.jpg)
Δευτέρα 16 Ιουνίου 2025
Σάββατο 14 Ιουνίου 2025
Η προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού που έχει αρχίσει να υλοποιείται στις μέρες μας…
Η προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού που έχει αρχίσει να υλοποιείται στις μέρες μας…
Υπάρχουν κάποιες προφητείες που αφορούν τους ιερείς, οι οποίες είναι πολύ συνταρακτικές. Αυτές είναι οι εξής:
«Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και οι ασεβέστεροι των όλων» [28(β) Αλβ].
«Θάρθη καιρός που δεν θα υπάρχη αυτή η αρμονία που είναι σήμερα μεταξύ λαού και κλήρου» (56 Καντ).
«Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και οι ασεβέστεροι των όλων» (57 Καντ).
«Ακούσατε, αδελφοί μου Χριστιανοί. Θάρθη καιρός, που δεν θα παρατηρείται αυτή η αρμονία που είναι σήμερα μεταξύ λαού και κλήρου. Όταν θα πηγαίνει ο πάπας σε σπίτι λαΪκού, μόλις θα φεύγει θα θυμιάζουν με θυμίαμα. Αν θα καθήση σε στρώμα μετά την αναχώρησίν του θα το τινάζουν. Αν θα συναντούν οι άνθρωποι κληρικόν στον δρόμον, θα γυρίζουν πίσω και δεν θα εξακολουθούν τον δρόμο τους» ((Καλ ΒΗ)28.
«Οι παπάδες θα χαλάσουν την θρησκεία» (ΜΤ)29 Εκφωνήθηκε στο Μέτσοβο.
Η 28(β) Αλβ και 57 Καντ επαναλαμβάνονται αυτολεξεί στις δύο συλλογές.
Η 56 Καντ εμπερικλείεται μέσα στην προφητεία Καλ ΒΗ· επαναλαμβάνεται σχεδόν αυτολεξεί και αφορά σε μια μελλοντική δυσαρμονία μεταξύ κλήρου και λαού.
Στις δύο αυτές προφητείες ο άγιος Κοσμάς ομολογεί ότι στην εποχή του υπήρχε αρμονία μεταξύ κλήρου και λαού.
Στην σημερινή μας εποχή δεν βλέπομε πολύ μεγάλη αρμονία μεταξύ κλήρου και λαού. Υπάρχει θα έλεγα μια μέση κατάστασι.
Η προφητεία 57 Καντ δίνει μια απάντησι στο γιατί δεν θα υπάρχει αρμονία μεταξύ κλήρου και λαού.
Γιατί «οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και οι ασεβέστεροι των όλων». Επόμενο είναι ένεκα τούτου να μην υπάρχη εμποστοσύνη των λαϊκών προς τους ιερείς τους.
Στην προφητεία μάλιστα Καλ ΒΗ διαγράφονται μερικές αντιδράσεις των λαϊκών:
«Όταν πηγαίνη ο παπάς σε σπίτι λαϊκού, μόλις θα φεύγη θα θυμιάζουν με θυμίαμα. Αν θα καθήση σε στρώμα, μετά την αναχώρησίν του θα το τινάζουν».
Οι λέξεις «θυμίαμα» και «θυμιάζουν» σημαίνει πως αυτοί που θα το κάνουν αυτό δεν θα έχουν χάσει την πίστι τους, αλλά θα έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στον ιερέα που τους επισκέφτηκε· ή πως με όσα άκουσαν και είδαν φοβήθηκαν οι πιστοί πως ο παπάς αυτός ακολουθείτο και ενεπνέετο από τον διάβολο και θυμίαζαν τον τόπο για να βγη έξω από το σπίτι τους μαζί με τον παπά κι ο διάβολος, να μην τους τον αφήση εκεί.
Σκανδαλίστηκαν απ’ όσα είδαν-άκουσαν και «τίναξαν τα ιμάτιά τους».
«Αν θα συναντούν οι άνθρωποι κληρικό στο δρόμο, θα γυρίζουν πίσω και δεν θα εξακολουθούν τον δρόμο τους». Φαίνεται ότι θα φοβούνται να τον χαιρετήσουν, για να μην ακούσουν κάτι που θα τους σκανδαλίση ή θα τους βλάψη. Ίσως πιστεύουν πως τρέχει κοντά σ’ ένα τέτοιο κληρικό ο διάβολος και αποφεύγουν την διαβολική ενέργεια, που θα βγαίνει από ένα τέτοιο κληρικό.
Όλες αυτές οι πράξεις δείχνουν πως οι λαϊκοί θάναι καλύτεροι από τους κληρικούς δεδομένου ότι στην προφητεία 57 λέγει πως οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και ασεβέστεροι των όλων.
Τέλος ο άγιος Κοσμάς προσθέτει και το χειρότερο σε μία άλλη προφητεία που εξεφώνησε στο Μέτσοβο:
«Οι παπάδες θα χαλάσουν την θρησκεία» (ΜΤ).
Κυρίως αυτή η προφητεία δικαιολογεί απόλυτα την αντίδρασι των λαϊκών έναντι του κλήρου. Αν αυτοί «χαλάσουν την θρησκεία», αλλοιώσουν τα δόγματα, διδάξουν άλλα δόγματα, ξένα της ορθοδόξου αληθείας, αν οικουμενιστικοποιήσουν την ορθοδοξία, αν δουν προσβάσεις αύριο και συμπορεύσεις προς τις απαιτήσεις του Αντιχρίστου, τι εμπιστοσύνη να έχουν σε τέτοιους κληρικούς οι πιστοί, που κείνα τα χρόνια θα πέση όλο το μένος του Αντιχρίστου και των οργάνων του πάνω στους πιστούς;
Εδώ όμως θέλω να διευκρινίσω κάτι:
Η προφητεία του αγίου Κοσμά δεν αφορά σ’ ολόκληρο τον κλήρο. Αφορά σ’ εκείνον που θα έχη σοβαρούς λόγους να μη τον αποδέχεται και να μη τον εμπιστεύεται ο πιστός λαός του Θεού.
Η Εκκλησία δεν θα μείνη ποτέ χωρίς κλήρο, διότι η ιερωσύνη, καίτοι δεν ανήκει στα τρία υποχρεωτικά Μυστήρια της Εκκλησίας (Βάπτισμα – Χρίσμα – Θεία Ευχαριστία), όμως χωρίς αυτήν δεν μπορεί να ζήση οργανικά η Εκκλησία (δεν μιλώ οργανωτικά και διοικητικά, αλλά μυστηριακά).
Και αν κατά τον καιρό του Αντιχρίστου η Εκκλησία ολογομελήση και μείνει το «λείμμα», μέσα σ’ αυτό θα υπάρχει και το «λείμμα» της ιερωσύνης. Αυτό το λείμμα των λαϊκών θάχη μεγάλη αρμονία με το λείμμα των ιερέων και θα παρουσιάζουν την ενότητα των μαθητών του Ουρανίου Βασιλέως.
Παρά ταύτα δυστυχώς θα εκπληρωθή η προφητεία αυτή. Τώρα δεν έχει εκπληρωθή. Απευχόμεθα τέτοια εκπλήρωσι. Αλλά και ο Άγιος δεν ήθελε ποτέ μια τέτοια αληθινή κατάστασι.
Πόσο νουθετούσε τους ιερείς για την προσωπική τους ζωή, για την αποστολή τους, για την κατάρτισί τους, αλλά και για τον πνευματικό τους καταρτισμό. Τους βοηθούσε να είναι άξιοι της αποστολής τους. Μιλούσε για την ευθύνη που έχουν για τις ψυχές των χριστιανών, τις οποίες συμβολίζουν οι φούντες του πετραχηλιού του ιερέως. Έλεγε ποια προσόντα πρέπει νάχουν εκείνοι που θα γίνουν ιερείς. Να είναι καθαροί σαν άγγελοι και να διαλέγουν καλές παπαδιές.30
Όταν εξεφώνησε αυτές τις προφητείες, κάποιοι κληρικοί δυσανασχέτησαν.31
–Άγιε μεγάλη προσβολή σε μας.
Και ο Άγιος απάντησε:
–Αμ εγώ τι είμαι; Δεν είμαι από την ιδικήν σας τάξιν; Σας λέγω πως αυτά δυστυχώς μια μέρα θα γίνουν.
Στην Γ’ διδαχή του ο Άγιος είπε και κάτι άλλο:
«Τον παλιό καιρόν οι άνθρωποι όταν ήθελαν να παιδεύσουν κανένα άνθρωπον, έκαναν όρκον και έλεγον να δώση ο Θεός να τον βάλη με τους ιερείς του 18ου αιώνος. Δια τούτο, αδελφοί μου, είναι δύσκολον την σήμερον να σωθούν πατριάρχες, αρχιερείς, ιερείς κ.λπ. Δια τούτο σας συμβουλεύω άγιοι ιερείς, τώρα που έχετε καιρόν, μετανοήσατε ίνα σωθήτε»32
Όμως ο Άγιος νουθετούσε τους λαϊκούς να σέβωνται και να αγαπούν τους ιερείς τους:
«Να τιμάτε τους ιερείς· κι αν τύχη ένας ιερεύς και ένας βασιλεύς, τον ιερέα να προτιμήσης· κι αν τύχη ένας ιερευς και ένας άγγελος, τον ιερέα θα προτιμήσεις, διότι ο ιερεύς είναι ανώτερος από τους Αγγέλους… Εγώ έχω χρέος όταν απαντήσω ιερέα να σκύψω να του φιλήσω τα χέρια και να τον παρακαλέσω να παρακαλή τον Θεόν δια τας αμαρτίας μου. Διότι όλος ο κόσμος να παρακαλέση τον Θεόν δεν δύνανται να τελειώσουν (= τελέσουν) τα Άχραντα Μυστήρια, και ένας ιερεύς, έστω και αμαρτωλός, δύναται με την χάριν του Αγίου Πνεύματος να τα τελειώση»33
Βλέπομε λοιπόν ποιες ήταν οι πεποιθήσεις του αγίου Κοσμά για την ιερωσύνη.
Όμως η προφητεία είναι ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, η οποία «βρύει προφητείας»34 Όλους μας θλίβει η προφητεία αυτή.
Όπως σημείωσα και ανωτέρω μέχρι τώρα η προφητεία δεν επαληθεύτηκε, αλλά όμως στον ορίζοντα τα νέφη σκοτινιάζουν.
Σκοπός του παρόντος βιβλίου δεν είναι ο σκανδαλισμός των πιστών και δεν θεωρώ απαραίτητο και σωστό να επαναλάβω καταστάσεις είτε ψευδείς, συκοφαντικές, φανταστικές είτε και αληθινές, που τα ΜΜΕ προβάλλουν κάθε τόσο δια τον κλήρο. Δεν μπορώ όμως να αποσιωπήσω μερικές καταστάσεις που προδιαγράφονται στον ορίζοντα.
Και πάλι υπογραμμίζω πως αυτά δεν αφορούν το σύνολο των ιερέων. Οι πειρσσότεροι ιερείς στέκονται καλά. Τα νέφη αυτά που σκοτεινιάζουν είναι:
Εκκοσμίκευσι πολλών ιερέων, τάσι αποστασιωποιήσεως εκ των ιερών κανόνων, εκσυγχρονισμοί. Κάποιοι ιερείς διαμαρτύρονται δια τα ράσα τους και θέλουν να μη φορούν ράσα. Τα καλυμμαύκια τους είναι «ανθυγιεινά» (!) Άλλοι λέγουν πως τα ράσα γίνονται εμπόδιο στους νέους για να γίνουν ιερείς… (Αν κάποιον εμποδίζη το ράσο στο να γίνη κληρικός, βεβαίως και δεν πρέπει να γίνη, γιατί δεν θέλει να σηκώση σταυρό).
Άλλοι ζητούν «ανακαίνησι» ιερών Ακολουθιών και Θείας Λειτουργίας. Έχουν φαίνεται την εντύπωση πως οι πιστοί έχουν ανάγκη από άνεσι και όχι από παράδειγμα…
Περίπτωσι υποστηρίξεως κληρικού (έχει γίνει πασίγνωστο) προγαμιαίων σχέσεων· περίπτωσι αναβιώσεως εικονομαχίας από κληρικό (πάλι πασίγνωστη περίπτωσι που εθορύβησε το χριστεπώνυμο πλήρωμα).
Διαθρησκειακές διασκέψεις, οικουμενιστικές ολισθήσεις, προωθήσεις και επηρεασμοί του ακατήχητου ποιμνίου προς τον Οικουμενισμό.
Προωθήσεις προς το Βατικανό. Περαιτέρω κίνδυνοι. Διάλογοι άνευ νοήματος, ένεκα ελλείψεως μετανοίας των αιρετικών («Οι παπάδες θα χαλάσουν την θρησκεία»). Ιδού το νόημα της προφητείας. Τάσεις Διακοινωνίας (intercommunio).
Ηθική κατάπτωσι (με την διττή έννοια) ωρισμένων. Ζητούν δεύτερο γάμο δια τους κληρικούς.
Έλλειψι προσοχής.
Πολλοί χριστιανοί σκανδαλίζονται και δεν θέλουν στην ενορία τους, που πρέπει να είναι η πνευματική φωλιά τους, αλλά καταφεύγουν σε άλλες ενορίες και αλλάζουν πνευματικούς.
Δεν τηρούν ωρισμένοι πνευματικοί τους ιερούς κανόνες της Εκκλησίας δια τις εξωγαμικές σχέσεις και επιτρέπουν στους αμαρτάνοντες να κοινωνούν.
Εξωστρέφεια αντί ενδοστρέφειας.
Περί όλων τούτων πολλά έχουν γραφεί και απ’ όλα τούτα πολλοί έχουν σκανδαλισθή και απογοητευθή. Βλέπομε εξ αυτών να σταματάη η εμπιστοσύνη των πιστών και προδιαγράφονται τα δεινά της προφητείας 28(β) Αλβ – 56 Καντ – 57 Καντ – Καλ ΒΗ -ΜΤ.
28. Συλλογή Καλιβοπούλου, περιοδ. Η Β. Ήπειρος, τεύχ. 18, σελ. 12-13. -Η Προφητεία αυτή δεν έχει συμπεριληφθή στην συλλογή του που δημοσίευσε το Λεύκωμα Β’ -Η Δρόπολις. Γι’ αυτό την καταχωρώ χωρίς αριθμό Καλ ΒΗ.
29. Ο Μιχάλης Τρίτος αναφέρει την προφητεία αυτή σε υποσημ. 38, σελ. 76 του βιβλίου του «Κοσμάς ο Αιτωλός», την οποία του γνώρισε ο συγγραφεύς-ζωγράφος Γεώργ. Πλάταρης με επιστολή του προς αυτόν (της 20/10/1993), την οποία του είχε αναφέρει μαζί με κάποιες άλλες, ο αείμνηστος αρχιμ. Μόδεστος Πέρτσαλης (1889-1954) και ότι είχαν εκφωνηθή στο Μέτσοβο.
30. Ευθυμίας Μοναχής. Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, κεφ.: Του Κυρίου συνεργώντος… σελ. 103 κ.ε., Διδαχές Γ’, Ζ’ κ.λπ. – Γ’ Διδαχή, ε.α., σελ. 225.
31. Πληροφορία Γ. Καλυβολούλου, περιοδ. «Η Βόρεια Ήπειρος», ε.α.
32. Διδαχή Γ’, ε.α., σελ. 226
33. Διδαχή Γ’, ε.α., σελ. 225
34. Τροπάριο εις τον Εσπερινό της Πεντηκοστής: «Πάντα χορηγεί…»ΕΥΘΥΜΙΑΣ ΜΟΝΑΧΗΣΗγουμένης της Ι. Μονής Αγ. Κοσμά του Αιτωλού, Μεγαδένδρου ΘέρμουΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑΕδόσεις Ι. ΜΟΝΗΣ ΑΓ. ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ, ΑΘΗΝΑΙ, 2004
https://simeiakairwn.gr
Παρασκευή 13 Ιουνίου 2025
Με δήμευση κινδυνεύει η Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης του Σινά!
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙA ΕΝΩΣH ΘΕΟΛΟΓΩΝ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
«Με δήμευση κινδυνεύει η Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης του Σινά!»
Σε δικαστική απόφαση κατέληξε, στις 28 Μαΐου, η δικαστική δίωξη του Αιγυπτιακού Κράτους εναντίον της Ιεράς Μονής της Αγίας Αικατερίνης του Σινά, που ξεκίνησε το 2012, όταν στην εξουσία βρισκόταν ακόμη η οργάνωση του Σουνιτών Ισλαμιστών με το όνομα: «Αδελφοί Μουσουλμάνοι».
Ολοφάνερο πλέον είναι ότι υπάρχουν και βρίσκονται σε εξέλιξη σχέδια ανατροπής του ιδιοκτησιακού status quo της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης του Σινά, με κύριο στόχο τη δήμευση της περιουσίας της, τη σταδιακή έξωση των Μοναχών και τη μετατροπή της Μονής σε Μουσείο και τουριστικό θέρετρο και μάλλον, αργότερα, σε Τζαμί.
Αν και αναμένονται ακόμη οι τελικές θέσεις της Αιγυπτιακής Πολιτείας και τα αποτελέσματα των προσεχών συνομιλιών Αιγύπτου - Ελλάδας, ολόκληρη η πολιτική και εκκλησιαστική ηγεσία της Ελλάδας, εξέφρασε τον αποτροπιασμό και την έκπληξή της για τις ανέλπιστες δικαστικές αποφάσεις των Αιγυπτιακών δικαστηρίων, οι οποίες, μάλιστα, έρχονται σε αντίθεση με τις πολύ πρόσφατες δημόσιες διαβεβαιώσεις, για τη Μονή, του σημερινού Προέδρου της Αιγύπτου κ. Σίσι, κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, σύμφωνα με τις οποίες δεν επρόκειτο να αλλάξει κάτι από το έως τώρα υπαρξιακό ιδιοκτησιακό και λειτουργικό καθεστώς της Μονής.
Μάλιστα, είναι γνωστό ότι εδώ και καιρό διεξαγόταν ανάμεσα στην ελληνική και αιγυπτιακή πολιτική ηγεσία ένας εξωδικαστικός διακανονισμός, ο οποίος αναμενόταν, με συμφωνία και των δύο πλευρών, πως θα ρύθμιζε, θετικά, όλα τα σχετικά με η Μονή θέματα που είχαν δημιουργηθεί. Ωστόσο, αν και είχαν καταλήξει σε συμφωνία, ανάμεσα στις δύο χώρες, ο διακανονισμός, για άγνωστους λόγους, δεν υπογραφόταν, από την πλευρά των Αιγυπτίων και χρονοτριβούσε η ολοκλήρωσή του, ίσως, διότι αναμενόταν η σχετική απόφαση του δικαστηρίου.
Δυστυχώς, όμως, οι Αιγύπτιοι δικαστές, χωρίς κανένα σεβασμό στην μακρόχρονη πνευματική και πολιτισμική κληρονομιά του καθεστώτος της Ιεράς Μονής και στη θρησκευτική ελευθερία του Αρχιεπισκόπου Ηγουμένου και των Μοναχών της Μονής, αποφάσισαν, αυταρχικά και βίαια, να αφήσουν χωρίς περιουσία τη Μονή και να καταδικάσουν, την ίδια την Ιστορία, τον Πολιτισμό και τη θρησκευτική ετερότητα που υπήρχε για (15) αιώνες, δείχνοντας την αντίθεσή τους στην φιλειρηνική πορεία και συνεργασία, που είχε επιλεγεί, γενικά, ως τρόπος αναπτύξεως των σχέσεων ανάμεσα στους δύο λαούς.
Βέβαια, η γλωσσική και νοηματική ερμηνεία των ανακοινώσεων του ΥΠΕΞ και της Προεδρίας της Αιγύπτου δείχνουν ολοκάθαρα ότι γίνεται προσπάθεια να καλυφθεί η αλήθεια των δικαστικών αποφάσεων, καθώς σε αυτές γίνεται μεν λόγος για διατήρηση του «θρησκευτικού καθεστώτος» και της χρήσης μόνον της Μονής και της περιουσίας της, αλλά αποσιωπάται το πιο σημαντικό, το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Και τούτο είναι σαφές από το ότι η μεν Προεδρία κάνει λόγο «για διατήρηση του μοναδικού και ιερού θρησκευτικού καθεστώτος της Μονής της Αγίας Αικατερίνης και για αποτροπή της παραβίασής του», το δε υπουργείο Εξωτερικών της Αιγύπτου, τονίζει ότι «η πρόσφατη δικαστική απόφαση ρυθμίζει το νομικό καθεστώς της μονής και διασφαλίζει την ιερότητά της». Διευκρινίζει, μάλιστα, ότι «η Μονή της Αγίας Αικατερίνης, οι συνδεδεμένοι με αυτήν αρχαιολογικοί χώροι, η πνευματική αξία, η θρησκευτική σημασία και τα συνδεδεμένα με τη Μονή νεκροταφεία δεν παραβιάζονται και ότι διασφαλίζεται η ιερότητα του νομικού καθεστώτος της μονής, αναγνωρίζεται η πνευματική και θρησκευτική της αξία και εγκρίνεται το συνεχιζόμενο δικαίωμα των μοναχών του μοναστηριού να συνεχίσουν να κάνουν χρήση των θρησκευτικών και αρχαιολογικών χώρων της ευρύτερης περιοχής».
Εάν, όμως, ισχύουν οι πληροφορίες, σχετικά με τις Αιγυπτιακές δικαστικές αποφάσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, οι Αιγύπτιοι δημεύουν τη Μονή και την περιουσία της και αφήνουν στον αέρα, με την απώλεια της ιδιοκτησιακής του υπόστασης, ένα τέτοιο παγκόσμιου πολιτισμικού κύρους Μνημείο, που δηλώνει σαφώς κάποιες προθέσεις οριστικής κατάργησης, στο μέλλον, της λειτουργίας του, καθώς θα βρίσκεται πλέον στο πλαίσιο του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της Αιγύπτου. Η μέθοδος αυτή, άλλωστε, είναι γνωστή στην ελληνική ιστορία καθώς έχει εφαρμοστεί άπειρες φορές στο παρελθόν σε βάρος της Ελλάδας και των Ελλήνων.
Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, εκφράζει τη βαθύτατη θλίψη και απογοήτευσή της, καθώς διαπιστώνει ότι σταδιακά ένα προς ένα, τα πλέον γνωστά παγκοσμίως Ιστορικά Μνημεία της Ορθοδοξίας διώκονται, δεν γίνονται σεβαστά, ως προς την ιστορική τους πατρότητα, τον πνευματικό σκοπό ιδρύσεώς τους και την μακρόχρονη διαδρομή τους στην υπηρεσία της Ορθοδόξου Πίστεως και αποδυναμώνονται τα τελευταία χρόνια, με ποικίλες κεκαλυμμένες μεθόδους, μετατρεπόμενα, σταδιακά, σε Μουσεία - Τζαμιά!
Οι μνήμες του ελληνικού ιστορικού παρελθόντος, επιβεβαιώνουν τη χρήση παρόμοιων άδικων και, συνήθως, προειλημμένων δικαστικών αποφάσεων! Αν λάβει υπόψη κάποιος τον χρόνο και τα πρόσωπα που ξεκίνησαν τη δικαστική δίωξη στην Αίγυπτο εναντίον της Μονής, δεν μπορεί να αρνηθεί ότι δυστυχώς και η παρούσα δίωξη διατηρεί κάποια από τα χαρακτηριστικά των διώξεων του παρελθόντος.
Φαίνεται, επομένως, ότι επιχειρείται να γίνει ακόμη μια «άλωση» σε βάρος της Ορθοδοξίας και της Ελλάδας, όπως τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και να καταστεί η Μονή ένα ακόμη θύμα πολιτικών διεργασιών και δικαστικών αποφάσεων.
Όλοι οι Έλληνες, βρίσκονται σε ανησυχία και αγωνία, καθώς αισθάνονται ότι κινδυνεύει η αρχαιότερη στην οικουμένη και σε πλήρη λειτουργία και δράση ζώσα χριστιανική Μονή, με μία από τις παλαιότερες και πλέον αξιόλογες σε Παπύρους, χειρόγραφα, έγγραφα και βιβλία ανοιχτές Βιβλιοθήκες παγκοσμίως, με μια από τις πολυτιμότερες συλλογές παλαιών φορητών εικόνων στην υφήλιο, ένα αναγνωρισμένο Μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτισμικής Κληρονομιάς (UNESCO).
Ευχόμαστε να μην ισχύει τίποτα από όσα συμβαίνουν στην Αίγυπτο εναντίον αυτού του τεράστιου σε αξία και σημασία ελληνορθόδοξου Μνημείου.
Συνειδητοποιώντας το μέγεθος της θεολογικής, πνευματικής και συμβολικής αξίας της Θεοβάδιστης Μονής του Σινά, τα μέλη της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων, ζητούμε με στεντόρεια φωνή, από την Ελληνική Πολιτεία, να κάνει ό, τι είναι δυνατό για να μην ισχύσει τίποτα από τις άδικες και άτοπες αποφάσεις της Αιγυπτιακής δικαστικής εξουσίας, οι οποίες δεν καταλύουν απλώς το παγκόσμιο δίκαιο, αλλά έρχονται σε αντίθεση με τη θρησκευτική ελευθερία και τις πολιτισμικές αρχές που ισχύουν σε όλη την οικουμένη.
Ευελπιστούμε ότι η φιλική προς όλους μας χώρα της Αιγύπτου θα σεβαστεί τις φωνές όλων των ορθοδόξων Ελλήνων με κορυφαία την έκκληση του Παναγιωτάτου Οικουμενικού μας Πατριάρχη, κ. Βαρθολομαίου: «Οι αιώνες εσεβάσθησαν την Μονήν του Σινά. Ας την σεβασθή σήμερον και η Αίγυπτος, ως μία πολιτισμένη και ευνομουμένη χώρα, σεβομένη τας θρησκευτικάς ελευθερίας και τα ανθρώπινα δικαιώματα γενικώς».
Tο ΔΣ της Ένωσης
https://www.impantokratoros.gr
Πέμπτη 12 Ιουνίου 2025
Η παραφύσιν φυσιολογική ζωή μας
Η παραφύσιν φυσιολογική ζωή μας
Όταν κάποιος έχει μία προσεκτική ζωή, μία καθαρή ζωή, λέγουν οι λοιποί ότι είναι άνθρωπος αφύσικος, ζει παρα φύσιν, ζει μία ανώμαλη ζωή.
Όταν όμως ο άνθρωπος ζει ζωή μέσα στην αμαρτία, τότε λέγει ο κόσμος ότι έχει μία φυσιολογική ζωή, επειδή έτσι ζούνε οι πολλοί.
Διαστρέφουν έτσι κάθε τι, δημιουργούν μέσα στον άνθρωπο λογισμούς διαστροφής, τα κριτήρια χάνονται, τα νοήματα σκοτίζονται. Ο άνθρωπος εγκλωβίζεται με την βοήθεια του κόσμου, των φίλων, των συγγενών μέσα στον λαβύρινθο της εμπάθειας, του δαιμονισμού.
Φυλακίζεται στην αμαρτία αλλά παθαίνει και κάτι ακόμα. Πάνω στις πληγές του κι άλλες πληγές έρχονται.
Γίνεται η ζωή του ένας φαύλος κύκλος με πτώσεις και αμαρτίες. Χάνεται ο Θεός, χάνεται ο εαυτός του. Το μόνο που μένει είναι το κυνηγητό των επιθυμιών, η ικανοποίηση των ηδονών.
Και περνά ο χρόνος έτσι και ο άνθρωπος πλέον δεν πιστεύει ότι υπάρχει ελπίδα ανόρθωσης, παραδίνεται· γι’αυτό και συνθηκολογεί με την ζωή, με τη ραθυμία του, με την συμβατικότητά του, με τον ύπνο, με το φαγητό, με τη σάρκα, με τα πάθη, με το σκοτάδι.
Πολλές φορές θέλουμε να σηκωθούμε, να μετανοήσουμε, όχι με την έννοια απλά της εξομολογήσεως, αλλά της ριζικής μεταστροφής μας, να πούμε σε όλους «φτάνει, ως εδώ», να φωνάξουμε στον Θεό «ελέησόν με», μα το νιώθουμε πολύ δύσκολο, βαρύ ακόμα και επικίνδυνο, γιατί συνηθίσαμε την ασφάλεια της μαλθακότητάς μας, της απραξίας μας, συνηθίσαμε την οσμή των πληγών μας, συνηθίσαμε να ζούμε όπως οι πολλοί μέσα σ’αυτό το νεκροταφείο που λέγεται «φυσιολογική ζωή».
Και το λυπηρό δεν είναι ότι γινόμαστε σκλάβοι της αμαρτίας, αλλά πλέον δεν θέλουμε να σηκωθούμε φοβούμενοι τις συνέπειες που θα φέρει αυτή η πνευματική ανταρσία μας.
Έτσι κατάντησε ο κόσμος να ζει μέσα στην άγνοια, την αδιαφορία.
Τέτοιοι είμαστε σχεδόν όλοι, ακόμα και όταν δεν το καταλαβαίνουμε· προ πάντων όμως όταν πιστεύουμε, χωρίς καμία αμφιβολία, ότι αυτό δεν συμβαίνει σε μας.
Μα ακόμα ελπίζω, και ο κάθενας μας πρέπει να ελπίζει γιατί όπως λέγει και ο απ. Παύλος όπου «πλεόνασε η αμαρτία, υπερπερίσσεψε η Χάρις”.
Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που βλέποντάς τους, ανάβει μέσα σου η σπίθα της μετάνοιας, της ελπίδας, της ανάστασής σου.
Και αυτοί μπορεί να είναι ο γείτονάς σου, ένας φίλος σου, ο/η συζυγός σου, ένας μοναχός, ο ιερέας της ενορία σου, ένας άγνωστος στον δρόμο, το παιδί σου.
Πρέπει όμως να γίνει αυτό το “κλικ” μέσα σου, να πάρεις απόφαση εσύ ο ίδιος, εσύ η ίδια.
Και τότε το μαύρο φως που θωρείς γίνεται λευκό και διαυγές και πλέον μπορείς να δεις καθαρά, να σκεφτείς ορθά, να πράξεις θεάρεστα. Χωρίς να υπολογίζεις κοσμικά διότι αν το κάνεις αυτό δεν μπορείς να φτάσεις στα υπερκόσμια.
Και τότε αν και λαβωμένος διψάς για ζωή, μιας ζωής υπερφυσικής που μυρίζει Θεό. Και πλέον καταλαβαίνεις ότι τελικά το υπερφύσιν είναι το φυσικό του ανθρώπου, και το θεωρούμενο από τους πολλούς φυσικό είναι το παραφύσιν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)