Έστω τώρα, λίγο πριν κοιμηθείς θυμήσου τον Θεό. Έστω τώρα, πριν ξεκουραστείς από την πάλη της αδυσώπητης καθημερινότητας, προσευχήσου.

Κι αν δεν εχεις το κουράγιο να σταθείς όρθιος, προσευχήσου για λίγο καθιστός. Κι αν ούτε καθιστός μπορείς ξάπλωσε. Έστω κι έτσι ξαπλωμένος θυμήσου τον Θεό.

Ευχαρίστησέ Τον για την ημέρα σου, ικέτευσόν Τον για συγχώρεση εάν αμάρτησες, ζήτησέ Του φώτιση και δύναμη για το αύριό σου.

Έστω και ξαπλωμένος προσευχήσου.

Ο Θεός βλέπει την κούρασή σου, ξέρει τον αγώνα σου, αναγνωρίζει την διάθεσή σου.

Κι αν όχι για μερικά λεπτά, τουλάχιστον για μερικά δευτερόλεπτα.

Έστω ένα «Κύριε ελέησόν με», ας βγει από την καρδιά σου, έστω ένα «Δόξα τω Θεώ» ας ψελλίσεις πριν κοιμηθείς. Μην το θεωρήσεις υποκριτικό από μέρους σου.

Κι αν αυτό ισχύει για την προσευχή, ισχύει και για όλα τ’άλλα.

Ο Θεός ακόμα και το ψίχουλο που Του δίνουμε το αποταμιεύει και το ευλογεί. Ψίχουλα Του δίνουμε μα η αγάπη Του μας αντιπροσφέρει αιωνιότητα. Γι’αυτό ποτέ μην ξεχνάς, έστω ένα ψίχουλο από τον χρόνο σου, από την ζωή σου, από την καρδιά σου να Του προσφέρεις, διότι αυτά τα ψίχουλα μπορεί να είναι αρκετά για να σε βάλουν τελικά στον Παράδεισο.

πηγή: romioitispolis.gr

https://simeiakairwn.wordpress.com