Εορτολόγιο

Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2017

Τα Ωροσκόπια

Τα Ωροσκόπια

Τα Ωροσκόπια
Μητροπολίτης Ναυπάκτου και αγίου Βλασίου Ιερόθεος
Πολλές εφημερίδες και περιοδικά δημοσιεύουν ωροσκόπια και αρκετοί άνθρωποι «πολιτισμένοι» τα διαβάζουν. Άλλοι το κάνουν από περιέργεια, άλλοι για να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα χιουμοριστική και πολλοί για να δουν το μέλλον της ζω­ής τους, γιατί πιστεύουν ότι επαληθεύονται. Είναι πολύ σημαντι­κό ότι πριν από μερικά χρόνια στις Η.Π.Α, από τις 1750 εφημε­ρίδες που κυκλοφορούσαν οι 1200 είχαν ειδική στήλη αστρολογίας.

Τα ωροσκόπια είναι περιγραφές και συμβουλές που δίνον­ται από τους αστρολόγους ύστερα από παρατηρήσεις στην κίνηση των άστρων και ιδιαιτέρως από τις παρατηρήσεις των ζωδίων. Αρχαίοι αστρολόγοι έχουν παρατηρήσει ότι «τα άστρα στην φαι­νομενικήν των κίνησιν πέριξ της γης, διαγράφουν στον ουρανόν μίαν κυκλικήν τροχιάν. Αποκαλείται δε αύτη ζωδιακή». Η ζώ­νη αυτή διαιρείται σε 12 μέρη. Τα μέρη αυτά λέγονται ζώδια. Κάθε μέρος - ζώδιον έχει ειδική ονομασία. Πρέπει να σημειωθή ότι εκείνοι που ανακάλυψαν τα ζώδια ήταν οι αρχαίοι Χαλδαίοι και από εκείνους τα παρέλαβαν κατ’ αρχάς οι Αιγύπτιοι και έπειτα οι αρχαίοι Έλληνες. Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, δεχόμενος την επιστήμη της εποχής εκείνης, γράφει «ότι οι επτά πλανήτες περνούν από τα δώδεκα ζώδια. Και ο ήλιος στο κάθε ζώδιο κάνει ένα μήνα και στους δώδεκα μήνες περνά τα δώδεκα ζώδια».

Το γεγονός είναι ότι η παλαιά και σύγχρονη αστρολογία παραδέχεται ότι τα ζώδια διευθύνουν την ζωή των ανθρώπων.

Αυτά καθορίζουν τις εξελίξεις της ζωής μας, της ζωής των κρα­τών και αυτής ακόμη της ιστορίας. Αλλά αυτό δεν γίνεται αποδεκτό από τον Χριστιανισμό. Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός αναφέρει ότι εν αντιθέσει προς τους αρχαίους Έλληνες, που πί­στευαν ότι ο ήλιος, τα αστέρια, τα ζώδια κ.λ.π. επηρεάζουν την ζωή μας, «εμείς παραδεχόμαστε ότι από αυτά διαμορφώνονται καιρικές καταστάσεις, η βροχή και η ανομβρία, το κρύο και η ζέ­στη, η υγρασία και η ξηρασία και οι άνεμοι και τα παρόμοια, αλ­λά με κανένα λόγο οι πράξεις μας γιατί εμείς, επειδή γίναμε αυ­τεξούσιοι από τον Δημιουργό, είμαστε κύριοι σ’ αυτές». Πράγ­ματι έχουμε ελευθερία την οποία σέβεται και Αυτός ο Ίδιος ο Θεός, αφού μάλιστα ο Θεός προτιμά να καταδικασθούμε ελεύθε­ρα παρά να σωθούμε βίαια. Γιατί μια σωτηρία χωρίς την ελευθε­ρία είναι πραγματική δουλεία και σκλαβιά. Χωρίς την ελευθερία δεν υπάρχει ούτε αρετή ούτε κακία και σε τέτοια περίπτωση δεν θα υπάρχουν ούτε έπαινοι ούτε στέφανοι. Επί πλέον κατά τον ί­διο Πατέρα, αν αυτό συνέβαινε θα ήταν άδικος ο Θεός αφού σε άλλον δίδει αγαθά και σε άλλον θλίψεις. Επίσης αν αυτό ήταν αλήθεια τότε ο Θεός δεν θα προνοούσε για τα κτίσματά Του...

Η Εκκλησία δεν πιστεύει στα ωροσκόπια, τα οποία από πολλούς χαρακτηρίζονται «φανταστικά και παράλογα» και αυτοί που τα συντάσσουν «έμποροι της ελπίδος», γιατί προσπαθούν να εκμεταλλευθούν την ευπιστία και την ελπίδα των ανθρώπων. Άλλωστε και η ίδια η Επιστήμη αρνείται τα συμπεράσματα της αστρολογίας. Γιατί άλλο η αστρονομία, που είναι η επιστήμη η οποία διερευνά τον αστρικό κόσμο, και άλλο η αστρολογία που προσπαθεί τάχα να αντιληφθή την γλώσσα των άστρων. Ένας διάσημος αστρονόμος γράφει: «Δεν υπάρχει στην εποχήν μας, εις όλην την γην, ούτε ένας αστρονόμος ο οποίος να πιστεύη εις την Αστρολογίαν».

Η παραδοχή των ωροσκοπίων από Χριστιανούς δείχνει έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον Θεό. Φανερώνει ανυπαρξία πίστεως ή μάλλον ύπαρξη πίστεως σε ψεύτικα πράγματα. Ο άνθρω­πος αρνείται την προσωπική κοινωνία με τον Θεό και δέχεται τό­σα παράδοξα και αφελή πράγματα. Είναι προτιμότερο να πιστεύη κανείς στον Θεό, να μελετά την Αγία Γραφή που καθορί­ζει πολλά σημεία του μέλλοντος, αφού ο Θεός με την διδασκαλία Του μας αποκάλυψε το μέλλον της ζωής μας και πως να αντιμε­τωπίζουμε τα διάφορα προβλήματα που μας παρουσιάζονται, παρά να μελετούμε τα ωροσκόπια. Με την Αγία Γραφή και τις πατερικές διδασκαλίες έχουμε συγκεκριμένη και Θεόπνευστη πυ­ξίδα στην ζωή μας.

Πολλοί φόβοι και πολλές ψεύτικες ελπίδες μας έχουν κατακλύσει. Μη προσθέτουμε και άλλους τέτοιους φόβους ή ψεύτικες ελπίδες με την ανάγνωση και την εμπιστοσύνη στα ζώδια. Γιατί ταλαιπωρούμε και καταδυναστεύουμε την ζωή μας; Είμαστε ε­λεύθεροι άνθρωποι με πορεία προς τον Θεό. Γιατί δεν κατευθυνόμαστε προς αυτήν την πλευρά και αφήνουμε τους διαφόρους εκμεταλλευτάς να δεσμεύουν την ελευθερία μας και να πλουτίζουν με την αφέλειά μας; Αν δεν θέλουμε να δούμε το θέμα αυτό από την θρησκευτική πλευρά, γιατί δεν το βλέπουμε από επιστημονι­κή άποψη, αφού, κατά έναν ψυχαναλυτή, «η αστρολογία είναι παρωδία Επιστήμης, που αντιμετωπίζει την επιστήμη με τα ίδια ερωτικά χαμόγελα, με τα οποία η Τέχνη «ποπ» αντιμετωπίζει τον Ακαδημαϊσμόν»;
Οκτώβριος 1985

 
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ»

Έκδοση Α’ 1987, Έκδοση Β’ 1988, Έκδοση Γ’ 1996
https://www.impantokratoros.gr

Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2017

Τα χελιδόνια του χειμώνα (Διδακτική ιστορία)

Τα χελιδόνια του χειμώνα (Διδακτική ιστορία)

Σχετική εικόνα
~ Ένας λαικός μύθος διηγείται πως τα χελιδόνια παλαιότερα δεν ήξεραν να αποδημούν στα πιο ζεστά μέρη πριν το χειμώνα.Και όταν έπεφτε το χιόνι και έσφυζε η παγωνιά αυτά υπέφεραν σκληρά και πέθαιναν.
Βλέποντας αυτό ένας ελεήμων άνθρωπος τα λυπήθηκε κι άρχισε να κατευθύνει τα χελιδόνια στο νότο,σε πιο ζεστά μέρη.
Έδινε σημάδια,τα δελέαζε με την τροφή προς το νότο αλλά δεν τον καταλάβαιναν.
Τα φόβιζε,τα έδιωχνε,αλλά τίποτα.Τότε αυτός προσευχήθηκε στον Θεό,Να τον μεταμορφώσει σε χελιδόνι.
Και ο Θεός τον άκουσε.Τον έκανε χελιδόνι το οποίο μπορούσε να σκέφτεται και να αισθάνεται όπως ο άνθρωπος.
Τότε ο άνθρωπος-χελιδόνι εύκολα συνεννοήθηκε με τα υπόλοιπα χελιδόνια και τα οδήγησε σε ποιο ζεστά μέρη.
Ο Θεός μας μιλούσε μα δεν τον καταλαβαίναμε.Μας άγγιζε και τον διώχναμε.
«Φύγε εσύ είσαι κακός,δεν ξέρουμε τι λες»Ο Θεός τόσο πολύ μας αγαπούσε
που ντύθηκε την ανθρώπινη σάρκα,Ο Λόγος σαρκώθηκε.Έγινε άνθρωπος!
Και από τότε μας λέει τα ίδια.
«Έλα να μην κρυώνεις.
Σ΄αγαπώ.Σ΄αγαπώ.Σε συγχωρώ.Έλα να σε πάρω σε ζεστά μέρη να μην ξεπαγιάζεις στην αμαρτία,στη μοναξιά»
Απόσπασμα από το βιβλίο του Αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς: «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται».
https://simeiakairwn.wordpress.com

Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2017

Τρόμος στην Άγκυρα από την κοσμοσυρροή (κρυπτοχριστιανών) μουσουλμάνων στις εκκλησίες λόγω Χριστουγέννων


Τετάρτη, 27 Δεκεμβρίου 2017

Τρόμος στην Άγκυρα από την κοσμοσυρροή (κρυπτοχριστιανών) μουσουλμάνων στις εκκλησίες λόγω Χριστουγέννων

Νέες ανησυχίες ξεσπούν για τον ισλαμιστή Τούρκο πρόεδρο Ρ.Τ.Ερντογάν καθώς οι αναφορές που του έρχονται από την ΜΙΤ για μεγάλο ρεύμα κρυπτοχριστιανών που έτρεξε στις εκκλησίες την ημέρα των Χριστουγέννων και την παραμονή τον βάζουν σε «αναμένα κάρβουνα».


Στην Τουρκία ασχολούνται πάρα πολύ με τις ελληνορθόδοξες διδαχές και προρρήσεις τις οποίες η ΜΙΤ έχει θέσει υπό εξονυχιστικό έλεγχο καθώς πάντα έχουν τον φόβο ότι θα εκπληρωθούν και η Ελληνορθοδοξία και ο Ελληνισμός θα ξαναεπιστρέψουν στα κλεμμένα εδάφη.

«Στην εκκλησία του Αγίου Αντωνίου Χριστούγεννα έκαναν και οι Μουσουλμάνοι» αναφέρει χαρακτηριστικά δημοσίευμα της haberturk

Αναφέρεται στην χριστουγεννιάτικη λειτουργία που πραγματοποιήθηκε στην εκκλησία του Αγίου Αντωνίου στη συνοικία Μπέγιογλου της Κωνσταντινούπολης εν όψει της 25 Δεκεμβρίου Ημέρας των Χριστουγέννων

Οι πιστοί που παρακολούθησαν τη λειτουργία άναβαν κεριά στο εσωτερικό της εκκλησίας και κατόπιν προσεύχονταν στον περίβολο της εκκλησίας.

Ανάμεσα στους πιστούς ήταν και πολλοί μουσουλμάνοι που παρακολούθησαν τη λειτουργία καθώς και πολλοί τουρίστες, όπως αναφέρεται.





Όπως και παλαιότερα είχαμε γράψει στο pronews.gr η μεγαλύτερη ωρολογιακή «βόμβα» στην Τουρκία δεν είναι οι Κούρδοι του ΡΚΚ (τουλάχιστον όχι μόνο αυτοί) αλλά η θρησκευτική μειονότητα των Αλεβιτών (αδελφών των Σύρων Αλαουϊτών) που αγγίζουν τα 20 εκατομμύρια πιστούς, προσεγγίζοντας το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού της Τουρκίας.

Εάν συνυπολογιστούν και τα 18 εκατομμύρια Κούρδων που διαβιούν στην τουρκική επικράτεια καθίσταται σαφές ότι η Τουρκία είναι ένας πολύ ευάλωτος αντίπαλος για κάποιον που θα ήξερε πως να την «ανατινάξει».

Επί της ουσίας οι Αλεβίτες/Αλαουϊτες είναι το περιβόητο «1/3 που θα γίνουν ξανά Χριστιανοί» του Πατροκοσμά.

«Από τους Τούρκους το 1/3 θα πάει από όπου ξεκίνησαν, στα βάθη της Τουρκίας, το 1/3 θα σωθεί, διότι θα έχει εκχριστιανισθεί και το τελευταίο 1/3 θα σκοτωθεί στον πόλεμο αυτόν….» πρόκειται για την γνωστή Προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού που ως φαίνεται βρίσκεται κοντά στην εποχή της ολοκλήρωσής της.

Η αλεβιτική αίρεση είναι ένα σιιτικό παρακλάδι με χριστιανικές δοξασίες και αποτελεί «κόκκινο» πανί για την ισλαμική σουνιτική Τουρκία του Ρ.Τ.Ερντογάν. Είναι φίλα προσκείμενοι στους Ορθόδοξους πληθυσμούς, κάτι που θα γίνει αμέσως κατανοητό στις επόμενες παραγράφους, ενώ θεωρούν αδέλφια τους τους Σύρους αλαουϊτες και τον πρόεδρο Μ.Άσαντ.

Κατά πολλούς οι Αλεβίτες είναι κρυπτοχριστιανοί, οι εν δυνάμει χριστιανοί. Σημειώνεται ότι η Αγία Γραφή αποτελεί μπεστ σέλερ στην Τουρκία. Στο διάστημα 2009-2012 πουλήθηκαν πάνω από 8 εκατομμύρια αντίτυπα! Κάποιοι τα αγόρασαν και βέβαια ήταν Αλεβίτες στην συντριπτική πλειοψηφία τους.

Να σημειωθεί ότι ο ίδιος ο πρόεδρος της Συρίας Μ.Άσαντ τρέφει μεγάλο σεβασμό για την Ελληνορθοδοξία, πράγμα φυσιολογικό καθώς αντιλαμβάνεται την κοινή ρίζα και την προέλευση των Αλαουϊτών από τους Ελληνορθόδοξους.

Δεν είναι τυχαίο που Ελληνορθόδοξοι και Αλαουϊτες/Αλεβήτες, μαζί και με τους Σιίτες (που θεωρούνται αποπαίδι του Ισλάμ και διατηρούν φιλικές σχέσεις με την Ορθοδοξία) βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο εναντίον των Σουνιτών που υποστηρίζονται με πάθος από ΗΠΑ,Σ.Αραβία,Κατάρ, και την ισλαμική Τουρκία.

Ο δε Ρ.Τ.Ερντογάν τα προηγούμενα χρόνια απέταξε 800 στελέχη της ΤΗΚ επειδή ήταν Αλεβήτες δείχνοντας έτσι τον φόβο του για την κρυπτοχριστιανική αίρεση.

Οι Αλεβίτες στην Τουρκία είναι γύρω στα 20 εκατομμύρια και ανέκαθεν ήταν υπό διωγμόν. Παρά τις πολλές προσπάθειες των Τούρκων Σουνιτών να τους αφομοιώσουν, δεν έχασαν τη συνοχή τους. Η καχυποψία και η προκατάληψη χωρίζει τους Αλεβίτες και τους Σουνίτες, οι οποίοι κατηγορούν τους Αλεβίτες ως ετερόδοξους, σχηματικούς, προδότες και ανήθικους.

Οι Σουνίτες στην Τουρκία, με ασπίδα τον στρατό, την αστυνομία και το σύνταγμα, κλείνουν τους τεκέδες των Αλεβιτών, τους κόβουν την παροχή νερού και ηλεκτρικού ρεύματος, μπλοκάρουν τα αναπτυξιακά έργα στις περιοχές τους κ.ά. Τη μεγαλύτερη εξόντωση Αλεβιτών (40.000 νεκροί) την έκανε ο Σουλτάνος Σελίμ, το όνομα του οποίου έδωσε ο Ερντογάν πριν από 2 χρόνια στην τρίτη γέφυρα του Βοσπόρου.

Αυτό, σε συνδυασμό με τους νόμους για το αλκοόλ και την αντισύλληψη, ενόχλησε τους Αλεβίτες, επειδή θεωρούν ότι οι νόμοι αυτοί στρέφονται εναντίον τους.

Μετά την κατάληψη της Μικράς Ασίας από τους Τούρκους, εκατομμύρια Έλληνες χριστιανοί υποχρεώθηκαν να εξισλαμισθούν, όπως και μετέπειτα συνέβη στην Ελλάδα και στην Κύπρο (λινοπάμπακοι), οι οποίοι φαίνεται να επέλεξαν το δόγμα των Αλεβιτών, παρά των Σουνιτών. Τα βασικά χαρακτηριστικά της πρόσμειξης Αλεβιτών και χριστιανών, που είναι η βάση του δόγματος των Τούρκων Αλεβιτών, είναι:
Εργασία και δημιουργικότητα.

Ισότητα των φύλων.

Η μονογαμία.

Πιστεύουν σε μια δική τους εκδοχή της Αγίας Τριάδας: Αλλάχ ίσον Θεός, Μωάμεθ ίσον ύλη, και Αλί ίσον πνεύμα.

Εδώ θα πρέπει να προσθέσουμε ότι ο Τριαδικός Θεός είναι ένα είδος μαθηματικής εξίσωσης που αναφέρεται στην σχέση του Πατρός Θεού με τον Υιό (όλοι εμείς, το κάθε άτομο) και την ζεύξη που τους ενώνει το Άγιο Πνεύμα (ενέρεγεια, Σοφία) και υπήρχε ήδη σαν έννοια από την Αρχαιότητα.

Τότε υπήρχε το τρίπτυχο Δίας (Πρόνοια, Πατήρ), Απόλλων (Υιός, Ήλιος, θυμίζουμε ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός αναφέρεται και ως «Ήλιος της Δικαιοσύνης») και η Αθηνά (Σοφία, το Άγιο Πνεύμα αναφέρεται και ως Σοφία του Θεού).
Έχουν δώδεκα ιμάμηδες που είναι πανομοιότυποι με τους δώδεκα αποστόλους της χριστιανικής θρησκείας. Στις τοιχογραφίες στους τεκέδες δεν διαφέρουν από τους δώδεκα αποστόλους στον Μυστικό Δείπνο.

Επιτρέπεται ο χορός και η διασκέδαση και έχουν ελευθερία στον έρωτα.

Είναι αυστηροί εναντίον της μοιχείας και του διαζυγίου.

Θεωρούν αμαρτία να κατηγορήσεις κάποιον στην απουσία του.

Εκτός από τον Αλί και τη σύζυγό του Φατιμά, αποδέχονται ως προφήτες τον Χριστό, τους Εβραίους προφήτες, όπως επίσης και τους Μικρασιάτες Αγίους των Χριστιανών, όπως τους Άγιο Γεώργιο, Άγιο Χαράλαμπο, Άγιο Μάμαντα και Προφήτη Ηλία.

Χρησιμοποιούν αγίασμα, έχουν κεριά και εκφράζουν ένα είδος βάπτισης.

Δεν κάνουν περιτομή.

Δεν ακολουθούν το ραμαζάνι και τους κανόνες του, γι’ αυτό και είναι σύνηθες φαινόμενο οι προστριβές με τους Σουνίτες κατά την περίοδο αυτή.

Στις γιορτές τους υπάρχουν έντονα αρχαιοελληνικά και διονυσιακά στοιχεία.

Μετά τη μάχη του Μαντζικέρτ το 1071, άρχισαν οι Τούρκοι να κατακλύζουν τη Μικρά Ασία. Οι Αλεβίτες εγκαταστάθηκαν στην κεντρική Μικρά Ασία, στην περιοχή της Καισάρειας, Καππαδοκίας και Ικονίου, που ήταν το προπύργιο του χριστιανισμού στη Μικρά Ασία. ιδρυτής του τάγματος της περιοχής ήταν ο Χατζή Μπεκτάς Βελή, που καταγόταν απευθείας από τον Αλί.

Δανείστηκαν αρκετά στοιχεία από τους Έλληνες και ονόμαζαν τους σοφούς «σούφι», από την ελληνική λέξη. Ενστερνίζονται τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, και τη Μικρά Ασία την αποκαλούν «Ρουμί», τόπος Ρωμιών δηλαδή.

Στην περιοχή αυτή έγινε η πρόσμειξη πολιτισμών και η σημερινή θρησκεία των Αλεβιτών είναι ένα κράμα αυτής της πρόσμειξης. Τα εκατομμύρια Ελλήνων Χριστιανών της Μικράς Ασίας, κάτω από την πίεση των Τούρκων υποχρεώθηκαν να εξισλαμισθούν και επέλεξαν τους Αλεβίτες. Μέχρι σήμερα οι περισσότεροι είναι κρυπτοχριστιανοί και διατηρούν χριστιανικά έθιμα, ανάβοντας καντήλια και αναρτώντας σταυρούς στα σπίτια τους.

«Σκάνδαλο η ιστορία των Αλεβητών». Το βιβλίο αυτό, περιγράφοντας την ιστορία των Αλεβητών, υποστηρίζει ότι οι Αλεβήτες της Τουρκίας είναι στην πραγματικότητα οι χαμένοι χριστιανοί της Μικράς Ασίας, ένα πραγματικά μεγάλο ιστορικό πρόβλημα στο οποίο όμως η σύγχρονη επίσημη Τουρκία αποφεύγει συστηματικά να δώσει πειστικές απαντήσεις.

Σύμφωνα με τον συγγραφέα του βιβλίου, οι Αλεβήτες αποτελούν το χαμένο χριστιανικό ποίμνιο της Μικράς Ασίας που χάθηκε μετά την επικράτηση των Οθωμανών και ότι σε πολλές περιπτώσεις τα θρησκευτικά κέντρα των Αλεβητών έχουν κτιστεί πάνω σε χριστιανικές εκκλησιές.

Ο Çınar φτάνει στο σημείο να υποστηρίξει ότι όλοι οι Γέροντες, (Ντεντέδες), των Αλεβητων δεν είναι παρά χριστιανοί που θέλοντας να αποφύγουν ….. τον δια της βίας εξισλαμισμό, κατέφυγαν στην δημιουργία μιας ισλαμικής αίρεσης με πολλά χριστιανικά στοιχεία.

Ακόμα και στο μεγάλο θρησκευτικό κέντρο των Αλεβητών, το Χατζή Μπεκτάς της Καππαδοκίας, αποδίδει χριστιανική, ακόμα και αρχαιοελληνική προέλευση, κάνοντας λόγο για ύπαρξη στο ίδιο σημείο παλαιότερο ναό του Δια και στην συνέχεια χριστιανικής μονής.

Μέχρι και τον απόστολο Παύλο, τον ιδρυτή, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, της χριστιανικής εκκλησίας της Μακεδονίας, ταυτίζει με τον μεγάλο πνευματικό ηγέτη των Αλεβητών, που δεν είναι άλλο από τον Pir Sultan Abdal.

Ο Τούρκος συγγραφέας επικαλείται ακόμα και τα συγγράμματα του γνωστού Τούρκου περιηγητή της οθωμανικής αυτοκρατορίας, Εβλιγιά Τσελεμπί, για να υποστηρίξει ότι ήταν καθοριστικές οι επιδράσεις του αποστόλου Πέτρου, του απόστολου Ματθαίου από την Ούρφα της νοτιοανατολικής Μικράς Ασίας, ακόμα και της αυτοκράτειρας Άννας Κομνηνής, στους πιστούς, μετέπειτα Αλεβήτες, χαρακτηρίζοντας όλα αυτά σε ένα μεγάλο ιστορικό σκάνδαλο για τους σημερινούς Αλεβήτες της σύγχρονης Τουρκίας.

Όπως είναι φυσικό το βιβλίο αυτό προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και συζητήσεις αναδεικνύοντας για άλλη μια φορά το έντονο πρόβλημα των Αλεβητών, που εξακολουθεί να είναι ένα μεγάλο «αγκάθι» για την συνοχή της Τουρκίας.

Γεγονός είναι ότι τα τελευταία χρόνια ένεκα της μεγάλης ανόδου του πολιτικού Ισλάμ και των Σουνιτών στην Τουρκία, το ζήτημα της θρησκευτικής μειονότητας των Αλεβιτών έχει αποκτήσει μια ξεχωριστή πολιτική σημασία.

Ακόμα και Οθωμανοί ιστορικοί, όπως οι Γιακούμπ και Χασλούκ, έχουν τονίσει ότι ο Αλεβητισμός οφείλει πάρα πολλά από τις δοξασίες του στις χριστιανικές δοξασίες και τελετές των κατοίκων της Μικράς Ασίας.

Αποκορύφωμα όλων αυτών ήταν η αλεβητική δοξασία για την Αγία Τριάδα που έφερε ακόμα πιο κοντά τους Αλεβήτες στον ελληνορθόδοξο χριστιανισμό της Μικράς Ασίας. Η Ενότητα του Θεού, του Μωάμεθ, και του προφήτη Αλί, ήταν η αλεβητική έκδοση της Αγίας Τριάδας.

Αλλά οι ελληνορθόδοξες επιδράσεις εκδηλώνονταν και με άλλους τρόπους, όπως η εγκατάσταση προσκυνημάτων σε προσκυνήματα ή τοποθεσίες όπου οι Ελληνορθόδοξοι Χριστιανοί τις θεωρούσαν ιερές και μέχρι σήμερα είναι τόποι προσκυνήματος των Αλεβητών.

Οι Αλεβήτες στο παλιό κεμαλικό τουρκικό κράτος το οποίο ήταν άθεο δεν είχαν προβλήματα ενσωμάτωσης στην τουρκική κοινωνία. Σήμερα όμως λόγω του ισλαμιστικού διαχωρισμού από τις πολιτικές Ρ.Τ.Ερντογάν και Α.Νταβούτογλου νιώθουν πλέον ως ξένο «σώμα» στον τουρκικό κορμό, και είναι πάρα πολλοί για να περάσει αυτό ανώδυνα.

Τι σημαίνουν όλα αυτα; Πολύ απλά υπάρχει επίγνωση σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Τουρκίας ότι οι ρίζες του είναι ελληνορθόδοξες και ακόμα και η φυλετική τους καταγωγή αρχίζει από ελληνικό… DNA.

Έτσι λοιπόν σε κάθε μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης ο Ρ.Τ.Ερντογάν «τρέμει» κυριολεκτικά όταν ανακαλύπτει ότι δεν έχει τόσα εκατομμύρια από πίσω του που να μπορεί να τους λογίζει πραγματικά δικούς του. Άλλωστε και οι ίδιοι οι Τούρκοι ξέρουν ότι δεν είναι να τα βάζει κάποιος με τις διδαχές του Πατροκοσμά.

Απλά θα χάσει.

https://simeiakairwn.wordpress.com
http://sfa-cryptochristian.blogspot.gr

Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου 2017

Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος και χίλια βάσανα να υποφέρω δεν με πειράζει…

Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος και χίλια βάσανα να υποφέρω δεν με πειράζει…


Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος
και χίλια βάσανα να υποφέρω δεν με πειράζει…
Αγαπητοί αδελφοί, έχουμε λαμπρά παραδείγματα Χριστιανών στην Ιεραποστολή μας που πραγματικά είναι άξια προς μίμηση και έχουν να μας διδάξουν πολλά. Υπάρχουν νεοφώτιστοι στο Μαλάουι, εκτός από τους ιερείς μας, που με τη συμπεριφορά τους πραγματικά μας έχουν τραβήξει την προσοχή και μας έχουν συγκινήσει.

Ένας από αυτούς είναι και ο Μηνάς. Όταν τον γνωρίσαμε πριν από έξι χρόνια, δεν ήταν ανάπηρος. Περπατούσε κανονικά, παρόλο που μας έλεγε συχνά ότι πονούσε πολύ στα πόδια. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να βρουν τι έχει. Ο πόνος δυνάμωνε, παράλληλα όμως αύξανε και η υπομονή του Μηνά. Ώσπου ήρθε εκείνη η ευλογημένη ώρα, η σημαντικότερη της ζωής του, που βαπτίστηκε στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Η χαρά του ήταν μεγάλη. Από τη μία οι πόνοι στα πόδια, από την άλλη η χαρά της ψυχής. Είχε εσωτερική χαρά, που δεν μπορούσε να την εξωτερικεύσει. Άρχισε μία συνειδητή χριστιανική ζωή. Ερχόταν ανελλιπώς στη Θεία Λειτουργία, την οποία παρακολουθούσε με μεγάλη προσήλωση και λαχτάρα. Μετά από λίγο διάστημα, όμως, η υγεία του επιδεινώθηκε και δεν μπορούσε να σηκωθεί ούτε κατά την ανάγνωση του Ευαγγελίου. Τα πόδια του δεν τον «άκουγαν» πλέον και στενοχωριόταν. Ο Μηνάς έμεινε τελείως ανάπηρος. Αποκούμπι του ένα μεταχειρισμένο παλιό αναπηρικό καροτσάκι. Αυτό είναι το κάθισμά του και η ξεκούρασή του.

Παρακολουθούσαμε την εξέλιξή του με λύπη, ενώ εκείνος έδινε κουράγιο σε μας. Έλεγε με αυτοπεποίθηση: «Δεν πειράζει, αρκεί που έχω την αληθινή πίστη. Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος και χίλια βάσανα να υποφέρω δεν με πειράζει. Τώρα έχω τον Χριστό και την Ορθοδοξία». Πώς λοιπόν να μην θαυμάσουμε τέτοιον άνθρωπο; Η πίστη του φλογερή. Δεν λύγισε ούτε στους πόνους ούτε στην αναπηρία. Τα δέχτηκε όλα με δοξολογία. Είχε ακούσει μία φορά να λέμε τα λόγια του Ρώσου παπα-Τύχωνα, του Πνευματικού του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη, και μας έλεγε: «Το Κύριε ελέησον κάνει 100 δραχμές, το Δόξα σοι ο Θεός 1.000 δραχμές». Ήξερε ότι η δοξολογία, ειδικά όταν αντιμετωπίζουμε πειρασμούς, έχει αμέτρητη αξία.

Ο Μηνάς δεν μπορεί πια να εργαστεί. Γυρίζει στους δρόμους και ζητιανεύει. Το καροτσάκι του είναι σε άθλια κατάσταση, έτοιμο να διαλυθεί. Τον λυπάται η ψυχή μας και πρέπει να του αγοράσουμε σύντομα καινούριο. Κατά καιρούς έρχεται στην Ιεραποστολή και του δίνουμε λίγα τρόφιμα. Παρόλο που είναι επικίνδυνο, πηγαίνει τις Κυριακές στη Θεία Λειτουργία στον Ι. Ναό της Αναστάσεως του Κυρίου. Ο δρόμος είναι δύσβατος και όμως αυτός επιμένει. Το έχει δέσει με κάτι σχοινιά, με την ελπίδα να αντέξει λίγο ακόμα…

Ο Μηνάς αποτελεί παράδειγμα για μας. Στη δύσκολη ζωή που κάνει, δεν το βάζει κάτω. Έχει την ελπίδα του στον Θεό. Τον ευχαριστεί το κάθε τι. Κρατάει την πίστη του ζεστή. Αγωνίζεται θέτοντας τον εαυτό του σε κίνδυνο, προκειμένου να λειτουργηθεί. Τις Κυριακές χαιρόμαστε που έχουμε έναν τέτοιον Ορθόδοξο ανάμεσά μας. Καμιά φορά, αν έχουμε θλίψεις και δοκιμασίες, τον φέρνουμε στη μνήμη μας, τον βλέπουμε μπροστά μας να μας δίνει κουράγιο καθισμένος στο αναπηρικό του καροτσάκι που τρίζει κάθε τόσο.

Αλήθεια, αδελφοί μου, πόσο αναπολόγητοι και αδικαιολόγητοι είμαστε, όταν εμείς που ζούμε κοντά σε Εκκλησίες, τις αγνοούμε και δεν εκκλησιαζόμαστε, αρνούμενοι την πνευματική ζωή. Τέτοιοι άνθρωποι σαν τον Μηνά θα μας κρίνουν στη Δευτέρα Παρουσία και τότε θα αισθανθούμε ντροπή, που δεν προσπαθήσαμε περισσότερο για τη σωτηρία της ψυχής μας και δεν αγαπήσαμε τον Χριστό από καρδιάς.

Σαν τον Μηνά υπάρχουν κι άλλοι ανάπηροι στο Μαλάουι. Όταν τα οικονομικά μας το επιτρέψουν, θα φροντίσουμε και για την αγορά αναπηρικών αμαξιδίων. Δόξα σοι ο Θεός, έχουμε και στηριζόμεθα στα γερά μας πόδια, ενώ αυτοί οι άνθρωποι ζουν και πεθαίνουν πάνω στα καροτσάκια τους. Ο Θεός ας ευλογήσει και αυτή μας την προσπάθεια.

Αναφερθήκαμε στον ευλογημένο Μηνά προς δόξαν Κυρίου αλλά και προς παρηγοριά και ενδυνάμωση της πίστης των Ελλήνων αδελφών μας, ιδιαίτερα το διάστημα αυτό που η Πατρίδα, η Πίστη και η Εκκλησία μας πολεμούνται από παντού. Ο Κύριος είναι κοντά και κάνει αισθητή την παρουσία του στις καρδιές που τον ποθούν και τον αναζητούν, τον εμπιστεύονται και τον καλούν στη ζωή τους. Ο Κύριος είναι κοντά και στη γλυκιά μας Ελλάδα, που μοιάζει τόσο ανυπεράσπιστη και αδικημένη μπροστά στη λεηλασία και την αρπαγή όλου του υλικού και πνευματικού της πλούτου. Χρέος όλων μας είναι, τόσο για μας τους ίδιους όσο και προς τους προγόνους αλλά και στους απογόνους μας, να αντισταθούμε γενναία σ’ αυτήν την καταστροφή που συνετελείται, με όπλο την Ορθόδοξη πίστη που κάνει θαύματα! Την πίστη που παράγει καρπούς μετανοίας, υπακοής, θυσίας και την έμπονη προσευχή. Έμπονη και θερμή προσευχή για όλους και για όλα. Ζει Κύριος ο Θεός μας, όλα θα τα οικονομήσει.

Αυτόν τον τρόπο ζωής ας ακολουθήσουμε, αυτόν που βιώνουν μερικοί από τους νεοφωτίστους ιθαγενείς αδελφούς μας.
π. Ερμόλαος Ιατρού

Τριμηνιαίο Περιοδικό Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός»
Τεύχος 111
Το περιοδικό αποστέλλεται δωρεάν. Αν σας ενδιαφέρει καλέστε στο 2310606920
https://www.impantokratoros.gr

Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2017

ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΒΗΡΥΤΟ

ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΒΗΡΥΤΟ

 
Στην πόλη της Βηρυτού ζούσε κάποτε ένας χριστιανός σ’ ένα σπίτι το οποίο νοίκιαζε. 

Όταν έφυγε απ’ αυτό το σπίτι οριστικά, ξέχασε εκεί μια εικόνα του Σωτήρα. 
Ύστερα μετακόμισε στο ίδιο σπίτι ένας Εβραίος. 
Στη Βηρυτό υπήρχαν πολλοί Εβραίοι που έτρεφαν ιδιαίτερα πικρά αισθήματα για τη χριστιανική Πίστη. 
Έτσι, λοιπόν, όταν βρέθηκε η εικόνα στο σπίτι, οι Εβραίοι τη μετέφε­ραν εκεί όπου συνάζονταν και άρχισαν να τη χλευάζουν όπως και οι πρόγονοί τους είχαν άλλοτε χλευάσει τον ίδιο τον ζωντανό Σωτήρα. 
Επίσης έκαναν στην εικόνα ό,τι και οι πρόγονοί τους είχαν κάνει στον Σωτήρα: τρύπησαν τα χέρια και τα πόδια με καρφιά, άλειψαν με ξίδι τα χείλη της εικόνας· μυκτήρισαν με κάθε δυνατό τρόπο την εικόνα του Σωτήρα. 
Τέλος, κάποιος απ’ αυτούς πήρε μια λόγχη και κτύπησε την αγία εικόνα κάτω απ’ το πλευρό.
Τότε – ω του θαύματος! – αίμα και νερό ανέβλυσαν από την πληγή της εικόνας, ακριβώς όπως και απ’ το ζωντανό σώμα του Εσταυρωμένου Κυρίου. 
Δεν περιγράφεται ο τρόμος που προκλήθηκε στους Εβραίους! 
Ωστόσο έφεραν γρήγορα ένα δοχείο και μάζεψαν εκεί μέσα το αίμα και ύστερα έφεραν πολλούς αρρώστους, τυφλούς, κωφούς, χωλούς και δαιμονισμένους για να θεραπευθούν απ’ την εικόνα. 
Μόλις οι Εβραίοι έχριαν με το αίμα τους αρρώστους αυτοί θεραπεύονταν. 
Όλη η πόλη συγκεντρώθηκε εκεί για να δει το θαύμα και όλοι δόξαζαν τον Ιησού Χριστό, τον αληθινό Θεό· όλοι οι Εβραίοι σ’ εκείνη την πόλη μεταστράφηκαν και πίστεψαν στον ζωντανό και ζωοδότη Κύριο Ιησού Χριστό.

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Οκτώβριος, εκδ. Άθως, σ. 131-132)
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/12/blog-post_436.html
http://sfa-cryptochristian.blogspot.gr

Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου 2017

ΘΑΥΜΑ-ΣΥΡΙΑ. Με βρυχηθμό λιονταριού η εικόνα της Παναγίας Σαιντανάγια εκδίωξε λιοντάρι που απείλησε το μοναχό που την έφερνε στη μονή

ΘΑΥΜΑ-ΣΥΡΙΑ. Με βρυχηθμό λιονταριού η εικόνα της Παναγίας Σαιντανάγια εκδίωξε λιοντάρι που απείλησε το μοναχό που την έφερνε στη μονή

Ο μοναχός Θεόδωρος τον 8ο αι. μ.Χ έφυγε από τη Συρία για τα Ιεροσόλυμα με την εντολή να φέρει στη μονή μια εικόνα για ευλογία. Πήρε τη σημερινή θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Σαιντανάγια και επέστρεφε στη χώρα του. Στην έρημο του επιτέθηκε ένα λιοντάρι το οποίο και έβγαλε έναν επιθετικό βρυχηθμό. Τότε ενώ ο μοναχός κρατούσε την εικόνα ακούστηκε επίσης από την εικόνα της Παναγίας ένας πολύ πιο έντονος και τρομακτικός βρυχηθμός που εκδίωξε κατατρομαγμένο το θηρίο.

Όταν ο μοναχός έφθασε στη μονή και επειδή είχε διαπιστώσει ότι η εικόνα ήταν τόσο θαυματουργή αποφάσισε να φύγει και να την πάρει μαζί του. Τότε πηγαίνοντας προς την πόρτα αυτή εξαφανιζόταν και δεν την έβρισκε για να βγει. Οπότε η εικόνα παρέμεινε στη μονή.

Τα λείψανα του μοναχού Θεόδωρου που ευωδιάζουν βρίσκονται στη μονή και αναμένεται η αγιοκατάταξή του.

‘Ασαντ σημαίνει λιοντάρι μέσω αυτού ακούγεται ο νικητήριος »βρυχηθμός » του σε όλη την οικουμένη κατά των θηρίων.

https://dimpenews.com/2017/12/21/θαυμα-συρια-με-βρυχηθμό-λιονταριού-η-ε/

http://yiorgosthalassis.blogspot.com

Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου 2017

Εμφανίστηκε ο φύλακας Άγγελος της και της είπε: «Κάνε υπομονή, όπως κάνω κι εγώ με σένα!»

Εμφανίστηκε ο φύλακας Άγγελος της και της είπε: «Κάνε υπομονή, όπως κάνω κι εγώ με σένα!»

Αποτέλεσμα εικόνας για αγγελος κυριου
*Δεν είναι παιδικό παραμύθι η ύπαρξη ενός αγίου Αγγέλου που προστατεύει και συμπαραστέκεται σε κάθε Χριστιανό βαπτισμένο στο Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος…Διαβάστε την παρακάτω συγκλονιστική ιστορία με την εμφάνιση του φύλακα Άγγελου σε μία αγία ψυχή που συνέβηκε στην εποχή μας!
~ Μιά γερόντισσα, αγία ψυχούλα, ζούσε στον Πειραιά μόνη της. Το μοναχοπαίδι της ακολούθησε το δρόμο του Μοναχισμού· αφιερώθηκε στο Θεό! Εκείνη δέχτηκε το γεγονός δοξάζοντας το Θεό για την τιμή που έκανε στο παιδί της και στην ίδια, παρ᾿ όλο που απόμεινε μόνη της. Επιπλέον δεν είχε και καλή υγεία· είχε άσθμα, που πολύ τη βασάνιζε και πολλές φορές έφθανε κοντά στο θάνατο.
Μ᾿ αυτόν τον αγώνα πέρασαν αρκετά χρόνια. Κάποτε ο Θεός, βραβεύοντας την πίστη και την αφοσίωσή της σ᾿ Εκείνον, παραχώρησε κι ανοίξανε προς στιγμήν τα μάτια της ψυχής της κι αξιώθηκε να δεί τον Άγγελο φύλακα της ψυχής της! Η φωτεινότητα και η θεία γλυκύτητά του γέμισαν με υπερκόσμια χαρά την ευλαβέστατη γερόντισσα. Τώρα είχε δεί με τα μάτια της ότι στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήταν μόνη. Έτσι, προσευχόταν πλέον με μεγαλύτερη πίστη και θερμότητα.
Όμως, η ασθένεια συν τω χρόνω θέριευε. Καί κάποτε, σαν αδύναμος άνθρωπος, λύγισε, χύνοντας πολλά δάκρυα μέσα στον πόνο της! Τότε, στη δύσκολη αυτή στιγμή, ξαναφάνηκε χαμογελαστός ο Άγιος Άγγελός της, έτοιμος να την ενισχύσει.Η γριούλα όμως τον πρόφτασε και του είπε με πόνο:
–Άγιε μου Άγγελε, παρακάλεσε και συ τον Κύριο να με πάρει! Δεν αντέχω πλέον!
Καί εκείνος της απάντησε στοργικά, αλλά σταθερά:
–Πρέπει, γερόντισσα, να κάνεις λίγη υπομονή ακόμη.
Επειδή όμως εκείνη δυσκολευόταν να το δεχτεί, πρόσθεσε:
–Κι εγώ κάνω υπομονή τόσα χρόνια και κάθομαι κοντά σου, και στερούμαι τη χαρά του Ουρανού! Κάνε και συ λίγο ακόμη!
Όταν άκουσε αυτά τα λόγια του, εκείνη συγκλονίστηκε κι είπε μέσα απ᾿ την ψυχή της:
–Γενηθήτω το θέλημα του Κυρίου!
Ο Άγιος Άγγελος τότε, έπαψε να φαίνεται, αλλά η εμφάνιση και τα λόγια του άφησαν στη γριούλα μια απέραντη γαλήνη και μια θεία παρηγοριά. (Αυτό το γεγονός το εμπιστεύτηκε στο Μοναχό γιό της, όταν κατέβηκε μια φορά απ᾿ το Άγιο Όρος για να την επισκεφτεί.)
Αλήθεια, πόσο μεγάλη αγάπη έχουν και οι Άγιοι Άγγελοι για τον άνθρωπο! Άλλωστε, το έχει πεί κι ο Κύριος, πως όταν μετανοεί ένας αμαρτωλός άνθρωπος και μπαίνει στο δρόμο της σωτηρίας, χαρά γίνεται στον Ουρανο, και απ᾿ τους Αγίους, και απ᾿ τους Αγγέλους…
*Από το βιβλίο: «Μηνύματα από τον Ουρανό»

Τετάρτη 20 Δεκεμβρίου 2017

Απειλάς δια την ζωήν του εδέχθη ο Σεβ. Ναυπάκτου!

Απειλάς δια την ζωήν του εδέχθη ο Σεβ. Ναυπάκτου!





 
Ο σεβαστός Πρωτ. Θεόδωρος Ζήσης, Ομ. Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής της Θεσσαλονίκης, προέβη εις φοβεράν αποκάλυψιν κατά την διάρκειαν ομιλίας του εις την αίθουσαν των «Επάλξεων», την 29ην Νοεμβρίου 2017. Η αποκάλυψις αυτή αποδομεί έτι περαιτέρω το Κολυμβάριον. Παραθέτομεν απομαγνητοφωνημένον το σχετικόν απόσπασμα:

«Όταν λοιπόν έγινε συζήτηση στη Σύνοδο για το θέμα αυτό Χριστιανικές Εκκλησίες η Χριστιανικές Κοινότητες ήταν το μόνο θέμα στη Σύνοδο που τους απασχόλησε δύο μέρες, ενώ τα άλλα περνούσαν έτσι. Αυτό δείχνει ότι αυτό τους ενδιέφερε, δηλαδή ο στόχος τους ήταν να αναγνωριστούν οι αιρέσεις ως Εκκλησίες. Τα άλλα τα πέρασαν. Όλα τα άλλα ήταν γέμισμα, παραγέμισμα. Όλα τα λεφτά, όπως έχω γράψει, ήταν στο σημείο αυτό, αν θα αναγνωριστούν οι αιρέσεις ως Εκκλησίες. Εκεί λοιπόν δόθηκε μάχη, ασκήθηκαν πιέσεις. Δεν θέλω να πω λεπτομέρειες που μου είπε ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου, θα σας πω όμως, αυτό αξίζει να το πω, πρέπει να αναγνωρίζουμε τους αγώνες και τη στάση μερικών προσώπων, ότι δέχθηκε τόσες πιέσεις, το βράδυ της προηγούμενης ημέρας που άρχισε η πίεση για το θέμα αυτό μέχρι την άλλη ημέρα που θα έπαιρναν τις αποφάσεις, δέχθηκε τόσες πιέσεις και τόσους προπηλακισμούς από αδελφούς του Αρχιερείς, ώστε το βράδυ που πήγε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου να κοιμηθεί, φοβήθηκε και έβαλε πίσω από την πόρτα καρέκλες και κρεβάτια».


πηγή:  http://orthodoxostypos.gr
http://makkavaios.blogspot.gr

Τρίτη 19 Δεκεμβρίου 2017

Το Κύριε Ελέησον και η σημασία του

Το Κύριε Ελέησον και η σημασία του

Αποτέλεσμα εικόνας για православие крест снег
Το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», και συντομότερα «Κύριε ελέησον», από τον καιρό των Αποστόλων χαρίστηκε στους Χριστιανούς και ορίστηκε να το λένε ακατάπαυστα, όπως και το λένε.
Τι σημαίνει όμως τούτο το «Κύριε ελέησον», είναι πολύ λίγοι σήμερα που το ξέρουν, κι έτσι φωνάζουν καθημερινά ανωφελώς, αλλοίμονο, και ματαίως το «Κύριε ελέησον», και το έλεος του Κυρίου δεν το λαβαίνουν γιατί δεν ξέρουν τι ζητούν.
Γι’ αυτό πρέπει να ξέρομε πως ο Υιός και Λόγος του Θεού, αφότου σαρκώθηκε και έγινε άνθρωπος και υπέμεινε τόσα πάθη και σταυρώθηκε και χύνοντας το πανάγιο αίμα Του εξαγόρασε τον άνθρωπο από τα χέρια του διαβόλου, από τότε έγινε Κύριος και εξουσιαστής της ανθρώπινης φύσεως.
Και προτού βέβαια σαρκωθεί ήταν Κύριος όλων των κτισμάτων, ορατών και αοράτων, ως δημιουργός και ποιητής τους, όμως των ανθρώπων και των δαιμόνων που δε θέλησαν από μόνοι τους να τον έχουν Κύριο και εξουσιαστή τους, δεν ήταν και Αυτός Κύριος τους, ο Κύριος όλου του κόσμου.
Ο πανάγαθος Θεός δηλαδή, και τους Αγγέλους και τους ανθρώπους τους έκανε αυτεξούσιους και τους χάρισε το λογικό, να έχουν γνώση και διάκριση· γι’ αυτό, ως δίκαιος που είναι και αληθινός, δε θέλησε να τους αφαιρέσει το αυτεξούσιο και να τους εξουσιάζει με τη βία και χωρίς τη θέλησή τους.
Αλλά εκείνους που θέλουν να είναι κάτω από την εξουσία και διακυβέρνησή Του, εκείνους ο Θεός και τους εξουσιάζει και τους κυβερνά· εκείνους πάλι που δε θέλουν, τους αφήνει να κάνουν το θέλημα τους, ως αυτεξούσιοι που είναι.
Για τούτο και τον Αδάμ που πλανήθηκε από τον αποστάτη διάβολο κι έγινε κι αυτός αποστάτης του Θεού και δε θέλησε να υπακούσει στην εντολή Του, τον άφησε ο Θεός στο αυτεξούσιό του και δε θέλησε να τον εξουσιάζει τυραννικά.
Αλλά ο φθονερός διάβολος που τον πλάνησε εξαρχής, δεν έπαψε κι έπειτα να τον πλανά, ώσπου τον έκανε παρόμοιο στην αλογία με τα κτήνη τα ανόητα και ζούσε πλέον σαν ζώο άλογο και ανόητο.
Μα ο πολυέλεος Θεός τον σπλαχνίστηκε τελικά κι έτσι χαμήλωσε τους ουρανούς και κατέβηκε στη γη (Ψαλμ. 17, 10) κι έγινε άνθρωπος για τον άνθρωπο· και με το πανάχραντο αίμα Του τον λύτρωσε από τη δουλεία της αμαρτίας και δια μέσου του ιερού Ευαγγελίου τον οδήγησε πως να ζει θεάρεστα.
Και, κατά τον Θεολόγο Ιωάννη, μας έδωσε εξουσία να γίνομε τέκνα Θεού(Ιω. 1, 12) και με το θείο βάπτισμα μας αναγέννησε και μας ανέπλασε και με τα άχραντά Του μυστήρια τρέφει καθημερινά την ψυχή μας και τη ζωογονεί.
Και μ’ ένα λόγο, με την άκρα Του σοφία βρήκε τον τρόπο να μένει πάντοτε αχώριστος μ’ εμάς κι εμείς με Αυτόν, για να μην έχει πλέον καθόλου τόπο σ’ εμάς ο διάβολος.
Ορισμένοι όμως από τους Χριστιανούς, ύστερα από τόσες χάριτες που αξιώθηκαν και υστέρα από τόσες ευεργεσίες που έλαβαν από τον Δεσπότη Χριστό, πλανήθηκαν πάλι από το διάβολο και εξαιτίας του κόσμου και της σάρκας ξεμάκρυναν από το Θεό και κατακυριεύονται από την αμαρτία και από το διάβολο κάνοντας τα θελήματά του.
Όμως δεν είναι τελείως αναίσθητοι ώστε να μην αισθάνονται το κακό που έπαθαν. Καταλαβαίνουν το σφάλμα τους και γνωρίζουν την υποδούλωσή τους, αλλά δεν μπορούν αυτοί μόνοι τους να γλυτώσουν και γι’ αυτό προστρέχουν στο Θεό και φωνάζουν το «Κύριε ελέησον» για να τους ευσπλαχνιστεί ο πολυέλεος Κύριος και να τους ελεήσει, να τους δεχτεί σαν τον άσωτο υιό (Λουκ. 15, 20) και να τους δώσει πάλι τη θεία χάρη Του και μέσω αυτής να γλυτώσουν από τη δουλεία της αμαρτίας, ν’ απομακρυνθούν από τους δαίμονες και να λάβουν πάλι την ελευθερία τους, για να μπορέσουν με τον τρόπο αυτό να ζήσουν θεάρεστα και να φυλάξουν τις εντολές του Θεού.
Αυτοί λοιπόν οι Χριστιανοί που, όπως είπαμε, με τέτοιο σκοπό φωνάζουν το «Κύριε ελέησον», αυτοί θα επιτύχουν εξάπαντος και το έλεος του πανάγαθου Θεού και θα λάβουν τη χάρη Του να ελευθερωθούν από τη δουλεία της αμαρτίας και να σωθούν.
Εκείνοι όμως που δεν έχουν είδηση από αυτά που είπαμε, μήτε γνωρίζουν τη συμφορά τους που είναι καταδουλωμένοι στα θελήματα της σάρκας και στα κοσμικά πράγματα, μήτε έχουν ευκαιρία να συλλογιστούν την υποδούλωση τους, αλλά χωρίς τέτοιο σκοπό φωνάζουν μόνο το «Κύριε ελέησον», περισσότερο από συνήθεια, αυτοί πως είναι δυνατό να λάβουν το έλεος του Θεού;
Και μάλιστα τέτοιο θαυμάσιο και άπειρο έλεος; Γιατί είναι καλύτερα να μη λάβουν το έλεος του Θεού, παρά να το λάβουν και πάλι να το χάσουν, επειδή τότε είναι διπλό το φταίξιμο τους.
Άλλωστε, αν κανείς δώσει κανένα πετράδι πολύτιμο στα χέρια μικρού παιδιού ή κανενός αγροίκου άνθρωπου που να μην ξέρει τι αξίζει, και αυτοί το πάρουν στα χέρια τους και το χάσουν, είναι φανερό πως δεν το έχασαν εκείνοι αλλά αυτός που τους το έδωσε.
Και για να καταλάβεις καλύτερα τα λεγόμενα, συλλογίσου πως στον κόσμο τούτο εκείνος που είναι άπορος και φτωχός και θέλει να πάρει ελεημοσύνη από κάποιο πλούσιο, πηγαίνει και του λέει «ελέησον με», δηλαδή «λυπήσου με για τη φτώχεια μου και δος μου τα αναγκαία».
Και πάλι, εκείνος που έχει χρέος και θέλει να του το χαρίσει ο δανειστής του, πηγαίνει και του λέει «ελέησόν με», δηλαδή «λυπήσου με για την ανέχειά μου και χάρισέ μου αυτό που σου χρωστώ».
Όμοια και ο φταίχτης, θέλοντας να τον συγχωρήσει εκείνος στον οποίο έφταιξε, πηγαίνει και του λέει «ελέησόν με», δηλαδή «συγχώρεσέ με για ό,τι σου έκανα».
Από την άλλη μεριά, ο αμαρτωλός φωνάζει στο Θεό το «Κύριε ελέησον» και δεν ξέρει μήτε τι λέει, μήτε γιατί το λέει, αλλά μήτε τι είναι το έλεος του Θεού που τον παρακαλεί να του το δώσει, μήτε σε τι τον συμφέρει το έλεος που ζητά, και μόνο από συνήθεια φωνάζει «Κύριε ελέησον», χωρίς να ξέρει τίποτε.
Πως λοιπόν να του δώσει ο Θεός το έλεός Του, αφού αυτός, καθώς δεν το ξέρει, το καταφρονεί και πάλι το χάνει σύντομα και αμαρτάνει περισσότερο;
Το έλεος του Θεού δεν είναι άλλο, παρά η χάρη του Παναγίου Πνεύματος, την οποία πρέπει να ζητούμε από το Θεό εμείς οι αμαρτωλοί και να φωνάζομε ακατάπαυστα το «Κύριε ελέησον», δηλαδή «λυπήσου με, Κύριε μου, τον αμαρτωλό, στην ελεεινή κατάσταση που βρίσκομαι, και δέξου με πάλι στη χάρη Σου· δος μου πνεύμα δυνάμεως, για να με δυναμώσει ν’ αντισταθώ στους πειρασμούς του διαβόλου και στην κακή συνήθεια της αμαρτίας· δος μου πνεύμα σωφρονισμού, για να σωφρονιστώ, να έρθω σε αίσθηση του εαυτού μου και να διορθωθώ· δος μου πνεύμα φόβου, για να σε φοβούμαι και να φυλάγω τις εντολές Σου· δος μου πνεύμα αγάπης για να σε αγαπώ και να μην απομακρύνομαι πλέον από κοντά Σου· δος μου πνεύμα ειρήνης, για να φυλάγει την ψυχή μου ειρηνική και να συγκεντρώνω όλους μου τους λογισμούς και να είμαι ήσυχος και ατάραχος· δος μου πνεύμα καθαρότητας, για να με φυλάγει καθαρό από κάθε μολυσμό· δος μου πνεύμα πραότητας, για να είμαι ήμερος στους αδελφούς μου Χριστιανούς και να απέχω από το θυμό· δος μου πνεύμα ταπεινοφροσύνης, για να μη φαντάζομαι τα υψηλά και υπερηφανεύομαι».
Εκείνος λοιπόν που γνωρίζει την ανάγκη που έχει από όλα αυτά και τα ζητά από τον πολυέλεο Θεό, φωνάζοντας το «Κύριε ελέησον», αυτός βεβαιότατα θα λάβει εκείνο που ζητά και θα επιτύχει το έλεος και τη θεία χάρη του Κυρίου.
Όποιος όμως δεν ξέρει τίποτε από αυτά που είπαμε, αλλά από συνήθεια μόνο φωνάζει το «Κύριε ελέησον», αυτός δεν είναι δυνατό να λάβει ποτέ το έλεος του Θεού· γιατί και πρωτύτερα έλαβε πολλές χάριτες από το Θεό μα δεν τις αναγνώρισε, μήτε ευχαρίστησε το Θεό που του τις έδωσε.
Αυτός έλαβε το έλεος του Θεού όταν πλάστηκε κι έγινε άνθρωπος· έλαβε το έλεος του Θεού όταν αναπλάστηκε με το άγιο βάπτισμα κι έγινε ορθόδοξος Χριστιανός· έλαβε το έλεος του Θεού όταν γλύτωσε από τόσους κινδύνους ψυχικούς και σωματικούς που δοκίμασε στη ζωή του· έλαβε το έλεος του Θεού τόσες φορές που αξιώθηκε να κοινωνήσει τα άχραντα μυστήρια· έλαβε το έλεος του Θεού όσες φορές αμάρτησε στο Θεό και τον πίκρανε με τις αμαρτίες του και δεν εξολοθρεύτηκε, μήτε τιμωρήθηκε παιδαγωγικά όπως του έπρεπε· έλαβε το έλεος του Θεού όταν με διάφορους τρόπους ευεργετήθηκε από το Θεό και δεν το αναγνώρισε, αλλά όλα τα λησμόνησε και δε φρόντισε καθόλου για τη σωτηρία του.
Αυτός λοιπόν ο Χριστιανός πως να λάβει το έλεος του Θεού χωρίς να το αισθάνεται και χωρίς να γνωρίζει πως δέχεται τέτοια χάρη από το Θεό, καθώς είπαμε, μήτε να ξέρει τι λέει, αλλά να φωνάζει μόνο το «Κύριε ελέησον» χωρίς κανένα στόχο και σκοπό, εκτός από μόνη τη συνήθεια;
Πηγή: Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, μεταφρ. Αντώνιος Γαλίτης, εκδ. Το περιβόλι της Παναγίας, 1986, ε΄τόμος, σελ. 289-292, Δάκρυα Μετανοίας
https://simeiakairwn.wordpress.com

Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2017

«Έβλεπε το άκτιστο φως και κάποια μέρα ανησύχησε γιατί δεν το είδε και ζητούσε να εξομολογηθεί στον Πνευματικό του..»


Δευτέρα, 18 Δεκεμβρίου 2017

«Έβλεπε το άκτιστο φως και κάποια μέρα ανησύχησε γιατί δεν το είδε και ζητούσε να εξομολογηθεί στον Πνευματικό του..»

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΗΣ (1892 – 1981)

~ Ο οσιώτατος Μοναχός Αυξέντιος Γρηγοριάτης, ήταν το καμάρι και το στολίδι της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου. Ήταν ο ασκητής του κοινοβίου, ο αετός της θείας αγάπης, ο θεωρός του ακτίστου Φωτός, ο περιφρονητής των γηίνων και εραστής των ουρανίων.

Ήταν το καύχημα της μετανοίας. ο πλούτος της θείας σοφίας, ο δυνάστης των δαιμόνων, της προσευχής το λαμπρότατον τέμενος, ο επίγειος Αγγελος και ουράνιος άνθρωπος…

…Ο ίδιος είχε κάνει πράξη στη ζωή του το «αδιαλείπτως προσεύχεσθε», και μάλιστα έφτασε σε προχωρημένη κατάσταση πνευματική, ώστε να λέγει την ευχή και στον ύπνο του, όπως με απλότητα απεκάλυψε στο γέροντα Παΐσιο.

Άλλοτε είπε ο ίδιος, όντας τυφλός, ότι, «όταν λέω την ευχή βλέπω στο δεξιό μέρος φως. Αυτό το βλέπω, όταν κάνω τον κανόνα με το κομποσχοίνι. Το βλέπω συχνά. Αυτό φεύγει και ύστερα πάλι ξανάρχεται. Το κυριότερο όμως είναι η αγάπη που έρχεται στην καρδιά για το Χριστό».

Έβλεπε το άκτιστο φως και κάποια μέρα ανησύχησε γιατί δεν το είδε και ζητούσε να εξομολογηθεί στον Πνευματικό του.

Κάποτε ο γερω-Αυξέντιος πήγε να κοινωνήσει στο παρεκκλήσι του Οσίου Γρηγορίου, του Κτίτορος, όπου γινόταν θεία Λειτουργία. Ενώ προσήλθε προετοιμασμένος με πολύ πόθο και ευλάβεια, ο λειτουργός ιερέας τυφλώθηκε από ένα φως δυνατό και ιλαρό που έβγαινε από το πρόσωπο του γέροντος Αυξεντίου.

Το πρόσωπό του σκεπάστηκε, εξαφανίστηκε από έναν φωτεινό ήλιο, υπέρ τον ήλιο λάμποντα, και ο ιερέας δεν μπορούσε πλέον όχι να τον κοινωνήσει αλλά ούτε να τον αντικρύσει, ρίχνοντας το βλέμμα του χαμηλά. «Έλαμπε τόσο το πρόσωπό του», διηγείται ο λειτουργός, «που όταν τον κοίταξα, ζαλίστηκα και παραλίγο να πέσω κάτω. Έβαλα το χέρι μου και σκέπασα τα μάτια μου γιατί δεν άντεχα το δυνατό φως. Έλαμπε ολόκληρος». Όταν σε λίγο υπεστάλη το άκτιστον φως και συνήλθε ο έκπληκτος ιερέας, τότε τον κοινώνησε.

Ο γερω-Αυξέντιος έγινε συχνά θεωρός του ακτίστου φωτός και έφθασε στην κατάσταση του θείου έρωτος. Και όλα αυτά από την επιμονή του στην ευχή.

Είχε μάθει και πολλές άλλες προσευχές απ’ έξω και τις έλεγε εναλλάξ με την ευχή.

Ήξερε όλον τον Ακάθιστο μαζί με τον κανόνα και τον έλεγε συχνά. Στιχολογούσε κάθε βράδυ το Ψαλτήρι απ’ έξω. Το είχε αποστηθίσει και την ευχή συνέχεια. Αγαπούσε πολύ την ακολουθία. Του άρεσαν ιδιαίτερα οι ευχές της θείας Μεταλήψεως. Τις διάβαζε με πολύ πόθο. Ήθελε να μη χάνει τίποτε από τα γράμματα της ακολουθίας. Μερικές φορές, όταν δεν άκουγε καλά, πήγαινε κοντά στο διαβαστή ενώ άλλες φορές φώναζε, «πιο δυνατά».

Ο γερω-Αυξέντιος τήρησε την υπόσχεση να φυλάξει ακτημοσύνη. Ήταν πάμπτωχος. Δεν είχε τίποτε και δεν επεθύμησε τίποτε σ’ αυτή τη ζωή παρά μόνο το Χριστό. Δε φόρεσε καινούριο ρούχο σαν καλόγερος και όλη του τη μοναχική ζωή πέρασε με ένα ζευγάρι παπούτσια.

Στο δρόμο, όταν τον έβλεπε κανείς, για να μην τα χαλάσει αλλά και για άσκηση, για να καταπονεί το σώμα του, τα κρατούσε στη μασχάλη και βάδιζε ανυπόδητος. Κάποτε που έλειπε, πέταξαν τις φθαρμένες φανέλες του και στενοχωρήθηκε. Έπειτα κατέβηκε στο γκρεμό που τις είχαν πετάξει και τις ξαναμάζεψε. Στο κελί του δεν είχε τίποτε άλλο εκτός από μερικές εικόνες και λίγα βιβλία.

Ήταν τελείως ξένος, χωρίς καμία επικοινωνία με τους κατά σάρκα συγγενείς του. Όταν μετά από τριάντα χρόνια ήρθαν να τον δουν τ’ αδέλφια του, αυτός για να τους αποφύγει έφυγε στο αμπέλι, και μόνο όταν οι πατέρες επέμεναν να μιλήσει στ’ αδέλφια του χάριν της υπακοής, τους μίλησε και τους είπε άλλη φορά να μην τον ενοχλήσουν.

Ο γερω-Αυξέντιος, όπως μαρτυρούν οι συγκοινοβιάτες του, ήταν πολύ βιαστής. Κουραζόταν στα διακονήματα, έσκαβε το αμπέλι και νήστευε αυστηρά. Ήταν ασκητής και αγνοούσε τελείως μερικά φαγώσιμα. Όταν ήταν άρρωστος στα γεράματά του, τον ρώτησε ο διακονητής, αν θέλει χαλβά ή μαρμελάδα.

Με απορία ρώτησε «τι είναι η μαρμελάδα;». Ο μάγειρας και ο παραμάγειρας είχαν τη φροντίδα να πηγαίνουν το φαγητό στο γερω-Αυξέντιο. Κάποια μέρα τον είδαν να έρχεται στο μαγειρείο και τους είπε: «Να μου δώσετε λίγο φαγητό. Έχω τρεις μέρες να φάω». Τότε του έβαλαν μετάνοια, γιατί είχαν ξεχάσει να του πάνε το φαγητό, αλλά αυτός ούτε γόγγυσε ούτε διαμαρτυρήθηκε…


Από το βιβλίο: «Η ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση» – Εκδόσεις Ιερόν Ησυχαστήριον «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος»
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΙΤΕ: ⇒ ΕΔΩ
http://yiorgosthalassis.blogspot.com