.jpg)
Γέρων Παΐσιος ο Αγιορείτης: Η ζημιά του Ινδουισμού
Οι Ινδοί, ενώ είναι έξυπνος λαός, ενώ έχουν μεταφυσικές ανησυχίες και πολλή καρδιά, ασχολούνται με την δήθεν φιλοσοφία, με πλάνες και με μαγείες. Τους Ευρωπαίους τους αλωνίζουν με τις θεωρίες τους. Έρχονται κι εδώ στην Ελλάδα και ξεγελούν τον κόσμο με την νιρβάνα, την τεμπελιά, τις μετεμψυχώσεις… Χρησιμοποιούν εν τω μεταξύ στα βιβλία τους και κομμάτια από την Αγία Γραφή, από τη Φιλοκαλία, από τους Πατέρες, και έτσι προσελκύουν τον κόσμο. Παλιά που να πιστέψουν οι Ορθόδοξοι τις ινδουϊστικές θεωρίες! Τώρα, πώς να το πει κανείς, και μερικοί σωστοί άνθρωποι υποστηρίζουν τέτοιες ανοησίες και δίνουν του κόσμου τα χρήματα. Έχει κάνει μεγάλη ζημιά ο Ινδουϊσμός!
- Υπαρχουν, Γέροντα, Ινδοί που είναι Ορθδόξοι Χριστιανοί;
- Πολύ λίγοι. Είχαν μείνει μερικοί από την Εκκλησία που είχε ιδρύσει εκεί ο Απόστολος Θωμάς, αλλά εγκαταλείφθηκαν. Άλλοι έγιναν Καθολικοί, άλλοι Προτεστάντες. Σήμερα εκεί οι Ορθόδοξοι είναι μετρημένοι.
Αυτά που παρουσιάζουν ως θαύματα οι άλλες θρησκείες ή οι παραθρησκείες δεν έχουν καμμιά σχέση με τα θαύματα της δικής μας θρησκείας. Ο Χριστός ζητάει από μας το φιλότιμο. Δεν θέλει να Τον αγαπάμε, επειδή είναι παντοδύναμος.
Αν ήθελε, μπορούσε να κάνει κάποιο θαύμα και να πιστέψει αμέσως όλος ο κόσμος. Με αυτόν όμως τον τρόπο θα δέσμευε την ελευθερία του ανθρώπου. Γι’ αυτό λέει: “Μακάριοι οἱ μη ἰδόντες και πιστεύσαντες“.
Η Ορθοδοξία έχει το θαύμα και τη Θεία Χάρη. Ο Ινδουϊσμός έχει την μαγεία και την φιλοσοφία. Αντικαθιστά το θαύμα με τη μαγεία και την Θεία Χάρη με την φιλοσοφία. Ο διάβολος δίνει στους γκουρού, στους μάγους κλπ δυνάμεις, επειδή του δίνουν δικαιώματα. Έτσι μπορούν να κάνουν κάτι δήθεν θαύματα, και ο άλλος που τους βλέπει τούς θαυμάζει. [...]
Στην Ορθοδοξία η καλωσύνη είναι το ξεχείλισμα της αγάπης του ανθρώπου προς τον Θεό και προς τον πλησίο. Όλες οι άλλες καλωσύνες που γίνονται από αλλόδοξους, πλανεμένους κ.λπ. δεν έχουν τα πνευματικά εν Χριστώ στοιχεία, αλλά μπορεί να έχουν κάποια καλά ανθρώπινα στοιχεία. Όποιος ζει σωστά την ορθόδοξη ζωή έχει ταπείνωση, αγάπη και δίνεται ολόκληρος για τον πλησίον, θυσιάζεται. Και την άσκηση, την νηστεία, την αγρυπνία που κάνει, πάλι τα κάνει από αγάπη προς τον Θεό, και όχι για να νοιώσει κάποια ευχαρίστηση.
Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο, για να σταυρωθεί από αγάπη για το πλάσμα Του. Πρώτα σταυρώθηκε και μετά αναστήθηκε. Είναι φθηνό να ζητάει κανείς πνευματικές χάρες – άλλο αν ο Χριστός του δώσει να γευτεί την ουράνια γκυκύτητα. Ενώ αυτοί που ασχολούνται λ.χ. με τις ινδουϊστικές φιλοσοφίες, με τη γιόγκα κ.λπ., με όσα κάνουν αποβλέπουν στο να φθάσουν σε μία δήθεν πνευματική κατάσταση, σε έκσταση, να νοιώσουν μια ηδονή ή να γίνουν ανώτεροι από τους άλλους, χωρίς να ενδιαφέρονται για τους άλλους.
Ας υποθέσουμε ότι ένας Ινδουϊστής βρίσκεται σε μια ακροθαλασσιά και κάνει αυτοσυγκέντρωση. Αν εκείνη την ώρα κινδυνεύει κάποιος στη θάλασσα και ζητάει βοήθεια, αυτός θα μείνει τελείως αδιάφορος, δεν θα κουνηθεί από τη θέση του, για να μη στερηθεί την ηδονή που νοιώθει. Ενώ, αν βρισκόταν εκεί ένας ορθόδοξος μοναχός και έλεγε την ευχή, θα άφηνε το κομποσχοίνι και θα έπεφτε στη θάλασσα, για να τον σώσει!
(Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, “Λόγοι Γ΄”)
- Υπαρχουν, Γέροντα, Ινδοί που είναι Ορθδόξοι Χριστιανοί;
- Πολύ λίγοι. Είχαν μείνει μερικοί από την Εκκλησία που είχε ιδρύσει εκεί ο Απόστολος Θωμάς, αλλά εγκαταλείφθηκαν. Άλλοι έγιναν Καθολικοί, άλλοι Προτεστάντες. Σήμερα εκεί οι Ορθόδοξοι είναι μετρημένοι.
Αυτά που παρουσιάζουν ως θαύματα οι άλλες θρησκείες ή οι παραθρησκείες δεν έχουν καμμιά σχέση με τα θαύματα της δικής μας θρησκείας. Ο Χριστός ζητάει από μας το φιλότιμο. Δεν θέλει να Τον αγαπάμε, επειδή είναι παντοδύναμος.
Αν ήθελε, μπορούσε να κάνει κάποιο θαύμα και να πιστέψει αμέσως όλος ο κόσμος. Με αυτόν όμως τον τρόπο θα δέσμευε την ελευθερία του ανθρώπου. Γι’ αυτό λέει: “Μακάριοι οἱ μη ἰδόντες και πιστεύσαντες“.
Η Ορθοδοξία έχει το θαύμα και τη Θεία Χάρη. Ο Ινδουϊσμός έχει την μαγεία και την φιλοσοφία. Αντικαθιστά το θαύμα με τη μαγεία και την Θεία Χάρη με την φιλοσοφία. Ο διάβολος δίνει στους γκουρού, στους μάγους κλπ δυνάμεις, επειδή του δίνουν δικαιώματα. Έτσι μπορούν να κάνουν κάτι δήθεν θαύματα, και ο άλλος που τους βλέπει τούς θαυμάζει. [...]
Στην Ορθοδοξία η καλωσύνη είναι το ξεχείλισμα της αγάπης του ανθρώπου προς τον Θεό και προς τον πλησίο. Όλες οι άλλες καλωσύνες που γίνονται από αλλόδοξους, πλανεμένους κ.λπ. δεν έχουν τα πνευματικά εν Χριστώ στοιχεία, αλλά μπορεί να έχουν κάποια καλά ανθρώπινα στοιχεία. Όποιος ζει σωστά την ορθόδοξη ζωή έχει ταπείνωση, αγάπη και δίνεται ολόκληρος για τον πλησίον, θυσιάζεται. Και την άσκηση, την νηστεία, την αγρυπνία που κάνει, πάλι τα κάνει από αγάπη προς τον Θεό, και όχι για να νοιώσει κάποια ευχαρίστηση.
Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο, για να σταυρωθεί από αγάπη για το πλάσμα Του. Πρώτα σταυρώθηκε και μετά αναστήθηκε. Είναι φθηνό να ζητάει κανείς πνευματικές χάρες – άλλο αν ο Χριστός του δώσει να γευτεί την ουράνια γκυκύτητα. Ενώ αυτοί που ασχολούνται λ.χ. με τις ινδουϊστικές φιλοσοφίες, με τη γιόγκα κ.λπ., με όσα κάνουν αποβλέπουν στο να φθάσουν σε μία δήθεν πνευματική κατάσταση, σε έκσταση, να νοιώσουν μια ηδονή ή να γίνουν ανώτεροι από τους άλλους, χωρίς να ενδιαφέρονται για τους άλλους.
Ας υποθέσουμε ότι ένας Ινδουϊστής βρίσκεται σε μια ακροθαλασσιά και κάνει αυτοσυγκέντρωση. Αν εκείνη την ώρα κινδυνεύει κάποιος στη θάλασσα και ζητάει βοήθεια, αυτός θα μείνει τελείως αδιάφορος, δεν θα κουνηθεί από τη θέση του, για να μη στερηθεί την ηδονή που νοιώθει. Ενώ, αν βρισκόταν εκεί ένας ορθόδοξος μοναχός και έλεγε την ευχή, θα άφηνε το κομποσχοίνι και θα έπεφτε στη θάλασσα, για να τον σώσει!
(Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, “Λόγοι Γ΄”)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.