ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΑΘΩΝΑ (ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ)
Του Γιώργου Τσούμπα
Μια παρέα τεσσάρων καλών φίλων με κοινό ενδιαφέρον την φωτογραφία,επισκεφτήκαμε τον Ιούνιο του 2011 τη μοναστική πολιτεία του Αγίου Όρους, με τα ιστορικά Μοναστήρια, κελιά χωμένα σε σπηλιές ή κρεμασμένα σε βράχους, πύργους, τρούλους, καμπαναριά, ψαλμωδίες, ένα βουνό-ναός με θόλο τον ουρανό, κιβωτός ψυχών αφιερωμένων στη Χριστιανική θρησκεία.
Το Άγιο Όρος είναι ένα ζωντανό μουσείο ιστορίας και τέχνης. Η αρχιτεκτονική όλων των μονών έχει το τυπικό βυζαντινό μοναστικό σχήμα.
Όλες έχουν φρουριακή διάταξη, διότι μόνιμα αποτελούσαν στόχο πειρατών και κατακτητών. Τα κτίρια, σαν φρούρια στη βάση με τα κελιά - αετοφωλιές - στην κορυφή υψώνονται πολυώροφα σε φύσει ασφαλείς θέσεις τα περισσότερα, ενισχυμένα με τείχη και πύργους. Στη μέση του οικοδομικού συγκροτήματος υπάρχει αυλή με το καθολικό της μονής, την τράπεζα, τη φιάλη και παρεκκλήσια.
Οι πύργοι ισχυροί, ψηλοί, επιβλητικοί ορθώνονται γιγάντιοι φρουροί και βιγλάτορες πάνω από τα άλλα κτίσματα των μονών. Πλάι τους τα κωδωνοστάσια, οι τρούλοι των ναών και τα κυπαρίσσια αγωνίζονται να υψωθούν ως τις κορυφαίες τους επάλξεις.
Το Άγιο Όρος επί χίλια σχεδόν χρόνια είναι ένα μεγάλο, γνήσιο βυζαντινό ελληνικό καλλιτεχνικό κέντρο.
Όλα τα μοναστήρια είναι κοινόβια. Η ζωή των μοναχών είναι αυστηρή, ασκητική, με συνεχείς προσευχές, ιερές ακολουθίες, αγρυπνίες, νηστείες, πνευματικές και χειρονακτικές εργασίες. Το κομποσχοίνι είναι ο αχώριστος σύντροφος τους, μέσο για τη συγκέντρωση της σκέψης τους.
Οι μοναχοί ακολουθούν το παλαιό Ιουλιανό ημερολόγιο και τη βυζαντινή ώρα . Με τη δύση του Ήλιου κλείνουν όλες οι μονές, για να ξανανοίξουν με την ανατολή.
Πολύ πριν από αυτή ο καμπανάρης της κάθε μονής χτυπάει ρυθμικά το χεροσήμαντρο και καλεί τους αδελφούς του στον όρθρο.
Σ' αυτή την ευλογημένη λωρίδα γης, με το ήπιο κλίμα, την επαρκέστατη ηλιοφάνεια, τη βουνίσια δροσιά και την πελαγίσια υγρασία, δώσαμε υπόσχεση η ίδια παρέα,να ξαναπάμε.
Μια παρέα τεσσάρων καλών φίλων με κοινό ενδιαφέρον την φωτογραφία,επισκεφτήκαμε τον Ιούνιο του 2011 τη μοναστική πολιτεία του Αγίου Όρους, με τα ιστορικά Μοναστήρια, κελιά χωμένα σε σπηλιές ή κρεμασμένα σε βράχους, πύργους, τρούλους, καμπαναριά, ψαλμωδίες, ένα βουνό-ναός με θόλο τον ουρανό, κιβωτός ψυχών αφιερωμένων στη Χριστιανική θρησκεία.
Το Άγιο Όρος είναι ένα ζωντανό μουσείο ιστορίας και τέχνης. Η αρχιτεκτονική όλων των μονών έχει το τυπικό βυζαντινό μοναστικό σχήμα.
Όλες έχουν φρουριακή διάταξη, διότι μόνιμα αποτελούσαν στόχο πειρατών και κατακτητών. Τα κτίρια, σαν φρούρια στη βάση με τα κελιά - αετοφωλιές - στην κορυφή υψώνονται πολυώροφα σε φύσει ασφαλείς θέσεις τα περισσότερα, ενισχυμένα με τείχη και πύργους. Στη μέση του οικοδομικού συγκροτήματος υπάρχει αυλή με το καθολικό της μονής, την τράπεζα, τη φιάλη και παρεκκλήσια.
Οι πύργοι ισχυροί, ψηλοί, επιβλητικοί ορθώνονται γιγάντιοι φρουροί και βιγλάτορες πάνω από τα άλλα κτίσματα των μονών. Πλάι τους τα κωδωνοστάσια, οι τρούλοι των ναών και τα κυπαρίσσια αγωνίζονται να υψωθούν ως τις κορυφαίες τους επάλξεις.
Το Άγιο Όρος επί χίλια σχεδόν χρόνια είναι ένα μεγάλο, γνήσιο βυζαντινό ελληνικό καλλιτεχνικό κέντρο.
Όλα τα μοναστήρια είναι κοινόβια. Η ζωή των μοναχών είναι αυστηρή, ασκητική, με συνεχείς προσευχές, ιερές ακολουθίες, αγρυπνίες, νηστείες, πνευματικές και χειρονακτικές εργασίες. Το κομποσχοίνι είναι ο αχώριστος σύντροφος τους, μέσο για τη συγκέντρωση της σκέψης τους.
Οι μοναχοί ακολουθούν το παλαιό Ιουλιανό ημερολόγιο και τη βυζαντινή ώρα . Με τη δύση του Ήλιου κλείνουν όλες οι μονές, για να ξανανοίξουν με την ανατολή.
Πολύ πριν από αυτή ο καμπανάρης της κάθε μονής χτυπάει ρυθμικά το χεροσήμαντρο και καλεί τους αδελφούς του στον όρθρο.
Σ' αυτή την ευλογημένη λωρίδα γης, με το ήπιο κλίμα, την επαρκέστατη ηλιοφάνεια, τη βουνίσια δροσιά και την πελαγίσια υγρασία, δώσαμε υπόσχεση η ίδια παρέα,να ξαναπάμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.