Σχετική εικόνα
Το παρακάτω περιστατικό συνέβη στον π. Δανιήλ Σάπικα, κάτοικο Αθηνών, Αρχιμανδρίτη καί γιατρό.
Διηγείται ο ίδιος…
“Στίς 22 Απριλίου 1994 εισήχθηκα στό Ευγενίδειο Θεραπευτήριο με 4,5 κιλά εμπύημα δεξιού ημιθωρακίου, με συμπτώματα απολύτου άπνοιας, αδυναμία βάδισης, 41,5 πυρετό, ενώ υπέστην καί διαβητικό σοκ αγνώστου αιτιολογίας…
Μέσα από ένα σύνεφο έβλεπα καί άκουγα τά συμβαίνοντα μέσα στο χειρουργείο, και το βάσανο το μεγάλο ήταν, ότι, σαν γιατρός γνώριζα πολύ καλά την κρίσιμη κατάστασή μου…Γνώριζα, ότι το ποσοστό κατάληξης (θανάτου μου) ήταν γύρω στό 95%. Και δεν είχα άδικο. Μάλιστα ήμουν καί επιεικής στήν κρίση μου, γιατί η ιατρική ομάδα που αποτελείτο από τον Ιωάννη Μπελένη διευθυντή του Ευαγγελισμού, τον καθηγητή Χρυσόστομο Μελισσινό διευθυντή πνευμονολογικής κλινικής στό Νοσοκομείο Υγεία, καί με την Ειρήνη Μπατάλη αναισθησιολόγο να φοβάται να μου δώσει νάρκωση για τον κίνδυνο ανακοπής της καρδιάς λόγω βάρους μου, συζητούσαν δυνατά γιατί δεν πίστευαν ότι άκουγα τα λεγόμενά τους…
Τους άκουγα να μου δίνουν ζωή μόνο 2%!…
“Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, έλεγαν, γιατί οι πιθανότητες ζωής είναι ελάχιστες, με ποσοστό κατάληξης 98%! Έτσι κι αλλιώς καταδικασμένος είναι…”Εκείνη την ώρα ένιωσα μόνος, κατάμονος… Έκανα με κόπο τον σταυρό μου καί προσευχήθηκα στον προστάτη μου, τον Ταξιάρχη…
”Ταξιάρχη μου, Αρχάγγελε Μιχαήλ, μη με αφήνεις, μη με εγκαταλείπεις. Εσένα μόνο έχω τώρα, σ΄εσένα εμπιστεύομαι την ζωή μου…”!
Ένας μεταλλικός θόρυβος διέκοψε την νοερά προσευχή μου. Φοβήθηκα ότι με την κίνηση τών χεριών μου έριξα κάποιο εργαλείο, και προσπάθησα να γυρίσω τό κεφάλι μου προς την κατεύθυνση του θορύβου.Και τότε…ώ Θεέ μου!
Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, ο Ταξιάρχης, με την πανοπλία του και το σπαθί στο δεξί χέρι του, στεκόταν πλάϊ μου, χαμογελαστός καί ολοζώντανος!
”Δανιήλ, είμαι εδώ, μου είπε. Δεν σε εγκατέλειψα. Σε προστατεύω. Εγώ θα σε χειρουργήσω, και θα γίνεις καλά. Μη φοβάσαι!“Ήταν τα λόγια του Αρχαγγέλου και καθώς μου μιλούσε ακούμπησε το ξίφος στο στήθος μου!…
Σε λίγο ήλθε ό καθηγητής Μπελένης. ”Άς προσευχηθούμε μαζί πάτερ Δανιήλ, μου είπε, και με την βοήθεια του Θεού όλα θα πάνε καλά“.
Και πράγματι πήγανε! Η εγχείρηση πέτυχε. Το χέρι του γιατρού που το οδηγούσε ο Αρχάγγελος, είμαι βέβαιος γι’ αυτό, μου ξανάδωσε πάλι την ζωή που είχε αρχίσει να φεύγει από μέσα μου.
Απόσπασμα από τό τριμηνιαίο δελτίο επικοινωνίας ”Ο Ταξιάρχης”, τού Ιερού προσκυνήματος Ταξιαρχών Μανταμάδου τής Λέσβου
https://simeiakairwn.wordpress.com