Είναι ποτέ δυνατόν να νικήσεις τους στρατιώτες του Χριστού; Θαύμα στον Καύκασο το 1960... Διηγείται ο Miroslav Manyuk

 

Είναι ποτέ δυνατόν να νικήσεις τους στρατιώτες του Χριστού;

Θαύμα στον Καύκασο το 1960...

Διηγείται ο Miroslav Manyuk 

"Το 1960, υπό την διοίκηση του Ν. Χρουστσόφ, με τα όργανα της KGB και με τη βοήθεια του στρατού, περιπολούσαμε συστηματικά τα βουνά του Καυκάσου - για να συλλάβουμε όσους μοναχούς και ερημίτες κρύβονταν εκεί.

Ήμουν αξιωματικός του στρατού, είχα ταυτότητα του κόμματος και ήμουν επικεφαλής ενός μεγάλου σμήνους ελικοπτέρων με εμπειρία ειδικών πτήσεων πάνω από βουνά. Μου ανετέθη να παρακολουθήσω με την ομάδα μου των ελικοπτέρων κάποιους μοναχούς.

Ένδεκα μοναχοί, ρασοφόροι ανέβαιναν στο βουνό. Ένα στρατιωτικό τζιπ με στρατιώτες τους κατεδίωκε ακολουθώντας τις δικές μου οδηγίες. Εποπτεύοντας την κατάσταση, είπα στον ασύρματο:

- "Στη γη! Είμαι στον αέρα! Οι μοναχοί κινούνται προς την κορυφή του βουνού". Στερέωσα αργά το χέρι μου στον μοχλό και πίεσα προς τα κάτω. Η κορυφή του βουνού είναι απότομη. Αφού φθάσουν, δεν θα έχουν πουθενά να πάνε. Εκεί θα τους παγιδεύσουμε.

Επί δύο ημέρες προσπαθουσαμε να εντοπίσουμε αυτούς τους μοναχούς. Και η προσπάθεια μας είχε φτάσει στο τέλος της. Δεν ήξερα τι θα συνέβαινε στους μοναχούς όταν θα τους συλλαμβάναμε. Δεν με ενδιέφερε. Εκτελούσα αποστολή.

Εν τω μεταξύ, οι μοναχοί ανέβηκαν στην κορυφή του βουνού. Πίσω από αυτούς, οι στρατιώτες πλέον με σκυλιά τους κυνηγούσαν, ενώ μπροστά από αυτούς διανοιγόταν ένας απύθμενος γκρεμός. Η κατάσταση ήταν απελπιστικά κρίσιμη.

Άρχισα να πετάω ακριβώς πάνω από τους μοναχούς. Δυνατός άνεμος τους πηρούνιζε, βουϊζοντας και ανεμίζοντας τα ρούχα και τα μαλλιά τους.

 Είδα την απελπισία στα πρόσωπά τους. Έμοιαζαν με αγέλη κυνηγημένων λύκων. Αναβοσβήνοντας τα φώτα σημάτων, έκανα σαφές στους μοναχούς ότι είμαστε ολόγυρα. Οι στρατιώτες, εν τω μεταξύ, πλησίαζαν ...

Ξαφνικά είδα τους μοναχούς να παρατάσσονται σε κύκλο. Ένωσαν τα χέρια τους, γονάτισαν, και άρχισαν να προσεύχονται. Μετά σηκώθηκαν και με τα χέρια ενωμένα πλησίασαν στην άκρη της αβύσσου. 

Είπα: "Θα πηδήσουν πραγματικά;" Αυτό είναι σίγουρος θάνατος! Aποφάσισαν να αυτοκτονήσουν;" Αστραπιαία άρπαξα το walkie-talkie και φώναξα: "Γη! Γη! Μην τους πλησιάζετε, θέλουν να πηδήξουν! Βρίσκονται στην άκρη του γκρεμού!"

Και η απάντηση: - "Αέρα! Είμαστε η γη! Θα περιμένουμε πέντε λεπτά και μετά θα τους πλησιάσουμε. Δεν έχουμε χρόνο! Σε λίγο θα είναι σκοτάδι!".

- "Το πήρα. Τέλος επικοινωνίας".

Παρακολουθούσα τους μοναχούς που στέκονταν στην άκρη της αβύσσου. Και ξαφνικά, ο ένας από αυτούς, ο μεσαίος, έκανε τρεις φορές τον σταυρό του αργά και μετά ευλόγησε την άβυσσο. 

Στην συνέχεια έκανε ένα βήμα στον γκρεμό! Παραδόξως όμως δεν έπεσε, αλλά παρέμεινε αιωρούμενος στον αέρα.

Οι τρίχες των μαλλιών μου σηκώθηκαν στο θέαμα. Άρχισε να περπατάει στον αέρα, και τον ακολούθησαν και οι άλλοι μοναχοί, οι οποίοι, ο ένας μετά τον άλλον, έκαναν βήματα ανοδικά στον αέρα πάνω από τον γκρεμό. 

Αεροβατούσαν ήρεμα, στη σειρά, ακολουθώντας ανοδική πορεία, ανεβαίνοντας όλο και πιό ψηλά προς τον Ουρανό, μέχρι που χάθηκαν στα σύννεφα.

Μετά από αυτά που είδα έπεσα σε σύγχιση και έχασα τον έλεγχο του ελικοπτέρου. Προσπάθησα να συνέλθω και να κατεβάσω το ελικόπτερο.

Το κατέβασα σε ένα ξέφωτο και άρχισα να κλαίω.

Είκοσι λεπτά αργότερα οι στρατιώτες του πεζικού έφθασαν σε μένα. 

Συνέχισα να κάθομαι στο πιλοτήριο του ελικοπτέρου, προσπαθώντας να βρώ μια λογική εξήγηση γι' αυτό που είδα. Οι στρατιώτες εκύκλωσαν το ελικόπτερο και ο συνταγματάρχης με ρώτησε:

- "Τί συνέβη; Πού είναι οι μοναχοί; Σκαρφαλώσαμε στην κορυφή, αλλά δεν τους βρήκαμε εκεί".

Απάντησα: - «Aνέβηκαν στον ουρανό».

Ο συνταγματάρχης αντέδρασε με ένα γέλιο που αντήχησε στα βουνά. Συνέχισε να με ρωτάει, περπατώντας γύρω από το ελικόπτερο:

- "Εξήγησέ μου, πώς εξαφανίστηκαν οι μοναχοί; Πώς εσύ οδήγησες το στρατό σε λάθος διαδρομή;"

- «Εξακολουθείτε να μην πιστεύετε στις εξηγήσεις μου, σύντροφε, ότι ανέβηκαν στον ουρανό;" είπα στον συνταγματάρχη.

Μετά από αυτό με διέγραψαν από το κόμμα και με μετέφεραν σε μία υπηρεσία ξηράς. Αφού έφυγα από το στρατό, βαφτίστηκα Χριστιανός και έγινα πιστός. Θαυμαστά τα έργα σου Κύριε!".

Miroslav Manyuk. 17/12/15

ΣΧΟΛΙΟ

Αυτό το θαύμα αποτελεί μία ζωντανή απόδειξη της εσχατολογικής μετάβασης των Χριστιανών με τα σώματά τους στην Βασιλεία του Χριστού .

Επίσης, μαρτυρεί ότι η στρατευόμενη Εκκλησία ήδη προγεύεται τα αγαθά της Βασιλείας.

Δεικνύει ακόμη τον θαυμαστό τρόπο με τον οποίον ο Χριστός θα προστατεύει τους Χριστιανούς στην εποχή των μεγάλων διωγμών υπό του Αντιχρίστου, στην απαρχή της οποίας ήδη έχουμε εισέλθει.

ΠΗΓΗ oimos-athina.blogspot.com

https://filoinikodimou.blogspot.com