Εορτολόγιο

Τετάρτη 31 Μαΐου 2017

Γ.Φιλόθέος Ζερβάκος: ...θά μετανοήσουν ὅταν ἔλθη ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ, ἀλλά θά εἶναι ἀργά

Γ.Φιλόθέος Ζερβάκος: ...θά μετανοήσουν ὅταν ἔλθη ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ, ἀλλά θά εἶναι ἀργά

Β μέρος 

9.Χωρίς τό Μυστήριο τῆς Μετανοίας καί Ἐξομολογήσεως σπάνιοι ἤ ἐλάχιστοι θά σωζόνταν. Ὅλος δέ ὁ βίος μας εἶναι καιρός εὐπρόσδεκτος γιά μετάνοια καί σωτηρία. Εὐτυχής καί μακάριος ὅποιος πεθάνει μέ μετάνοια.
10.Ὅπως ὁ Χριστός ἐδέχονταν τελῶνες, πόρνες, ἀσώτους, ληστές, ἁμαρτωλούς, ὅταν μέ εἰλικρίνεια μετανοοῦσαν, καί ἔκανε καί κάνει χαρά στούς οὐρανούς γιά ἕνα ἁμαρτωλό μετανοοῦντα, ἔτσι καί ἡ Έκκλησία δέχεται κάθε ἁμαρτωλό, πού μετανοεῖ. 
11.Οὐδέποτε νά ἀπελπισθῆς. Νά μετανοῆς, ἄν ἁμαρτήσης καί νά ζητῆς τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ λέγοντας τήν σύντομη προσευχή· Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με...
12.Ἐάν, μέ προσοχή καί διάκριση, ἐξετάσωμε τούς ἑαυτούς μας, τότε θά βροῦμε ὅτι εἴμαστε ἐλλιπεῖς σέ ὅλα καί ἁμαρτωλοί, καί φίλαυτοι, καί κενόδοξοι, καί ἀνθρωπάρεσκοι καί ὑπερήφανοι... Μετάνοια εἰλικρινῆ δέν ἔχομε καί τά πταίσματα τῶν ἀδελφῶν μας δέν συγχωροῦμε. Ἐάν εἴχαμε θερμή πίστη, ἀγάπη καθαρά καί ταπείνωση πραγματική, ποτέ δέν θά ἁμαρτάναμε.
13.Σήμερον, δυστυχῶς, ὅλοι σχεδόν τρέχουν στήν ἁμαρτία, σάν τά ἀχαλίνωτα ἄλογα, καί λαϊκοί καί κληρικοί, καί πλούσιοι καί πτωχοί, καί μεγάλοι καί μικροί, καί ἄνδρες καί γυναῖκες. Τρέχουν μέ μεγάλη προθυμία στήν ἁμαρτία, στόν δρόμο τῆς ἀπωλείας, τῆς ἀπιστίας, τῆς ἀσεβείας, τῆς ἀσωτίας, τῆς ἀκολασίας, τῆς καταφρονήσεως, τῆς παρακοῆς πρός τόν Θεό καί ὑπακοῆς στόν Διάβολο. Σήμερον ἡ ἀληθινή μετάνοια τῶν ἀνθρώπων σπανίζει.
14.Πρίν ἔλθη ἡ φοβερή ἡμέρα τοῦ θανάτου ἄς φροντίσουμε νά καθαρίσουμε τήν ψυχή μας μέ τήν μετάνοια καί ἐξομολόγηση, καί νά πλουτίσουμε τόν ἑαυτό μας μέ ἔργα ἀγαθά, νά κοσμίσουμε τίς ψυχές μας μέ ἀρετές. Γνώρισμα τῆς ἀληθινῆς μετάνοιας εἶναι ἡ βαθειά συναίσθηση, ἡ συντριβή καί ἡ θλίψη τῆς καρδιᾶς, διότι ἐλύπησε μέ τήν ἁμαρτία τόν φιλάνθρωπο Θεό. Εἶναι ἡ κατάνυξη, οἱ ἀναστεναγμοί, οἱ προσευχές, οἱ νηστεῖες, οἱ ἀγρυπνίες, τά δάκρυα. Αὐτή ἡ μετάνοια εἶναι γνήσια, ὠφέλιμος, παρέχει ἄφεση ἁμαρτιῶν καί καθιστᾶ τόν ἁμαρτωλό ἀπό ἐχθρό φίλο τοῦ Θεοῦ. Τέτοια μετάνοια πρέπει νά ἔχουμε ὅσες φορές ἁμαρτήσουμε.
15.Ἐάν δέν μετανοήσουν τώρα οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά ἐξακολουθοῦν τίς ἁμαρτίες καί τίς κακίες, θά μετανοήσουν ὅταν ἔλθη ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ, ἀλλά θά εἶναι ἀργά. Ὁ Θεός δέν θά τούς ἀκούη, ὅπως δέν τόν ἄκουσαν ἐκεῖνοι ὅταν τούς παράγγειλε νά φυλάξουν τόν νόμο Του καί τίς ἐντολές Του... Ὅλα τά ἄψυχα στοιχεῖα θά ἐξεγερθοῦν ἐναντίον τῶν βλασφήμων, τῶν ἀσεβῶν, τῶν ἀπίστων, τῶν αἰσχρῶν, τῶν μιαρῶν, τῶν παγκακίστων ἀνθρώπων, πού ἔχουν μορφή ἀνθρώπων, ἀλλά ψυχή ἀγρίων θηρίων καί ἀκαθάρτων γουρουνιῶν, κυλιομένων στόν βοῦρκο τῆς ἀκαθαρσίας...
16.Τότε καί μόνον ὁ κλῆρος θά ἐξυψωθῆ, θά λάμψη ἡ εὐσέβεια καί ἡ Ὀρθόδοξη πίστη θά ἐξαπλωθῆ στά πέρατα τῆς Οἰκουμένης, ὅταν ἄξιοι ποιμένες θά ποιμαίνουν τά λογικά τους ποίμνια μέ ὁσιότητα καί δικαιοσύνη. Ἄς μή μᾶς διαφεύγει, ὅτι ἡ παρατηρούμενη σήμερα καταφρόνηση τοῦ Κλήρου ἀπό μέρους τοῦ λαοῦ καί ἡ ἐπικρατοῦσα καί αὐξανόμενη ἀσέβεια προέρχεται ἐξ αἰτίας ἐκείνων τῶν κληρικῶν πού νεωτερίζουν καί κάμνουν μεταρρυθμίσεις στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ... 
(ἐγράφησαν τό 1926) 
Ἐκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» 
Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἐκδοτικό Οἶκο «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει. 

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης 

http://anavaseis.blogspot.gr
http://yiorgosthalassis.blogspot.com/

Τρίτη 30 Μαΐου 2017

Η αγία Εμμέλεια, η πολύτεκνη μητέρα αγίων… († 30 Μαΐου)

Η αγία Εμμέλεια, η πολύτεκνη μητέρα αγίων… († 30 Μαΐου)

ag Emmeleia 012
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε πολλές περιπτώσεις πίσω από μεγάλους ‘Αγίους βρίσκεται μια ‘Αγία μητέρα.
Ό άγιος Βασίλειος ό Μέγας, ‘Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας της Καππαδοκίας και τα εννέα αδέλφια του (μεταξύ των οποίων κυριότεροι ήταν, Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Νύσοης, Άγιος Πέτρος Επίσκοπος Σεβαστείας,  Όσία Μακρινά Μοναχή, Όσιος Ναυκράτιος μοναχός, τα άλλα πέντε αδέλφια έζησαν άγιο έγγαμο βίο), είχαν μητέρα τους την Αγία Έμμέλεια.
ΟΙ ρίζες τους περνούσαν φυσικά και από τον πατέρα τους τον Άγιο ΒασίλειοΙερέα διδάσκαλο της ρητορικής ενάρετο ευσεβή και προχωρούσαν ακόμα πιο βαθειά στους ευσεβέστατους γονείς του, στην μητέρα του Μακρινά και στους γονείς της ‘Αγίας Έμμέλειας οι όποιοι κατήχαν μεν υψηλά αξιώματα και πλούτη πολλά, είχαν όμως αγαπήσει άλλους θησαυρούς αφάνταστα γλυκύτερους τους πνευματικούς και αιώνιους. ‘Απόδειξη ήταν ή θυσία της ζωής του πατέρα της ό όποιος μαρτύρησε κατ’ εντολή του ορισθέντος βασιλέως.
Ή ‘Αγία Έμμέλεια έμεινε ορφανή από πατέρα και μητέρα, αλλά με μια μεγάλη κληρονομιά πνευματικού πλούτου, όμορφη στην σωματική εμφάνιση αλλά πεντάμορφη στην ψυχή, στολισμένη με αγάπη, προσευχή και πίστη στο Σωτήρα Χριστό, πού της έδωσε τον άνδρα πού της άξιζε, τον Άγιο Βασίλειο. Στή συζυγική τους ζωή βασίλευε ό αλληλοσεβασμός, ή αλληλοβοήθεια, ή ταπεινοφροσύνη, ή πραότητα, ή ειλικρίνεια, ή εγκράτεια, ή προσευχή, οι ελεημοσύνες και φυσικά ή τεκνογονία και ή σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους για τη δόξα του Κυρίου τους.
Η Οσία Εμμελεία δοκίμασε στη ζωή της, όπως συμβαίνει συνήθως με τους εκλεκτούς, πολλές θλίψεις. Ο θάνατος των γονέων της, πριν ακόμα νυμφευθεί, ο θάνατος του συζύγου της, μόλις γεννήθηκε ο υιός τους Πέτρος και ο πρόωρος θάνατος του υιού της Ναυκρατίου, αλλά και το να αναθρέψει μόνη της με παιδεία και νουθεσία Κυρίου, από ένα σημείο και μετά, τα τέκνα της, ήταν μερικές από αυτές. τις αντιμετώπισε όμως με υποδειγματική πίστη, ανδρεία και υπομονή.Δίδασκε τα παιδιά της κυρίως με το παράδειγμά της. Τους έδωσε, μαζί με το δικό της γάλα, το ανόθευτο γάλα της πίστεως και τους δίδαξε το μυστήριο της Εκκλησίας.
Όμως, ό πόνος και οι θλίψεις δεν την νίκησαν, τόνωσε την προσευχή της και άκουσε την συμβουλή της κόρης της Μακρίνας, να δοξάσουν μαζί τον Σωτήρα τους στην ασκητική ζωή με τις άλλες μοναχές.
Τελείωσε τη ζωή της ως μοναχή με ηγουμένη τη θυγατέρα της Οσία Μακρίνα.
Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Σωφρόνως τον βίον σου κατ’ εναντίον Θεού, έτέλεσας πρότερον συν Βασιλείω σεμνώ, Έμμέλεια πάνσεμνε, είτα δε εν ερήμω, αναβάσεις διέθου άμα τοις σοίς έκγόνοις, ως τα άνω ποθούσα, διό σε ό Χριστός πανοικοί, ύπερεδόξασε.
εικόνες από: ektimotheou.blogspot.gr :  Η ΑΓΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
επιμέλεια ανάρτησης: ιστολόγιο “Αντέχουμε…”
https://simeiakairwn.wordpress.com

Δευτέρα 29 Μαΐου 2017

Η δύναμη του Ψαλτηρίου, αληθινό περιστατικό…

Η δύναμη του Ψαλτηρίου, αληθινό περιστατικό…

Ο Κυρ-Παντελής ταξίδευε με το τρένο προς Θεσσαλονίκη και διάβαζε το Ψαλτήριο. 
Ένα παράξενο γεγονός όμως σημάδεψε το ταξίδι του. Καθώς διάβαζε, μία κοπέλα που καθόταν τρία-τέσσερα καθίσματα πιο μπροστά άρχισε να διαμαρτύρεται και να φωνάζει. Στην αρχή δεν έδωσε σημασία και πίστεψε πώς κάποια παρεξήγηση έγινε με το διπλανό της. Όταν όμως ο κυρ-Παντελής είδε πώς ο ελεγκτής-εισπράκτορας ερχόταν προς το μέρος του απόρησε.

– Αγαπητέ κύριε, μπορείτε να σταματήσετε να διαβάζετε αυτό το βιβλίο γιατί ενοχλείτε;
– Μα το διαβάζω από μέσα μου! απάντησε εκείνος φανερά απορημένος.
Πώς είναι δυνατόν να ενοχλείται η κοπέλα; Έκπληκτοι και απορημένοι μαζί με τον κυρ-Παντελή ήταν και οι άλλοι επιβάτες. Ένας μάλιστα έξ αυτών φώναξε:
«Αν ενοχλείται η κοπέλα, να αλλάξει βαγόνι»

Πράγματι, η άγνωστη κοπέλα μεταφέρθηκε στα πίσω βαγόνια μήν αντέχοντας το Ψαλτήριο και λέει ο κυρ-Παντελής στους συνεπιβάτες του.
– Μέχρι προχθές και εγώ μαζί με εσάς αγνοούσα τη δύναμη των Ψαλμών του προφήτη Δαυϊδ. Τώρα, και ιδιαίτερα μετά το περιστατικό τούτο, ένα σας λέγω: Το Ψαλτήρι λειτουργεί ως κόπανος που διώχνει τα κακούδια (δαιμόνια) από πάνω μας και από το περιβάλλον μας. Έτσι έλεγε ένας άγιος που έζησε στη γειτονιά μας (ο τρελο-Γιάννης).


Απο το βιβλίο: ''Ο τρελο-Γιάννης'' (τόμος Β’)
http://yiorgosthalassis.blogspot.com/

Παρασκευή 26 Μαΐου 2017

Ο Άγιος Νεομάρτυρας Αλέξανδρος ο Δερβίσης από τη Θεσσαλονίκη († 26 Μαΐου 1794)

Ο Άγιος Νεομάρτυρας Αλέξανδρος ο Δερβίσης από τη Θεσσαλονίκη († 26 Μαΐου 1794)

Αποτέλεσμα εικόνας για αγιος αλεξανδρος δερβισης
Ο Άγιος Νεομάρτυς Αλέξανδρος καταγόταν . Ήταν ένα όμορφο αγόρι που δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από τους Τούρκους, οι οποίοι , εκτός από κορίτσια, έπαιρναν και αγόρια στα χαρέμια τους. Μάλιστα κάποιος Τούρκος τον είχε εντοπίσει και κινδύνευε. Οι γονείς του αναγκάστηκαν να τον φυγαδεύσουν στη Σμύρνη. 
Δυστυχώς όμως έφυγε από τη Σκύλα και έπεσε στη Χάρυβδη. Εκεί στη Σμύρνη , δεν ξέρουμε με ποιο τρόπο, εξισλαμίστηκε και μάλιστα έγινε δερβίσης, δηλαδή άγαμος μουσουλμάνος κληρικός. Μετά από λίγο καιρό έφυγε από τη Σμύρνη και περιπλανήθηκε σαν δερβίσης σε διάφορες χώρες και πόλεις, . Έφτασε μάλιστα και ως τη Μέκκα.
Φαίνεται όμως πως αισθανόταν ζωντανό τον έλεγχο της αγίας συνείδησης και μέσα του σχηματιζόταν σιγά – σιγά ο πόθος να εξαλείψει με το αίμα του την ανομία του.
Σοβαρός και σεμνός , υποκρινόταν κάποιες φορές πως είναι σαλός και μιλούσε στους Τούρκους με πολλή αυστηρότητα και τους ήλεγχε για τις παρανομίες, τις αδικίες και την καταπίεση του φτωχού ραγιά. Στην Αίγυπτο κάποτε εξαιτίας αυτής της συμπεριφοράς του κινδύνευσε να φονευθεί. Κάποιοι ,λόγω της συναναστροφής του με χριστιανούς και από κάποιους αινιγματικούς λόγους του , υποψιάζονταν πως είναι Χριστιανός. Προσπαθούσε με τον τρόπο του και το παράδειγμά του να διδάξει τους Τούρκους σωφροσύνη, δικαιοσύνη, φιλανθρωπία και κάθε αρετή. Δεν επιβάρυνε κανένα , δε ζητούσε χρήματα , όπως έκαναν άλλοι δερβίσηδες, αλλά εργαζόταν. Απ’ ότι φαίνεται ζούσε ως κρυπτοχριστιανός και σίγουρα θα είχε κάποιο πνευματικό, για τον οποίο πολλοί ερεύνησαν αλλά δεν κατόρθωσαν να μάθουν κάτι. Έζησε με αυτόν τον τρόπο δεκαοκτώ χρόνια. Τελικά περνώντας από τη Χίο στη Σμύρνη ένιωσε μέσα του την χάρη του Θεού, που του φανέρωνε ότι έφθασε η ώρα να ομολογήσει φανερά την πίστη του.
Ήταν λίγο πριν την Πεντηκοστή. Οπλισμένος με την δύναμη του τιμίου σταυρού παρουσιάστηκε στον Τούρκο δικαστή και με θάρρος του είπε :
Εγώ κάποτε, δικαστά , ήμουν Χριστιανός και από ανοησία μου αρνήθηκα την πίστη μου και έγινα Τούρκος. Ύστερα κατάλαβα πως η πρώτη πίστη μου ήταν φως και το έχασα, η δική σας είναι σκοτάδι , εξάλλου τη γνώρισα. Γι’ αυτό λοιπόν ήρθα σήμερα μπροστά σας , να ομολογήσω ότι έσφαλα , διότι αρνήθηκα το φως και δέχθηκα το σκοτάδι. Χριστιανός γεννήθηκα , Χριστιανός θέλω να πεθάνω. Άκουσες την απόφασή μου, κάνε μου ό,τι θέλεις , είμαι έτοιμος να πάθω κάθε βασανιστήριο και να χύσω και το αίμα μου για την αγάπη του Χριστού μου, τον οποίο κακώς αρνήθηκα.
Ο δικαστής και όλοι οι παριστάμενοι κατεπλάγησαν βλέποντας έτσι ξαφνικά ένα δερβίση από τη μια να ομολογεί πως είναι χριστιανός και από την άλλη να απορρίπτει το Ισλάμ. Όταν συνήλθαν από την έκπληξή τους του απάντησαν :
Τι είν’ αυτά που λες ; Τρελάθηκες, εσύ δερβίσης να ντροπιάζεις την πίστη σου και τον εαυτό σου ;
Πολύ σωστά λέτε , τους απάντησε ο άγιος, πράγματι είχα τρελαθεί και τώρα ήρθα στα συγκαλά μου. Όλη σας τη θρησκεία την μελέτησα και κατάλαβα πως είναι ψεύτικη και μυσαρή.
Οι παριστάμενοι Τούρκοι οργίστηκαν και θεωρώντας πως είναι μεθυσμένος τον έκλεισαν στη φυλακή μέχρι την άλλη ημέρα, για να του περάσει η μέθη. Στο μεταξύ το γεγονός μαθεύτηκε και συγκεντρώθηκαν στου μουλά., την άλλη μέρα , περισσότεροι Τούρκοι .
Τον έφεραν λοιπόν μπροστά τους , όπου για δεύτερη φορά ομολόγησε τον Χριστό και καταφρόνησε το Ισλάμ.
Άρχισαν τότε τις κολακείες και τα ταξίματα αλλά και τις απειλές και το θάνατο , τα οποία ο άγιος καταφρόνησε.
Την Παρασκευή προ της Πεντηκοστής τον έβγαλαν από τη φυλακή και τον οδήγησαν μπροστά στον κριτή πάλι, όπου είχαν συγκεντρωθεί όλοι οι σπουδαίοι του τόπου , όπως συνήθιζαν κάθε Παρασκευή , ως ημέρα γιορτής και αργίας για τους μουσουλμάνους αλλά και λόγω του γεγονότος της ομολογίας του μάρτυρος . Για τρίτη φορά ο άγιος ομολόγησε μπροστά τους τον Τριαδικό Θεό και τη θεότητα του Χριστού κάνοντας μάλιστα το σημείο του σταυρού. Τότε , χωρίς αναβολή, ο κριτής έδωσε την απόφαση για θανατική καταδίκη με αποκεφαλισμό.
Με δεμένα τα χέρια τον οδηγούσαν στο συνηθισμένο τόπο εκτελέσεων. Σ’ όλη τη διαδρομή ιμάμηδες και χοτζάδες δεν έπαυαν να τον συμβουλεύουν. Εκείνος ούτε καν που άκουγε τα ψυχόλεθρα λόγια τους, προσηλωμένος στον Χριστό, μόνο έλεγε : Χριστιανός είμαι και Χριστιανός ν’ αποθάνω.
Όταν έφτασαν στον τόπο της εκτέλεσης ο δήμιος έβγαλε το σπαθί και το έδειχνε στον μάρτυρα γυμνό, αστραφτερό και κοφτερό , για να τον φοβίσει. Ο άγιος όμως το κοίταξε χωρίς κατάπληξη και φόβο. Παρακολουθούσαν το γεγονός πλήθη ανθρώπων, Ρωμιοί, Φράγκοι, Αρμένηδες και Τούρκοι. Ένας Φράγκος μάλιστα ορκίστηκε πως ποτέ δεν είδε άνθρωπο με τόση σταθερότητα. Ο δήμιος διέταξε τον μάρτυρα να γονατίσει.
Τότε έφτασε διαταγή από τον Μουλά να περιμένουν να έρθει κι ο γιος του Μουλά να δει την εκτέλεση.
Περίμεναν μια ώρα. Ο άγιος γονατιστός, με σκυμμένη την κεφαλή, βλέποντας μόνο μπροστά, προσευχόμενος και νοερά και με τα χείλη του. Οι Χριστιανοί αγωνιούσαν αναλογιζόμενοι την αδυναμία της ανθρώπινης φύσης.
Τελικά ολοκληρώθηκε το μαρτύριο του αγίου νεομάρτυρος Αλεξάνδρου, υψώνοντας την αγία πίστη του Χριστού , χαροποιώντας τους Αγγέλους και καταισχύνοντας τους δαίμονες.
https://simeiakairwn.wordpress.com

Πέμπτη 25 Μαΐου 2017

H προφητεία της γιαγιάς Κουφίταινας, για την Μικρασία


H προφητεία της γιαγιάς Κουφίταινας, για την Μικρασία

Επειδή γνώριζε την προφητεία... δεν φοβότανε τους Tούρκους!

Έτος 1900.
Ένα παιδί έξη χρονών, έπαιζε έξω από την αγροικία της γιαγιάς- Κουφίταινας στο «Ποτιστικό». Ήταν ανέμελο, χωρίς τις έγνοιες των μεγάλων.
Κράταγε μία σφεντόνα κι ήτανε απορροφημένο από χιλιάδες πουλιά που γέμιζαν τα δέντρα! Η αθώα του ψυχή δεν μπορούσε να φανταστεί, πως στο μέλλον θα κρατούσε μια άλλη σφεντόνα, αλλά που δεν θα ήταν για πουλιά! …
Σταμάτησε κάτω από μια αχλαδιά κι έτρωγε αχλάδια. Παιδί της ορεινής Ναξιώτικης γης π’ από μικρός μάθαινε να εξασφαλίζει την τροφή του και να επιβιώνει.

Ξαφνικά, η γλυκιά φωνή της γιαγιάς Κουφίταινας διέκοψε τις παιδικές του σκέψεις:
«Δημητράκη Δημητράκη!» Κι ο μικρός Δημητράκης έτρεξε προς την γιαγιά με πολύ σεβασμό, γιατί άκουγε τους μεγάλους τι έλεγαν γι’ αυτήν.
Τον ήθελε να της γεμίσει το βιτσιβιδάκι της με νερό, (μικρό πήλινο σταμνάκι)
Κι ο Δημητράκης, το πήρε από τα τρεμάμενα χέρια της, γεμάτος δέος.
Πήγε στο «Πηγαδάκι» και το γέμισε με δροσερό νερό.

Όταν γύρισε όμως, βρήκε την γιαγιά- Κουφίταινα δακρυσμένη κι η καρδιά του παιδιού κομπώθηκε! Η ευλογημένη γιαγιά, πήρε κοντά της το παιδί και του είπε: Δημητράκη παιδί μου, όταν εσύ πήγες στο «πηγαδάκι» για να μου φέρεις νερό, ήλθε ο ΑΓΙΟΣ Σπυρίδωνας εδώ στο φτωχικό μου και μου είπε:« Κυρά-Καλή, έρχεται μεγάλη καταστροφή για την Ελλάδα! Πόλεμος με την Τουρκία! Ξεριζωμός των Eλλήνων από τους Tούρκους στην Μικρά Ασία!Και το παιδί που έστειλες για να σου φέρει νερό θα πάει κι αυτό σε αυτόν τον πόλεμο! αλλά θα γυρίσει σώος.»

Αυτά, του έλεγε η γιαγιά κλαίγοντας με αναφιλητά! Το παιδί συγκλονίστηκε. Τα λόγια της γιαγιάς σμιλεύτηκαν στη μνήμη του Δημητράκη! Είχε ακούσει μία μεγάλη προφητεία! Κι αλήθεια πως μπορούσε να ξεχάσει και το τελευταίο που του είπε ότι: «Και συ παιδάκι μου θα πας σε αυτόν τον πόλεμο, αλλά θα γυρίσεις σώος! Έτσι μου είπε ο ΑΓΙΟΣ Σπυρίδωνας»…

Πέρασαν 14 χρόνια, έτος 1914 και η προφητεία της Κυρά-Κουφίταινας επαληθεύτηκε! Οι πόλεμοι με την Τουρκία ξεκίνησαν! Ο μικρός Δημητράκης που τώρα ήταν άντρας επιστρατεύτηκε κι έτσι επαληθεύτηκε η Κούφιταινα και σε αυτό! Και στο τέλος ήλθε και η μεγάλη Μικρασιατική καταστροφή, ο ξεριζωμός του ελληνισμού! Κι αφού τελείωσε αυτός ο ολέθριος πόλεμος, ο μικρός Δημητράκης, ο έλληνας στρατιώτης Δημήτριος Μελισσουργός(Ο Φασολάκης) γύρισε σώος και αβλαβής στο χωριό του στην Κόρωνο της Νάξου!

Ο Δημήτριος Μελισσουργός έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του στο χωριό του και πέθανε σε μεγάλη ηλικία. Αυτήν την καθ’ όλα αληθινή ιστορία, μου την διηγήθηκε ο ίδιος, όπως την είχε ‘πει και σε άλλους Κορωνιδιάτες. Μάλιστα, μου έλεγε πως επειδή γνώριζε από την προφητεία, ότι θα γυρίσει σώος από αυτόν τον πόλεμο, δεν φοβότανε τους Tούρκους! Χαρακτηριστικά, μου είχε ‘πει: «Γιάννη οι σφαίρες πέρναγαν δεξιά και αριστερά μου και καμιά δεν με έβρισκε!…» Όμως αυτή του η τόλμη εντυπωσίασε αλλά και προβλημάτισε τον διοικητή του κι όπως μου είπε, τον κάλεσε στην σκηνή του και του είπε: « Εσύ Μελισσουργέ είσαι έξυπνος άνθρωπος, μπορείς να μου ‘πεις γιατί δεν φοβάσαι και συνέχεια βρίσκεσαι στην πρώτη γραμμή;»
Και τότε ο Δημητράκης του αφηγήθηκε τις προφητείες της Κουφίταινας κι ο διοικητής του έμεινε εκστατικός αλλά και λυπημένος, για το τρίτο μέρος της προφητείας που έμελε να έλθει, δηλαδή την καταστροφή του ελληνισμού στην Μικρά Ασία…


Γιάννης Τζουάνου

πηγήhttp://orthodoxathemata.blogspot.gr/2017/03/h_17.html

Τετάρτη 24 Μαΐου 2017

Η απόδοση του Πάσχα: τι εορτάζουμε την Τετάρτη προ της Αναλήψεως;

Η απόδοση του Πάσχα: τι εορτάζουμε την Τετάρτη προ της Αναλήψεως;

Η Ανάσταση συνεχίζεται! Αυτό δείχνει και η γιορτή της Αποδόσεως του Πάσχα. Τα ιδία γράμματα (δηλ. η ίδια ακολουθία)της νύχτας της Αναστάσεως, ακούγονται και κατά την Απόδοση του Πάσχα. Τελείται μια μέρα πριν απ’ τη γιορτή της Αναλήψεως.
Κάθε μεγάλη γιορτή στην Ορθόδοξη λατρεία έχει την «απόδοσή» της. Κάθε γιορτή είναι ζωντανό γεγονός, που επαναλαμβάνεται στη ζωή της Εκκλησίας, στη ζωή του πιστού.
Αλλά και για άλλο λόγο γίνεται ο επανεορτασμός μιας εορτής, δηλαδή η απόδοσή της. Για ν’ απολαύσουμε ακόμα μια φορά την ομορφιά της γιορτής.
Όταν ένα θέαμα είναι ωραίο, ποθούμε να το ξαναδούμε. Όταν ένα φαγητό είναι νόστιμο, θέλουμε να το ξαναγευτούμε. Ο εορτασμός κάποιου γεγονότος της ζωής του Χριστού ή της Θεοτόκου, προξενεί γλυκύτητα στη ψυχή, που θέλει να το ξαναγιορτάσει.
Τη γλυκύτητα περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο γεγονός, την αισθανόμαστε για τη γιορτή του Πάσχα. Γιορτή ευφροσύνης. «Πανήγυρις έστι πανη­γύρεων». Ποτέ άλλοτε δεν σκιρτά η ψυχή τόσο πολύ, όσο τη νύχτα της Αναστάσεως. Χαιρόμαστε για το θρίαμβο του Αναστάντος Κυρίου.
Θρίαμβος της ζωής κατά του θανάτου. Του Χριστού κατά του Άδη. Της χαράς κατά της λύπης. Της αλήθειας κατά του ψεύδους. Αυτή η ευφροσύνη για την Ανάσταση του Χριστού είναι καθολική και αιώνια. Ουρανός και γη συγχορεύουν. Όχι μια φορά. Πάντοτε, αιώνια. «Ουρανοί μεν επαξίως ευφραινέσθωσαν, γη δε αγαλλιάσθω· εορταζέτω δε κόσμος, ορατός τε άπας και αόρατος. Χριστός γαρ εγήγερται, ευφροσύνη αιώ­νιος» (κανόνας Πάσχα).
***********
Η Ανάσταση συνεχίζεται.Κάθε φορά, που τελούμε τη θεία Λειτουργία. Η θεία Λειτουργία ξαναζωντανεύει μπροστά μας όλα τα στάδια της ζωής του Χριστού. «Οδεύωμεν διά πασών των ηλικιών του Χριστού», όπως λέει ο άγιος Γρηγόριος ό Θεολόγος.
Ο Χριστός γεννάται, στην «πρόθεση», που τελείται στην αριστερή κόγχη του ιερού που μοιάζει με φάτνη. Ο Χριστός βγαίνει στο κόσμο για να κηρύξει το Ευαγγέλιό Του, κατά τη μικρή είσοδο, που ο ιερέας βγαίνει με υψωμένο το Ευαγγέλιο. Ο Χριστός ανεβαίνει στα Ιεροσόλυμα για να θυσιαστεί, κατά τη μεγάλη είσοδο. Ο Χριστός υψώνεται πάνω στο Σταυρό και θυσιάζεται, κατά την προσφορά και τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, που γίνεται με την προσφώνηση: «Τα σα εκ των σων…». Ο Χριστός ανασταίνεται, κατά τη μετάληψη των αχράντων Μυστηρίων, που πλημμυρίζει τη καρδιά από αναστάσιμη χαρά. Γι’ αυτό και ο λειτουργός, όταν κοινωνεί, ευθύς αμέσως λέει το «Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι…».
Κάθε θεία Λειτουργία είναι μια ανάμνηση του Σταυρού και της Αναστάσεως. Είναι το σταυρώσιμο και αναστάσιμο Πάσχα. Ιδιαίτερα η Λειτουργία της Κυριακής έχει αναστάσιμο χαρακτήρα. Είναι η Λειτουργία της «μιας των σαββάτων». Την Κυριακή είναι όλα αναστάσιμα. Τα απολυτίκια των οκτώ ήχων, όλα αναστάσιμα. Αλλά και τα τροπάρια του όρθρου της Κυριακής. Κατεξοχήν αναστάσιμη είναι η περίοδος του Πάσχα, του Πεντηκοσταρίου, που αρχίζει τη νύχτα της Αναστάσεως και τελειώνει τη Κυριακή των Αγίων Πάντων.
αρχική φωτο από: inaap.wordpress.com
Κατά τήν απόδοση της Εορτής του Πάσχα  καταλύεται ψάρι.
Ο όρος «απόδοσις», συναντάται στη λειτουργική γλώσσα με την εξής έννοια: Μετά την πάροδο οκτώ συνήθως ημερών επανάληψης κάποιας εορτής, η διάρκεια της οποίας παρατείνεται και μετά την εορτή, μέχρι και την ημέρα της απόδοσης.
Με ρητή διάταξη του Μωσαϊκού Νόμου, οι μεγάλες Ισραηλιτικές εορτές διαρκούσαν 8 ημέρες. (Έξοδος 2/β: 15-19, Λευϊτικό 23/κγ: 36-39 και Αριθμοί 29/κθ: 35). Αυτή τη συνήθεια την κληρονόμησε και η Χριστιανική λατρεία. Πρώτη μαρτυρία περί παράτασης Χριστιανικής γιορτής για οκταήμερο, παρέχεται από τον Ευσέβιο, και πρόκειται για τα εγκαίνια των βασιλικών Τύρου και Ιεροσολύμων (355). Αυτό όμως ήταν κάποιο έκτακτο γεγονός. Πάντως πολύ ενωρίς επικρατούσε η συνήθεια, (τουλάχιστον στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων), να παρατείνεται ο εορτασμός των μεγάλων Χριστιανικών εορτών του Πάσχα, των Επιφανείων και της Πεντηκοστής για οκτώ ημέρες.
Κατά την μαρτυρία της Αιθερίας (τέλος Δ΄ αιώνα), κατά τις οκτώ ημέρες της εβδομάδος του Πάσχα τελούντο καθημερινές Λειτουργίες. Τη Δευτέρα και Τρίτη στο Μαρτύριο, την Τετάρτη στον Ελαιώνα, την Πέμπτη στην Ανάσταση, την Παρασκευή στην Αγία Σιών, το Σάββατο στον Σταυρό και την Κυριακή και πάλι στο Μαρτύριο.
Η πράξη της Μητέρας των Εκκλησιών, γρήγορα διαδόθηκε στην Ανατολή και τη Δύση. Ήδη η Αιθερία, μαρτυρεί, ότι και στην πατρίδα της, με τον ίδιο τρόπο εορταζόταν το οκταήμερο του Πάσχα (Itinerarium 25, όπου και πριν, σ. 241). Πράγματι, κατά το Missale Mosarabicum, καθορίζεται η διάρκεια της εορτής του Πάσχα σε επτά ημέρες και ο ιερός Αυγουστίνος γνωρίζει την πράξη αυτή στις Εκκλησίες της Αφρικής. Μάλιστα την αποκαλεί «παλιά εκκλησιαστική συνήθεια» (Epist. 55, PL 33, 204 – 223).
Στην Ανατολή οι ημέρες της «Διακαινησίμου» εβδομάδος θεωρούνταν ως «μία και η αυτή λαμπροφόρος ημέρα της Αναστάσεως». Μάλιστα Εκκλησιαστικοί κανόνες και πολιτικοί νόμοι (Πενθέκτης κανόνας ΞΣΤ’, Βαλεντινιανού ΙΙ [389]) επέβαλλαν την αργία για να μπορεί ο λαός να πηγαίνει στους ναούς. Διαρκούσε όμως η εορτή αυτή για σαράντα μέρες, μέχρι της αποδόσεώς της, την Τετάρτη πριν από την Αναλήψη, κατά την οποία ψαλλόταν όλη η αναστάσιμη ακολουθία του Πάσχα. Και έτσι «αποδιδόταν» η γιορτή.
πηγές: Αρχιμ.Δανιήλ Γ. Αεράκη, «Πάσχα Κυρίου»απόσπασμα- εδώ ολόκληρο το κείμενο
το άρθρο : Η “Απόδοσις” τών Εορτών και η ιστορία της-Τού Ιωάννη Φουντούλη
https://simeiakairwn.wordpress.com

Τρίτη 23 Μαΐου 2017

Τι είναι η αμαρτία

Τι είναι η αμαρτία

Αποτέλεσμα εικόνας για τι ειναι η αμαρτια
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
Τι είναι η αμαρτία εξ επόψεως χριστιανικής;
Η αμαρτία είναι πρωτίστως φαινόμενον πνευματικόν, μεταφυσικόν. Αι ρίζαι αυτής ευρίσκονται εις το μυστικόν βάθος της πνευματικής φύσεως του ανθρώπου. Η ουσία της αμαρτίας συνίσταται ουχί εις την κατάλυσιν ηθικών αρχών, αλλ’ εις την αποστασίαν εκ της αιωνίου Θείας ζωής, διά την οποίαν εκτίσθη ο άνθρωπος και εις την oποίαν φυσικώς –ήτοι εξ αυτής της φύσεως αυτού- εκλήθη.
Η αμαρτία διαπράττεται προ παντός εν τω μυστικώ βάθει του ανθρωπίνου πνεύματος, αλλά τα οψώνια αυτής πλήττουν τον όλον άνθρωπον. Όταν αύτη συντελεσθή, αντανακλάται εις την ψυχικήν και φυσικήν κατάστασιν του ανθρώπου, εις την εξωτερικήν αυτού εμφάνισιν, εις τα πεπρωμένα του αμαρτήσαντος, εξέρχεται αναποφεύκτως πέραν των ορίων της ατομικής αυτού ζωής και βαρύνει διά του κακού την ζωήν ολοκλήρου της ανθρωπότητος, και συνεπώς αντανακλάται και εις τα πεπρωμένα του σύμπαντος κόσμου.
Συνεπείας κοσμικής σημασίας δεν είχε μόνον το αμάρτημα του Προπάτορος Αδάμ. Παν αμάρτημα, φανερόν ή αφανές, εκάστου εξ ημών, επηρεάζει τα πεπρωμένα του κόσμου παντός.
Διαπράττων ο σαρκικός άνθρωπος την αμαρτίαν δεν αισθάνεται εν εαυτώ τας συνεπείας αυτής, ως αισθάνεται αυτάς ο πνευματικός άνθρωπος. Ο σαρκικός, μη έχων εισέτι πείραν της αιωνίου ζωής του Πνεύματος, δεν αντιλαμβάνεται την αλλαγήν της καταστάσεως αυτού μετά την διάπραξιν της αμαρτίας, διότι διαμένει πάντοτε εις πνευματικόν θάνατον.
Αντιθέτως, ο πνευματικός άνθρωπος, εις εκάστην κλίσιν του θελήματος αυτού προς την αμαρτίαν, βλέπει εν εαυτώ την αλλαγήν της καταστάσεως αυτού λόγω υποστολής της χάριτος.
από το βιβλίο: «Αρχ. Σωφρονίου: Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης», (σελ.37-38)
Πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com

Δευτέρα 22 Μαΐου 2017

Να αποφεύγεις να μιλάς για την αρετή στους πολλούς, γιατί θα φανείς γελοίος στους ανόητους

Να αποφεύγεις να μιλάς για την αρετή στους πολλούς, γιατί θα φανείς γελοίος στους ανόητους





Μέγας Αντώνιος: Συμβουλές για το ήθος των ανθρώπων σε 170 κεφάλαια, κεφ. 81-85 – 81. Αν κατέχεις καμιά υψηλή εξουσία, μη φοβερίσεις εύκολα κανέναν με θάνατο, έχοντας υπόψη σου ότι και συ φυσικώς είσαι υποκείμενος στο θάνατο και ότι η ψυχή βγάζει από πάνω της το σώμα σαν τελευταίο ένδυμα.

Αυτό έχοντας υπόψη σου να εξασκείσαι πάντοτε στην πραότητα και να ευεργετείς, ευχαριστώντας πάντοτε το Θεό. Γιατί εκείνος που δεν ευσπλαχνίζεται τους άλλους δεν έχει αρετή πάνω του.
82. Το θάνατο, είναι αδύνατο και δεν υπάρχει τρόπος να τον αποφύγομε. Αυτό το γνωρίζουν οι πραγματικά στοχαστικοί άνθρωποι και γυμνασμένοι στις αρετές και στις θεάρεστες σκέψεις, και δέχονται το θάνατο χωρίς στεναγμούς και φόβο και υπερβολική λύπη, έχοντας υπόψη ότι δεν μπορούν να τον αποφύγουν και ότι μ’ αυτόν γλυτώνουν από τα κακά και δυσάρεστα του βίου.
83. Εκείνους που έχουν λησμονήσει ολότελα την ενάρετη ζωή που είναι αρεστή στο Θεό και δεν πιστεύουν τις σωστές και θεάρεστες διδασκαλίες, δεν πρέπει να τους μισούμε αλλά μάλλον να τους συμπονούμε, γιατί είναι βλαμμένη η διακριτική δύναμη της ψυχής τους και είναι τυφλή η καρδιά και η διάνοιά τους. Αυτοί χάνονται γιατί από άγνοια δέχτηκαν το κακό ως καλό και δεν γνωρίζουν το Θεό οι τρισάθλιοι και μωροί.
84. Να αποφεύγεις να μιλάς για την αρετή και την ευσέβεια στους πολλούς. Δεν το λέω αυτό από φθόνο, αλλά γιατί κατά την γνώμη μου θα φανείς γελοίος στους ανόητους. Το όμοιο χαίρεται με το όμοιό του. Οι λόγοι για την αρετή και την ευσέβεια έχουν λίγους ακροατές και ίσως εντελώς μετρημένους. Καλύτερα να μην μιλάς, παρεκτός μόνο εκείνα που θέλει ο Θεός για την σωτηρία του ανθρώπου.
85. Η ψυχή πάσχει μαζί με το σώμα, ενώ το σώμα δεν πάσχει μαζί με την ψυχή. Λόγου χάρη, όταν κόβεται το σώμα, υποφέρει και η ψυχή. Όταν το σώμα είναι δυνατό και γερό, συνευχαριστιέται το παθητικό μέρος της ψυχής. Όταν όμως σκέφτεται η ψυχή, δεν σκέφτεται και το σώμα, αλλά μένει μόνο του κατά μέρος, γιατί η σκέψη είναι ιδιότητα της ψυχής. Όπως και η άγνοια, η υπερηφάνεια, η απιστία, η πλεονεξία, το μίσος, ο φθόνος, η οργή, η αδιαφορία, η κενοδοξία, η επιθυμία της τιμής, η διχόνοια και η αίσθηση του καλού. Όλα αυτά τα ενεργεί η ψυχή.
ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ – Α΄ ΤΟΜΟΣ

Πηγή: http://www.vimaorthodoxias.gr/

Σάββατο 20 Μαΐου 2017

Η ερώτηση του Ταξιάρχη στην Μοναχή Νυμφοδώρα

Η ερώτηση του Ταξιάρχη στην Μοναχή Νυμφοδώρα


Μετά από αυτές τις απαραίτητες σημειώσεις, ας επιστρέφουμε σε μερικές ακόμη πληροφορίες σχετικές με τη Μοναχή Νυμφοδώρα. 
Η κ. Πιπίνα Καπανάκη-Χατζημιχαήλ, κόρη της ανιψιάς τής Νυμφοδώρας, που κατοικεί στον Ασώματο, μας διασώζει τα έξης:
«Από το Μοναστήρι της Μυρσινιώτισσας της Καλλονής, η Νυμφοδώρα ερχόταν κάποιες φορές για να επισκεφθεί την οικογένεια της. Δεν κοιμόταν όμως στο σπίτι της. Πήγαινε στην εκκλησία τον χωριού, στον Ταξιάρχη, και εκεί έχοντας μία καντήλα μπροστά στο εικόνισμα τον Αρχαγγέλου, προσευχόταν αδιάκοπα και πολύ αργά, ίσως τα ξημερώματα, άφηνε να την πάρει λίγο ο ύπνος.

Κάποια φορά που ήλθε στο χωριό, κοπέλα ακόμη, δεν πήγε να ξαγρυπνήσει στο Ναό, επειδή αισθάνθηκε πως είναι αδιάθετη (λόγω της γυναικείας φύσης της) και παρέμεινε στο πατρικό της σπίτι. Το βράδυ ήλθε στο σπίτι ο ίδιος ο Ταξιάρχης! Μπήκε από την πόρτα του σπιτιού, ανέβηκε την ξύλινη σκάλα και πήγε στο δωμάτιο της."Νυμφοδώρα ", της είπε, "ήρθα να σε καμαρώσω.

Γιατί δεν είσαι στην εκκλησιά;". Εκείνη απολογήθηκε και ο Ταξιάρχης έφυγε από το παράθυρο του δωματίου της. Τα βήματά τον, καθώς ο Αρχάγγελος ανέβαινε τη σκάλα, θέλησε ο Θεός να τα ακούσει και ο ανιψιός της από το άλλο δωμάτιο που ήταν ξαπλωμένος, αλλά δεν είχε καταλάβει το τι γινόταν. Κι αυτό, για να ρωτήσει στη συνέχεια τη Νυμφοδώρα κι εκείνη να τον αποκαλύψει τη θεία επίσκεψη. Αργότερα, αυτός ο ανιψιός της, όταν μεγάλωσε, χειροτονήθηκε Ιερεύς, ήταν ο συχωρεμένος π. Ευθύμιος Ζουμπαδέλλης.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΝΥΜΦΟΔΩΡΑ ΜΟΝΑΧΗ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΣΒΟ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΒΗΘΑΝΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ. ΠΑΤΗΡ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΟΥΣΜΑ

Παρασκευή 19 Μαΐου 2017

Δυο μαλωμένα αδέρφια πλήρωσαν ξυλουργό για να φτιάξει φράχτη ανάμεσα στα σπίτια τους – Εκείνος έκανε κάτι καλύτερο

Δυο μαλωμένα αδέρφια πλήρωσαν ξυλουργό για να φτιάξει φράχτη ανάμεσα στα σπίτια τους – Εκείνος έκανε κάτι καλύτερο

Αποτέλεσμα εικόνας για ξυλινη γεφυρα
*ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ!
~ Ακόμα κι αν αγαπάμε πραγματικά τα αδέρφια μας, υπάρχουν στιγμές που θα κάνουν κάτι που θα μας εκνευρίσει…
Ο θυμός που νιώθουμε εκείνη τη στιγμή, συνήθως μερικά λεπτά αργότερα εξαφανίζεται. Υπάρχουν περιπτώσεις όμως που αυτός ο θυμός παραμένει και εξελίσσεται σε μια διαμάχη που μπορεί να κρατήσει μέρες, μήνες, ακόμη και χρόνια.
Αν έχετε αδέρφια η ιστορία που θα διαβάσετε στη συνέχεια μπορεί να σας φανεί οικεία. Αλλά να θυμάστε: Η συγχώρεση είναι το μυστικό.
Δύο αδέλφια, τα οποία ζούσαν σε διπλανά αγροκτήματα, κάποια στιγμή για μια ασήμαντη αφορμή μάλωσαν. Ήταν το πρώτο ρήγμα στη σχέση τους έπειτα από 40 χρόνια στα οποία ζούσαν αρμονικά ο ένας δίπλα από τον άλλον.
Όλα αυτά τα χρόνια μοιράζονταν τα γεωργικά τους μηχανήματα, βοηθούσε ο ένας τον άλλον και έτρωγαν τις Κυριακές παρέα μαζί με τις οικογένειες τους. Πότε στο σπίτι του ενός και πότε στο σπίτι του άλλου.
Η παρεξήγηση τους όμως εκείνη τη μέρα, για μια ασήμαντη αφορμή, εξελίχθηκε σε έναν άγριο καυγά κατά τη διάρκεια του οποίου ειπώθηκαν πολύ άσχημες κουβέντες. Ακολούθησαν πολλές εβδομάδες σιωπής. Τα αδέρφια δεν μίλαγαν πια ο ένας στον άλλον. Προσπαθούσαν να μην συναντιούνται καν στο δρόμο ή στη πόλη.
Ένα πρωί κάποιος χτύπησε τη πόρτα του μεγαλύτερου αδερφού.
Εκείνος άνοιξε και είδε έναν άντρα. «Είμαι ξυλουργός και ψάχνω για δουλειά λίγων ημερών», του είπε. «Μήπως έχετε κάτι που θα μπορούσα να το φτιάξω;»
«Ναι», του απάντησε αυτός. «Έχω μια δουλειά για σένα».
«Βλέπεις αυτό το σπίτι απέναντι; Είναι ο γείτονάς μου. Για την ακρίβεια είναι ο μικρότερος αδερφός μου. Τον περασμένο μήνα ανάμεσα στα σπίτια μας υπήρχε ένα λιβάδι. Αυτός όμως πήρε μια μπουλντόζα και έσκαψε ένα βαθύ αυλάκι που με τις βροχές έγινε ποταμάκι. Μπορεί λοιπόν αυτός να έσκαψε αυλάκι, εγώ σκέφτηκα να κάνω κάτι ακόμα καλύτερο».
«Δίπλα στο στάβλο έχω πολλά ξύλα. Θέλω να τα πάρεις και να μου φτιάξεις ένα φράχτη τρία μέτρα ψηλό. Δεν θέλω να βλέπω ούτε το σπίτι του αλλά ούτε και το πρόσωπο του πια».
«Νομίζω ότι κατάλαβα τι θέλεις. Δείξε μου τα ξύλα, το πριόνι και τις πρόκες και θα σου φτιάξω αυτό ακριβώς που χρειάζεσαι».
Την επόμενη μέρα ο μεγαλύτερος αδελφός έπρεπε να πάει στην πόλη. Πριν φύγει, ετοίμασε όλα όσα χρειάζονταν ο ξυλουργός και τον αποχαιρέτησε ικανοποιημένος για αυτό που θα αντίκριζε το βράδυ.
Ο ξυλουργός εργάστηκε σκληρά όλη την ημέρα. Όταν με τη δύση του ηλίου ο μεγάλος αδερφός επέστρεψε, ο ξυλουργός είχε πια τελειώσει.
Δυο μαλωμένα αδέρφια πλήρωσαν ξυλουργό για να φτιάξει φράχτη ανάμεσα στα σπίτια τους. Εκείνος έκανε κάτι καλύτερο
Τα μάτια του αγρότη μόλις αντίκρισε αυτό που έφτιαξε ο ξυλουργός άνοιξαν διάπλατα. Δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη.
Ο ξυλουργός δεν είχε φτιάξει φράχτη.. Έφτιαξε γέφυρα. Μια γέφυρα που ξεκινούσε από το χωράφι του, πέρναγε πάνω από το αυλάκι και κατέληγε στο χωράφι του αδερφού του.
Την στιγμή που την κοίταζε αποσβολωμένος, είδε τον αδερφό του να πλησιάζει χαμογελαστός προς το μέρος του με τεντωμένα τα χέρια.
«Αδερφέ μου δεν ξέρω τι να πω. Μετά από όλα αυτά που είπα και όλα αυτά που σου έκανα, εσύ έφτιαξες μια γέφυρα», του φώναξε.
Τα δύο αδέλφια συναντήθηκαν στη μέση της γέφυρας και αγκαλιάστηκαν σφιχτά συγκινημένοι.
Όταν ο μεγάλος αδερφός γύρισε για να ευχαριστήσει τον ξυλουργό, τον είδε να μαζεύει τα πράγματα του.
«Όχι περίμενε», του φώναξε. «Θέλω να μου κάνεις και άλλες δουλειές».
«Θα ήθελα πολύ να μείνω», του απάντησε ο ξυλουργός. «Αλλά έχω πάρα πολλές ακόμη γέφυρες να φτιάξω».
πηγή: tro-ma-ktiko
https://simeiakairwn.wordpress.com