Αν δε γυρίσουμε το διακόπτη της προσευχής, δεν θα δει η ψυχή μας το φως του Χριστού

Μου έκανε εξαιρετική εντύπωση το γεγονός, ότι ο Γέροντας αφιέρωνε το χρόνο του, ή για να προσεύχεται αποκλειστικά ή για να εργάζεται προσευχόμενος.

Τον έβλεπα να μου μιλά, να τηλεφωνεί, να τρώει, να πίνει νερό, να ανάβει τη σόμπα, να εκτελεί όλες τις εργασίες του, και καταλάβαινα ότι παράλληλα προσευχόταν. Αυτό που δίδασκε στους άλλους για την προσευχή του εφήρμοσε πρώτα ο ίδιος.

Μου έλεγε μιά μέρα : «Υπάρχει κάπου η ηλεκτρική γεννήτρια, υπάρχει και στο δωμάτιο αυτό η λάμπα. Αν όμως δε γυρίσουμε το διακόπτη, θα μείνουμε στο σκοτάδι. Υπάρχει ο Χριστός, υπάρχει και η ψυχή μας. Αν όμως δε γυρίσουμε το διακόπτη, δεν θα δεί η ψυχή μας το φως του Χριστού και θα μείνει στο σκοτάδι του διαβόλου «. Ήταν ολοφάνερο ότι η ψυχή του Γέροντα, καταυγαζόταν από το φως του Χριστού μέρα και νύχτα, γιατί η προσευχή του διατηρούσε σε συνεχή πνευματική επαφή τη γεννήτρια με τη λάμπα.

[Γ 66] – (Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, σελ.378)

πηγή: sostis

https://simeiakairwn.wordpress.com