Εορτολόγιο

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Γιατί ἡ μία ἀληθινή Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη;

Γιατί ἡ μία ἀληθινή Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη;


 


2.Γιατί ἡ μία ἀληθινή Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη; (σελ.144-149)

α. Εἶναι ἡ ἴδια ἡ «Πρώτη Ἐκκλησία»
Διότι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἴδια «ἡ Πρώτη Ἐκκλησία» τῶν πρώτων ἀποστολικῶν χρόνων. Δέν ἔχει ἀλλάξει ἀπολύτως τίποτε ἀπό τότε, οὔτε στό δόγμα, οὔτε στό ἦθος, οὔτε στή παράδοσή της. Γι’ αὐτό ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν εἶναι μία «ἐκκλησία» ἀνάμεσα σέ πολλές ἄλλες, ἀλλά εἶναι «ἡ μία Ἐκκλησία», ἡ μοναδική.

·        Διότι διατηρεῖ ἀνόθευτη καί αὐθεντική τή διδασκαλίατοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῶν ἁγίων ἀποστόλων καί τῶν θεοφόρων Πατέρων.
·        Διότι διατηρεῖ ἀναλλοίωτη τήν Ἱερά Παράδοση τῶν πρώτων χριστιανικῶν χρόνων.
Μόνο αὐτή ἔχει ἀκριβῶς τήν ἴδια πίστη, τήν ἴδια παράδοση, τό ἴδιο ἦθος καί δόγμα. Γι’ αὐτό μέ ἱερή καύχηση τό ὁμολογεῖ: «Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων».
Ἄλλωστε μέσα στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία 2.000 χρόνων κάθε φορά πού οἱ ἱεροί Πατέρες συγκαλοῦσαν ἱερές Συνόδους γιά νά καταδικάσουν τούς αἱρετικούς καί νά διατυπώσουν τά ὀρθόδοξα δόγματα, πάντοτε ξεκινοῦσαν μέ τή φράση «ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις Πατράσι», δηλαδή «ἀκολουθώντας πιστά τή διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων»· γιά νά δηλώσουν σαφῶς τήν ἑνότητα καί τή συνέχεια τῆς μίας Ἐκκλησίας στήν ὁποία ὑπάρχει ἡ χάρις καί ἡ ἀλήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

β. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὁ χῶρος τῆς ἐμπειρίας τοῦ Θεοῦ, ὁ δρόμος πρός τόν ἁγιασμό καί τή θέωση
Γιά νά κατανοήσουμε ὅμως αὐτήν τήν ἀλήθεια, θά πρέπει νά κάνουμε μερικές ἐπισημάνσεις.
1.Ἡ κοινωνία μέ τόν Θεό δέν εἶναι μιά συναισθηματική κατάσταση ἤ μιά ἀφηρημένη ἰδέα· οὔτε ἡ σχέση μας μέ τόν Θεό περνάει ἀποκλειστικά ἀπό τό νοῦ. Ὁ Θεός εἶναι συγκεκριμένος, προσωπικός, μοναδικός, μέ τόν Ὁποῖο ἐρχόμαστε σέ προσωπική κοινωνία, ζοῦμε μαζί Του καί ζεῖ μαζί μας. Γευόμαστε τή χαρά τῆς παρουσίας Του. Ἀκοῦμε τά βήματά Του στή ζωή μας. Αἰσθανόμαστε τή χάρη Του νά πλημμυρίζει τή ζωή μας.
2.Ζοῦμε λοιπόν τόν Χριστό δέν σημαίνει μόνο ὅτι ἀκοῦμε ὡραῖα λόγια γι’ Αὐτόν ἤ διαβάζουμε θρησκευτικά βιβλία. Αὐτό τό κάνουν καί οἱ αἱρετικοί. Ζοῦμε τόν Χριστό σημαίνει κάτι ἀσυγκρίτως ἀνώτερο. Σημαίνει ὅτι αἰσθανόμαστε μυστικῶς καί μυστηριακῶς τήν παρουσία Του μέσα μας νά μεταμορφώνει καί νά καθαγιάζει τή ζωή μας. Αἰσθανόμαστε τή χάρη Του νά πλημμυρίζει τήν καρδιά μας καί νά συνεγείρει ὅλη τήν ὕπαρξή μας. Καί μετέχουμε καθημερινά στό φῶς Του, στήν ἀγάπη Του.
Αὐτή λοιπόν τήν ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ μποροῦμε νά τή ζήσουμε μόνο μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Διότι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας δέν εἶναι μόνο ἡ μοναδική Ἐκκλησία πού διαφύλαξε τήν ἀληθινή πίστη, ὅπως τήν παρέλαβε ἀπό τόν Κύριο, τούς Ἀποστόλους, τούς ἁγίους Πατέρες. Ἀλλά εἶναι ἡ μοναδική δυνατή ἐμπειρία τῆς ἁγιότητος, εἶναι ὁ μοναδικός δρόμος πρός τήν «κατά χάριν» θέωση.

Διότι μόνο μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μπορεῖ νά γίνει κανείς ἅγιος.
Καί αὐτό συμβαίνει, διότι μόνο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ὁ Χριστός μᾶς ἀποκαλύπτει τόν ἑαυτό Του καί ἐμεῖς ἀπολαμβάνουμε τήν ὑπερκόσμια παρουσία Του. Μαθαίνουμε βιωματικά τί σημαίνει ζωή καί κοινωνία μέ τό Θεό.
Μέσα σ’ αὐτό τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας μποροῦμε νά ζήσουμε ἀληθινά τή ζωή τοῦ Χριστοῦ.

γ. Πῶς ὅμως μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία βιώνουμε τή γνήσια ἐμπερία τοῦ Θεοῦ;
Πῶς μποροῦμε νά ζήσουμε τή ζωή τοῦ Χριστοῦ;
Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί γευόμαστε τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ μέσα τήν Ἐκκλησία μέ τρόπο μοναδικό.
·        ζοῦμε τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ μέσα στή θεία λατρεία, τήν προσευχή, τήν πνευματική μελέτη·
·        ἐπικοινωνοῦμε μέ τόν Χριστό μας, τούς ἁγίους μας καί τούς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ·
·        ὁ Χριστός πλημμυρίζει τήν ψυχή μας μέ τή χάρη Του μέσα στά ἱερά Μυστήρια·
·        ὁ Χριστός μέ τό τίμιο Αἷμα Του καθαρίζει τήν ψυχή μας ἀπό τίς ἁμαρτίες μας στό ἱερό Μυστήριο τῆς ἱερᾶςἘξομολογήσεως·
·          μᾶς προσφέρει τό τίμιο Σῶμα Του καί τό πανάγιο Αἷμα Του καί ἑνώνεται μαζί μας στό Μυστήριο τῆς θείας Κοινωνίας·
·        μᾶς προσφέρει κάθαρση, ἁγιασμό·
·        μᾶς προσφέρει εἰρήνη, χαρά καί πληρότητα στίς ψυχές μας·
·        μᾶς καλεῖ στή «κατά χάριν» θέωση·
Βέβαια ὅλα αὐτά δέν συντελοῦνται αὐτόματα.
·        Γιά νά ἔχουμε ἐμεπρία τῆς γλυκύτητος τῆς θεϊκῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, πρέπει νά ἀγωνιζόμαστε νά γίνουμε ἄνθρωποι ἀρετῆς καί χάριτος.
Γιά νά σκηνώσει μέσα μας ὁ Χριστός καί νά Τόν βλέπουμε μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς μας, θά πρέπει:
·        νά μισήσουμε τήν ἁμαρτία·
·        νά καταπολεμοῦμε καθημερινά τά πάθη μας·
·        νά ἀγωνιζόμαστε νά γίνουμε «καθαροί τῇ καρδίᾳ» βοηθούμενοι ἀπό τή χάρη τῶν Μυστηρίων·
·        νά εἶναι καί ἡ ζωή μας σύφμωνη μέ τίς ἅγιες ἐντολές τοῦ Θεοῦ·
·        νά ἀγαπήσουμε τόν Χριστό περισσότερο ἀπ’ ὅτιδήποτε ἄλλο στόν κόσμο·
·        νά ζητοῦμε καθημερινά ἀπό τόν Κύριο νά φωτίζει τά σκοτάδια τῆς ψυχῆς μας καί νά σκηνώνει μέσα στήν ψυχή μας.


Μάριος Ν. Δομουχτσῆς
Σέ ποιόν Θεό νά πιστέψω;
  (144-147)
Ἔκδοση Πέμπτη
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΑΘΗΝΑ 2013

Πηγή: http://makkavaios.blogspot.gr/

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016

"Ο πρώτος και μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου είναι ο λογισμός του… όταν τον εμπιστεύεται

"Ο πρώτος και μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου είναι ο λογισμός του… όταν τον εμπιστεύεται


γ. Εφραίμ Κατουνακιώτης


http://tostavroudaki.blogspot.gr/

Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

Το κακό μεταδίδεται τόσο εύκολα, όσο μιά κολλητική αρρώστια

Το κακό μεταδίδεται τόσο εύκολα,

 όσο μιά κολλητική αρρώστια


Στάρετς Παρθένιος της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου


 Το κακό μεταδίδεται τόσο εύκολα, 
όσο μιά κολλητική αρρώστια. 
Άν συναναστρέφεσαι συχνά με ανθρώπους 
που φλυαρούν, που συκοφαντούν,
 που αγαπούν τα κοσμικά πράγματα, 
τότε και σύ χωρίς να το καταλάβεις, 
θα πέσεις στα ίδια πάθη. 
 Και αντίθετα, αν συναναστρέφεσαι
 με ανθρώπους πνευματικούς 
και φίλους της προσευχής, 
τότε οι αρετές τους θα 
μεταδοθούν και σ' εσένα.

Πηγή: http://proskynitis.blogspot.gr/

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

ΠΑΝΤΟΥ ΘΕΛΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ… (π. Ανδρέας Κονάνος)

ΠΑΝΤΟΥ ΘΕΛΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ… (π. Ανδρέας Κονάνος)

ΠΑΝΤΟΥ ΘΕΛΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ…

Είτε πας σε μοναστήρι,
είτε μείνεις μόνος,
είτε παντρευτείς,
όποιο δρόμο κι αν διαλέξεις, 
αν δεν κάνεις δουλειά μέσα σου,
δεν αλλάζει τίποτε ουσιαστικά!
Όπως ήσουν,
έτσι και θα μείνεις για πάντα. 


Κάνω δουλειά μέσα μου, θα πει:
σταδιακή βύθιση
στα άδυτα της ψυχής
με ειλικρίνεια και αλήθεια.
Αυτογνωσία, προσευχή,
αλλαγή σκέψεων και συνηθειών,
όπου αυτό είναι αναγκαίο,
ώστε η συμβίωση να γίνει πιο λειτουργική.
Λείανση του χαρακτήρα
όπου υπάρχουν γωνίες
ή νοσηρότητες, εμμονές ή μανίες,
και άλλες ψυχολογικές επιβαρύνσεις.
Επαφή με τα άγια και θεραπευτικά Μυστήρια
του Χριστού,
για να μη γίνω ο ίδιος
"μυστήριος" και παράξενος.

Αυτό εννοούμε όταν λέμε "δουλειά".
Πρόκειται για διαδικασία
που θέλει και λίγο αίμα,
κι όχι μόνο video games
στον καναπέ.


 (π. Ανδρέας Κονάνος)

Πηγή: http://anthologioxr.blogspot.gr/

Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

Η ιδιοτελής ευχαριστία ''προσβάλλει''τον Θεό

Η ιδιοτελής ευχαριστία ''προσβάλλει''τον Θεό

Άγιος Νικόλαος Βελιµίροβιτς

 

Κάποιοι ἔχουν τήν συνήθεια νά εὐχαριστοῦν τό Θεό µόνο τότε πού ὁ Θεός τούς δίνει, ἀλλά ὄχι καί ὅταν ὁ Θεός τούς παίρνει. 
 Τόν εὐχαριστοῦν µόνο ὅταν τούς “χαϊδεύει”, καί ὄχι ὅταν τούς τιµωρεῖ. 
Ἐπίσης Τόν εὐχαριστοῦν µόνο ὅταν ὁ Θεός σάν γιατρός ἐπουλώνει τίς πληγές τους καί ὄχι ὅταν µέ κοφτερό µαχαίρι ἀφαιρεῖ τό µολυσµένο ἱστό ἀπό τό σῶµα τους. 

 Τέτοια ἰδιοτελῆ εὐχαριστία προσβάλλει τόν Θεό. Ὁ Θεός προνοεῖ πάντα γιά τό δικό µας καλό, γιά τή δική µας αἰώνια σωτηρία, καί ὅταν µᾶς “χαϊδεύει” καί ὅταν µᾶς τιµωρεῖ. 

  Ἐµεῖς λοιπόν σάν νοήµονα ὄντα πού εἴµαστε, εἶναι καλό νά εὐχαριστοῦµε τό Θεό πάντοτε καί γιά ὅλα, ὅπως παροτρύνει καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος: “Νά εὐχαριστεῖτε πάντοτε καί γιά ὅλα τό Θεό καί Πατέρα στό ὄνοµα τοῦ Κυρίου µας Ἰησοῦ Χριστοῦ.


Πηγή: http://proskynitis.blogspot.gr/

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2016

ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΣ!!!!

ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΣ!!!!


✿⊱╮ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΣ!!!!

Μια σκοτεινή νύχτα, έπιασε μια καταιγίδα κάποιον στον δρόμο.

Χτυπάει την πρώτη πόρτα που συναντά.
- Ανοίξτε μου σας παρακαλώ να γλυτώσω από τούτο το κακό.
- Α, δεν μπορώ, λέει μια αυστηρή φωνή από μέσα, 
εγώ είμαι η «Δικαιοσύνη». Είσαι άξιος της τιμωρίας αυτής. 
Δικαίως έρχεται στο κεφάλι σου. Εγώ την έστειλα!

Χτυπάει κι άλλη πόρτα παρακεί…
- Άνοιξε μου, λέει, να προφυλαχτώ.
- Εδώ μένει η «Αλήθεια», λέει μια φωνή από μέσα!
 Ποτέ δεν σου άρεσε η συντροφιά μου. Πώς με θυμήθηκες τώρα;

Κι ο ταλαίπωρος άνθρωπος προχώρησε απελπισμένος.
Χτυπάει τρίτη πόρτα τώρα.
- Άνοιξε μου σε παρακαλώ. Ποιος κάθεται εδώ;
- Το «Έλεος», απαντά μια πρόθυμη φωνή από μέσα και την
 ίδια στιγμή η πόρτα ανοίγει. Πέρασε μέσα φίλε μου, του λέει,
 τόσο καιρό σε περίμενα! Φόρεσε αυτά τα καθαρά, 
καινούργια ρούχα, για σένα τα έχω, ξεκουράσου τώρα!
                       * * *
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΟ ΚΑΘΕ
 ΜΕΤΑΝΟΗΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ!!!

Αλήθεια όμως, εμείς έχουμε μετάνοια, ταπείνωση, εξομολογούμαστε
 τα λάθη μας, πλησιάζουμε την Θεία Κοινωνία, τον ίδιο τον
 Θεό για να ζητήσουμε συγχώρεση και προστασία και να
 ξεκουραστούμε κοντά Του, στην στοργική αγκαλιά Του;

ΠΟΘΟΥΜΕ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΚΗ ΚΑΡΔΙΑ
 ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ;

Ας ρωτήσουμε τους εαυτούς μας. Εκείνος μας περιμένει…

 
Πηγή: http://anthologioxr.blogspot.gr/

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016

Τί κάνω τώρα Θεέ μου; (Αληθινή Ιστορία)

Τί κάνω τώρα Θεέ μου; (Αληθινή Ιστορία)


  • Από  askitikon.eu
Τί κάνω τώρα Θεέ μου; (Αληθινή Ιστορία)

Ετούτη είναι μια αληθινή ιστορία, που μας την αφηγήθηκε κάποιος που την έζησε από κοντά.
Ο άντρας και η γυναίκα ήταν πρόσφυγες από την Σμύρνη.
Ο παππούς που μας είπε γι αυτούς, τους γνώρισε στην Αθήνα.
Ήταν μόνοι, κατάμονοι, δίχως συγγενείς όπως οι περισσότεροι από τους ξεσπιτωμένους της Ανατολής. Ούτε παιδιά είχαν.
Δυο απλοί και πονεμένοι άνθρωποι που ποτέ δεν έδειξαν τον πόνο τους. Μόνο την ελπίδα τους στον Κύριο που ξημερώνει τις μέρες έβλεπες και την φτώχεια τους που δεν γινόταν να κρυφτεί.
Σε ένα ημιυπόγειο ο άντρας είχε ένα μικρομάγαζο και πουλούσε ελιές. Πάνω απ' αυτό, ένα τετράγωνο δωμάτιο ήταν η ...οικία τους. Σπίτι να το κάνει ο Θεός: Σε μιαν άκρη τα σιδερένια τρίποδα με τις ξύλινες τάβλες και αυτό ήταν το κρεββάτι, παραδίπλα ένα κουτσό τραπέζι, δύο μπακιρένια κύπελλα για να πίνουν νερό, μια γκαζιέρα, μια καρβουνισμένη κατσαρόλα και λίγα ρούχα σκεπασμένα με ένα σεντόνι.
Το "οίκημα" νοικιασμένο.
Πόσες ελιές θα μπορούσε να πουλήσει ο χριστιανός για να καζαντίσουν;
Έπειτα ήταν και οι φτωχότεροι απ' αυτούς και οι ανήμποροι που δεν έπρεπε να μείνουν νηστικοί....Οι πένητες συνέδραμαν τους φτωχούς και αμφότεροι έλεγαν "δόξα τω Θεώ", γιατί έτσι είναι γραμμένο στις Γραφές και το ζευγάρι ήξερε καλά τα μαθηματικά του Θεού, την αριθμητική των δύο χιτώνων.
Τα χρόνια πέρασαν, το "μαγαζί" έκλεισε, τα χρόνια εκείνα συντάξεις δεν υπήρχαν, οι φτωχούληδες του Θεού άρχισαν να ζητιανεύουν στις γωνίες.
Μετά ούτε αυτό, καθώς γέρασαν πολύ και αρρώστησαν. Αν κάποιος τους έδινε ένα κομμάτι ψωμί έτρωγαν, αν όχι έπεφταν για ύπνο νηστικοί.
"Έχει ο Θεός" έλεγαν και πάλι "έχει ο Θεός" είπαν και όταν τα ταπεινά τους ρούχα έγιναν κουρέλια, όταν τα μπακιρένια κύπελλα πρασίνισαν από την πολυκαιρία, όταν δεν είχαν να πληρώσουν το νοίκι. Αχ αυτό το νοίκι...χρόνια το είχαν απλήρωτο. Φώναζε ο ιδιοκτήτης αλλά μετά "ξεχνούσε" το χαμόσπιτο και αυτοί συνέχιζαν την χαμοζωή τους, μη λείποντας από την εκκλησία και χαμογελώντας με εμπιστοσύνη σε όλες τις εικόνες του ναού.
Τόσοι άγιοι που βασανίστηκαν, ένας Αφέντης που σταυρώθηκε, η Μάνα που κάηκε η καρδιά Της και τούτοι που δεν έπαθαν τίποτε, θα σκιαχτούν;
Σκιάχτηκαν ωστόσο την ημέρα που ο ιδιοκτήτης τους είπε να φύγουν γιατί ήθελε να το γκρεμίσει το σπίτι. Θα έκανε πολυκατοικία.
Να φύγουν και να πάνε πού;
Εδώ αγαπήθηκαν, ευλογήθηκαν, χόρτασαν, πείνασαν, έκλαψαν, ήλπισαν, εδώ ήταν το σβηστό -πια- καντηλάκι τους, έδώ τα κουρέλια τους, εδώ τα σκουριασμένα από την αχρησία κουταλοπήρουνά τους.
Αυτή η πόρτα έκλεινε έξω τις βροχές, τα χιόνια, τους καιρούς και από μέσα ζούσαν το εύκρατον της δωρισμένης ελπίδας.
Τώρα;
"Τί να κάνω τώρα Θεέ μου ;" ύψωσε τα χέρια προς το ταβάνι με τους ξεχαρβαλωμένους τσατμάδες, ο γέρος.
Την άλλη μέρα ήρθε ο δικαστικός κλητήρας, με τα χαρτιά της έξωσης.
-"Πρέπει να φύγετε".
-"Πού να πάμε ;"
Ο άνθρωπος κοίταξε ένα γύρω το αχούρι, που υποδυόταν το σπίτι.....Κοίταξε και τους σκελετωμένους γέρους.
"Έχω ένα δωμάτιο που περισσεύει" είπε σιγανά.
"Δεν έχουμε λεφτά" είπε ντροπαλά ο γέρος.
"Πάμε" είπε ο κλητήρας και καθώς δεν είχαν και τίποτε να μετακομίσουν, έφυγαν αμέσως.
Τους πήρε με το αυτοκίνητο, τους πήγε στο δικό του σπίτι, η γυναίκα του τους έπλυνε, τους έντυσε, τους τάισε, παιδιά δεν είχαν και τούτοι, το δωμάτιο ήταν φωτεινό, καθαρό, με κουρτίνες που τους άρεσε να τις πάνε πέρα δώθε (καθώς στο χαμόσπιτο δεν είχαν κουρτίνες...).
Έπεσαν στα πατώματα οι γέροι να ευχαριστούν, να κλαίνε, να ευλογούν, να εύχονται, να δοξάζουν.
"Θα έχουμε κι μεις συντροφιά" είπε η γυναίκα του κλητήρα. Αυτό μόνον....
Τώρα πια οι γέροι έπρεπε να συνηθίσουν την μυρωδιά του φρέσκου ψωμιού που έρχεται ζεστό από τον φούρνο, το πώς ευωδιάζει το φαγητό που βράζει καθώς και το πώς απαντάει ο Χριστός στους δικούς Του, όταν Τον ρωτάνε "Τί να κάνω τώρα Θεέ μου ;"
Πηγή: askitikon.eu
http://www.agioritikovima.gr/

Τρίτη 22 Μαρτίου 2016

Αν πραγματικά πιστεύεις, όλα διορθώνονται!

Αν πραγματικά πιστεύεις, όλα διορθώνονται!

Αν πραγματικά πιστεύεις, όλα διορθώνονται!

Πριν από μερικές δεκαετίες ο μετέπειτα διάσημος γαλλορουμάνος θεατρικός συγγραφέας Ευγένιος Ιονέσκο επισκέφθηκε για πρώτη φορά το Άγιον Όρος. Εκεί συνέβη το εξής περιστατικό, όπως ο ίδιος το διηγήθηκε σε συνέντευξή του στο περιοδικό Paris match πριν από αρκετά χρόνια:
«Είχα γεννηθεί σε ορθόδοξη οικογένεια και ζούσα στο Παρίσι. Είκοσι πέντε χρονών, γνήσιος νέος της κοσμικής εποχής του τότε Παρισιού.
Μου ήρθε η ιδέα να επισκεφθώ το Άγιον Όρος λόγω της θέσης που είχε -και έχει βέβαια- ως τόπος ασκήσεως στην ορθόδοξη Εκκλησία. Και εκεί, μου ήρθε ακόμη μία σκέψη στο μυαλό: να εξομολογηθώ. Επήγα λοιπόν και βρήκα ένα ιερομόναχο -πνευματικό. Τί του είπα; Τα συνηθισμένα αμαρτήματα ενός κοσμικού νέου πού ζει χωρίς γνώση Θεού. Ο Ιερομόναχος, αφού με άκουσε, μου είπε:
-Στον Χριστό πιστεύεις παιδί μου;
-Ναι, ναι, λέει ο Ίονέσκο. Πιστεύω πάτερ. Άλλωστε είμαι βαπτισμένος χριστιανός ορθόδοξος.
-Βρε παιδάκι μου, του λέει εκείνος ο διακριτικός πνευματικός, πιστεύεις, το αποδέχεσαι πλήρως, ότι ο Χριστός είναι ο Θεός και δημιουργός του κόσμου και δικός μας;
Τα έχασα, λέει ο συγγραφέας. Γιατί πρώτη φορά με έβαζε ένας άνθρωπος μπροστά σ’ αυτό το ερώτημα, στο οποίο έπρεπε να απαντήσω με ειλικρίνεια και να πάρω θέση. Όχι απλώς αν πιστεύω ότι κάποιος έφτιαξε τον κόσμο. Αλλά ότι αυτός ο Θεός, ο δημιουργός του κόσμου, έχει να κάνει με μένα. Και εγώ έχω προσωπική σχέση μαζί του! Του απάντησα:
-Πιστεύω πάτερ, αλλά βοηθήστε με να το καταλάβω καλά αυτό το γεγονός,
-Αν πραγματικά πιστεύεις, τότε όλα διορθώνονται».
Το περιστατικό αυτό υπήρξε η αιτία της μεταστροφής του Ιονέσκο, ο οποίος μέχρι τα βαθειά του γεράματα, όντας διάσημος και περιβόητος, έζησε ως ευλαβής και βαθειά πιστός ορθόδοξος χριστιανός.
Τα λόγια του αγιορείτη γέροντα «αν πραγματικά πιστεύεις, τότε όλα διορθώνονται» σημαίνουν ότι: η πίστη στο Χριστό δεν είναι μια αφηρημένη θεωρία ούτε «λόγια του αέρα».
-Πίστη στο Χριστό σημαίνει απόλυτη εμπιστοσύνη και υπακοή σε ένα συγκεκριμένο Πρόσωπο, που είναι ο Δημιουργός και ο Σωτήρας μου!
-Άρα πίστη στο Χριστό δεν είναι μόνο λόγια αλλά κυρίως είναι έργα συνειδητής μετανοίας και συνεχούς επιστροφής στο θέλημα του Χριστού και στην αγκαλιά του Χριστού, που είναι η Εκκλησία Του.
Του Αρχιμ. Νίκων Κουτσίδης, «Μαρτυρίες φωτός», Ι.Μ.Προφήτου Ηλιού-Πρέβεζα. 
Πηγή: http://www.agioritikovima.gr/

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Τι είναι οι Χαιρετισμοί της Παναγίας;

Τι είναι οι Χαιρετισμοί της Παναγίας;

  • Από Dogma
  •  
χαιρετισμοί

Ο Ακάθιστος Ύμνος ή αλλιώς Χαιρετισμοί, είναι ένα μεγάλο και σπουδαίο ποίημα, γραμμένο τον 6ο αιώνα μ.Χ., που μιλάει στην Παναγία και της λέει επαίνους, ευχαριστίες και προσευχές.
Οι Χαιρετισμοί εμπερικλείουν σε ποιητική μορφή, με πανέμορφα λόγια, όλες οι βασικές διδασκαλίες της Ορθοδοξίας για το Χριστό, την ενανθρώπισή του, το ρόλο της Παναγίας για τη σωτηρία του ανθρώπου, την αγνότητα και την αγιότητά Της κ.λ.π., αλλά και για τον αγώνα του ανθρώπου για ένωση με το Θεό και τη βοήθεια που ζητάει από το Χριστό και την Παναγία γι” αυτό τον αγώνα.
Ποιητής των Χαιρετισμών είναι μάλλον ο άγιος Ρωμανός ο Μελωδός, ένας από τους μεγαλύτερους ελληνόγλωσσους ποιητές όλων των εποχών. Το ποίημα είναι μελοποιημένο, έχει μουσική και ανήκει στο είδος κλασικής μουσικής του Βυζαντίου που λέγεται «κοντάκιο». Έχει 24 στροφές «οίκους», οι οποίοι αρχίζουν, με τη σειρά, από τα 24 γράμματα της αλφαβήτου.
Πολύ όμορφοι Χαιρετισμοί έχουν γραφτεί και για πολλούς άλλους αγίους, αλλά οι Χαιρετισμοί της Παναγίας είναι η βασική έμπνευση για όλους τους άλλους που έχουν γραφτεί μετά.
Τον 7ο αιώνα, όταν ο λαός της Κωνσταντινούπολης σώθηκε από την επίθεση των Αβάρων μετά από παρέμβαση της Παναγίας, όλοι έψαλλαν στην Αγία Σοφία τον Ακάθιστο Ύμνο όρθιοι, εξ’ ου και το όνομά του. Τότε, μάλλον, γράφτηκε το πασίγνωστο αρχικό τροπάριο «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ».
Η Ορθόδοξη Εκκλησία ψάλλει τους Χαιρετισμούς κάθε Παρασκευή βράδυ, τις πρώτες 5 εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής.
Για την ακρίβεια, κόβουμε τους Χαιρετισμούς σε 4 κομμάτια, λέγονται «4 στάσεις» και λέμε από ένα κάθε Παρασκευή, ενώ την 5η Παρασκευή λέγεται ολόκληρο το έργο.
Τους Χαιρετισμούς τους απαγγέλλει με τη μουσική τους ο ιερέας. Πριν απ” αυτό, οι ψάλτες έχουν ψάλει ένα άλλο περίφημο μουσικό και ποιητικό έργο, που λέγεται «κανόνας των Χαιρετισμών» (οι κανόνες είναι ένα άλλο είδος βυζαντινής κλασικής μουσικής) και δημιουργός του είναι ένας ακόμη κορυφαίος ποιητής και μουσικός του Βυζαντίου, ο άγιος Ιωσήφ ο Υμνογράφος.
Πολλοί ορθόδοξοι χριστιανοί μέσα στους αιώνες (και σήμερα) συνηθίζουν να διαβάζουν τους Χαιρετισμούς κάθε βράδυ, πριν κοιμηθούν, αντί για άλλη προσευχή. Από τις πολλές φορές, συχνά τους μαθαίνουν απ” έξω. Η συνήθεια αυτή είναι πολύ ωραία και σωστή, αφού οι ορθόδοξοι προτιμούμε να προσευχόμαστε με τις προσευχές της Εκκλησίας, παρά με προσευχές που δημιουργούμε εκείνη τη στιγμή (αν και λέμε στο Θεό και τέτοιες, αυτοσχέδιες, προσευχές). Ένας λόγος είναι ότι έτσι ο νους μας ξεκουράζεται και μπορεί να γίνει η προσευχή κυρίως με την καρδιά, δηλ. να στραφούμε ψυχικά προς το Θεό, χωρίς να απασχολούμαστε με το να φτιάξουμε εκείνη την ώρα τα λόγια που θα του πούμε. Και φυσικά, όταν διαβάζουμε μια προσευχή από βιβλίο (π.χ. τους Χαιρετισμούς ή ένα παρακλητικό κανόνα), ξέρουμε τι ακριβώς θέλουμε να πούμε στην Παναγία, στο Θεό ή σε έναν άγιο – κι εκείνος επίσης το ξέρει (ακόμα κι αν εμείς δεν ξέρουμε τι θέλουμε να του πούμε, εκείνος ξέρει τι υπάρχει στην καρδιά μας και, καθώς στρεφόμαστε προς αυτόν πνευματικά μέσω της προσευχής που διαβάζουμε, είναι σα να του το λέμε).
Πηγή: xristianos.gr
http://www.dogma.gr/

Σάββατο 19 Μαρτίου 2016

«Με απαλό τρόπο να βάλουμε στο νου μας τον Χριστό, λέγοντας την ευχή»

 «Με απαλό τρόπο να βάλουμε στο νου μας τον Χριστό, λέγοντας την ευχή»



Η νοερά προσευχή γίνεται μόνο από εκείνον που έχει αποσπάσει 
την χάρι του Θεού. Δεν πρέπει να γίνεται με τη σκέψη, 
«να τη μάθω, να την καταφέρω, να τη φθάσω», γιατί μπορεί 
να οδηγηθούμε στον εγωισμό και στην υπερηφάνεια.


Χρειάζεται πείρα, λαχτάρα, αλλά και σύνεση, προσοχή και φρόνηση,
 για να είναι η προσευχή καθαρή και θεάρεστη. 
Ένας λογισμός, «είμαι προχωρημένος», τα χαλάει όλα. 
Τι να υπερηφανευθούμε; Δεν έχομε τίποτα δικό μας. 
Αυτά τα θέματα είναι λεπτά.


Να προσεύχεσθε χωρίς να σχηματίζετε στο νου σας εικόνες.
 Να μη φαντάζεσθε τον Χριστό. Οι Πατέρες ετόνιζαν
 το ανεικόνιστον στην προσευχή. Με την εικόνα
 υπάρχει το ευόλισθον, διότι ενδέχεται στην εικόνα
 να παρεμβληθεί άλλη εικόνα. Ενδέχεται και ο πονηρός
να κάνει παρεμβολές και να χάσομε την χάρι.


Η ευχή να γίνεται μέσα μας με το νου και όχι με τα χείλη,
για να μη δημιουργείται διάσπαση και ο νους να πηγαίνει
 από δω κι από κει. Με έναν απαλό τρόπο εμείς να βάλομε
στο νου μας τον Χριστό, λέγοντας απαλά απαλά: 

«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». 

Να μη σκέπτεσθε τίποτα, παρά μόνο τα λόγια
 «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Τίποτ’ άλλο. Τίποτα. 

Ήρεμα, με τα μάτια ανοικτά, για να μην κινδυνεύετε από
 φαντασίες και πλάνες, με προσοχή και αφοσίωση,
 να στρέφεσθε στον Χριστό. 

Να λέτε την ευχή με τρόπο απαλό και όχι συνέχεια, 
αλλά όταν υπάρχει διάθεση και ατμόσφαιρα κατανύξεως,
 η οποία είναι δώρο της θείας χάριτος. Χωρίς την χάρι, 
αυτοϋπνωτίζεσαι και μπορεί να πέσεις σε φώτα και πλάνη
 και παράκρουση.


Να μη γίνεται η ευχή αγγαρεία. Η πίεση μπορεί να φέρει
 μία αντίδραση μέσα μας, να κάνει κακό. Έχουν αρρωστήσει
 πολλοί με την ευχή, γιατί την έκαναν με πίεση. Κάτι γίνεται,
 βέβαια, κι όταν το κάνεις αγγαρεία, αλλά δεν είναι υγιές. 

Ούτε να χρησιμοποιείτε τεχνητούς τρόπους. Δεν χρειάζεται
 ούτε μικρό σκαμνάκι, ούτε σκύψιμο της κεφαλής, ούτε κλείσιμο
 των ματιών. Λένε πολλοί: «Κάτσε σ’ ένα μικρό σκαμνάκι,
 σκύψε και στύψου και συγκεντρώσου». 

Αλλά πού… Δοκιμάστε να δείτε. Δεν είναι ανάγκη να συγκεντρωθείτε
 ιδιαίτερα, για να πείτε την ευχή. Δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια,
 όταν έχει θείο έρωτα. Όπου βρίσκεσθε, σε σκαμνί, σε καρέκλα,
 σε αυτοκίνητο, παντού, στο δρόμο, στο σχολείο, στο γραφείο,
 στη δουλειά μπορείτε να λέτε την ευχή, το 
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», απαλά, χωρίς πίεση,
 χωρίς σφίξιμο. 

Να μη δένεσθε με τον τόπο. Το παν είναι ο έρωτας στον Χριστό.
 Άμα η ψυχή σας επαναλαμβάνει με λατρεία, με πόθο τις πέντε λέξεις,
 «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», δεν χορταίνει. 
Είναι λέξεις αχόρταστες! Σ’ όλη σας τη

ζωή να τις λέτε. Κρύβουν τόσους χυμούς!


Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου: Βίος και Λόγοι
http://inpantanassis.blogspot.gr/

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2016

Μη φοβάσαι τίποτα... Ο Χριστός είναι κοντά σου!


Μη φοβάσαι τίποτα... Ο Χριστός είναι κοντά σου!


  • Από  Desk Agioritikovima
Μη φοβάσαι τίποτα... Ο Χριστός είναι κοντά σου!
Κάπου διάβασα πως ο χειρότερος θάνατος είναι όταν χάσεις την ελπίδα σου...
Η ζωή δεν είναι καθόλου εύκολη. Είναι γεμάτη δυσκολίες, εμπόδια, αδιέξοδα, θλίψεις, δοκιμασίες τρομερές. Είναι αντίστροφη πορεία. Πορεία φθοράς...
Εκεί, όμως, που όλα οδηγούν στο θάνατο, στο μηδέν, εκεί τότε έρχεται Εκείνος που είναι πανταχού παρών. Τότε, όταν θα νιώσεις πως όλα χάνονται, όταν νιώσεις τον πόνο και τα δάκρυα να πνίγουν την ψυχή σου, έρχεται ο Χριστός με το βλέμμα Του γεμάτο αγάπη. Και σου απλώνει το χέρι, όπως στον Πέτρο στην φουρτουνιασμένη θάλασσα... Και σε κοιτάζει γεμάτος στοργή και σε γεμίζει ειρήνη και σιγουριά.
Είσαι παιδί Του. Και Αυτός πατέρας σου.
Άσε λοιπόν, την ελπίδα σου στον Χριστό. Προχώρα μπροστά και μη φοβάσαι! Όρθωσε το βλέμμα σου στο γεμάτο φως πρόσωπό Του και μη λυγίζεις! Αυτός θα σε σηκώνει, όταν πέφτεις. Αυτός θα σε παρηγορεί, όταν θλίβεσαι. Είναι ο παντοδύναμος Θεός. Ο Ων. Το Α και το Ω.
Τι έχεις, λοιπόν, να φοβηθείς;
Πηγή: http://www.agioritikovima.gr/
http://www.agioritikovima.gr/