ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ: «ΠΕΡΙ ΩΦΕΛΕΙΑΣ ΕΚ ΤΗΣ ΦΥΓΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ»

ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ: «ΠΕΡΙ ΩΦΕΛΕΙΑΣ ΕΚ ΤΗΣ ΦΥΓΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ»

      http://imverias.blogspot.gr

Είναι πράγματι βίαιος, σκληρός και δύσκολος ο αγών που γίνεται στα πράγματα του κόσμου, και όσο κι' αν μπορέση ο άνθρωπος να γίνη αήττητος και ισχυρός, όταν πλησιάσουν σ' αυτόν οι αιτίες των προσβολών, των πολέμων και των αγώνων, καταλαμβάνεται από φόβο και γίνεται εύκολος στην πτώσι, πολύ περισσότερο αν συναντήση τον φανερό πόλεμο του διαβόλου.

Πράγματι, όσο δεν απομακρύνεται ο άνθρωπος από εκείνα που πτοούν την καρδιά του, πάντοτε δίνει στον εχθρό του τόπο για να του επιτεθή, και αν νυστάξη για λίγο, εύκολα τον καταστρέφει.Όταν δηλαδή η ψυχή κυριαρχηθή από τα περιστατικά του κόσμου, αυτά τα περιστατικά της γίνονται αγκάθια, και όταν τα συναντήση, νικάται σχεδόν φυσιολογικά.
Γι' αυτό λοιπόν οι αρχαίοι πατέρες μας, που εβάδισαν αυτούς τους δρόμους, γνωρίζοντας ότι ο νους δεν είναι όλον τον καιρό υγιής ούτε μπορεί να παραμείνη ακλινής προς μια κατεύθυνσι και άγρυπνος, συμβαίνει δε κάποτε να μη μπορή ν' αντιληφθή ποια πράγματα τον βλάπτουν, εσκέφθηκαν με σοφία· ενδύθηκαν ως όπλο την ακτημοσύνη που ελευθερώνει από πολλές αγωνίες, όπως έχει γραφή, ώστε δια της πτωχείας του να κατορθώση ο άνθρωπος ν' απαλλαγή από πολλά παραπτώματα. 

Ανεχώρησαν λοιπόν στην έρημο, όπου δεν υπάρχουν πράγματα, που είναι αίτια των παθών, ώστε, και όταν συμβή να ασθενήσουν, να μη εύρουν αιτίες για την πτώσι τους, εννοώ βέβαια τον θυμό, την επιθυμία, την μνησικακία και την δόξα, αλλά και αυτά και τα παρόμοια να γίνουν ελαφρά, χάρι σ' εκείνη την έρημο.

Διότι σ' αυτήν ωχυρώθηκαν και περιτειχίσθηκαν σαν σε πύργο ακαταμάχητο, και έτσι εμπόρεσαν ο καθένας τους να τελειώση τον αγώνα του σε ησυχία, όπου οι αισθήσεις δεν ευρήκαν βοήθεια από τα επιζήμια υλικά πράγματα για να συνταχθούν με τον αντίπαλό μας. Πράγματι, είναι καλύτερο για μας να πεθάνωμε στον αγώνα, παρά να ζήσωμε στην πτώσι.


Μετάφραση: Παναγιώτης Χρήστου
πηγή: Ισαάκ του Σύρου, "Λόγοι Ασκητικοί (Α΄-ΚΣΤ΄),
Πατερικαί Εκδόσεις «Γρηγόριος ο  Παλαμάς»,
Θεσσαλονίκη 2009.