Γράμμα από έναν πρώην μουσουλμάνο

Επιστολή ενός πρώην μουσουλμάνου, που προσηλυτίστηκε στην Ορθοδοξία και η οποία ελήφθη από το Ορθόδοξο Χριστιανικό Δίκτυο (OCN), μια ιεραποστολική πύλη για τη Μόνιμη Συνέλευση των Κανονικών Ορθοδόξων Επισκόπων στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Θα ήθελα να μοιραστώ την ιστορία της στροφής μου προς στον Χριστό. Όλη η οικογένειά μου και οι συγγενείς μου, εμού συμπεριλαμβανομένου, γεννήθηκαν και μεγάλωσαν ως μουσουλμάνοι. Προσευχόμασταν 5 φορές την ημέρα, ποτέ δεν φάγαμε χοιρινό ούτε ήπιαμε αλκοόλ. Τελικά, αφοσιώθηκα στον ίδιο μονοπάτι μόλις έγινα τα 15 χρονών.

Μαζί με τ’ αδέρφια μου, άρχισα να πηγαίνω στο τζαμί κάθε μέρα για να γνωρίσω τον ένα Θεό -τον Αλλάχ. Ήξερα πολλά για τον Αλλάχ, αλλά ήθελα ν’ αναπτύξω και να ενδυναμώσω την πίστη μου, μέσω μιας βαθύτερης γνώσης, κατανόησης και σωστής τήρησης των εντολών του Ισλάμ. Έμαθα Αραβικά και διάβασα το Κοράνι. Έγινα πολύ θρησκευόμενος και αγάπησα τον Θεό με όλη μου την καρδιά. Ο μέντοράς μου με δίδαξε ότι ο Προφήτης Μωάμεθ ήταν ο τελευταίος των προφητών. Επιπλέον, είπε στον αδελφό μου και σ’ εμένα για έναν άλλο προφήτη, που ονομαζόταν Ίσσα ή Χριστός. Έδειξα ενδιαφέρον για τον Χριστό κι έκανα πολλές ερωτήσεις γι’ Αυτόν. Παρ’ όλα αυτά, απογοητεύτηκα, όταν έμαθα ότι ο Χριστιανισμός οδήγησε στην «πολυθεΐα».

Είχαμε διδαχθεί ότι οι Χριστιανοί λατρεύουν «τρεις Θεούς» (Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα). Για μένα (όπως και για κάθε σκεπτόμενο Μουσουλμάνο) η λατρεία τριών Θεών ταυτόχρονα φαινόταν ως κάτι το παράλογο και το πεπλανημένο. Όντας γεμάτος συμπάθεια για τους χριστιανούς συνανθρώπους μου, προσπάθησα να τους εξηγήσω ότι ζούσαν με λάθος τρόπο, ακολουθώντας μια ψεύτικη θεολογία, που θα τους οδηγούσε τελικά στην καταδίκη στην Κόλαση. Τους είπα ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός και ούτε είναι Υιός του Θεού. Ο Αλλάχ δεν είχε ποτέ γιο και ούτε πρόκειται ν’ αποκτήσει ποτέ, γιατί ο Θεός είναι ένας.

Ωστόσο, οφείλω να ομολογήσω ότι, αν και αγάπησα τον Θεό μου μέσω του Ισλάμ, μου έλειπε η ψυχική ηρεμία που λαχταρούσα. Η ψυχή μου βοούσε προς τον Δημιουργό, τον όποιο Δημιουργό που θα μου απαντούσε. Οι σκέψεις μου ήταν μπερδεμένες, ήθελα να μάθω περισσότερα για τον Θεό.

Αν και προσευχόμουν 5 φορές την ημέρα, δεν ένιωθα ότι άγγιζε την ψυχή μου. Στο τέλος κάθε μέρας, δεν αισθανόμουν καθόλου σίγουρος ότι θα υπήρχε μια θέση στον Παράδεισο για μένα. Έπιασα τον εαυτό μου ν’ αμφιβάλλει για την αλήθεια ενός Θεού, που νοιάζεται για τα φυσικά και υλικά πράγματα, αλλά δεν δίνει σημασία στην πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου. Ενός Θεού, που αγαπά μόνο αυτούς που εκτελούν τη «Δράση».

Δυστυχώς, ποτέ δεν μου δόθηκε η δυνατότητα ν’ αναζητήσω, να ερευνήσω ή ν’ αναγνωρίσω άλλα γεγονότα εκτός από αυτά που αναφέρονται στο Κοράνι ή ακόμα και ν’ αποκτήσω καινούργιες γνώσεις περί άλλων θρησκειών. Όμως, πραγματικά, ήθελα να μάθω περισσότερα για τον Χριστιανισμό.

Με τον αδερφό μου μελετήσαμε σκληρά και σύντομα ολοκληρώσαμε τις ακαδημαϊκές μας υποχρεώσεις, λαμβάνοντας δίπλωμα στις Ισλαμικές Σπουδές. Δύο χρόνια μετά πήγα στο κολέγιο για ν’ αποκτήσω ειδίκευση στη Γλωσσολογία. Σ’ ένα από τα μαθήματα συνέβη το εξής θαύμα.

Γνώρισα πολλούς μαθητές κι έκανα καλούς φίλους, οι περισσότεροι από τους οποίους τηρούσαν αυστηρά όλα όσα ορίζει το Ισλάμ. Αποφασίσαμε να πηγαίνουμε στο τζαμί κάθε Παρασκευή. Ένα βράδυ, όταν η οικογένειά μου κι εγώ επιστρέφαμε σπίτι, είδα έναν όμορφο ναό και είπα στη μητέρα μου:

– Ουάου! Είναι τόσο όμορφος! Θέλω να πάω στην εκκλησία!

Αλλά ήξερα ότι ήταν καλύτερα να μην προσπαθήσω καν, δεδομένου ότι η είσοδος σε εκκλησία θεωρείται αμαρτία. Παρ’ όλο, όμως, που φοβόμουν την τιμωρία του Θεού, μια δυνατή επιθυμία μεγάλωνε μέσα μου. Εν τέλει, έφτασα στο σημείο που δεν μπορούσα πλέον ν’ αντισταθώ.

Έπεισα έναν φίλο μου να επισκεφθεί την εκκλησία μαζί μου, παρ’ όλο που φοβόταν κάτι τέτοιο. Με ρώτησε τον λόγο και του απάντησα ότι η εκκλησία ήταν πολύ όμορφη. Μόλις μπήκα στον ναό, ένιωσα περίεργα. Θυμάμαι να κοιτάζω τις τοιχογραφίες στους τοίχους. Ανάμεσά τους ήταν η εικόνα του Ιησού στον Σταυρό. Ένιωσα καθηλωμένος, από την αγάπη Του για μένα. Και αυτή η αγάπη μ’ έπεισε και μ’ έκανε να γονατίσω, εγκαταβιώθηκε στην καρδιά μου. Από εκείνην την ημέρα, κάθε φορά που περνούσα από εκείνη την εκκλησία, ένιωθα σαν μια εξώτερη δύναμη να εισβάλει μέσα μου και να με καλεί να μπω ξανά. Προς έκπληξή μου, είχα την επιθυμία να βαφτιστώ. Άρχισα, λοιπόν, να μελετώ το Ευαγγέλιο του Χριστού.

Το να μάθω κάτι καινούργιο για τον Χριστιανισμό δεν ήταν εύκολο. Ήθελα να συγκρίνω τον Αλλάχ και τον Χριστό. Υπήρχαν πολλά εμπόδια στον τρόπο κατανόησης του Λόγου του Θεού, καθώς ήμουν περιτριγυρισμένος από μουσουλμάνους. Τους ρωτούσα συνέχεια γιατί ο Χριστιανισμός είναι επικίνδυνο πράγμα. Δεν τολμούσα να πω τίποτα στους γονείς μου. Δεν μπορούσα να φανταστώ τι θα συνέβαινε στη μητέρα μου, αν ήξερε ότι εγκατέλειπα το Ισλάμ. Οι γονείς μου υποψιάζονταν ότι ενδιαφερόμουν για τον Χριστιανισμό και με απείλησαν ότι θα με διώξουν από το σπίτι, αν μετέστρεφα την πίστη μου. Μου υπενθύμισαν, επίσης, ότι κάτι τέτοιο θα έφερνε την κατάρα του Σατανά στο σπίτι μας. Ο θείος μου, μάλιστα, με απείλησε ότι θα με σκοτώσει και μου θύμισε την τιμωρία στην Κόλαση.

Όμως, πήρα κουράγιο και αποφάσισα να βαφτιστώ, μόλις παρουσιαζόταν η ευκαιρία. Αντιμετώπισα πολλά σοβαρά εμπόδια και είχα αρκετές ανεπιτυχείς προσπάθειες. Όμως, τελικά, τα κατάφερα σήμερα το πρωί!

Ναι, τώρα είμαι χριστιανός και ανήκω στην Ορθόδοξη Εκκλησία! Είμαι απόλυτα ευτυχισμένος! Θέλω να ευχαριστήσω τους φίλους μου, που με βοήθησαν. Τους είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων.

Ο Θεός να σας έχει όλους καλά.

Μετέφρασε από τα Ρωσικά στα Ελληνικά η Κατερίνα Πολονέιτσικ

Pravoslavie.ru

https://www.impantokratoros.gr