Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς: Ο αείμνηστος Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ 

Εν Πειραιεί τη 23η Δεκεμβρίου 2019 

Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΤΗΣ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: ΕΝΑΣ  ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ, ΣΦΟΔΡΟΣ  ΠΟΛΕΜΙΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Μια ακόμη οσιακή και αγιασμένη μορφή  της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας έφυγε από τη μάταια και πρόσκαιρη αυτή ζωή και προσετέθη στην ουράνια και θριαμβεύουσα Εκκλησία. Πρόκειται για τον Γέροντα και ιερομόναχο Εφραίμ της Αριζόνας, πρώην Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Φιλοθέου αγίου Όρους. Ο μακαριστός π. Εφραίμ αναδείχθηκε σε μια από τις γνησιότερες μοναστικές και ασκητικές προσωπικότητες του αγιορειτικού Μοναχισμού, πιστός συνεχιστής της μακραίωνης Ορθοδόξου μοναστικής και ησυχαστικής Παραδόσεως, αλλά και ένας από τους μεγαλύτερους ιεραποστόλους των εσχάτων χρόνων. Με την δυναμική και ισχυρή του προσωπικότητα, αλλά προ παντός με την ακτινοβολία της αγίας του ζωής, κατόρθωσε να γίνει πόλος έλξεως και αίτιος σωτηρίας χιλιάδων ψυχών. Κατόρθωσε να επιβληθεί στις συνειδήσεις του πιστού λαού του Θεού, να κερδίσει την αγάπη, την εκτίμηση, τον σεβασμό και την ολοκληρωτική αφοσίωση πολλών κληρικών και λαϊκών, ελλήνων και ξένων, έτσι ώστε να αξιωθεί να γίνει, με την οικονομική συνδρομή πολλών πνευματικών του τέκνων, ιδρυτής, κτίτωρ και πνευματικός οδηγός μιας πλειάδος Ορθοδόξων Ιερών Μονών, 20 τον αριθμό, στις ΗΠΑ και στον Καναδά και πνευματικός οδηγός τεσσάρων αγιορειτικών Μονών και δέκα γυναικείων Ιερών Μονών στην Ελλάδα. Αναδείχθηκε όμως παράλληλα και σε έναν από τους μεγαλύτερους πολέμιους της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, γι’ αυτό και πολεμήθηκε, όσο ελάχιστοι, από οικουμενιστικούς κύκλους, την Μασονία και τον Διεθνή Σιωνισμό και μάλιστα εκεί ακριβώς όπου τα δύο αυτά σκοτεινά και αντίχριστα συστήματα έχουν την έδρα τους και τον θρόνο τους.

Ο π. Εφραίμ, (κατά κόσμον Ιωάννης), υπήρξε πνευματικό τέκνο ενός μεγάλου πνευματικού αναστήματος του αγιορειτικού Μοναχισμού, ενός θεοφόρου και χαρισματούχου Γέροντος, του οσιοτάτου Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού, εσχάτως καταταχθέντος στην χορεία των οσίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Γεννήθηκε στο Βόλο το 1928. Από τα παιδικά του χρόνια έτυχε χριστιανικής ανατροφής, η δε μητέρα του, η οποία αργότερα ακολούθησε το μοναχικό βίο με το όνομα Θεοφανώ, ενέπνευσε στο νεαρό τέκνο της την αγάπη και τον πόθο προς τον Μοναχισμό. Σε ηλικία 19 ετών, τον Σεπτέμβριο του 1947, εγκατέλειψε τον κόσμο και ήρθε στο Άγιον Όρος, όπου προσετέθη στη συνοδεία του αγίου Ιωσήφ του Ησυχαστού, ο οποίος τότε ασκήτευε στη Σκήτη της Αγίας Άννης. Κοντά του παρέμεινε επί 12 έτη, μέχρι την οσιακή του κοίμηση, το 1959, κάνοντας σ’ αυτόν πλήρη και τελεία υπακοή. Μετά την κοίμηση του Γέροντός του δημιούργησε δική του συνοδεία, η οποία προοδευτικά αυξανόταν σε αριθμό μοναχών όλο και περισσότερο. Μετά από βραχυχρόνιες μετακινήσεις σε διάφορες περιοχές του Αγίου Όρους, κατά το 1973 προσκαλείται από τους πατέρες της Ιεράς Μονής Φιλοθέου να εγκατασταθεί στην εν λόγω Ι. Μονή μαζί με την συνοδεία του, προκειμένου να αναλάβει την διακυβέρ-νησή της. Η είσοδος του π. Εφραίμ στη μοναστήρι και η ανάληψη της ηγουμενίας της από αυτόν υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους σταθμούς της ιστορίας του αγιορειτικού Μοναχισμού. Και τούτο διότι ο Γέροντας κατόρθωσε, όχι μόνο να δώσει καινούρια πνοή ζωής στο μοναστήρι, αλλά να γίνει αφορμή επανδρώσεως άλλων τριών αγιορειτικών Μονών, των Ιερών Μονών Καρακάλλου, Κωνσταμονίτου και Ξηροποτάμου, όπως επίσης και της Ρωσικής Σκήτης του Αγίου Ανδρέου. Η φωτεινή του μορφή μαγνήτιζε τους πάντες. Η σοφία και η σύνεση, με την οποία εποίμενε  και καθοδηγούσε τη μοναστική αδελφότητα, τον κατέστησαν πόλο έλξης πολλών νέων, οι οποίοι ποθούσαν να ακολουθήσουν τη μοναχική ζωή και να αφιερωθούν στον Θεό. Έτσι μέσα σε λίγα χρόνια ο αριθμός των μοναχών αυξήθηκε καταπληκτικά και υπερέβη τους 100.

Από το 1979 άρχισε να επισκέπτεται κατά περιόδους τις Η.Π.Α και τον Καναδά μετά από πρόσκληση πνευματικών του τέκνων, κληρικών και λαϊκών, που κατοικούσαν στις χώρες αυτές, με σκοπό την πνευματική ενίσχυσή των. Επισκεπτόταν κυρίως πόλεις, όπου κατοικούν πολλοί Έλληνες, όπως το Μόντρεαλ, το Τορόντο, το Σικάγο, η Νέα Υόρκη κ.α. Με την άδεια και ευλογία των τοπικών επισκόπων, αφ’ ενός μεν εκήρυττε και εδίδασκε, αφ’ ετέρου δε εξομολογούσε τους Έλληνες ομογενείς. Η προσέλευση στην εξομολόγηση, ήταν τόσο μεγάλη, ώστε μερικές φορές έφθανε τα 150-200 άτομα και διαρκούσε  10 με 12 ώρες. Αργά το βράδυ μετά την εξομολόγηση επακολουθούσε το κήρυγμα, το οποίο διαρκούσε περίπου 2 ώρες.

Μέσα σε λίγα χρόνια ο Γέροντας απέκτησε χιλιάδες πνευματικά τέκνα. Οι Έλληνες της Αμερικής και του Καναδά αγάπησαν και εγκολπώθηκαν τον Γέροντα ως τον πιο πολύτιμο θησαυρό της ζωής τους. Συνδέθηκαν μαζί του με αδιάρρηκτους δεσμούς αγάπης και αφοσίωσης, καθώς διαπίστωναν μεγάλη πνευματική ωφέλεια και πρόοδο στη ζωή τους υπό την πνευματική του καθοδήγηση. Πέραν τούτου όμως τα έκτακτα υπερφυσικά χαρίσματα, που αξιώθηκε να λάβει από τον Θεόν, όπως το προορατικό και διορατικό, τον κατέστησαν ακόμη πιο αγαπητό και σεβαστό στο λαό. Τούτο μαρτυρούν πολλοί άνθρωποι, που τον έζησαν από κοντά και διηγούνται πολλά θαυμαστά γεγονότα από την ζωή του.

Εν τω μεταξύ ο Γέροντας έβλεπε έντονη την επιθυμία πολλών πνευματικών του τέκνων να αφιερωθούν στο Θεό και να ακολουθήσουν τη μοναχική ζωή. Επίσης διαπίστωνε παράλληλα τη διάθεση πολλών Ελλήνων να προσφέρουν δωρεές για την ανοικοδόμηση των κτιριακών εγκαταστάσεων των Ιερών Μονών. Έκαμε λοιπόν θερμή προσευχή να τον πληροφορήσει ο Θεός, αν είναι θέλημά του, να εγκατασταθεί  μονίμως στην Αμερική και να αφοσιωθεί απερίσπαστα στο ιεραποστολικό έργο. Και αφού βεβαιώθηκε με άνωθεν πληροφορία, ότι αυτό ήταν το θέλημα του Θεού, παραιτήθηκε το 1991 από την ηγουμενία της Ιεράς Μονής Φιλοθέου, χωρίς ωστόσο να παύσει να ενδιαφέρεται για την εν γένει πορεία της Μονής αυτής, αλλά και των άλλων Ιερών Μονών που είχε υπό την πνευματική του εποπτεία στην Ελλάδα.

Το 1991 ίδρυσε το πρώτο μοναστήρι επί αμερικανικού εδάφους, την γυναικεία Ιερά Μονή Αγίας Σκέπης στην περιοχή της Νέας Υόρκης. Λίγο αργότερα επακολούθησε η ίδρυση και δεύτερου γυναικείου μοναστηριού, της Ιεράς Μονής του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου,στην περιοχή του Σικάγου. Στη συνέχεια  επακολούθησε η ίδρυση διαδοχικά και άλλων μοναστηριών, έτσι ώστε σήμερα να έχουν φθάσει τον αριθμό των 20. Το μεγαλύτερο εξ’ αυτών η Ιερά Μονή αγίου Αντωνίου, το οποίο βρίσκεται στην Αριζόνα, στη νοτιοδυτικότερη πολιτεία των Η.Π.Α. ήταν το μοναστήρι στο οποίο εγκαταστάθηκε ο Γέροντας και εκεί παρέμενε τους περισσότερους μήνες του έτους, όταν πλέον δεν είχε πολλές δυνάμεις να περιοδεύει τακτικά τα μοναστήρια, τα οποία ίδρυσε και εκεί άφησε την τελευταία του πνοή. Εκατοντάδες και χιλιάδες Έλληνες και ξένοι, κληρικοί και λαϊκοί, από τις Η.Π.Α και τον Καναδά, από την Ελλάδα και από άλλα μέρη του εξωτερικού συνέρρεαν καθημερινά στο μοναστήρι του αγίου Αντωνίου, για να γνωρίσουν τον Γέροντα, να πάρουν την ευχή του και να ζητήσουν τις προσευχές του για διάφορα θέματα και προβλήματά τους.

Ωστόσο ο π. Εφραίμ εκτός από το τεράστιο ιεραποστολικό έργο του στην αμερικανική Ήπειρο διακρίθηκε και για την ακραιφνή και αμετακίνητη πίστη του στην Ορθόδοξη πίστη και στην πατερική μας Παράδοση. Γι’ αυτό και αναδείχθηκε σε έναν από τους πιο ισχυρούς πολέμιους των ποικιλωνύμων αιρέσεων και πλανών. Ιδιαιτέρως όμως υπήρξε σφοδρός πολέμιος της επάρατης και φοβερότερης όλων των αιρέσεων, αυτής  του Οικουμενισμού, την οποία αποκαλούσε, όπως ο ομολογητής άγιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς, ως παναίρεση, ως την χειρίστη και την  πλέον δαιμονική αίρεση στην ιστορία της Εκκλησίας μας. Ως την τελευταία αίρεση πριν από το τέλος της ιστορίας του κόσμου, η οποία επέφερε τα οδυνηρότερα πλήγματα κατά της αγίας μας Ορθοδοξίας. Παρά κάτω παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης ομιλίας του για τον Οικουμενισμό:

«Η Εκκλησία του Χριστού είναι Καθολική με την έννοιαν, ότι κατέχει όλο το πλήρωμα της αληθείας και της χάριτος δια τον φωτισμόν και την απολύτρωσιν του κόσμου και επί πλέον είναι Καθολική με την έννοιαν ότι ‘δυνάμει’ τείνει, όχι να κατακτήση, αλλά να αγιάση τον κόσμον. Κεφαλή της Εκκλησίας ο Χριστός και ημείς μέλη εκ μέρους συνδεόμενοι δια της κοινής πίστεως ‘εν τω συνδέσμω της αγάπης’. Όσο περισσότερο αγιάζομε ο καθένας τον εαυτόν μας, τόσο περισσότερο αγιάζεται το σώμα της Εκκλησίας και κατά τον ανθρώπινο χαρακτήρα της, διότι κατά τον θείον της χαρακτήρα είναι τόσον αγία όσον και ο Θεάνθρωπος Ιησούς. Η Ιστορία της Εκκλησίας είναι ιστορία αγώνος εξαγιασμού των πιστών της. Όλοι όσοι πιστεύουν αληθινά, αγαπούν εν αληθεία, όσοι δεν πιστεύουν αληθινά αγαπούν εν υποκρίσει. Εμείς ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί αγαπούμε όλους και επιθυμούμε να έρθουν σε επίγνωση της αληθείας. Έτσι μας δίδαξε ‘ο Θεός της αγάπης’ έτσι αναπαύεται η συνείδησίς μας. Δεν εχθραινόμεθα προς τους ανθρώπους εξ αιτίας της αιρέσεως, ή της απιστίας των, αλλά και δεν θα αγαπήσωμεν ποτέ την απιστίαν, ή την αίρεσιν χάριν των ανθρώπων, διότι θα αποξενωθούμε από τον Θεόν. Ο Θεός διοχετεύει τη δύναμη της αγάπης Του, όταν προσκυνήται ‘εν Πνεύματι και αληθεία’. Εκείνοι που ομιλούν πληθωρικά περί.... αγάπης νοθεύουν το περιεχόμενο της για να περιπτυχθούν όλους τους αιρετικούς όλων των αποχρώσεων. Είναι τόσο ψεύτικη αυτή η αγάπη, όσο και τα ψεύτικα λουλούδια.... Λέγουν να ενωθούμε οι Ορθόδοξοι με τους Ρωμαιοκαθολικούς και εν συνεχεία με τους Προτεστάντας και με όλες τις γνωστές και άγνωστες αιρέσεις που επενόησε ο Διάβολος εν ονόματι του Χριστιανισμού. Και αφού ενωθούν όλοι οι Χριστιανοί ανεξαιρέτως μεταξύ των, κατόπιν να ενωθούν και με τους Μωαμεθανούς, τους Ιουδαίους, κατ' επέκτασι με τους Βουδιστάς, Βραχμανιστάς, Σιντοϊστάς και με όλες γενικά τις θρησκείες της υφηλίου. Αυτή η παναιρετική αλχημεία επιχειρείται δια του λεγομένου Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών. Ο όρος νομίζομε ότι δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Πρόκειται περί Παγκοσμίου Συμβουλίου Εθελοθρησκειών. Ο μοναδικός θεός ο όποιος θα διεκδικήση εκεί φόρον λατρείας θα είναι ο εκπεσών Εωσφόρος, ο οποίος διά του απεσταλμένου του μεταξύ των ανθρώπων Αντιχρίστου θα επιχείρηση να υποκαταστήση την πίστη και τη λατρεία στον αληθινό Θεό. Για τον Οικουμενισμό δεν υπάρχει προσωπικός Θεός, τελείως απαράδεκτο είναι για τους συνεπείς οικουμενιστάς το δόγμα του Τριαδικού Θεού. Είναι γνωστό ότι ο σατανοκίνητος Σιωνισμός συντονίζει δύο επίβουλες ενέργειες εντός και εκτός της Εκκλησίας, που αποβλέπουν σε ένα και μοναδικό σκοπό στην άλωση του φρουρίου που λέγεται Ορθοδοξία. Παπικοί, Προτεστάνται, Χιλιασταί, Μασώνοι, Ενωτικοί, Οικουμενισταί, και κάθε άλλη ‘ρίζα πικρίας’, όλοι αυτοί ‘μίαν γνώμην έχουσι, και την δύναμιν και την εξουσίαν αυτών τω Θηρίω διδόασιν. Ούτοι μετά του Αρνίου πολεμήσουσι, και το Αρνίον νικήσει αυτούς, ότι Κύριος κυρίων εστί και Βασιλεύς βασιλέων, και οι μετ' αυτού κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί’, (Aποκ. 17, 13). Φρονούμεν ότι η Ορθοδοξία δεν έχει καμμία θέση ανάμεσα σ' αυτό το συνονθύλευμα των πλανών και των αιρέσεων. Αυτό το δόλιο ‘οικουμενικό’ κατασκεύασμα δεν αποσκοπεί στην αναζήτηση της αληθείας, αλλά κατά τον π. Χαράλαμπον Βασιλόπουλον: ‘Είναι ένα ανακάτεμα αφανισμού της Αλήθειας. Είναι μία προσπάθεια όχι να βρουν την αλήθεια οι πλανεμένοι, αλλά να την χάσουν και εκείνοι που την έχουν, εκείνοι δηλαδή που πιστεύουν στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία’. ‘Μη πλανώμεθα. Μεταξύ Ορθοδοξίας και ετεροδοξίας χάσμα μέγα εστήρικται’. Ο μη πιστεύων κατά την παράδοσιν της Εκκλησίας άπιστος έστιν» (Πηγή:http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2017/03/ blog-post_63.html?m=1)

Τα παρά πάνω πύρινα κηρύγματα του Γέροντος προκάλεσαν, όπως ήταν φυσικό και επόμενο και όπως πάντοτε συμβαίνει στη πνευματική ζωή, την οργή και την αντίδραση πολλών κληρικών, όλων των βαθμίδων και λαϊκών, προερχομένων από τον χώρο του Οικουμενισμού. Όλοι αυτοί, μη υποφέροντες τον έλεγχο και την ανατροπή της πλάνης και μη έχοντες διάθεση να μετανοήσουν,  τον πολέμησαν με πρωτοφανή λύσα και μανία, επειδή δεν ανέχονταν να ξεσπεπάζεται η πλάνη της αιρέσεως και τα φαύλα και πονηρά έργα τους. Συκοφαντήθηκε όσο ελάχιστοι. Η πιο αδιάψευστη και ξεκάθαρη μαρτυρία, η οποία επιβεβαιώνει αυτή την πολεμική, είναι το γεγονός ότι μέχρι σήμερα κανένα από τα μοναστήρια του Γέροντα Εφραίμ δεν είναι καταχωρημένο και καταγεγραμμένο στα Δίπτυχα, που εκδίδει κάθε χρόνο το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά και η Εκκλησία της Ελλάδος.

Έχουμε ήδη αναφερθεί σε παλαιότερο άρθρο μας με τίτλο: «Ο Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας στο στόχαστρο των οικουμενιστών»(25.2.2018), γύρω από την πολεμική αυτή. Στο άρθρο μας αυτό παραθέσαμε απόσπασμα από εκτενή μελέτη του γνωστού αγωνιστή και ομολογητή αρθρογράφου κ. Χρήστου Λιβανού, με τίτλο: «Εις χείρας ‘Ηρώδου’ ο γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας», στην οποία ο ελληνοαμερικανός αρθρογράφος αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής: «Ο πολυσέβαστος αυτός γέροντας, το καύχημα και το καμάρι του Ορθοδόξου αγιορειτικού Μοναχισμού, τους τελευταίους μήνες υφίσταται ένα πρωτοφανή, σκληρό και άγριο διωγμό. Δέχεται ένα πλήθος συκοφαντικών κατηγοριών από οικουμενιστικούς κύκλους. Έφθασαν μάλιστα στο σημείο οι διώκτες του να παρουσιάζουν το έργο του ως έργο του διαβόλου»! Προσθέτει επίσης ο κ. Λιβανός, ότι «οι παρά πάνω οικουμενιστικοί κύκλοι, ούτε λίγο ούτε πολύ, παρουσιάζουν τον γέροντα ως αιρετικό, ως πρωτοπόρο και εμπνευστή μιας καινοφανούς αιρέσεως, η οποία έχει τα χαρακτηριστικά μιας ιδιότυπης μορφής ‘Γεροντισμού’, την οποία ονομάζουν ‘Εφραιμισμό’». Ωστόσο η βαθύτερη αιτία της αδυσώπητης πολεμικής που εξαπέλυσαν εναντίον του Γέροντος, δεν είναι ο «Εφραιμισμός», αλλά το γεγονός ότι ο Γέροντας με την ιεραποστολική και ποιμαντική του δράση στην Αμερική και στον Καναδά αποκαλύπτει, ποια είναι η γνήσια πνευματικότητα της Ορθοδόξου εν Χριστώ ζωής και ποια η  νόθα και αρρωστημένη «πνευματικότητα», την οποία διαφημίζουν και πλασάρουν οι οικουμενιστές. Αποκαλύπτει την πνευματική γύμνια του Οικουμενισμού, ο οποίος υπηρετεί δόλιους σκοπούς, την πνευματική σύνθλιψη της ανθρωπότητας και την εξαφάνιση της Ορθοδοξίας μέσα στην χοάνη της πανθρησκείας.

Επίσης πρόσφατα κάποιος σχολιαστής θρησκευτικών θεμάτων, ονόματι Θ. Καλμούκος έγραψε στην εφημερίδα της ομογένειας «Εθνικός Κήρυξ»: «Ο Εθνικός Κήρυξ έμαθε πως έχει δημιουργηθεί ένα φονταμενταλιστικό κίνημα στην Αρχιεπισκοπή, ονομαζόμενο ‘Εφραιμισμός’, το οποίο προέρχεται από τα μοναστήρια’. ‘Το Οικουμενικό Πατριαρχείο….έχει πλήρη επίγνωση των μοναστηριών και των διδασκαλιών τους. Υπάρχουν πολλά βίντεο στο διαδίκτυο με ομιλίες του Γέροντα Εφραίμ, οι οποίες είναι αρκετά αποκαλυπτικές όσον αφορά τις διδασκαλίες του, ακόμη και ‘τις προφητείες του’….Ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος….φαίνεται να είναι πλήρως ενημερωμένος… αλλά, δυστυχώς, δεν δείχνει να είναι διατεθειμένος να αντιμετωπίσει το ζήτημα’. ‘Δεν εφαρμόζονται καν οι Αρχιεπισκοπικοί Κανονισμοί, που καθορίζουν την λειτουργία των μοναστηριών....»(ΠΗΓΗ: Online Press 22/07/2017). Κάποια κυρία της ομογένειας, ονόματι Elaine Jaharis, αναφέρει σε ανοικτή επιστολή της τα εξής: «Η ταχεία εξάπλωση και επιρροή των μοναστηριών του Γέροντος Εφραίμ έχει φτάσει σε μία κρίσιμη φάση. Προσεγγίζει το σημείο της μη αναστρεψιμότητας….Ο νέος Μητροπολίτης της Μητροπόλεως του Σικάγου, ή θα ανοίξει τον δρόμο της χαλιναγώγησής τους, ή θα επιτρέψει σε αυτά τα μοναστήρια να συνεχίσουν να αναπτύσσονται, καταστρέφοντας την πίστη μας και τις κοινότητές μας και δημιουργώντας σοβαρές γεωπολιτικές και νομικές επιπτώσεις»! Τα παρά πάνω αποσπάσματα είναι αρκετά αποκαλυπτικά, για να μας δώσουν μια εικόνα της πολεμικής, αλλά και του είδους των κατηγοριών που εξετόξευσαν εναντίον του Γέροντος. Όσο δε για τις περί «Εφραιμισμού» και «Γεροντισμού» συκοφαντικές κατηγορίες, έχουμε ήδη αναφερθεί στο παρά πάνω μνημονευθέν άρθρο μας και εκεί παραπέμπουμε τον κάθε ενδιαφερόμενο.

Αυτή με άκρα συντομία είναι η οσιακή βιοτή, το πολύπλευρο ποιμαντικό και ιεραποστολικό έργο, αλλά και οι ακατάβλητοι αντιαιρετικοί αγώνες του Γέροντα Εφραίμ κατά των σκοτεινών δυνάμεων, της ποικίλης πλάνης και αιρέσεως και ιδίως της παναιρέσεως του Οικουμενισμού. Τώρα πλέον η αγία ψυχή του Γέροντος, απαλλαγμένη από τα δεσμά της σαρκός, χαίρεται και ευφραίνεται, ατενίζοντας το ανέσπερο φως του Χριστού, όχι πλέον «δι᾿ εσόπτρου εν αινίγματι», (Α΄ Κορ. 13,12), αλλά εξ’ αμέσου εμπειρίας και απολαμβάνοντας τους μισθούς των κόπων του. Χαίρεται και προγεύεται τη χαρά της Βασιλείας των Ουρανών μαζί με τον άγιο Γέροντά του, τον όσιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή και τα άλλα μέλη της συνοδείας του, αλλά και με όλους του αγίους. Χαίρεται και πρεσβεύει, ως ικέτης και άξιος πρεσβευτής στο θρόνο της μεγαλοσύνης του Θεού, για όλους εμάς που αποτελούμε την ευρύτερη πνευματική οικογένεια του αγίου Ιωσήφ του Ησυχαστή, αλλά και για όλα τα πιστά μέλη της στρατευομένης Εκκλησίας του Χριστού. Χαίρεται και πρεσβεύει για όλους εκείνους, που με την Χάρη του Θεού αγωνίζονται για την προάσπιση της σώζουσας αμωμήτου Ορθοδόξου πίστεώς μας. Ευχόμαστε από καρδίας τα 20 μοναστήρια του να συνεχίσουν να αποτελούν προπύργια Ορθοδοξίας, κυματοθραύστες της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, λιμάνια πνευματικού ανεφοδιασμού και φάρους πνευματικούς που θα ακτινοβολούν το φως της Ορθοδοξίας σε όλη την Αμερικανική Ήπειρο μέχρι συντελείας των αιώνων.

Άγιε Γέροντα και πολυφίλητε πνευματικέ μας Πατέρα και Διδάσκαλε, «μη διαλείπης πρεσβεύων υπέρ των ψυχών ημών». 

   

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Πηγή: https://www.impantokratoros.gr