Ο Προφήτης Ηλίας δεν ανήκει στο παρελθόν· είναι παρών σε κάθε ψυχή που αρνείται να λατρέψει ψεύτικους θεούς.

 

Ο Προφήτης Ηλίας δεν ανήκει στο παρελθόν· είναι παρών σε κάθε ψυχή που αρνείται να λατρέψει ψεύτικους θεούς.

 Η μορφή του Προφήτη Ηλία διασχίζει την ιστορία της σωτηρίας με φωτιά, ανεμοστρόβιλους και εκρηκτικές παρουσίες του Θείου, σε μια εποχή που ο Θεός είτε σιωπούσε είτε κρυβόταν. Η πυρφόρος ανάβασις του Ηλία δεν αποτελεί απλώς το τέλος ενός βίου, αλλά είναι μυσταγωγική αποκάλυψη της εσχατολογικής μας ταυτότητας: είμαστε όντα προορισμένα για ανάληψη, αρκεί να περάσουμε από εκεί, που ο Θεός απαντά με φωτιά.

  Η προσωπικότητα του Προφήτη Ηλία φέρει τη σφραγίδα μιας διττής φύσης: ασκητής και κοινωνικός κριτής, μυστικός θεολόγος και δημόσιος φορέας κρίσης, άγριος και τρυφερός, αποκαλυπτικός και σιωπηλός. Η διπλή χάρις που μεταδίδει στον Ελισσαίο διπλή όχι ποσοτικά αλλά υπαρξιακά, είναι η εσωτερική μετάδοση του πνευματικού ήθους: το πνεύμα του προφήτη δεν παραχωρείται με λέξεις αλλά με πυρφόρες πράξεις, με την εγκατάλειψη του εγώ και την ανάληψη του άλλου.

 Ο Θεός, στον Ηλία, δεν αποκαλύπτεται στην τρικυμία ούτε στον σεισμό. Έρχεται μέσα σε ένα αεράκι λεπτό, σχεδόν ψίθυρο. Και όμως, πριν και μετά από αυτή τη σιωπή, εμφανίζεται και ως φωτιά που κατατρώει το θυσιαστήριο. Αυτή η αντίφαση φανερώνει τον Θεό της σχέσης και της ετερότητας: δεν είναι δύναμη ηθικής αυταρχίας, αλλά Θεός του Προσώπου που προσκαλεί σε κοινωνία μέσα από φωτιά και σιωπή.

 Ο Ηλίας, παρών και στην Μεταμόρφωση του Χριστού, γίνεται γέφυρα μεταξύ Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Είναι η παλιά φωνή που δεν σίγησε, αλλά ανανεώθηκε. Δεν πρόκειται για γραμμική συνέχεια, αλλά για πνευματική ενότητα του Θείου Λόγου στον χρόνο, όπως το φώς του ήλιου που πέφτει σε διαφορετικά τοπία μα παραμένει το ίδιο.

 Ο προφήτης, παρά την πνευματική του πληρότητα, κατατρύχεται από υπαρξιακή μοναξιά. 

«Κύριε, έμεινα μόνος», φωνάζει. Η ψυχή του δεν αντέχει τη σιωπή του κόσμου και την απουσία ανταπόκρισης. Εδώ δεν βλέπουμε έναν υπερήρωα της πίστης, αλλά έναν άνθρωπο τραγικά συνειδητοποιημένο: η φλόγα που καίει μέσα του τον αποξενώνει από τον κοινό νου. Κρύβεται, θρηνεί, ζητά θάνατο. Κι όμως, ο Θεός δεν τον απορρίπτει, αλλά τον τρέφει με άρτο και ύδωρ.
 Η ψυχολογία του Ηλία θυμίζει την υπαρξιακή απορία του σύγχρονου ανθρώπου: πού είναι ο Θεός σε έναν κόσμο βουβό, με λατρείες χωρίς θυσία, με ναούς χωρίς πνεύμα; Ο Ηλίας δεν είναι μακρινός ήρωας· είναι καθρέφτης της πνευματικής ερήμωσης που ζητά και πάλι την πυρφόρο παρουσία.

 Ο Ηλίας συγκρούεται με το κατεστημένο, με το βασιλικό ζεύγος Αχαάβ και Ιεζάβελ, καταγγέλλει την ειδωλολατρία και την κοινωνική αδικία. Η προφητεία δεν είναι απλώς μυστικιστική εμπειρία· είναι πολιτική πράξη, φωνή υπέρ των φτωχών, κραυγή κατά της συστημικής διαφθοράς. Σήμερα, σε έναν κόσμο όπου ο «Βάαλ» άλλαξε ονόματα όπως: κατανάλωση, ατομικισμός, τεχνοφετιχισμός η φωνή του Ηλία αντηχεί ως κάλεσμα σε εγρήγορση: να μη συμβιβαζόμαστε με το άδικο, να μη σιωπούμε μπροστά στην πνευματική νέκρωση.

 Η πυρφόρος ανάβασις δεν είναι ιδιωτικό όραμα, είναι δημόσια πράξη. Είναι η άρνηση να ταυτιστεί ο Θεός με τα είδωλα της εξουσίας ή της θρησκευτικής υποκρισίας. Ο Ηλίας είναι ο ασκητής της Ιστορίας· δεν φεύγει από τον κόσμο, αλλά τον κρίνει από την ερημιά του πνεύματος.

 Στο βάθος, ο Ηλίας μάς διδάσκει ότι ο σκοπός της ζωής δεν είναι η επιβίωση αλλά η θέωση. Η ανάληψη του είναι υπόσχεση εσχατολογική: ότι ο άνθρωπος, όταν αδειάσει από το εγώ, γεμίζει από το Πνεύμα. Η διπλή χάρις, τότε, είναι η συμμετοχή όχι μόνο στο έργο, αλλά και στην ύπαρξη του Θεού. Ο Ηλίας, ως τύπος του Χριστού και των τελείων, φανερώνει την δυνατότητα του ανθρώπου να μεταμορφωθεί, να ανάψει από το άκτιστο φώς και να γίνει κι αυτός φώς όχι για να καίει, αλλά για να φωτίζει.

 Ο Προφήτης Ηλίας δεν ανήκει στο παρελθόν· είναι παρών σε κάθε ψυχή που αρνείται να λατρέψει ψεύτικους θεούς. Είναι η σπίθα σε κάθε καρδιά που διψά για αλήθεια. Είναι η μαρτυρία ότι ο Θεός "ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα", προσκαλεί και τον άνθρωπο να γίνει φλόγα, να γίνει προφήτης, να γίνει ουρανός.Κούρος Αλέξανδρος

 

πηγή:  proskynitis.blogspot.com

https://makkavaios.blogspot.com

Γέρων Γεώργιος: «Το Άγιον Όρος έχει ανάγκη από Αγίους»

 

Μονή Σινά και Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου

 

Μονή Σινά και Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου

 

 Χαράλαμπος Άνδραλης, δικηγόρος

 

 Η δικαστική δήμευση της Μονής Σινά από το κράτος της Αιγύπτου, δικαίως προκάλεσε πολλές αντιδράσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η απόφαση του αιγυπτιακού δικαστηρίου μετατρέπει τους Σιναΐτες μοναχούς σε φιλοξενούμενους στο σπίτι τους και δίνει ουσιαστικά τη

δυνατότητα στο εκάστοτε αιγυπτιακό καθεστώς να μπορεί να τους αποβάλει, ανά πάσα στιγμή, με οποιαδήποτε πρόφαση.

Η ιδιοκτησία δεν καταργείται από το οποιοδήποτε δικαίωμα χρήσης και ο ιδιοκτήτης έχει τον κύριο λόγο πάνω στην ιδιοκτησία του. Όσο οι ίδιες οι μονές ως νομικά πρόσωπα, δεν έχουν την πλήρη κυριότητα των μοναστηριακών συγκροτημάτων, αλλά μόνο τη χρήση, θα υφίσταται η απειλή της έξωσης, με τη συνοδεία των σχετικών εκβιασμών.

Ειδικότερα, η έλλειψη ιδιοκτησιακής κατοχύρωσης της Μονής Σινά, βασίζεται εν πολλοίς στην αμφισβήτηση της νομικής ισχύος των χρυσοβούλων, την οποία ισχύ εντελώς ανεύθυνα ξεκίνησε να αμφισβητεί μεγάλο μέρος του δημοσιογραφικού και πολιτικού κόσμου της Ελλάδας, συνεπικουρούμενοι και από εκκλησιαστικά πρόσωπα, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, όταν την επικαιρότητα μονοπωλούσε το δήθεν σκάνδαλο του Βατοπεδίου.

Η έλλειψη ιδιοκτησιακής κατοχύρωσης της Μονής Σινά, σε συνδυασμό με την επιθετικότητα της ισλαμικής θρησκείας, όσο και με τις γενικότερες γεωπολιτικές εξελίξεις, εντείνουν δικαιολογημένα τις ανησυχίες για την απρόσκοπτη λειτουργία της ιστορικής Μονής. Ακόμα και αν κατοχυρώνεται η θρησκευτική λειτουργία της, ποιος εγγυάται ότι το καθεστώς δεν θα παραδώσει τη Μονή σε μοναχούς άλλου χριστιανικού δόγματος ή αμφιβόλου κανονικότητας, όπως συμβαίνει στην Ουκρανία;

Διότι πολλά μοναστήρια και ναοί της Ουκρανίας, που είχαν δημευθεί από την κομμουνιστική περίοδο και παρέμειναν στην ιδιοκτησία του ουκρανικού κράτους μετά την πτώση του σοβιετικού καθεστώτος, με δικαίωμα χρήσης των μοναχών, αντιμετωπίζουν σήμερα το ίδιο πρόβλημα.

Στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου, το ιστορικότερο μοναστήρι όλου του σλαβικού κόσμου με εκατοντάδες άφθορα σκηνώματα Αγίων Πατέρων, το ουκρανικό κράτος έδιωξε με βίαιο τρόπο τους μοναχούς της Κανονικής Εκκλησίας από την «ιδιοκτησία» του και παρέδωσε τα προσκυνήματα στη λεγόμενη αυτοκέφαλη εκκλησία της Ουκρανίας, μέλη της οποίας πρωτοστατούν στις βιαιότητες κατά των Ορθοδόξων Ουκρανών.

Όσο ενθαρρυντικό είναι το γεγονός της κινητοποίησης εκκλησιαστικών και άλλων παραγόντων για τη διαφύλαξη της Μονής Σινά, άλλο τόσο απογοητευτική είναι η προκλητική αδιαφορία των ελληνόφωνων Εκκλησιών για τα μοναστήρια και τους ναούς της Ουκρανίας.

Πηγή: https://makkavaios.blogspot.com

 

Γι’ αυτό θλιβόμαστε και μας πιάνει κατάθλιψη!

Πολλές φορές πηγαίνουμε στον πνευματικό, για να λύσουμε το πρόβλημά μας.

Αυτό σημαίνει: «Σε παρακαλώ, μην μου μιλήσεις τώρα για τον Θεό, μην με ενώσεις με τον Θεό, μόνο βοήθησέ με να προσαρμοσθώ στη ζωή αυτή, να τακτοποιήσω τα θέματά μου, ώστε να μην υποφέρω. Βοήθησέ με να συνδυάσω αυτό που θέλω και σκέπτομαι με τη δυσκολία, τη δοκιμασία που έχω».

Παραδείγματος χάριν, έχασα τη δουλειά μου, πηγαίνω στον πνευματικό. Δεν πηγαίνω γιατί με ενδιαφέρει ο Θεός, αλλά πώς θα λυθεί το πρόβλημά μου, γυρεύω λύση, δουλειά, όχι τον Θεό. Μπορεί να πω και μερικές αμαρτίες μου εκεί, αλλά αυτό που με καίει είναι να βρω δουλειά, όχι τον Θεό. Θέλω τον Θεό για να μου βρει πάλι δουλειά. Δεν θέλω τον Θεό, θέλω κάτι από τον Θεό. Γίνεται ουσιαστικά το αίτημα μου ο θεός μου και ο Θεός γίνεται ένα μέσον για να πραγματοποιηθεί το αίτημά μου, η λύση που ζητώ. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν θέλω τον Θεό, αλλά την πραγματοποίηση του αιτήματός μου. Και αν είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου θα διαπιστώσω ότι πάντα προσμένω κάτι από τον Θεό και γι’ αυτό πηγαίνω στην Εκκλησία, στον πνευματικό. Αυτό όμως δείχνει ότι δεν αγαπώ τον Θεό, δείχνει την κοσμικότητα της ζωής μου, δείχνει τα αδιαπραγμάτευτα «θέλω» που κυριαρχούν στην καρδιά μου.

Γι’ αυτό θλιβόμαστε και μας πιάνει κατάθλιψη. Σχεδόν όλα τα ψυχολογικά προβλήματα έχουν πηγή τον εγωισμό μας. Μας στράβωσε κάτι στη ζωή μας και δεν μπορούμε να το δεχτούμε μέσα μας. Δεν πραγματοποιούνται οι προσδοκίες μας και αναθεματίζουμε τους πάντες και τα πάντα. Ειδωλοποιούμε τις ανάγκες μας, τα όνειρά μας και μετά μας πιάνουν τα ψυχολογικά μας γιατί δεν έγιναν όπως τα είχαμε προγραμματίσει στο μυαλουδάκι μας.

Όταν βλέπω ανθρώπους που αναστενάζουν γεμάτοι παράπονο σημαίνει ότι βρήκα έναν ομοιοπαθή μου, έναν εγωιστή. Τα παράπονα παύονται όταν αποκτήσουμε ταπείνωση και δεχόμαστε ότι έρθει στη ζωή μας ως μέσω άσκησης και αγιασμού. Το να πηγαίνουμε στους Ναούς, να αλλάζουμε και πνευματικό κάθε λίγο και λιγάκι γιατί δεν μας «αναπαύει» κανένας -ουσιαστικά όμως επειδή δεν μας λύνει τα προβλήματά μας- τότε μάταια κουραζόμαστε. Τα προβλήματα δεν θα μας τα λύσει μαγικά ο πνευματικός.

Διότι ό,τι και να μας πει ο πνευματικός, εάν εμείς έχουμε εγωισμό και να λυθεί κάποιο ζήτημα που μας στεναχωρεί θα έρθει άλλο, γιατί πάντα ο εγωιστής άνθρωπος θα βρει κάτι για να στεναχωρεθεί, διότι ο εγωιστής είναι ιδιότροπος, βάζει κακό λογισμό με το παραμικρό.

Το θέμα δεν είναι, νομίζω, να λύσουμε τα προβλήματά μας στην εξομολόγηση, αλλά να βρούμε τον Θεό και ας έχουμε προβλήματα, να βρούμε τον Χριστό μέσα από τις δοκιμασίες της ζωής μας, να έλθει η Χάρις Του δια της μετανοίας και εξομολόγησης των αμαρτημάτων μας. Τα προβλήματα πάντα θα υπάρχουν ως απόδειξη της πνευματικής μας νηπιότητας και υπαρξιακής ανεπάρκειας.

Βέβαια ακόμα και για τα προβλήματά μου θα νοιαστεί η Εκκλησία, θα το συζητήσω με τον πνευματικό μου, όμως δεν πρέπει να μείνω σ’ αυτά, αλλιώς βγαίνει από το κέντρο της ζωής μου ο Χριστός και έρχεται στη θέση Του, το πρόβλημά μου. Και αυτό όντως… είναι πρόβλημα.

Αρχιμ. Παύλου Παπαδόπουλου

ΠΗΓΗ

https://simeiakairwn.gr

 

Μακάριος Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης, ένα άγιος απλοϊκός ποιμένας λογικών προβάτων

Μακάριος Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης, ένα άγιος απλοϊκός ποιμένας λογικών προβάτων

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας

Ένας σύγχρονος Άγιος, που συνδύαζε, όπως έλεγε, τρυφερότητα και ακαμψία, λεπτότητα και δύναμη, ευαισθησία και αυστηρότητα, είναι το διαμάντι του Πλατάντου των Τρικάλων,ο αγαθός λευΐτης, Γέροντας Δημήτριος Γκαγκαστάθης. Με την τρυφερότητα πλησίαζε τις καρδιές, με την ακαμψία έμενε ακλότητος στις αρχές του Ευαγγελίου. Με την λεπτότητα της συνειδήσεως προσέγγιζε το θείο με την δύναμη των έργων πλησίαζε την λογική του ποίμνη. Με την ευαισθησία παρηγορούσε καρδιές και με την αυστηρότητα έλεγχε τους ασεβείς και πρωτίστως έλεγχε τον εαυτό του. Ήταν αυστηρός στον εαυτό του και επιεικής στους άλλους εφαρμόζοντας το Παύλειο! «Το επιεικές υμών γνωσθήτω πάσιν ανθρώποις» (Φιλιπ. δ΄ 5).

Ο Παπα-Δημήτρης δεν ήταν κάτοχος της σοφίας του κόσμου. Με δυσκολίες τελείωσε το δημοτικό στο χωριό του. Ήταν βοσκός προβάτων και αξιώθηκε να γίνει και βοσκός ψυχών. Από μικρός είχε πλήρη επικοινωνία με τον Χριστό μας μέσα από την γλυκύτητα της προσευχής, είχε μνήμη θανάτου και πόθο εκκλησιαστικής ζωής. Όταν έκλεινε τα πρόβατα στην στάνη πήγαινε με δάκρυα κατ’ ευθείαν στην Εκκλησία του χωριού του, στους αγαπημένους του Ταξιάρχες, για να ζητήσει την χάρη τους, να τους διακονήσει, να τους νοιώσει κοντά του. Όταν δεν κατόρθωνε να το κάνει, για κάποιους λόγους που ήταν πέρα από τις δυνάμεις του, γονάτιζε εκεί που ήταν στα βουνά και έκλαιγε, ζητώντας το έλεος του Θεού και συγγνώμη, γιατί βρισκόταν μακριά από τον οίκο Του. Διάβαζε με πολλή κατάνυξη βίους Αγίων και τους αισθανόταν φύλακες, ευεργέτες και προστάτες, τους ένοιωθε δίπλα του. Είχε ζωντανή την αίσθηση της παρουσίας τους.

Ο θεόπνευστος και θεόσοφος ιερέας και λειτουργός των αχράντων του Θεού μυστηρίων, που αξιωνόταν να μυροβλύζει η Αγία Τράπεζα όταν λειτουργούσε, αν και ολιγογράμματος, πατήρ Δημήτριος, ζητούσε καθημερινά τον θείο φωτισμό για να μπορεί να διδάσκει, να συμβουλεύει και να εμπνέει τους νέους. Ως φοιτητής θυμάμαι πως με ενέπνεε με τα γράμματά του και τις προσευχές του. Ήταν στήριγμα και ένωνε γη και ουρανό με τις προσευχές του και την ισάγγελη βιοτή του. Θυμάμαι πόσο τον ευλαβείτο η Εκκλησία μας και τι υποδοχή του έκαναν οι Μονές των Αγίων Μετεώρων σε μια επίσκεψή του σε αυτές, που αξιώθηκα να παρευρεθώ.

Ο τότε Μητροπολίτης του, ο Τρίκκης και Σταγών Σεραφείμ του έγραφε κατά την ασθένειά του:

«Αγωνίζεσαι ένα θαυμαστόν αγώνα και είμαι βέβαιος ότι εξέρχεσαι πάντοτε νικητής».
Ο Όσιος Εφραίμ, ο Κατουνακιώτης, έγραφε:

«Θα σας παρακαλέσω, όπως εμείς οι ανάξιοι σας ενθυμούμεθα στην προσευχή μας, έτσι και σείς να μας ενθυμήσθε, αγαπητέ αδελφέ. Ποτέ δεν θα σας ξεχάσω. Το πρόσωπό σας λες και χαράχτηκε μέσα στην ψυχή μου. Τα λόγια σας τα θεία αντηχούν συνεχώς στα αυτιά μου. Ευλογημένη η ώρα που σας γνώρισα. Ευλογημένη η συνάντησίς μας. Δόξα τω αγίω Θεώ πάντων ένεκεν».

Ο μακαριστός ηγούμενος της Σιμωνόπετρας, Γέροντας Αιμιλιανός, ο οποίος τον τιμούσε ιδιαίτερα, έγραφε:

«Πόσο μου αρέσει αυτό που κάνατε, ότι δηλαδή σηκώνεσθε για προσευχή στις δύο την νύκτα. Μέσα στην σιωπή της νυκτιάς μια ψυχή να δοξολογή μόνη τον Δημιουργό Της.

Πόσο θα χαίρεται την ώρα εκείνη ο άγγελός της; …

Με συγκινεί η ευλάβειά σας εις τους Ταξιάρχας, που ασφαλώς θα μεσιτεύσουν στον Κύριο για σας. Ιδιαίτερη, όμως, εντύπωση μου κάνει η πνευματική εγκαρτέρησίς σαςγιά τον σάλον που συνετάραξε το σκάφος της Εκκλησίας μας».

Για την προσευχή έγραφε κάποτε σε επιστολή του ο π. Δημήτριος:

«Η προσευχή είναι ένα τηλέφωνο, ένας ασύρματος που επικοινωνείς κατ’ ευθείαν με τον Θεό. Παίρνεις το νούμερο διά να πιάσεις με το τηλέφωνο της προσευχής τον Θεό και Εκείνος απαντά. Τον ακούς καθαρά, πολύ κοντά τον αισθάνεσαι. Όταν έχεις κάτι, να παίρνεις το τηλέφωνο και να μιλάς στον Θεό. Εκείνος σαν πονετικός Πατέρας θα σου ακούσει και θα γεμίσει την καρδιά σου από χαρά, ειρήνη, αγάπη».

Ο μακαριστός Ηγούμενος της Μονής Γρηγορίου, Γέροντας Γεώργιος Καψάνης, θαυμάζοντας την προσευχητική αυτή κατάσταση του πατρός Δημητρίου έγραφε:

«Το πρόγραμμα της προσευχής που εφαρμόζετε είναι πράγματι θαυμάσιο και ικανό να πτερώσει την ψυχή και να την ενώσει με τον ποθούμενο Κύριο. Εύχεσθε και ημείς να δυνηθώμεν να εφαρμόσωμεν παρόμοιον πρόγραμμα».

Αναδημοσίευση από:
https://www.orthodoxianewsagency.gr/

https://www.impantokratoros.gr

Αν τους παραδώσεις τα πάντα, η ελευθερία σου δεν θα αφαιρεθεί με νόμο. Θα αφαιρεθεί με ένα κουμπί.

 

Αν τους παραδώσεις τα πάντα, η ελευθερία σου δεν θα αφαιρεθεί με νόμο. Θα αφαιρεθεί με ένα κουμπί.

Τί σημαίνει να έχεις την ταυτότητα σου ως έγγραφο αναγνώρισης πάνω σου σήμερα και τί σημαίνει να την έχεις, παντού μαζί σου σε RFID μορφή microchip, αύριο;

Το σημερινό σύστημα

 – Διασκορπισμένες πληροφορίες, σχετική ελευθερία
Σήμερα, τα προσωπικά σου δεδομένα βρίσκονται διαχωρισμένα σε διαφορετικά σημεία:
Η ταυτότητά σου είναι καταγεγραμμένη στο Υπουργείο Εσωτερικών.
Το διαβατήριο σου ανήκει στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.
Το δίπλωμα οδήγησης βρίσκεται στο Υπουργείο Μεταφορών.
Τα φορολογικά στοιχεία είναι καταχωρημένα στην ΑΑΔΕ.
Οι ιατρικοί φάκελοι βρίσκονται σε νοσοκομεία και ΕΟΠΥΥ.
Τα τραπεζικά σου δεδομένα ανήκουν σε ιδιωτικές τράπεζες, που δεν έχουν άμεση πρόσβαση στα κρατικά αρχεία.
Οι συναλλαγές σου γίνονται με μετρητά ή κάρτες που ελέγχεις εσύ.
Τα social media είναι ανεξάρτητες ιδιωτικές πλατφόρμες που μπορείς, θεωρητικά, να εγκαταλείψεις.
Ναι, το κράτος μπορεί να αναζητήσει δεδομένα σου. Αλλά:
Πρέπει να το ζητήσει από διαφορετικές υπηρεσίες.
Δεν τα έχει όλα συγκεντρωμένα σε μία πλατφόρμα.
Εσύ έχεις ακόμα την επιλογή: να χρησιμοποιήσεις ή να μην χρησιμοποιήσεις κάποιο κομμάτι του ψηφιακού σου αποτυπώματος.
Έχεις ακόμα χώρους, όπου μπορείς να κρυφτείς. Έχεις ακόμα περιθώριο αντίστασης.

Το νέο σύστημα

 – Όλα σε μία ταυτότητα, χωρίς έξοδο κινδύνου
Με το νέο μοντέλο που σχεδιάζεται:
Όλα τα παραπάνω θα ενσωματωθούν σε μία ψηφιακή ταυτότητα με RFID chip.
Θα έχεις έναν ενιαίο προσωπικό αριθμό που θα είναι:
Η ταυτότητά σου.
Το διαβατήριό σου.
Το δίπλωμά σου.
Το ασφαλιστικό σου προφίλ.
Το φορολογικό σου αποτύπωμα.
Το ιατρικό σου ιστορικό.
Ο τραπεζικός και οικονομικός σου λογαριασμός.
Το ψηφιακό σου πορτοφόλι.
Η είσοδός σου στο internet και στα social media.
Η κάρτα σου για αγορά προϊόντων και υπηρεσιών.
Η πρόσβασή σου σε φάρμακα, μετακινήσεις, κρατικές υπηρεσίες και επιδόματα.
Και όλα αυτά θα είναι:
Συνδεδεμένα σε μία ενιαία βάση.
Διαχειρίσιμα εξ αποστάσεως.
Υπό έλεγχο από αλγόριθμους και τεχνητή νοημοσύνη.
Υποχρεωτικά — δεν θα υπάρχει εναλλακτική.

 Οι κρίσιμες διαφορές
ΣΗΜΕΡΑ vs ΑΥΡΙΟ
Τα δεδομένα σου είναι διασκορπισμένα - Όλα τα δεδομένα σου είναι σε ένα σημείο
Μπορείς να επιλέξεις τι χρησιμοποιείς - Δεν θα έχεις καμία επιλογή
Μπορείς να ζήσεις χωρίς smartphone/social media - Δεν θα έχεις καμία πρόσβαση χωρίς την ταυτότητα
Οι συναλλαγές σου μπορεί να είναι με μετρητά - Θα είναι μόνο ψηφιακές και ελεγχόμενες
Η πρόσβασή σου σε υπηρεσίες είναι σχεδόν καθολική - Θα εξαρτάται από την "καλή διαγωγή" σου
Η παρακολούθηση είναι θεωρητικά δυνατή όταν χρειαστεί - Η παρακολούθηση θα είναι μόνιμη, αυτόματη και AI-driven και η τιμωρία άμεση χωρίς να μπορείς να κάνεις κάτι
Υπάρχει περιθώριο ιδιωτικότητας - Δεν θα υπάρχει καμία ιδιωτικότητα, η ζωή σου θα καταγράφεται 24 ώρες το 24 ωρο, τα στοιχεία σου θα αποθηκεύονται και θα επεξεργάζονται από αλγόριθμους και τεχνητή νοημοσύνη ώστε να γίνει πλήρης ανάλυση της προσωπικότητας σου και των δραστηριοτήτων σου
Και το πιο σημαντικό:
Σήμερα, αν δεν σου αρέσει κάτι, το αλλάζεις, το αμφισβητείς, το απορρίπτεις.
Αύριο, αν δεν συμμορφώνεσαι, το σύστημα θα σε “τιμωρεί” αυτόματα:
Με περιορισμούς σε πρόσβαση.
Με οικονομικές χρεώσεις ή αποκλεισμούς.
Με μπλοκάρισμα πορτοφολιού.
Με κοινωνικό “shadow ban”.
Με αόρατη καταγραφή πόντων σε point system.

Συμπέρασμα
Η διαφορά είναι απλή:
Σήμερα έχεις δικαίωμα επιλογής.
Αύριο, θα έχεις μόνο υποχρέωση συμμόρφωσης.
Αν τους παραδώσεις τα πάντα, η ελευθερία σου δεν θα αφαιρεθεί με νόμο. Θα αφαιρεθεί με ένα κουμπί. Σκέψου το

Theofilos Varytimidis

 

πηγή:  proskynitis.blogspot.com

https://makkavaios.blogspot.com

 

Κάποτε, ένας ξένος τουρίστας επισκέφθηκε έναν διάσημο αγιορείτη γέροντα και με έκπληξη διαπίστωσε ότι…

Κάποτε, ένας ξένος τουρίστας επισκέφθηκε έναν διάσημο αγιορείτη γέροντα και με έκπληξη διαπίστωσε ότι η κατοικία του αποτελούνταν μόνο από ένα δωμάτιο γεμάτο εικόνες και βιβλία.

Ένα τραπέζι, ένα ξύλινο παγκάκι, αυτά ήταν όλα τα έπιπλά του.

– Μα πού είναι τα έπιπλά σου; ρώτησε έκπληκτος ο Αμερικανός.

– Και τα δικά σου; απάντησε ο γέροντας.

– Τα δικά μου; Μα εγώ είμαι περαστικός, τουρίστας είμαι!

– Κι εγώ το ίδιο, απάντησε ο γέροντας..

*****

Η κα­τα­στρο­φή του αν­θρώ­που εί­ναι όταν έχει τα πάν­τα (υλι­κά αγα­θά) ”επ’ αφθο­νί­α”. Τότε δύ­σκο­λα αι­σθά­νε­ται την πα­ρου­σία του Θεού και τις ευερ­γε­σί­ες Του.

Θέ­λεις να πα­ρα­σύ­ρεις μα­κριά από τον Θεό κά­ποιον; Δώ­στου άφθο­να τα υλι­κά. Ε, και τον Θεό θα ξε­χά­σει και τα πάν­τα..

Γι’ αυτό όταν κά­ποια δυ­σκο­λία μας συμ­βαί­νει, δεν πρέ­πει να δυ­σα­να­σχε­τού­με, αλλά να κα­τα­λα­βαί­νου­με, ότι ο Θεός μ’ αυτό θέ­λει να μας φέ­ρει πιο κον­τά Του και να συ­ναι­σθα­νό­μα­στε έτσι, ότι των πάν­των χο­ρη­γός εί­ναι Αυ­τός..

Σή­με­ρα οι άν­θρω­ποι τα έχουν όλα και γι’ αυτό δεν εκτι­μούν τί­πο­τε. Αν όμως έρ­θει δύ­σκο­λος και­ρός, πεί­να κ.λπ., και δεν έχουν τι να φάνε, τότε θα εκτι­μή­σουν και το ψωμί και την μαρ­με­λά­δα και όσα θα στε­ρη­θούν.

Άμα δεν δο­ξά­ζου­με τον Θεό, επι­τρέ­πει ο Θεός να έρ­θει μια δο­κι­μα­σία, για να εκτι­μή­σου­με τα πράγ­μα­τα. Ενώ, όταν τα εκτι­μού­με, δεν επι­τρέ­πει ο Θεός να συμ­βεί κάτι το κακό.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

ΠΗΓΗ

https://simeiakairwn.gr

Τατουάζ. Καλοκαιρινοί και όχι μόνο κίνδυνοι...

 

Τατουάζ. Καλοκαιρινοί και όχι μόνο κίνδυνοι...

Από τον Stephen A. Hoption Cann, PhD,

για την ιστοσελίδα Medscape

Τα τατουάζ διαδίδονται απίστευτα! Σύμφωνα με έρευνα του 2024 το 31% των Καναδών έχουν τατουάζ!

Ορισμένοι αναρωτιούνται σχετικά με πιθανούς κινδύνους για την υγεία. Ανεπιθύμητες ενέργειες όπως οι λοιμώξεις και οι αλλεργικές αντιδράσεις είναι ήδη γνωστές, αλλά τί γίνεται με την καρκινογένεση;

Τα συνήθη μελάνια περιέχουν πληθώρα μετάλλων, όπως βάριο, κάδμιο, χρώμιο, κοβάλτιο, σίδηρο, νικέλιο, μόλυβδο, τιτάνιο και υδράργυρο. Ορισμένα περιέχουν ακρυλικά ή συνθετικές χρωστικές.

Πολλά από τα ανωτέρω μέταλλα είναι γνωστά καρκινογόνα (π.χ. κάδμιο, χρώμιο, μόλυβδος, υδράργυρος και νικέλιο) ή πιθανά καρκινογόνα (π.χ. κοβάλτιο και τιτάνιο). Επιπλέον, ορισμένες από τις χρωστικές μπορούν να αποσυντεθούν σε καρκινογόνες ουσίες.

Ως προς το καρκίνο, οι περισσότερες μελέτες μέχρι σήμερα εξετάζουν τα λεμφώματα, και ορισμένες έχουν βρει σημαντική αύξηση του κινδύνου λεμφώματος σε άτομα με τατουάζ.

Σε σχέση με το καρκίνο του δέρματος, μια μελέτη για τα αισθητικά τατουάζ έδειξε ελαφρά αυξημένο κίνδυνο για βασικοκυτταρικό καρκίνωμα δέρματος.

Προστατεύει η αφαίρεση του τατουάζ; Συνήθως η αφαίρεση γίνεται με lazer που διασπά τα σωματίδια του μελανιού του τατουάζ. Όμως τα θραύσματα καταλήγουν και αυτά στους λεμφαδένες, και αυτό μπορεί να αυξήσει επίσης τον κίνδυνο. Η δερμοαπόξεση, το peeling ή το χειρουργείο μπορούν να αφαιρέσουν το μελάνι, αλλά και να προκαλέσουν ουλές, επομένως προτιμώνται για τα μικρά τατουάζ. Η έκθεση στον ήλιο αυξάνει το κίνδυνο καρκίνου από τατουάζ και πρέπει να χρησιμοποιείται αντιηλιακό.

Σε άλλα 10 έως 20 χρόνια, θα γνωρίζουμε περισσότερα. Αλλά μέχρι τότε δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι τα τατουάζ είναι ακίνδυνα.

Η έρευνα σχετικά με τα τατουάζ και το κίνδυνο για καρκίνο: ΕΔΩ

 

   

Πηγή: medscape.com (σε περιληπτική απόδοση)

 

πηγή:  mumdadandkids.gr

https://makkavaios.blogspot.com

 

Αγιοκατατάχθηκε ο π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης!

• 
  

Αγιοκατατάχθηκε ο π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης!

Του Αιμίλιου Πολυγένη

Χαρμόσυνα χτυπούν από σήμερα οι καμπάνες στην Ιερά Μητρόπολη Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης με τα νέα που έρχονται από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες της Romfea.gr το Οικουμενικό Πατριαρχείο, έκανε σήμερα, Τετάρτη 9 Ιουλίου 2025 αποδεκτό τον σχετικό φάκελο και ανέγραψε στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας τον Πρωτοπρ. Δημήτριο Γκαγκαστάθη.

Να σημειωθεί ότι η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, κατά τη συνεδρίαση αυτής τη 11η Μαρτίου 2025, είχε αποδεχθεί ομόφωνα την εισήγηση για την κατάταξη του μακαριστού πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Γκαγκαστάθη εις τας Αγιολογικάς Δέλτους της Εκκλησίας, και είχε υποβάλει σχετικό αίτημα προς την Α.Θ. Παναγιότητα, τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο.

Αναδημοσίευση από:
https://www.romfea.gr

https://www.impantokratoros.gr

 

Το άδειο κάρο κάνει τον πιο πολύ θόρυβο! (Διδακτικό κείμενο)

Ὁ Γεράσιμος, ἕνα παιδὶ τῆς Ε΄Δημοτικοῦ, εἶπε μιὰ μέρα στὸν πατέρα του:

«Μπαμπᾶ, ὁ Νῖκος, δὲν θὰ εἶναι πιὰ φίλος μου!…».

«Γιατί παιδί μου;». Τὸν ἐρώτησε ἐκεῖνος.

Τότε ὁ Γεράσιμος τοῦ εἶπε:

«Μὲ ἐνοχλεῖ μπαμπᾶ, ποὺ ὅλη τὴν ἡμέρα μιλάει γιὰ τὸν ἑαυτό του. Ὅτι τάχα εἶναι ὁ πιὸ δυνατὸς τῆς τάξης, ὅτι φοράει τὰ καλύτερα ἀθλητικὰ παπούτσια, ὅτι ἡ τσάντα του εἶναι τῆς πιὸ ἀκριβῆς μάρκας, ὅτι ἔχουν δικό τους σπίτι μὲ πισίνα, τέτοια!

Καὶ προχθὲς μοῦ εἶπε καὶ τὸ ἑξῆς:

“Γεράσιμε, ὅλη τὴν ἡμέρα μιλᾶμε γιὰ μένα. Τώρα ἂς μιλήσουμε καὶ γιὰ σένα. Λοιπόν, γιὰ πές μου πῶς σὲ νίκησα στὸ ἐπιτραπέζιο παιχνίδι ποὺ παίξαμε;”. Κατάλαβες μπαμπά;».

Τότε ὁ πατέρας του, τοῦ εἶπε:

«Ἔχεις δίκιο, Γεράσιμε, καὶ νὰ τὶ μοῦ θύμησες…

Κάποτε βάδιζα μὲ τὸν παπποῦ μου, ὅταν μὲ ρώτησε: “Πέραν ἀπὸ τὸ κελάηδημα τῶν πουλιῶν ἀκοῦς κάτι ἄλλο;”.

Τέντωσα τὰ αὐτιά μου καὶ ὕστερα τοῦ εἶπα:

“Ἀκούω, τὸ θόρυβο ἑνὸς κάρου!”.

“Αὐτὸ εἶναι, εἶπε ὁ παπποῦς μου. Εἶναι ἕνα ἄδειο κάρο”.

Τότε τὸν ἐρώτησα καὶ ἐγώ:

“Πῶς ξέρεις, παπποῦ, ὅτι τὸ κάρο εἶναι ἄδειο, ἀφοῦ δὲν τὸ ἔχεις δεῖ;”.

Ὁ παπποῦς μου, μοῦ εἶπε:

“Εἶναι εὔκολο νὰ γνωρίζει κανεὶς πότε ἕνα κάρο εἶναι ἄδειο παιδί μου… ἀπὸ τὸ θόρυβο ποὺ κάνει. Μάλιστα ὅσο πιὸ ἄδειο εἶναι τὸ κάρο τόσο μεγαλύτερο θόρυβο κάνει!”».

«Κατάλαβες, Γεράσιμε;».

«Ναί, μπαμπά μου, σὲ κατάλαβα πολὺ καλά. Καὶ δὲν θὰ ξεχάσω ποτὲ αὐτὸ ποὺ σοῦ εἶπε ὁ παπποῦς σου. Ὅτι, δηλαδή, “Τὸ πιὸ ἄδειο κάρο κάνει τὸν μεγαλύτερο θόρυβο!” ».

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΩΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΦΥΛΗΣ κ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ Β’

ΠΗΓΗ

https://simeiakairwn.gr

Καὶ ἄλλοι μάρτυρες στὴ Συρία

 

Καὶ ἄλλοι μάρτυρες στὴ Συρία

Ἡ ροὴ τοῦ αἵματος τῶν μαρτύρων στὴν παλαίφατη Ἐκκλησία τῆς Συρίας δὲν λέει νὰ σταματήσει. Παγκόσμια φρίκη καὶ ἀποτροπιασμὸ προκάλεσε ἡ πρόσφατη (22-6-2025) τρομοκρατικὴ ἐπίθεση στὸν ἱερὸ ναὸ τοῦ προφήτου Ἠλία στὴ Δαμασκὸ κατὰ τὴν ὥρα τῆς θείας Λειτουργίας, μὲ τὸν ὀδυνηρὸ ἀπολογισμὸ τῶν 25 νεκρῶν.
Κατὰ τὴν ἐξόδιο ἀκολουθία ὁ προκαθήμενος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιοχείας, Πατριάρχης κ. Ἰωάννης, «ἀπευθύνθηκε μὲ ἔντονο ὕφος στοὺς κυβερνῶντες τῆς Συρίας, ἀφήνοντας στὴν ἄκρη τὸ διπλωματικὸ κείμενο γιὰ νὰ μιλήσει ἀπὸ καρδιᾶς. Ὁ λόγος του ἦταν γεμάτος συγκίνηση, ὀργὴ καὶ κυρίως ἀγωνία γιὰ τὸ μέλλον τῶν Χριστιανῶν στὴ “νέα Συρία” ποὺ εὐαγγελίζεται ὁ πρώην τζιχαντιστὴς καὶ νῦν πρόεδρος Ἄχμαντ Ἂλ Σάρα. Ὁ Πατριάρχης... ἐπέρριψε εὐθύνες στὸν Σύρο ἡγέτη γιὰ τὴν ἀπουσία προστασίας τῶν πολιτῶν καὶ ἰδίως τῶν Χριστιανῶν, ἐνῶ τὸν ἐπέπληξε ἐπειδὴ δὲν ἐπισκέφθηκε τὸν τόπο τῆς τραγωδίας, ἀλλὰ περιορίσθηκε σ᾿ ἕνα τηλεφώνημα. “Οἱ Χριστιανοὶ εἴμαστε συστατικὸ στοιχεῖο αὐτῆς τῆς πατρίδας καὶ εἴμαστε ἐδῶ γιὰ νὰ μείνουμε, δὲν φεύγουμε”, τόνισε».
«Συγκλονιστικὴ ἦταν ἡ στιγμὴ ποὺ ὁ Πατριάρχης ἀναφέρθηκε στὴν ἡρωικὴ αὐτοθυσία τῶν τριῶν νεαρῶν πιστῶν, οἱ ὁποῖοι ἀντιλήφθηκαν τὸν δράστη λίγο πρὶν ἐνεργοποιήσει τὰ ἐκρηκτικὰ μέσα στὸν ναό. “Ὁ Γρηγόρης, ὁ Μπασὶρ καὶ ὁ Πέτρος – τοὺς γνώριζα προσωπικά – τὸν σταμάτησαν καὶ ἔπεσαν πάνω του. Δέχτηκαν νὰ γίνουν κομμάτια γιὰ νὰ σώσουν τοὺς ἄλλους. Ἔτσι ἔσωσαν, ὅπως εἰπώθηκε, περισσότερους ἀπὸ 250 ἀνθρώπους ποὺ βρίσκονταν μέσα στὴν ἐκκλησία ἐκείνη τὴ στιγμή. Αὐτὸς εἶναι ὁ λαός μας. Αὐτοὶ εἶναι οἱ ἥρωές μας”, εἶπε μὲ συγκίνηση».
«Οἱ Χριστιανοὶ τῆς Συρίας, ἀπὸ τρία ἑκατομμύρια ποὺ ἦταν πρὸ τοῦ ἐμφυλίου, ἔχουν μειωθεῖ σὲ μόλις ἕνα – μὲ τοὺς ἑλληνορθοδόξους νὰ ἀριθμοῦν περίπου 600.000. Σήμερα οἱ Χριστιανοὶ ἐπιβιώνουν μεταξὺ σφύρας καὶ ἄκμονος: Ἀπὸ τὴ μιὰ ἡ τρομοκρατία τζιχαν­τιστικῶν ὁμάδων ποὺ δροῦν ἀνενόχλητες στὴν ἐπαρχία· ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ καχυποψία τοῦ καθεστῶτος Σάρα, λόγῳ τῶν δεσμῶν τους μὲ τὸν Ἄσαντ. Τὴν ἐποχὴ τοῦ τελευταίου, ἡ χριστιανικὴ κοινότητα ἀπολάμβανε συνταγματικὰ κατοχυρωμένες ἐλευθερίες. Ἐκκλησιαστικοὶ κύκλοι φοβοῦνται ὅτι μετὰ τὴν εὐθεία ἐπίθεση τοῦ Πατριάρχη στὸν πρόεδρο καὶ τὴν ἀπουσία του ἀπὸ τὴν κηδεία, τὸ ρῆγμα μεταξύ τους θὰ βαθαίνει» (πηγές: «Kathimerini.gr» 29-6-2025, «Orthodoxia.info» 24-6-2025).
Οἱ μάρτυρες στὴν πολύπαθη Ἐκκλησία τῆς Συρίας πληθαίνουν. Τὸ αἷμα τους βοᾶ πρὸς τὸν Δικαιοκρίτη. Εἶναι βέβαιο ὅτι τὸ δένδρο τῆς πίστεως καὶ θεϊκῆς Χάριτος ἀρδεύεται καὶ αὐξάνει στὰ χώματα ἐκεῖνα, ποὺ τὰ λάμ­πρυναν ἀπὸ ἀρχαίων χρόνων ἁγιώτατες μορφὲς μαρτύρων, ἀσκητῶν καὶ ἱεραρχῶν. Ἐμεῖς ὅμως ποὺ ζοῦμε ἐδῶ ἕναν «ἀνέξοδο» Χριστιανισμό, καλούμαστε ἀφενὸς νὰ μὴν ξεχνοῦμε στὶς προσευχές μας τοὺς ἥρωες καὶ μάρτυρες ἀδελφούς μας τῆς Συρίας· καὶ ἀφετέρου ν᾿ ἀπαιτήσουμε θεσμικὰ ἀπὸ τὰ διεθνὴ κέντρα λήψεως ἀποφάσεων τὴν ἄμεση ἐφαρμογὴ μέτρων κατοχυρώσεως τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν καὶ τῆς ἀπρόσκοπτης λατρείας τοῦ Θεοῦ ἐκ μέρους τῶν ἑκατοντάδων χιλιάδων Χριστιανῶν τῆς Συρίας.

osotir

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr