~ Κάποια αδελφή του είπε με παράπονο [στον Γέροντα Ζωσιμά της Σιβηρίας]:

– Αχ, γέροντα, τι ακηδία, τι πλήξη νιώθω!

– Επειδή δεν αγάπησες ακόμα το Θεό, της αποκρίθηκε. Αν μια γυναίκα αγαπάει βαθιά τον άντρα της, τότε ούτε τη φτώχεια ούτε τις συμφορές ούτε και τη φυλακή ακόμα θεωρεί βαρειά, φτάνει να είναι μαζί του.

Βαρύς είναι μόνο ο χωρισμός από τον αγαπημένο της. Και για το χωρισμό αυτό ούτε τα πλούτη ούτε οι χαρές μπορούν να την παρηγορήσουν.

Αν λοιπόν ο ανθρώπινος έρωτας έχει τέτοια αποτελέσματα, τότε τι να πούμε για τον παντοδύναμο θείο έρωτα;

Αγάπησε το Θεό και βάλε Τον στην καρδιά σου, και τότε δεν θα νιώθεις πλήξη, αλλά παντοτινή χαρά και ηδονή πνευματική.

– Και πώς, γέροντα, θ’ αγαπήσω το Θεό και θα τον εγκαταστήσω στην καρδιά μου;

– Πρώτα, αγαπώντας τις αδελφές σου – «ο γαρ μη αγαπών τον αδελφόν ον εώρακε, τον Θεόν ον ουχ εώρακε πώς δύναται αγαπάν»;

– Και ύστερα, με το να είσαι απλή και ταπεινή, γιατί ο Θεός κατοικεί στις απλοϊκές καρδιές. «Εγγύς Κύριος τοις σνντετριμμένοις την καρδίαν και τους ταπεινούς τω πνεύματι σώσει».

Απόσπασμα από το βιβλίο «Όσιος Ζωσιμάς της Σιβηρίας», έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου.

https://simeiakairwn.wordpress.com