Ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος τύπος του Χριστού

 

Ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος τύπος του Χριστού

Πῶς εἶναι τύπος τοῦ Χριστοῦ ὁ Ἰωσήφ;

Ἦταν ἀγαπητός  γιὸς ὁ Ἰωσήφ, τὸ πιὸ ἀγαπημένο παιδὶ τοῦ Ἰακώβ. Αὐτὸν ἀγαποῦσε περισσότερο ἀπὸ ὅλα τὰ παιδιά του, γιατί τοῦ ἄξιζε. Καὶ σ’ αὐτὸν εἶχε χαρίσει μοναδικὴ στολή, λαμπρὸ χιτῶνα. «Ἰακὼβ δὲ ἠγάπα τὸν Ἰωσὴφ παρὰ πάντας τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ… Ἐποίησε δὲ αὐτῶ χιτῶνα ποικίλον» (Γέν.

37,3). Ἀγαπητὸς Υἱὸς καὶ ὁ Χριστός. Ὁ Ἀγαπητὸς Υἱὸς τοῦ οὐρανίου Πατρός. Γι’ αὐτὸν ἀκούστηκε ἡ φωνὴ τοῦ οὐρανίου Πατρὸς στὴ Βάπτιση καὶ τὴ Μεταμόρφωση: «Οὗτος ἔστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ὧ εὐδό­κησα» (Ματθ. 3,17. 17,5). Καὶ εἶχε καὶ ὁ Χριστός, ὡς Υἱὸς μονογενής του Πατρός, μοναδικὴ στολὴ ἀπὸ τὸν Πατέρα. Εἶναι ἡ στολὴ τῆς θεότητος. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ θεοῦ καὶ Θεὸς ἀληθινός.

Τὸν φθόνησαν τὸν Ἰωσὴφ τὰ ἀδέλφια του. Δὲν μποροῦσαν νὰ ὑποφέρουν τὴν ὑπεροχή του. Δὲν μποροῦσαν νὰ χαροῦν μὲ τὶς χαρὲς τοῦ ἀδελφοῦ τους. Καὶ μὲ τὸ Χριστὸ τὸ ἴδιο συνέβη. Τὸν μίσησαν καὶ τὸν φθόνησαν «οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ», οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ φαρισαῖοι. Ὁ Πιλᾶτος «ἤδει, ὅτι διὰ φθόνον παρέδωκαν αὐτόν» (Ματθ. 27,18). Ὁ φθόνος εἶναι τὸ πρωταρχικὸ καὶ γενεσιουργὸ πάθος. Ἀκολουθοῦν τὸ μῖσος, ἡ κακία, τὰ κακοῦργα σχέδια, οἱ χριστοκτόνες ἐνέργειες. Δὲν ὑπέφεραν νὰ βλέπουν τὴν ὑπεροχὴ τοῦ Χριστοῦ, τὴν ἐπιρροὴ τοῦ στὸ λαό.

 Ἀποφάσισαν τ’ ἀδέλφια νὰ σκοτώσουν τὸν ἀθῷο Ἰωσήφ. Συσκέφθηκαν κρυφὰ καὶ εἶπαν: «Δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτόν» (Γέν. 37,20). «Ἐπονηρεύσαντο τοῦ ἀποκτεῖναι». Τὸ ἴδιο καὶ στὴ περίπτωση τοῦ Ἰησοῦ. Συσκέψεις καὶ διαβούλια γιὰ τὴν ἐξόντωση τοῦ ἐπικινδύνου γι’ αὐτοὺς Διδασκάλου. «Καὶ συνεβουλεύσαντο ἵνα τὸν Ἰησοῦν δόλω κρατήσωσι καὶ ἀποκτείνωσιν» (Ματθ. 26,4). Ἄρχοντες τοῦ Ἰσραήλ, ἀρχιερεῖς, γραμματεῖς, φαρισαῖοι, συσκέπτονται, πὼς θὰ συλλάβουν καὶ θὰ θανατώσουν τὸν Ἰησοῦ, τὸν πιὸ ἐκλεκτὸ ἀδελφό τους. Ἐκεῖνο τὸ «Δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτόν» τῶν ἀδελφῶν του Ἰωσὴφ ἀκούγεται τὸ ἴδιο καὶ στὴν παραβολὴ τῶν κακῶν γεωργῶν, ὅπου σαφῶς συμβολίζεται ἡ ἀπόφαση τῶν Ἰουδαίων γιὰ τὴ θανάτωση τοῦ  Ἰησοῦ.

 Ἐπούλησαν τὸν Ἰωσὴφ τὰ ἀδέλφια του γιὰ 20 χρυσὰ νομίσματα. «Ἀπέδοντο τὸν Ἰωσὴφ τοῖς Ἰσμαηλίταις εἴκοσι χρυσῶν» (Γέν. 37,28). Καὶ μάλιστα ἀπὸ ὅλα τὰ ἀδέλφια του ἐκεῖνος ποὺ ἔκανε τὴ σχετικὴ πρόταση ἦταν ὁ Ἰούδας. Ἰούδας καὶ στὴν περίπτωση τοῦ εἰκονιζόμενου καὶ προτυπούμενου Χριστοῦ τὸ ὄργανο τῆς ἀγοροπωλησίας, τῆς πιὸ ἄδικης καὶ ἄτιμης ἀγοροπωλησίας. Πούλησε τὸ Χριστὸ γιὰ 30 ἀργύρια. «Ἔστησαν αὐτῶ (τῷ Ἰούδᾳ) τριάκοντα ἀργύρια» (Ματθ. 26,15).

  Ἔπαθε καὶ ὑπέφερε ὁ Ἰωσὴφ καὶ στὰ χέρια τῶν ἀδελφῶν του καὶ στὰ χέρια τῶν ξένων, τῶν Αἰγυπτίων. Τὰ ἀδέλφια του τὸν ἔριξαν μέσα σ’ ἕνα βαθὺ λάκκο, γιὰ νὰ τὸν κατασπαράξουν τὰ θηρία. Καὶ οἱ Αἰγύπτιοι τὸν ἔριξαν μέσα στὴ φυλακὴ σὰν νάταν ἔνοχος, ἐνῷ ἦταν ἀθῷος. Θῦμα συκοφαντίας ὁ ἀθῷος καὶ ἁγνὸς Ἰωσήφ. Ἔπαθε καὶ ὑπέφερε καὶ ὁ Χριστός. Ἔπαθε ὡς ἄνθρωπος. Οἱ ἀδελφοί του οἱ Ἰουδαῖοι τὸν ὁδήγησαν σὲ πολλὰ παθήματα, τὸν βασάνισαν. Ἀλλὰ καὶ οἱ ξένοι, οἱ Ρωμαῖοι, στοὺς ὁποίους τὸν παρέδωσαν οἱ Ἰουδαῖοι, καὶ ἐκεῖνοι τὸν βασάνισαν. Ρίχτηκε στὴ φυλακή, σύρθηκε σὰν κακοῦργος στὸ κριτήριο, καταδικάστηκε σὰν κοινὸς ἐγκληματίας καὶ τελικὰ θανατώθηκε πάνω στὸ Σταυρό.

 Δέν ἔμεινε γιὰ πάντα ταπεινωμένος ὁ Ἰωσήφ. Ἀπὸ τὴν ταπείνωση τοῦ λάκκου καὶ τῆς φυλακῆς ὁδηγήθηκε στὴ δ ὃ ξά. Ὁ Φαραὼ τὸν ἀνέστησε ἀπὸ τὰ βάθη τῆς φυλακῆς καὶ τὸν κατέστησε ἄρχοντα «Ἰδοὺ καθίστημι σε σήμερον ἐπὶ πάσης γῆς Αἰγύπτου» (Γεν. 41,41). Προτύπωση τῆς ἔνδοξου Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Ρίχτηκε στὸ λάκκο τοῦ θανάτου καὶ τοῦ τάφου. Δὲν παρέμεινε πολύ. Ἀνέστη τριήμερος. Μετὰ τὸ πάθος ἡ δόξα Μετὰ τὸ Σταυρὸ ἡ Ἀνάσταση.

Καί ἡ τελευταία προτύπωση. Ὁ Ἰωσὴφ σὰν ἄρχοντας τῆς Αἰγύπτου σὲ καιρὸ πείνας ἄνοιξε τὶς ἀποθῆκες του καὶ ἔγινε σιτοδότης καὶ ἔθρεψε τοὺς πεινασμένους ἀδελφούς του. Σιτοδότης καὶ ὁ Χριστός. Ἀνεξάντλητες οἱ ἀποθῆκες του. Πάντοτε προσφέρει καὶ προσφέρεται «εἰς βρῶσιν τοῖς πιστοῖς». Ψωμίζει μὲ τὸ θεῖο Ἄρτο Του, ποτίζει μὲ τὸ τίμιο Αἷμα Του. Τρέφει μὲ τὴ θεία Κοινωνία.

 πηγή: https://imkifissias.gr/index.php/epikairotita/3719-o-iosif-o-pagkalos-typos-tou-xristou

http://makkavaios.blogspot.com