου κτλ, ώστε να βρίσκονται σε αρμονία με το λεγόμενο γινκ γιανγ, δηλ τις δυο συζυγείς δυνάμεις που ρυθμίζουν τοσύμπαν. Συνεπώς η φύση κυριαρχεί αδυσώπητα πάνω στην ανθρώπινη μοίρα, μπορεί να σε καταστρέψει χωρίς καμία λογική, χωρίς άλλη αιτία. Προχωρώντας βαθύτερα, στην οικογένεια βλέπουμε το αληθινό δράμα. Πρέπει να προσφέρεις κατάλληλες θυσίες κάθε 2 βδομάδες περίπου στους προγόνους, στο τραπέζι που κάθε οικογένεια έχει στο σπίτι για αυτό το σκοπό. Αν δεν το κάνεις σωστά, η ψυχή του πατέρα της μάνας, θα γίνει πεινασμένο φάντασμα και δεν θα δεις άσπρη μέρα. Μου φάνηκε αδιανόητο αυτό για μας τους Έλληνες. Πως είναι δυνατόν να διανοηθούμε πως οι ψυχές των νεκρών μας θα προσπαθούν να μας βλάψουν, έστω κι αν δεν τους θυμόμαστε, έστω και αν δεν τους μνημονεύουμε σωστά; Αντίθετα, σε δύσκολες στιγμές τους επικαλούμεθα κιόλας, αδειάζουμε τον πόνο μας. Μετά μου πέρασε η ιδέα, χωρίς φυσικά να θέλω – ούτε μπορώ άλλωστε - να κάνω τον ψυχολόγο- πως αυτό θα μπορούσε να είναι μια υποσυνείδητη αντίδραση των παιδιών στους προγόνους λόγω της συμπεριφοράς τους. Γιατί στην κινεζική οικογένεια δεν υπάρχει προσωπική ζωή. Υπάρχει η οικογένεια πάνω από όλα, ο πατέρας αφέντης «padre padrone», η μάνα που μπορεί διαφεντεύει τη ζωή των παιδιών. Αυτοί θα πούνε τι να σπουδάσεις, ποιον η ποια να παντρευτείς και αν δεν τους αρέσει, τη διώχνουν, μπορείς να πάρεις άλλη. Γι αυτό και ήταν κανόνας στο παρελθόν, όχι ασύνηθες τώρα, η πολυγαμία, και τώρα μάλιστα να γνωρίζουν οι σύζυγοι η μια την άλλη. Και φυσικά δεν φιλάνε ούτε χαϊδεύουν τα παιδιά. Μετά από όλα αυτά, οι γονείς, κυριολεκτικά πεινασμένα φαντάσματα που ρουφούν τη ζωή των παιδιών σε τούτη τη ζωή, είναι φυσικό να προβάλλονται ασυνείδητα – αφού κανείς δεν τολμά συνειδητά- στην άλλη ζωή ως φαντάσματα. Ο φόβος εκφράζεται επίσης σαν θαυμασμός προς την δύναμη, γι αυτό αν και στην αρχή δεν ήθελα να το πιστέψω, το παραδέχτηκα, όταν επισκέφτηκα ένα ναό που είναι αφιερωμένος στους ιδρυτές της σύγχρονης κινεζικής δημοκρατίας, δρ. Σαν Υετ Σαν, και Τσαγκ Κα¨ Σεκ!!! Ναι είχαν τα αγάλματα τους στο βωμό, προσέφεραν θυσία, Γιατί είχαν δύναμη... και ναι μεν ήταν πραγματικά μεγάλοι άνδρες και έφεραν τη δημοκρατία στη Κίνα, αλλά όχι και θεοί. Όπως έμαθα δε, στην Κίνα αρκετοί λατρεύουν τον Μάο σαν θεό, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να το εμποδίσει. Ακόμα και σε σκύλο προσεύχονται, υπάρχει ναός, σε οτιδήποτε έχει δύναμη, γιατί η δύναμη είναι που μετράει εδώ. Σιγά σιγά προσπαθούμε να ξετυλίξουμε το σκοτεινό και κρύο κουβάρι του κινεζικού φόβου. Πίσω από όλα κρύβεται ο φόβος του θανάτου. Ακόμα όταν πεθάνεις χρειάζεσαι λεφτά, γι αυτό βάζουν πολλά λεφτά στις τσέπες των πεθαμένων. Ναι είναι αλήθεια. Και πρέπει να έχεις φροντίσει να σου γίνει καλή κηδεία, τον κατάλληλο χρόνο (μπορεί να σε κρατάνε στο σπίτι 3-4 μήνες στο φέρετρο), γιατί αν δεν γίνει, θα γίνεις φάντασμα, θα τυραννάς αυτούς που τυραννούσες στη ζωή αυτή δηλαδή. Πρέπει να έχεις βρει και τυπικά υιοθετήσει αρσενικό παιδί αν δεν έχεις. Γιατί μόνο αυτό έχει δικαίωμα να σε κηδέψει. Αγοραπωλησίες παιδιών είναι συνηθισμένο.  Και αν είσαι γυναίκα και πέθανες ανύπαντρη, τότε γίνεται και γάμος με το φάντασμα σου. Ρίχνουν λεφτά στο δρόμο, ο πρώτος που θα τα σηκώσει, υποχρεωτικά θα παντρευτεί το φάντασμα, σε κανονική γαμήλια τελετή... Για μένα το πιο δραματικό στοιχείο αυτό του φόβου είναι η έλλειψη αγάπης. Είναι απίστευτο σε ένα τέτοιο πολιτισμό να υπάρχει τόσο λίγη έκφραση αγάπης. Θεωρείται πολύ κακό, αγένεια, στην πράξη δεν λέγεται ποτέ, η λέξη σε αγαπώ, μεταξύ ανθρώπων που πρόκειται να παντρευτούν!! Ακόμα και στο πανεπιστήμιο που πάω, όταν μάθαμε αυτή τη λέξη, μας είπαν πως γενικά οι κινέζοι δεν τη λένε. Στην Ιαπωνία εισήχθη ως λέξη από την Κίνα, τον 5ο αιώνα... δεν υπήρχε.... Ίσως γι αυτό και δεν τολμούν να εκφράσουν γενικότερα τα συναισθήματα τους, δεν υπάρχει χορός, τραγούδι. Η ψυχολογία θα έχει πολλά να πει για την απαγόρευση και καταναγκαστική συμπεριφορά του μη εκφράζεσθαι στην Κίνα. Ειδικά στην Ταϊβάν υπάρχει ένας βαθύς φόβος για το μέλλον.Φοβούνται ότι η κομμουνιστική Κίνα θα επιτεθεί κάποτε και θα καταστρέψει τα πάντα. Γι αυτό και προσπαθούν με κάθε τρόπο να βρουν και δεύτερο διαβατήριο, ώστε να μπορούν να διαφύγουν στο εξωτερικό. Αυτός ο εφιάλτης πολλές φορές δεν αφήνει να σκεφτεί κανείς μακροπρόθεσμα το μέλλον της οικογένειας και της δουλειάς του. Ο γάμος εδώ είναι περισσότερο μια ανάγκη, μια υπακοή στους γονείς, μια οικονομική συμφωνία, ένας τρόπος επιβίωσης για το μέλλον και πολύ λιγότερο μια κοινωνία αγάπης δυο ανθρώπων, τουλάχιστον όπως την εννοεί ο χριστιανισμός.  Εδώ το άτομο είναι κυριολεκτικά κλεισμένο στον εαυτό του, ασφυκτιά από τον φόβο του θανάτου και της ανασφάλειας, και έτσι κλείνεται σε ένα τάφο από τούτη τη ζωή. Πώς να αγαπήσεις μετά;  Αυτός που φοβάται σκέφτεται μόνο τον εαυτό του, κυριολεκτικά αυτό είναι η γεύση του θανάτου. Γιατί ο ατομισμός είναι θάνατος, ο θάνατος φέρνει τον φόβο και έτσι ζει κανείς στον σκοτεινό φαύλο κύκλο του φόβου όπως λέγει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, «Η τέλεια αγάπη έξω βάλλει τον φόβον.... ότι ο φοβούμενος ου τετελείωται εν τη αγάπη.» Ναι, δεν υπάρχει αγάπη στην κινεζική κοινωνία. Δεν υπήρξε ποτέ για την ακρίβεια στην κινεζική σκέψη. Μόνο ο Μο Τσε, φιλόσοφος που έζησε περί το 479-381 π.Χ. μίλησε για πανανθρώπινη αγάπη, όχι σαν την χριστιανική αλλά καθαρά ωφελιμιστικής υφής, αναγκαία για την ειρηνική ύπαρξη κοινωνίας, κράτους και κρατών. Όμως η ιδέα του δεν έγινε ποτέ αποδεκτή, πολεμήθηκε από τους κομφουκιστές και γενικά απορρίφθηκε από την κινεζική κοινωνία. Πρέπει πρώτα να αγαπάς την οικογένεια σου, πολύ λιγότερο, ξεκινώντας από ομόκεντρους κύκλους τον υπόλοιπο κόσμο. Δηλ,τους φίλους, τους συμπολίτες κτλ. Λέγοντας «αγαπάς» δεν εννοούν οι κινέζοι αυτό το που εννοούμε εμείς. Θα λέγαμε μια σχέση συμφέροντος. Γιατί δεν αγαπούν ούτε τον θεό η τους θεούς. Είναι για μένα μια συγκλονιστική ανακάλυψη ο τρόπος που προσεύχονται. Θεέ μου δώσε μου λεφτά και θα σου δώσω ένα ποσοστό! Κάνε να κερδίσω το λαχείο και θα σου δώσω τόσα τα εκατό, η θα φέρω μια γυναίκα να χορέψει για σένα, η κάτι παρόμοιο. Πέρυσι έφεραν από την Κίνα ένα μικρό λείψανο του Βούδα, ένα δάχτυλο του (αν και αρκετοί αμφισβήτησαν την αυθεντικότητα του) για προσκύνημα στην Ταϊβάν. Χιλιάδες κόσμος πέρασε να προσκυνήσει. Όμως στην εφημερίδα είδα τον επικεφαλής μοναχό που το έφερε που δήλωνε. Σας παρακαλώ, μη ζητάτε από τον Βούδα να κερδίσετε το λαχείο, ζητήστε ειρήνη κτλ... Οι άνθρωποι εδώ δεν αγαπούν τον θεό, δεν διανοούνται τέτοιο πράγμα. (μιλάω γενικά για την συντριπτική πλειοψηφία των κινέζων που πιστεύουν σε ένα κράμα βουδισμού, ταοϊσμού, προγονολατρείας, και προλήψεων). Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το θεό, επειδή φαίνεται πως έχει δύναμη που μπορούν να εκμεταλλευτούν, επικαλούμενοι τον θεό καιτάζοντας διάφορα πράγματα, για να ξεφύγουν από τον φόβο της μοίρας. Είναι κάτι το τραγικό αυτή η έλλειψη αγάπης. Φυσικά προσπαθούν να ελέγξουν την μοίρα με το κατάλληλο φογκ σουει, δηλ την γεωμαντεία, την δύναμη των κρυστάλλων, κτλ. Επειδή η σχέση με τον θεό δεν είναι σχέση αγάπης, ίσως γι' αυτο και οι αποκρουστικές μορφές δαιμόνων και θεών στους ναούς. Είναι επίσης και οι βαθιές ενοχές, που δεν βρίσκουν διέξοδο, δεν βρίσκουν λύση, πως άλλωστε – δεν γνωρίζουν την εξομολόγηση- που επιτείνουν τον φόβο, που προσπαθούν να εξαγοράσουν λύτρωση με δωρεές σε ναούς. Είναι ο φόβος της τιμωρίας και της κόλασης που σε κρατάει τίμιο, είναι οι μορφές των δαιμόνων στους ναούς που απειλούν. Οι πιο πνευματικοί άνθρωποι ζητάνε μόνο ειρήνη, αρμονία, ειρήνη γιατί ξέρουν τι σημαίνει να ζεις στο φόβο όχι όμως και αγάπη, όχι δεν ζητούν να αγαπήσουν το θεό, δεν το διανοούνται. Άλλωστε κατά τον Κομφούκιο αλλά και τον βούδα δεν έχει νόημα να αναζητάς τον θεό, να θέλεις να μάθεις ποιος είναι, δεν είναι σωστό, δεν θα το μάθεις ποτέ, είναι κακό να ψάχνεις. Κοίτα το τώρα, το σήμερα, και πως θα ζήσεις καλύτερα και μη σε ενδιαφέρει αυτό που δεν μπορείς να καταλάβεις, άρα πολύ περισσότερο δεν έχει νόημα να αγαπάς κάτι που δεν γνωρίζεις καθόλου. Ο φόβος γίνεται επίσης βαθύτερος λόγω των κρυφών ψυχολογικών συνεπειών της μετεμψύχωσης, της θεωρίας που κυριαρχεί στην Άπω Ανατολή. Πληρώνω αμαρτίες που δεν θυμάμαι, που έκανα σε άλλη ζωή, ζω σε ένα κλοιό κυριολεκτικά μετεμψυχώσεων, ο νόμος κυριαρχεί αδυσώπητα πάνω μου γιατί δεν μπορώ να τον αλλάξω. Πρέπει να πληρώσω, δεν υπάρχει συγνώμη, άφεση, δεν σπάει αυτός ο κύκλος του τρόμου. Έχω το σώμα μου μα δεν μπορώ να το αγαπήσω, σαν κινέζος, αφού δεν έχει αξία, μόνο η ψυχή έχει, το σώμα είναι η φυλακή της ψυχής. Η επίδραση της μετεμψύχωσης είναι από τις σημαντικότερες αιτίες του ελλείμματος αγάπης στους ασιατικούς λαούς. Διότι όταν μια ανθρώπινη καρδιά αγαπά, λέει στον άλλο «σε αγαπώ για πάντα». Όμως πως να διανοηθείς να αγαπήσεις για πάντα, όταν ξέρεις πως θα μετεμψυχωθείς σύντομα – πόσα χρόνια θα ζήσουμε άλλωστε- σε γυναίκα, άντρα, ζώο, θα «αγαπήσεις» πολλούς άνδρες, γυναίκες ζώα κτλ; Τότε ποια είναι η ποιότητα της σχέσεως σου εδώ; Πίσω από όλα αυτά γίνεται φανερή η απουσία του προσώπου. Δεν υπάρχει αυτή η έννοια στην κινεζική κοινωνία, ούτε γενικότερα στις ανατολικές κοινωνίες, είναι άλλωστε η αποκάλυψη του Θεού μας, της Αγίας Τριάδος η αποκάλυψη του προσώπου. Διότι μόνο αν είμαι πρόσωπο μπορώ να αγαπήσω αληθινά. Για τους ανατολικούς λαούς ο Θεός δεν είναι αγάπη, είναι μόνο κάθε τι που έχει δύναμη που με κάποιο τρόπο μπορώ να εκμεταλλευτώ. Ακόμα και στον βουδισμό, που θεωρείται η πιο πνευματική έκφραση της ανατολής, και μιλά για την αγάπη, έχει τους λεγόμενους μποντισάτβα – που αρνούνται να γίνουν βούδες πριν σώσουν τον κόσμο- η έννοια της αγάπης είναι συναισθηματική και όχι βαθύτερα υπαρξιακή διότι δεν υπάρχει το πρόσωπο, η υποστατική αρχή που έλεγε ο αείμνηστος π. Σωφρόνιος. Πρέπει να σώσεις τον εαυτό σου, μόνο αυτό έχει σημασία σε τελική ανάλυση εξαφανίζοντας το εγώ στην νιρβάνα. Πρόσωπο δεν υπάρχει, είναι ένα σύνολο στιγμιαία μεταβαλλόμενων ιδιοτήτων. Αφού δεν υπάρχει πρόσωπο δεν υπάρχει αγάπη. Είναι διαφορετικό να έχεις αγάπη και διαφορετικό να είσαι αγάπη. Ο θεός μας είναι αγάπη γιατί είναι κοινωνία τριών προσώπων. Είναι Πατέρας όχι γιατί μας αγαπά, αλλά μόνο και μόνο γιατί έχει Υιό, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Ο βούδας δεν ήξερε παρά μόνο τον ανθρώπινο τρόπο υπάρξεως, άτομα εν αντιθέσει, και επενόησε την θεωρία του. Όμως υπάρχει και άλλος τρόπος ύπαρξης, ο τριαδικός, το είναι εν κοινωνία. Αυτό είναι και η πιο βαθιά μας συνεισφορά και ιεραποστολική τακτική στον κινεζικό λαό. Οι κινέζοι μιλούν για την ενότητα, θεωρούν τον χριστιανισμό σαν διάσπαση, όμως ζουν κάτω από την βαριά σκιά του φυσικού νόμου, και μάλιστα του δυαδισμού, του γινγκ και γιαγκ, θεωριών για ενέργειες κτλ, που δεν έχουν καμία λογική στήριξη, ενώ η μόνη ενότητα είναι η κοινωνία των προσώπων που φανερώνει η τριαδική θεολογία. Επειδή για τους κινέζους η αλήθεια δεν είναι πρόσωπο, έγινε ένα συνοθύλευμα παράξενων και αντιφατικών θεωριών. Η θεολογία του άκτιστου φωτός είναι η μόνη σωτήρια της κινεζικής και γενικά ανατολικής σκέψης που είναι τόσο προσκολλημένη στην φύση, κατ’ εξοχήν στην Ιαπωνία. Δεν είναι η αρμονία αυτό που συνιστά κάθε ομορφιά στην φύση αλλά η Θεοφάνια, η παρουσία του άκτιστου φωτός, που έκανε τα ρούχα του Χριστού να γίνουν επίσης φως, που έκανε την βάτο φως, που έκανε το όρος Σινά φως. Το άκτιστο θειο φως είναι η μόνη σωτηρία από τον φόβο της κόλασης, των φοβερών κολάσεων με 28 διαβαθμίσεις (στο τελευταίο πάνε οι κακοί δάσκαλοι.). Διότι για μας το άκτιστο θειο φως είναι το πυρ της κολάσεως. Έχουμε πολλά να δώσουμε έστω και τόσο καθυστερημένα, έστω και τόσο αργά στους λαούς της ανατολής. Όταν με ρωτούν γιατί ήρθα εδώ, όταν κάποιοι προτεστάντες φίλοι, μου είπαν γιατί δεν κάνω ιεραποστολή (δηλ. να χτυπάω την πόρτα, να κρατάω μια Αγία Γραφή και να λέω «αν δεν πιστέψετε θα πάτε στην κόλαση») λέω εγώ: Δεν θέλω να κάνω φτηνό προσηλυτισμό, αλλά να δώσουμε νόημα ζωής, ελευθερίας και αγάπης στους λαούς. Μόνο η ορθόδοξη θεολογία μπορεί να το δώσει. Μόνο μέσα στην Λειτουργία μπορεί κανείς να γίνει αγάπη, και μετά να την μεταδώσει στους γύρω του. Χάρις στον «Άγιο Κοσμά» γίνεται η Θεια Λειτουργία στην Ταϊβάν, στο μικρό μας χώρο, -ναό- της Αγίας Τριάδος. Αυτό είναι και το κυριότερο στην ιεραποστολή. Γι αυτό εκφράζω ξανά στους συνεργάτες που είναι πίσω από ένα μοναχικό στρατιώτη την μεγάλη μας ευγνωμοσύνη, και πάντα μετά τον επίσκοπο μνημονεύω εσάς και τον πρόεδρο κ. Ασλανίδη, ελάχιστη έκφραση ευγνωμοσύνης, και μοιράζομαι μαζί σας τις εντυπώσεις και τις ταπεινές μου σκέψεις, και σας παρακαλώ όλους, εύχεστε για μένα που έχω τόση ανάγκη την προσευχή σας, που ζω σε τόσους πειρασμούς και πολέμους, από δικές μου αμαρτίες και λάθη, αλλά και σε τόση μοναξιά. ierapostoliko

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ, ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

Συντάχθηκε απο τον/την Kiriakos Diamantopoulos

Τετάρτη, 29 Ιούνιος 2011 00:48

Γιορτάζουμε σήμερα 29 Ιουνίου, ημέρα μνήμης των Αγίων Πέτρου και Παύλου, των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων, ας πούμε λίγα λόγια: Ο Πέτρος καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και ήταν γιος του Ιωνά, αδελφός του Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτόκλητου. Ο Πέτρος και ο Ανδρέας ήταν ψαράδες στη λίμνη Γεννησαρέτ. Είχε νυμφευθεί στην Καπερναούμ, όπου έμενε οικογενειακά μαζί με την πεθερά του. Όπως μας πληροφορεί το Ευαγγέλιο, όταν ο Ιησούς έφθασε στη λίμνη της Γεννησαρέτ συνάντησε τους δυο αδελφούς Πέτρο και Ανδρέα οι οποίοι έριχναν τα δίχτυα τους. Αμέσως μετά την κλήση τους, άφησαν τα δίχτυα και τις οικογένειές τους και τον ακολούθησαν. Ψαράς στο επάγγελμα, ήταν τύπος αυθόρμητος, ορμητικός, και τη ζωή του κοντά στο Χριστό τη μαθαίνουμε από τα τέσσερα Ευαγγέλια, ενώ την αποστολική του δράση, από τις πράξεις των Αποστόλων. Έγραψε και δύο Καθολικές Επιστολές, μέσα στις οποίες να τι προτρέπει τους χριστιανούς: «Νήψατε, γρηγορήσατε, ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη» (Α΄ Πέτρου, ε΄ 8). Δηλαδή εγκρατευθείτε, γίνετε άγρυπνοι και προσεκτικοί. Διότι ο αντίπαλος και κατήγορός σας ο διάβολος, σαν λιοντάρι που βρυχάται, περιπατεί με μανία και ζητάει ποιον να τραβήξει μακριά από την πίστη και να τον καταπιεί. Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, ο Πέτρος, δίδαξε το Ευαγγέλιο στην Ιουδαία, στην Αντιόχεια, στον Πόντο, στην Γαλατία, στην Καππαδοκία, στην Ασία και τη Βιθυνία. Κατά την παράδοση (που σημαίνει ότι δεν είναι απόλυτα ιστορικά διασταυρωμένο) έφτασε μέχρι την Ρώμη, όπου επί Νέρωνος (54-68μ.Χ.) υπέστη μαρτυρικό θάνατο, αφού τον σταύρωσαν χιαστί, με το κεφάλι προς τα κάτω περί το έτος 64 μ.Χ. Ο δε Παύλος γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας σε ένα χωρίο που ονομάζεται Γίσχαλα και στην αρχή ήταν σκληρός διώκτης του Χριστιανισμού. Το 36 μ.Χ. περίπου, όταν κάποτε μετέβαινε στη Δαμασκό για να διώξει και εκεί χριστιανούς, έγινε θαύμα στο οποίο φανερώθηκε ο Χριστός, ο οποίος τον πρόσταξε να πάει στον Ανανία ο οποίος τον κατήχησε και τον βάπτισε. Έτσι, έγινε ο μεγαλύτερος κήρυκας του Ευαγγελίου, θυσιάζοντας μάλιστα και την ζωή του γι’ αυτό. Ονομάστηκε ο πρώτος μετά τον Ένα και Απόστολος των Εθνών, λόγω των τεσσάρων μεγάλων αποστολικών περιοδειών του. Είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας της Ελλάδος. Συνέγραψε 14 επιστολές προς τις Εκκλησίες τις οποίες εκείνος ίδρυσε. Τη ζωή του με τις περιπέτειές του θα τα δει κανείς, αν μελετήσει τις Πράξεις των Αποστόλων, αλλά και τις 14 Επιστολές του στην Καινή Διαθήκη. Ο Απόστολος Παύλος θέλει κάθε χριστιανός, όπως και ο ίδιος, να αισθάνεται και να λέει: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Προς Γαλάτας β΄ 20). Δηλαδή, δε ζω πλέον εγώ, ο παλαιός άνθρωπος, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός. Και ακόμα, «τα πάντα και εν πάσι Χριστός» (Προς Κολασσαείς γ΄ 11). Να διευθύνει, δηλαδή, όλες τις εκδηλώσεις τις ανθρώπινης ζωής μας ο Χριστός. Ο Απόστολος Παύλος υπέστη μαρτυρικό θάνατο (χωρίς να είναι απόλυτα ιστορικά διασταυρωμένο) δι’ αποκεφαλισμού στη Ρώμη μεταξύ των ετών 64 - 67 μ.Χ. Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!! Απολυτίκιο: Ἦχος δ'. Οἱ τῶν Ἀποστόλων πρωτόθρονοι, καὶ τῆς Οἰκουμένης διδάσκαλοι, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων πρεσβεύσατε, εἰρήνην τῆ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος. Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός ΠΗΓΗ: saint.gr Επιμέλεια: Κυριάκος Διαμαντόπουλος

Δύο δάκρυα με παράπονο και η Παναγιά μάς απάντησε Το μάθημα της Ρητορικής-Κατηχητικής, προχωρούσε, κόντευε η ώρα να τελειώσει, όταν άρχισαν οι ερωτήσεις από τους φοιτητές του πρώτου έτους της Θεολογικής Σχολής «Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης» του Ορθοδόξου Πανεπιστημίου του Κογκό. -Πως πρέπει να πλησιάσουμε τον κόσμο; -Πως θα βοηθήσουμε τον ιερέα της ενορίας μας; -Έχει μεγάλη επαρχία ο ιερέας μας. Είναι υπεύθυνος σε πολλά χωριά, σε πολλές εκκλησίες∙ άλλες από αυτές είναι κτισμένες και άλλες λασποκαλύβες; -Εμείς δεν έχουμε ιερέα. Έχουμε όμως ωραία Εκκλησία με τον κατηχητή μας∙ συγκεντρωνόμαστε και ψάλλουμε. Κάπου-κάπου μας έρχεται ιερέας. Περιμένουμε μήπως και τώρα το Πάσχα έρθει κανείς. Καθένας έλεγε τις δυσκολίες που είχαν στις πόλεις και στα χωριά τους∙ η συζήτηση είχε φουντώσει. Ο Χαράλαμπος από το Bandundu όμως καθόταν σκεπτικός και λυπημένος, κοίταζε τους συμφοιτητές του. Δεν άντεξε∙ δυο δάκρυα έτρεξαν στα μάγουλά του κι ένας αναστεναγμός και ένα παράπονο ξεπήδησαν από μέσα του. -Εμείς ούτε Εκκλησία έχουμε, ούτε υπάρχει κοντά μας καμιά. Τα δάκρυα έπεσαν στο θρανίο. Σιωπή επικράτησε για λίγο. Προσπάθησα να κόψω τη σιωπή για να φύγουμε από την αμηχανία, στην οποία πέσαμε όλοι. - Να το δούμε, Χαράλαμπε, έλα μετά στο γραφείο. Το θαύμα Δεν πρόλαβα να τελειώσω και κτύπησε το τηλέφωνο. Είδα ότι ήταν από μακρυά∙ μήπως είναι τίποτε επείγον, διερωτήθηκα∙ ζήτησα συγγνώμη από τους φοιτητές και το σήκωσα. –Bonjour… Comment ça va? –Ποιος, ποιος; Τότε καταλαβα γνώριμη φωνή αδελφού από το γραφείο της Αδελφότητος Εξωτερικής Ιεραποστολής της Θεσσαλονίκης. –Σεβασμιώτατε, η Παναγία σου στέλνει ένα δώρο, μια Εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Πρέπει να ξεκινήσετε αμέσως. Τα έχασα. Κοιτούσα μια τον Χαράλαμπο, μια το τηλέφωνο. Μπέρδεψα τα λόγια μου. –Θα κοιτάξω, απάντησα. Είμαι στην τάξη, κάτι τέτοιο συζητάμε. Η Παναγία απάντησε στα δάκρυα του Χαράλαμπου. Εζήτησα αμέσως τον υπεύθυνο της ιεραποστολής στην περιοχή του Bandundu, τον κ. Θεόδωρο Φουμουάζα, Κοσμήτορα του Παιδαγωγικού Πανεπιστημίου της Κινσάσας και Αντιπρύτανη του Ορθοδόξου Πανεπιστημίου μας, από εκεί που κατάγεται ο Χαράλαμπος. –Θεόδωρε, η Παναγία μας σάς στέλνει μια Εκκλησία της, του Ευαγγελισμού της, έχετε οικόπεδο; –Ναι, δύο εκτάρια, δικά μας, αρκετός ο χώρος για εκκλησία, σχολείο, ιατρείο. Έχουμε και τρεις φοιτητές στη Θεολογική μας σχολή. Έτοιμοι για δράση. -Τότε προχωράμε. Ένα νέο ιεραποστολικό κέντρο η Παναγία ανοίγει στο Bandundu του Κονγκό. Η Παναγία άκουσε το παράπονο του Χαράλαμπου και απάντησε στα δάκρυα του. Πηγή: http://ierapostoles.gr/?p=1860

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΟΥ-Περί σωφροσύνης και αγνότητος

Γέρων Γερμανός Σταυροβουνιώτης - Πατρικές νουθεσίες Περί σωφροσύνης και αγνότητος ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΟΥ (1906-1982) * Φρόντιζε, όσο το δυνατόν, ο νους σου να 'ναι καθαρός από ρυπαρούς και πονηρούς λογισμούς. Να βλέπης την κτίση και να δοξάζης τον Θεό, όπου από το χώμα έπλασε τα πάντα τόσο ωραία! Και, αντί να βλάπτεσαι από τη θεωρία των όντων, να χαίρεσαι και να δοξάζης τον Θεό, που τα έπλασε όλα με τόση αρμονία, και τα διοικεί με τόση σοφία. * Δεν το γνωρίζεις ότι η πολυυπνία δεν ωφελεί; Γεννά την ακηδία, γεννά και πειρασμούς, κυρίως σαρκικούς. * Πρέπει, παιδί μου, να χρησιμοποιής και κάποιες ειδικές καλές σκέψεις, ή μάλλον να τις μεταχειρίζεσαι κατάλληλα, ώστε ν’ αποδιώκης την ασθένεια της ψυχής σου. Όταν δηλαδή σου έλθη αισχρός λογισμός, εσύ να αντιτάσσης τα εναντία σ’ αυτόν και να φέρνης στον νου σου καλούς, δηλαδή ταπεινούς και άγιους λογισμούς. * Αν έλθη στον λογισμό σου όμορφο πρόσωπο, και έρθουν μαζί αμαρτωλοί λογισμοί, τότε νοερώς να αφαιρής τα ωραία χαρακτηριστικά εκείνου του προσώπου, τα μάτια, τα χείλη κ.λπ., ώστε στη διάνοιά σου να απομένη ένα άσχημο κομμάτι σάρκας. Διευκολύνεις έτσι τον εαυτό σου να διώξη τον αμαρτωλό λογισμό. Θα πης: «Να τι αγαπούσες! Ένα κομμάτι άσχημη σάρκα. Ένα άμορφο πράγμα, που όταν πεθάνη και μπη στον τάφο, θα λειώση και θα καταντήση ακόμη πιο άσχημο και πιο αποκρουστικό». Με τον τρόπο τούτο πείθεται ο λογισμός να μη πειράζη τον άνθρωπο με τα βλεπόμενα. Πείθεσαι ότι αυτό, που αγάπησες εμπαθώς, δεν είναι τίποτε άλλο από φλέγματα, αίματα και ακαθαρσίες. Και έτσι μπορείς και εκδιώκεις τον σαρκικό λογισμό, όπως, χρησιμοποιώντας ένα καρφί, βγάζεις άλλο καρφί. Δηλαδή με τον ένα λογισμό, τον καλό, εκδιώκεται και εκβάλλεται ο άλλος λογισμός, ο κακός. * Η εγκράτεια από τα σαρκικά πάθη είναι η φυσική κατάσταση, ενώ αντίθετα η πτώση στις σαρκικές αμαρτίες είναι στην πραγματικότητα κάτι το αφύσικο. Σήμερα όμως έχει τόσο πολύ παραπλανηθή ο κόσμος, ώστε θεωρεί το φως σαν σκότος και το σκότος σαν φως. Χαρακτηρίζει τους εγκρατείς και σώφρονες 'καθυστερημένους' και 'οπισθοδρομικούς', ενώ αυτούς, που κυλίονται στο βούρκο των σαρκικών ηδονών, τους θεωρεί... προοδευτικούς! Τους θαυμάζει και τους εκθειάζει! Ήλθε η εποχή, που αναφέρει ο Μέγας Αντώνιος, ότι θα βλέπουν αυτοί, που είναι άφρονες, εκείνους, που σωφρονούν, και θα τους θεωρούν σαν παράφρονες, μη μπορώντας να διακρίνουν ότι στην πραγματικότητα παράφρονες είναι οι ίδιοι! * Οι φιλήδονοι καταντούν και αιρετικοί! * Γράφει ο Απόστολος Παύλος «Τούτο γαρ εστι θέλημα του Θεού, ο αγιασμός υμών, απέχεσθαι υμάς από της πορνείας» (Α’ Θεσ. 4, 3). Ο αγιασμός του κάθε ανθρώπου είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένος με την αποφυγή των σαρκικών πτώσεων. Και συνεχίζει. «ειδέναι έκαστον υμών το εαυτού σκεύος κτάσθαι εν αγιασμώ και τιμή, μη εν πάθει επιθυμίας καθάπερ και τα έθνη, τα μη ειδότα τον Θεόν» (Α’ Θεσ. 4, 4-5). Ως Χριστιανοί, έχουμε υποχρέωση να διατηρούμε το σώμα μας αγιασμένο και τιμημένο, διότι η υποδούλωση στις σαρκικές επιθυμίες και ηδονές είναι χαρακτηριστικό όχι των Χριστιανών, αλλά των ειδωλολατρών, που δεν γνωρίζουν τον Αληθινό Θεό. * «Οίδαμεν ότι όταν φανερωθή (ο Χριστός, κατά τη Δευτέρα Του Παρουσία), όμοιοι αυτώ εσόμεθα, ότι οψόμεθα Αυτόν καθώς εστι. και πας ο έχων την ελπίδα ταύτην επ’ αυτώ αγνίζει εαυτόν, καθώς εκείνος αγνός εστι» (Α’ Ιω. 3, 2-3). Με τη Δευτέρα Του Παρουσία ο Χριστός δεν μας χαρίζει υλικά κέρδη, αλλά κάτι, που είναι ασύγκριτα ανώτερο: Τη θέα του Προσώπου Του! Δεν θα το πετύχουμε όμως αυτό, αν δεν αγωνιζώμαστε στην παρούσα ζωή για την αγνότητα και τη σωφροσύνη, έχοντας ύψιστο πρότυπο τον Κύριό μας, ο Οποίος είναι ο κατεξοχήν Αγνός και Σώφρων! * Κανένας άνθρωπος, είτε άνδρας, είτε γυναίκα, ποτέ του δεν μετάνοιωσε που, τηρώντας την εντολή του Χριστού, διατήρησε τον εαυτό του σε σωφροσύνη και παρθενία μέχρι την ημέρα του γάμου του, και στη συνέχεια, σε σωφροσύνη και πιστότητα στον (ή στη) νόμιμο σύζυγό του μέσα στον γάμο του. Έχουν οπωσδήποτε πλούσια την ευλογία του Θεού όσοι τηρούν αυτά! Αντίθετα, εκείνοι, που δεν τα τηρούν αυτά, πολύ ζημιώνονται. * Αυτό, που λέγεται «γενετήσιο ένστικτο», δόθηκε από τον Θεό για ένα σπουδαίο σκοπό, και είναι συνδεδεμένο με ένα «δόλωμα». Ο σπουδαίος αυτός σκοπός είναι η διαιώνιση του ανθρωπίνου γένους, πράγμα που κάνει τον άνθρωπο συνδημιουργό του Θεού, και το «δόλωμα» είναι η ηδονή. Όταν αυτά βαδίζουν μαζί μέσα στον ευλογημένο από την Εκκλησία Γάμο, τότε ο Γάμος προχωρεί μέσα στο θέλημα του Θεού. Αντίθετα, όταν σκόπιμα και εγωιστικά αυτά διαχωρίζονται, τότε η ηδονή καταντά αυτοσκοπός, κι ο αληθινός σκοπός ακυρώνεται. Αυτό αποτελεί μία αφύσικη κατάσταση! Είναι ανατροπή της ζωής, που ο Θεός έθεσε, και συνιστά θανάσιμο αμάρτημα. Για ένα τέτοιο αμάρτημα τιμώρησε ο Θεός παραδειγματικά και τον Αυνάν (βλ. Γεν. 38, 1-10). * Τις παρά φύσιν παρεκτροπές των Σοδομιτών και Γομορριτών ο Θεός τις τιμώρησε με ένα «παρά φύσιν» τρόπο: Με βροχή δηλαδή όχι από νερό, αλλά από φωτιά κι από θειάφι! *  Τα σαρκικά αμαρτήματα είναι αποκλειστικό θλιβερό γνώρισμα του ανθρώπου της αποστασίας. Όταν ο άνθρωπος πέφτη σε τέτοιες αμαρτίες, καταντά χειρότερος κι από τα ζώα! * Το σώμα μας είναι «ναός του Θεού» (πρβλ. Α’ Κορ. 6, 19). Γι’ αυτό, όταν το παραδίδουμε στις σαρκικές αμαρτίες, βεβηλώνουμε αυτό τον ζωντανό ναό. Και είναι γραμμένο ότι «ει τις τον ναόν του Θεού φθείρει, φθερεί τούτον ο Θεός. ο γαρ ναός του Θεού άγιός εστιν, οίτινές εστε υμείς» (Α’ Κορ. 3, 17). * Αυτός, που αγωνίζεται να είναι αγνός, αποφεύγοντας κάθε είδους πορνεία και ασέλγεια, προγεύεται ήδη από τώρα την αφθαρσία της μέλλουσας Ανάστασης! Γι’ αυτό τον λόγο και τα λείψανα των οσίων ευωδιάζουν! *  Η φιληδονία και η φιλοσαρκία ψυχραίνουν και εξαφανίζουν την αγάπη στον Θεό. * Παλαιότερα οι άνθρωποι αισθάνονταν ντροπή, όταν έπεφταν σε σαρκικά αμαρτήματα. Σήμερα δυστυχώς τα αμαρτήματα αυτά διαπράττονται αδιάντροπα. Και, με τον κατήφορο που πήραμε, θα έλθη καιρός, που όχι μόνο δεν θα θεωρούνται πια αμαρτήματα, αλλά και θα... επαινούνται! Ουαί και αλίμονον, όταν θα φθάση η κοινωνία μας σ’ εκείνο το σημείο! * * * «Ουσιαστικό θεμέλιο για τον κατά Χριστόν Γάμο αποτελεί η παρθενία και των δύο συζύγων μέχρι και την ημέρα του Γάμου τους. Κατά το Μυστήριο του Γάμου η Εκκλησία στεφανώνει τους νυμφευομένους, για να επιβραβεύση την αγνότητα και παρθενία, που προϋποτίθεται ότι διαφύλαξαν και οι δύο μέχρι εκείνη την ιερή στιγμή, που τελείται το Μυστήριο. Η συνήθεια, που δυστυχέστατα επικρατεί στις μέρες μας, να συζούν δηλαδή οι αρραβωνιασμένοι, σαν να 'ναι παντρεμένοι, είναι χριστιανικώς τελείως απαράδεκτη. Τεράστια ευθύνη φέρουν γι’ αυτό το αμάρτημα και οι γονείς όταν, όχι δεν διαπαιδαγώγησαν, καθώς θα έπρεπε, τα παιδιά τους από νωρίς, αλλά και δυστυχώς ανέχονται, ή και προτρέπουν σ’ αυτή την ανίερη συμβίωση κάτω από τη στέγη του δικού τους σπιτιού. Έτσι όμως γίνονται και αυτοί συνυπεύθυνοι και συμμέτοχοι στο αμάρτημα της πορνείας». (Από τις «Πατρικές Παραινέσεις» του μακαριστού Γέροντος Γερμανού Σταυροβουνιώτου).

Νέο σταθμό για την Ορθοδοξία στην Αυστρία αποτελεί η υπογραφή στην Ελληνορθόδοξη Μητρόπολη, στην ιστορική συνοικία των Ελλήνων στο κέντρο της Βιέννης, σύμβασης, βάσει της οποίας αρχίζει από την 1η Ιουλίου 2011, η λειτουργία της Ορθόδοξης Θρησκευτικής Υπηρεσίας στις αυστριακές Ένοπλες Δυνάμεις.
    Τη σύμβαση, στο πλαίσιο ειδικής τελετής, υπέγραψαν ο Ελληνορθόδοξος Μητροπολίτης Αυστρίας Έξαρχος Ουγγαρίας και Μεσευρώπης Μιχαήλ, ως εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ως πρόεδρος της Ορθόδοξης Επισκοπικής Διάσκεψης Αυστρίας και ο γενικός διευθυντής Δημοσίων Σχέσεων του αυστριακού υπουργείου Άμυνας.

    Πρόκειται για φιλόδοξο εγχείρημα, αρχικά σε πιλοτική μορφή μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου του 2012, στις στρατιωτικές μονάδες Βιέννης και περιχώρων, όπου, από τους υπηρετούντες 60 ορθοδόξους αξιωματικούς, οι 50 είναι ελληνικής καταγωγής, με στόχο να επεκταθεί και στα υπόλοιπα οκτώ αυστριακά ομόσπονδα κρατίδια.
    Της Υπηρεσίας θα ηγείται ο ελληνικής καταγωγής υφηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Βιέννης Αλέξανδρος Λάπιν, ο οποίος είναι συγχρόνως και καθηγητής Ορθόδοξης Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο του Πρέσοφ και στην Παιδαγωγική Ακαδημία Βιέννης, έχοντας πλούσιο συγγραφικό έργο στον τομέα της ηθικής, βιοηθικής, ειρήνης και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
    Παρόμοια Ορθόδοξη Θρησκευτική Υπηρεσία υπήρχε στις ένοπλες δυνάμεις της Αυστρουγγαρίας πριν από την κατάρρευσή της Αυτοκρατορίας το 1918, όταν ο αριθμός των ορθοδόξων πιστών στην επικράτειά της άγγιζε τα έξι εκατομμύρια. Μάλιστα ο προϊστάμενος του ελληνορθόδοξου ναού του Αγίου Γεωργίου στη Βιέννη ήταν παρών, μαζί με τον ρωμαιοκαθολικό, τον ευαγγελικό ιερέα και τον αρχιραβίνο, κατά την ορκωμοσία των στρατιωτών για τον Α ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
    Ενόψει της ραγδαίας αύξησης των ορθόδοξων πιστών στην Αυστρία, που σήμερα φτάνουν τις 500.000, αριθμός που αναδεικνύει την Ορθόδοξη Εκκλησία σε δεύτερη αριθμητικά Εκκλησία, μετά τη Ρωμαιοκαθολική, οι προσπάθειες δημιουργίας Ορθόδοξης Θρησκευτικής Υπηρεσίας στον αυστριακό Στρατό είχαν αρχίσει πριν τρία χρόνια με πρωτοβουλία του Μητροπολίτη Μιχαήλ και οι σχετικές διαβουλεύσεις και διαδικασίες ολοκληρώθηκαν πριν από ένα μήνα.
    Για την προσφορά του ως ιερωμένος επί 40 χρόνια, ως Επίσκοπος επί 25 χρόνια και ως Μητροπολίτης και Έξαρχος του Οικουμενικού Πατριαρχείου επί 20 χρόνια, όπως και για τη συμβολή του στην ανάδειξη της Ορθοδοξίας σε Εκκλησία μισού εκατομμυρίου πιστών στην Αυστρία, αλλά και στο σημαντικό ρόλο του στην αναβίωση της Ορθοδοξίας στην Ουγγαρία, ο Μητροπολίτης Μιχαήλ είχε τιμηθεί πρόσφατα από τον ομοσπονδιακό πρόεδρο της Αυστρίας Χάιντς Φίσερ, με την ανώτατη τιμητική διάκριση, τον Ανώτερο Χρυσό Ταξιάρχη μετά Αστέρος του Τάγματος Αξίας της Αυστριακής Δημοκρατίας.

Read more: http://ypotheto.blogspot.com/2011/06/blog-post_21.html#ixzz1Q2c4xH39

http://ypotheto.blogspot.com/2011/06/blog-post_21.html

Ψήφισμα για Κάρτα Πολίτη στην Κόνιτσα Ψήφισμα για Κάρτα Πολίτη στην Κόνιτσα ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΡΥΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ Αριθ. Πρωτ.  58                                    Εν Δελβινακίω τη 19η Ιουνίου 2011 ΔΕΛΤΙΟ  ΤΥΠΟΥ Πλήθος λαού κατέκλυσε τον Ι. Ναό του Αγ. Κοσμά του Αιτωλού και στην συνέχεια την κεντρική πλατεία της Κονίτσης, όπου εκλεκτοί ομιλητές αναφέρθηκαν στην περιβόητη «κάρτα του πολίτη». Η Κυριακή, 19η Ιουνίου 2011 έδωσε την ευκαιρία στον κλήρο και τον λαό, αλλά και στην Μοναστική Πολιτεία, να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στην «κάρτα». Στο τέλος της εκδηλώσεως εγκρίθηκε, δια βοής, το ακόλουθο Ψ Η Φ Ι Σ Μ Α  «1)  Θέλουμε η Πατρίδα μας, η Ελλάδα, να παραμείνη Ορθόδοξη Χριστιανική, αλλά και ελεύθερη από τις επεμβάσεις ξένων κέντρων αποφάσεων. 2) Η «κάρτα του πολίτη», με την παραβίαση των προσωπικών δεδομένων είναι απαράδεκτη. 3) Στην απόφαση της Πολιτείας, σύμφωνα με την οποία είτε θέλουμε είτε δεν θέλουμε θα πάρουμε την «κάρτα του Πολίτη», δηλώνουμε - ύστερα και από την ενδελεχή ενημέρωσή μας - ότι σε καμμιά περίπτωση δεν θα την παραλάβουμε, όποιες τυχόν θα είναι οι συνέπειες.  4) Η Πολιτεία πρέπει, επί τέλους, να μάθη να ακούη την γνώμη των πολιτών και να σταματήση την δικτατορική συμπεριφορά του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Οι πολίτες είναι ελεύθεροι Έλληνες και Χριστιανοί Ορθόδοξοι, και τέτοιοι θέλουν να μείνουν αυτοί, τα παιδιά τους και οι γενιές που έρχονται. Γι’ αυτό να πάψουμε να χορεύουμε όπως μας τραγουδάνε τα διάφορα σκοτεινά «κέντρα αποφάσεων» είτε της Ευρώπης είτε της Αμερικής. Τέλος,  5) Απαιτούμε τον σεβασμό της Εκκλησίας, που υπήρξε και μένει «φρουρός και τροφός» του Γένους των Ελλήνων, και να παύση η περιθωριοποίησή της. Όπως επίσης  απαιτούμε να σταματήση η διαστρέβλωση της Ελληνικής Ιστορίας, γιατί έτσι περιφρονούμε και απαξιώνουμε όλους όσοι, κατά καιρούς, αγωνίστηκαν και πολλοί εθυσιάστηκαν, για να είμαστε εμείς, σήμερα, ελεύθεροι».  (Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως). http://imdpk.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=203&Itemid=2

Πέρασμα σε μεγέθη σκοτεινά και αποτρόπαια. Από το metal στο νέο-σατανισμό

Από το metal στο νέο-σατανισμό Therion - Το θηρίο

«

Πέρασμα σε μεγέθη σκοτεινά και αποτρόπαια. Από το metal στο νέο-σατανισμό  THERION[1]. ΤΟ ΘΗΡΙΟ Ειδικού Σννεργάτου της ΠΕΓ Το πιο ενθουσιώδες και ένθερμο κοινό ήταν στη Λατινική Αμερική και το Μεξικό. Μας αντιμετώπιζαν σαν rockstars! Μας τρα­βούσαν τα ρούχα και διάφορα άλλα τρελά! Πολύ θερμόαιμοι!»[2]. Εδώ φαίνεται ευκρινέ­στατα το τι μπορεί να προκαλέσει σε ορι­σμένους οπαδούς η φύση και η λειτουργία της μυητικής αυτής μουσικής των Therion, στις εύπλαστες και υπό διαμόρφωση ψυ­χές των  νέων. Οι οπαδοί τους μετέχουν σε μια ακραιφνώς θρησκευτικής τάξεως εισαγωγική λατρευτική εμπειρία που τους σημαδεύει μελωδικά και καρδιακά μέσα από την καθυποβλητική ατμόσφαιρα που προσφέρει η άρτια τεχνικώς σκηνική πα­ρουσία του εν λόγω σχήματος. Επίσης δεν πρέπει να αγνοηθεί η προσπάθεια μιας στρατευμένης και ύπουλης καθοδήγησης από καλά εκπαιδευμένους μάγους, που απώτερο σκοπό και στόχο έχουν να δημι­ουργήσουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για μια ενδεχόμενη μελλοντική σοβαρή ενασχόληση των έφηβων και των νέων με τον αποκρουστικό κόσμο της Σκοτεινής Μαγείας[3], του νέο-σατανισμού και των σκοτεινών απόκρυφων παραδόσεων της εωσφορικής τελετουργικής μαγείας. Περιοδικό που προωθεί την εγχώρια αλλά και διεθνή σκοτεινή gothic σκηνή επι­σημαίνει: «Το τελευταίο album των Therion (Gothic Kabbalah) είναι άκρως εμποτισμένο με τις απόψεις και τις φιλοσοφικές ανησυχίες του τάγματος... τα συναισθήματα που αναδύονται από τους στίχους θυμί­ζουν στους οπαδούς του συγκροτήματος την άμεση σχέση του με το τάγμα του «Dragon Rouge» και τα πιστεύω του»[4]. Ψυχή του συγκροτήματος των Therion είναι ο Christopher Johnson ο οποίος είναι και ο αρχηγός της σουηδικής metal μπά­ντας[5], κιθαρίστας και κάποιο διάστημα και τραγουδιστής. (Επίσης είναι και το μόνο σταθερό μέλος των Therion.) Ο Christopher Johnson (C. J.) είναι ο συν ιδρυτής «ενός τάγ­ματος μαγικής μύησης που ιδρύθηκε το 1989 από εφτά νεαρούς μάγους, με τον Thomas Karlsson σαν κύριο πρόσωπο και ονομάζεται «Ordo Draconis et Atri Adamantis» (ή αλλιώς «Dragon Rouge» δηλαδή «Το Τάγμα του Κόκκινου Δράκου»). Το «Τάγμα του Κόκκινου Δράκου» είναι ένα από τα λίγα μαγικά τάγματα που εστιάζονται στην σκοτεινή πλευρά της μαγείας και της αριστερής ατραπού. Έχει παραρτήματα και τελετουργικές ομά­δες σε διάφορες χώρες)».[6] Αρχηγός αυτής της οργάνωσης είναι ο Thomas Karlsson[7], «ο οποίος είναι και ο βασικός συντάκτης των στίχων των Therion (σε αντίθεση με τον C. J. που αναλαμβάνει ως προτεραιότητα την ενασχόληση με τη μουσική σύνθεση των κομματιών). Ο Thomas είναι, κατά κάποιο τρόπο, το κρυφό μέλος της μπάντας»[8]. «Το τάγμα αυτό είναι ένα μυητικό τάγμα που εστιάζει στο μονοπάτι της αριστερής ατραπού και στην πραγματική ενασχόληση με τη σκοτεινή πλευρά της Μαγικής Τέχνης (Σκοτεινή Μαγεία)»[9] Οι σκοτεινές θρησκευτικές αποκρυφιστικές απόψεις του C. J. σε κάθε ευκαιρία ψάχνουν να βρουν διέξοδο από τον στενό εσωτερικό κλειστό κύκλο του μαύρου σα­τανικού τάγματος, και μια κάποια απο­δοχή και αναγνώριση από ένα ευρύτερο κοινό και πιο συγκεκριμένα από τους metal οπαδούς του group. Γι' αυτό δεν είναι και καθόλου τυχαίο ότι ο C. J., εκτός από την πληθώρα ακραίων σκοτεινών αποκρυφιστικών στοιχείων που «κοσμεί» και πλαι­σιώνει τα μουσικά album των Therion, δηλώνει απερίφραστα ότι αν είχε περισ­σότερα χρήματα θα ξεπέρναγε τη φρίκη της σκηνικής παρουσίας που προξενεί η εμφάνιση του Eddie[10] και θα παρουσίαζε στη μουσική σκηνή τέτοιο θέαμα δαιμο­νικής έμπνευσης που θα ισοπέδωνε και θα ξεπερνούσε οποιοδήποτε show (σκηνική παρουσία) είχε γίνει μέχρι τότε από κάποιο άλλο heavy metal group. Τι όμως θα παρουσίαζε; «Θα είχα δράκους να ξεπετάγονται από παντού, δαίμονες, μάγους, πυραμί­δες, φωτιές... θα ισοπέδωνα οποιοδήποτε show θα είχε γίνει μέχρι τότε!»[11]. Και όλα αυτά προσφέρονται με το πρόσχημα και το προσωπείο της πολιτισμικής έκφρασης της παγκόσμιας γλώσσας της μουσικής. Ο επιδιωκόμενος σκοπός είναι να σημα­δευτούν και να στιγματιστούν καίρια και αποτελεσματικά οι ψυχές των παιδιών μας και συν τω χρόνω να επακολουθήσει μια μετάλλαξη των φερέλπιδων νέων μας σε ανελεύθερες, εξαρτημένες και υποδου­λωμένες υπάρξεις. Μία από τις μαγικές τελετουργικές πρακτικές του «Τάγματος του Κόκκινου Δράκου» είναι «να "σπαστεί" (δηλ. να κατακερματιστεί) το φράγμα της καθημερινής μας αντίληψης και συνειδήσεως»[12] . Οι στίχοι των Therion και του Dragon Rouge αναφέρονται: «στους Μάγια, τον Ρα­σπούτιν, τον μυστικιστή Swedenborg, την αιγυπτιακή μυθολογία», στη Λεμουρία[13], στη σκανδιναβική μυθολογία (οντινισμό), στις νεράιδες, στον πολυθεϊσμό, στον νεοπαγανισμό, στη ρουνική μαγεία[14], στην εβραϊκή σκοτεινή μαγεία (gothic, καμπαλά), σε μυητικές τελετουργίες, στο διαλο­γισμό[15], στη yoga, στις πολεμικές τέχνες, σε θεωρίες περί Κούφιας Γής[16], σε αραβικούς μύθους περί αντίχριστου,[17]στην ελληνική ειδωλολατρία (με αναφορά στη μανιακή διονυσιακή λατρεία)[18], στην τάντρα, στην αλχημεία, και σε άλλα αποκρυφιστικά σκοτεινά συστήματα. Ένα ρεύμα του απο­κρυφισμού που ασκεί ιδιαίτερη έλξη και έχει βασική προτεραιότητα στις διδαχές του τάγματος, αλλά και στο συγκρότημα, είναι «το μυητικό σύστημα που βασίζεται στη σκοτεινή πλευρά της καμπαλιστικής παράδοσης, την κλιφοθική πλευρά»[19]. Η κλιφοθική καμπαλιστική παράδοση είναι το σύστημα που ανέδειξε και προώθησε και με το οποίο ασχολήθηκε ο αυτοχαρακτηριζόμενος ως «ο πιο διεστραμμένος άνθρωπος του κόσμου»[20], που αυτοονομάστηκε «το μεγάλο Θηρίο 666» και που θεωρείται ο μεγαλύτερος σατανιστής του 20ου αιώνα, ο Aleister Crowley.[21]. «Το Dragon Rouge κάνει σήμερα αυτό που έκαναν στην εποχή τους ο Aleister Crowley και άλλοι περιβόητοι αποκρυφιστές» μας καταθέτει ο Christopher Johnson, που είναι κι ο αρχηγός των Therion.[22] «Ο Aleister Crowley (1875-1947) είναι ο πρόδρομος του νεοσατανισμού... Αναφορικά με τη διδαχή, ο Αλ. Κρόουλη θέτει στο κέντρο όχι τον Σατανά, αλλά τον ίδιο τον άνθρωπο. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα του νεοσατανισμού... Ο άνθρωπος που βρίσκε­ται στο κέντρο της διδαχής του Crowley δεν είναι ο «κατ' εικόνα του Θεού», που από τη φύση του είναι αγάπη, αλλά ο εωσφορικός άνθρωπος, που μεταβάλλεται σε αδίστακτο τέρας»[23]. Ο Crowley «έγινε γνωστός για την σεξουαλική του διαστροφή, την οποία ανέ­φερε και ως «σεξουαλική μαγεία». Μέσα σε αυτήν συμπεριλάμβανε σκηνές κτηνοβασίας, σεξουαλικά όργια, σοδομισμό, μέχρι και παιδεραστία, με αρκετή δόση ναρκωτικών ουσιών. Γνωστό παράδειγμα κτηνοβασίας είναι αυτό της Λίας Χίρσινγκ, στο «Αβαείο του Θελήματος», όπου ο Κρόουλυ έπεισε τη Λία να έρθει σε ερωτική επαφή με τρά­γο και μετά έκοψε το λαιμό του τράγου σα μέρος της τελετής».[24] «Αυτό ονομαζότανε «τελετουργία του Σεθ», η οποία απαιτούσε να συνουσιαστεί με μια κατσίκα ένα επιλεγ­μένο μέλος της οργάνωσης του, ενώ αργό­τερα η κατσίκα σφαγιαζόταν και έπιναν το αίμα της».[25] «Γνωστή περίπτωση σοδομισμού, είναι εκείνη όπου σοδόμισε τον μαθητή του Βίκτωρα Νιούμπεργκ, σαν μέρος μαγικής τελετής, το 1913»[26]. «Ήταν απόλυτα σαδο­μαζοχιστική σχέση, στην οποία ο Κρόουλυ είχε στην κυριολεξία τον έλεγχο της ζωής του Νιούμπεργκ»[27]. «Τέλος, γνωστή ήταν και η σχέση του με τα ναρκωτικά. Έκανε χρήση χασίς, κοκαΐνης»[28], ηρωίνης[29], «όπιου και ταυ­τόχρονα συνήθιζε να καταναλώνει μεγάλες ποσότητες αλκοόλ. Άλλοτε ντυνόταν ως Χαλίφης, άλλοτε σαν Ρώσος ευγενής και είχε τροχίσει τους κυνόδοντες του για να δίνει το «φιλί του φιδιού» σε γυναίκες, δαγκώνοντας τους λαιμούς και τους καρπούς τους»[30]. Το 1996, Οι Therion κυκλοφορούν τη νέα τους δισκογραφική δουλειά, με την ονο­μασία «Lepaca Kliffoth». Ο Gareth Knight (Basil Wilby), κορυφαίο στέλεχος αποκρυφιστικών ομάδων[31] χρησιμοποίησε πολλά στοιχεία από το καμπαλιστικό, κλιφοθικό, σύστημα του Crowley στις διάφορες τελετουργικές σχολές μαγείας που μυήθηκε, έδρασε και μυούσε και άλλα υποψήφια θύματα-οπαδούς. Ο Gareth Knight σε σημαντικό τελετουργικό εγχειρίδιο καμπαλιστικής μαγείας μας αποκαλύπτει: «Η λέξη Κλιφόθ σημαίνει "πόρνες" ή "κελύφη"... Αυτός που επιθυμεί να δει τους Κλιφοθικούς δαίμονες επί το έργον... μπορεί να ρί­ξει μια ματιά στο κοντινότερο νοσοκομείο, ψυχιατρική κλινική, φυλακή, οίκο ανοχής ή παραγκούπολη»[32]. Σχετικά με τους υπαρ­κτούς, σοβαρούς και άμεσους κινδύνους που προκύπτουν από την ενασχόληση με την κλιφοθική καμπαλιστική μαγεία, μας δίνει χαρακτηριστικές πληροφορίες και η μητέρα της καμπαλιστικής μαγείας, Dion Fortune υποστηρίζοντας τα εξής: «Τα Κλιφόθ πρόκειται για τρομαχτικές μορφές, επι­κίνδυνες ακόμα και να τις σκεφτείς».[33] Από αυτές τις αποκαλυπτικές εμπειρίες των διδασκάλων του αποκρυφιστικού χώρου που καταγράφονται σε εσωτερικά αποκρυφιστικά έντυπά τους καταδεικνύεται περίτρανα ότι η ενασχόληση, η γνωριμία, η αποδοχή, ή ακόμη και η απλή επαφή, με τον χώρο του αποκρυφισμού και ιδιαίτερα με τις πιο ακραίες μορφές και πρακτικές του - όπως αυτή της καμπαλιστικής μα­γείας- εγκυμονεί κινδύνους που μπορούν να ξεκινήσουν ως ψυχική διαταραχή - με προσωρινά έως μόνιμα συμπτώματα - και να καταλήξουν το ανυποψίαστο θύμα σε ψυχιατρικές κλινικές, σε πορνεία, σε φυ­λακές ή και στο θάνατο ακόμη ως λύτρωση από αυτές τις δαιμονικές εμπειρίες[34]. Μέσα από την πολυετή και βιωμα­τική ενασχόληση του με τη μαγεία, ο Christopher Johnson μάς αποκαλύπτει τα εξής συγκλονιστικά, για την απροκάλυπτη εισαγωγή και επαφή των μικρών παιδιών με τον κόσμο της μαγείας μέσω των ται­νιών και των βιβλίων του Harry Potter, το 2002: «Δεν έχω διαβάσει τα βιβλία, αλλά έχω δει την ταινία και μου άρεσε αρκετά. Είναι ένας καλός τρόπος για να έρθουν τα παιδιά σε επαφή με τη μαγεία, αφού αρκετά στοιχεία από αυτά που χρησιμοποιεί η συγ­γραφέας, είναι βασισμένα σε πραγματικά στοιχεία. Προτιμώ να διαβάζουν τα παιδιά. Έτσι έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν. Χίλιες φορές καλύτερα από το να αποβλα­κώνονται μπροστά στην τηλεόραση ή στα video-παιχνίδια!»[35] Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι ο επικε­φαλής της ομάδας των «σατανιστών της Παλλήνης», που διέπραξαν δύο τελετουρ­γικές δολοφονίες το 1993, προσηλυτίστηκε στο σατανισμό σε δισκάδικο heavy metal κι έπειτα σύχναζε κι αυτός και τα μέλη της ομάδος του εκεί με σκοπό να προση­λυτίσουν στο σατανισμό κι άλλα νεαρά θύματα[36]. Ειδικοί ερευνητές επί του θέματος με πολυετή και πολύτιμη για μας εμπειρία, αποφάνθηκαν τα εξής: «Ο σατανισμός καταδικάζεται σαν κίνηση που οδηγεί τον άνθρω­πο στο σωματικό και πνευματικό θάνατο. Σύμφωνα με τη διατύπωση των επισήμων προτάσεων της Συνδιασκέψεως, δεν υπάρ­χουν εγκληματικές προσωπικότητες αλλά εγκληματικά δόγματα και αντεστραμμένη ηθική, που υποδουλώνουν τον άνθρωπο, του αφαιρούν την ελευθερία και εξωθούν τα θύματα σε εγκληματικές πράξεις»[37]. [1] Το heavy metal συγκρότημα μας επισκέφθηκε στις 19-11-2010 στη Θεσσαλονίκη και στις 20-11-2010 στην Αθήνα. [2] Christopher Johnson, Metal Hammer, 11/2002, τ. 215, σελ. 44-45. [3] Mystery, 9/2010, τ. 64, σελ. 40-43. [4] "The Bloodcult", τ.7,12-2007, σελ. 54. [5] Metal Hammer, 4/2001, τ. 196, σελ. 46. [6] "The Bloodcult", τ. 7,12-2007, σελ. 53-54. [7] Metal Invader, 9/2001, τ. 59, σελ. 26. [8] Metal Hammer, 10/2001, τ. 202, σελ. 33. [9] Mystery, 9/2010, τ. 64, σελ. 40. [10] Ο Eddie είναι το σάπιο, αφύσικο σώμα, μασκότ των Iron Maiden με δαιμονική και τρομακτική μορφή. [11] Metal Hammer, 11/2002, τ. 215, σελ. 45 [12] Mystery, 9/2010, τ. 64, σελ. 43. [13] Metal Hammer, 4/2004, τ. 232, σελ. 46. [14] Metal Hammer, 10/2001, τ. 202, σελ. 34 & Metal Inva­der, 9/2001, τ. 59, σελ. 27. [15] Metal Invader, 9/2001, τ. 59, σελ. 27. [16] Metal Invader, 5/2001, τ. 55, σελ. 135. [17] Metal Hammer, 2/2000, τ. 182, σελ. 27 & Metal Inva­der, 3/2000, τ. 41, σελ. 23. Ο αραβικός μύθος που αναφέ­ρεται στο «Deggial» έχει ως κεντρική θεματολογία τον «άντι-μεσσία που κατασφαγιάζει τον θεό και θέτει κυρίαρ­χο τής πλάσης τον άνθρωπο, τοποθετώντας τον στο θρόνο του θεού» (σ. 23). Μήπως αυτό μοιάζει με την θεμελιακή αρχή του τάγματος μαγικής μύησης (Dragon Rouge) που υποστηρίζει τα εξής: «Ο Σκοτεινός Μάγος απομακρύνεται σταδιακά από το μονοπάτι της Θείας Δημιουργίας, ώστε από δημιούργημα να γίνει δημιουργός και απόλυτος Κύριος του εαυτού του. Αυτό σημαίνει, ότι επιλέγει συνειδητά να δοκιμάσει τον καρπό της Απαγορευμένης Γνώσης που του προσφέρει το Ερπετό στον Κήπο της Εδέμ. Τότε είναι και η στιγμή που η μυητική διαδικασία ξεκινάει...» (Mystery, 9/2010, τ. 64, σελ. 41). Αυτό είναι κατ' ακρίβεια και «το ευαγγέλιο του όφεως» (π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, Νεοφανείς Αιρέσεις - Καταστροφικές Λατρείες, εκδ. Διά­λογος, 1995, σελ. 272-280). [18] Metal Invader, 8/1999, τ. 34, σελ. 42. «Το "From The Dionysian Days" από το "Crowning of the Atlantis" (1999) είναι εμπνευσμένο από την ελληνική παράδοση και αποτε­λεί φόρο τιμής στο θεό Διόνυσο και τη λατρεία του» (Metal Hammer, 7/1999, τ. 175, σελ. 53). Και εδώ εμφανίζεται η ανακολουθία του μισάνθρωπου νεοσατανισμού: Ενώ διαφημίζουν και προβάλλουν ως αρετή τα βακχικά όργια, την κραιπάλη και την κτηνώδη μέθη που προσωποποι­είται στο «θεό» Διόνυσο, οι Therion διώχνουν ένα μέλος τους από το σχήμα διότι παρουσίαζε προβλήματα συμπεριφοράς λόγω υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ. (Metal Hammer, 6/1998, τ. 161, σελ. 54). [19] Mystery, 9/2010, τ. 64, σελ. 41. [20] Shelley Klein, «Φονικές Εταιρείες», εκδ. IntroBooks, 2006, σελ. 27. [21] π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, «Νεοσατανισμός», Αθήνα 1996, σελ.115,118. [22] Metal Invader, 6/1998, τ. 20, σελ. 20. [23] Αρχιμ. Χριστόφορου Τσιάκκα, «Εγκυκλοπαιδικό λεξικό Θρησκειών και αιρέσεων, παραχριστιανικών -παραθρησκευτικών ομάδων και σύγχρονων ιδεολογικών ρευμάτων», εκδ. Ιερά Μονή Τροοδιτίσσης, Κύπρος 2002, σελ. 668-669. [24] Εφημ. «Χρυσή Αυγή», 1/2/2002, αρ. φύλ. 407, σελ. 6. [25] Shelley Klein, «Φονικές Εταιρείες», εκδ. IntroBooks, 2006, σελ. 41. [26] Εφημ. «Χρυσή Αυγή», 1/2/2002, αρ.φύλ. 407, σελ. 6. [27] Shelley Klein, «Φονικές Εταιρείες», εκδ. IntroBooks, 2006, σελ. 35. [28] Εφημ. «Χρυσή Αυγή», 1/2/2002, αρ.φύλ. 407, σελ. 6. [29] Shelley Klein, «Φονικές Εταιρείες», εκδ. IntroBooks, 2006, σελ. 40. [30] Εφημ. «Χρυσή Αυγή», 1/2/2002, αρ.φύλ. 407, σελ. 6. [31] Gareth Knight, «Οι Σφαίρες του Δένδρου τής Ζωής», εκδ. Ιάμβλιχος, 2008. «Το 1954, ατά 24 του έγινε μέλος της "Εταιρίας τον Εσωτερικού Φωτός"(Society of Inner Light) της Dion Fortune, όπου και μυήθηκε μέχρι τους υψηλότε­ρους βαθμούς. Μέσα από αυτές τις δραστηριότητες ήρθε σε επαφή με πολλές προσωπικότητες του δυτικού απο­κρυφισμού, όπως τον Israel Regardie (στενό συνεργάτη και γραμματέα του αρχισατανιστή Άλ. Κρόουλη). Αργότερα δημιουργεί μια νέα σχολή, η οποία πήρε το όνομα "Οι Υπη­ρέτες του Φωτός" (The Servants of the Light)». [32] Gareth Knight, «Οι Σφαίρες του Δένδρου τής Ζωής», εκδ. Ιάμβλιχος, 2008, σελ. 279. [33] «Η μυστική Καββαλά», εκδ. Ιάμβλιχος, 1986, σελ. 371. [34] π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, «Εγκληματικό Δόγ­μα», Αθήνα 1995, σελ. 73-74. [35] Metal Hammer, 11/2002, τ. 215, σελ. 45. [36] π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, «Εγκληματικό Δόγ­μα», Αθήνα 1995, σελ. 75. [37] Εφημ. Αδέσμευτος, 13-6-1995. Βλ. τα πορίσματα της «ΣΤ' Πανορθοδόξου Συνδιασκέψεως Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ι. Μητροπόλεων για θέματα Αιρέσεων και παραθρησκείας», που πραγματοποιήθηκε στη Μυτιλήνη (Ιούνιος 1994), με γενικό θέμα τον «Νεοσατανισμό». ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2011, ΤΕΥΧΟΣ 63

Το αλφαβητάρι της αρετής

ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

Ά ρχιζε πάντα απ’ το Θεό και πάντα τελείωνε μαζί του

Β ίου το κέρδος είν’ αυτό: τη μέρα σου καλά να τελειώνεις

Γ νώριζε όλα τα καλά έργα των δικαίων

Δ εινόν το να πεινάει κανείς, μα φοβερότερος ο πλούτος ο παράνομος

Ε υεργετείς; Μάθε λοιπόν πως το Θεό μιμείσαι.

Ζ ήτα απ’ το Θεό να σου είναι σπλαχνικός, σαν όμως εύσπλαχνος είσαι και εσύ

Η  σάρκα η ανθρώπινη να συγκρατείται πρέπει και να δαμάζεται γερά

Θ υμό χαλίνωνε, μη πέσεις έξω από τη λογική

Ί σια ψηλά το βλέμμα σου, στη γλώσσα να ‘χεις μέτρο

Κ λειδί στ’ αυτιά να βρίσκεται, το γέλιο σου να ‘ναι σεμνό

Λ υχνάρι να πορεύεται η λογική μπροστά από κάθε σου έργο

Μ η σου γλυστράει κάτω απ’ ότι φαίνεται, εκείνο που υπάρχει

Ν α ερευνάς τα πάντα με το νου, όμως να πράττεις όσα επιτρέπονται

Ξ ένος πως είσαι, μάθε το καλά. Γι’ αυτό τίμα τους ξένους

Ό ταν στη γαλήνη ταξιδεύεις, τότε να θυμάσαι τη φουρτούνα

Π άντα να δέχεσαι ευχάριστα, όσα από το Θεό προέρχονται

Ρ αβδί να σε χτυπά του δίκαιου καλύτερα, παρά ο κακός να σε τιμά

Σ τις θύρες των σοφών να πηγαινοέρχεσαι, μακρυά απ’ τις θύρες των πλουσίων

Τ ο μικρό, μικρό δεν είναι όταν σε κάτι μέγα οδηγεί

Ύ βριν χαλίνωνε, μακρυά απ’ την έπαρση μέγας σοφός να γίνεις

Φ υλάξου συ απ’ το πέσιμο, σαν όμως άλλος πέσει, μη γελάς

Χ άρισμα το να σε φθονούν, αίσχος και μέγα, να φθονείς εσύ

Ψ υχή που στο Θεό προσφέρεται, είναι η καλύτερη θυσία

Ω, ποιος θα τα φυλάξει όλα αυτά; Αυτός και θα σωθεί!

http://vatopaidi.wordpress.com/

Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του την 20ήν Ιου­νίου.

Άγιος Μεθόδιος

Άγιος Ιερομάρτυς Μεθόδιος Επίσκοπος Πατάρων

Από την παιδική του ηλικία διακρινόταν για την αφοσίωσή του στον Χριστό και την προθυμία του να συμμε­τέχει στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας. Η Χάρις του Θεού τον κα­θοδηγούσε στη ζωή του. Με τα πνευματικά και διανοητικά χαρίσματα, που τον προίκισε ο Δη­μιουργός, απέκτησε ασυνήθιστη για την επο­χή του μόρφωση πάνω σε φιλοσοφικά και θεο­λογικά θέματα. Ακόμα δεν είχαν διατυπωθεί από τις Οικουμενικές Συνόδους με σαφείς όρους τα δόγματα της Χριστιανικής πίστεως. Στο β' ήμισυ του γ' αιώνα βρίσκονταν σε έξαρση οι συζητή­σεις, κατά πόσον η ελληνική φιλοσοφία του Πλάτωνος και άλλων μπορεί να επηρεάζει τη Χριστιανική Θεολο­γία. Και ακόμη, ωρισμένες διδασκαλίες που διετύπωσε ο Ωριγένης είχαν φέρει αναστάτωση στους εκκλησιαστι­κούς κύκλους.

Η Εκκλησία εκτιμώντας τη φιλοσοφική και θεολο­γική κατάρτιση του Μεθοδίου, αλλά και την αφοσίωσή του στον Θεό τον εξέλεξε Επίσκοπον Πατάρων της Λυ­κίας. Με ένθεο ζήλον ανέλαβε τη διαποίμανση των ψυ­χών, που του εμπιστεύθηκε ο Αρχιποίμην Κύριος.

Με τα εμπνευσμένα κηρύγματά του και την αγία βιωτή του εφώτιζε και οικοδομούσε πνευματικά το πλή­ρωμα της Εκκλησίας. Και δεν περιοριζόταν μόνον στην Επαρχία του. Με προθυμία έσπευδε, όπου τον καλού­σαν, για να κατατροπώνει τους κακοδόξους και αιρετι­κούς. Για την ευρύτερη διάδοση της Ορθοδόξου πίστε­ως ασχολήθηκε με τη συγγραφήν σπουδαίων έργων1. Α­πό αυτά γνωστά είναι δέκα τρία, αλλά έγραψε και πολλά άλλα, τα όποια έχουν χαθεί. Στα συγγράμματά του χρησιμοποιεί λαμπρά γλώσσα, δροσερή έκφραση και πρω­τότυπη σκέψη. Έχουν ασχοληθεί με αυτά περίφημοι εκ­κλησιαστικοί συγγραφείς, οι οποίοι θεωρούν τον Άγιον Μεθόδιον ως «μίαν των σπουδαιότερων θεολογικών προ­σωπικοτήτων των πρώτων χριστιανικών αιώνων»2.

Μεταξύ άλλων μορφών λόγου χρησιμοποίησε και τον λογοτεχνικό διάλογο. Φαίνεται ότι ως πρότυπόν του είχε τους πλατωνικούς διάλογους, αλλά και χριστιανούς συγγραφείς, όπως ήταν ο ιερός Ιουστίνος, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θαυματουργός και άλλοι.
Το μόνον έργο του σε μορφή διαλόγου, που σώζεται ολόκληρο στην ελληνική, είναι το Συμπόσιον ή Περί Αγνείας.

Στο συμπόσιο αυτό διαλέγονται δέκα παρθένες, υπό τη διεύθυνση της Αρετής. Ολόκληρη η σκηνοθεσία, για το θέμα που συζητείται, είναι συμβολική. Μερικές α­πό τις απόψεις που εκφράζονται για το θέμα της αγνείας είναι:

-Η παρθενία είναι ουράνιος αρετή. Οδηγεί σε α­φθαρσία και ομοίωση προς τον «αρχιπάρθενον» Χριστόν.

-Η λέξη παρθενία σημαίνει «παρθεΐα» (παρά τον Θεόν). Και είναι η δύναμη η οποία φέρει σε συνάντηση και ένωση με τον Θεόν.

-Η παρθενία και η αγνότητα δεν είναι μόνον η περί τα γενετήσια εγκράτεια, αλλά η αποφυγή παντός κακού. «Διότι είναι χλεύη-εμπαιγμός να τηρεί κανείς παρθένα τα όργανα της παιδοποιήσεως, αλλά να μη τηρεί αγνήν τη γλώσσα, την όραση, την ακοήν, τα χέρια ή την καρ­διά του και να αφήνει να εισέρχονται σ' αυτήν η αλαζονεία και ο θυμός».

«Το Συμπόσιο αυτό είναι λαμπρόν και δυνατόν έρ­γον, αναγινωσκόμενον ευχαρίστως και σήμερον»3.

Ο Άγιος Μεθόδιος παρ' ότι εξυμνεί την παρθενία δεν μειώνει τον «εν Κυρίω» Γάμον, ως μέσον και οδόν προς εκπλήρωση της τελειότητος. «Επειδή το μέλι -λέ­γει- είναι γλυκύ δεν σημαίνει ότι τα άλλα είδη είναι πικρά» .

Η πολύπλευρη εντυπωσιακή ποιμαντική και κηρυκτική δραστηριότητα του Ποιμένα της Επισκοπής Πατάρων δεν μπορούσε να μην ενοχλήσει τη ρωμαϊκή ε­ξουσία, η οποία στα τέλη του γ' αιώνα εξακολουθούσε με μένος να καταδιώκει τους χριστιανούς.

Δεν έχουν διασωθεί λεπτομέρειες του Μαρτυρίου του Αγίου Μεθοδίου παρά μόνον ότι, πιστός μέχρι θα­νάτου παρέδωκε την αγιασμένη ψυχή του στον Κύριο δι' αποκεφαλισμού. Έτσι πορφύρωσε την αρχιερατική στο­λή του με αθλητικά αίματα.
Ως χρόνος μαρτυρίου του υ­πολογίζεται το μεταξύ 275 και 310 χρονικόν διάστημα.

Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του την 20ήν Ιου­νίου.

Απολυτίκιον*
Ήχος γ'. Θείας πίστεως.

Θείαν μέθοδον της ευσέβειας, εθησαύρισας τη Εκ­κλησία, ως Ιεράρχης και Μάρτυς Μεθόδιε· συ γαρ σο­φίας τον πλούτον δρεψάμενος, αθλητικώς το σον τάλαντον ηύξησας· Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Κοντακιον*
Ήχος δ'. Επεφάνης σήμερον.

Ως πυρσόν κτησάμενος την θείαν γνώσιν, εν αθλήσει έφανας, μυσταγωγέ των υπέρ νουν, καταφαιδρύνων τους ψάλλοντας· χαίροις εκφάντωρ του Λόγου Μεθόδιε.

Μεγαλυνάριον*

Εύσημος κιθάρα και μελουργός, θείων διδαγμάτων ανεδείχθης Ιερουργέ· όθεν και τω ξίφει, τμηθείς σου τον αυχένα απέτεμες την πλάνην, Πάτερ Μεθόδιε.

1. Στα συγγράμματά του φέρεται και ως Επίσκοπος Ολύμπου της Λυκίας.
2. Θ.Η.Ε. Τόμ. 8, σελ. 891.
3. P.G. 18, 27-220. Β.ΕΠ, 18, 15-92.
4. Καθηγητής Παν. Κ. Χρήστου: Θ.Η.Ε. Τόμ. 8, σελ. 895.
1. Συμπόσιον 2, 7.

Επισκόπου Σωτηρίου Τράμπα 
Μητροπολίτου Πισιδίας
Αθλητές Στεφανηφόροι
της Μικράς Ασίας
Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη