Εορτολόγιο

Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2021

Εἰς τήν Παλαιάν Διαθήκην, ὑπάρχει μία γνώμη τοῦ Θεοῦ διά τοῦ Σολομῶντος πού λέγει τό ἐξῆς: «Σοφός ἐστίν ὁ σώζων ψυχάς».

 

Εἰς τήν Παλαιάν Διαθήκην, ὑπάρχει μία γνώμη τοῦ Θεοῦ διά τοῦ Σολομῶντος πού λέγει τό ἐξῆς: «Σοφός ἐστίν ὁ σώζων ψυχάς».

 

Εις την Παλαιάν Διαθήκην, υπάρχει μια γνώμη του Θεού διά του Σολομώντος που λέγει το εξής: «Σοφός εστίν ο σώζων ψυχάς». Δεν λέγει σοφός έστιν ο αποταμιεύων χρυσόν, ο αγοράζων αγρούς, ο κτίζων σπίτια κτλ., αλλά ο σώζων ψυχάς. Αυτός, λέγει, είναι σοφός!


~ Δημήτριος Παναγόπουλος
Ἱεροκήρυκας †


https://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/09/blog-post_142.html
 
πηγή:  http://hristospanagia3.blogspot.com/
http://makkavaios.blogspot.com/

Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2021

Ψυχή και σώμα

 

Ψυχή και σώμα

 Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος - Ψυχολόγος Μ.Sc.

Το σώμα πονάει. Και όταν πονάει το φροντίζεις. Του δίνεις φάρμακα, το περιποιείσαι, το ξεκουράζεις όσο πιο πολύ μπορείς.

Πονάει όμως και η ψυχή. Θέλει και αυτή τη δική της τη φροντίδα.

Το σώμα πεινάει. Και όταν πεινάει το ταΐζεις. Διαλέγεις και του δίνεις την καλύτερη τροφή.

Πεινάει όμως και η ψυχή. Αυτήν παρόλα αυτά δεν την προσέχεις τόσο. Την αφήνεις πεινασμένη...

Το σώμα λερώνεται. Βρομίζει. Και όταν αυτό συμβαίνει, κάνεις τα πάντα για να το καθαρίσεις και να το διατηρήσεις καθαρό.

Και η ψυχή όμως, βρομίζει και αυτή. Μην την αφήνεις γεμάτη με λεκέδες και σκουπίδια.

Πρόσεχε την ψυχή σου, Άνθρωπε.

Αυτό.

Πρόσεχε την ψυχή σου.


ΠΗΓΗ facebook


https://filoinikodimou.blogspot.com

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2021

Ὅταν ὁ Ὅσιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος παραιτήθηκε ἀπὸ τὸν ἐπισκοπικὸ του θρόνο καὶ ἀναχώρησε πάλι στὴν ἔρημο!

Ὅταν ὁ Ὅσιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος παραιτήθηκε ἀπὸ τὸν ἐπισκοπικὸ του θρόνο καὶ ἀναχώρησε πάλι στὴν ἔρημο!

Ἐπιμέλεια: Σάββας Ἠλιάδης

Ὅσιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος – Ἡ παραίτησή του ἀπὸ τὸν ἐπισκοπικὸ θρόνο: «Ἐὰν αὐτοὶ δὲν ὑπακοῦν στὰ προστάγματα τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, τί λοιπὸν ἐγὼ ἦλθα ἐδῶ νὰ πράξω»;

Ὁ ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος ἔζησε τὸν 7ο αἰώνα. Στὴν ἀκμὴ τῆς ἡλικίας του ἀπαρνήθηκε τὸν κόσμο καὶ ἀποχώρησε μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό του σὲ κοινόβιο. Ἀφοῦ ντύθηκε τὸ ἀγγελικὸ σχῆμα καὶ τὸν τρόπο καὶ τὸν βίο καὶ γυμνάστηκε στοὺς ἀσκητικοὺς ἀγώνας καὶ πόνους, ἐπιθύμησε τὴν στερεά τῆς βαθύτερης θεωρίας τοῦ πνεύματος τροφή. Καὶ ἀμέσως ἔφυγε ἀπὸ τὸ κοινόβιο καὶ ἦλθε σὰν διψασμένο ἐλάφι στὶς πηγὲς… τῶν ὑδάτων σὲ ἐρημικὸ τόπο, μακριὰ ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ τὴ συναναστροφὴ τῶν πολλῶν. Κατοίκησε μέσα σὲ ἀπομονωμένο κελί, μόνος μόνῳ τῷ Θεῷ καὶ ἀπασχολούμενος μόνο μὲ τὴν πνευματική του κατάσταση καὶ προκοπή.

Ὁ δὲ ἀδελφός του, ὅταν ἀνέλαβε τὴν ἡγουμενία τοῦ κοινοβίου, τοῦ ἔγραφε ἐπανειλημμένως καὶ τὸν παρακαλοῦσε μὲ πόνο νὰ ἐπανέλθει στὸ Μοναστήρι, ἀλλὰ ὁ θεῖος Ἰσαάκ, δὲν ἔδινε προσοχὴ στὶς παρακλήσεις τοῦ ἀδελφοῦ, οὔτε συγκατατέθηκε ν’ ἀφήσει τὸ ἀμέριμνο καὶ ἀτάραχο τῆς ἡσυχίας. Καὶ ἀφοῦ οἱ παρακλήσεις δὲν μπόρεσαν νὰ κατορθώσουν τὴν ἐπιστροφή του, μία θεία ἀποκάλυψη τὸν προσκάλεσε στὴν ἀρχιερατικὴ ἐπιστασία τῆς Ἐκκλησίας τῶν Νινευιτῶν. Καὶ ἐὰν φάνηκε παρήκοος πρωτύτερα στὸν ἀδελφό του, ὕστερα ὅμως ἔσκυψε τὸν αὐχένα μὲ ταπείνωση στὴν θεία φωνή. Ἀφήνει λοιπὸν τὴν ἔρημο καὶ τὴν ἡσυχία ὁ φιλέρημος καὶ φιλήσυχος Ἰσαὰκ καὶ προχειρίζεται ἐπίσκοπος τῆς μεγαλουπόλεως Νινευῆ.

Ἀλλὰ αὐτὸ διήρκεσε λίγο, καὶ τόσο, ὥστε μόλις ἀνέτειλε καὶ φάνηκε τὸ φῶς στὸν ὁρίζοντα τῆς ἐκκλησίας, καὶ πάλι ἔδυσε καὶ κρύφτηκε. Αἰτία δὲ τῆς ἀμέσως ἀπὸ τὴν ἐπισκοπικὴ θέση ἀναχώρησης τοῦ πατρὸς Ἰσαὰκ ὑπῆρξε τὸ ἑξῆς περιστατικό:

Ὅταν χειροτονήθηκε ὁ ὅσιος καὶ κάθισε στὸ ἐπισκοπικὸ οἴκημα, παρουσιάστηκαν μπροστά του δύο χριστιανοί. Ὁ ἕνας ἦταν δανειστής, ὁ ἄλλος ὀφειλέτης· καὶ ὁ μὲν δανειστὴς ἀπαιτοῦσε τὸ δάνειο, ὁ δὲ ὀφειλέτης ὁμολογοῦσε τὸ χρέος, ἀλλὰ μὴ ἔχοντας πρὸς τὸ παρὸν τὰ χρήματα, ζητοῦσε μερικὲς ἡμέρες προθεσμία. Ἀλλὰ ὁ ἄσπλαχνος ἐκεῖνος δανειστής, εἶπε ὅτι ἐὰν δὲν τοῦ ἔδινε τὴν ἴδια μέρα αὐτὸς τὸ δάνειο, θὰ τὸν παρέδιδε ὁπωσδήποτε στὸν κριτή. Ὁ δὲ ὅσιος πατὴρ Ἰσαὰκ τοῦ λέγει: «Τέκνο μου, σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ Εὐαγγελίου ὀφείλεις νὰ μὴ ζητεῖς νὰ σοῦ ἐπιστραφοῦν καὶ τὰ διὰ τῆς βίας ἀφαιρεθέντα πράγματα, πόσο μᾶλλον πρέπει νὰ περιμένεις λίγες μέρες αὐτόν, ὁ ὁποῖος σὲ παρακαλεῖ νὰ τοῦ δώσεις χρόνο»; Ὁ δὲ ἀνελεήμων ἐκεῖνος δανειστὴς τοῦ ἀπάντησε μὲ αὐθάδεια: «Ἄφησε τώρα, πάτερ, τὸ Εὐαγγέλιο» καὶ ἔφυγε ἀπὸ μπροστά του.

Μόλις ἄκουσε αὐτὰ τὰ λόγια ὁ ὅσιος Ἰσαάκ, εἶπε στὸν ἑαυτό του: «Ἐὰν αὐτοὶ δὲν ὑπακοῦν στὰ προστάγματα τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, τί λοιπὸν ἐγὼ ἦλθα ἐδῶ νὰ πράξω»; Αὐτὰ εἶπε, καὶ εὐθὺς ἀναχώρησε πάλι στὴν ἔρημο, καὶ ἦλθε καὶ κατοίκησε στὸ πρῶτο του κελί, ὅπου μέχρι θανάτου ἀνδρείως καὶ καρτερικῶς ὑπέμεινε.

Πηγή: «ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΥ ΑΣΚΗΤΙΚΑ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ

πηγή

https://enromiosini.gr

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2021

Περί τῆς ἀληθινῆς πίστεως

Περί τῆς ἀληθινῆς πίστεως

Η αληθινή πίστη έχει τα ακόλουθα γνωρίσματα:

α) Πληροφορεί μυστικά τον πιστεύοντα για την αλήθεια της πίστεώς του.

β) Κατευθύνει τα διαβήματά του στον δρόμο της αλήθειας.

γ) Τον γεμίζει με ελπίδα που είναι παντοτινή, αμείωτη, καθαρή από κάθε φόβο και κάθε μεταμέλεια και έχει μέσα της την πληρότητα της ευδαιμονίας.

δ) Τον γεμίζει με θερμή και ενεργό αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον.

ε) Δίνει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.

στ) Χορηγεί άφθονα τους καρπούς της χάριτος του Αγίου Πνεύματος.

ζ) Αναπλάθει τον άνθρωπο που έχει διαφθαρεί από τις αμαρτίες.

η) Αγιάζει τον πιστό και τον αναδεικνύει εργάτη έργων αγαθών και εικόνα Θεού.

θ) Αποκαλύπτει τον Θεό στους πιστεύοντες.

ι) Έχει θείες ηθικές αρχές.

ια) Χορηγεί ηθικό σθένος στους πιστούς.

ιβ) Έχει μαρτυρίες ουράνιες, επίγειες και υποχθόνιες.

ιγ) Γεμίζει τον πιστό με ηθική δύναμη, πάνω στην οποία, σαν σε αράγιστη πέτρα, θραύεται κάθε κακό, κάθε απειλή, κάθε κίνδυνος που έρχονται από έξω. Και

ιδ) Ανεβάζει τον άνθρωπο υπεράνω των νόμων της φύσεως και νικά την τάξη της φύσεως.

Η πίστη που έχει όλα αυτά τα γνωρίσματα είναι αληθινή· επειδή δε η πίστη που έχει περιεχόμενο τον Ιησού Χριστό έχει όλα αυτά τα γνωρίσματα, άρα η πίστη του Ιησού είναι η αληθινή πίστη.


Από το βιβλίο: Νεκταρίου Κεφαλά Μητροπολίτου Πενταπόλεως, Ιερών και φιλοσοφικών λογίων θησαύρισμα.


Εν Αθήναις 1895, σελ. 7.

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/09/blog-post_880.htm
 
πηγή:  http://hristospanagia3.blogspot.com

http://makkavaios.blogspot.com

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2021

Όταν θέλεις να προσευχηθείς νοερά από τα βάθη της καρδιάς σου να μιμηθείς τον τζίτζικα…

 

Όταν θέλεις να προσευχηθείς νοερά από τα βάθη της καρδιάς σου να μιμηθείς τον τζίτζικα…

Η νοερά προσευχή είναι η βάση της τελειότητος... - Εκκλησία -  face-new237.com

Ανώνυμου μοναχού από χειρόγραφο της Ιεράς Μονής Ξενοφώντος Αγίου Ὀρους

Όταν, αγαπητέ, θέλεις να προσευχηθείς νοερά από το βάθος του εαυτού σου, να μιμηθείς σε αυτή σου την καρδιακή ευχή τη φωνή του τζίτζικα.

Ο τζίτζικας φωνάζει κατά δύο τρόπους. Διότι πρώτα φωνάζει σχεδόν πέντε δέκα φορές με λίγη και κομμένη φωνή και ύστερα στο τέλος τελειώνει τη φωνή του με δυνατότερο τόνο και με φωνή μουσικότερη που την τραβάει κιόλας.

Έτσι κι εσύ, αγαπητέ, όταν προσεύχεσαι νοερά μέσα στην καρδιά σου να προσεύχεσαι ως εξής: πρώτα να λες το: «Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησόν με» καμιά δεκαριά φορές δυνατά από την καρδιά σου και καθαρά με τον νου σου από το βάθος του εαυτού σου. Σε κάθε αναπνοή μία ευχή αλλά σε κάθε ευχή να κρατάς την αναπνοή σου, όταν τη μελετά η καρδιά σου από το βάθος της.

Κι αφού πεις καμιά δεκαριά φορές ή και περισσότερες την ευχή με αυτό τον τρόπο, μέχρι που να θερμανθείς μέσα σου, εκεί όπου μελετήθηκε η ευχή, τότε λέγε αυτή την ευχή με δυνατότερο τρόπο του εαυτού σου και με περισσότερη ένταση της καρδιάς σου, όπως τελειώνει και ο τζίτζικας τη μελωδία του με δυνατότερο τόνο της φωνής του και μουσικότερη φωνή.

Αυτή δε η ευχή που λέγεται συνήθως Νοερά Προσευχή λέγεται επίσης και Καρδιακή Προσευχή και Νηπτική Προσευχή.

Κι όταν μεν τη λες νοερά και τη μελετάς μυστικά μέσα σου, ήσυχα, με τον ενδιάθετο λόγο τότε αυτή η ευχή λέγεται Νοερά Προσευχή.

Όταν πάλι λες την ευχή αυτή με την καρδιά σου, από το βάθος της καρδιάς σου με δυνατό τόνο της καρδιάς σου, με εσωτερική ένταση της εαυτού σου τότε αυτή λέγεται Καρδιακή Ευχή.

Νηπτική δε λέγεται η ευχή, όταν με την προσευχή σου αυτή και από την άπειρη αγαθότητα του Θεού επισκέπτεται η Χάρη του Αγίου Πνεύματος την ψυχή σου και αγγίζει την καρδιά σου ή και σου δείχνει καμιά θεωρία την οποία ατενίζει και γρηγορεί (νήφει) ο οφθαλμός της διανοίας σου.

Επομένως όταν εργάζεσαι σε αυτή τη νοερά προσευχή και τη μελετάς ευλαβικά όπως ταιριάζει σε αυτή και γι΄αυτό επισκέπτεται την ψυχή σου η Χάρη του Αγίου Πνεύματος, τότε το όνομα του Ιησού, που εσύ μελετάς νοερά φαίνεται τόσο παρηγορητικό και γλυκύ στη διάνοιά σου και την ψυχή σου ώστε δεν το χορταίνεις ποτέ μελετώντας το.

Όταν εργάζεσαι την καρδιακή ευχή (λέμε όταν την πετύχει η καρδιά σου) και ήθελε αγγίξει η Χάρη του Θεού την καρδιά, από την οποία Χάρη συλλαμβάνει η καρδιά σου την κατάνυξη όπως συνέλαβε η Κυρία Θεοτόκος τον Λόγο του Θεού από Πνεύματος Αγίου, τότε φαίνεται στην καρδιά σου το όνομα του Ιησού και Θεού και όλη η Αγία Γραφή ένας γλυκασμός που δεν περιγράφεται με λόγια και κάθε πνευματικό νόημά της γίνεται ένας γλυκόρροος ποταμός θείας κατάνυξης, που γλυκαίνει την καρδιά και τη θερμαίνει θαυμάσια στον έρωτα και την αγάπη του δημιουργού της Θεού».

πηγή: apantaortodoxias

https://simeiakairwn.wordpress.com

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2021

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (Μνήμη 24 Σεπτεμβρίου)

 

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (Μνήμη 24 Σεπτεμβρίου)

Ο Σιλουανός ο Αθωνίτης είναι μία από τις μεγαλύτερες σύγχρονες φυσιογνωμίες του αγιορείτικου και γενικότερα του ορθοδόξου μοναχισμού.

Ο ΒΊΟΣ ΤΟΥ

Ο Σιλουανός ο Αθωνίτης, κατά κόσμον Συμεών Ιβάνοβιτς Αντονώφ, χωρικός από την επαρχία Λεμπεντιάσκ της Ρωσίας, γεννήθηκε το 1866 και ήρθε στο Άγιο Όρος το 1892. Έλαβε τον μανδύα το 1896 και έγινε μεγαλόσχημος το 1911.

Γεγονότα που στάθηκαν σταθμοί στη ζωή του κατά κόσμον Συμεών ήταν η επιρροή που είχε από το άγιο παράδειγμα του πατέρα του. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο Όσιος «Ποτέ δεν θύμωνε, ήταν πάντοτε μετρημένος και ήσυχος με μεγάλη υπομονή, διάκριση και πραότητα. Να, ένα τέτοιο γέροντα ήθελα να έχω!».

Ο Συμεών νέος και δυνατός όντας, εργαζόταν σ’ ένα κτήμα ενός πρίγκηπα, όταν ο Θεός οικονόμησε να πάει για προσκύνημα στον τάφο του Αγίου Ιωάννου Σεζένωφ του έγκλειστου. Τότε εκεί η ψυχή του δέχτηκε τη χάρη του Θεού και γεύτηκε την θεία αγάπη. Από τότε προσευχόταν θερμά και με πολλά δάκρυα και του γεννήθηκε για πρώτη φορά ο πόθος για μοναχικό βίο.

Όμως για τρεις μήνες, - τόσο διήρκεσε η χάρις στον νεαρό τότε Συμεών - επανήλθε στις διασκεδάσεις με τους φίλους του και έχασε τελείως την Θεία Χάρη και την προσευχή του. Σιγά-σιγά έπεσε στα δίκτυα του κόσμου τούτου και έφτασε να πίνει και βότκα σε σημείο μέθης μαζί με την παρέα του, ώσπου μια μέρα κτύπησε έναν νεαρό μέθυσο, σχεδόν μέχρι θανάτου.

Όμως η Θεομήτωρ επενέβηκε με θαυμαστό τρόπο σώζοντάς τον από το βούρκο που ζούσε και φέρνοντας τον σε πραγματική μετάνοια και αλλαγή τρόπου ζωής. Στον ύπνο του είδε να καταπίνει ένα μεγάλο φίδι και ταράχτηκε τόσο από την αηδία που ένιωσε, που πετάχτηκε πάνω τρομαγμένος. Τότε άκουσε τη φωνή της Θεοτόκου να του λέει: «Όπως δεν σου άρεσε που κατάπιες το φίδι, έτσι δεν μου αρέσουν κι εμένα τα έργα σου». Η γλυκιά και γεμάτη πόνο φωνή της Παναγίας μας τον συγκλόνισε και ήταν η αφορμή ν’ αλλάξει αμέσως τρόπο ζωής και να ξαναγεννηθεί στην ψυχή του ο πόθος για τον μοναχισμό που κράτησε και σε όλη τη στρατιωτική του θητεία.

Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης-σύγχρονη εικόνα

Κατά το τέλος της στρατιωτικής του θητείας επισκέφτηκε τον Άγιο Ιωάννη της Κροστάνδης και εκεί αφήνοντας ένα ολιγόλογο γράμμα στον άγιο, ο Συμεών έλεγε: «Άγιε πάτερ θέλω να γίνω μοναχός. Προσευχηθείτε να μην με κρατήσει ο κόσμος». Έφυγε αλλά από εκείνη τη στιγμή άρχισαν να βουΐζουν γύρω του οι φλόγες του Άδη και αυτό το αισθανόταν από τότε σ’ όλη τη μετέπειτα μοναχική του ζωή. Μετά από λίγο μετάβηκε στο Αγιο Όρος και συγκεκριμένα στη Μονή του Αγίου Παντελεήμονα, όπου εκεί άρχισε ο μεγάλος αγώνας του. Αλλεπάλληλες μεταπτώσεις από τη Χάρη στην πλήρη εγκατάλειψη του Θεού, μαρτύριο ανείπωτο για όσους το βίωσαν. Χαρακτηριστικά έλεγε ο Άγιος ότι «αυτός που δέχτηκε την αγάπη του Θεού στην ψυχή του δεν αντέχει την εγκατάλειψη της Χάριτος και πονεί άχρι θανάτου».

Έτσι λοιπόν ο Άγιος Σιλουανός μέχρι να γίνει δοχείο της Χάριτος του Χριστού και να πληρωθεί Πνεύματος Αγίου πέρασε δια πυρός και σιδήρου: θλίψεις, απόγνωση, βίωσε το σκοτάδι της κολάσεως, βρέθηκε στα έγκατα του Άδη! Όταν έφτασε στα όρια της θλίψεως και το εξέφρασε με το να πει στον Θεό ότι είναι αδυσώπητος, τότε γεύτηκε και τη χάρη ως «πυρ καταναλίσκον» στην καρδιά του από τη στιγμή που είδε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και του είπε τον κορυφαίο λόγο «Κράτα τον νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι». Από τότε έκαιγε μέσα του ο άσβεστος πόθος, οθείος έρωτας γι’ Αυτόν.

Η ευχή του Ιησού έκαιγε αδιαλείπτως στην ψυχή του, αφού του δόθηκε για τον ανδρείο αγώνα του από την ίδια τη Θεοτόκο! Πλέον τα δάκρυα έτρεχαν ασταμάτητα για όλο τον κόσμο και η καρδιά του πονούσε για όλη την κτίση, που ζούσε μακριά από τον Ποιητή και δημιουργό της. Η προσευχή του με πόνο βαθύ έβγαινε προς τον Θεό και έλεγε: «Δέομαι ουν σου Κύριε, ίνα γνωρίσωσίν Σε εν πνεύματι Αγίω πάντες οι λαοί της γης». Γι’ αυτό άλλωστε αγαπήθηκε πολύ ο Άγιος Σιλουανός από όλα σχεδόν τα έθνη και έγινε Παγκόσμιος Άγιος στις ψυχές όλων. Λίγες γραμμές δεν μπορούν να περιγράψουν τις αρετές ενός γίγαντα Αγίου, όπως την ανεξικακία του, την αγάπη του και ιδιαίτερα την αγάπη του προς τους εχθρούς, την αδιάλειπτη νοερά προσευχή του για όλα τα έθνη, τη χριστομίμητο ταπείνωσή του και την πλήρη υπακοή του σε κάθε αδερφό, όχι μόνο στον πνευματικό. Αρετές που ο Άγιος ήξερε να τις κρύβει πολύ καλά. Το 1915 βγήκε για λίγο από το Άγιο Όρος και επισκέφθηκε τα μοναστήρια της πατρίδας του.

Εκοιμήθει στις 24 Σεπτεμβρίου του 1938 και στις 26 Νοεμβρίου 1987 έγινε η επίσημη κατάταξή του στο αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

ΥΜΝΟΛΟΓΊΑ

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος δ’

Χριστὸν διδάσκαλον ἐν ὀδῷ ταπεινώσεως προσευξάμενος ἔλαβες, μαρτυροῦντος τοῦ Πνεύματος, ἐν σῇ καρδία τὴν λύτρωσιν, διὰ τοῦτο ἀσκήσεως ἀνεδείχθης σὺ ὁδηγός, ὡς φωτὸς θείου ἔμπλεως. Ὅσιε πάτερ Σιλουανέ, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ σωθήναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν. 

 

πηγή:  el.orthodoxwiki.org

http://makkavaios.blogspot.com

Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2021

“…Στον δρόμο, μας αντάμωσε άφταστος ασκητής, της Παναγιάς παιδί αγνό, τυφλός εκ γενετής …»

 

“…Στον δρόμο, μας αντάμωσε άφταστος ασκητής, της Παναγιάς παιδί αγνό, τυφλός εκ γενετής …»

O Γέροντας φώναζε και γέμισε ευωδία όλο το μοναστήρι - ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΓΕΡΩΝ ΙΣΙΔΩΡΟΣ Ο ΤΥΦΛΟΣ ΚΑΙ Η ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΙΖΟΝΑ.

Ο Πατήρ Ισίδωρος ο τυφλός είναι για το σημερινό Άγιο Όρος της Ελλάδας ένα σημείο φωτεινής αναφοράς. Ένας χαρούμενος, αεικίνητος Μοναχός που σε δυναμώνει όταν ολιγόπιστα και με απογοήτευση τη ζωή σου παίρνεις λάθος, πολλές φορές και με ένα από τα πασίγνωστα σκαμπηλάκια του, που σαν χάδι τα’ νοιωσαν όσοι τα δέχτηκαν. Χαίρεται με το καθετί, μα κυρίως με το σκοτάδι των ματιών του.

Είναι αυτό που τον κρατά στερρό και εδραίο, στον δικό του Γολγοθά ώσπου του Παραδείσου τ’ όνειρο να βγει αληθινό… Γι αυτό και όταν ήταν μικρό παιδί στην Πάτρα, και δούλευε για να ζήσει, όταν μια μέρα άρχισε να βλέπει θαμπά και να ξεχωρίζει μορφές και αντικείμενα, παρακάλεσε την Παναγία να μην επιτρέψει να βρει το φως του, γιατί αλλιώς δεν θα τα κατάφερνε να γίνει Μοναχός!

Και αμέσως ξανατυφλώθηκε για πάντα …. Από μικρό παιδί ο Γέροντας κατάλαβε με την αγνή του καρδιά, αυτό που κάποτε ο ίδιος ο Χριστός μας είπε στον εκλεκτό του Απόστολο Παύλο: “Η δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται”.

“…Στον δρόμο, μας αντάμωσε άφταστος ασκητής,
της Παναγιάς παιδί αγνό, τυφλός εκ γενετής …

Μια αγκαλιά από αρώματα πρόσφερε στις ψυχές,
Λείψανα, δάκρυα, νυχτερινές ζέουσες προσευχές…

Πώς τις κρατούσε στοργικά σε σταυροκεντημένα υφάδια …
Έβλεπε ολοκάθαρα! Mε χάρη τη Φιλόθεη λάμψανε τα σκοτάδια …

Και ο Γέροντάς του, που ρχετε κρυφά για να τον δει…
Παρηγοράει πάντοτε όποιον τον χρειαστεί …

Νοιώσαμε πως τους σκέπαζε όλους με την ευχή του …

Κι ασίγητα πως ακούγεται η σαν παιδιού φωνή του,
να λέει το Κύριε Ιησού Χριστέ, έρχου κι ελέησέ με
κι η Φιλοθέου ν’ αντηχεί, κι όλοι μας να κλαίμε,
που είναι μακρόθυμος Αυτός και ακόμα υπομένει,
ύβρεις, ήλους, ραπίσματα και όλους μας περιμένει…”

(Νώντας Σκοπετέας)

…Το είχε πει πολύ όμορφα και ο Γέροντας Παΐσιος αυτό που ζει ο Πατήρ Ισίδωρος: Για να πάει κανείς στον γλυκό Παράδεισο, πρέπει να φάει πολλά πικρά εδώ, να έχει το διαβατήριο των δοκιμασιών στο χέρι. Ο τυφλός ασκητής βέβαια και ένα άλλο διαβατήριο έχει πάντα και κρατά μαζί του. Αυτό που του επιτρέπει να επισκέπτεται τον αγαπημένο του Γέροντα Εφραίμ στην Αριζόνα των ΗΠΑ…

Ο δυνατός του πόθος και η τόσο ανθρώπινη χαρά του, να γιορτάζει τις μεγάλες μέρες της πίστης μας στο πλάι του Πατέρα του, είναι τόσο εμφανή! Αυτό μας έλεγε και αργότερα γεμάτος από ενθουσιασμό παιδιού:
“Έκανα Πάσχα το 2012 και το 2013 με τον Γέροντά μου! Φέτος αν θέλει ο Θεός θα κάνω και Χριστούγεννα!”.

Ταξίδι αμέτρητων ωρών και κούραση απερίγραπτη με έξοδα και θυσίες ποικίλες, για να βρεθεί απλά στο στασίδι πλάι του, απέναντι απ’ την Αριζονίτισσα την Παναγία…

Για άλλους, αυτό θα θεωρείται σκέτη τρέλα! Μα είναι τυφλός θα πουν… τι πάει να δει;

Ναι, είναι τρελός για τον Θεό και θα ευγνωμονεί αιωνίως εκείνον που πότισε την ψυχή του με του γλυκού του Παραδείσου τα νάματα. Θείος έρωτας σε καθαρή καρδιά!

Είχαμε αγωνία για το αν θα καταφέρναμε να τον συναντήσουμε… Μας βρήκε εκείνος και μας υποδέχτηκε σχεδόν ένα χιλιόμετρο μακριά απ την μετάνοιά του! Εκεί και πιο κάτω, συνήθως ξεβγάζει τους προσκυνητές που φεύγουν για άλλα μέρη…

“Μα πως θα γυρίσετε πίσω Γέροντα;”, τον ρωτούν εκείνοι απορημένοι…

-Μη νοιάζεστε παιδιά…πάτε εσείς στην ευχή της Παναγιάς μας και έχει ο Θεός! Και γυρίζει πίσω μόνος, και ανεβαίνει τους ορόφους και διασχίζει αμέτρητες φορές μέσα στη μέρα την Φιλοθέου απ άκρη σ’ άκρη, σκορπώντας κουράγιο και ελπίδα σε όσους κατάπληκτοι τον βλέπουν. Όλους τους νουθετεί με λόγους του Γέροντά του. Πάντα το προσθέτει αυτό στο τέλος των συμβουλών του: -Δεν είναι δικά μου αυτά παιδιά …

Ο Γέροντας τα λέει… Του φιλήσαμε όλοι το χέρι και εκείνος άρχισε να μας ρωτά με ενδιαφέρον… Ξαφνικά ακούστηκε… η φωνή του Γέροντος Εφραίμ: “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με…”, ήχος κλήσης στο τηλέφωνο του τυφλού Μοναχού που δεν σταματά να χτυπά … Έτσι είναι σαν ο Γέροντάς κάθε φορά να του λέει: Σήκωσε το τηλέφωνο και παρηγόρησε την ψυχή που σε καλεί. Μην ραθυμείς, μην δυσανασχετείς, αυτό είναι το διακόνημά σου και το ευλογώ εγώ, κάνε αγάπη και υπακοή.

… Άρχισε να μιλά και να δίνει συμβουλές σε μια γυναίκα που τον κάλεσε… Έπειτα ήρθε ξανά προς το μέρος μας και μας είπε να πάμε να πάρουμε δωμάτια, να ξεκουραστούμε λίγο και θα ερχόταν εκείνος να μας βρει …

Κοιταχτήκαμε μεταξύ μας με έκπληξη και εκείνος σαν να το κατάλαβε πρόσθεσε: Μην ανησυχείτε, θα έρθω!

Ο Αρχοντάρης ένας νέος ευγενέστατος και πράος Μοναχός, μας τακτοποίησε σε δωμάτιο του πρώτου ορόφου απέναντι απ το καθιστικό με την βιβλιοθήκη, δίπλα ακριβώς στο πανέμορφο παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου. Θα μοιραζόμασταν το δωμάτιο με δυο Λευκορώσους αδερφούς μας. Έναν πατέρα με τον γιό του που περιδιάβαιναν με τα πόδια όλο το Άγιο Όρος με πίστη και κατάνυξη ολόθερμη να αποτυπώνεται σε κάθε τους κίνηση.

Δεν είχε περάσει λίγη ώρα και ακούστηκε σχεδόν έξω απ την πόρτα μας η φωνή του Πατρός Ισιδώρου που μας αναζητούσε. Βάλαμε τον Γέροντα να καθίσει σε μια καρέκλα στο κέντρο του δωματίου. Και εμείς πήραμε θέση γύρω του νοιώθοντας πραγματικά ευλογημένοι. Κρατούσε μια μεγάλη πλαστική τσάντα . Έβγαλε ένα μεγάλο δέμα από μέσα. Αντικρίσαμε ένα πορφυρό πετραχήλι με χρυσοκέντητους Σταυρούς διπλωμένο να το τυλίγει σε σχήμα μαξιλαριού.

-Τι είναι Γέροντα αυτό; τον ρωτήσαμε …

-Έχει μέσα λείψανα του παππού Ιωσήφ του ησυχαστή, και διάφορα του Γέροντά μου… Τη φανέλα του, το μικρό χαλάκι που προσευχόταν… Με δέος το πήραμε στα χέρια μας και αρχίσαμε να το ασπαζόμαστε ευλαβικά. Δεν βρίσκαμε λέξεις για να περιγράψουμε το θείο άρωμα που ανέδυε …

Τόσο, που ολιγόπιστοι και αδύναμοι μπροστά στου Θεού τα υπέρλογα, αρχίσαμε να ψηλαφίζουμε αδιάκριτα και να ρωτάμε τον Γέροντα για το αν μέσα είχε και λιβάνι …

Ο Γέροντας χαμογέλασε και μας διαβεβαίωσε λέγοντας με τον απλό του τρόπο: “Αστεία θα λέμε τώρα;”.
Κρατώντας στα χέρια μας ή καλύτερα στις αγκαλιές μας εκείνο το μικρό μυροβόλο δεματάκι αρχίσαμε να ακούμε λόγια μπολιασμένα με σοφία Θεϊκή, βγαλμένα απ᾽ την αγνή ψυχή του παιδιού της Παναγιάς:

“Παιδιά ας μην τα βάζουμε με τον Θεό και τα… μαθηματικά Του… Ήρθε κάποιος και παραπονιόταν που ο Θεός πήρε νέο έναν δικό του. Και του λέω: Ξέρεις σε τι ηλικία πήρε ο Θεός τον Μέγα Βασίλειο; 49 ετών! Λες να μην είχε να δώσει, να προσφέρει ακόμα αυτός ο μέγας Φωστήρας της Οικουμένης; Ξέρει ο Θεός, μην ζητάμε εξηγήσεις…”.

Έβγαλε τότε μια φωτογραφία. Εικονιζόταν ο ίδιος μαζί με τον Γέροντά του και την Αγγελική μορφή του Μακαριστού Γέροντος Εφραίμ του Αγίου Καθηγουμένου της Ξηροποτάμου.

“Παιδιά το 1979 ήμασταν εδώ 92 Μοναχοί. Έστειλε λοιπόν ο Γέροντάς μας τότε τον Φιλόθεο στην Καρακάλλου, τον Αγάθωνα στην Κωνσταμονίτου και τον Εφραίμ στην Ξηροποτάμου. Αυτός που λέτε παιδιά μαρτύρησε … Ο Θεός επέτρεψε να κοιμηθεί με μαρτυρικό τρόπο νεότατος μόλις 40 ετών…. Ξέρετε γιατί; Γιατί βάπτισε Χριστιανούς Ορθοδόξους πολλούς ανθρώπους!”. Έκπληκτοι ακούσαμε κάτι που δεν γνωρίζαμε… Είχαμε ακούσει ότι ο Ξηροποταμινός Εφραίμ είχε σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό… μα τώρα το πράγμα έμπαινε στην αληθινή του διάσταση…

Σκέφτηκα πως στην Αμερική από τότε που πήγε ο π. Εφραίμ ο Φιλοθείτης έχουν βαπτιστεί 800.000 ψυχές…
Γι αυτό τον λόγο ο Γέροντας δέχεται συνεχώς απειλές για τη ζωή του και απίστευτες συκοφαντίες. Κι όμως συνεχίζει…

Δεκαεννιά επίσημα καταγεγραμμένα Μοναστήρια! Δύο στην Νέα Υόρκη, στο Σικάγο, στον Καναδά… Και ετοιμάζονται δυο ακόμα ….

Στην Αριζόνα, το Μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου όπου εδρεύει ο Γέροντας φτιαγμένο μέσα στην έρημο μοιάζει με τον πιο πράσινο εύφορο τόπο του κόσμου. Φιλοξενεί μονίμως περίπου 500 προσκυνητές που φτάνουν από παντού αποζητώντας να ξεδιψάσουν τις ψυχές τους. Με άφθονο νερό που με θαυμαστό τρόπο βρέθηκε εκεί ποτίζονται χίλια και πλέον στρέμματα με 6000 ελιές, λεμονιές, πορτοκαλιές, φυστικιές Αιγίνης, αμπέλια και άλλα μέχρι πρότινος αδιανόητα για το κλίμα της περιοχής . Μα τα αδύνατα για τους ανθρώπους είναι δυνατά για τον Θεό…

Για όλα αυτά μας μιλά ο Γέροντας Ισίδωρος με αγάπη αληθινή και σπάνια . Μας λέει και άλλα που αποδεικνύουν το μεγαλείο του Θεού. Για τον αγιασμό που δεν χαλά ποτέ, για το όρος Θαβώρ και την Μεταμόρφωση του Χριστού μας . Εμάς μας αρκεί και που τον βλέπουμε… Μας δίνει ξεραμένο βασιλικό…

“Βάλτε το πάνω στο προζύμι και θα δείτε πως θα φουσκώσει… Πάρτε και λαδάκι απ την Παναγία μας και αγίασμα από του Αγίου Αθανασίου…”.

Δεν θέλαμε να τον αποχωριστούμε… Κρατούσαμε ακόμα το γεμάτο από Χριστό και την ευχή του μαξιλαράκι και ήταν σαν να αγκαλιάζαμε τα αχώρετα και απλησίαστά Του έστω για λίγες στιγμές…

“Σε λίγες μέρες θα έρθω και κοντά στα μέρη σας, στο Ξυλόκαστρο”, τον ακούσαμε έκπληκτοι να λέει… Πράγματι ο πάτερ Ισίδωρος “οργώνει” όλη την Ελλάδα. Πηγαίνει σε σπίτια αγαπημένων του παιδιών που έχει δει βαθιά μέσα τους, και εκείνα τον φιλοξενούν και μετατρέπουν το σπίτι τους σε αρχονταρίκι Αγιορείτικο καλώντας και άλλους αδερφούς που συνωστίζονται αγαπητικά να ακούσουν και να ξαναθυμηθούν βιωματικά την αγάπη την άπειρη και την μακροθυμία του Θεού, μέσα απ’ τα απλά μα τόσο ψυχένδροσα λόγια του τυφλού ασκητή.

“Παιδιά εγώ φεύγω τώρα να ξεκουραστείτε για τις ακολουθίες. Θα σας βρω και έπειτα… Την ευχή του Χριστού μας και της Παναγιάς μας να έχετε!”.

“Με τον Γέροντα μιλάτε στο τηλέφωνο;”, τον ρωτήσαμε.

“Επικοινωνούμε με πνευματικό τρόπο”, είπε χωρίς να προσθέσει τίποτα άλλο… Δεν χρειαζόταν. Ήμουν σίγουρος ότι συχνά τον επισκέπτεται όπως και όλα τα Φιλόθεα παιδιά του, όποτε και οπουδήποτε δυσκολεμένα ζητήσουν την ενισχυτική παρουσία του…

Στην Φιλοθέου όταν η ησυχία σκεπάζει απόλυτα τον αγιασμένο τούτο τόπο, αν κλείσεις τα μάτια, σίγουρα θα ακούσεις από κάπου μακριά να φτάνει η απαλή φωνή του Πατρός Εφραίμ… Δίχως παύση να λέει την ευχή του Ιησού και να επικαλείται κάθε τόσο την Παναγία Μητέρα, με δάκρυα στα μάτια προσευχόμενος για τον κόσμο ολόκληρο, παρατείνοντας το Θεϊκό έλεος . Τον φαντάστηκα εν τω μέσω της νυκτός, σε μια χορεία σύγχρονων εν ζωή Γερόντων με παρρησία υιών Θεού και κρουνούς δακρύων να τρέχουν απο τα μάτια τους, σχεδόν να «κανοναναρχούν» την Σωτήρια Ευσπλαχνία, επαναλαμβάνοντας ο ένας μετά τον άλλον: “Ὅτι Θεὸς ἐλέους, οἰκτιρμῶν καὶ φιλανθρωπίας ὑπάρχεις…”(=Είσαι Θεός ελέους, οικτιρμών και φιλανθρωπίας).

Ο Γέρων Ισίδωρος έφυγε όπως ήρθε… Μόνος του χωρίς βοήθεια από κανέναν…

Όσοι τον υποβαστάζουν ενίοτε, νομίζουν ότι τον βοηθούν. Βλέπει ολοκάθαρα με της φωτεινής ψυχούλας του τα μάτια τα αμόλυντα, με τα μάτια της καρδίας του… Όσο ζούμε θα θυμόμαστε εκείνη την τόσο συγκινητική του επίσκεψη. Η φωτογραφία που βγάλαμε στο πλάι του κρατώντας το ευλογημένο μαξιλάρι της Αγάπης του, θα φωταγωγεί πάντα τα μέσα μας σκοτάδια…

ΠΗΓΗ: Νώντας Σκοπετέας

Ημερολόγιο Όρους 2013

http://paintingleaves.blogspot.gr/

hristospanagia

https://simeiakairwn.wordpress.com