Σε ένα από τα πολλά χειρόγραφα του Αγίου Όρους αναφέρεται η εξής ιστορία· Στον ιερό ναό του Αγίου Μερκουρίου υπήρχε ένας ιερέας ο οποίος, από βραδύς, ήπιε πολύ κρασί και δυστυχώς εμέθυσε, με αποτέλεσμα να έχει σαρκική πτώση. 
Εν πάση περιπτώσει, το πρωί ήτανε γιορτή και ο ιερέας λειτούργησε. Όταν τελείωσε τη Θεία Λειτουργία, ένας Άγγελος τον έλεγξε και λέγει σ’ αυτόν με λύπη·
– «Δυστυχισμένε ιερέα, τι ήταν αυτό, το οποίο έκανες σήμερα;»
– «Ποίος είσαι εσύ, που με ελέγχεις;» απαντά ο ιερέας.
– «Άγγελος είμαι, δεν με βλέπεις;»
– «Να μείνεις εκεί που είσαι, δεσμευμένος, σε επιτιμώ», απαντά ο ιερέας.
– «Και σύ», του λέγει ο Άγγελος, «να είσαι δεσμευμένος να μη δεις θάνατον, εκτός εάν εγώ σε συγχωρήσω».
Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ο μεν Άγγελος να «αποπτερωθεί» και να μείνει εκεί πίσω από την Αγία Τράπεζα, ενώ ο ιερέας να ζήσει για τριακόσια πενήντα χρόνια!  Έφυγε ο ιερέας από εκείνο το μέρος και έκανε – για λόγους οικονομικούς, επειδή δεν μπορούσε να ασκήσει κάποιο επάγγελμα – τον ιερέα.
Μετά από τρακόσια πενήντα χρόνια ο ιερέας έτυχε να παρευρίσκεται σε μια ομιλία του Επισκόπου της Επαρχίας που έμενε, και το θέμα της ομιλίας ήταν για τον Άγιο Μερκούριο. 
Λέγει ο ιερέας στον Επίσκοπο: «Εγώ τα ξέρω από πρώτο χέρι, αφού ήμουνα εκεί».
Ο Επίσκοπος παίρνει τον ιερέα κατ’ ιδίαν και μαθαίνει απ’ αυτόν όλο το ιστορικό της επιβιώσεώς του για τριακόσια πενήντα ολόκληρα χρόνια!
– «Τότε ο Άγγελος πρέπει να είναι ακόμη εκεί», απαντά ο Επίσκοπος, «και πρέπει να βρεθείτε και οι δύο στον ίδιο τόπο, για να μπορέσετε να αλληλοσυγχωρηθείτε».
Ο ιερέας δεν είχε καθόλου τις δυνατότητες να πάει σε εκείνο το μέρος και έτσι ο καλός Επίσκοπος προθυμοποιήθηκε και ανέλαβε να βρει ζώα και όλα τα χρειαζούμενα για να πάνε στον τόπο εκείνο, στον οποίο μετά από τριακόσια χρόνια, μόνο χαλάσματα μπορούσες να βρεις και τίποτε άλλο.
Ρωτώντας τους χωρικούς και με βάση τις οδηγίες του ιερέα, έφτασαν στο μέρος εκείνο και πράγματι, βλέπουν εκεί τον Άγγελο να στέκεται πίσω από την Αγία Τράπεζα, όπως τον άφησε τότε ο ιερέας.
– «Ακόμη, δυστυχισμένε ιερέα, ζεις;» του λέγει ο Άγγελος.
– «Ζω, αφού εσύ με εδέσμευσες», απαντά ο ιερέας.  «Και συ υπάρχεις εδώ, ακόμη;»
– «Υπάρχω, αφού και συ με εδέσμευσες», απαντά ο Άγγελος.
– «Έλα να συγχωρηθούμε», λέγει ο ιερέας στον Άγγελο. «Συγχώρησέ με πρώτα εσύ και ύστερα να σε συγχωρήσω και εγώ».
– «Αν σε συγχωρήσω εγώ», του απαντά ο Άγγελος, «θα γίνεις αμέσως σκόνη και έτσι δεν θα μπορέσω να λάβω τη συγχώρηση από εσένα.  Συγχώρησέ με πρώτα εσύ και εγώ, να είσαι βέβαιος, ότι δεν θα σε αφήσω δεμένο».
Και πράγματι, όπως είπε ο Άγγελος του Θεού, έτσι και έγινε.  Ο Άγγελος επανέκτησε τα φτερά του και ο ιερέας έγινε με μιας όλο χώμα.
Ο Άγγελος ευχήθηκε στον Αρχιερέα να βρει έλεος από το Θεό, για το καλό, το οποίο έκανε και για τους δύο, και ο Αρχιερέας λέγει στον Άγγελο·
– «Πολύ θα ήθελα να ψάλλεις λίγο, για να μπορέσω να ακούσω πως ψάλλετε και δοξολογείτε το Θεό εσείς οι Άγγελοι εκεί πάνω στον ουρανό».
– «Θα το ήθελα και εγώ, αλλά αν με ακούσεις να ψάλλω θα πεθάνεις, δεν θα αντέξεις», αποκρίνεται ο Άγγελος.  «Θα σου κάνω, όμως, το χατίρι και θα ανεβώ στον τρίτο ουρανό και από εκεί θα ψάλλω».
Έτσι και έγινε.  Ο Αρχιερέας μόλις άκουσε την ουράνια μελωδία τον Αγγελικό ύμνο, έπεσε κάτω λιπόθυμος για αρκετές ώρες.  Ύστερα σηκώθηκε πάνω και αφού γύρισε πίσω στην πόλη του έγραψε αυτή την ιστορία, η οποία φαίνεται σαν παραμύθι, που είναι όμως πραγματική και αληθινή!
http://chrvassiliades.blogspot.gr/
https://oikohouse.wordpress.com