Σχετική εικόνα
π. Ανδρέας Κονάνος
Αν εσύ τούτη τη στιγμή εκπέμψεις μια προσευχή κι εγώ μια άλλη και οι χιλιάδες ακόμα που σ’ όλο τον κόσμο διαβάζουν αυτά τα λόγια βγάλουμε μια προσευχή, πλουτίζουμε τη γη. 
«Γέμισε μ’ αγγέλους τούτη τη νυχτιά» έλεγε ένα τραγούδι που τραγουδούσαμε μικρά παιδιά στο κατηχητικό. «Κύριε, γέμισε αγγέλους τη νύχτα μας. Στείλε αγγέλους».
Από έναν άγγελο να στείλουμε όλοι στη γη. Μόνο μια παράκληση να κάνουμε στην Παναγία όλοι, σκέφτεσαι πόσες παρακλήσεις θα ακουστούν σήμερα; Κάνε σήμερα μία παράκληση στην Παναγία, σε παρακαλώ. Οχι ότι δεν κάνεις. Κάνεις. Το ξέρω. Μα εσύ ίσως δεν κάνεις. Ή δεν έκανες χθες, ενώ συνήθως κάνεις. Μα ξέχασες. Να κάνουμε σήμερα όλοι την παράκληση στην Παναγία. Ετσι, για ν’ ακουστεί χιλιάδες φορές η παράκληση της Παναγίας. Διαβάζεις αυτό το άρθρο. Κάτι να πληρώσεις κι εσύ. Λεφτά δεν δίνεις, γιατί είναι δωρεάν. Ολα δωρεάν. Ολα εύκολα. Λοιπόν, δεν διαβάζεις το άρθρο δωρεάν. Θα ‘χει ένα τίμημα. Και το τίμημα δεν θα είναι χρήματα. (Αν και τα χρήματα είναι πιο εύκολα απ’ το να κάνεις προσευχή. Είναι πιο δύσκολο να κάνεις την παράκληση σήμερα παρά να πεις: «Πάτερ, πάρε τρία ευρώ, πάρε πέντε ευρώ».) Είναι δύσκολη η προσευχή. Διότι πρέπει να κλειστείς, να συμμαζέψεις το μυαλό σου, ν’ ανεβάσεις την καρδιά σου στον Θεό, να αγγίξεις τα πόδια της Παναγίας μας και να Την παρακαλέσεις. Και να συγκεντρώσεις το μυαλό σου στη γαλήνη. Και ν’ αναζητήσεις παρηγοριά απ’ την Παναγία. Στοργή. Βοήθεια. Μην το ξεχάσεις αυτό. Σ’ το λέω σοβαρά, όχι σαν σχήμα λόγου. Σήμερα να κάνεις μια παράκληση. Κι αν δεν ξέρεις να ψέλνεις, θα την κάνεις διαβαστά. Τα τροπάρια της Παναγίας μόνο.
Κι εσύ, φίλη μου καλή, μη στενοχωριέσαι. Αναφέρομαι τώρα σε μια κοπέλα που μου ‘λεγε τις στενοχώριες της για τα μαθήματα της σχολής της και για το σπίτι της, που έχει πολλή καταπίεση. Μη στενοχωριέσαι σε βαθμό που να διαλύεσαι. Εντάξει, έχεις προβλήματα. Μα κοίτα μπροστά. Και σκέψου τη δική σου τη ζωή. Αυτή θα την κάνεις όμορφη, όπως τη θες εσύ. Και σεβάσου τους γονείς που σου ‘δωσε ο Θεός. Για κάποιον καλό σκοπό έγινε όλο αυτό. Γιατί και ο άντρας που μεθαύριο θα παντρευτείς μπορεί κι αυτός να ‘χει μια δυσκολία στον χαρακτήρα που να σου θυμίζει λίγο τον πατέρα σου, τη μάνα σου και, γενικά, το σπίτι όπου μεγαλώνεις. Τώρα θα ‘χεις μάθει λίγο να αντιμετωπίζεις χαρακτήρες. Ετσι ωριμάζουμε, έτσι δυναμώνουμε. Αρκεί να μη διαλυθεί η ψυχή μας. Να μην καταρρακωθεί. Κατά τα άλλα, δεν υπάρχει και κανείς που δεν πέρασε χτυπήματα στη ζωή.
Ολοι κάπου πόνεσαν και κάπου ταλαιπωρήθηκαν. Απόλυτα ευτυχισμένη οικογένεια και απόλυτα ευτυχισμένη ζωή, όλα ρόδινα κι όλα τέλεια, ε, δεν ξέρω αν έχει ζήσει και κανείς. Ολοι περνάμε διάφορα. Το θέμα είναι να μπορούμε να τα σκεφτόμαστε, να τα συζητάμε, να τα κοιτάμε κατάματα. Η λύση δεν είναι να τα κρύβουμε, να τα σκεπάζουμε ή να τα βάζουμε κάτω απ’ το χαλί. Αλλά να τα βλέπουμε με επίγνωση. Να παραδέχεσαι ότι νιώθεις φοβισμένος, ανασφαλής, προδομένος, μόνος, αβοήθητος, πολύ αγχωμένος για το μέλλον. Ολα αυτά να τα λες. Να τα συζητάς στην προσευχή σου με τον Θεό. Να τα εμπιστεύεσαι στον πνευματικό σου πατέρα που σε καθοδηγεί στη ζωή. Θα σε καταλάβει, διότι κι αυτός βαδίζει τον δικό του, προσωπικό αγώνα.
Και πορευόμαστε. Δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς να περνάει κι αυτός ένα προβληματάκι, μικρό ή μεγάλο. Εγώ, τουλάχιστον, έτσι καταλαβαίνω τα πράγματα. Και δεν σ’ τα λέω για να σε χαλαρώσω ή να σου δώσω ψεύτικες ελπίδες. Λέω απλά αλήθειες. Η αλήθεια είναι όμως χαλαρωτική. Κι είναι σημαντικό να κάνεις κάτι χαλαρά και ήρεμα στη ζωή, και όχι πιεσμένα.
https://simeiakairwn.wordpress.com