Μια διδακτική ιστορία...

Από τον αγαπητό πνευματικό αδελφό Θεόδωρο : 

Κολήσαμε τις ψυχές μας στα επερχόμενα λες και αυτό θα μας δώσει το προειδοποιητικό μήνυμα της σωτηρίας μας. 
Σήμερα με τηλεφώνησε η γυναίκα μου. Γιατρός στο επάγγελμα. Μόλις είχε δει ένα ασθενή με πολύ σοβαρό θέμα. 
Ο άνθρωπος είχε πέσει θύμα σοβαρότατου τροχαίου. Χωρίς να το έχει προκαλέσει ο ίδιος. Διεράγει το μισό του κρανίο. Της έδειξε τη συραφή που ξεκινούσε απ' το ένα μάτι και κατέληγε στο πίσω μέρος της κεφαλής. 'Εκανε ένα μήνα στην εντατική και όλοι τον είχαν ξεγραμμένο. Οι γιατροί όταν συνήλθε έμειναν έκπληκτοι. Του είπαν 1 περίπτωση στο εκατομύριο ήταν να ζήσει. 
Η γυναίκα μου κατάλαβε αμέσως ότι είχε μπροστά της περίπωση θαύματος. Του ζήτησε ευθέως να της πει ποιος άγιος τον έσωσε. 
Ο άνθρωπος αυτός της είπε ότι μετά τη σύγκρουση ένιωσε την ψυχή του να φεύγει από το σώμα του. Βρέθηκε σε ένα ατελείωτο τόπο σαν πράσινο λιβάδι όπου βρισκόταν αμέτρητες ψυχές. Περίμεναν όλες την κρίση και μία μία κατευθυνόταν προς δύο πόρτες και ανάλογα με την αντίστοιχη κρίση έμπαιναν στη δεξιά ή αριστερή πόρτα. Όταν ήρθε και η δική του σειρά τοποθετήκε μπροστά απ' τις πόρτες και περίμενε την απόφαση. Μέσα του αισθανόταν ότι η απόφαση θα έβγαινε για την αριστερή πόρτα. Λίγο πριν όμως ακουστεί αυτή η φρικτή απόφαση εμφανίστηκε ένας άγιος που του είπε. "Παρακάλεσα και προσευχήθηκα πολύ στο Θεό για σένα. Να σου δώσει λίγο διάστημα ζωής ακόμη, να προλάβεις να μετανοήσεις γιατί είσαι άνθρωπος καλής προαίρεσης. Είμαι ο άγιος Μόδεστος που τιμάται στο χωριό σου. Να ξέρεις ότι σε φυλάνε οι προσευχές των γονέων σου (ο πατέρας του ήταν ιερέας), που εσφάγησαν απ' τους Τούρκους μέσα στην εκκλησία του χωριού. Να γυρίσεις πίσω και να τους τιμήσεις στο υπόλοιπο της ζωής, που θα σου χαρίσει ο Κύριος εργαζόμενος την αρετή με διαρκή μετάνοια . Δεν ξέρεις πόσο διάστημα θα σου χαρίσει ο Κύριος και πότε θα σε ξανακαλέσει για να βγεί η απόφαση που δεν βγήκε σήμερα. Πήρες παράταση μετανοίας. Μη χάσεις αυτή την ευκαιρία με ανέμελη ζωή". 
Ο άνθρωπος συγκλονίστηκε και του ζήτησε τι θα μπορούσε να κάνει για να τον ευχαριστήσει. Αυτός του απάντησε ότι δεν πρέπει να ευχαριστεί τον ίδιο, αλλά όσο ζει να δοξάζει Κύριο το Θεό του. Και πρόσθεσε ότι καλό θα ήταν να ολοκληρώσει το σπίτι του (την εκκλησία του), που είχε παραμεληθεί απ' τους συγχωριανούς του. 
Και τώρα αυτός ο άνθρωπος ασχολείται με την ανακαίνιση της εκκλησίας και σε όποιον τον ρωτάει γιατί το κάνει αυτό διηγείται την ιστορία του ωφελώντας πολλές ψυχές. 
Επομένως, η ουσία είναι να αντιληφθούμε, ότι ο δρόμος για τη σωτηρίας μας είναι τα έργα της αρετής και η διαρκής μετάνοια και ας μη περιμένουμε προειδοποιητικά μηνύματα για να το πράξουμε. Πιθανόν καθώς περιμένουμε προειδοποιήσεις, επερχόμενα, πείνες και πολέμους να έρθει απροειδοποίητα η δική μας σειρά για να κληθεί η ψυχή μας σε απολογία. Αλλά τότε θά 'χουμε την παρρησία που βρήκε ανέλπιστα ο άνθρωπος της παραπάνω ιστορίας, ή θα ακούμε την απόφαση για να πάμε στην αριστερή πόρτα και να χτυπάμε το κεφάλι μας τότε, γιατί σπαταλήσαμε το χρόνο μας άδικα σε ατέρμονες συζητήσεις χωρίς πνευματικό συντελεστή; 
Τα επερχόμενα είναι ένα μαχαίρι. Κόβεις με την καλή πλευρά; Ωφελείσαι και συνεχίζεις χωρίς άγχος την πνευματική σου ζωή. 
Ασχολείσαι μόνο με το πότε θα γίνουν τα γεγονότα και το που και το ποιος είναι ο αντί και ποιός ο μαρμαρωμένος; Γεμίζει άγχος η ζωή σου και κόβεις με την πλευρά που δεν κόβει τίποτα. Ασχολείσαι με πάθος με τα επερχόμενα και περιμένεις πως και πως την επόμενη πληροφορία για να μετακινηθείς την κατάλληλη στιγμή μπας και γλυτώσεις απ' τον σεισμό ή να τρέξεις στα supermarket λίγο πρωτού χρεωκοπήσουμε;Ε τότε ζεις ήδη στο χώρο της αριστερής πόρτας και έχεις βυθίσει το μαχαίρι στον εαυτό σου.

πηγή: www.hggiken.pblogs.gr