.jpg)
Μήνυμα ἐπί τῇ Ἀναστάσει τοῦ Κυρίου Ἱ. Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου
Μήνυμα ἐπί τῇ Ἀναστάσει τοῦ Κυρίου
Ἱ. Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίο
«Πρό ὄρθρου ἐγείρωμεν σήμερον καί φωτός χαρᾶς πληρωθῶμεν»
Ἱ. Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίο
«Πρό ὄρθρου ἐγείρωμεν σήμερον καί φωτός χαρᾶς πληρωθῶμεν»
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
«Ποία ἄλλη ἡμέρα ἔχει νά μετρᾷ μέ τόσα Μυστήρια τό διάστημά της, ὡσάν αὕτη, τῆς ὁποίας τά χαρμόσυνα ἔργα εἶναι περισσότερα παρά αἱ στιγμαί ὅσας ἔχει; Ποία ἄλλη ἡμέρα ἀνέτειλε τόσον πολύ, τόσον δραστικόν φῶς, ὥστε νά ἔχῃ δύναμιν, ὄχι μόνον νά χαροποιήσῃ, νά φωτίσῃ, νά λαμπρύνῃ τό πρόσωπον τῆς γῆς, τάς καρδίας τῶν ζώντων, ἀλλ΄ ἀκόμη καί τῶν ἀπ΄ αἰῶνος νεκρῶν; Ποία ἄλλη ἡμέρα μᾶς ἀνέτειλε τοιοῦτον χαροποιόν φῶς, ὅπερ φθάσαν ἕως καί τά καταχθόνια τοῦ ᾅδου νά διασκεδάσῃ ἐκεῖνο τό παχύτατον σκότος, τό ὁποῖον ἐκυρίευσε μέ μίαν θλιβεράν νύκτα τό πλῆθος ὅλων τῶν προπατόρων μας; Ὤ ἡμέρα ὄντως λαμπρά» (ἅγιος Μακάριος Πάτμου)! Ναί, ἡμέρα ὄντως λαμπρά καί πανευφρόσυνη τῆς Ἀναστάσεως, κατά τήν ὁποία ἑορτάζουν γεμάτα, πεπληρωμένα, μέ τό Φῶς τό ἱλαρόν τῆς ἁγίας δόξης τῆς Θεότητος «οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια», χάρις στόν «θελητήν τοῦ ἐλέους» Χριστό· ὁ Θεάνθρωπος σήμερα χαίρει γιά τήν σωτηρία ὁλοκλήρου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ἀπό τόν θάνατο, τήν ἁμαρτία καί τόν διάβολο. Γι΄ αὐτήν τήν «χαράν τοῦ Κυρίου» (Ματθ. 25, 21), «ἀντί τῆς προκειμένης Αὐτῷ χαρᾶς», ὁ Κύριος Ἰησοῦς «ὑπέμεινε Σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας» ( Ἑβρ. 12,2). Καί ἰδού, «οὐχ ὡς τό παράπτωμα, οὕτω καί τό χάρισμα»· διότι ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου δέν ἐξισορροπεῖ μόνον τό παράπτωμα τῶν Πρωτοπλάστων, ἀλλά «πολλῷ μᾶλλον ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καί ἡ δωρεά ἐν χάριτι τῇ τοῦ ἑνός ἀνθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τούς πολλούς ἐπερίσσευσεν» (Ρωμ. 5, 15).
Προχθές ἀκούσαμε τό ἀπήχημα τῆς διαβολικῆς κατά τοῦ πάσχοντος Μεσσίου εἰρωνείας: «σωσάτω Ἑαυτόν, εἰ οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός ὁ τοῦ Θεοῦ ἐκλεκτός» (Λουκ. 23, 35)· μέ τούς λόγους αὐτούς οἱ ἐχθροί τῆς ἐνυπόστατης Ἀληθείας καί Ὁδοῦ καί Ζωῆς, ἐξύβρισαν καί ἐβλασφήμησαν τόν ἐκλεκτόν τοῦ Θεοῦ, «τόν Υἰόν τόν ἀγαπητόν, ἐν ᾧ ὁ Πατήρ εὐδόκησεν» (Ματθ. 3, 17), ἀλλά καί ἐκλεκτόν καί «Θεόν τῆς καρδίας ἡμῶν» τῶν Χριστιανῶν (Α΄ Ἰω. 3, 20), στούς ὁποίους «κατ’ ὀφθαλμούς Ἰησοῦς Χριστός προεγράφη ἐν ἡμῖν Ἐσταυρωμένος» (Γαλ. 3, 1) ! Ἀλλ΄ ἐκ φύσεως τό Φῶς νικᾷ τό σκότος καί ἡ Ἀλήθεια τό ψεῦδος, διότι «Σοφίας οὐ κατισχύει κακία» (Σοφ. Σολ. 7, 30). Ναί, νομικοί παράνομοι καί ἀπειθεῖς, Αὐτός εἶναι πράγματι ὁ Χριστός ὁ τοῦ Θεοῦ Ἐκλεκτός, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἕνα μέ τόν Πατέρα, καθώς εἶπεν «ἐγώ γάρ καί ὁ Πατήρ ἕν ἐσμεν» (Ἰω. 10, 30), ὁ Ὁποῖος μέ τήν θαυμαστή καί παντοδύναμη Θεότητά του ἀναβλύζει χάρις στό σημερινό Μέγα καί ἱερώτατον Πάσχα «ἐκ μέν παθῶν πᾶσι τοῖς πιστοῖς ἀπάθειαν» καί στάζει «ἐκ πλευρᾶς ἁγίας πηγήν ἀθάνατον καί ζωήν ἐκ Τάφου ἀίδιον». Ὁ Σωτήρ ἡμῶν, «τό γλυκύ ἡμῶν Ἔαρ», δέν κατέβη μέν ἀπό τόν Σταυρό ἐνώπιον τῶν πειραζόντων ἀνιέρων Ἀρχιερέων καί Φαρισαίων καί Γραμματέων, ἀλλά μέσῳ τοῦ Σταυροῦ κατέβη μέχρι καί τόν ᾅδη, ὥστε νά σώσει τούς ἀπ΄ αἰῶνος ἐκεῖ «ἐν φυλακῇ» εὑρισκομένους, γιά νά τούς εἰσαγάγει πάλι στόν Παράδεισο· δέν ἔσωσε λοιπόν μόνον Ἑαυτόν, ἀλλ΄ ἅπασα τήν ἀνθρωπότητα μεθ’ Ἑαυτοῦ· «τό δέ ἀνέβη τί ἐστιν εἰ μή ὅτι καί κατέβη πρῶτον εἰς τά κατώτερα μέρη τῆς γῆς; Ὁ καταβάς αὐτός ἐστι καί ὁ ἀναβάς ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τά πάντα» (Ἐφ. 4, 9.10).
Οἱ ἄγιοι Πατέρες περιγράφουν μέ ἰδιαίτερη πνευματική εὐφροσύνη καί ἀγαλλίαση τούς ὑπερφυεῖς καρπούς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Δεσπότου, εὐλογοῦντες τόν Θεόν Πατέρα, τόν «κατά τό πολύ ἔλεος Αὐτοῦ ἀναγεννήσαντα ἡμᾶς εἰς ἐλπίδα ζῶσαν δι΄ ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκ νεκρῶν, εἰς κληρονομίαν ἄφθαρτον καί ἀμίαντον, τετηρημένην ἐν οὐρανοῖς εἰς ἡμᾶς» (Α΄ Πετρ. 1, 3). Ἡ πνευματική αὐτή ἀναγέννηση διά τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου φθάνει μέχρι καί σ΄ αὐτήν τήν ἀπαρχή τῆς ἀνθρωπίνης πτώσεως, στούς ἁμαρτήσαντες Πρωτοπλάστους ἀλλά καί ὅλους τούς ἐν τῷ ᾅδῃ εὑρισκομένους δικαίους· ὁ ἅγιος Ἰωάννης Εὐχαΐτων ἀποδίδει ποιητικῶς τήν ἀπό τόν ᾅδη ἁρπαγή καί σωτηρία τῶν Προπατόρων Ἀδάμ καί τῆς Εὔας ἐκ μέρους τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ - οἰκεία σέ μᾶς καί ἀπό τήν ἱερά Εἰκονογραφία - ὡς ἑξῆς:
«Ποία ἄλλη ἡμέρα ἔχει νά μετρᾷ μέ τόσα Μυστήρια τό διάστημά της, ὡσάν αὕτη, τῆς ὁποίας τά χαρμόσυνα ἔργα εἶναι περισσότερα παρά αἱ στιγμαί ὅσας ἔχει; Ποία ἄλλη ἡμέρα ἀνέτειλε τόσον πολύ, τόσον δραστικόν φῶς, ὥστε νά ἔχῃ δύναμιν, ὄχι μόνον νά χαροποιήσῃ, νά φωτίσῃ, νά λαμπρύνῃ τό πρόσωπον τῆς γῆς, τάς καρδίας τῶν ζώντων, ἀλλ΄ ἀκόμη καί τῶν ἀπ΄ αἰῶνος νεκρῶν; Ποία ἄλλη ἡμέρα μᾶς ἀνέτειλε τοιοῦτον χαροποιόν φῶς, ὅπερ φθάσαν ἕως καί τά καταχθόνια τοῦ ᾅδου νά διασκεδάσῃ ἐκεῖνο τό παχύτατον σκότος, τό ὁποῖον ἐκυρίευσε μέ μίαν θλιβεράν νύκτα τό πλῆθος ὅλων τῶν προπατόρων μας; Ὤ ἡμέρα ὄντως λαμπρά» (ἅγιος Μακάριος Πάτμου)! Ναί, ἡμέρα ὄντως λαμπρά καί πανευφρόσυνη τῆς Ἀναστάσεως, κατά τήν ὁποία ἑορτάζουν γεμάτα, πεπληρωμένα, μέ τό Φῶς τό ἱλαρόν τῆς ἁγίας δόξης τῆς Θεότητος «οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια», χάρις στόν «θελητήν τοῦ ἐλέους» Χριστό· ὁ Θεάνθρωπος σήμερα χαίρει γιά τήν σωτηρία ὁλοκλήρου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ἀπό τόν θάνατο, τήν ἁμαρτία καί τόν διάβολο. Γι΄ αὐτήν τήν «χαράν τοῦ Κυρίου» (Ματθ. 25, 21), «ἀντί τῆς προκειμένης Αὐτῷ χαρᾶς», ὁ Κύριος Ἰησοῦς «ὑπέμεινε Σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας» ( Ἑβρ. 12,2). Καί ἰδού, «οὐχ ὡς τό παράπτωμα, οὕτω καί τό χάρισμα»· διότι ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου δέν ἐξισορροπεῖ μόνον τό παράπτωμα τῶν Πρωτοπλάστων, ἀλλά «πολλῷ μᾶλλον ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καί ἡ δωρεά ἐν χάριτι τῇ τοῦ ἑνός ἀνθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τούς πολλούς ἐπερίσσευσεν» (Ρωμ. 5, 15).
Προχθές ἀκούσαμε τό ἀπήχημα τῆς διαβολικῆς κατά τοῦ πάσχοντος Μεσσίου εἰρωνείας: «σωσάτω Ἑαυτόν, εἰ οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός ὁ τοῦ Θεοῦ ἐκλεκτός» (Λουκ. 23, 35)· μέ τούς λόγους αὐτούς οἱ ἐχθροί τῆς ἐνυπόστατης Ἀληθείας καί Ὁδοῦ καί Ζωῆς, ἐξύβρισαν καί ἐβλασφήμησαν τόν ἐκλεκτόν τοῦ Θεοῦ, «τόν Υἰόν τόν ἀγαπητόν, ἐν ᾧ ὁ Πατήρ εὐδόκησεν» (Ματθ. 3, 17), ἀλλά καί ἐκλεκτόν καί «Θεόν τῆς καρδίας ἡμῶν» τῶν Χριστιανῶν (Α΄ Ἰω. 3, 20), στούς ὁποίους «κατ’ ὀφθαλμούς Ἰησοῦς Χριστός προεγράφη ἐν ἡμῖν Ἐσταυρωμένος» (Γαλ. 3, 1) ! Ἀλλ΄ ἐκ φύσεως τό Φῶς νικᾷ τό σκότος καί ἡ Ἀλήθεια τό ψεῦδος, διότι «Σοφίας οὐ κατισχύει κακία» (Σοφ. Σολ. 7, 30). Ναί, νομικοί παράνομοι καί ἀπειθεῖς, Αὐτός εἶναι πράγματι ὁ Χριστός ὁ τοῦ Θεοῦ Ἐκλεκτός, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἕνα μέ τόν Πατέρα, καθώς εἶπεν «ἐγώ γάρ καί ὁ Πατήρ ἕν ἐσμεν» (Ἰω. 10, 30), ὁ Ὁποῖος μέ τήν θαυμαστή καί παντοδύναμη Θεότητά του ἀναβλύζει χάρις στό σημερινό Μέγα καί ἱερώτατον Πάσχα «ἐκ μέν παθῶν πᾶσι τοῖς πιστοῖς ἀπάθειαν» καί στάζει «ἐκ πλευρᾶς ἁγίας πηγήν ἀθάνατον καί ζωήν ἐκ Τάφου ἀίδιον». Ὁ Σωτήρ ἡμῶν, «τό γλυκύ ἡμῶν Ἔαρ», δέν κατέβη μέν ἀπό τόν Σταυρό ἐνώπιον τῶν πειραζόντων ἀνιέρων Ἀρχιερέων καί Φαρισαίων καί Γραμματέων, ἀλλά μέσῳ τοῦ Σταυροῦ κατέβη μέχρι καί τόν ᾅδη, ὥστε νά σώσει τούς ἀπ΄ αἰῶνος ἐκεῖ «ἐν φυλακῇ» εὑρισκομένους, γιά νά τούς εἰσαγάγει πάλι στόν Παράδεισο· δέν ἔσωσε λοιπόν μόνον Ἑαυτόν, ἀλλ΄ ἅπασα τήν ἀνθρωπότητα μεθ’ Ἑαυτοῦ· «τό δέ ἀνέβη τί ἐστιν εἰ μή ὅτι καί κατέβη πρῶτον εἰς τά κατώτερα μέρη τῆς γῆς; Ὁ καταβάς αὐτός ἐστι καί ὁ ἀναβάς ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τά πάντα» (Ἐφ. 4, 9.10).
Οἱ ἄγιοι Πατέρες περιγράφουν μέ ἰδιαίτερη πνευματική εὐφροσύνη καί ἀγαλλίαση τούς ὑπερφυεῖς καρπούς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Δεσπότου, εὐλογοῦντες τόν Θεόν Πατέρα, τόν «κατά τό πολύ ἔλεος Αὐτοῦ ἀναγεννήσαντα ἡμᾶς εἰς ἐλπίδα ζῶσαν δι΄ ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκ νεκρῶν, εἰς κληρονομίαν ἄφθαρτον καί ἀμίαντον, τετηρημένην ἐν οὐρανοῖς εἰς ἡμᾶς» (Α΄ Πετρ. 1, 3). Ἡ πνευματική αὐτή ἀναγέννηση διά τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου φθάνει μέχρι καί σ΄ αὐτήν τήν ἀπαρχή τῆς ἀνθρωπίνης πτώσεως, στούς ἁμαρτήσαντες Πρωτοπλάστους ἀλλά καί ὅλους τούς ἐν τῷ ᾅδῃ εὑρισκομένους δικαίους· ὁ ἅγιος Ἰωάννης Εὐχαΐτων ἀποδίδει ποιητικῶς τήν ἀπό τόν ᾅδη ἁρπαγή καί σωτηρία τῶν Προπατόρων Ἀδάμ καί τῆς Εὔας ἐκ μέρους τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ - οἰκεία σέ μᾶς καί ἀπό τήν ἱερά Εἰκονογραφία - ὡς ἑξῆς:
«Νῦν δ΄ ἐξαναστάς τούς γενάρχας ἑλκύει
χερσί κραταιαῖς παλαιῶν ἐκ μνημάτων.
Πρῶτον δ΄ ἀνορθοῖ τό προπεπτωκός πάλαι [= τήν Εὔα],
ἔπειτα τόν βρίθοντα [=βαρυφορτωμένο] τόνδε πρεσβύτην [τόν Ἀδάμ],
μεθ’ ὧν ἅπασαν ἐξεγείρει τήν φύσιν·
δι΄ ἥν κατελθών μέχρι σαρκός καί Τάφου,
ᾅδην πατεῖ τύραννον ἀνθρωποφθόρον» (PG 120, 1131).
χερσί κραταιαῖς παλαιῶν ἐκ μνημάτων.
Πρῶτον δ΄ ἀνορθοῖ τό προπεπτωκός πάλαι [= τήν Εὔα],
ἔπειτα τόν βρίθοντα [=βαρυφορτωμένο] τόνδε πρεσβύτην [τόν Ἀδάμ],
μεθ’ ὧν ἅπασαν ἐξεγείρει τήν φύσιν·
δι΄ ἥν κατελθών μέχρι σαρκός καί Τάφου,
ᾅδην πατεῖ τύραννον ἀνθρωποφθόρον» (PG 120, 1131).
Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ ἀνατέλλει τήν αἰώνια ἡμέρα, τήν αἰώνια ζωή τοῦ ἀνθρωπίνου Γένους κατά τήν ὁποία στήν ἐπουράνια Ἱερουσαλήμ, ὅπως διαλαμβάνει ἡ ἱερά Ἀποκάλυψις, «νύξ οὐκ ἔσται ἔτι, καί οὐ χρεία λύχνου καὶ φωτός ἡλίου, ὅτι Κύριος ὁ Θεός φωτιεῖ αὐτούς, καί βασιλεύσουσιν εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων» (Ἀπ. 22, 5). Ἡ αἰωνία αὐτή ἡμέρα, ἡ ἀνέσπερη καί ἀδιάδοχη φωταύγεια τοῦ ἀκτίστου φωτός τῆς Θεότητος, ἡ ὁποία θά ὁλοκληρωθεῖ κατά τήν Β΄ Παρουσία, ὀφείλεται στήν σημερινή Ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος καί ἀρχίζει μέ αὐτήν· γιά αὐτόν τόν λόγο καί ὅλες οἱ εὐαγγελικές περικοπές πού ἀναφέρονται σέ ὅσα ἔλαβαν χώρα μετά τήν Ἔγερση τοῦ Κυρίου ὀνομάζονται «εὐαγγέλια ἑωθινά» (πρωινά), ἄν καί ὅσα ἐξιστοροῦν δέν συνέβησαν μόνον κατά τό πρωΐ· γράφει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς «Ἐπεί[=ἐπειδή] δέ ἡ αὐτοῦ νῦν Ἀνάστασις ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο, μέλλει δέ κατά τήν δευτέραν αὐτοῦ παρουσίαν τούς Αὐτοῦ μαθητάς τό Φῶς τῆς ἀθανάτου ζωῆς περιλήψεσθαι καί τηνικαῦτα [=τότε] πᾶσι τήν ἀληθινήν καί ἀδιάκοπον διαυγάσειν ἡμέραν, διά τοῦτο ἡ τοῦ Κυρίου Ἀνάστασις ἕω καί ὄρθρου λόγον ἐπέχει πρός τήν ἡμέραν ἐκείνην· καί κατά τοῦτον τόν λόγον ἑωθινά καί ὀρθρινά ἐστι πάντα τά τῆς Ἀναστάσεως εὐαγγέλια. Διό καί κατά τήν σήμερον ἡμέραν τά τε πρός ἑσπέραν καί τά κατ΄ αὐτήν τήν ἡμέραν τελεσθέντα, ἑωθινά εἰσί τε καί ὀνομάζονται» (Ὁμιλία 23 §4, ΕΠΕ 10,76).
Καθώς ὅμως τό καινόν Πάσχα τοῦ Κυρίου ἐγκαινίζει τήν αἰώνια ζωή μας μέσα στό Φῶς τῆς Θεότητος, τό «φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου Φωτός», καί καθώς σήμερα «τά πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια», ἀπαιτεῖται συνεπῶς καί ἐκ μέρους μας νά καταστοῦμε κατά τήν πρόθεση δεκτικοί τοῦ ἀκτίστου αὐτοῦ Φωτός γιά τό ὁποῖο ἡ φύση μας ἔχει πλασθεῖ κατάλληλη· ἀπαιτεῖται νά καταστοῦμε «ἄμεμπτοι καί ἀκέραιοι, τέκνα Θεοῦ ἀμώμητα ἐν μέσῳ γενεᾶς σκολιᾶς καί διεστραμμένης, ἐν οἷς φαινόμεθα ὡς φωστῆρες ἐν κόσμῳ, λόγον ζωῆς ἐπέχοντες» (Φιλιπ. 2, 15), «ἕως οὗ ἡμέρᾳ διαυγάσῃ καί φωσφόρος ἀνατείλῃ ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν» (Β΄Πετρ. 1, 19) · ὥστε, ἀφοῦ ἡ καρδία μας θά ἔχει πρότερον καταστεῖ κατοικητήριον τοῦ θείου Φωτός, συνειδητῶς νά ἐμβαθύνουμε καί μετάσχουμε, ὅσον εἶναι δυνατόν σέ ἀνθρώπους, στήν ἀληθῆ πασχάλια καί θεία χαρμονή ! «Ἐγκαινίζεσθε σήμερον», γράφει λοιπόν ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος, «καί Πνεῦμα εὐθές ἐγκαινίσατε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ὅπως δέξησθε τά τῆς ἑορτῆς τῆς νέας καί ἀληθινῆς μυστήρια, καί τρυφήσητε σήμερον τρυφήν τήν ὄντως οὐράνιον, καί ἀπέλθητε φωτισθέντες τά μή παλαιούμενα, τοῦ νέου Πάσχα - ἀντί παλαιοῦ - μυστήρια ἀντίτυπα» (PG 43, 468). Ἀμήν.
Καθώς ὅμως τό καινόν Πάσχα τοῦ Κυρίου ἐγκαινίζει τήν αἰώνια ζωή μας μέσα στό Φῶς τῆς Θεότητος, τό «φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου Φωτός», καί καθώς σήμερα «τά πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια», ἀπαιτεῖται συνεπῶς καί ἐκ μέρους μας νά καταστοῦμε κατά τήν πρόθεση δεκτικοί τοῦ ἀκτίστου αὐτοῦ Φωτός γιά τό ὁποῖο ἡ φύση μας ἔχει πλασθεῖ κατάλληλη· ἀπαιτεῖται νά καταστοῦμε «ἄμεμπτοι καί ἀκέραιοι, τέκνα Θεοῦ ἀμώμητα ἐν μέσῳ γενεᾶς σκολιᾶς καί διεστραμμένης, ἐν οἷς φαινόμεθα ὡς φωστῆρες ἐν κόσμῳ, λόγον ζωῆς ἐπέχοντες» (Φιλιπ. 2, 15), «ἕως οὗ ἡμέρᾳ διαυγάσῃ καί φωσφόρος ἀνατείλῃ ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν» (Β΄Πετρ. 1, 19) · ὥστε, ἀφοῦ ἡ καρδία μας θά ἔχει πρότερον καταστεῖ κατοικητήριον τοῦ θείου Φωτός, συνειδητῶς νά ἐμβαθύνουμε καί μετάσχουμε, ὅσον εἶναι δυνατόν σέ ἀνθρώπους, στήν ἀληθῆ πασχάλια καί θεία χαρμονή ! «Ἐγκαινίζεσθε σήμερον», γράφει λοιπόν ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος, «καί Πνεῦμα εὐθές ἐγκαινίσατε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ὅπως δέξησθε τά τῆς ἑορτῆς τῆς νέας καί ἀληθινῆς μυστήρια, καί τρυφήσητε σήμερον τρυφήν τήν ὄντως οὐράνιον, καί ἀπέλθητε φωτισθέντες τά μή παλαιούμενα, τοῦ νέου Πάσχα - ἀντί παλαιοῦ - μυστήρια ἀντίτυπα» (PG 43, 468). Ἀμήν.
Μέ θερμότατες, ἐγκάρδιες εὐχές, γιά ζωή παντοτινά ἀναστημένη
ὁ Καθηγούμενος τοῦ Ἱ. Ἡσυχ. Παντοκράτορος,
† Ἀρχιμ. Κύριλλος
καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.