Αντιστασιακός μοναχός καταδικασθείς εις θάνατον

 

Αντιστασιακός μοναχός καταδικασθείς εις θάνατον

μοναχός Γεώργιος (Γεράσιμος Μοσχονάς)

 

   Τον Απρίλιο του 1936, σε ηλικία 26 ετών, έφθασε εις την Μονή του Αγίου Παύλου o μοναχός Γεώργιος, κατά κόσμο Γεράσιμος Μοσχονάς, από το χωριό Χανδάτα της Κεφαλλονιάς. Ο λόγος της προσκυνηματικής του επισκέψεως ήτο να συναντήσει τον

μονάζοντα εκεί αδελφό του πατρός του, τον μοναχό Κωνστάντιο, o oποίος είχε αναθρέψει αυτόν και τα άλλα αδέλφια του, όταν έμειναν ορφανά σε πολύ μικρή ηλικία. Βλέπων o νεαρός Γεράσιμος την ευταξία των πατέρων της Μονής και την ενάρετο πολιτεία του κατά σάρκα θείου του, θεώρησε καλό να παραμείνει στην Μονή ως δόκιμος.

Συνεδέθη εξ αρχής με τον ονομαστό για τις αρετές του Αρχιμανδρίτη Αθανάσιο, καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Γρηγορίου, τις πνευματικές νουθεσίες και συμβουλές του oποίου είχε σαν πολύτιμη παρακαταθήκη και τις φύλαττε με κάθε ακρίβεια. Του είπε επί παραδείγματι, για να τον διδάξει την αρετή της ξενιτείας, ότι ως μοναχός δεν θα ωφεληθεί από την αλληλογραφία με τούς κοσμικούς και τούς συγγενείς. Δεν έγραψε λοιπόν ούτε ένα γράμμα σε όλη του την ζωή. Αν κάποιος του έστελνε ένα ευχετήριο, το έδινε σε έναν αδελφό να το δή. O ίδιος δεν το άνοιγε ποτέ.

Άλλη νουθεσία του έμπειρου πνευματικού πατρός προς τον αρχάριο μοναχό ήτο να κοιμάται αμέσως μετά το Απόδειπνο και να ξυπνά νωρίς, πριν αρχίσει η Ακολουθία. Κι o μοναχός Γεώργιος το τήρησε ως την τελευταία μέρα της ζωής του. Ο πατήρ Αθανάσιος τον νουθέτησε και για την αρετή της ακτημοσύνης και τον συμβούλευσε να μην αποκτήσει τίποτε δικό του. Κι αυτόν έκανε o πατήρ Γεώργιος, παρ’ όλο πού του δόθηκαν ευκαιρίες πολλές.

Ως μοναχός υπηρέτησε στα περισσότερα διακονήματα της Μονής. Ως μάγειρας, κατ’ αρχής, ως κηπουρός, ως αρτοποιός, ως αντιπρόσωπος στην Ιερά κοινότητα του Αγίου Όρους και ως αρσανάρης επί εικοσαετία.

   Κατά την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής, αξιοποιώντας την παραμονή του στο οίκημα του κήπου της Μονής, φυγάδευσε μεγάλο αριθμό από τούς καταδιωκόμενους συμμάχους, σε συνεργασία και με άλλους πατέρες του Αγίου Όρους. Για την δράσι του αυτή συνελήφθη από τις γερμανικές αρχές και δικάσθηκε στο στρατοδικείο Θεσσαλονίκης. Κατά την διάρκεια της δίκης ερωτήθη γιατί δραστηριοποιείται εις βάρος της Γερμανίας.

Ο Γεώργιος απήντησε ότι το Ευαγγέλιο εντέλλεται εις τούς πιστούς να στηρίζουν τούς αδικουμένους. Ερώτησε ο δικαστής, τι θα έκανε αν Γερμανοί ευρίσκοντο σε ανάγκη και ζητούσαν την προστασία του. Απήντησε ότι το Ευαγγέλιο δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων και των φυλών, αλλά εντέλλεται την συμπάθεια προς τούς αδικουμένους και όχι προς τούς αδικούντας. Ο δικαστής εθίγη και του είπε ότι οι Γερμανοί δεν είναι οι αδικούντες, αλλά οι ευεργέται των λαών.

Τότε ο πατήρ Γεώργιος με παρρησία αναθεμάτισε την Γερμανία και τούς υπευθύνους της, που αιματοκύλισαν την ανθρωπότητα. Το αποτέλεσμα ήταν να τον καταδικάσει το στρατοδικείο σε θάνατο.

Ευρισκόμενος στο αναρρωτήριο των φυλακών και αναμένοντας την ημέρα της εκτελέσεώς του, είδε στον ύπνο του τον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο, ο οποίος του είπε ότι σε τρεις ημέρες θα αποκτήσει την ελευθερία του. Πράγματι, μετά από τρείς ημέρες, στις τρείς μετά τα μεσάνυχτα, δραπέτευσε από το καλά φρουρούμενο νοσοκομείο, πηδώντας από τον τρίτο όροφο του κτιρίου. Με πολλές προφυλάξεις έφθασε στην Ιερισσό, μέσω Πολυγύρου, και στην συνέχεια στην Μονή του Αγίου Παύλου. Επειδή όμως ήτο καταζητούμενος, έζησε δεκαεννέα μήνες σ’ ένα σπήλαιο, πλησίον της Μονής, εν αγνοία των πατέρων, πλην του Καθηγούμενου και του εφημερίου, ο οποίος τον τροφοδοτούσε σε τακτά διαστήματα με τα αναγκαία προς το ζην.

Ο πατήρ Γεώργιος πέρασε την υπόλοιπη ζωή του αφανώς, εργαζόμενος τας αρετάς και βιάζων εαυτόν διά την βασιλεία των Ουρανών.

Την εσπέραν της 22ας Ιουλίου 1998, μετά την Ακολουθία του Εσπερινού, απεσύρθη στο κελί του. Ανέγνωσε το Απόδειπνο και αμέσως μετά τον επεσκέφθη ένας από τούς αδελφούς, προσφέροντάς του κι ένα γλύκισμα. Τώρα είπα το Απόδειπνο. Ας μείνει για άλλη ημέρα, είπε. Δεν το εδέχθη, για να μην παραβιάση την αρχή του, καθότι, μετά το Απόδειπνο, ούτε νερό ελάμβανε.

Μετά από λίγη ώρα καθήμενος στο κάθισμα όπου ώρες ατέλειωτες προσευχόταν, παρέδωσε την μακάρια ψυχή του στα χέρια του Ζωοδότου Σωτήρος Χριστού.

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓ. ΑΘΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ.

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2011/07/blog-post_270.html

 

πηγή:  entaksis.gr

https://makkavaios.blogspot.com

 

Στον δρόμο των ηρώων

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος – θεολόγος

Στὸν δρόμο τῶν ἡρώων

Γιὰ τὰ ἡρωϊκὰ κατορθώματα τῶν ἀγωνιστῶν μας στὸν πόλεμο τοῦ ’40 ἔχει χρησιμοποιηθῇ ὁ ὅρος ἐποποιΐα. Ὄχι ἀτυχῶς. Πῶς ἀλλοιῶς θὰ μποροῦσε νὰ χαρακτηρίσῃ κανεὶς τὰ ἀνδραγαθήματα τῶν Ἑλλήνων στὸν ἑλληνοϊταλικὸ πόλεμο ἀλλὰ καὶ μετά, στὴν γερμανικὴ ἀντίσταση, παρὰ ὡς ἔργα μεγάλα καὶ θαυμαστά, ποὺ ξεπερνοῦν πράγματι τὴν σφαῖρα τῆς λογικῆς καὶ ἀγγίζουν τὰ ὅρια τοῦ θαύματος; Ἀλλὰ καὶ τί λόγια νὰ βρῆ κανείς, γιὰ νὰ περιγράψῃ τὸ μεγαλεῖο τῆς ψυχῆς τῶν ἀνδρῶν αὐτῶν ποὺ δὲν δείλιασαν οὔτε μπροστὰ σὲ πολυαριθμότερους οὔτε μπροστὰ σὲ ἀρτιώτερα ἐξοπλισμένους μαχητές!

Ἄλλωστε, τό ᾿χει ἡ μοῖρα τῶν Ἑλλήνων, νά ᾿ναι πάντοτε «πολλὰ ὀλίγοι» καὶ νὰ ἀγωνίζωνται διαρκῶς, ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα, γιὰ νὰ διαφυλάσσουν τὰ ὅσια καὶ τὰ ἱερά των ἀπὸ τοὺς κάθε λογῆς εἰσβολεῖς καὶ δυνάστες. Δὲν τοὺς ἔλλειψαν ποτὲ οἱ ἀγῶνες, ἀλλὰ καὶ δὲν ἡττήθηκαν ποτέ, ὅσο ἀγωνίζονταν ἑνωμένοι, γιατί ἀναπλήρωναν τὴν ἀριθμητικὴ ὑστέρηση μὲ τὴν ὑπεροχὴ τῆς ψυχῆς, τὴν ἀδυναμία μὲ τὴν πίστη στὸ δίκαιο καὶ τὴν ἀγάπη γιὰ τὴν πατρίδα καὶ τὴν ἐλευθερία.

Πράγματι, οἱ Ἕλληνες, ποὺ εἶχαν συνυφασμένη τὴν πίστη στὸν Θεὸ μὲ τὴν ἀγάπη στὴν πατρίδα, λησμόνησαν πρὸς στιγμὴν τίς ἰδεολογικὲς καὶ ἄλλες ἀντιθέσεις των, συσπειρώθηκαν γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῶν ἰδανικῶν των καὶ ἀγωνίστηκαν μὲ ἀπαράμιλλο θάρρος καὶ ἀξιοθαύμαστη γενναιότητα, ὅπως ὡμολόγησαν ἀκόμη καὶ οἱ ἐχθροί των.

Ἔτσι, ὑπὸ τὴν σκέπη τῆς Παναγίας, ποὺ ἐνίσχυε τοὺς ἀγῶνες καὶ τίς θυσίες τῶν παλληκαριῶν μας στὰ θρυλικὰ ἠπειρωτικὰ βουνά, καὶ μὲ τὴν ἀξιοθαύμαστη συμβολὴ τῶν ἀμάχων καὶ τὴν συνεργασία ὅλων, συντελέστηκε τὸ «θαῦμα τοῦ ’40» καὶ ἐπιτεύχθηκε, ἀπὸ τοὺς μικροὺς καὶ ἀνίσχυρους «νέστορες», ἡ πρώτη νίκη κατὰ τοῦ «λυαίου» φασισμοῦ, ἡ ὁποία ἦταν προϊὸν συνδυασμοῦ πολλῶν παραγόντων, ὅπως, κυρίως:  α) τῆς ὁμόφωνα ἐκπεφρασμένης, -διὰ στόματος, μάλιστα, ἑνὸς δικτάτορος-, θελήσεως ἑνὸς μικροῦ ἀνυπεράσπιστου λαοῦ νὰ προβάλῃ ἀντίσταση ἀπέναντι σ᾿ ἕναν ἰταμὸ εἰσβολέα, β) τῆς ὑπερβάσεως, ὑπὸ τὴν ἀσύμμετρη αὐτὴν ἀπειλή, τῶν ἐπιμέρους ἀντιπαραθέσεων πρὸς ὄφελος τοῦ κοινοῦ συμφέροντος τῆς πατρίδος, καὶ γ) τοῦ συντονισμοῦ τῶν ἐνεργειῶν τῶν δυνάμεων ὑπερασπίσεως τῶν πατρώων ἐδαφῶν καὶ τῆς ὁμολογουμένως δύσκολης συνεργασίας των, χάρη στὴν ὁποία, πάντως, πραγματοποιήθηκαν οἱ πρῶτες νῖκες, ποὺ μὲ τὴν σειρά των ὡδήγησαν, ἐξ αἰτίας τῆς ἀνυψώσεως τοῦ ἠθικοῦ, στὶς ἑπόμενες μεγάλες ἐπιτυχίες.

Ἔτσι, οἱ ἑνωμένοι καὶ ψυχωμένοι Ἕλληνες κατώρθωσαν νὰ ἀντιμετωπίσουν μὲ ἡρωϊσμὸ ἀκόμη καὶ αὐτὴν τὴν τριπλῆ σκληρὴ κατοχή, Γερμανῶν, Ἰταλῶν καὶ Βουλγάρων, καὶ νὰ γράψουν καὶ τὸ ἔπος τῆς Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως. Πράγματι! Ὅσο ἀγωνίζονταν μὲ ὁμοψυχία, ἀνέβαιναν συνεχῶς τὰ σκαλοπάτια τῆς νίκης, μόλις ἐπέτρεψαν νὰ τοὺς καταλάβῃ ἡ διχόνοια, καταβαραθρώθηκαν καὶ πάλι.

Ἐπειδή, λοιπόν, καὶ σήμερα, 83 χρόνια μετά, βρισκόμαστε καὶ πάλι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες σὲ μιὰ πολὺ δύσκολη καμπὴ τῆς ἱστορίας μας, σὲ σύγχυση, διαπάλη καὶ γενικὴ διαφθορά, οἱ ἥρωές μας ξεπροβάλλουν ἀπὸ τὸ παρελθὸν ὁλοζώντανοι καὶ μᾶς δείχνουν καὶ πάλι τὸν δρόμο ποὺ χάσαμε﮲ τὸν δρόμο τῆς συνεργασίας, τῆς ὁμοψυχίας, τῆς ἀγωνιστικότητας καὶ τῆς θυσίας γιὰ τὰ ἰδεώδη τῆς πίστεως, τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς ἐλευθερίας, καλῶντας μας, συγχρόνως, νὰ συνεχίσωμε καὶ νὰ ὁλοκληρώσωμε τοὺς ἀνεκπλήρωτους ἀγῶνες των.

 Γιὰ νὰ τὸ πετύχωμε, ὅμως, αὐτὸ καὶ γιὰ νὰ σταθοῦμε καὶ πάλι ὀρθοί, ὅπως ἁρμόζει σὲ παιδιὰ ἡρώων, χρειάζεται, πάνω καὶ πρῶτα ἀπ’ ὅλα νὰ πιστέψωμε στὸν Θεὸ τῆς ἀγάπης, ποὺ ἔρχεται πάντοτε ἀρωγὸς στοὺς ἀδυνάτους καὶ στοὺς ἀδικημένους, στὴν συνέχεια νὰ ἀνασυνταχθοῦμε, ἐγκαταλείποντας ὁριστικὰ τὴν ῥαστώνη μας καὶ στηριζόμενοι πλέον ὄχι σὲ ξένες καὶ ἀλλότριες δυνάμεις ἀλλὰ στὶς δικές μας δυνάμεις, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ὥστε, στὸ ἑξῆς, νὰ ἐργαστοῦμε -καὶ κυρίως νὰ συνεργαστοῦμε- γιὰ τὴν ἀποτίναξη τῶν νέων ζυγῶν καὶ τὴν ἀπόκρουση τῶν συνεχῶς αὐξανομένων δεινῶν.

Ἐὰν δὲν ἀποκτήσωμε καὶ πάλι τὴν χαμένη μας πίστη στὸν Θεό, τὴν πίστη αὐτὴν ποὺ ἐνεψύχωνε τοὺς ἥρωες τοῦ ‘40 καὶ τοὺς ἐνεδυνάμωνε, ὥστε νὰ φωνάζουν «ἀέρα» καὶ νὰ ἀποκρούουν μὲ τίς ἰαχές των τὸν τρομερὸ ἐχθρό, ἐλπίδα γιὰ ἀνάσταση δὲν ἔχομε.

Καιρὸς νὰ ἐμπιστευτοῦμε, ἐπὶ τέλους, τίς λιγοστές μας δυνάμεις στὸν Παντοδύναμο Θεὸ καὶ στὴν Παναγία Μητέρα Του καὶ νὰ τῆς ζητήσωμε νὰ μᾶς σκεπάζῃ μὲ τὴν χάρη της καὶ νὰ ἀναλάβῃ καὶ πάλι νὰ ὑπερασπιστῇ τὰ δίκαιά μας ἐνώπιον τοῦ Υἱοῦ της καὶ Θεοῦ μας. Ἀρκεῖ μόνον νὰ τὸ ζητήσωμε! Γένοιτο!

Πηγή: https://www.impantokratoros.gr

Μέχρι να υπάρχει τουλάχιστον ένας Χριστιανός στην επικράτεια της Γάζας, δεν θα πάω πουθενά...

 

Μέχρι να υπάρχει τουλάχιστον ένας Χριστιανός στην επικράτεια της Γάζας, δεν θα πάω πουθενά...

  "Αν πεθάνω θα έχω έναν αξιοπρεπή θάνατο. Μέχρι να υπάρχει τουλάχιστον ένας Χριστιανός στην επικράτεια της Γάζας, δεν θα πάω πουθενά, γιατί μπορώ να είμαι μια ελπίδα για αυτούς, οπότε θα μείνω στην επαρχία που πιστεύει σε μένα. Αν πεθάνω θα έχω έναν αξιοπρεπή θάνατο ως μερίδιο μου! "

Αρχιεπίσκοπος Τιβεριάδος Αλέξιος Πατριαρχικός Επίτροπος & Ηγούμενος της Ελληνορθόδοξης Ιεράς Μονής Αγίου Πορφυρίου Αρχιεπισκόπου Γάζης στη Γάζα.

Royanews

 

πηγή:  proskynitis.blogspot.com

https://makkavaios.blogspot.com

Η ζωή των μοναχών στην Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Σινά

 

Η ζωή των μοναχών στην Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Σινά

 

 

 

Η ανοικοδόμηση του Ναού του Σολομώντος

 

Η ανοικοδόμηση του Ναού του Σολομώντος

 

Μια αποτυχημένη απόπειρα στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη

 

Με την άλωση της Ιερουσαλήμ υπό του Τίτου, κατεστράφη και ο Ναός του Σολομώντος ολοσχερώς. Εξεπληρώθη ο λόγος του Κυρίου που είπε:

«Αμήν λέγω υμίν ου μη αφεθή ώδε λίθος επί λίθον ος ου καταλυθήσεται».

Οι Εβραίοι όμως, που δεν πίστεψαν ποτέ στον Χριστό και στον αιώνιο και ασάλευτο λόγο Του, θέλησαν να ανοικοδομήσουν τον Ναό του Σολομώντος και να διαψεύσουν τον αδιάψευστο προφητικό λόγο Του.

Το 363 μ.Χ., επί Ιουλιανού του παραβάτου, βρήκαν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν την ανοικοδόμηση. Ο χριστιανομάχος Αυτοκράτορας Ιουλιανός τους προστάτευε και τους ενίσχυε υλικώς, δια να ανοικοδομήσουν τον Ναό του Σολομώντος.

Πράγματι! Συνεκέντρωσαν άφθονα υλικά, συνέρρευσαν δε από παντού εργάτες και άρχισαν να δουλεύουν στα θεμέλια του Ναού. (Βλέπε «Μαρτυρίαι Ιουδαίων και εθνικών Συγγραφέων περί Χριστού» υπό Α. Στούρζα σελ. 241).

Τότε ο Επίσκοπος Ιεροσολύμων Κύριλλος, που ήταν αυτόπτης, κηρύττει ενώπιον όλων την σχετική προφητεία του Δανιήλ και του Ιδίου του Σωτήρος Χριστού. Ήλεγχε δε την θεομάχο αυτή ενέργεια, καθώς και την ματαιοπονία τους. Αλλ’ εις μάτην τους νουθετούσε ο αποστολικός εκείνος Πατήρ. Οι Ιουδαίοι επέμειναν να τον ανοικοδομήσουν.

Και πάνω στην υπεροπτική επιμονή τους, ξέσπασε ένας φοβερός σεισμός, που τους κατετρόμαξε. Έπειτα καθώς επιχειρούσαν τρεις φορές να καταθέσουν τα θεμέλια, πάντα ξεπηδούσαν από την γη φλόγες, καυτερή άμμος και λιθάρια και διασκορπούσαν τους Εβραίους καταπληγωμένους.

Ο εθνικός συγγραφέας Αμμιανός Μαρκελίνος, που ήτο αυτόπτης μάρτυς του θαύματος, το περιγράφει ως εξής:

«Ενώ δε γενναίως επέμενεν ο Αλύπιος (αξιωματικός ευνοούμενος του Ιουλιανού, χρηματίσας Πρέφεκτος εις Βρεταννίαν), βοηθούντος και του της Επαρχίας ηγεμόνος, πυρός σφαίραι φρικώδεις, πυκνώς εκκύπτουσαι, πλησίον των θεμελίων, πολλάκις τους εργαζομένους κατέκαυσαν και τέλος κατέστησαν τον τόπον εκείνον απρόσιτον».

 

Τελικώς αναγκάσθηκαν να σταματήσουν την επιχείρηση. Έκτοτε πέρασαν χίλια εξακόσια χρόνια και δεν ξανατόλμησαν να τον ανοικοδομήσουν, καίτοι είναι ο Ναός των ονείρων των και έχουν, ως γνωστόν, εις την διάθεσή τους άφθονο χρήμα οι Εβραίοι. (Βλ. και Γρηγ. Ναζιανζηνού Λογ. 4^ος σελ. 110-113. Αμβροσίου Μεδιολάνων κατά Ιουδαίων, Ρουφφίνου βιβλ. 10, Σωκράτους βιβλ ΙΙΙ Κεφ. 20).

Εκτός αυτών και άλλων πολλών, μαρτυρεί το θαύμα και κάποιος Ραββίνος, ονόματι Γεδιαλιάχ. Αυτός στηρίζεται στα χρονικά των Ιουδαίων (Βλέπε Ιστορία Le Beau Τομ. 3^ος).

Ματαιοπονούν, λοιπόν, όταν τα βάζουν με τον παντοδύναμο Χριστό και προς κέντρα λακτίζουν.

 

Πηγή: «Ο Οικουμενισμός χωρίς Μάσκα», Αρχιμ. Χαραλ. Δ. Βασιλοπούλου, εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» (σελ. 216-218)

 Πηγή: https://makkavaios.blogspot.com

H ενθύμηση των κεκοιμημένων στις καθημερινές προσευχές μας, ως προσφορά για την ανάπαυση των ψυχών τους

 

H ενθύμηση των κεκοιμημένων στις καθημερινές προσευχές μας, ως προσφορά για την ανάπαυση των ψυχών τους

 

 Μπορούμε και πρέπει να μνημονεύουμε τους κεκοιμημένους στις καθημερινές προσευχές μας. Υπάρχουν άγιοι ασκητές που αγρυπνούν προσευχόμενοι για τις ψυχές των κεκοιμημένων. Σύγχρονος ασκητής έλεγε σε προσκυνητές που του έδιναν ονόματα ασθενών για να τα μνημονεύσει: «να μη μου δίνετε μόνο τα ονόματα των ασθενών αλλά και των κεκοιμημένων. Διότι οι κεκοιμημένοι έχουν μεγαλύτερη ανάγκη των προσευχών μας».

 

Γι’ αυτό κι εμείς όσο μπορούμε συχνότερα κι όσο μπορούμε θερμότερα να προσευχόμαστε υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων. Όπως την πρώτη ημέρα που συγχωρέθηκε ο άνθρωπός μας προσευχόμασταν με πόνο και λέγαμε: «Ανάπαυσον, Χριστέ, την ψυχήν του δούλου σου (της δούλης σου)…», έτσι και στην υπόλοιπη ζωή μας να τους έχουμε στην προσευχή μας. Πόσο πολύ το θέλουν αυτές οι ψυχές!

Το Μικρό Απόδειπνο, με το οποίο προσευχόμαστε στη βραδινή προσευχή μας, μας θυμίζει το καθήκον της προσευχής για τους κεκοιμημένους. Μετά το δεύτερο Τρισάγιο οι ύμνοι που ακολουθούν («Ο Θεός των πατέρων ημών…», «Των εν όλω τω κόσμω μαρτύρων σου…», «Μετά των αγίων ανάπαυσον, Χριστέ, τας ψυχάς των δούλων σου…») αναφέρονται στους Πατέρες μας που αναπαύθηκαν, στους Μάρτυρες και στους κεκοιμημένους, για τους οποίους παρακαλούμε τον άγιο Θεό να τους αναπαύσει μαζί με τους αγίους Του.

Αν έχουμε αυτήν την καλή σειρά να μνημονεύουμε τους κεκοιμημένους μας τόσο στη θεία Λατρεία όσο και στις καθημερινές προσευχές μας, θα βιώνουμε αυτό που ονομάζεται κοινωνία αγάπης. Θα τους αισθανόμαστε πάρα πολύ κοντά μας, διότι και οι ζώντες και οι κεκοιμημένοι είμαστε ένα σώμα, «σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους» (Α΄ Κορ. Ιβ΄ 27).

Τόσο η στρατευομένη όσο και η θριαμβεύουσα Εκκλησία αποτελούμε τη μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία. Αυτό που λέει ο πολύς ο κόσμος: «οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους», είναι καθαρά υλιστική άποψη. Δεν ανήκουν σε άλλη χώρα οι ζώντες και σε άλλη οι κεκοιμημένοι. Τα σύνορα της Βασιλείας του Θεού περιλαμβάνουν και τους μεν και τους δε. Είτε ζούμε είτε αποθνήσκουμε, είμαστε πολιτογραφημένοι πολίτες της Βασιλείας των Ουρανών.

«Εάν τε ζώμεν εάν τε αποθνήσκωμεν, του Κυρίου εσμέν» (Ρωμ. ιδ΄ 8). Ανήκουμε στον Θεό, ο Οποίος δεν είναι «Θεός νεκρών, αλλά ζώντων» (Ματθ. Κβ’ 32).

 

 

Πηγή: «Η φροντίδα μας για τους κεκοιμημένους», Αβραάμ Μ. Κοκάλη, Εκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», Αθήναι 2012

 Πηγή: https://makkavaios.blogspot.com

 

Χτυπήθηκε η ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Πορφυρίου – Πατριαρχείο Ιεροσολύμων: «Στοχοποιώντας τις εκκλησίες αποτελεί έγκλημα πολέμου»

Στόχος βομβαρδισμού έγινε η ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Πορφυρίου στη Γάζα. Σύμφωνα με την ΕΡΤ, ο αριθμός των ατόμων μέσα στην Εκκλησία ήταν 50, η πλειονότητα των οποίων είναι παιδιά και γυναίκες, ενώ υπάρχουν αναφορές για τουλάχιστον δύο νεκρούς.

Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων εξέδωσε ανακοίνωση που καταγγέλλει, με τον πιο έντονο τρόπο, τον ισραηλινό βομβαρδισμό που είχε στόχο ένα από τα εκκλησιαστικά του κτίρια στην πόλη της Γάζας.

Το Πατριαρχείο τόνισε στη δήλωσή του ότι στοχοποιώντας τις εκκλησίες και τα συνδεδεμένα με αυτό ιδρύματα, εκτός από τα καταφύγια που παρέχουν για την προστασία αθώων πολιτών, ιδιαίτερα παιδιών και γυναικών που έχασαν τα σπίτια τους ως αποτέλεσμα των ισραηλινών βομβαρδισμών κατοικημένων περιοχών τις τελευταίες δεκατρείς ημέρες, αποτελεί έγκλημα πολέμου που δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Το Πατριαρχείο θα συνεχίσει να παρέχει βοήθεια, υποστήριξη και στέγη σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη

Το Πατριαρχείο ανέφερε ότι παρά τη σαφή έκθεση στις εγκαταστάσεις και τα καταφύγια του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και άλλων εκκλησιών, του Βαπτιστικού Νοσοκομείου, σχολείων και άλλων κοινωνικών ιδρυμάτων, μαζί με τις υπόλοιπες εκκλησίες, είναι αποφασισμένο να συνεχίσει να εκτελεί θρησκευτικό και ηθικό καθήκον παρέχοντας βοήθεια, υποστήριξη και στέγη σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη, ακόμη και εν μέσω των απαιτήσεων.

Η ισραηλινή πλευρά συνεχίζει να απομακρύνει πολίτες από αυτά τα ιδρύματα και τις πιέσεις που ασκούνται στις εκκλησίες ως προς αυτό.

Το Πατριαρχείο τόνισε ότι δεν θα εγκαταλείψει το θρησκευτικό και ανθρωπιστικό του καθήκον που πηγάζει από τις χριστιανικές του αξίες να παρέχει ό,τι είναι απαραίτητο σε περιόδους πολέμου και ειρήνης.

romfea.gr

https://simeiakairwn.wordpress.com

Για όσους θα ζήσουν στους τελευταίους καιρούς

 

Για όσους θα ζήσουν στους τελευταίους καιρούς

Οι ψυχολογικές δοκιμασίες όσων θα ζήσουνστους τελευταίους καιρούς θα ισοδυναμούν με τις σωματικές δοκιμασίες των μαρτύρων. Αλλά, για να αντισταθούμε σε αυτές τις δοκιμασίες, πρέπει να ζήσουμε απόκοσμα

Πηγή: "Επιστολές από τον Πατέρα Σεραφείμ" [Γράμματα από τον Πατέρα Σεραφείμ - Από τη 12ετή αλληλογραφία του Ιερομόναχου Σεραφείμ Ρόουζ με τον Πατέρα Αλεξέι Γιανγκ]

 

πηγή:  http://yiorgosthalassis.blogspot.com/

https://makkavaios.blogspot.com/

Έχεις στενοχώρια; Πάρε κι άνοιξε ένα βιβλίο πνευματικό. Να βρεις εκείνο που αρμόζει στην περίπτωσή σου και να διαβάσεις

Έχεις στενοχώρια; Πάρε κι άνοιξε ένα βιβλίο πνευματικό. Να βρεις εκείνο που αρμόζει στην περίπτωσή σου και να διαβάσεις

Έχεις στενοχώρια; Πάρε κι άνοιξε ένα βιβλίο πνευματικό. 

Να βρεις εκείνο που αρμόζει στην περίπτωσή σου και να διαβάσεις.

 Λες πως δεν μπορείς να περιοριστείς στο σπίτι;

 Πάρε τότε το βιβλίο και βγες έξω στο ύπαιθρο.

 Κάθισε κάπου και διάβασε. Και να έχεις την αίσθηση

 ότι νοερώς σε παρακολουθεί ο Άγιος του οποίου διαβάζεις

 είτε τον Βίο, είτε τις Διδαχές. 

Γέροντας Γερμανός Σταυροβουνιώτης

Πηγή: https://yiorgosthalassis.blogspot.com

«Θα φυσήξει τέτοιος δυνατός άνεμος που θα μείνουν ελάχιστοι Χριστιανοί . Θα μείνουν μόνο εκείνοι που έχουν βαθιά πίστη στο Χριστό»

 

«Θα φυσήξει τέτοιος δυνατός άνεμος που θα μείνουν ελάχιστοι Χριστιανοί . Θα μείνουν μόνο εκείνοι που έχουν βαθιά πίστη στο Χριστό»

(+) Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης

 

Οι σημερινοί χριστιανοί είναι χωρίς βαθιές ρίζες. Γι΄αυτό, αν συμβεί κάτι, θα δείτε ανθρώπους, που τους θεωρούσατε χριστιανούς μεγάλους, να μην το έχουν για τίποτε να βγουν μεθαύριο έξω και να υψώσουν παντιέρες ξένες προς τον Χριστιανισμό και να φωνάζουν και να ωρύονται… Λέει ο Παπαδιαμάντης: Σ΄ένα δάσος φύσηξε ο άνεμος και ξερίζωσε όλα τα δέντρα, και μείνανε μόνο τρία* αυτά βάσταξαν… Παραβολικός ο λόγος. Θα φυσήξει τέτοιος δυνατός άνεμος, που θα μείνουν ελάχιστοι Χριστιανοί . Θα μείνουν μόνο εκείνοι που έχουν βαθιά πίστη στο Χριστό… Προσέξτε καλά, για να μην σαλευτείτε. Αυτά, που είπε ο Παύλος για τους χριστιανούς της Θεσσαλονίκης τα λέει και σε μας. Προσέξτε να μην κουνηθείτε, από τον φοβερό άνεμο που πνέει μέσα στον κόσμο.

 

πηγή:  enromiosini.gr

https://makkavaios.blogspot.com

 

Θαύμα της Οσίας Παρασκευής της Επιβατηνής στη Θεσσαλονίκη

Θαύμα της Οσίας Παρασκευής της Επιβατηνής στη Θεσσαλονίκη.

Μια συνέντευξη με την Ε.

Πρωτοπρεσβυτέρου π. Πέτρου Σιντορεάκ

Αναδημοσίευση από το 2013
Πηγή: https://enromiosini.gr