"Μακάριοι οι Ελεήμονες ότι αυτοί ελεηθήσονται" 

«ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΕΛΕΗΜΟΝΕΣ,
ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΕΛΕΗΘΗΣΟΝΤΑΙ» (Ματθ. 5,7)

τοῦ Οἰκον. π. Ἀνδρέου Γκατζέλη
Ἀντιπροέδρου τοῦ Δ.Σ. τῆς Π.Ε.Γ.

Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, μικροί καί μεγάλοι, πλούσιοι καί φτωχοί, πιστοί καί μή πιστοί, σέ στιγμές κατά τίς ὁποῖες ἡ ἀδυναμία τῆς ἀνθρώπινης φύσης μας ἀποκαλύπτεται, ζητοῦμε ἔλεος. Μέ ὅποιο τρόπο κι ἄν τό ζητοῦμε καί μέ ὅποιο περιεχόμενο κι ἄν τοῦ δίνουμε, ἔρχονται στιγμές πού ἔντονα ποθοῦμε τό ἔλεος. Καί βεβαίως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

Ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς λέει ὅτι γιά νά δικαιούμαστε τρόπον τινά τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ θά πρέπει κι ἐμεῖς νά εἴμαστε ἐλεήμονες. Στήν ἐπί τοῦ Ὄρους ὁμιλία Του ὁ Κύριος ἀπερίφραστα τόνισε ὅτι αὐτοί πού θά ἐλεηθοῦν θά εἶναι οἱ ἐλεήμονες. Ποιός ὅμως θεωρεῖται ἐλεήμων; Ὁ Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός γράφει σχετικά ὅτι: «Ἐλεήμων εἶναι ἐκεῖνος πού ἐλεεῖ τόν πλησίον ἀπό ἐκεῖνα πού ἔλαβε ἀπό τό Θεό, εἴτε χρήματα, εἴτε φαγητά, εἴτε δύναμη, εἴτε λόγο ὠφέλιμο, εἴτε προσευχή, καί γενικά ἀπό ὅ,τι ἔχει πού μπορεῖ νά δείξει εὐσπλαχνία σ᾽ ἐκεῖνον πού ἔχει τήν ἀνάγκη του, πιστεύοντας πώς εἶναι χρεώστης, γιατί ἔλαβε περισσότερα ἀπ᾽ ὅσα τοῦ ζητοῦνται καί γιατί ἀξιώθηκε σάν τόν Θεό νά ὀνομάζεται ἐλεήμων, καί μάλιστα ἀπό τό Χριστό σ᾽ αὐτή τή ζωή καί στή μέλλουσα, μπροστά σέ ὅλη τήν κτίση»

Καί λίγο παρακάτω στόν ἴδιο λόγο του ὑπογραμμίζει ὅτι δέν χρειάζεται νά ἔχει κανείς πολλά ὑλικά ἀγαθά γιά νά εἶναι ἐλεήμων καί νά δίνει ἐλεημοσύνη. Γράφει χαρακτηριστικά: «Ἀλλά κι ἄν δέν ἔχει κανείς κάτι γιά νά ἐλεεῖ, νά ἔχει εὐσπλαχνία σέ ὅλους καί μέ ὅ,τι μπορεῖ, νά βοηθήσει ὅσους ἔχουν ἀνάγκη, ἀφήνοντας κάθε ἐμπαθῆ προσκόλληση στά πράγματα τοῦ βίου καί ἔχοντας συμπάθεια γιά τούς ἀνθρώπους.»

Ἐλεήμων λοιπόν εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ἀγαπᾶ πραγματικά καί ἄδολα τούς ἄλλους ἀνθρώπους. Πού τούς συμπονᾶ καί δέν ἀντέχει στήν σκέψη ὅτι ἔστω κι ἕνας ἄνθρωπος θά βρεθεῖ στήν κόλαση μακριά ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Γράφει χαρακτηριστικά ὁ Γέροντας Σωφρόνιος γιά τόν πνευματικό του πατέρα τόν Ἅγιο Σιλουανό τόν Ἀθωνίτη: «Ἐνθυμούμενος τήν συνομιλίαν αὐτοῦ μετά τινος ἐρημίτου ὅστις ἔλεγεν: -Ὁ Θεός θά τιμωρήση ὅλους τούς ἀθέους. Θα καίωνται εἰς τό αἰώνιον πῦρ. Ὀφθαλμοφανῶς ἡ ἰδέα ὅτι οἱ ἄθεοι θά ἐτιμωροῦντο εἰς τό αἰώνιον πῦρ προεξένει εἰς αὐτόν ἱκανοποίησιν … Μετά καταφανοῦς συγκινήσεως ὁ Γέρων ἀπήντησε: -Λοιπόν εἰπέ εἰς ἐμέ παρακαλῶ ἐάν σέ βάλουν εἰς τόν παράδεισον καί ἴδης ἐκεῖθεν ὅτι καίεταί τις ἐν τῇ φλογί τοῦ ἄδου, θά εἶσαι ἄραγε ἀναπεπαυμένος; -Ἀλλά τί δύναται γενέσθαι; Αὐτοί οἱ ἴδιοι εἶναι ἔνοχοι λέγει ἐκεῖνος. Τότε ὁ Γέρων μετά τεθλιμμένου βλέμματος ἀπεκρίθη: -Ἡ ἀγάπη δέν δύναται νά ὑποφέρη τοῦτο … Πρέπει νά προσευχώμεθα ὑπέρ πάντων».

Ὁ Χριστιανός δέν ξεχωρίζει στήν ἐλεημοσύνη καλούς καί κακούς, δικαίους καί ἁμαρτωλούς, πιστούς καί ἀπίστους. Ἡ ἐλεήμων καρδιά του προσεύχεται καί ποθεῖ τήν σωτηρία ὅλων τῶν ἀνθρώπων.

Εἶναι πλέον παροιμιώδης ἡ φράση τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου: «Ἡρωτήθη πάλιν ἐν ἄλλῳ καιρῷ… Καί τί ἐστί καρδία ἐλεήμων; Καί εἶπε Καῦσις καρδίας ὑπέρ πάσης τῆς κτίσεως, ὑπέρ τῶν ἀνθρώπων καί τῶν ὀρνέων καί τῶν ζώων καί τῶν δαιμόνων, καί ὑπέρ παντός κτίσματος, καί ἐκ τῆς μνήμης αὐτῶν καί τῆς θεωρίας αὐτῶν ρέουσιν οἱ ὀφθαλμοί αὐτοῦ δάκρυα. Ἐκ τῆς πολλῆς καρτερίας σμικρύνεται ἡ καρδία αὐτοῦ καί οὐ δύναται βαστάξαι ἤ ἀκοῦσαι ἤ ἰδεῖν βλάβην τινά ἤ λύπην μικράν ἐν τῇ κτίσει γινομένην. Καί διά τοῦτο καί ὑπέρ τῶν ἐχθρῶν τῆς ἀληθείας καί ὑπέρ τῶν βλαπτόντων αὐτόν ἐν πάσῃ ὥρα εὐχήν μετά δακρύων προσφέρει, τοῦ φυλαχθῆναι αὐτούς καί ἱλασθῆναι αὐτοῖς ὁμοίως καί ὑπέρ τῆς φύσεως τῶν ἐρπετῶν ἐκ τῆς πολλῆς αὐτοῦ ἐλεημοσύνης τῆς κινουμένης ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ἀμέτρως καθ᾽ ὁμοιότητα τοῦ Θεοῦ».

Ὁ ἐλεήμων ἄνθρωπος, αὐτός πού ἀξίζει νά ἐλεηθεῖ ἀπό τόν Θεό, προσεύχεται μέ πόνο καρδιακό ἀκόμη καί γιά τούς ἐχθρούς τῆς ἀληθείας. Μόνο ὁ ἄνθρωπος τοῦ ὁποίου ἡ καρδιά φλέγεται ἀπό ἀγάπη πρός τούς αἱρετικούς μπορεῖ νά κάνει σωστό ἀντιαιρετικό ἀγώνα.

Ἡ διακονία στόν ἀντιαιρετικό τομέα τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι διακονία ὕψιστης ἐλεημοσύνης. Οἱ αἱρετικοί δέν ἔχουν γνώση καί πεῖρα τῆς ἀληθινῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης. Ὑποφέρουν μέσα στά δίχτυα τῆς πλάνης καί τῆς αἵρεσης. Μόνο ἕνας Χριστιανός μπορεῖ νά ἐννοήσει καθαρά τόν πόνο ἑνός ἀνθρώπου πού βρίσκεται παγιδευμένος μέσα στούς δρόμους τοῦ Ἐωσφόρου. Μόνο ἕνας Χριστιανός μπορεῖ νά προσφέρει «δεήσεις τε καί ἱκετηρίας πρός τόν δυνάμενον σῴζειν … μετά κραυγῆς ἰσχυρᾶς καί δακρύων» (Ἑβρ. 5, 7), γιά τούς ἐχθρούς του καί γιά τούς ἐχθρούς τῆς πίστεως.

Ὅσοι ἀπό ἐμᾶς ἀσχολούμαστε στόν ποιμαντικό τομέα τῆς ἀντιμετώπισης τῶν αἱρέσεων ὀφείλουμε πρωτίστως νά ἔχουμε τέτοια στάση καί τέτοια καρδιά ἀπέναντι στούς αἱρετικούς. Ὀφείλουμε νά ἐφαρμόζουμε τήν εὐαγγελική προτροπή «ἐγώ δέ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τούς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καί προσεύχεσθε ὑπέρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καί διωκόντων ὑμᾶς» (Ματθ. 5, 44).

Ἄν δέν τό κάνουμε ἐμεῖς γιά τούς αἱρετικούς ποιός θά τό κάνει; Ἄν ἐμεῖς πού κατανοοῦμε τό δράμα τους δέν προσευχηθοῦμε γι᾽ αὐτούς ποιός θά προσευχηθεῖ; Ἄν ἐμεῖς πού ξέρουμε τόν πόνο τους δέν τούς συμπονέσουμε ποιός θά τό κάνει; Ἄν ἐμεῖς δέν τούς ἐλεήσουμε ποιός θά μᾶς ἐλεήσει;

Περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ 
ΤΕΥΧΟΣ 95
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ-ΜΑΡΤΙΟΣ 2019
Ενημερωτικό Περιοδικό  Διορθοδόξου  Συνδέσμου Πρωτοβουλιών Γονέων

Για να γίνετε συνδρομητές στο Περιοδικό "ΔΙΑΛΟΓΟΣ" παρακαλούμε καλέστε στο 2106396665

http://www.ppu.gr/

https://www.impantokratoros.gr/