Ἑρμηνεύοντας τὴν νίκη τῆς «ΝΙΚΗΣ»

 

Ἑρμηνεύοντας τὴν νίκη τῆς «ΝΙΚΗΣ»

Τοῦ Παναγιώτη Τσαγκάρη, Ὑπ. Δρ. Θεολογίας

Πολὺ συζήτηση γίνεται μετὰ τὶς ἐθνικὲς ἐκλογὲς τῆς 21ης Μαΐου 2023, γιὰ τὸ νεοεμφανιζόμενο στὰ πολιτικὰ πράγματα τῆς χώρας μας, Δημοκρατικὸ Πατριωτικὸ Κίνημα ΝΙΚΗ. Τὰ σχόλια γιὰ τὸ καλὸ ἐκλογικὸ ἀποτέλεσμα ποὺ ἔφερε αὐτὸ τὸ πρωτοεμφανιζόμενο κόμμα, δὲν ἦταν μόνο θετικὰ ἀλλὰ καὶ ἀρνητικά. Τὰ ἀρνητικὰ σχόλια, κατὰ κύριο λόγο, ἐκπορεύονται ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς ἀντιπάλους τῆς ΝΙΚΗΣ, ὅπως τὸ κόμμα τῆς Ἑλληνικῆς Λύσης καὶ τὸ κυβερνῶν κόμμα τῆς Νέας Δημοκρατίας ἀλλὰ καὶ ὅμορους, μικρότερους πολιτικοὺς σχηματισμοὺς καὶ ἔχουν προφανῆ στόχο νὰ πλήξουν ἐκλογικὰ τὴν ΝΙΚΗ.

Μάλιστα, οἱ διαδόσεις γιὰ «ἐμπλοκὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ κληρικῶν της στὰ πολιτικὰ δρώμενα τῆς χώρας», οἱ ὁποῖες στὴν οὐσία ἀφοροῦν στὴ στήριξη τοῦ προειρημένου κόμματος ΝΙΚΗ, ἀναγκασαν καὶ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμο...  νὰ τοποθετηθεῖ, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Ὡς ἐδῶ»!

Αὐτὸ βέβαια, τὸ ὅτι μίλησε δηλαδὴ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ἀσχέτως τῆς οὐσίας καὶ τῆς ἀναγκαιότητας τῆς τοποθετήσεώς του, ἀπὸ μόνο του εἶναι ἕνα θετικὸ γεγονὸς καὶ πρέπει νὰ πιστωθεῖ στὸ ἐκλογικὸ ἀποτέλεσμα ποὺ ἔφερε ἡ ΝΙΚΗ, διότι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος δὲν τοποθετεῖται εὔκολα γιὰ θέματα τῆς ἐπικαιρότητας ἢ γιὰ θέματα ποὺ ἀπασχολοῦν τὴν κοινωνία ἢ ἀκόμη καὶ γιὰ φλέγοντα πνευματικὰ θέματα, ἐὰν δὲν ὑπάρχει κάποια μεγάλη ἀνάγκη!  Αὐτὴ τὴ στάση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, κυρίως ὡς πρὸς τὰ θέματα ποὺ ἅπτονται τῆς πολιτικῆς, μπορεῖ κάποιοι νὰ τὴν ἀποτιμοῦν θετικά, κάποιοι ἄλλοι, ὅμως, θεωροῦν ὅτι εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ταύτισης τῆς Ποιμαίνουσας Ἐκκλησίας μὲ κυρίαρχες πολιτικὲς κομμάτων ἐξουσίας, μὲ στόχο νὰ προωθηθοῦν καὶ νὰ ἱκανοποιηθοῦν συγκεκριμένα αἰτήματα οἰκονομικοῦ καὶ διοικητικοῦ κυρίως ἐνδιαφέροντός της, ἀποποιούμενη, ὅμως ἔτσι, τὸν πνευματικό της ρόλο.

Πρὸς τὴν κατεύθυνση αὐτὴ σχολιάζονται καὶ οἱ πρόσφατες δηλώσεις περὶ τῶν ἐθνικῶν ἐκλογῶν τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Ἀλεξανδρουπόλεως καὶ Ἰωαννίνων, οἱ ὁποῖες κάλλιστα μπορεῖ νὰ ἐνταχθοῦν καὶ στὴν  προοπτικὴ τῶν θεμιτῶν φιλοδοξιῶν τους γιὰ τὸν Ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο τῆς μετα-Ἱερωνύμου ἐποχῆς.  Γι΄  αὐτὸ τὸ λόγο, ἄλλωστε, ὁ ἁπλὸς λαός, χαριτολογώντας, προτείνει: «Νὰ κάνουμε 5-6 Ἀρχιεπισκόπους, ἕναν γιὰ κάθε ἑλληνικὴ γεωγραφικὴ περιφέρεια (πχ. Θράκης, Θεσσαλίας,  Μακεδονίας,  Ἠπείρου,  Πελοποννήσου,  Στερεᾶς Ἑλλάδος, κ.λπ), γιὰ νὰ ἱκανοποιηθοῦν ἔτσι, ὅλες οἱ φιλοδοξίες!»

Ἀλλὰ καὶ στὸν πολιτικὸ χῶρο, τὸ γεγονὸς ὄτι ο πρωθυπουργὸς κ. Κυριάκος Μητσοτάκης ὕστερα ἀπὸ (4) τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης τῆς χώρας βρῆκε, ἐπιτέλους, κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενο, τὸ δρόμο γιὰ τὸ Ἅγιον Ὅρος καὶ θὰ τὸ ἐπισκεφθεῖ, μπορεῖ ἴσως καὶ αὐτὸ νὰ προσμετρηθεῖ στὰ θετικὰ ἀποτελέσματα τοῦ ἐκλογικοῦ ποσοστοῦ τῆς ΝΙΚΗΣ,  διότι, ἀπὸ ὅτι γνωρίζουμε μέχρι τώρα, ὁ κ. πρωθυπουργὸς γνώριζε μόνο τὸ δρόμο ποὺ ὁδηγεῖ στὰ γραφεῖα τῆς ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας τὰ ὁποία καὶ ἐπισκεπτόταν εὐκαιρίας δοθείσης, μιὰ - δυὸ φορὲς τὸ χρόνο.

Νὰ ἀναφέρουμε ἐπίσης, σημειολογικὰ ὅτι στὴν ἄλλη κορυφὴ τοῦ δρόμου ποὺ ὁδηγεῖ στὰ γραφεῖα τῆς ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, βρίσκονται τὰ γραφεῖα τῆς Πανελλήνιας Ἕνωσης Θεολόγων, τὰ ὁποία, φυσικά, οὔτε καν σὰν σκέψη πιστεύουμε δὲν ἔχει περάσει ἀπὸ τὸ μυαλὸ τῶν ἐπικοινωνιολόγων τοῦ πρωθυπουργοῦ νὰ τοῦ προτείνουν νὰ τὰ ἐπισκεφθεῖ καὶ νὰ συζητήσει μὲ τοὺς Θεολόγους τῆς χώρας!

Μὰ τί συζητᾶμε τώρα, ζητᾶμε ἀπὸ τὸν πρωθυπουργὸ νὰ συναντήσει τὴν Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων, ὄταν η ὑπουργὸς του τῆς Παιδείας καὶ τῶν Θρησκευμάτων, ἡ κ. Νίκη Κεραμέως, ἀθετώντας τὶς ὑποσχέσεις ποὺ εἶχε δώσει σὲ συνάντηση ποὺ εἶχε μὲ σύσσωμο τὸ Διοικητικό της Συμβούλιο, πρὶν τὶς ἐκλογὲς τοῦ 2019, ὅτι θὰ ἔχει δίπλα της τὴν Ἕνωση, γιὰ νὰ ἀποκαταστήσει τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὴν συνταγματική, ὀρθόδοξη καὶ παιδαγωγικὴ θέση ποὺ εἶχε πρὶν τὴν κακοποίηση, τὴν ἀλλοτρίωση καὶ τὴν πλήρη ἀποεκκλησιοποίησή του στὴν ὁποία ὁδηγήθηκε ἀπὸ τὴν Κυβέρνηση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καὶ παρὰ τὶς πολλὲς καὶ συνεχεῖς ἐπὶ (4) χρόνια προσπάθειες τῆς Πανελλήνιας Ἕνωσης Θεολόγων (ΠΕΘ), δὲν καταδέχτηκε, οὔτε μία φορά, νὰ συναντήσει τοὺς ἐκπροσώπους της!

Αὐτὴ ἡ συμπεριφορὰ τοῦ πρωθυπουργοῦ καὶ τῆς ὑπουργοῦ Παιδείας μπορεῖ νὰ ἰσχυριστεῖ κάποιος ὅτι ἐπιβραβεύτηκε ἐκλογικὰ ἀπὸ μία συντριπτικὴ ἐκλογικὴ πλειονοψηφία. Ὡστόσο, θεωροῦμε ὅτι δὲν εἶναι ἀμελητέο και ἵσως ἀποδειχθεῖ κρίσιμο ἐκλογικὰ κάποια στιγμὴ καὶ τὸ ποσοστὸ τῶν συμπολιτῶν μας, ποὺ διαφωνεῖ κάθετα μὲ ἀλαζονικὲς καὶ αὐταρχικὲς συμπεριφορὲς καὶ πολιτικὲς καὶ οἱ ὁποῖοι προφανῶς γι΄ αὐτὸ τὸ λόγο στήριξαν μικρότερους πολιτικοὺς σχηματισμούς.

Νὰ θυμίσουμε ἄλλωστε, ὅτι πρὸ τριετίας (9/02/2020) εἴχαμε πρῶτοι καὶ δημόσια ἐπισημάνει ὅτι παρατηροῦμε: «πολλοὶ συμπολίτες μας νὰ στρέφονται στὴν κατεύθυνση τῆς ἀναζήτησης μίας πολιτικῆς ἀλλαγῆς. Ἡ σκέψη πολλῶν συμπολιτῶν μας εἶναι ὅτι ἡ λύση αὐτή, μᾶλλον πρέπει νὰ προέλθει ἀπὸ ἕναν νέο, ἄφθαρτο, πατριωτικό, συσπειρωτικό, ἐλπιδοφόρο πολιτικὸ φορέα ποὺ θὰ ἐμφορεῖται ἀπὸ χριστιανικὰ ἰδεώδη καὶ θὰ ὁδηγήσει στὴν πραγματικὴ μεταπολίτευση ποὺ ἔχει ἀνάγκη ὁ τόπος δηλαδή, στὴν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸ  λυσσαλέο ἀντιχριστιανικό, ἀντορθόδοξο καὶ ἀνθελληνικὸ μένος ποὺ ἐπιβάλει τὸ σύστημα τῆς Νέας Τάξης διὰ τῶν ντόπιων φορέων καὶ ἐκφραστῶν του».

Ἐπίσης, σὲ ἄλλη εὐκαιρία εἴχαμε τονίσει ὅτι: «στὴ συνείδηση τῆς συντριπτικῆς πλειονοψηφίας τῶν πολιτῶν τῆς χώρας μας, φαίνεται ὅτι τὸ δίπολο νεοπατριωτικὴ καὶ νεοταξικὴ πολιτικὴ τείνει πλέον, νὰ ἀντικαταστήσει τὶς μέχρι σήμερα, γνωστές, παραδοσιακὲς διπολικὲς μορφὲς πολιτικῆς (σοσιαλιστικὴ καὶ συντηρητικὴ ἢ ἀριστερὴ καὶ δεξιὰ πολιτική).»

Καὶ συνεχίζαμε ἀναφερόμενοι καὶ στὸ πολυβασανισμένο μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, λέγοντας ὅτι: «Ἡ συμπεριφορὰ λοιπόν, τῶν πολιτικῶν πρὸς τὸ ὀρθόδοξο χριστιανικὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν λειτουργεῖ καὶ ὡς ἕνα ἰσχυρὸ πολιτικὸ μέτρο κρίσης - ἀξιολόγησης ποὺ ἔχουν στὰ χέρια τους οἱ Ἕλληνες πολίτες γιὰ νὰ κρίνουν καὶ νὰ ἀξιολογοῦν σήμερα, τοὺς πολιτικούς τους.

Ἂς ἔχουμε λοιπόν, ὅλοι ὑπόψη τους ὅτι οἱ Ἕλληνες μὲ τὰ πολιτισμικὰ καὶ ὀρθόδοξα βιώματα ποὺ ἔχουν διὰ μέσου τῶν αἰώνων, ἔχουν μέσα τους ἐμπειρίες, βιώματα καὶ μνῆμες, ποὺ κανεὶς πολιτικὸς φορέας δὲν εἶναι εὔκολο νὰ τοὺς ἐλέγξει καὶ νὰ τοὺς ποδηγετήσει, προκειμένου νὰ μετατραποῦν σὲ ἄθεους, ὑλιστὲς ἢ οὐδετερόθρησκους.

Νὰ γνωρίζουν ἐπίσης, ὅτι ἡ παιδεία τῶν παιδιῶν τῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων εἶναι ἱερὸς σκοπὸς καὶ ὅτι τὸ ὀρθόδοξο μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἔχει σχέση, γιὰ τὰ δικά τους πνευματικὰ κριτήρια, μὲ τὴν ποιότητα καὶ τὴν ἐξέλιξη τοῦ πολιτισμοῦ, μὲ τὴν ἀνάπτυξη τῆς πνευματικῆς κοινωνικῆς καὶ ἠθικῆς ζωῆς τῶν πολιτῶν αὐτῆς τῆς χώρας, μὲ τὶς δομικὲς ὀντολογικὲς ἀντιστάσεις στὸ κακό, στὸ ἄδικο, στὸ ἀνήθικο καὶ στὸ ἀπάνθρωπο,  μὲ τὴ μείωση τῆς ἐγκληματικότητας, προπάντων ὅμως, μὲ τὴν πίστη τους στὸν Σταυρωθέντα καὶ Ἀναστάντα Κύριο, καθὼς εἶναι τὸ μοναδικὸ Μάθημα ποὺ προσφέρει στὰ παιδιά μας τὴν αἴσθηση καὶ βίωση τῆς ἐλπίδας τῆς αἰωνιότητας, καλλιεργώντας, ἐντός τῆς καταχνιᾶς αὐτοῦ τοῦ προσωρινοῦ κόσμου, τὴ συμμετοχή τους στὴ χαρὰ τῆς νίκης τοῦ Χριστοῦ κατὰ τοῦ θανάτου. Γι΄ αὐτὸ θεωρεῖται καὶ εἶναι πρωτεῦον θέμα καὶ τῆς σημερινῆς πολιτικῆς ἐπικαιρότητας καὶ ἀπασχολεῖ μόνιμα ἐκπαιδευτικούς, γονεῖς, μαθητές, κλῆρο καὶ λαό.

Αὐτὴν τὴν ἀξία καὶ τὴ σημασία τῆς ὀρθόδοξης διδασκαλίας ὀφείλουν νὰ λάβουν ὑπόψη καὶ ὅλοι οἱ ὑπεύθυνοι τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας. Ἐμεῖς δὲ οἱ ὑπόλοιποι, ποὺ ἀνήκουμε στὸν ἁπλὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, ὀφείλουμε νὰ ἀγωνισθοῦμε γιὰ νὰ διασώσουμε τὴ σχολικὴ ὀρθόδοξη ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν μας, ἀναλλοίωτη καὶ χωρὶς τὶς παρεμβατικὲς ὑποδείξεις τῶν ἐντὸς καὶ ἐκτός τῆς χώρας ἐκπροσώπων τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων, ὅποιοι καὶ ἂν εἶναι αὐτοί.»

Τέλος, νὰ ὑπενθυμίσουμε στοὺς ὑπευθύνους τῆς ΝΙΚΗΣ ἀλλὰ καὶ σὲ  ὅποιον ἀγωνίζεται τὸν ἀγώνα τὸν καλό, αὐτὸ ποὺ ἔχει λεχθεῖ ὅτι: «Ὅσο μεγαλύτερα εἶν' τὰ ἀνδραγαθήματα (ποὺ πετυχαίνει κάποιος), τόσο χειρότερος εἶν' ὁ πόλεμος (ποὺ αὐτὸς θὰ δέχεται)».

 

πηγή:  orthodoxia-ellhnismos.gr

http://makkavaios.blogspot.com