ΠΕΘ: Το ΙΕΠ περιφρονεί το Σύνταγμα και το ΣτΕ και εκθέτει το Υπουργείο Παιδείας

ΠΕΘ: Το ΙΕΠ περιφρονεί το Σύνταγμα και το ΣτΕ και εκθέτει το Υπουργείο Παιδείας

Προς:

Τον Αξιότιμο κ. Γεράσιμο Κουζέλη Πρόεδρο του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής

Κοιν:

1. Αξιότιμη Κα Νίκη Κεραμέως Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων

2. Αξιότιμη Κα Σοφία Ζαχαράκη Υφυπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, Αρμόδια για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

3. Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο και άπαντα τα μέλη της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος

Θέμα: 
«Το ΙΕΠ περιφρονεί το Σύνταγμα και το ΣτΕ και εκθέτει το Υπουργείο Παιδείας διότι δεν προτείνει την Άμεσηκαι Πλήρη εφαρμογή των Αποφάσεων του ΣτΕ».

Αξιότιμε κ. Πρόεδρε,

Όπως προκύπτει από ανακοίνωση, που εκδώσατε, ως Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) στις 20/09/2019, έχετε ενημερωθεί ότι έχουν εκδοθεί οι νέες αποφάσεις 1749 και 1750/2019 του ΣτΕ, που ακυρώνουν τελεσίδικα-οριστικά και αμετάκλητα, τα Προγράμματα Σπουδών και τα βιβλία-«Φακέλους» του Μαθήματος των Θρησκευτικών που απορρέουν από τα αυτά Προγράμματα.

Ως εκ τούτου το ΙΕΠ, δια των αρμοδίων του οργάνων, θα έπρεπε να έχει ήδη αποστείλει στο Υπουργείο Παιδείας πρόταση ανάκλησης της υπ΄ Αρ. Πρωτ. 143755/Δ2(17-09-2019) απόφασης της Υφυπουργού κ. Σοφίας Ζαχαράκη, την οποία το αρμόδιο Τμήμα του ΙΕΠ είχε εισηγηθεί (πράξη 26/27-06-2019 του Δ.Σ).

Στην απόφαση αυτή προβλεπόταν για το μάθημα των Θρησκευτικών στο Δημοτικό Σχολείο για το σχολικό έτος 2019-2020 να ισχύσουν η ύλη και οι οδηγίες διδασκαλίας, όπως έχουν οριστεί για το σχολικό έτος 2017-2018 (σύμφωνα με το υπ’ 164306/Δ2/03-10-2017 έγγραφο του ΥΠ.Π.Ε.Θ), δηλαδή, ουσιαστικά, να συνεχιστούν τα ακυρωμένα από το ΣτΕ Προγράμματα και βιβλία του κ. Γαβρόγλου.

Θεωρούμε ότι, σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΣτΕ, είχατε την ως άνω υποχρέωση και ως εκ τούτου έχετε υποπέσει σε παράβαση καθήκοντος, διότι, αφενός, δεν έχετε εισηγηθεί την ανάκληση αυτής της απόφασης και, αφετέρου, δεν έχετε προτείνει την ύλη διδασκαλίας για το Γυμνάσιο και το Λύκειο λαμβάνοντας αυστηρά υπόψη τις αποφάσεις του ΣτΕ, που δημοσιεύτηκαν στις 20/09/2019.

Επομένως, ως ΙΕΠ δεν έχετε εκδώσει Απόφαση που να προτείνει στο Υπουργείο Παιδείας την εφαρμογή των πριν το 2016 ισχυόντων Προγραμμάτων και Βιβλίων για το μάθημα των Θρησκευτικών τόσο στην Πρωτοβάθμια όσο και στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για να συντελεστεί έτσι η πλήρη εναρμόνιση της διδασκαλίας του μαθήματος με τις αποφάσεις του ΣτΕ.

Επίσης, το ΙΕΠ εκ των πραγμάτων, θα έπρεπε και πρέπει να αποφύγει να στείλει στο Υπουργείο Παιδείας οποιαδήποτε άλλο έγγραφο ή πρότασή του, που θα αφορά στο μάθημα των Θρησκευτικών και δεν θα λαμβάνει υπόψη του το περιεχόμενο των πρόσφατων αποφάσεων του ΣτΕ, διότι, σε διαφορετική περίπτωση, αυτό μπορεί να θεωρηθεί ότι, πέρα από παράβαση καθήκοντος, συνιστά προσπάθεια παρώθησης της διοίκησης του Υπουργείου Παιδείας, προκειμένου τα αρμόδια όργανά του να υπογράψουν αποφάσεις έκνομες οι οποίες συν τοις άλλοις, θα τα εκθέσουν και πολιτικά.

Περιττό να σας αναφέρουμε ότι, αν ανατρέξετε στο αρχείο του ΙΕΠ, θα διαπιστώσετε ότι υπάρχουν άπειρα έγγραφα της Ενώσεώς μας με τα οποία, ως Όργανο επιστημονικό και συνδικαλιστικό των Θεολόγων Ελλάδος, σας επισημαίναμε ότι τα Προγράμματα που εκπονήθηκαν στο ΙΕΠ και εισηγηθήκατε το 2016 στον κ. Φίλη και το 2017 στον κ. Γαβρόγλου ήταν μη νόμιμα, μη συνταγματικά και μη ορθόδοξα. Τότε, ούτε μία φορά δεν μας καλέσατε ως Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων να εκθέσουμε τις θέσεις μας και, επιπλέον, περιφρονήσατε και απαξιώσατε με εμφανή αυθάδεια και αυταρχισμό τις θέσεις, τις κριτικές και τα αιτήματα που σας στέλναμε εγγράφως, με αποτέλεσμα να εφαρμοστούν τελικά τα Προγράμματά σας και να εκτεθεί έτσι, μετά από τις τέσσερις ακυρωτικές αποφάσεις του ΣτΕ, τόσο το Υπουργείο Παιδείας που τα εφάρμοσε, όσο και το Ινστιτούτο που υπηρετείτε που τα εισηγήθηκε.

Σας καλούμε, μάλιστα, να αναλάβετε τις ευθύνες σας προκειμένου να ασκείτε τα καθήκοντά σας, υπηρετώντας μια εκπαιδευτική πολιτική, που θα αφορά και θα εκφράζει δημοκρατικά όλους τους Έλληνες και όχι μόνον μια συγκεκριμένη μερίδα πολιτών, σεβόμενοι παράλληλα τη δημοκρατική και συνταγματική τάξη της χώρας.

Σε διαφορετική περίπτωση, εάν συνεχίσετε, ως ΙΕΠ, να περιφρονείτε κάθε έννοια δικαίου, ως προς τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών και να προτείνετε προς το Υπουργείο Παιδείας, παράνομες και αντιδημοκρατικές προτάσεις, θα βρεθούμε στην δυσάρεστη θέση να σας υπενθυμίσουμε ότι η πράξη αυτή συνιστά από μόνη της, πειθαρχικό παράπτωμα, ποινικά κολάσιμο.

Στο πλαίσιο αυτό, οφείλουμε να σας επισημάνουμε ότι ανησυχούμε, διότι τον τελευταίο καιρό σημαντικά στελέχη του ΙΕΠ, όπως ο κ. Ευστράτιος Ψάλτου -πρόσωπο με αμφιλεγόμενες και απαράδεκτες θεολογικές θέσεις για σημαντικά θέματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο οποίος μάλιστα υπογράφει ως «Σύμβουλος Θρησκευτικών του ΙΕΠ»- εκφράζει σε αρθρογραφία του θέσεις που δείχνουν εμφανή ασέβεια έναντι των αποφάσεων του ΣτΕ.

Σημειώνουμε ότι η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, ως ο κλάδος των εκπαιδευτικών, που προσέφυγε στο ΣτΕ και δικαιώθηκε με την ακύρωση των Προγραμμάτων Φίλη – Γαβρόγλου, μετά και από την πολιτική αλλαγή που συντελέστηκε από το Ιούλιο του 2019 στη χώρα μας, δεν είναι δυνατό να αναγκάζεται να συνομιλεί με έναν υπεύθυνο για το μάθημά μας στο ΙΕΠ που ουδέποτε ζήτησε ή δέχτηκε να συνεργαστεί έως τώρα μαζί μας. Δεν είναι δυνατό η Ένωσή μας να αναγκάζεται να αποδέχεται, ως ισότιμο και έγκυρο συνομιλητή της για το μάθημά μας, έναν άνθρωπο, που, χωρίς να κατέχει τα απαιτούμενα θεολογικά και παιδαγωγικά προσόντα, βρίσκεται, κατά τη γνώμη μας, ως μη έπρεπε, ελέω άλλων συνθηκών, στη θέση του Συμβούλου των Θρησκευτικών του ΙΕΠ.

Επιπλέον όμως, με ξεχωριστό θράσος, εκφράζει δημοσίως, μετά μάλιστα τη δημοσίευση των αποφάσεων του ΣτΕ 20/09/2029 τις θέσεις και τα σχέδιά του, που δείχνουν ότι δεν βρίσκεται στην κατεύθυνση της άμεσης και πλήρους απόσυρσης των ακυρωμένων Προγραμμάτων και Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών, αλλά, αντίθετα, στην με κάθε θυσία και κάθε τρόπο προσπάθεια πλήρους ή μερικής εν ισχύει παραμονής και διατήρησής τους.

Για πολλοστή φορά σας επισημαίνουμε την υποχρέωσή σας να ακολουθήσετε, χωρίς παρεκτροπές, τη συνταγματική κατεύθυνση που έδωσε στο μάθημά μας το ΣτΕ.

Οφείλουμε να τονίσουμε ξεκάθαρα προς κάθε κατεύθυνση, ότι το ΣτΕ, με τις αποφάσεις του, ακυρώνει και καταργεί πλήρως και συνολικά την δομή, το περιεχόμενο, τον σκοπό και τον προσανατολισμό αυτών των Προγραμμάτων και των Φακέλων και όχι μόνον κάποια τμήματα από αυτά ή κάποιες πτυχές τους.

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, διαμέσου του Διοικητικού της Συμβουλίου, δηλώνει ότι είναι αναγκασμένη να αντιδράσει σε τακτικές και τακτικισμούς προσώπων και φορέων, που φαίνεται να επιδιώκουν τη διάλυση ή αλλοίωση της χριστιανικής θρησκευτικής αγωγής στα σχολεία της Ελλάδας. Σε αυτήν την κατεύθυνση, χρησιμοποιούμε όλα τα διαλογικά, αλλά, αν χρειαστεί, και τα νόμιμα μέσα, που θα διασφαλίζουν την απρόσκοπτη και πλήρη εφαρμογή των αποφάσεων του ΣτΕ, έτσι ώστε να επανέλθει το πολύπαθο μάθημα των Θρησκευτικών στη συνταγματική, θεολογική και παιδαγωγική του κανονικότητα.

Με τιμή

Για το ΔΣ της ΠΕΘ

Ο Πρόεδρος                                            Ο Γεν. Γραμματέας

Ηρακλής Ρεράκης                                       Παναγιώτης Τσαγκάρης

Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ                          Υπ. Δρ.Θεολογίας

Πηγή: https://www.impantokratoros.gr

 

Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ: Καύσις νεκρών και Ορθόδοξος Πίστις

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833, Fax +30 210 4518476, Email: impireos@hotmail.com

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

ΚΑΥΣΙΣ ΝΕΚΡΩΝ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΙΣΤΙΣ

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 29ῃ Ὀκτωβρίου 2019

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἀπέστειλε τήν κάτωθι Ποιμαντορική Ἐγκύκλιο νά ἀναγνωσθῇ τήν Κυριακή 3 Νοεμβρίου ἐ.ἔ. στούς Ἱ. Ναούς τῆς Μητροπολιτικῆς Περιφερείας Πειραιῶς.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Τέκνα μου ἀγαπητά,

Τυγχάνει γνωστόν ὅτι ἔνιοι ἐντόπιοι κύκλοι τοῦ διεθνιστικοῦ περιπαίγματος μή κηδόμενοι τῆς πατροπαραδότου Χριστιανικῆς παραδόσεως τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως διεισδύουν εἰς πᾶν μέσον ἐπικοινωνιακῆς μορφῆς καί δι’ αὐτῶν εἰς τάς συνειδήσεις τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου, δηλητηριάζουν αὐτάς καί κλονίζουν τάς βάσεις τῆς πίστεως. Ὡσαύτως ἡ ἀδιαφορία περί τήν πίστι καί τάς χριστιανικάς παραδόσεις, ὑπό τήν ἐπίδρασι τῶν ἀνωτέρω ἀποκτᾶ ὁσημέραι ρίζωμα εἰς τάς ἠθικῶς ἀτόνους καί θρησκευτικῶς καχεκτικάς συνειδήσεις.

Ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ὡς μήτηρ φιλόστοργος ἀντιλαμβανομένη τά σημεῖα τῶν καιρῶν καί τήν συστροφήν τῶν πονηρευομένων κατ’ Αὐτῆς, πρός διαφύλαξι τῆς Ὀρθοδόξου παραδόσεως σήμερον, πού ὑλοποιεῖται πλήρως μέ τό ἀποτεφρωτήριον πού ἄρχισε ἡ λειτουργία του, ἤδη διά καταλλήλου ἐνημερώσεως διεφώτισε τό χριστεπώνυμον πλήρωμα Αὐτῆς πρός καταρτισμόν τῶν Ἁγίων καί οἰκοδομήν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ κατά τούς θεοπνεύστους λόγους τοῦ ἀποστόλου Παύλου (Ἐφεσ. Δ 12) καί ἤδη ἐτόνισε τάς πνευματικάς διαστάσεις καί τάς συνεπείας μιᾶς τοιαύτης ἐπιλογῆς εἰς τήν πνευματικήν ζωήν τοῦ πιστοῦ ἀπορρίπτουσα τήν καῦσι τῶν νεκρῶν διά τά πιστά Της μέλη ὡς πρᾶξι ἀπάδουσαν πρός τήν παράδοσι Αὐτῆς, ὁριοθετοῦσα τήν πίστι Αὐτῆς καί τόν σεβασμόν εἰς τό ἀνθρώπινον πρόσωπον καί κατ’ ἐπέκτασι εἰς τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, τό ὁποῖον ἀποτελεῖ ναόν καί κατοικητήριον τοῦ Παναγίου Πνεύματος, δυνάμει Ἐγκυκλίων Αὐτῆς.

Κατόπιν τῆς λειτουργίας τοῦ ἀποτεφρωτηρίου στήν Ριτσώνα ἐπαγόμεθα τά κάτωθι: Τό ἀνθρώπινον σῶμα εἶναι ναός τοῦ Θεοῦ καί κατοικία τῆς ἀθανάτου ψυχῆς. Ἡ καῦσις τοῦ σώματος καί ἡ σύνθλιψις τῶν ὀστῶν εἰς τόν «σπαστήρα» ἀποτελοῦν εἰκονοκλαστικήν πρᾶξι πού προσβάλλει τήν πίστι τῆς Ἐκκλησίας εἰς τήν αἰωνιότητα. Ἡ διαδικασία τῆς φθορᾶς τοῦ σώματος πρέπει νά εἶναι φυσική καί ποτέ ἐξαναγκασμένη. Ἡ φύσις ἀναλαμβάνει τήν φθορά τοῦ σώματος. Ἡ καῦσις εἶναι πρᾶξις βίας ἐπί τοῦ σώματος. Ἡ ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας προερχομένη ἐκ τῆς τιμῆς τῶν ἁγίων λειψάνων πείθει ὅτι τά λείψανα πνευματικῶς ζοῦν, δι’ αὐτό διά τήν Ἐκκλησίαν ἡ ταφή ἀποτελεῖ αἰωνία ἀξία καί ἡ καῦσις δέν θεωρεῖται ὡς ἀτομικόν δικαίωμα διά τά πιστά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, διότι εἶναι μία καθαρά μηδενιστική πρᾶξις, πού σηματοδοτεῖ τό τέλος τοῦ ἀνθρώπου ἐνῶ ἀντιθέτως ἡ ταφή σηματοδοτεῖ τήν ἐλπίδα καί τήν προσδοκίαν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἡ καῦσις τῶν νεκρῶν εἰς οἱαδήποτε ἐπιχειρήματα καί ἄν θεμελιοῦται κεῖται ἐκτός τῆς Ὀρθοδόξου ἀληθείας πού καθορίζεται ἀπό τό Ἀποστολικόν λόγιον: «Οὕτω καὶ ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν. σπείρεται ἐν φθορᾷ, ἐγείρεται ἐν ἀφθαρσίᾳ· σπείρεται ἐν ἀτιμίᾳ, ἐγείρεται ἐν δόξῃ· σπείρεται ἐν ἀσθενείᾳ, ἐγείρεται ἐν δυνάμει· σπείρεται σῶμα ψυχικόν, ἐγείρεται σῶμα πνευματικόν. ἔστι σῶμα ψυχικόν, καὶ ἔστι σῶμα πνευματικόν. οὕτω καὶ γέγραπται· ἐγένετο ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ᾽Αδὰμ εἰς ψυχὴν ζῶσαν· ὁ ἔσχατος ᾽Αδὰμ εἰς πνεῦμα ζωοποιοῦν». (Α΄ Κορ. IE, 42-45).

Ἡ κοινωνία μέ τήν καῦσι τῶν νεκρῶν προσυπογράφει τόν μηδενισμόν της. Μία κοινωνία πού δέν ἀποδέχεται τόν ἄνθρωπον εἰς τήν ἀσθένειάν του, τήν ἀδυναμίαν του καί τόν θάνατόν του, μία κοινωνία πού ἀποτεφρώνει τούς νεκρούς της, μία κοινωνία πού καταστρέφει καί τήν ἀνάμνησι τῆς ζωῆς καί τήν ἐνθύμισι τῶν μελῶν της, μία κοινωνία πού θεωρεῖ τήν ἀρχή τοῦ ἀνθρώπου τεχνητή καί ἐπιλεκτική καί τό τέλος του ὁριστικό καί ἀμετάκλητο, μία κοινωνία πού ἀρνεῖται τήν πνοήν τοῦ αἰωνίου καί ἐγκλωβίζεται εἰς τήν ἀσφυξίαν τοῦ ἐφημέρου τί σχέσι δύναται νά ἔχη αὐτή ἡ κοινωνία μέ τή ζωήν; Ἀκόμη καί οἱ ἄθεοι ὑπεγράμμιζον τήν ἀνάμνησι τῶν ἐπιγείων θεῶν τους μέ ταριχεύσεις τῶν σωμάτων τους ὅπως εἰς τίς περιπτώσεις τοῦ Λένιν καί τοῦ Μάο Τσέ Τούνγκ.

Τό ἀποτέλεσμα τοῦ ἀνθρωπισμοῦ χωρίς Θεόν, τοῦ πολιτισμοῦ χωρίς ἀξίες καί τοῦ μηδενισμοῦ χωρίς σκοπόν, τό ἀποτέλεσμα τῆς συγχύσεως τῆς ἀθεΐας εἶναι ἡ ἐξαφάνισις τοῦ ἀνθρώπου, ἡ καῦσις καί τοῦ τελευταίου ὑπολείμματός του. Ἡ καῦσις τῶν νεκρῶν σωμάτων ὁδηγεῖ εἰς τήν καῦσι τῆς ἀνθρωπίνης ἀξιοπρεπείας.

Ἡ ἔννοια τῆς αἰωνιότητος ἀπομακρύνεται ἀπό τήν ἐμπειρίαν τῆς ζωῆς μας. Κάθε τί πού τήν ὑπενθυμίζει καί διακριτικῶς τήν ὑπογραμμίζει βαθμιαίως γίνεται ἀνεπιθύμητον εἰς τήν ἀποδοχήν του καί ἐνοχλητικόν εἰς τήν πρακτικήν του. Σύγχρονος διανοητής, ὑπεστήριξε εἰς ἄρθρον του ἀναφορικῶς μέ τό παρατηρούμενον ἀντιμεταφυσικόν μένος ὅτι ὅλη ἡ δῆθεν ἐκσυγχρονιστική νοοτροπία τῶν τελευταίων ἐτῶν, ἀποτελεῖ «συμπλεγματικήν ἀντιμεταφυσικήν μονομανίαν», πού ἑδράζεται εἰς μίαν «βασανιστικήν ψυχολογικήν ἀνασφάλειαν».

Ἡ πρακτική καί χρηστική ἀντίληψι ἔχουν ἐπικρατήσει καί ἔχουν ἀτονίσει τήν πνευματικήν καί βιωματικήν διάστασι τῶν γεγονότων. Τό ἀληθές καί τό ὡραῖον ἔχουν ὑποταγεῖ εἰς τήν γυμνότητα καί τήν σκληρότητα τῆς ὀρθολογιστικῆς πρακτικῆς.

Ἡ λεπτομερής ἀναφορά πού γίνεται εἰς τήν θεόσωμον ταφήν τοῦ Κυρίου μας καί ὑπό τῶν τεσσάρων Εὐαγγελιστῶν, καταδεικνύει μέ ἀδιαμφισβήτητον τρόπον τήν μεγίστην σημασίαν της. Τό ἴδιο παρουσιάζεται εἰς τήν ὑμνογραφίαν καί ὑμνολογίαν ἡ κοίμησις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τοῦ Μ. Βασιλείου, τοῦ Ὁσ. Ἐφραίμ, τῶν ἁγίων Μαρτύρων καί φυσικά ὅλων τῶν πιστῶν εἰς τάς ὑπερόχους ἐπικηδείους ἀκολουθίας. Αἱ ἑορταί τῆς ἀνακομιδῆς τῶν τιμίων λειψάνων καί ἡ παράδοσις καί ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας ἀποδεικνύουν ἀδιασείστως τόν σεβασμόν τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος πού ἀποτελεῖ τό ἕνα στοιχεῖον τῆς ὑποστάσεως τοῦ ἀνθρώπου καί ἑπομένως ἡ καῦσις αὐτοῦ τοῦ σώματος ὑποκρύπτει τήν περιφρόνησι πρός αὐτό, τήν ἀπιστίαν εἰς τήν ἀνάστασι τῶν νεκρῶν σωμάτων, τήν ἐξωχριστιανικήν πίστι εἰς τήν μετεμψύχωσι ἤ τήν ἄρνησι τῆς ὑπάρξεως τῆς ψυχῆς. Συνεπῶς ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία δεδικαιολογημένως διακηρύσσει ὅτι ἡ καῦσις τοῦ νεκροῦ σώματος ἀποτελεῖ ἔργῳ ἄρνησι τῆς Ἀναστάσεως καί προκλητικήν διακήρυξι μηδενιστικῆς ἀποχρώσεως.

Ἡ ἐξόδιος Ἀκολουθία συνδέεται ἀρρήκτως μέ ὅρασι ἀνθρωπίνου σώματος καί ὄχι τέφρας. Ὅλα τά τροπάρια κάμουν λόγον διά κεκοιμημένον καί ὄχι ἀποτεφρωμένον, διά τελευταῖον ἀσπασμόν καί δι’ ἐνταφιασμόν τοῦ σώματος καί ὄχι τῆς τέφρας. Ὁπότε ἐξάγεται εὐχερῶς ὅτι δέν εἶναι δυνατόν νά γίνῃ ἐξόδιος Ἀκολουθία πρό τῆς καύσεως, οὔτε μετ’ αὐτήν, ἐφ’ ὅσον εἰς τήν πρώτην περίπτωσι δέν θά ἀκολουθήσῃ ταφή καί εἰς τήν δευτέραν δέν θά ὑπάρχει σῶμα.

Ἡ Ἐκκλησία ἀνεπηρέαστος ἐκ τοῦ κοσμικοῦ πνεύματος θά ἐξακολουθῆ νά κηδεύῃ καί νά ἐνταφιάζῃ τά σώματα τῶν πιστῶν μελῶν Της, τά ὁποῖα εἶναι δυνατόν νά ἀποτελοῦν καί λείψανα διότι ἡ ἀφθαρσία καί ἡ θαυματουργία τῶν λειψάνων ἀποτελοῦν τεκμήριον θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου ἐφ’ ὅσον ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ διαπορθμεύεται καί εἰς ὁλόκληρον τό σῶμα.

Ἡ ἐπιλογή τῆς ἀποτεφρώσεως εἶναι ἁμαρτία καί ἀποδεικνύει τήν λανθασμένην σχέσι μας μέ τήν Ἐκκλησία. Κάθε ἀπόκλισις ἀπό τήν διδασκαλία Της εἶναι ἀποξένωσις ἀπό τήν χάρι τοῦ ζῶντος Θεοῦ. Δι’ ὅσους θά ἐπιλέξουν τήν καῦσι τοῦ νεκροῦ σώματός των, μάλιστα μέ δημοσίᾳ δήλωσι ἀπιστίας εἰς τήν αἰώνιον ζωήν ἤ ἀσεβείας καί περιφρονήσεως τῆς Ἐκκλησίας εὐλόγως φρονοῦμεν ὅτι δέν ὑπάρχει κανείς ἀπολύτως λόγος νά τελεσθῆ ἐξόδιος Ἀκολουθία ἤ ἐπιμνημόσυνος δέησις διότι αὐτό πού πρέπει νά σεβασθῇ ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἀπόρριψις τῆς διδασκαλίας της ἀπό τόν ἴδιον τόν μεταστάντα καί ὄχι ἡ ἐνδεχομένη ἐπιθυμία τῶν συγγενῶν, συνήθως διά κοινωνικούς λόγους, τῆς τελέσεως ἐπικηδείου ἤ ἐπιμνημοσύνου Ἀκολουθίας. Αἱ Ἀκολουθίαι αὐταί προϋποθέτουν τήν πίστι καί τήν ἐλπίδα τοῦ ἀποθανόντος εἰς τήν μετά θάνατον ζωήν καί τόν σεβασμόν του εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Δέν τελοῦνται διά κοινωνικούς λόγους ἀλλά ἀποτελοῦν προσευχάς καί ἐκτενεῖς δεήσεις τῆς Ἐκκλησίας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἐκφράζει τήν ἀγάπην Της εἰς τόν ἀποθανόντα ὡς πίστι εἰς τόν Κύριον, ἐλπίδα εἰς τήν σωτηρίαν, πόθον μετοχῆς εἰς τήν αἰώνιον ἐξανάστασι καί αἴτησι συγχωρήσεως τῶν ἁμαρτιῶν παρά τοῦ Κυρίου. Πῶς νά ψάλωμεν «Μακαρία ἡ ὁδός...» εἰς κάποιον πού δηλώνει πίστι εἰς τήν μετά θάνατον ἀνυπαρξίαν του;

Συνεπῶς ἡ Ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία δέν ἐπιτρέπεται νά ἀπομειώσῃ τόν ἀπόλυτον χαρακτῆρα αὐτῆς τῆς διδασκαλίας Της, διότι μία ἐνδεχομένη σχετική πρᾶξις θά ἀποδυναμώσῃ τήν σχέσι αὐτῆς μέ τήν Ἀλήθειαν. Κατά ταῦτα ἐν τῇ καθ’ ἡμᾶς θεοσώστῳ Μητροπόλει σεβόμενοι ἀπολύτως τήν ἐλευθερίαν ἐπιλογῆς τῶν ἐλευθέρων ἀνθρώπων ἀλλά καί τά θέσφατα καί δόγματα τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας, γνωρίζομεν εἰς πάντας, ὅτι δέν θά ἐπιτρέψωμεν τήν τέλεσι ἐπικηδείου ἤ ἐπιμνημοσύνου Ἀκολουθίας εἰς οἱονδήποτε θά ἐπιλέξῃ συνειδητῶς τήν ἀποτέφρωσι τοῦ νεκροῦ σώματός του, ἀρνούμενος ἔργῳ τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασι καί αὐτό ἀποτελεῖ καί τήν πλέον ἀποστομωτικήν ἀπάντησι εἰς τάς συκοφαντικάς σπερμολογίας ὅτι δῆθεν ἡ ἄρνησι τῆς Ἐκκλησίας ἔχει οἰκονομικούς λόγους.

Μετά πατρικῶν εὐχῶν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Πηγή: https://www.impantokratoros.gr/

Ἀναίμακτον μαρτύριον

Ἀναίμακτον μαρτύριον

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Ὑπάρχουν σύγχρονοι μάρτυρες ποὺ βιώνουν φοβερὲς καταστάσεις μέσα στὰ σπίτια τους καὶ ἔχουν βαθιὰ πίστη στὸ Θεό. Ἐννοῶ τοὺς ἄνθρωπους ποὺ περιποιοῦνται ἀνάπηρους συγγενεῖς τους γιὰ δεκαετίες καὶ παρόλες τὶς δυσκολίες μένουν σταθεροὶ στὸ ἔργο τους. Οἱ ἀδελφοὶ αὐτοὶ εἶναι ἀληθινοὶ μάρτυρες καὶ ὁ Θεὸς τοὺς δίνει ξεχωριστὴ δύναμη. Δὲν ἔχουν λέξεις νὰ μιλήσουν στοὺς ἄλλους γιὰ τὸ μαρτύριο ποὺ περνοῦν οἱ

ἴδιοι καὶ οἱ ἀσθενεῖς συγγενεῖς τους.

Τὸ μαρτύριο αὐτὸ εἶναι ἀναίμακτο καὶ καθημερινὰ παίρνει καινούριες διαστάσεις. Εἶναι ἀνανεούμενο καὶ δὲν ἔχει τέλος. Ἡ πίστη ὅμως στὸν οὐράνιο Πατέρα ὁπλίζει τοὺς μάρτυρες αὐτοὺς μὲ ἀπέραντη ὑπομονή, ποὺ μοιάζει μὲ φωτεινὴ στενωπὸ καὶ ἔχει τέρμα ἕνα ὁλάνθιστο κῆπο, ὅπου ὅλα εἶναι ὡραῖα καὶ εὐώδη. Ἡ σημερινὴ διέλευση ἀπὸ τὴ στενωπὸ εἶναι μαρτυρική, τὸ αὐριανὸ ὅμως τέρμα εἶναι παραδείσιο. Ἐδῶ πόνος, ἐκεῖ μακαριότητα. Καὶ ὅποιος ἔχει ἀντίρρηση εἶναι ἕνας ἀνάξιος χριστιανός.

Τὸ ἀναίμακτο μαρτύριο, γιὰ τὸ ὁποῖο μιλᾶμε, δὲν μπορεῖ νὰ τὸ περιγράψει κάποιος ἐπαρκῶς, ἂν δὲν ἔχει προσωπικὴ ἐμπειρία. Γι’ αὐτὸ εἶναι ἰδιαίτερα ἐνδιαφέρον νὰ δοῦμε τὴν ἀπάντηση ποὺ ἔδωσε μία μητέρα – ποὺ περιοποιόταν γιὰ πολλὰ χρόνια τὸ ἀνάπηρο παιδί της, τὸ ὁποῖο ἦταν τελείως κατάκοιτο- στὴν ἐρώτηση τοῦ γέροντα Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου μήπως κουράστηκε καὶ θέλει νὰ φροντίσει ὁ ἴδιος νὰ βάλουν τὸ παιδὶ σὲ κάποιο ἄσυλο, γιὰ νὰ μὴ ταλαιπωρεῖται ἡ ἴδια ἐπὶ 24ώρου βάσεως. Ἀπάντησε, λοιπόν, ἡ μητέρα ὡς ἑξῆς: «Ἄχ, πάτερ μου, καὶ τί θὰ δώσω ἐγὼ στὸ Θεὸ τὴν ἡμέρα τῆς κρίσεως, ἂν φύγει ὁ Βασίλης ἀπὸ κοντά μου; Μὲ αὐτὸ τὸ παιδὶ θὰ παρουσιαστῶ τὴν ἡμέρα τῆς κρίσεως καὶ θὰ τοῦ πῶ: «Κύριέ μου, αἴ, γιὰ τοὺς κόπους, γιὰ τοὺς μό-χθους, γιὰ τὴν ταλαιπωρία αὐτή, βάλε με σὲ μία ἀκρούλα τοῦ παραδείσου». Θὰ μοῦ τὸ πάρετε αὐτό; Μοῦ παίρνετε τὸν παράδεισο! Μοῦ παίρνετε τὸν παράδεισο, ἄν μοῦ πάρετε τὸ παιδί! Ἂν πεθάνω, φροντίστε το. Ὅ,τι σᾶς φωτίσει ὁ Θεός, κάνετε. Ἀλλὰ ὅσο ζῶ, ὄχι. Ἐκεῖ θὰ κάθομαι ἀπὸ τὸ πρωὶ μέχρι τὸ βράδυ δίπλα του».

Θαυμάζουμε τὴ μητέρα αὐτὴ ποὺ δὲν θέλησε νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὸ καθημερινό της μαρτύριο. Ἂν ἔλεγε ναί, θὰ ἔχανε τὸν παράδεισο! Ἀπέραντη ἡ ἀγάπη της γιὰ τὸ παιδί της. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ γέροντας Ἐπιφάνιος τῆς ἔβαλε «ἄριστα μὲ τόνο!».

πηγή:  http://orthodoxostypos.gr

http://makkavaios.blogspot.com

Τι είναι ο Πνευματικός Αγώνας;

Τι είναι ο Πνευματικός Αγώνας;

---

Πνευματικός Αγώνας: Ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, ο θαυμα­τουργός, αποτελεί, στις πενιχρές μέρες του εικοστού αιώνα, ένα δώρο του Θεού στον κόσμο. Απαύγασμα της οσιακής του βιοτής αποτελούν τα γραπτά του κείμενα.

Από την “ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ” της Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού Αττικής παραθέτουμε το παρακάτω κείμενο του Αγίου Νεκταρίου:

Σκοπός της ζωής μας είναι να γίνουμε τέλειοι και άγιοι. Να αναδειχθούμε παιδιά του Θεού και κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών. Ας προσέξουμε μήπως, για χάρη της παρούσας ζωής, στερηθούμε τη μέλλουσα, μήπως, από τις βιοτικές φροντίδες και μέριμνες, αμελήσουμε το σκοπό της ζωής μας.

Η νηστεία, η αγρυπνία και η προσευχή από μόνες τους δεν φέρνουν τους επιθυμητούς καρπούς, γιατί αυτές δεν είναι ο σκοπός της ζωής μας, αποτελούν τα μέσα για να πετύχουμε το σκοπό.

Στολίστε τις λαμπάδες σας με αρετές. Αγωνιστείτε ν’ αποβάλετε τα πάθη της ψυχής. Καθαρίστε την καρδιά σας από κάθε ρύπο και διατηρήστε την αγνή, για να έρθει και να κατοικήσει μέσα σας ο Κύριος, για να σάς πλημμυρίσει το Αγιο Πνεύμα με τις θείες δωρεές.

Παιδιά μου αγαπητά, όλη σας η ασχολία και η φροντίδα σ’ αυτά να είναι. Αυτά ν’ αποτελούν σκοπό και πόθο σας ασταμάτητο. Γι’ αυτά να προσεύχεστε στο Θεό.

Να ζητάτε καθημερινά τον Κύριο, αλλά μέσα στην καρδιά σας και όχι έξω από αυτήν. Και όταν Τον βρείτε, σταθείτε με φόβο και τρόμο, όπως τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ, γιατί η καρδιά σας έγινε θρόνος του Θεού. Αλλά για να βρείτε τον Κύριο, ταπεινωθείτε μέχρι το χώμα, γιατί ο Κύριος βδελύσσεται τους υπερήφανους, ενώ αγαπάει και επισκέπτεται τους ταπεινούς στην καρδιά.Αν αγωνίζεσαι τον αγώνα τον καλό, ο Θεός θα σε ενισχύσει. Στον αγώνα εντοπίζουμε τις αδυναμίες, τις ελλείψεις και τα ελαττώματά μας. Είναι ο καθρέφτης της πνευματικής μας καταστάσεως. Όποιος δεν αγωνίστηκε, δεν γνώρισε τον εαυτό του.

Προσέχετε και τα μικρά ακόμα παραπτώματα. Αν σας συμβεί από απροσεξία κάποια αμαρτία, μην απελπιστείτε, αλλά σηκωθείτε γρήγορα και προσπέστε στο Θεό, που έχει τη δύναμη να σάς ανορθώσει.

Μέσα μας έχουμε αδυναμίες και πάθη και ελαττώματα βαθιά ριζωμένα, πολλά είναι και κληρονομικά. Όλα αυτά δεν κόβονται με μια σπασμωδική κίνηση ούτε με την αδημονία και τη βαρειά θλίψη, αλλά με υπομονή και επιμονή, με καρτερία, με φροντίδα και προσοχή.

Η υπερβολική λύπη κρύβει μέσα της υπερηφάνεια. Γι’ αυτό είναι βλαβερή και επικίνδυνη, και πολλές φορές παροξύνεται από το διάβολο, για ν’ ανακόψει την πορεία του αγωνιστή.

Ο δρόμος που οδηγεί στην τελειότητα είναι μακρύς. Εύχεστε στο Θεό να σάς δυναμώνει. Να αντιμετωπίζετε με υπομονή τις πτώσεις σας και, αφού γρήγορα σηκωθείτε, να τρέχετε και να μη στέκεστε, σαν τα παιδιά, στον τόπο που πέσατε, κλαίγοντας και θρηνώντας απαρηγόρητα.

Αγρυπνείτε και προσεύχεστε, για να μην μπείτε σε πειρασμό. Μην απελπίζεστε, αν πέφτετε συνέχεια σε παλιές αμαρτίες. Πολλές απ’ αυτές είναι και από τη φύση τους ισχυρές και από τη συνήθεια. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, και με την επιμέλεια νικιούνται. Τίποτα να μη σας απελπίζει.

Πηγή: https://www.vimaorthodoxias.gr

ΕΝΑΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ

«Όταν προ 65 και πλέον χρόνων βρισκόμουνα ψηλά στην πλαγιά του Άθωνα, κατά το μέρος της Αγίας Άννας μαζί μ΄ ένα κυνηγό αντιληφθήκαμε ανάμεσα στα βράχια και τους πλούσιους βράχους μια σαν σκιά ανθρώπου.

Μη μπορώντας όμως απ΄ εκείνη τη θέση να διακρίνουμε τι πράγμα ήτανε, τρέξαμε κοντύτερα ακροβολισμένοι, αλλά η σκιά χάθηκε σαν αστραπή.

Στην επιμονή μας ανακαλύψαμε πάρα ΄κεί μια σπηλιά, της οποίας το στόμιο τόκρυβαν από φυσικού τους ένας βράχος σαν πόρτα και θάμνοι.

Αποπειραθήκαμε να μπούμε μέσα, αλλά ήταν τόσο πηχτό το σκοτάδι, που δεν μπορούσαμε να διακρίνουμε τίποτε.

Φοβόμασταν τ΄ αγρίμια που μας γυρόφερναν. Λύκοι, τσακάλια, αγριογούρουνα και άλλα. Μα μήτε φως κρατάγαμε για να δούμε.

Γι΄ αυτό αφήσαμε να το εξετάσουμε σε άλλη ευκαιρία.

Έτσι, ξανανταμώσαμε πάλι στο ίδιο μέρος, έχοντας τα σύνεργα για φως και πάλι ξαναείδαμε τη σκιά, που τώρα πια την αποδώσαμε σε ασκητή, αλλά και πάλι μας ξέφυγε.

Γι΄ αυτό αρχίσαμε να ερευνήσουμε τη γνωστή πλέον σπηλιά.

Ανάψαμε κεριά και μπήκαμε με προφύλαξη μέσα. γιατί φοβόμασταν τ΄ αγρίμια.

Προχωρώντας βρεθήκαμε μέσα σε μια άπλα – σαν δωμάτιο – σε μια άκρη καταγής υπήρχαν δυο σανίδια, που τάχε για κρεβάτι και μια πέτρα πλακουτσή για προσκέφαλο.

Παρακεί κρεμόταν ένα τριμμένο παλιόρασο και κάτω είχε δύο δοχεία, που είχαν το ένα νερό και τ΄ άλλο παξιμάδι και ήταν σκεπασμένα το καθένα με μια πλάκα.

Αυτό ήταν όλο το νοικοκυριό του. Μετά από αρκετό χρόνο ξαναβρεθήκαμε με την ίδια συντροφιά πάλι στο ίδιο μέρος και θελήσαμε να μάθουμε περισσότερα για τον ασκητή οπότε ξαναμπήκαμε στη σπηλιά με τις ίδιες προφυλάξεις και φως. 

Τώρα όμως ξαφνιαστήκαμε, βρισκόμασταν προ ασκητού κεκοιμημένου από αρκετού χρόνου, αφού δεν υπήρχαν σάρκες παρά μόνον ο σκελετός σε πλήρη ζεύξη, επάνω στο ξύλο πούχε για κρεβάτι σε ύπτια θέση και χωρίς την παραμικρή δυσοσμία.

Τότε συγκεντρώσαμε όλα τα οστά και κατεβαίνοντας στην Κερασιά τα παραδώσαμε στον Γέροντα της Καλύβης των Εισοδίων της Θεοτόκου Ιερόθεο.

Τότε βρήκα στη σπηλιά ένα μεγάλο και χονδρό πολυφαδιασμένο κομποσχοίνι  κατοστάρι.

Το πήρα και το φυλάω ως ευλογία στο Κελλί μου, που το προσκυνάνε οι διερχόμενοι επισκέπτες.

Άλλη πληροφορία δεν έμαθα από τον Γέρο – Ιερόθεο, ούτε γιατ΄  όνομα του ασκητού, παρά μόνο ότι τα παξιμάδια του τα πήγαινε κάποιος Γέροντας Ρουμάνος από ένα Κελλί κάτω απ΄ τον Σταυρό προς την Σκήτη της Αγίας Άννας».

Την ευχή του να έχουμε.

(Διήγηση 85χρονου Γέροντα Δαμασκηνού – Ιερό Κελλίο Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Καψάλας).

ΠΗΓΗ : «ΠΡΩΤΑΤΟΝ»,  ΜΑΡΤΙΟΣ – ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1996, αριθ. 58, σελ. 49 κ.ε.

tribonio

https://simeiakairwn.wordpress.com

Όποιος έχει τα μάτια της ψυχής του ανοικτά και βλέπει τον Θεόν, δεν είναι εύκολον να τον βλάψουν οι εχθροί…

Όποιος έχει τα μάτια της ψυχής του ανοικτά και βλέπει τον Θεόν, δεν είναι εύκολον να τον βλάψουν οι εχθροί…

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης

   Εκείνον τον άνθρωπον, που διατηρεί μέσα εις την ψυχήν του την συνεχή μνήμην του Θεού, δεν είναι τόσον εύκολον οι δαίμονες να του κάνουν κακόν.

Να τον πειράξουν ναι, αλλά να τον βλάψουν δύσκολον, και τούτο διότι δεν δίδει άδειαν εις τους δαίμονας να τον υποσκελίσουν, διότι είναι ωπλισμένος με το όπλον της συνεχούς μνήμης του Θεού. Όποιος έχει τα μάτια της ψυχής του ανοικτά και βλέπει τον Θεόν, δεν είναι εύκολον να τον βλάψουν οι εχθροί. 

   Οι πολύ πνευματικοί άνθρωποι δεν είχαν ανάγκην από πνευματικά βιβλία, δεν είχαν πολλήν ανάγκην από πολλήν μελέτην πατερικών βιβλίων, διότι συνεχώς εμελέτων τα περί Θεού. Ό,τι έβλεπαν, αμέσως τους εδίδετο μία ευκαιρία κάτι να μελετήσουν, κάτι ξένον να γνωρίσουν. Όλη η κτίσις ήτο δι’ αυτούς ένα πανεπιστήμιον. Όπου έστρεφαν τα μάτια των, κάτι θα έβλεπαν δια να μελετήσουν. Πότε την πρόνοιαν του Θεού, πότε την σοφίαν Του, πότε την κρίσιν Του, πότε την διδαχήν Του κ.ο.κ. Με τα μάτια της ψυχής έβλεπαν τα αόρατα. Η μελέτη τούτων επλήρωνε την καρδίαν των με γνώσεις πνευματικάς. 

   Ημείς οι σημερινοί άνθρωποι, επειδή δεν έχομεν τα μάτια της ψυχής ανοικτά, δεν έχομεν την δυνατότητα να μένωμεν εις την πνευματικήν μελέτην, και κάτι που βλέπομεν, έχομεν ανάγκην από τα ιερά βιβλία, δια να γνωρίσωμεν τα περί Θεού. Ο νους των πνευματικών αυτών ανθρώπων ήτο τόσον πολύ δυνατός, ώστε ημπορούσε να συλλάβη νοήματα και συλλογισμούς με πλήρη σοφίαν. Ο ιδικός μας νους είναι τόσον αδύνατος, που μόλις κάτι δύναται να συγκρατήση. Απλοϊκοί άνθρωποι κατά το πλείστον ήσαν οι πατέρες τότε, και όμως αποκτούσαν πλήρη γνώσιν, διότι το Άγιον Πνεύμα τους εβοήθει συνιέναι τας Γραφάς. 

Πηγή

πηγή:  enromiosini.gr

http://makkavaios.blogspot.com