Εορτολόγιο

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016

Η απάτη που χρησιμοποιεί ο εχθρός, για εκείνους που νομίζουν ότι βαδίζουν στην τελειότητα

Η απάτη που χρησιμοποιεί ο εχθρός, για εκείνους που νομίζουν ότι βαδίζουν στην τελειότητα

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
Ὅταν ὁ ἐχθρὸς δὲν μπορῇ νὰ νικήσῃ οὔτε αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ἐξαρτηθῆ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, οὔτε αὐτοὺς ποὺ ζητᾶνε νὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ αὐτήν, τότε τρέχει ὁ πονηρὸς στοὺς ἐνάρετους καὶ πολεμάει σὰν πανοῦργος νὰ τοὺς κάνῃ νὰ λησμονήσουν τοὺς ἐχθρούς,
ποὺ εἶναι κοντά τους καὶ ἔμπρακτα τοὺς πολεμοῦν καὶ τοὺς βλάπτουν, νὰ ἐπιθυμοῦν ὅμως καὶ νὰ φαντάζωνται πάνω ἀπὸ τὴν δύναμί τους τὰ ὑψηλὰ καὶ μεγάλα καὶ πρὶν ἀπὸ τὸν κατάλληλο καιρὸ νὰ ἔχουν ἀποφασιστικοὺς σκοπούς, γιὰ νὰ φθάσουν στὴν τελειότητα. Αὐτὸ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τὸ νὰ μὴ φροντίζουν αὐτοὶ γιὰ τὶς πληγές, μὲ τὶς ὁποῖες εἶναι πληγωμένοι, ἀλλά, νομίζοντας αὐτὲς τὶς ἐπιθυμίες καὶ ἀποφάσεις τῆς τελειότητας σὰν νὰ ἦταν ἔργα καὶ πράγματα, ὑπερηφανεύονται μὲ διαφόρους τρόπους. Ὁπότε, μὴ θέλοντας νὰ ὑποφέρουν στὴν πρᾶξι κάτι τὸ ἀντίθετο, οὔτε τὸ παραμικρὸ ἐμπόδιο ἢ ἕνα μικρὸ λόγο, χάνουν μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τὸν καιρό τους σὲ μεγάλες μελέτες ἀποφάσεων, ἀποφασίζοντας δηλαδὴ μὲ τὸ νοῦ τους, νὰ ὑποφέρουν μεγάλες δοκιμασίες γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐπειδή, ὅταν παίρνουν τὶς φαντασμένες αὐτὲς ἀποφάσεις, δὲν αἰσθάνονται καμία θλῖψι καὶ ἀντίθεσι στὸ σῶμα τους, γι᾿ αὐτὸ νομίζουν οἱ ταλαίπωροι ὅτι βρίσκονται στὸ ὕψος ἐκείνων τῶν ἐναρέτων, ποὺ ὑποφέρουν μεγάλες δοκιμασίες ἔμπρακτα. Καὶ δὲν γνωρίζουν, πὼς ἄλλα εἶναι τὰ λόγια καὶ οἱ ἀποφάσεις καὶ ἄλλα εἶναι τὰ ἔργα καὶ ἡ πραγματικότητα.
Λοιπόν, ἂν θέλῃς νὰ ἀποφύγης, ἀδελφέ, αὐτὴ τὴν ἀπάτη, ἀποφάσισε νὰ πολεμᾷς μὲ τοὺς ἐχθρούς, ποὺ σὲ πολεμοῦν πραγματικὰ καὶ ἀπὸ κοντὰ καὶ ἔτσι θὰ γνωρίσῃς φανερά, ἂν οἱ ἀποφάσεις ποὺ παίρνεις, εἶναι ἀληθινὲς ἢ ψεύτικες· δυνατὲς ἢ ἀδύνατες· καὶ ἔτσι θὰ βαδίσῃς στὴν ἀρετὴ καὶ τὴν τελειότητα, μέσα ἀπὸ τὸν δοκιμασμένο ἀσφαλῆ καὶ βασιλικὸ δρόμο.
Ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν ἐκείνων, ποὺ δὲν σὲ ἐνοχλοῦν πρὸς τὸ παρόν, δὲν σὲ συμβουλεύω νὰ κάνῃς πόλεμο, πάρα μόνο ὅταν πιθανὰ ἀντιληφθῇς ὅτι μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου θὰ σὲ πολεμήσουν. Γιατὶ μὲ τὴν πρόγνωσι καὶ τὴν προμελέτη μπορεῖς νὰ προετοιμασθῇς μὲ γενναῖες ἀποφάσεις γιὰ νὰ ἀντισταθῇς· καὶ ὅταν ἔρθουν, μένουν ἄπρακτοι, ἀφοῦ σὲ βρίσκουν προετοιμασμένο. Γι᾿ αὐτὸ μὴ νομίσῃς ποτὲ ὅτι οἱ ἀποφάσεις σου πὼς νὰ ἔγιναν καὶ ἔργα καὶ πράξεις κι ἂν ἀκόμη ἐξασκήθηκες στὶς ἀρετὲς γιὰ λίγο χρόνο μὲ τοὺς κατάλληλους τρόπους· ἀλλὰ σὲ αὐτὰ ἂς εἶσαι ταπεινὸς καὶ νὰ φοβᾶσαι τὸν ἑαυτό σου καὶ τὴν ἀδυναμία σου· καὶ ἐλπίζοντας στὸ Θεό, τρέξε σὲ αὐτὸν μὲ συχνὲς δεήσεις γιὰ νὰ σὲ δυναμώνῃ καὶ νὰ σὲ φυλάη ἀπὸ τοὺς κινδύνους καὶ μάλιστα ἀπὸ κάθε μικρὴ ὑπόληψι καὶ ἐλπίδα τοῦ ἑαυτοῦ σου.
Γιατὶ ἂν ἐσὺ εἶσαι κατὰ αὐτὸ τὸν τρόπο ταπεινὸς στὸν ἑαυτό σου, πιθανὸν νὰ μὴν εἶσαι ἐλεύθερος τελείως ἀπὸ κάποια μικρὰ ἐλαττώματα (στὰ ὁποῖα σὲ ἀφήνει ὁ Θεὸς καμιὰ φορὰ γιὰ νὰ σὲ κάνῃ νὰ γνωρίσῃς τὴν ἀδυναμία τοῦ ἑαυτοῦ σου καὶ γιὰ νὰ φυλάξη σὲ σένα κάποιο καλὸ ποὺ ἔχεις), παρόλα αὐτά, σοῦ ἐπιτρέπεται νὰ ἐπιθυμῇς καὶ νὰ παίρνῃς μεγάλες ἀποφάσεις, γιὰ νὰ ἀνέβης σὲ ψηλότερο βαθμὸ τελειότητας.
από το βιβλίο: «ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ» – ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
Ἀπόδοση στὴ νέα Ἑλληνική: Ἱερομόναχος Βενέδικτος
Ἔκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος
https://simeiakairwn.wordpress.com

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016

Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο και να μην πικραίνεσθε λόγω εγωισμού


Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο και να μην πικραίνεσθε 

λόγω εγωισμού


  • Από  anastasiosk.blogspot.gr



Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο και να μην πικραίνεσθε λόγω εγωισμού.
 Η ταπείνωση είναι ασφαλής οδηγός · δεν αφήνει αυτόν που την έχει να προσκρούσει σε υφάλους απροσεξίας και να συντριβεί · αλλά ως οδηγός φωτεινός οδηγεί άπταιστα επί του ασφαλούς.


  • Από  anastasiosk.blogspot.gr
  • και το  http://www.vimaorthodoxias.gr/

Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

Αμεριμνησία..





Ένας Γέροντας έλεγε ότι δεν πρέπει κανείς να μεριμνά για τίποτε παρά
μόνο για τον φόβο του Θεού. Και πρόσθετε:
«Κι αν αναγκασθώ να φροντίσω για γήινη ανάγκη, ποτέ δεν την
σκέφτομαι πριν από την ώρα της».

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2016

Είναι αδύνατο, και θα φανεί αυτό αργότερα, να υπάρξει ποτέ συνεργασία των Αγγλων, των Γάλλων, των Γερμανών…

Είναι αδύνατο, και θα φανεί αυτό αργότερα, να υπάρξει ποτέ συνεργασία των Αγγλων, των Γάλλων, των Γερμανών…

Οσίου Παϊσίου

Σταύρος Βαλίδης, πρώην διοικητής Αστυνομικού τμήματος τού Αγίου Όρους.

Τόν Γέροντα Παϊσιο τόν γνώρισα, όταν μέ αξίωσε ό Θεός νά υπηρετήσω ώς διοικητής τού Αστυνομικού Τμήματος τού Αγίου Όρους. Θυμάμαι κάποια φορά, πού είχα συνοδεύσει ώς διοικητής τής Αστυνομίας τρείς ξένους επισήμους, πού ήθελαν νά γνωρίσουν τόν » μεγάλο ασκητή Παϊσιο «, μέσα από όσα είχαν ακούσει γι΄ αυτόν στήν πατρίδα τους. Ενας από αυτούς τόν ρώτησε γιά τήν Ενωμένη Ευρώπη, καί πήρε τήν εξής απάντηση.
-Είναι πολύ ζεστό ακόμη τό αίμα…
Οί επίσημοι απόρησαν μή μπορώντας νά καταλάβουν τήν κρυπτογραφημένη απάντησή του. Αργότερα πού τόν ρώτησα τί σημαίνει , ότι είναι ακόμη ζεστό τό αίμα, μού είπε.
-Είναι αδύνατο, καί θά φανεί αυτό αργότερα, νά υπάρξει ποτέ συνεργασία τών Αγγλων, τών Γάλλων, τών Γερμανών, τών Ιταλών, τών Αυστριακών, κλπ. όταν υπάρχουν ακόμη άνθρωποι πού χάσανε στόν Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο τούς πατεράδες καί τούς θείους τους.
Είναι ποτέ δυνατόν νά ονομάζει ό ένας τόν άλλο «σύμμαχε» καί νά τό εννοεί;
Μή βλέπουμε τά πράγματα κοντόφθαλμα καί μόνο χάριν τής Οικονομίας. Θά βγεί ό Εθνικισμός στήν επιφάνεια καί τότε…


Απο το βιβλίο: «ΣΚΕΥΟΣ ΕΚΛΟΓΗΣ» – Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγγελόγλου.

https://simeiakairwn.wordpress.com

Σάββατο 25 Ιουνίου 2016

Όλα αρχίζουν από έναν λογισμό

Όλα αρχίζουν από έναν λογισμό

Η αμαρτία αρχίζει πάντοτε με έναν λογισμό. Ο λογισμός είναι τόσο ευέλικτος και λεπτός, ώστε περνάει και από εκεί που δεν υπάρχει τρύπα.
 
Αφ’ ής στιγμής εισέλθη στον άνθρωπο, φαίνεται αμέσως που θα κλίνη η λεπτή χορδή της πλάστιγγας της βουλήσεώς του. Εάν όμως ο άνθρωπος έχη αποφασίσει την βασιλεία των ουρανών, όσο και να σπέρνουν οι δαίμονες, δεν βλαστάνει κανείς λογισμός.
 
Χτυπάει ο λογισμός τον άνθρωπο, αλλά γυρίζει πάλι πίσω· δεν μπορεί να εισέλθη, διότι η βασιλεία του Θεού είναι περιφραγμένη ισχυρά.
 

 
Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
 
 Λόγοι Ασκητικοί

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2016

Άγιος Παΐσιος: «Ο Κύριος, θα παρουσιάση τους Μάρκους τους Ευγενικούς και τους Γρηγορίους Παλαμάδες, για να ομολογήσουν την ορθόδοξη πίστη και να στερεώσουν την παράδοση…»

Άγιος Παΐσιος: «Ο Κύριος, θα παρουσιάση τους Μάρκους τους Ευγενικούς και τους Γρηγορίους Παλαμάδες, για να ομολογήσουν την ορθόδοξη πίστη και να στερεώσουν την παράδοση…»

*Όπως έλεγε και Γέροντας γνωστού κελλιού του Αγίου Όρους, πρόσφατα σε προσκυνητές, το μόνο πράγμα που αυτήν την στιγμή μπορεί να μας σώσει είναι η επιστροφή προς τα πίσω – η επιστροφή στις ρίζες και στις διαχρονικές αξίες της πίστεώς μας και της πατρίδας μας.
Πολλοὶ ἅγιοι Μάρτυρες, ὅταν δὲν ἤξεραν τὸ δόγμα, ἔλεγαν: «Πιστεύω ὅ,τι θέσπισαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες». Ἂν κάποιος ἔλεγε αὐτό, μαρτυροῦσε.
Δὲν ἤξερε δηλαδὴ νὰ φέρη ἀποδείξεις στοὺς διῶκτες γιὰ τὴν πίστη του καὶ νὰ τοὺς πείση, ἀλλὰ εἶχε ἐμπιστοσύνη στοὺς Ἁγίους Πατέρες. Σκεφτόταν: «Πῶς νὰ μὴν ἔχω ἐμπιστοσύνη στοὺς Ἁγίους Πατέρες; Αὐτοὶ ἦταν καὶ πιὸ ἔμπειροι καὶ ἐνάρετοι καὶ ἅγιοι. Πῶς ἐγὼ νὰ δεχθῶ μία ἀνοησία; Πῶς νὰ ἀνεχθῶ νὰ βρίζη ἕνας τούς Ἁγίους Πατέρες;» Νὰ ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στὴν παράδοση. Σήμερα, δυστυχῶς, μπῆκε ἡ εὐρωπαϊκὴ εὐγένεια καὶ πᾶνε νὰ δείξουν τὸν καλό. Θέλουν νὰ δείξουν ἀνωτερότητα καὶ τελικὰ πᾶνε νὰ προσκυνήσουν τὸν διάβολο μὲ τὰ δύο κέρατα. «Μία θρησκεία, σοῦ λένε, νὰ ὑπάρχη» καὶ τὰ ἰσοπεδώνουν ὅλα.
Ἦρθαν καὶ σ΄ ἐμένα μερικοὶ καὶ μοῦ εἶπαν: «Ὅσοι πιστεύουμε στὸν Χριστό, νὰ κάνουμε μία θρησκεία». «Τώρα εἶναι σὰν νὰ μού λέτε, τοὺς εἶπα, χρυσὸ καὶ μπακίρι, χρυσὸ τόσα καράτια καὶ τόσα ποὺ τὰ ξεχώρισαν, νὰ τὰ μαζέψουμε πάλι καὶ νὰ τὰ κάνουμε ἕνα. Εἶναι σωστὸ νὰ τὰ ἀνακατέψουμε πάλι; Ρωτῆστε ἕναν χρυσοχόο: «Κάνει νὰ ἀνακατέψουμε τὴν σαβούρα μὲ τὸν χρυσό;» Ἔγινε τόσος ἀγώνας, γιὰ νὰ λαμπικάρη τὸ δόγμα».
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες κάτι ἤξεραν καὶ ἀπαγόρευσαν τὶς σχέσεις μὲ αἱρετικό. Σήμερα λένε:
«Ὄχι μόνο μὲ αἱρετικὸ ἀλλὰ καὶ μὲ Βουδιστὴ καὶ μὲ πυρολάτρη καὶ μὲ….
δαιμονολάτρη νὰ συμπροσευχηθοῦμε. Πρέπει νὰ βρίσκωνται στὶς συμπροσευχές τους καὶ στὰ συνέδρια καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι. Εἶναι μία παρουσία». Τί παρουσία; Τὰ λύνουν ὅλα μὲ τὴν λογικὴ καὶ δικαιολογοῦν τὰ ἀδικαιολόγητα. Τὸ εὐρωπαϊκὸ πνεῦμα νομίζει ὅτι καὶ τὰ πνευματικὰ θέματα μποροῦν νὰ μποῦν στὴν Κοινὴ Ἀγορά.
Μερικοὶ ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους ποὺ ἔχουν ἐλαφρότητα καὶ θέλουν νὰ κάνουν προβολή, «Ἱεραποστολή», συγκαλοῦν συνέδρια μὲ ἑτεροδόξους, γιὰ νὰ γίνεται ντόρος καὶ νομίζουν ὅτι θὰ προβάλουν ἔτσι τὴν Ὀρθοδοξία, μὲ τὸ νὰ γίνουν δηλαδὴ ταραμοσαλάτα μὲ τοὺς κακοδόξους. Ἀρχίζουν μετὰ οἱ ὑπὲρ-ζηλωτὲς καὶ πιάνουν τὸ ἄλλο ἄκρο· λένε βλασφημίες γιὰ τὰ Μυστήρια τῶν Νεοημερολογιτῶν κ.λ.π. καὶ κατασκανδαλίζουν ψυχὲς ποὺ ἔχουν εὐλάβεια καὶ ὀρθόδοξη εὐσαισθησία.
Οἱ ἑτερόδοξοι ἀπὸ τὴν ἄλλη ἔρχονται στὰ συνέδρια, κάνουν τὸν δάσκαλο, παίρνουν ὅ,τι καλὸ ὑλικὸ πνευματικὸ βρίσκουν στοὺς Ὀρθοδόξους, τὸ περνᾶνε ἀπὸ τὸ δικό τους ἐργαστήρι, βάζουν δικό τους χρῶμα καὶ φίρμα καὶ τὸ παρουσιάζουν σὰν πρωτότυπο. Καὶ ὁ παράξενος σημερινὸς κόσμος ἀπὸ κάτι τέτοια παράξενα συγκινεῖται, καὶ καταστρέφεται μετὰ πνευματικά. Ὁ Κύριος ὅμως, ὅταν θὰ πρέπη, θὰ παρουσιάση τοὺς Μάρκους τοὺς Εὐγενικοὺς καὶ τοὺς Γρηγορίους Παλαμάδες, ποὺ θὰ συγκεντρώσουν ὅλα τὰ κατασκανδαλισμένα ἀδέλφια μας, γιὰ νὰ ὁμολογήσουν τὴν ὀρθόδοξη πίστη καὶ νὰ στερεώσουν τὴν παράδοση καὶ νὰ δώσουν χαρὰ μεγάλη στὴν Μητέρα μας Ἐκκλησία.
Ἐὰν ζούσαμε πατερικά, θὰ εἴχαμε ὅλοι πνευματικὴ ὑγεία, τὴν ὁποία θὰ ζήλευαν καὶ ὅλοι οἱ ἑτερόδοξοι, καὶ θὰ ἄφηναν τὶς ἀρρωστημένες τους πλάνες καὶ θὰ σώζονταν δίχως κήρυγμα. Τώρα δὲν συγκινοῦνται ἀπὸ τὴν ἁγία μας πατερικὴ παράδοση, γιατί θέλουν νὰ δοῦν καὶ τὴν πατερική μας συνέχεια, τὴν πραγματική μας συγγένεια μὲ τοὺς Ἁγίους μας. Αὐτὸ ποὺ ἐπιβάλλεται σὲ κάθε Ὀρθόδοξο εἶναι νὰ βάζη τὴν καλὴ ἀνησυχία καὶ στοὺς ἑτεροδόξους, νὰ καταλάβουν δηλαδὴ ὅτι βρίσκονται σὲ πλάνη, γιὰ νὰ μὴν ἀναπαύουν ψεύτικα τὸν λογισμό τους, καὶ στερηθοῦν καὶ σ΄ αὐτὴν τὴν ζωὴ τὶς πλούσιες εὐλογίες τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ στὴν ἄλλη ζωὴ τὶς περισσότερες καὶ αἰώνιες εὐλογίες τοῦ Θεοῦ.
*Σημείωση: Στὶς 23 Ἰουνίου κοιμήθηκε ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικὸς ἀλλὰ ἡ ἑορτὴ του μετατέθηκε γιὰ τὶς 19 Ἰανουαρίου ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Γεώργιο Σχολάριο
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο», Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Α΄, ἔκδ. Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης
https://simeiakairwn.wordpress.com

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Νεομάρτυρας ἐκ Βλαχίας

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Νεομάρτυρας ἐκ Βλαχίας

ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ ΚΑΤ’ΕΞΟΧΗΝ  ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΑΓΙΟΣ  ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ

Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυρας Ἰωάννης γεννήθηκε στὴ Βλαχὶα καὶ καταγόταν ἀπὸ ἐπιφανὴ καὶ ἀριστοκρατικὴ οἰκογένεια. Ἐπὶ Σουλτάνου Μεχμὲτ καὶ σὲ ἡλικία δεκαπέντε ἐτῶν τὸν συνέλαβαν οἱ Τοῦρκοι, ποὺ εἰσέβαλαν στὴ Βλαχία, γιὰ νὰ καταπνίξουν τὴν ἐπανάσταση τοῦ ἄρχοντα Μιχαὴλ Βοεβόδα Τζιβὰν Μπέτι.

 Ἕνας ἀπὸ τοὺς στρατιῶτεςποὺ εἶδε τὴν ὀμορφιὰ τοῦ Ἁγίουτὸν ἔδεσε σὲἕνα δένδρο μὲ τὴν ἐπιθυμία νὰ ἀσελγήσει ἐπ’ αὐτοῦὉ Ἅγιος ὅμως ἀμυνόμενος τὸν φόνευσε.

 Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ συνελήφθη ὅμως ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ παραδόθηκε στὴσύζυγο τοῦ στρατιώτη ποὺ σκότωσεστὴν ΚωνσταντινούποληἘκείνη τὸν ὁδήγησε στὸ βεζίρη, ὁ ὁποῖος μετὰ τὴν ἀνάκριση τὸν παρέδωσε πάλι σὲ ἐκείνη, γιὰ νὰ τὸν μεταχειριστεῖ ὅπως ἤθελε.Aλλά και  αυτή η ασελγής δεν δίσταζε από το να τον ενοχλεί να αμαρτήσει μαζί της.Ο Άγιος όμως δεν ενέδιδε με κανένα τρόπο γιαυτό και τὸν παρέδωσε στὸν ἔπαρχο. Ὁ ἔπαρχος  αδυνατώντας νὰ τὸν πείσει νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη του καὶ διέταξε τὸν διὰ ἀπαγχονισμοῦ θάνατό του τὸ 1662, στὸ Παρμὰκ τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Τὸ τίμιο λείψανό του ἐξαγοράσθηκε μετὰ τρεῖς ἡμέρες ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς καὶ ἐνταφιάσθηκε μὲ εὐλάβεια.

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2016

Σεβ. Μητροπολίτου Πατρών κ. Χρυσοστόμου - Η εκ της Δύσεως αλλοτρίωση

Σεβ. Μητροπολίτου Πατρών κ. Χρυσοστόμου - Η εκ της Δύσεως αλλοτρίωση



Σεβ. Μητροπολίτου Πατρών κ. Χρυσοστόμου - Η εκ της Δύσεως αλλοτρίωση
«Ἡ ἐκ τῆς Δύσεως ἀλλοτρίωση» 
Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου.
Εἶναι μεγάλη ἡ διαφορά ἀνάμεσα στήν Ἀνατολή καί την Δύση. Δέν μιλῶ γεωγραφικά, ἀλλά πνευματικά καί πολιτιστικά. 
Ἡ καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολή μέ την Ὀρθόδοξη πίστη καί ἔκφραση ζωῆς ἔχει ἄλλη πορεία καί ἄλλη προοπτική ἀπό ἐκείνη τῆς Δύσεως, ἡ ὁποία ἀλλοτριώθηκε μέσα ἀπό τόν σχολαστικισμό καί νομικισμό, την ἀπολυτοποίηση τῆς ἀνθρώπινης λογικῆς καί την πλήρη ἐκκοσμίκευση. 
Ἀποστασιοποιήθηκε ἡ Δύση ἀπό τό πνεῦμα τῆς Ἀποκάλυψης καί ἀπεσχίσθη ἀπό τη Μία καί Ἁγία πίστη μέ τά φρικτά ἀποτελέσματα τά ὁποῖα ἐπηρέασαν την πορεία της, ὄχι μόνο τήν πνευματική, ἀλλά καί την γενικώτερη. 
Σέ αὐτό τό πνεῦμα ἀντιτάχθηκε ἡ Ὀρθοδοξία μέ πρώτη την Πατρίδα μας, ἡ ὁποία παρέμεινε στις σταθερές βάσεις τῆς Ὀρθοδόξου πνευματικότητος, ἔχουσα την συνείδηση ὅτι κέντρο τοῦ κόσμου εἶναι ὁ Σαρκωθείς Λόγος τοῦ Θεοῦ καί ὄχι ὁ αὐτοθεοποιημένος ἄνθρωπος. Οὐσιαστικά ἀντιτάχθηκε στήν εἰδωλοποίηση τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία εἶναι καταστροφική γιά την προσωπική του πορεία καί γιά την κοινωνία ὁλόκληρη. 
Διετήρησε ἡ Ὀρθόδοξη Πατρίδα μας την λειτουργική ζωή, την φιλοκαλική παράδοση, τήν κοινωνία τῶν προσώπων, την συνοχή τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ μέσα ἀπό την πνευματικότητα, ἡ ὁποία ἐμπνέει την ζωή ὁλόκληρη. 
Γι’ αὐτό καί ἄντεξε σκλαβιές καί διώξεις, ἰκριώματα καί σταυρούς, διωγμούς καί κατατρεγμούς καί ἐξῆλθε εἰς ἀναψυχήν. 
Ὅμως τά τελευταῖα χρόνια παρατηρεῖται δυστυχῶς μια ἀλλαγή στον τρόπο τῆς ζωῆς μας, ἡ ὁποία ὀφείλεται στον ἐπηρεασμό μας ἀπό την λεγομένη δυτική κουλτούρα, ἡ ὁποία φαίνεται νά ἒχῃ διαποτίσῃ καί τίς πλέον ἁπλές πτυχές τῆς ζωῆς μας. 
Αὐτό τό βλέπομε στον τρόπο πού συμπεριφόμαστε, πού τρῶμε, πού μιλᾶμε, πού σκεπτόμαστε, πού γιορτάζομε, πού διασκεδάζομε. 
Διελύθη, λ.χ. ἡ συνοχή τῆς οἰκογένειας, ἀπομειώθηκε ἡ μυστηριακή ζωή, ὅπως βιώνεται μέσα ἀπό τά Ἱερά Μυστήρια, εἴτε τῆς Θείας Εὐχαστίας, εἴτε τοῦ Βαπτίσματος, εἴτε τοῦ Γάμου κ.λ.π. 
Ὅλα ἔχουν κοσμικό χαρακτῆρα καί δίδουν την αἴσθηση ἁπλῶς μιᾶς «κοινωνικῆς» τελετῆς ἤ «κοινωνικῆς» ὑποχρέωσης, ἡ ὁποία δέν ἔχει πνευματικές προεκτάσεις. Το κάθε τι περνάει χωρίς νά μᾶς ἀγγίζῃ. 
Αὐτό φάνηκε πρίν ἀπό τό δικό μας χῶρο στήν λεγομένη διασπορά, στήν Ἀμερική, Εὐρώπη καί σέ ὅλο τόν λεγόμενο Δυτικό κόσμο. 
Θά ἀναφερθούμε σέ κάποια θέματα γενικῶς στό παρόν ἄρθρο, ἐνῶ προσεχῶς θά μιλήσωμε λεπτομερέστερα καί εἰδικώτερα ἐπ’ αὐτῶν τῶν ζητημάτων. 
Ἔρχονται νέοι γονεῖς νά βαπτίσουν τά παιδιά τους καί χαιρόμεθα, διότι ἐπιθυμοῦν νά εἰσέλθουν τά τέκνα τους στό Σῶμα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας. 
Τό πρῶτο πού βλέπομε εἶναι ὅτι δέν δίδεται βάση στό Μυστήριο, ἀλλά στούς ἐξωτερικούς στολισμούς μέ μπαλόνια κ.λ.π., τά ὁποῖα οὐδεμίαν σχέσιν ἔχουν μέ την Ὀρθόδοξη πίστη μας. Δέν ἐνδιαφέρει τό ὅτι τό Μυστήριο τελεῖται στον Ἱερό Ναό, ἀλλά οἱ περισσότεροι ψάχνουν νά βροῦν ρομαντικές τοποθεσίες, ὅπου θά ὑπάρχη κάποιο ἐξωκκλήσι, ὥστε νά ἔχουν οἱ καλεσμένοι θέα. Θά σημειώσω ἀκόμη ὅτι κάποιοι ἐπιμένουν νά βάζουν δύο καί τρία ὀνόματα στα παιδιά τούς κατά δυτικόν ἐπηρεασμόν. 
Τά ἴδια καί χειρότερα συμβαίνουν καί κατά την τέλεση τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου, ὅπου οἱ νεόνυμφοι ψάχνουν γιά Ναό μέ προαύλιο πού θά ἔχῃ γκαζόν γιά νά βγάλουν φωτογραφίες ἤ θέλουν νά τελεσθῇ τό Μυστήριο ἔξω ἀπό τόν Ναό κ.ο.κ. 
Ἀλλά καί κατά την ὥρα τῆς ἐξόδου τοῦ ἀνθρώπου ἐκ τοῦ κόσμου τούτου διαπιστώνομε την ὕπαρξη ἑνός ψυχροῦ κλίματος καί μιᾶς παγερῆς ἀντιμετωπίσεως τοῦ φαινομένου, πού παραπέμπει σέ πλήρη ἀδιαφορία ἤ καί ἀπαξίωση αὐτῆς ταύτης τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Χάθηκε ἡ πηγαία ἔκφραση τῶν συναισθημάτων καί ντρεπόμαστε νά κλάψωμε γιά τόν πρόσκαιρο ἀποχωρισμό μέ τά ἀγαπημένα μας πρόσωπα, πάντοτε βέβαια σύμφωνα μέ τό Παύλειον λόγιον: «μη λυπεῖσθε ὥσπερ οἱ λοιποί, οἱ μη ἔχοντες ἐλπίδα…» 
Ἁπλή ἀναφορά θά κάνωμε στη μουσική, στη διασκέδαση, στον τρόπο ντυσίματοςκ.λ.π. Θά μπορούσαμε νά ἀναφέρωμε καί πολλά ἄλλα ἀκόμη, ὅμως θεωροῦμε ὅτι μέσα ἀπ’ ὅσα ἐθίξαμε παραπάνω διαφαίνεται ἡ ἀλλοίωση τῶν ἠθῶν καί τῆς ὅλης ζωῆς καί πορείας μας. 
Στή Δύση, δυστυχῶς, ὑπάρχει τελείως διαφορετική προσέγγιση τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου, μέσα ἀπό ἐξωτερικές καταστάσεις, φανφάρες, παράξενες μεταρρυθμίσεις οἱ ὁποῖες οὐδεμίαν σχέσιν ἔχουν μέ αὐτό πού εἶναι πραγματικά ὁ ἄνθρωπος. 
Στήν καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολή, στήν Ὀρθοδοξία, μιλᾶμε γιά μέθεξη τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ στήν Θεία Λατρεία, ὄχι μέσα ἀπό ἐξωτερικές καταστάσεις καί φαινόμενα, ἀλλά μέσα ἀπό την προσευχή, την νηπτική θεωρία, την κάθαρση τῆς καρδίας καί τόν φωτισμό τοῦ νοός. Δέν μιλᾶμε γιά ἐξωτερικούς τύπους, ἀλλά γιά ἐσωτερική ἀλλοίωση καί ἔλλαμψη τοῦ Ἀκτίστου Φωτός. Πότε ἄραγε θά κατανοήσωμε αὐτή την ἀλήθεια, ὣστε νά μη παρασυρώμεθα ἀπό τό πλάνο δυτικό πνεῦμα, τό ὁποῖο ἀλλοτριώνει την καρδιά καί κουράζει τόν ὅλο ἄνθρωπο;

http://www.impantokratoros.gr/

Τρίτη 21 Ιουνίου 2016

Ο «γέροντας» αρχάγγελος

Ο «γέροντας» αρχάγγελος

Ο Όσιος Μακάριος, Ρωμαίος στην καταγωγή, ήταν γιός συγκλητικού. Όταν ενηλικιώθηκε οι γονείς του τον ανάγκασαν να νυμφευθεί.
Εκείνος όμως τη νύχτα του γάμου, εγκατέλειψε τη νύφη και εξαφανίσθηκε. Βαδίζοντας για την έρημο, συνάντησε κάποιον γέροντα.
-Που πηγαίνεις, πάτερ; τον ρώτησε
-Όπου πηγαίνεις κι εσύ, απάντησε εκείνος.
Ο όσιος ακολούθησε τον γέροντα, κι έτσι βάδιζαν κι οι δυο για πολλές μέρες στην έρημο. Λίγο πριν φθάσουν στον προορισμό τους, ο γέροντας έγινε άφαντος. Ο Μακάριος άρχισε να λυπάται και να κλαίει. Τότε εμφανίζεται πάλι ο γέροντας και του λέει:
-Εγώ είμαι ο αρχάγγελος Ραφαήλ. Να δοξάζεις το Θεό, γιατί ξεπέρασες τους σκοτεινούς τόπους κι έφτασες στους φωτεινούς.
Αμέσως ο αρχάγγελος εξαφανίστηκε, ενώ ο όσιος συνέχισε χαρούμενος την πορεία του. Σε πέντε μέρες έφτασε σ’ ένα σπήλαιο. Εκεί εγκαταβίωσε και ασκήτεψε.
Με το κύλισμα των χρόνων τα μαλλιά του έγιναν λευκά σαν το χιόνι και το δέρμα του σκληρό σαν της χελώνας. Τα φρύδια του κατέβαιναν χαμηλά και σκέπαζαν τα μάτια, ενώ η γενειάδα του έφτανε μέχρι τα γόνατα.
Κάποτε ο όσιος πειράχθηκε σκληρά από το δαίμονα της πορνείας, και ένιωσε για μια στιγμή την καρδιά του να κλίνει προς την αμαρτία. Αμέσως όμως συνήλθε και μετανοημένος πικρά, κίνησε να φύγει από το σπήλαιο.
Τότε φανερώνεται μπροστά του ο προστάτης του αρχάγγελος Ραφαήλ και του λέει:
-Που πηγαίνεις Μακάριε;
-Φεύγω από τον τόπο όπου αμάρτησα.
-Δεν μπόρεσες ν’ αντέξεις έναν πειρασμό; Γύρισε πίσω στο κελλί σου.
-Ποιος είσαι κύριέ μου;
-Εγώ είμαι ο αρχάγγελος Ραφαήλ, που σε οδήγησα σ’ αυτόν τον δρόμο.
Και λέγοντας αυτά έγινε άφαντος.
Ο Όσιος γύρισε στην σπηλιά του, γονάτισε καταγής και πέρασε έτσι νηστικός σαράντα μέρες. Μόλις σηκώθηκε, είδε τη σπηλιά γεμάτη φως. Είδε ακόμη κάποιον νέο, πορφυροντυμένο και στεφανωμένο με χρυσό στεφάνι. Τον άκουσε μάλιστα να ψάλλει μια πρωτάκουστη ωδή με πλούσια φωνή, σαν να έψαλλαν πολλοί μαζί.
Μόλις σταμάτησε η ψαλμωδία, απλώθηκε τριγύρω μια μεθυστική ευωδία. Και αμέσως εκείνος πέταξε στον ουρανό και χάθηκε από τα μάτια του.
από το βιβλίο: «Εμφανίσεις και θαύματα των Αγγέλων» – Ιερά Μονή Παρακλήτου
https://simeiakairwn.wordpress.com