Κάποτε, κάπου εκεί κοντά στην Ριζάρειο Σχολή, συνάντησε τον Άγιο Νεκτάριο ο μοναχός Νικόδημος από τα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους. Ο Άγιος χαιρέτεησε τον αγιορείτη μοναχό με τον πασίγνωστο αγιορείτικο χαιρετισμό «ευλογείτε», που ήταν – για τότε τουλάχιστον – εντελώς άγνωστος στους πολλούς. Όπως ήταν φυσικό απόρησε ο μοναχός και ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος μεταξύ […]

Κάποτε, κάπου εκεί κοντά στην Ριζάρειο Σχολή, συνάντησε τον Άγιο Νεκτάριο ο μοναχός Νικόδημος από τα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους.

Ο Άγιος χαιρέτεησε τον αγιορείτη μοναχό με τον πασίγνωστο αγιορείτικο χαιρετισμό «ευλογείτε», που ήταν – για τότε τουλάχιστον – εντελώς άγνωστος στους πολλούς.

Όπως ήταν φυσικό απόρησε ο μοναχός και ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος μεταξύ τους:

– Πώς γνωρίζετε πάτερ το «ευλογείτε»

– Κι εγώ Γέροντα μοναχός είμαι!

– Φαίνεστε πως είστε και παπάς. Που είστε εφημέριος;

– Είμαι εδώ στον Άγιο Γεώργιο της Ριζαρείου.

– Ασφαλώς τότε, θα είστε ο Μητροπολίτης Πενταπόλεως. Γιατί γνωρίζω καλά ότι αυτός είναι εκεί εφημέριος. Γιατί δεν φέρετε το διακριτικό σας εξωτερικά;

– Μέσα μας Γέροντα. Το πώς έχουμε τον Χριστό μέσα μας. Αυτό έχει σημασία. Τα εξωτερικά δεν είναι τόσο απαραίτητα. Απάντησε με γλυκύτητα και ταπεινοφροσύνη ο Ιεράρχης του Χριστού.

ΠΗΓΗ

https://simeiakairwn.wordpress.com