Έχουμε όλοι ένα μόνο Θεό. Γιατί τότε υπάρχουν τόσες πίστεις;

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΡΩΣΟ ΙΕΡΕΑ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ DIMITRI DOUDKO

Ερώτηση. Έχουμε όλοι ένα μόνο Θεό. Γιατί τότε υπάρχουν τόσες πίστεις; Ακόμα κι ανάμεσα στους χριστιανούς υπάρχουν διάφορες ομολογίες: ορθόδοξοι, καθολικοί, προτεστάντες κ.λπ. Και σε τελευταία ανάλυση, ποια είναι ή σωστότερη ομολογία;

Απάντηση: Ναι, έχουμε όλοι ένα μόνο Θεό, αλλά πιστεύουμε σ’ αυτόν με διαφορετικό τρόπο. Κι αυτό γιατί εί­μαστε αμαρτωλοί και έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας. όταν κάποιος χάσει τον δρόμο του ψάχνει να τον βρει με διάφορους τρόπους. Αλλά υπάρχει μόνο ένας δρόμος πού οδηγεί στο Θεό. Αν οι άνθρωποι αναζητούν το θεό, πάει κα­λά. Το άσχημο είναι όταν δεν τον αναζητούν. Κάθε αναζήτηση έχει το μερίδιο της στην αλήθεια. Και ευτυχισμένος είναι  άνθρωπος πού βρήκε τον πιο σίγουρο δρόμο, την πιο σωστή πίστη. Αυτό είναι μεγάλη ευτυχία.

Δεν πρέπει να κοιτάζουμε με συγκατάβαση όσους ανή­κουν σε άλλες ομολογίες. Όποιος περηφανεύεται για την πίστη του, δεν είναι πιστός. Ό αληθινός πιστός βλέπει τους άλλους με σεβασμό και αγάπη.

Συχνά οι άθεοι κατηγορούν τους πιστούς λέγοντας ότι εφόσον υπάρχουν πολλές ομολογίες αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει Θεός. Αυτό όμως σημαίνει, απλούστατα, ότι καθένας καταλαβαίνει το Θεό με τον τρόπο του. Άλλα αυτοί οί άν­θρωποι δεν αντιλαμβάνονται ότι όταν κανείς αναζητά, παίρ­νει πάντοτε διάφορους δρόμους και μόνο όταν νοιώσει ότι βρίσκεται κοντά σ’ αυτό που αναζήτα, τότε καταλήγει στο σωστό δρόμο. Αν διαισθανόμαστε το  Θεό όπως πρέπει, τότε ομολογούμε την αληθινή πίστη. Έχουμε την ευτυχία να ομολογούμε την ορθόδοξη πίστη. Πρέπει να χαιρόμαστε γι’ αυτό και να μένουμε σταθεροί στην ομολογία μας. Όποιος δεν μένει σταθερός στην ομολογία του, δεν είναι σταθερός στην πίστη του στο Θεό. Πρέπει να μένουμε σταθεροί στην ορ­θόδοξη πίστη μας, είναι ή πιο σωστή για μας. Τους άλλους θα τους κρίνει ό Θεός, εμείς ας σκεπτόμαστε τη δική μας πίστη. Όταν δεν θα υπάρχει πια αμαρτία ούτε πλάνη μεταξύ μας, τότε θα έχουμε μια μόνο ομολογία. Άλλα όσο τα πράγματα είναι έτσι, θα υπάρχουν διάφορες ομολογίες.

Κάθε ομολογία αποδεικνύει ότι αναζητούμε μια διέξοδο, αναζητούμε τον Θεό, την πηγή της ζωής. Μόνο ή απιστία δεν αναζητεί διέξοδο γιατί είναι από μόνη της. Κι Όποιος δεν αναζητεί διέξοδο, χάνεται. Ό άθεος δεν καταλαβαίνει ότι ή αμαρ­τία είναι ή μεγαλύτερη δυστυχία, και χάνεται μέσα σ` αύτη την αμαρτία. Ή διέξοδος που αναζητεί δεν είναι ή απελευθέ­ρωση από την αμαρτία, άλλα ή απελευθέρωση από τις δευτερεύουσες αιτίες της, π.χ. την φτώχεια. Άλλα με το να λυ­τρωθεί από την φτώχεια ό άνθρωπος δεν γίνεται ευτυχισμένος. Και βλέπουμε σήμερα ότι οί πιο ευκατάστατοι άνθρωποι γί­νονται, συχνότερα από τους άλλους, τιποτένιοι, ανήθικοι, αλκοολικοί. Τι ευτυχία υπάρχει εκεί; Είναι ό χαμός τους. Μόνο ό θεός δίνει την ευτυχία.

Μια ομολογία είναι σωστή Όταν εμείς που την ομολογούμε ζούμε σωστά. Μπορεί να ομολογούμε αύτη ή εκείνη την πίστη και να μην καταλαβαίνουμε το Θεό όπως πρέπει.

Ας ζούμε, λοιπόν, όπως ταιριάζει στους χριστιανούς και τότε ή πίστη πού ομολογούμε θα είναι ή πιο σωστή…

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΡΩΣΟ ΙΕΡΕΑ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ DIMITRI DOUDKO. – Σύνταξη Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης

https://simeiakairwn.wordpress.com