Ανώτερο από τα φυσικά χαρίσματα το χάρισμα της προσευχής

Ανώτερο από τα φυσικά χαρίσματα το χάρισμα της προσευχής

Κάποτε ο στάρετς σε κάποιους νεαρούς που ήσαν παρόντες και ειρωνεύονταν, μετά την ακολουθία τους είπε:

-       Να , εμείς εδώ προσευχηθήκαμε, αλλά δεν προσεύχονταν όλοι. Η προσευχή είναι δώρο του Θεού και δεν δίδεται σε όλους. Γι’ αυτό όποιος δεν έχει αυτό το δώρο δεν μπορεί να προσευχηθεί.

Ο μουσικός παίρνει το βιολί του και με αίσθημα αφήνει να βγουν διάφοροι ήχοι. Όλοι τον ακούνε και θαυμάζουν: «Τι δώρο!», λένε. Ή ο ζωγράφος ζωγράφισε έναν ωραίο πίνακα κι αυτόν τον θαυμάζουν για το δώρο, το ταλέντο του. Και η προσευχή, η συνομιλία με τον Θεό είναι ανώτερη από το χάρισμα του τραγουδιστή, του μουσικού, του ζωγράφου. Και το να γελάς με το χάρισμα της προσευχής του πιστού ανθρώπου είναι τρομερό και απρεπές.

Στα ουράνια σκηνώματα, κι εκεί θα ψάλλονται προσευχές, αλλά εκεί θα αναπέμπονται όχι προσευχές μετάνοιας, αλλά ύμνοι δοξολογίας. Θα δοξάζουν τον Θεό: «Μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός!», «Σὲ ὑμνοῦμεν». Δεν θα ψάλλουν εκεί: «Κύριε ἐλέησον», «Παράσχου Κύριε.», αλλά θα ψάλλουν : «Σοί Κύριε». Εμείς εδώ σπανίως ψάλλουμε: «Σοί Κύριε», επειδή προς το παρόν, ζητούμε όλη την ώρα στον Θεό να μας βοηθήσει. Στον ουρανό, όμως, θα υπάρχει μόνο αγάπη και υμνωδία. Εκεί είναι η θριαμβεύουσα εκκλησία που δοξάζει τον Κύριο, ενώ εδώ στη γη, η στρατευομένη. Οι Χριστιανοί είναι οι στρατιώτες του Χριστού. Αγωνίζονται εναντίον των παθών τους, εναντίον των ακαθάρτων πνευμάτων και γι’ αυτό οι προσευχές μας προς τον Θεό είναι ικετευτικές. Ζητούμε να μας βοηθήσει ο Θεός να νικήσουμε τη σκοτεινή δύναμη που μάχεται εναντίον μας και να εισέλθουμε νικητές στην αιώνια, τη θριαμβεύουσα Εκκλησία.

Από το βιβλίο: «ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ

Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ