«Βλέπε, Κύριέ μου· έκανα τέτοια πράγματα σαν τέτοιος που είμαι· ούτε ήταν δυνατό να περίμενες και τίποτα άλλο από εμένα τον τόσο κακοπροαίρετο και αδύνατο, παρά ξεπεσμό και γκρέμισμα».
Και εδώ, ξευτελίσου στα μάτια σου αρκετή ώρα και λυπήσου με πόνο καρδιάς για την λύπη που προξένησες στον Θεό και χωρίς να συγχυσθής, αγανάκτησε κατά των αισχρών σου παθών, ιδιαιτέρως δε και μάλιστα, εναντίον εκείνου του πάθους που έγινε αιτία να πέσης· έπειτα πες πάλι· «Ούτε μέχρι εδώ θα στεκόμουνα, Κύριέ μου, και θα αμάρτανα χειρότερα, εάν εσύ δεν με κρατούσες με την πολύ μεγάλη σου αγαθότητα».
Και ευχαρίστησέ Τον και αγάπησέ Τον περισσότερο παρά ποτέ θαυμάζοντας την τόση μεγάλη ευσπλαγχνία Του, ότι και παρόλο που λυπήθηκε από σένα, πάλι σου δίνει το δεξί Του χέρι και σε βοηθάει, για να μη ξαναπέσης στην αμαρτία· τελευταία πες με μεγάλο θάρρος στη μεγάλη ευσπλαγχνία Του· «Εσύ, Κύριέ μου, κάνε σαν εκείνος που είσαι και συγχώρεσέ με και μην επιτρέψης στο εξής να ζω χωρισμένος από σένα, ούτε να απομακρυνθώ ποτέ, ούτε να σε λυπήσω πλέον».
Και κάνοντας έτσι, μη σκεφθής αν σε συγχώρεσε, διότι αυτό δεν είναι τίποτα άλλο, παρά υπερηφάνεια, ενόχλησις του νού, χάσιμο του καιρού και απάτη του διαβόλου, χρωματισμένη με διαφόρες καλές προφάσεις.
Γι᾿ αυτό, αφήνοντας τον εαυτό σου ελεύθερα στα ελεήμονα χέρια του Θεού, ακολούθησε την άσκησί σου, σαν να μην είχες πέσει. Και αν συμβή εξαιτίας της αδυναμίας σου να αμαρτήσης πολλές φορές την ημέρα και να μείνης πληγωμένος, κάνε αυτό που σου είπα όλες τις φορές, όχι με μικρότερη ελπίδα στο Θεό.
Και κατηγορώντας περισσότερο τον εαυτό σου και μισώντας την αμαρτία περισσότερο, αγωνίσου να ζης με περισσότερη προφύλαξι.
Αυτή η εκγύνασις δεν αρέσει στο διάβολο· γιατί βλέπει πως αρέσει πολύ στο Θεό, επειδή και μένει ντροπιασμένος ο αντίπαλος, βλέποντας ότι νικήθηκε από εκείνον, που αυτός είχε πριν νικήσει.
Γι᾿ αυτό και διαφορετικούς απατηλούς τρόπους χρησιμοποιεί για να μας εμποδίση να μη το κάνουμε. Και πολλές φορές πετυχαίνει τον σκοπό του εξαιτίας της αμέλειάς μας και της λίγης φροντίδας που έχουμε στον εαυτό μας.
Γι᾿ αυτό, όσο εσύ βρεις δυσκολία σε αυτό από τον εχθρό, τόσο περισσότερο πρέπει να αγωνισθής να το κάνης πολλές φορές, ακόμη και αν μία μόνο φορά έπεσες· μάλιστα πρέπει αυτό να κάνης, αν, αφού αμαρτήσης, αισθάνεσαι ότι ενοχλείσαι και συγχύζεσαι και σε πιάνη απελπισία για να μπορέσης έτσι με αυτό να αποκτήσης ειρήνη και γαλήνη στην καρδιά σου και θάρρος μαζί· και αφού οπλισθής με αυτά τα όπλα, να στραφής στο Θεό.
Γιατί, αυτή η παρόμοια ενόχλησις και ταραχή που έχει κάποιος για την αμαρτία, δεν γίνεται επειδή με αυτό που έκανε λύπησε τον Θεό, αλλά γίνεται για τον φόβο της δικής του καταδίκης· και αυτό σημαίνει ότι, αυτή προέρχεται από την φιλαυτία, όπως πολλές φορές είπαμε.
Ο τρόπος λοιπόν, για να αποκτήσης την ειρήνη, είναι ο εξής· να ξεχάσης τελειωτικά την πτώσι και την αμαρτία σου και να παραδοθής στην σκέψι της μεγάλης και άφατης αγαθότητας του Θεού· και ότι, αυτός μένει πολύ πρόθυμος και επιθυμεί να συγχωρέση κάθε αμαρτία, όσο και αν είναι βαρειά, προσκαλώντας τον αμαρτωλό με διάφορους τρόπους και μέσα από διάφορους δρόμους, για να έλθη σε συναίσθησι και να ενωθή μαζί του σε αυτή την ζωή με την χάρι του· στην δε άλλη, να τον αγιάση με τη δόξα του και να τον κάνη αιώνια μακάριο.
Και αφού με αυτές και παρόμοιες σκέψεις και στοχασμούς, γαληνέψης το νου σου, τότε θα επιστρέψης στην πτώσι σου, κάνοντας όπως είπα πιο πάνω· κατόπιν, όταν έρθη η ώρα της εξομολογήσεως (την οποία σε προτρέπω να κάνης πολύ συχνά), θυμήσου όλες σου τις αμαρτίες, και με νέο πόνο και λύπη, για την λύπη του Θεού, και με πρόθεσι και απόφασι να μη τον λυπήσης πλέον, φανέρωσέ τες όλες στον Πνευματικό σου και κάνε με προθυμία τον κανόνα που θα σου ορίση.
Από το βιβλίο: «ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ» Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου.
(Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος
Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Ὄρος).
https://www.vimaorthodoxias.gr
Αλέξης Αλεξάνδρου
Πρόσεχε αδελφέ. Τι θα δεις, τι θα ακούσεις, τι θα διαβάσεις, τι θα πεις. Πρόσεχε μην τυχόν θολώσεις την μάτια σου, μήπως τα αυτιά σου ακούσουν άπρεπες κουβέντες και από το στόμα σου, αντί γλυκό μέλι βγει δηλητήριο πικρό.
Πρόσεχε. Νήψη χρειάζεται όπως την αναφέρουν οι πατέρες. Εγρήγορση, προσοχή, επόπτευση των λόγων και των σκέψεων. Εκείνος που γεννήθηκε τυφλός, δεν βλέπει το φως του ήλιου και εκείνος που ζεί χωρίς νήψη δεν βλέπει τις πλούσιες ακτινοβολίες της χάρης που έρχεται από τον ουρανό, αναφέρει ο Άγιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος.
Πρόσεχε. Να παρακολουθείς ανύστακτος φρουρός μπρος στην πόρτα της καρδιάς σου, ν' αγρυπνείς μην τυχόν και έρθουν οι κλέφτες και σου πάρουν τη χαρά και το φως. Να μην μπει κακός λογισμός, σκέψη κατάκρισης, να μην εκφέρουν τα χείλη σου λόγο πονηρό ή σκληρό που θα πληγώσει τον αδελφό.
Πρόσεχε ψυχή μου. Πρόσεχε καρδιά μου. Πρόσεχε αδελφέ μου κι εσύ εαυτέ μου. Πρόσεχε μην χαραμίσεις το θεϊκό φως από μια απροσεξία και βρεθείς ξανά στο σκοτάδι των παθών και της θλίψης.
Πρόσεχε!
https://filoinikodimou.blogspot.com
Είπε Γέρων: «Μην καταπιέζετε εγωιστικά τον εαυτό σας, πάνω από τις δυνάμεις σας, και δημιουργείτε άγχος. Ο Χριστός είναι στοργικός Πατέρας κι όχι τύραννος. Τον φιλότιμο αγώνα μας χαίρεται ο Χριστός. Εάν δεν μπορούμε να αγωνιστούμε πολύ ή καθόλου, τουλάχιστον να το αναγνωρίζουμε ταπεινά και να ζητάμε το έλεος του Θεού«
https://simeiakairwn.wordpress.com
Τήν Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2022 πραγματοποιήθηκε πορεία διαμαρτυρίας κατά τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐμβολιασμοῦ στήν Θεσσαλονίκη. Χιλιάδες πολιτῶν συγκεντρώθηκαν στόν Λευκό Πύργο γιά να
διαμαρτυρηθοῦν εἰρηνικά κατά τῆς κυβερνητικῆς αὐταρχικότητας. Παρόλο πού διαφαίνεται χαλάρωση τῶν περιοριστικῶν μέτρων, οἱ σκεπτόμενοι ἄνθρωποι προβληματίζονται γιά τούς σκοπούς καί τίς προθέσεις τῆς ἐξουσίας, ἡ ὁποία παρεμβαίνει καταστροφικά στήν ζωή τους.
http://makkavaios.blogspot.com
Μερικοί Μοναχοί έχουν το χάρισμα της υπομονής και με τη βοήθεια του Θεού αποφασίζουν και μένουν σταθεροί και μόνιμα όλη τους τη ζωή σε Μοναστήρι ή Σκήτη ή Κελλί ή όπου ετάχθησαν, σύμφωνα με το ρητό: «Έκαστος εν ω εκλήθη αδερφοί, εν τούτω μενέτω παρά τω Θεώ» (Α΄ Κορ. Ζ΄ 24).
Άλλοι πάλι, με τη συγκατάθεσι του πνευματικού τους, μένουν έγκλειστοι μέσα σε σπηλιές και ασκητήρια, που είναι τέλεια απομονωμένοι από τους άλλους Πατέρες και αδερφούς «ου πάντες χωρούσι τον λόγον τούτον, αλλ’ οις δέδοται» (Ματθ. ΙΘ΄ 11).
Υπάρχει όμως και άλλη τάξι Μοναχών, τους οποίους οι παλαιοί Πατέρες, ωνόμαζαν «Κυκλεφτάς». Οι Μοναχοί αυτοί, είτε από ζήλο αρετής να μάθουν πολλά, είτε από κακή συνήθεια, είτε από συνέργεια και πόλεμο του Σατανά, δεν μπορούν να μείνουν σε ένα μέρος ή σε μια κατάστασι ζωής. Τούτο δε συμβαίνει μόνο στους Μοναχούς, αλλά και σε πολλούς κοσμικούς στον έγγαμο βίο, οι οποίοι παρουσιάζουν αστάθεια ζωής, αστάθεια εργασίας και αστάθεια χαρακτήρος ακόμη.
Ένας από του Μοναχούς αυτούς, είχε τη συνήθεια να μη μπορεί να μείνει σε ένα μέρος, αλλ’ έφευγε από το ένα Μοναστήρι και πήγαινε στο άλλο κι από ‘κεί αλλού κι έτσι κύλαγε ο χρόνος της ζωής του γύρω γύρω σ’όλα τα Καθιδρύματα του Άθωνα.
Μια μέρα, που για πολλοστή φορά, ξεκίνησε να φύγει από ένα Κοινόβιο Μοναστήρι για να πάει σ’άλλο ιδιόρρυθμο, όταν βγήκε έξω από το Μοναστήρι ‘κείνο βλέπει μπροστά του το Διάβολο ο οποίος του είπε: «Αββά πάλι φεύγεις, αμάν βρε Γέροντα, 40 χρόνια τώρα έχω σπάσει τα πόδια μου και κουράστηκα να σε μεταφέρω από το ένα μέρος στο άλλο, δε βαρέθηκες να φεύγεις; Κάτσε επιτέλους σε ένα μέρος».
Ο Μοναχός στο Σατανά είπε: «Οι Άγιοι Πατέρες μας άφηκαν παράδοσι, σύμφωνα με την οποία, αν δεν μπορούμε να μείνουμε σε ένα μέρος, να δενόμαστε με ένα σχοινί από τον Άθωνα και να γυρίζωμε σ’όλο το Άγιον Όρος, και με τον τρόπο αυτό να μαζεύωμε από όλους τους Πατέρες το μέλι της αρετής και πνευματικής ζωής. Κι εγώ, για την αγάπη του Χριστού κάνω το ίδιο, εσύ όμως, τι δουλειά έχεις κι ανακατεύεσαι στα πόδια μας; Δεν ξέρεις πως τελικά ο Χριστός θα νικήσει; Ο Κύριος επιτιμήσει σε ακάθαρτο πνεύμα ύπαγε οπίσω μου Σατανά».
Χρειάζεται όμως μεγάλη προσοχή, γιατί το επιχείρημα τούτο είναι πολύ επικίνδυνο, διότι, γίνεται κακή συνήθεια κι ο άνθρωπος είναι ωραίο πράγμα να είναι σταθερός, μόνιμος και θετικός στα λόγια, στα έργα, στις αποφάσεις του και σ’όλο τον τρόπο της ζωής του, αν θέλει να προκόψει, παρά να γυρίζει από τον ένα τόπο στον άλλο!
https://simeiakairwn.wordpress.com
ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΤΗΡΩΝ: Ο ΕΝΔΟΞΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού
Οι στρατιωτικοί άγιοι είναι μια από τις μεγάλες ομάδες των αγίων της Εκκλησίας μας. Ιδιαίτερη τιμή απολαμβάνουν οι Μάρτυρες στρατιωτικοί άγιοι. Ένας από αυτούς είναι και ο άγιος Μεγαλομάρτυρας Θεόδωρος ο Τήρων.
Δεν γνωρίζουμε τον ακριβή χρόνο της γέννησής του. Εικάζουμε ότι γεννήθηκε περί το 280. Πατρίδα του ήταν η ποντική πόλη Αμάσεια. Δε γνωρίζουμε επίσης ούτε τα ονόματα των γονέων του, ούτε λεπτομέρειες της παιδικής του ζωής. Αναφέρεται πως μεγάλωσε στον οικισμό Ευχάιτα, κτισμένος στο μαγευτικό φαράγγι του ποταμού Ίριδα. Συμπεραίνουμε ότι καταγόταν από χριστιανική οικογένεια, από την οποία γαλουχήθηκε στην χριστιανική πίστη. Παρενθετικά αναφέρουμε πως ο Πόντος ήταν από τις περιοχές του ρωμαϊκού κράτους όπου είχε κηρυχθεί και εδραιωθεί ο Χριστιανισμός.
Ήταν εντυπωσιακός στο παράστημα και ανδρείος στην ψυχή. Από μικρός του άρεσαν τα πολεμικά παιχνίδια και έδειξε αργότερα την προτίμησή του να ακολουθήσει την καριέρα του στρατιωτικού. Κατατάχτηκε λοιπόν στο ρωμαϊκό στρατό και γι’ αυτό πήρε την ονομασία Τήρων, από το λατινικό tiro, που σημαίνει νεοσύλλεκτος. Επέδειξε ιδιαίτερο ζήλο και ανδρεία, ώστε ανέβηκε γρήγορα στη στρατιωτική ιεραρχία. Η φήμη του μεγάλωσε όταν σκότωσε ένα μεγάλο φίδι – τέρας, το οποίο τρομοκρατούσε τους κατοίκους κάποιας περιοχής. Προσευχόμενος ο Θεόδωρος έριξε το ακόντιό του και θανάτωσε το επικίνδυνο θηρίο.
Το 286 ο φανατικός ειδωλολάτρης αυτοκράτορας Διοκλητιανός (286-305) είχε ανανεώσει τους διωγμούς των προκατόχων αυτοκρατόρων. Είναι γνωστό πως τα σκοταδιστικά ειδωλολατρικά ιερατεία της Μ. Ασίας και ιδιαίτερα οι ιερείς και οι μάντεις των μαντείων του Κλαρίου και Διδυμαίου Απόλλωνος, βλέποντας ότι ερημώνονταν από ζητητές χρησμών, και φυσικά οι πρόσοδοί τους να μειώνονται, έπεισαν τον θρησκομανή αυτοκράτορα πως τους μήνυσαν δήθεν οι «θεοί» την δυσαρέσκειά τους για την παρουσία των Χριστιανών και γι’ αυτό εγκατέλειψαν το κράτος! Για να αρχίσουν να το στηρίζουν απαιτούσαν την πλήρη εξολόθρευση των Χριστιανών και τον αφανισμό της πίστης τους! Ο θρησκόληπτος και δεισιδαίμονας Διοκλητιανός πείστηκε και υπέγραψε διάταγμα εξόντωσης των Χριστιανών σε ολόκληρη της αυτοκρατορία.
Οι Χριστιανοί την εποχή αυτή, τέλη του 3ου και αρχές του 4ου αιώνα είχαν πληθύνει και είχαν απλωθεί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της αυτοκρατορίας. Υπολογίζεται πως περισσότερο από το 10% του πληθυσμού είχε μεταστραφεί στον Χριστιανισμό. Έτσι κηρύχτηκε και εφαρμόστηκε ο σκληρότερος διωγμός από τους προηγούμενους. Χιλιάδες Χριστιανοί συλλαμβάνονταν, ανακρίνονταν και εξαναγκάζονταν να θυσιάσει στα είδωλα και να υπογράψει τον «λίβελο», δηλαδή την έγγραφη βεβαίωσή του, ενώπιον μαρτύρων ότι αρνούνταν τη χριστιανική τους πίστη. Όσοι αρνούνταν οδηγούνταν σε φρικτά μαρτύρια και το θάνατο. Έκαιγαν δημόσια τα χριστιανικά συγγράμματα και πυρπολούσαν τους τόπους λατρείας τους.
Το διάταγμα είχε φτάσει και ως τη λεγεώνα που υπηρετούσε ο Θεόδωρος. Οι επικεφαλής αξιωματικοί απαίτησαν από όλο το στράτευμα να θυσιάσει στους «θεούς» και να υπογράψει το «λίβελο». Όταν έφτασε η σειρά του Θεοδώρου αρνήθηκε να θυσιάσει. Ο επικεφαλής του τάγματος αξιωματικός Βρύγκας ρώτησε τον Θεόδωρο γιατί δεν θυσιάζει και εκείνος με θάρρος και παρρησία αποκρίθηκε ότι είναι Χριστιανός, αψηφώντας για τις συνέπειες της ομολογίας του. Άρχισε τις κολακείες και τις υποσχέσεις, ότι αν αρνηθεί το Χριστό και θυσιάσει στα είδωλα θα τον ανέβαζε στην ηγεσία του στρατεύματος. Ο Θεόδωρος όμως έμεινε αμετάπειστος. Ο Βρύγκας του έδωσε χρόνο να το ξανασκεφτεί, όμως εκείνος χρησιμοποίησε το χρόνο για να ενισχύσει τους άλλους Χριστιανούς στρατιώτες του τάγματος για να μην αλλαξοπιστήσουν, μπροστά στα φοβερά μαρτύρια, που τους περίμεναν.
Ο ηρωικός Θεόδωρος επιζητούσε το μαρτύριο για χάρη του Χριστού. Πίστευε πως το δικό του ηρωικό παράδειγμα θα στηρίξει, όχι μόνο τους συστρατιώτες του Χριστιανούς, αλλά και τις χιλιάδες άλλους Χριστιανούς της περιοχής του Πόντου, οι οποίοι συλλαμβάνονταν από τις αρχές και οδηγούνταν στα μαρτύρια. Στην πόλη υπήρχε ένας ναός της «θεάς» Ρέας, όπου στέγαζε ξόανό της. Ο Θεόδωρος παρακινούμενος από ιερή αγανάκτηση για τη γενοκτονία των ομοπίστων του Χριστιανών, μπήκε στο ναό και κατάστρεψε το ξύλινο είδωλο. Άλλωστε το εκεί ιερατείο πρωτοστατούσε στην παράδοση των Χριστιανών στις αρχές. Ο υπηρέτης του ναού Κρονίδης κατήγγειλε τον Θεόδωρο στον έπαρχο Πόπλιο για την ενέργειά του. Στη θαρραλέα απολογία του είπε ότι με την πράξη του ήθελε να διαπιστώσει αν είναι αληθινή η «θεά» και αν θα αντιδράσει, αποδεικνύοντας την πλάνη των ειδώλων!
Ο Πόπλιος διέταξε να τον μαστιγώσουν ανελέητα και κατόπιν τον έριξε στη φυλακή, όπου το βράδυ του εμφανίστηκε ο Χριστός και τον ενδυνάμωσε. Ταυτόχρονα στρατιά αγγέλων έψαλαν στο σκοτεινό κελί του. Οι ψαλμωδίες ξύπνησαν τους δεσμοφύλακες, οι οποίοι νόμισαν ότι τον εισέβαλαν στη φυλακή οι φίλοι του προκειμένου να τον ελευθερώσουν και όρμισαν στο κελί και δεν βρήκαν τίποτε, παρά μόνο το Μάρτυρα να προσεύχεται!
Την άλλη μέρα ο Πόπλιος διέταξε να ξεσκίσουν τις σάρκες του με σιδερένια νύχια. Βλέποντας όμως πως ο Χριστιανός ήρωας υπέμεινε το μαρτύριο, τον έριξαν σε πυρακτωμένο καμίνι, όπου παρέδωσε την αγία του ψυχή στις 17 Φεβρουαρίου του 306, ή 307. Την ημέρα αυτή τιμάται η σεπτή του μνήμη από την Εκκλησία μας.
Με τον άγιο Θεόδωρο είναι συνδεμένο το θαύμα των κολλύβων, που κάνει μνεία η Εκκλησία μας το Σάββατο της Α΄ Εβδομάδος των Νηστειών. Κατά το μεγάλο διωγμό που είχε εγείρει ο παγανιστής Ιουλιανός (361-363), προκειμένου να μολύνει τους Χριστιανούς της Κωνσταντινουπόλεως, διέταξε να αποσύρει όλα τα νηστίσιμα τρόφιμα για να τους αναγκάσει να φάνε ειδωλόθυτα. Όμως το προηγούμενο βράδυ εμφανίστηκε ο άγιος Θεόδωρος στον Αρχιεπίσκοπο Ευδόξιο (360-370) και φανέρωσε το πανούργο σχέδιο του παρανοϊκού αυτοκράτορα, συστήνοντάς του να βράσουν κόλλυβα και να τραφούν οι πιστοί και να μην μολυνθούν από τα δαιμονικά ειδωλόθυτα.
Πηγή: https://www.impantokratoros.gr
Οι θεωρητικοί της κλιματικής αλλαγής το πάνε πολύ πιο μακριά απο ότι φαντάζονται πολλοί. Δεν ειναι μόνο οι πέντε κάδοι για τα σκουπίδια ένας για κάθε είδος, ούτε μόνο τα πλαστικά καλαμάκια, ούτε μόνο τα ηλεκτρικά, ούτε μόνο ο λιγνίτης. Οι προτάσεις τους βασισμένες στην θεωρία του ενεργειακού αποτυπώματος πάνε πολυ πιο πέρα. Απαιτούν ως και την ολική απαγόρευση της τεκνοποίησης την μείωση του πληθυσμού χάριν της σωτηρίας του κλίματος! Ας μην ξεχνάμε ότι τέτοιες πρακτικές έχουν εφαρμοστεί ήδη από το κομμουνιστικό καθεστώς της Κίνας το οποίο η υποτίθεται δημοκρατική Δύση μιμείται άριστα με τα μέτρα για
την πανδημία.Στην θεωρία του φανατικών οικολόγων τα παιδιά παράγουν απόβλητα, καταναλώνουν πόρους και προκαλούν εκπομπές CO2. Κάθε επιπλέον παιδί είναι βάρος για την φύση. ΟΙ λεγόμενοι αντιναταλιστές απαιτούν να μην έχουμε παιδιά ή να έχουμε σημαντικά λιγότερα παιδιά στο μέλλον για χάρη του περιβάλλοντος!
Η ιδέα συζητείται τώρα σε talk show, επιστημονικές μελέτες και φιλοσοφικά δοκίμια. Υπάρχουν επίσης κάμποσες διασημότητες που ανακοινώνουν δημόσια ότι έχουν λάβει συνειδητή απόφαση να μην κάνουν παιδιά – και το hashtag #Birthstrike καλεί το διαδίκτυο να σταματήσει να κάνει παιδιά στο μέλλον.
Δείτε αυτό το μίνι debate που αλιεύσαμε από Γερμανικές ιστοσελίδες σχετικά με το ζήτημα των παιδιών:
Η Verena Brunschweiger είναι δασκάλα, δημοσιογράφος και πεπεισμένη μη μητέρα. Το 2019 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Kinderfrei statt kinderlos»(σσ σημαίνει: Ελεύθερη τεκνοποιια ή ατεκνία) – ένα μανιφέστο κατά της τεκνοποίησης. Δικαιολογεί τη θέση της με την προστασία του κλίματος, μεταξύ άλλων.
«Ως οικοφεμινίστρια, πρέπει να πω ότι η αναπαραγωγή είναι σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά αμαρτήματα. Όπως είναι γνωστό, η μη απόκτηση παιδιού συνεισφέρει πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ατομική πιθανή συμβολή στην προστασία του κλίματος. Κάτι όπως τα αεροπορικά ταξίδια ή η κατανάλωση κρέατος συζητείται τουλάχιστον, αλλά η ελευθερία των παιδιών ως η πιο πολύτιμη δράση εξακολουθεί να είναι πολύ ταμπού, ειδικά εδώ στη Γερμανία».
Η Nina Pauer είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας και συντάκτρια του «ZEIT». Θεωρεί ότι η απόκτηση παιδιών είναι απολύτως θεμιτή, ακόμη και σε περιόδους κλιματικής αλλαγής, και είναι πολύ επικριτική για το κίνημα του αντιγεννητικού.
«Αν κάποιος πει ατομικά ότι δεν θέλει να κάνει παιδιά λόγω της κλιματικής αλλαγής, τότε φυσικά μπορεί να το κάνει. Αλλά τη στιγμή που αυτό εξετάζεται συλλογικά ή διατυπώνεται ως αίτημα, νομίζω ότι είναι εξαιρετικά προβληματικό και επίσης παράλογο. Γιατί δεν μπορείς να πείσεις τους ανθρώπους του κόσμου να σταματήσουν να κάνουν παιδιά. Οπότε για μένα είναι μια θεωρία, ένα κατασκεύασμα σκέψης. Και νομίζω ότι δεν έχουμε χρόνο να ενδώσουμε σε τέτοια σχήματα σκέψης. Θα πρέπει μάλλον να σκεφτούμε τι κάνουμε στην πραγματικότητα για να καταπολεμήσουμε την κλιματική αλλαγή».
Προσέξτε ότι η όλη συζήτηση επικεντρώνεται στο αν είναι θεμιτό να «πειστούν» οι άνθρωποι να σταματήσουν να τεκνοποιούν. Θυμηθείτε ότι αρχικώς και η συζήτηση γύρω απο τα εμβόλια αφορούσε στο να πως να πειστούν οι άνθρωποι και είδαμε πως εξελίχθηκε. Δείτε και την σχετική αφίσα που οικολογικές οργανώσεις κυκλοφόρησαν στην Γερμανία στον κεντρικό μάλιστα σταθμό του Βερολίνου(η λεζάντα στα ελληνικά ειναι Μέλλον η δολοφόνος του κλίματος). Και επίσης προσέξτε ότι όλως τυχαίως στις σχετικές αφίσες πρωταγωνιστούν άτομα της λευκής φυλής και όχι έγχρωμοι…
pronews.gr
πηγή: orthodoxostypos.gr
http://makkavaios.blogspot.com
Από το Γεροντικό
Έβαλε κάποτε στο νου της μια γυναίκα της αμαρτίας και στοιχημάτισε με τους φίλους της, πως θα το πετύχαινε να παρασύρει στα δίχτυα της τον Ερημίτη, που ζούσε στο βουνό, μακριά από την πόλη και που όλοι έλεγαν γι’ αυτόν πως ήταν άγιος άνθρωπος.
Φόρεσε ένα πυκνό πέπλο, που έκρυβε την ομορφιά της κι’ ανέβηκε στο βουνό. Οι φίλοι της την περίμεναν στα μισά του δρόμου. Όταν βράδιασε, χτύπησε την πόρτα της σπηλιάς του Ερημίτη. Εκείνος όταν την είδε, ταράχτηκε…
Πώς βρέθηκε τάχα γυναίκα τέτοια ώρα σ’ αυτή την έρημο;
Πλάνη σου είναι τούτη, διάβολε, συλλογίστηκε.
Τη ρώτησε ποια ήταν και τί γύρευε. Εκείνη έβαλε τα κλάματα.
Ώρες ολόκληρες πλανιέμαι σ’ αυτές τις ερημιές, Αββά. Έχασα το δρόμο και τη συντροφιά μου κι’ ούτε κατάλαβα πώς βρέθηκα εδώ. Μα για τ’ όνομα του Θεού, μη με αφήσεις να με φάνε τα θηρία.
Ο Ερημίτης βρέθηκε σε δίλημμα. Να βάλει γυναίκα στην κατοικία του; Τέτοιο πράγμα δεν του είχε συμβεί ποτέ. Μα ν’ αφήσει πάλι το πλάσμα του Θεού να φαγωθεί από τα θηρία; Αυτό θα ήταν απάνθρωπο, σχεδόν έγκλημα.
Νικήθηκε, τέλος, από την συμπάθεια και την έβαλε μέσα. Εκείνη τότε τράβηξε δήθεν με αφέλεια το πέπλο της και του φανέρωσε τα θέλγητρά της. Ο πειρασμός άρχιζε να φλογίζει τον αγωνιστή, αφού η πράξη δεν ήταν πια δύσκολη.
Έριξε κατά γης μερικά ξερά φύλλα κι’ είπε στη γυναίκα να πλαγιάσει, ενώ αυτός τράβηξε στο βάθος της σπηλιάς.
Γονάτισε κι’ έκανε θερμή προσευχή. Απόψε συλλογίστηκε, έχω να δώσω την πιο σκληρή μάχη εναντίον του ορατού καί αόρατου εχθρού. Ή θα νικήσω ή θα χάσω όλους μου τους κόπους.
Όσο προχωρούσε η νύχτα τόσο η φλόγα της επιθυμίας τον έκαιγε. Για μια στιγμή ένοιωσε να λυγίζει η αντίστασή του καί τρόμαξε.
Αυτοί, πού μολύνουν το σώμα με αμαρτωλές πράξεις, πηγαίνουν στην κόλαση, είπε σχεδόν φωναχτά. Για κάνε δοκιμή, αν θα αντέχεις στη βασανιστική φωτιά. Άναψε το λυχνάρι του κι’ έβαλε το δάχτυλό του στη φλόγα.
Μα η άλλη φλόγα δεν τον άφηνε να νοιώσει τον πόνο από το κάψιμο. Αφού αχρηστεύθηκε το πρώτο δάχτυλο, έβαλε στη φλόγα του λυχναριού το δεύτερο, το τρίτο… Μέχρι να ξημερώσει έκαψε καί τα πέντε δάχτυλα του χεριού του.
Εκείνη η αθλία παρακολουθούσε κρυφά τον υπεράνθρωπο αγώνα του δούλου του Θεού και, βλέποντας τον να καίει με πείσμα όλα του τα δάχτυλα το ένα πίσω από το άλλο, τόσο πολύ ταράχτηκε, που από τον τρόμο της ξεψύχησε.
Οι φίλοι της στο μεταξύ έκαναν αιφνιδιασμό στη σπηλιά του ερημίτη για να γελάσουν σε βάρος του. Τον βρήκαν όμως απ’ έξω να προσεύχεται.
Μήπως φάνηκε από δω χτες βράδυ καμιά γυναίκα; τον ρώτησαν.
Μέσα είναι και κοιμάται, τους αποκρίθηκε εκείνος.
Μπήκαν μέσα και τη βρήκαν νεκρή.
Αββά, πέθανε, φώναξαν τρομαγμένοι.
Εκείνος τότε ξεσκέπασε το χέρι του και τους έδειξε τα δάχτυλά του.
Για δέστε δω, τί μου έκανε η θυγατέρα του διαβόλου; Η εντολή του Χριστού όμως με προστάζει να κάνω καλό αντί κακού. Στάθηκε και προσευχήθηκε πάνω από το άψυχο σώμα και την επανέφερε στη ζωή.
https://filoinikodimou.blogspot.com
«Όπως χτυπάει κανείς με ένα σφυράκι ένα μάρμαρο, μια πέτρα και σπάει τελικά, έτσι γίνεται και με την προσευχή. Προσευχή και πάλι προσευχή, ακόμη και στις περιπτώσεις που νομίζει κανείς ότι δεν γίνεται τίποτε, ότι δεν υπάρχουν άλλα
περιθώρια. Και στις περιπτώσεις αυτές να επιμείνει κανείς, αλλά με την καρδιά του, με όλη την ψυχή του, με όλες του τις δυνάμεις, με πολλή πίστη στον Θεό. Πάλι ο Θεός θα το κάνει το θαύμα, αλλά ο Θεός θέλει κάποιον να χτυπάει με ένα σφυράκι. Ο Θεός θα σπάσει το μάρμαρο, ο Θεός θα παραβιάσει-αν μπορούμε να πούμε έτσι- την καρδιά. Αυτός θα τη σπάσει και θα ανοίξει η καρδιά. Αλλά χρειάζεται και ο άνθρωπος από την πλευρά του να χτυπάει με ένα σφυράκι. Σαν ένα σφυράκι που χτυπάει και χτυπάει και χτυπάει, έτσι να προσευχόμαστε, για να βοηθήσουμε εαυτό μας, να βοηθήσουμε και τους άλλους. Πόσοι και πόσο θα βοηθηθούν, ο Θεός το ξέρει.».jpg)
