Επιστροφή εις τον Αρχέγονον Χριστιανισμόν Ένα προτεσταντικόν σύνθημα

Επιστροφή εις τον Αρχέγονον Χριστιανισμόν
Ένα προτεσταντικόν σύνθημα

Του Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτορος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Ένας λόγος που προκαλεί επί μέρους διαιρέσεις και τη δημιουργία νέων προτεσταντικών αιρέσεων είναι ένα φαινόμενο, το οποίο εμφανίζεται ενδημικά μέσα στον προτεσταντικό χώρο κατά την ιστορική του εξέλιξη και τη γεωγραφική του διασπορά. Το φαινόμενο αυτό εκφράζεται με το σύνθημα «Επιστροφή στον αρχέγονο χριστιανισμό».

Η θέση αυτή εκφράζεται ως αναζήτηση και επιστροφή των διαφόρων προτεσταντικών κοινοτήτων που το υιοθετούν στην αρχέγονη μορφή, υποτίθεται,  των χριστιανικών κοινοτήτων των αποστολικών χρόνων και παρουσιάζεται ταυτοχρόνως και ως μια μορφή καταγγελίας κατά της εκκοσμίκευσης του δυτικού Χριστιανισμού.

Δεν είναι τυχαίο, επίσης, το γεγονός ότι τέτοιου είδους αντιλήψεις έχουν οδηγήσει μια προτεσταντική Ομολογία, παρακλάδι των Μεννονιτών στις Η.Π.Α., τους Amish, να αρνούνται πεισματικά να αποδεχθούν και να χρησιμοποιήσουν και αυτή την τεχνική και επιστημονική πρόοδο (Βλ. J. Gründler, Lexikon der christlichen Kirchen und Sekten, Band I, 1961, στ. 115-116). Οι προτεσταντικές ομάδες που διατυπώνουν αυτούς τους ισχυρισμούς ουσιαστικά δημιουργούν το πλαίσιο εκείνο όπου κατά τρόπο απολύτως αυθαίρετο και υποκειμενικό προβάλλουν ως αυθεντικό και αποστολικό αυτό που οι ίδιες φαντάζονται.

Εξιδανικεύονται στα πλαίσια αυτά από τις ομάδες αυτές σε φαντασιακό επίπεδο όχι ο ιστορικός ρεαλισμός των γεγονότων, αλλά η υποκειμενική προβολή ατομικών επιθυμιών. Το χάσμα όμως μεταξύ αληθείας και πλάνης, φαντασίωσης και ιστορίας είναι όχι μόνο μεγάλο, αλλά και αγεφύρωτο.

Για μία άλλη κατηγορία αιρετικών κινήσεων το σύνθημα αυτό συνδέεται και με μία κακόδοξη και βλάσφημη αντίληψη που διατυπώνεται από αυτές τις αιρετικές κινήσεις. Πρόκειται για τον ισχυρισμό, ότι προϊόντος του χρόνου και ιδίως από τους χρόνους του Μεγάλου Κωνσταντίνου, η Εκκλησία εξέπεσε, έχασε την αρχική της καθαρότητα και αυθεντικότητα, αλλοτριώθηκε -όπως λέγουν- από εξωχριστιανικές κοσμικές ή και θρησκευτικές πρακτικές.

Φυσικά για τον Ορθόδοξο Χριστιανό η άποψη αυτή είναι πολλαπλώς κακόδοξη. Γνωρίζουμε ότι η Εκκλησία δεν είναι κάποιο ανθρωποκεντρικό σωματείο, αλλά είναι το ίδιο το σώμα του Χριστού (Εφεσ. 5, 23. Κολασ. 1, 18) με κεφαλή της τον Χριστό, ψυχή της το Πανάγιο Πνεύμα και ως σώμα Χριστού είναι αγία και άμωμος και κατά τον αποστολικό λόγο είναι «μη έχουσα σπίλο ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων» (Εφεσ. 5, 27).  Κατά συνέπεια ούτε να πλανηθή μπορεί, ούτε να φθαρεί, ούτε να εκπέσει, καθώς η αγιότητά της είναι όχι ηθικής, αλλά οντολογικής τάξης.

Ορθόδοξος Τύπος, Αριθμός Φύλλου 2016, 28 Μαρτίου 2014

πηγή: impantokratoros.gr