Εορτολόγιο

Σάββατο 30 Ιουλίου 2016

Ελεημοσύνη: Η αρετή που σώζει! (Από το Γεροντικόν)

30.7.16

Ελεημοσύνη: Η αρετή που σώζει! (Από το Γεροντικόν)



ΈΝΑΣ ΑΓΙΟΣ Γέροντας έμενε με τον υποτακτικό του σε μια καλύβη, όχι μακριά από ένα κεφαλοχώρι. Κάποτε έπεσε στον τόπο μεγάλη δυστυχία κι ο φτωχός κόσμος πέθαινε σχεδόν από την πείνα. Πολλοί στην απελπισία τους πήγαιναν και κτυπούσαν στην καλύβη του ερημίτη. Εκείνος πάλι, που ήτο πολύ ελεήμων, έδινε με την καρδιά του απ' ό,τι τύχαινε να έχη. Ο υποτακτικός όμως που έβλεπε με τρόπο το ψωμί τους να λιγοστεύη, είπε μια μέρα στενοχωρημένος στο Γέροντα:
— Αββά, δε μου ξεχωρίζεις τα ψωμία που μου αναλογούν, κι από δω και πέρα μοίραζε από τα δικά σου ελεημοσύνη. Έτσι όπως πάμε τώρα, γρήγορα θα πεινάσωμε κι οι δυό.
Ο αγαθός Γέροντας χώρισε τα ψωμιά του υποτακτικού του, χωρίς να ειπή τίποτε κι εξακολούθησε να δίνη από τα δικά του στους φτωχούς. Μα κι ο Θεός που είδε την καλή του προαίρεσι τα ευλόγησε, κι όσο εκείνος έδινε, τόσο αυτά επληθύνονταν.
Ο υποτακτικός στο μεταξύ έφαγε τα δικά του. Όταν πια δεν του έμειναν παρά λίγα ψίχουλα, πήγε στον Γέροντά του και τον παρακαλούσε να τρώνε πάλι μαζί. Εκείνος τον δέχτηκε χωρίς να φέρη αντίρρησι. Τώρα όμως είχαν αυξηθή και οι ζητιάνοι, κι ο υποτακτικός άρχισε πάλι να δυσανασχετή. Μία μέρα χτύπησε η πόρτα. Ήταν ο απαραίτητος φτωχός. Ο υποτακτικός κατσούφιασε.
— Δώσε του ένα καρβέλι, πρόσταξε ο Γέροντας, που έκανε πως δεν είδε το μορφασμό του.
— Μου φαίνεται πως δεν έχομε πια να φάμε ούτε εμείς. Είπε φωναχτά ο υποτακτικός, για να τον ακούση κι ο ζητιάνος.
— Πήγαινε και ψάξε καλά, πρόσταξε ο Γέροντας.
Σηκώθηκε εκείνος απρόθυμα να πάη στο κελλαρικό. Μα τρόμαξε ν' ανοίξη την πόρτα. Το βρήκε γεμάτο ως επάνω από καλοψημένα φρέσκα καρβέλια!
Από την ημέρα εκείνη απόκτησε μεγάλη εμπιστοσύνη στον άγιο Γέροντά του κι έγινε πρόθυμος στο ν' ανακουφίζη τους φτωχούς.
* * *
ΈΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΙΕΡΕΥΣ κάθε Κυριακή μετά τη Λειτουργία μάζευε τους φτωχούς της ενορίας του και τους μοίραζε τα χρήματα, που μάζευε το «κιβώτιο των πτωχών».
Μια Κυριακή πήγε μία γυναίκα με παλιά ξεσκισμένα ρούχα και με ύφος κακομοίρικο. Ο Ιερεύς τη λυπήθηκε. Έβαλε το χέρι του στο κιβώτιο με την πρόθεσι να της δώση όσα χρήματα χωρούσε η παλάμη του. Όταν το τράβηξε έξω, είδε πως είχε πιάσει λίγα κέρματα. Βιάστηκε να της τα δώση, γιατί πίσω της περίμενε άλλη να πάρη φιλοδώρημα. Αυτή φορούσε περιποιημένα φορέματα. Ο ιερεύς σκέφτηκε πώς ήταν από κείνες που χωρίς λόγο ζητιανεύουν. Θα της έδινε λίγα, για να μην την αφήση να φύγη έτσι και της έμενε η ντροπή. Έβαλε πάλι το χέρι του στο κιβώτιο κι η χούφτα του γέμισε χρυσά νομίσματα.
Σαν ευλαβής που ήτο κατάλαβε τη θεία επέμβασι. Ζήτησε λοιπόν πληροφορίες και για τις δύο εκείνες γυναίκες. Έμαθε τότε πως η μία που φαινόταν καλοντυμένη, ήταν από καλή οικογένεια, που τελευταία από διάφορα ατυχήματα φτώχυνε και υπέφερε πολύ. Από αξιοπρέπεια φορούσε περιποιημένα ρούχα. Η άλλη έβαζε κουρέλια, όταν έβγαινε να ζητιανέψη, για να της δίνουν ευκολώτερα.
* * *
ΥΠΑΡΧΟΥΝ άνθρωποι, έλεγε ένας Γέροντας, που ενώ είναι πρόθυμοι να δίνουν ελεημοσύνη στους πτωχούς, ο πονηρός τους κάνει να ακριβολογούν στα ελάχιστα, για να τους αφαιρή το μισθό της αγαθοεργίας.
Έτυχε να επισκεφθώ κάποτε ένα φίλο μου ιερέα, την ημέρα που μοίραζε ελεημοσύνη στους πτωχούς της ενορίας του. Ήρθε κατά σύμπτωσι μια πτωχή χήρα και παρακάλεσε να της δώση λίγο σιτάρι.
— Φέρε το σακκούλι σου να σου βάλω, της είπε ο ιερεύς.
Η γυναίκα το έφερε.
— Πολύ μεγάλο είναι, ευλογημένη, της είπε κάπως απότομα ο φίλος μου.
Εκείνη έγινε κατακόκκινη από την ντροπή της, ίσως γιατί ήτο κι ένας ξένος μπροστά σ' αυτήν την προσβολή. Σαν έφυγε ρώτησα το φίλο μου:
— Δε μου λες, Πάτερ, το πούλησες στη γυναίκα το σιτάρι;
— Όχι, το εχάρισα. Είναι από τις ελεημοσύνες.
— Αφού λοιπόν ήταν ελεημοσύνη, του είπα, ποία η ανάγκη ν' ακριβοεξετάζης το μέτρο και να λυπήσης τη φτωχή; Μη ξεχνάς άλλωστε τα λόγια του μακαρίου Παύλου, «ιλαρόν γαρ δότην αγαπά ο Θεός»[1].[1] Β’ Κορ. Θ’ 7        
                                     * * *
Ο ΑΒΒΑΣ Τιμόθεος, ο νέος Πρεσβύτερος της σκήτης, είπε μια μέρα που συζητούσε με τον Όσιο Ποιμένα για μια γνωστή του γυναίκα στην Αλεξάνδρεια πως πόρνευε και το μισθό της τον έδινε ελεημοσύνη.
— Ο Θεός θα την ελεήση και τελικά θα σωθή, είπε ο Όσιος.
Ύστερα από λίγο καιρό ανέβηκε στη σκήτη η μητέρα του Αββά Τιμοθέου να ιδή τον γυιό της. Εκείνος τότε την ερώτησε για την αμαρτωλή γυναίκα.
— Εξακολουθεί δυστυχώς την ίδια ζωή, του είπε εκείνη. Η πελατεία της έχει πολύ αυξηθή, αλλά κι αυτή έχει υπερβουλικά αυξήση τις ελεημοσύνες της.
Ο  Αββάς Τιμόθεος το ανέφερε πάλι στον Όσιο Ποιμένα.
— Να είσαι βέβαιος πως οι ελεημοσύνες της θα τη σώσουν, είπε πάλι ο Όσιος.
Όταν ύστερα από πολλούς μήνες ξαναπήγε στη σκήτη για δουλειά η μητέρα του Τιμοθέου, του είπε πως η αμαρτωλή εκείνη γυναίκα την είχε πολύ παρακαλέσει να την έπαιρνε μαζί της. Ήθελε λέει να ζητήση από τους Γέροντας να προσευχηθούν για την ψυχή της.
Ο Αββάς Τιμόθεος τα είπε όλα αυτά στον Όσιο Ποιμένα. Εκείνος τον συμβούλεψε να πάη ο ίδιος στην πόλι να τη φέρη στον ίσιο δρόμο. Ο Πρεσβύτερος υπήκουσε και με τη βοήθεια της Θείας Χάριτος, έφερε την παραστρατημένη γυναίκα σε μετάνοια.
* * *

(Γεροντικόν, μοναχής Θεοδώρας Χαμπάκη, εκδ. Λυδία)



http://ellasnafs.blogspot.gr/

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016

«Ό,τι λογής έργα σπείρει ο άνθρωπος, τέτοια και θα θερίσει»




«Ό,τι λογής έργα σπείρει ο άνθρωπος, 

τέτοια και θα θερίσει»




  • Από  agiameteora.net



ΟΙ  ΤΟΥ ΑΡΧΟΝΤΑ ΚΑΙ Η  ΤΟΥ 
Κάποτε ο άρχοντας του τόπου επισκέφθηκε τον αββά Παλλάδιο, γιατί ήθελε να τον δει.
Είχε ακούσει βέβαια τα σχετικά μ’ αυτόν. και είχε πάρει μαζί του και έναν στενογράφο, στον οποίο έδωσε την εξής εντολή: «Εγώ τώρα μπαίνω να δω τον αββά, εσύ λοιπόν όσα θα μου πει, να τα γράψεις με ακρίβεια».
Μπαίνει μέσα ο άρχοντας και λέει στον Γέροντα: «Προσευχήσου για μένα, αββά, γιατί έχω πολλές αμαρτίες». «Μόνο ο Ιησούς Χριστός είναι αναμάρτητος» αποκρίνεται ο Γέροντας. Τον ρωτά ο άρχοντας: «Άραγε, αββά, θα τιμωρηθούμε για κάθε αμαρτία;» Κι απαντά ο Γέροντας: «Γράφει στην αγία Γραφή: Εσύ θα ανταποδώσεις στον καθένα σύμφωνα με τα έργα του». «Εξήγησέ μου τον λόγο αυτόν» παρακαλεί ο άρχοντας. «Το νόημά του είναι ολοφάνερο» αποκρίνεται ο Γέροντας, «αλλ’ όμως άκουσε και λεπτομερώς. Στενοχώρησες τον πλησίον;
Περίμενε από κάποιον να πάθεις το ίδιο. Άρπαξες από τους κατωτέρους σου, γρονθοκόπησες φτωχό, ήσουν προσωπολήπτης σε δικαστήριο, ντρόπιασες, κακολόγησες, συκοφάντησες, είπες ψέματα εναντίον κάποιου, επιβουλεύθηκες την οικογενειακή τιμή των άλλων, ορκίστηκες ψευδόμενος, μετέθεσες όρια πατρικών χωραφιών, πρόσβαλες κτήματα ορφανών, καταστενοχώρησες χήρες, προτίμησες την εδώ πρόσκαιρη ηδονή από τα μελλοντικά αγαθά; Περίμενε την ανταπόδοση αυτών. Γιατί ό,τι λογής έργα σπείρει ο άνθρωπος, τέτοια και θα θερίσει. Και βέβαια εάν έχεις κάνει και κάποια καλά έργα, να περιμένεις να σου ανταποδοθούν κι αυτά πολλαπλάσια, γιατί “Εσύ (ο Θεός) θα ανταποδώσεις στον καθένα σύμφωνα με τα έργα του”. Έχοντας στον νου σου, σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής σου, αυτή την τελική απόφαση, θα μπορέσεις να αποφύγεις τα περισσότερα αμαρτήματα».
«Και τί πρέπει να κάνω, αββά;» ρωτάει ο άρχοντας. «Να συλλογιέσαι -του απαντά ο Γέροντας- τα αιώνια, τα ατελεύτητα, τα συνεχόμενα… Εκεί είναι χώρα ζώντων που δεν κινδυνεύουν να πεθάνουν εξαιτίας της αμαρτίας, αλλά ζουν την αληθινή ζωή ενωμένοι με τον Χριστό».
Στέναξε τότε ο άρχοντας και είπε: «Πράγματι, αββά, έτσι είναι όπως τα είπες». Kαι ξεκίνησε να επιστρέψει στο σπίτι του ευχαριστώντας τον Θεό για τη μεγάλη ωφέλεια που πήρε.

Από agiameteora.net
http://www.vimaorthodoxias.gr/
α

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2016

Γιατί ο Θεός επιτρέπει τους πειρασμούς

Γιατί ο Θεός επιτρέπει τους πειρασμούς

Οι πειρασμοί παραχωρούνται για να φανερωθούν τα κρυμμένα πάθη, να καταπολεμηθούν κι έτσι να θεραπευθεί η ψυχή. Είναι και αυτοί δείγμα του θείου ελέους.
Γι’ αυτό εμπιστεύσου στο Θεό και ζήτησε την βοήθεια Του, ώστε να σε δυναμώσει στον αγώνα σου. Η ελπίδα στο Θεό δεν οδηγεί ποτέ στην απελπισία. Οι πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη.
Ο Θεός ξέρει την αντοχή του καθενός μας και παραχωρεί τους πειρασμούς κατά το μέτρο των δυνάμεων μας. Να φροντίζουμε όμως κι εμείς να είμαστε άγρυπνοι και προσεκτικοί, για να μη βάλουμε μόνοι μας τον εαυτό μας σε πειρασμό.
Εμπιστευτείτε στο Θεό τον Αγαθό, τον Ισχυρό, τον Ζώντα, και Αυτός θα σας οδηγήσει στην ανάπαυση. Μετά από τις δοκιμασίες ακολουθεί η πνευματική χαρά. Ο Κύριος παρακολουθεί όσους υπομένουν τις δοκιμασίες και τις θλίψεις για τη δική Του Αγάπη. Μη λιποψυχείτε λοιπόν και μη δειλιάζετε.
Δεν θέλω να θλίβεσαι και να συγχύζεσαι για όσα συμβαίνουν αντίθετα με τη θέληση σας, όσο δίκαιη και αν είναι αυτή. Μια τέτοια θλίψη μαρτυρεί την ύπαρξη εγωισμού. Προσέχετε τον εγωισμό που κρύβεται κάτω από την μορφή του δικαιώματος. Προσέχετε και την άκαιρη λύπη που δημιουργείται μετά από έναν δίκαιο έλεγχο. Η υπερβολική θλίψη για όλα αυτά είναι του πειρασμού. Μία είναι η αληθινή θλίψη. Αυτή που δημιουργείται, όταν γνωρίσουμε καλά την άθλια κατάσταση που βρίσκεται η ψυχή μας. Όλες οι άλλες θλίψεις δεν έχουν καμιά σχέση με τη χαρά του Θεού.
Φροντίζετε να περιφρουρείτε στην καρδιά σας τη χαρά του Αγ. Πνεύματος και να μην επιτρέπετε στον πονηρό να χύνει την πίκρα του. Προσέχετε! Προσέχετε μήπως ο παράδεισος που υπάρχει μέσα σας μετατραπεί σε κόλαση.
-Αγ. Νεκταρίου Πενταπόλεως- «ΔΙΔΑΧΕΣ»
https://simeiakairwn.wordpress.com

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2016

Το θαύμα του Αγίου Παντελεήμονος στον Γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό

Το θαύμα του Αγίου Παντελεήμονος στον Γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό

Τότε, εν έτει 1951, η Συνοδεία του Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστή  αποφάσισε να μεταφερθεί στα ησυχαστικά κελιά της Νέας Σκήτης, κοντά στον Πύργο, όπου το κλίμα ήταν ηπιότερο και οι αχθοφορίες μικρότερης κλίμακας και έντασης.
Ο μοναχός Ιωσήφ έμεινε 12 χρόνια κοντά στο μακάριο Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή μέχρι την οσιακή κοίμηση του δεύτερου ανήμερα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου το 1959. Στο διάστημα αυτό ήρθαν ακόμη και συγκαταριθμήθηκαν στη συνοδεία τους ο γέροντας Χαράλαμπος, μετέπειτα Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Διονυσίου, ο γέροντας Εφραίμ, μετέπειτα Ηγούμενος της Μονής Φιλόθεου, ο οποίος επάνδρωσε τις Μονές Καρακάλου, Κωσταμονίτου, Ξηροποτάμου με Ηγουμένους, δικά του πνευματικά παιδιά και ο οποίος σήμερα είναι πνευματικός πατέρας των Ηγουμένων των προαναφερόμενων Μονών και έχει ιδρύσει 20 περίπου Μονές στην Αμερική. Ο μοναχός Ιωσήφ ξανασυναντήθηκε με τους προστάτες του Αγίους Αναργύρους στο ομώνυμο κελί της Νέας Σκήτης, συνασκούμενος με τον π. Θεοφύλακτο από το 1951 έως το 1959.
Εκείνη την περίοδο, λόγω της επιδείνωσης της υγείας του και των συνεχών αιμοπτύσεων πήγε στη Θεσσαλονίκη ώστε να υποβληθεί σε σχετικές με το πρόβλημα του, ιατρικές εξετάσεις. Παρενθετικά και προκειμένου να επιχειρηθεί μία αντικειμενικότερη προσέγγιση της σκληρής δοκιμασίας υγειάς με την οποία αναμετριόταν καθημερινά ο μοναχός Ιωσήφ, θα αντλήσουμε γνώση απευθυνόμενοι στην ιατρική επιστήμη η οποία αποσαφηνίζει ότι, η γαστρορραγία είναι παθολογική κατάσταση, που χαρακτηρίζεται από αιμορραγία στομάχου και στις περισσότερες περιπτώσεις απαιτεί επιθετική ενδονοσοκομειακή αγωγή.
Η παθολογική αυτή κατάσταση είναι συχνά σιωπηλή, αλλά άμεσα απειλητική για την ζωή του ασθενούς, λόγω της ραγδαίας πτώσης του αιματοκρίτη, της πίεσης του αίματος, της αιμάτωσης ζωτικών οργάνων. Πόνος στην κοιλιά, καφέ, καφεοειδής ή κόκκινος έμετος, μαύρα κόπρανα είναι συμπτώματα της γαστρορραγίας ενώ δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο, η γαστρορραγία να έχει ως μόνο σύμπτωμα τα μαύρα κόπρανα (μέλαινες κενώσεις).
Η επιστροφή του, λοιπόν, συνοδευόταν και από την κατηγορηματική γνωμάτευση των γιατρών ότι, το πρόβλημα της υγείας του έχρηζε χειρουργικής επέμβασης. Παρόλα αυτά, όπου ο Θεός βούλεται νικάτε φύσεως τάξις και η εξέλιξη της δοκιμασίας αυτής έλαβε ξεχωριστή και θαυμαστή τροπή: «Για μένα, ο Γέρων Θεοφύλακτος, όταν έπασχε το στομάχι μου, παρεκάλεσε πολύ τον άγιο Παντελεήμονα και τον είδε στο ναό του, και του είπε ότι θα γίνω καλά και να μη κάμω εγχείρηση την οποίαν είχαν αποφασίσει οι θεράποντες ιατροί μου. Είχα έλκος προχωρημένης μορφής και καμία δίαιτα ούτε φάρμακο μου πρόσφερε τίποτε. Μετά από την αποχή από όλα όσα με έβλαπταν περισσότερο από δυο χρόνια δεν υπήρχε άλλη λύση από την εκτομή. Τότε επενέβη ο ένδοξος μεγαλομάρτυρας του Χριστού, ο συμπαθέστατος Παντελεήμων, και παράγγειλε στον γέροντα Θεοφύλακτο να μου πει επιτακτικά να μη κάμω εγχείρηση, άλλα να το αφήσω στην πρόνοια της Παναγίας μας. Αμέσως θεραπεύθηκα τελείως, για να το διαπιστώσω δε και πρακτικά επισκέφθηκα τους θεράποντες ιατρούς μου, οι οποίοι γνώριζαν την ασθένειά μου σε όλη της την έκταση για να μου πουν τώρα σε ποιά κατάσταση βρίσκομαι. Μου έκαμαν ακτινοσκόπηση και δεν βρήκαν απολύτως τίποτε, παρά μόνο μικρή ουλή παλιάς επουλωμένης πληγής».
Ο Γέροντας έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη και ευλάβεια στον Άγιο και Ιαματικό Παντελεήμονα, του οποίου είχε φιλοτεχνήσει και εικόνα, δηλώνοντας μάλιστα ότι ο Άγιος ήταν προστάτης και της οικογένειάς του. Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν, θα αναφέρουμε ένα γεγονός που αποδεικνύει με εναργέστατο τρόπο ότι, η Θεία παρουσία και τα θαυμαστά γεγονότα δεν έλειψαν ποτέ από τη ζωή τόσο του γέροντα όσο και της οικογένειάς του.
ΠΗΓΗ.Γ.Τασούδη.Μακαριστός Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός.
https://simeiakairwn.wordpress.com

Τρίτη 26 Ιουλίου 2016

Γέροντα, σας παρακαλώ, ευχηθείτε να γίνω καλά

Γέροντα, σας παρακαλώ, ευχηθείτε να γίνω καλά




– Γέροντα, τον τελευταίο καιρό έχω πρόβλημα
 με την καρδιά και φοβάμαι μήπως πάθω κάτι.


– Μη φοβάσαι. Όλοι κάτι πρέπει να έχουμε, γιατί, 
όταν έχουμε κάτι, καθόμαστε στα πόδια του Χριστού
 και Τον παρακαλούμε να μας βοηθήσει.
– Γέροντα, σας παρακαλώ, ευχηθείτε να γίνω καλά.
– Δε σε συμφέρει να κάνω προσευχή γι αυτό το θέμα.
Αν κάνεις υπομονή με πίστη στον Θεό, θα πάρεις
 σύνταξη απο το Υγειονομικό του Θεού, η οποία είναι
 μεγαλύτερη από τη σύνταξη του ΟΓΑ.
Διάβασα κάπου ότι ένας άρρωστος παρακαλούσε
 τον Άγιο Παντελεήμονα να τον κάνει καλά. 
Ο Άγιος όμως δεν τον θεράπευε και αυτός 
συνέχιζε να τον παρακαλεί.
Τελικά θεραπεύθηκε. Όταν πέθανε και πήγε
 στην άλλη ζωή, είδε ότι εξ αιτίας της θεραπείας 
του έχασε πολλά στεφάνια.
Τότε είπε στον Άγιο Παντελεήμονα : 
«Γιατί με θεράπευσες, αφού γνώριζες ότι θα χάσω 
τα στεφάνια;»
– Γέροντα, μέχρι ποιο σημείο πρέπει να αφήσω
 τον εαυτό μου στα χέρια του Θεού σε θέματα υγείας;
– Πρώτα θα εμπιστευεθείς τον Θεό, και μετά τον Θεό
 θα εμπιστευθείς τον άνθρωπο, τον γιατρό.
– Μια δύσκολη αρρώστεια, Γέροντα, πως πρέπει να την
 αντιμετωπίζουμε;
– Πριν καταφύγετε σε γιατρούς, να προηγείται προσευχή, 
αγρυπνία, για να βοηθήσει ο Θεός και να φωτίσει 
τους γιατρούς.Βάλτε και λίγο λαδάκι από την 
καντήλα του Αγίου Αρσενίου, πιείτε και λίγο αγιασμό,
 διαβάστε και κανένα ψαλμό.
– Γέροντα, εξ αιτίας της αρρώστειας μου δεν
 ανταποκρίνομαι στα πνευματικά μου καθήκοντα
 και αυτό με στενοχωρεί
– Και τίποτε να μην κάνεις, τώρα που είσαι άρρωστη, 
ούτε κομποσχοίνια, ούτε μετάνοιες, μόνο
 «δόξα σοι ο Θεός » να λες, αυτό αρκεί.
– Όταν , Γέροντα, είμαι άρρωστη και πονάω, 
δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στην προσευχή.
– Η προσευχή σ’ αυτήν την περίπτωση έχει και 
κόπο και πολύ πόνο. Έχει και άσκηση, 
γι αυτό εισακούεται πιο πολύ από την προσευχή που κάνεις,
 όταν είσαι καλά.
Να αγαπάμε λίγο και τον πόνο. 
Η αρρώστια είναι μεγάλη ευλογία για τον άνθρωπο.
 Όταν ο άνθρωπος το καταλάβει αυτό, 
την δέχεται με χαρά κια ψάλλει με χαρά : 
» Ευλογήσω τον Κύριον εν παντί καιρώ 
«. Θυμάμαι, ο καημένος Γερο-Γαβριήλ στα Καρούλια,
 είχε πόνους, πόνους…Και όταν πονούσε,
 έψελνε. Ήταν τεντωμένος συνέχεια κάτω. Έλεγε:
 » Μου λένε » σταυρός, σταυρός!», 
αλλά καρφιά δεν έχω ! Χωρίς καρφιά τι σταυρός είναι;»
– Πόσο καιρό κράτησε αυτό, Γέροντα;
– Αρκετό διάστημα. Κανα-δυο χρόνια. 
Ήταν τελείως μόνος του. Και να δείτε,
το κελί του είχε ανοίξει από κάτω μια ρωγμή
 και χειμώνα καιρό έφερνε από την θάλασσα
 ένα….αεράκι φρέσκο-φρέσκο! Αλλά εκείνος
 μέσα στους πόνους και στο κρύο έψελνε και
 δοξολογούσε τον Θεό.
Στην αρρώστεια η ψαλμωδία είναι φάρμακο.
 Και βαριά άρρωστος να είναι κανείς,
 και να πονάει πολύ, άμα ακούσει ψαλμωδία, 
μαλακώνει ο πόνος του. Αν μπορεί και ο ίδιος
 λίγο να ψάλλει, τότε το γλεντάει. Να, 
εγώ απόψε που πονούσα, έψελνα στη διαπασών.
 Όσο κουράγιο είχα, το έδωσα εκεί. 
Ξέρεις πόση δύναμη μου έδωσε αυτή η ψαλμωδία;
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ ΣΤ
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
Ιερόν Ησυχαστήριον » Αγιος Ιωάννης ο Θεολόγος»
Σουρωτή Θεσσαλονίκης
- See more at: http://tostavroydaki.blogspot.gr/2016/07/0.html#sthash.Buu1d8CA.dpuf

http://tostavroydaki.blogspot.gr/