ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΔΩΡΟ; Για πάρτο στο χέρι σου και κάντο κουβέντα:

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΔΩΡΟ;

Για πάρτο στο χέρι σου και κάντο κουβέντα:

Πώς σε λένε;

Με λένε αντίδωρο.. !!!

Δηλαδή τι πάει να πει;

Δεν είμαι το δώρο…

Καλά το δώρο που είναι;

Στο Άγιο Ποτήριο μέσα!!!

Από εκεί να πας να το πάρεις…!!!

Εσύ τί είσαι;

Εγώ είμαι ευλογία.

Εκείνο τί είναι;

Εκείνο είναι Το δώρο εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν την αιώνιον.

Είναι η είσοδος για τη Βασιλεία

Των Ουρανών!!!

Εσύ τι είσαι;

– Είμαι Ευλογία Κυρίου και Ελεος!

Σε περιμένω να Εξομολογηθείς,

να Μετανοήσεις, να αλλάξεις ζωή και να Κοινωνήσεις Το Σώμα και Το Αίμα Του Χριστού για να σωθείς!!!

Το Αντίδωρο είναι η Κοιλία Της Θεοτόκου. Ευλογία από Τη Θεοτόκο παίρνουμε με το Αντίδωρο!!!

Το δώρο είναι εκείνο που γέννησε η Θεοτόκος και μετουσιώθηκε μέσα εις άφεσιν αμαρτιών και είναι Ο Χριστός!!!

Έπειτα δίνεται μία μικρή ευλογία, για να μην κόψεις τελείως την επαφή σου με την Εκκλησία. Όχι όμως ότι στο Αντίδωρο υπάρχει σωτηρία, έστω και αν φας ένα καφάσι Αντίδωρα, δεν σώζεσαι.

Ο Χριστός Σώζει, η Θεοτόκος Πρεσβεύει!!!

《Ταις Πρεσβείαις Της Θεοτόκου Σώτερ Σώσον ημάς!!!》

~Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας

ΠΗΓΗ

https://simeiakairwn.wordpress.com

Τι είναι το παπικό αλάθητο;

 

Τι είναι το παπικό αλάθητο;

 Είναι και αυτό παπική αίρεση συνημμένη με το πρωτείο, το οποίο θέλει να κατοχυρώσει δογματικά. Ο Πάπας δεν είναι απλά πρώτος στην Εκκλησία αλλά και αλάθητος, μη δεχόμενος κοντά του άλλες εκκλησιαστικές αυθεντίες και εξουσίες. Η σύνοδος του Βατικανού ορίζει: «Όταν ο επίσκοπος Ρώμης αποφαίνεται από καθέδρας (ex cathedra), δηλαδή όταν ασκώντας το έργο του σαν ποιμένας και διδάσκαλος όλων των χριστιανών, ορίζει με την ύψιστη αποστολική του αυθεντία κάποια διδασκαλία περί πίστεως ή πράξεως που πρέπει να γίνη αποδεκτή από την Εκκλησία, βάσει της θείας βοήθειας που του δόθηκε σαν

υπόσχεση στο πρόσωπο του μακαρίου Πέτρου, έχει το αλάθητο με το οποίο ο θείος λυτρωτής θέλησε να είναι εφοδιασμένη η Εκκλησία του στον καθορισμό κάποιας διδασκαλίας περί πίστεως ή πράξεως. Δια τούτο όλες οι οριστικές αποφάσεις των Ρωμαίων επισκόπων είναι από μόνες τους αλάθητες και όχι από τη συναίνεση της Εκκλησίας».

 Βεβαίως το αλάθητο του Πάπα δεν είναι δύναμη απεριόριστη και ανεξέλεγκτη. Η σύνοδος θέτει περιορισμούς. Ο Πάπας δεν είναι αλάθητος όταν αποφαίνεται ως ιδιώτης, αλλ΄ όταν αποφαίνεται επίσημα από καθέδρας, δηλαδή σαν εκπρόσωπος όλης της Εκκλησίας. Ο περιορισμός αυτός εφευρέθηκε για να καλύψει το φαινόμενο πλάνης Παπών στην εκκλησιαστική ιστορία (Λιβέριος, Ονώριος). Οι διακρίσεις όμως αυτές, άλλοτε να είναι αλάθητος ο Πάπας και άλλοτε όχι, δεν έχουν μεγάλη σημασία. Σημασία έχει ότι ο Πάπας σφετερίσθηκε στο πρόσωπό του την αλάθητη φωνή με την οποία ο Σωτήρας εφοδίασε την Εκκλησία του. Η συμπύκνωση του αλαθήτου σε μία μόνο ανθρώπινη κεφαλή φορτισμένη με πολλή εγωπάθεια και αλαζονεία, καθιστά —κυρίως στις ημέρες μας— το δόγμα αυτό του Παπισμού πολύ αποκρουστικό και απαράδεκτο.

Τέλος πολύ προβληματική είναι η σχέση του αλαθήτου του Πάπα με το αλάθητο των οικουμενικών συνόδων, το οποίο αποδέχεται η Ρωμαϊκή Εκκλησία. Ή θα έχουμε δυο παράλληλα αλάθητα, ή για το αλάθητο των οικουμενικών συνόδων (που είναι πολλές στη Ρωμαϊκή Εκκλησία) απαιτείται και η συναίνεση του Πάπα, οπότε δεν εννοούμε τη φύση του αλαθήτου των συνόδων που τελικά μεταβάλλονται σε απλό διάκοσμο της Ρωμαϊκής έδρας.

(Ανδρέου Θεοδώρου «Απαντήσεις σε ερωτήματα συμβολικά», εκδόσεις Αποστολική Διακονία, σελ. 156-157)

 

πηγή:  proskynitis.blogspot.com

https://makkavaios.blogspot.com

 

Να εστιάζεις στα καλά παραδείγματα, στους φωτεινούς ανθρώπους…

Ο Θεός μας καλεί να δούμε την ομορφιά της ζωής.

Όμως όχι μόνο να την δούμε, αλλά μας καλεί και να την ζήσουμε με την στάση ζωής μας, με την συμπεριφορά μας, με τα λόγια μας, με τους λογισμούς μας.

Το κάλλος για να το βρεις και να το δεις στην ζωή, χρειάζεται πρωτίστως να το καλλιεργήσεις μέσα σου.

Εάν μέσα στην καρδιά σου, στους λογισμούς σου, καλλιεργείς το κακό, την απαισιοδοξία, τον αρνητισμό, την εμπάθεια, τότε παντού θα αναζητάς και θα βρίσκεις τα αντίστοιχα κακά, ώστε να επιβεβαιώνεις και να δικαιολογείς το εσωτερικό σου σκοτάδι.

Η ζωή μας μπορεί να έχει δυσκολίες. Όμως άλλο οι δυσκολίες που μπορεί να περνούμε και άλλο η κακότητα η οποία μπορεί να αιχμαλωτίσει την ύπαρξή μας.

Δυσκολίες και προβλήματα όλοι έχουν. Κάποιοι όμως επιλέγουν να μην βλέπουν την ζωή απαισιόδοξα και μίζερα, αλλά επιλέγουν να ελπίζουν, να αγωνίζονται, να μαθαίνουν από τα λάθη τους, να ταπεινώνονται! Δεν φταίνε πάντα οι άλλοι για τα δικά μας δεινά. Συνήθως φταίνε οι επιλογές που κάναμε.

Εύκολο είναι κάποιος να αφεθεί στον αρνητισμό και στην κατάκριση των πάντων. Όμως με αυτόν τον τρόπο τί κερδίζουμε; Τίποτα!

Το να καταδικάζεις και ν’ αναθεματίζεις δεν σε κάνει καλύτερο, ούτε καν καλό! Επειδή βρίζεις κάποιον που έκλεψε, αυτό δεν σε κάνει ελεήμονα!

Το ζητούμενο είναι να πράττεις το καλό στη ζωή σου, να βάζεις καλό λογισμό για τον αδελφό σου, να μην φανατίζεσαι, να μην έχεις κόμπλεξ (να λυπάσαι) με την επιτυχία του άλλου, να έχεις ευγνωμοσύνη, να ειρηνεύεις με τους ανθρώπους σου, ν’ αγαπάς ειλικρινά, να βλέπεις με έλεος, να μιλάς απαλά, ν’ ακούς καλοπροαίρετα, να στέκεις αθόρυβα, να συγχωρείς εύκολα…

Να επιλέγεις πάντα την ελπίδα, την συγχώρεση.

Να εστιάζεις στο καλά παραδείγματα, στους φωτεινούς ανθρώπους.

Πάντα υπάρχουν φωτεινοί άνθρωποι.

Όπως πάντα υπάρχουν τα άνθη μέσα σε ένα περιβόλι.

Εάν όμως εσύ επιλέγεις να πας στην κοπριά, τότε δεν σου φταίει κανείς. Απλά επέλεξες να είσαι μύγα και όχι μέλισσα…

Ας μην το κάνουμε λοιπόν αυτό στον εαυτό μας.

Ας γίνουμε μέλισσες.

Ας γίνουμε άνθρωποι με φως και γλυκάδα…

Αρχ. Παύλος Παπαδόπουλος

ΠΗΓΗ

https://simeiakairwn.wordpress.com

Γέρων Γεώργιος: «Η προφητεία του Ερντογάν»

 

Γέρων Γεώργιος: «Η προφητεία του Ερντογάν»

 

Γέροντα Ιάκωβε όπως όταν ζούσες έτρεχες με την Αγία Κάρα και πρόσφερες την ευλογία σου στους πιστούς, έτσι έλα και σε μένα!

Ὁ ἀστυνομικὸς Ἀνδρέας Βοσκοῦ, πνευματικὸ παιδὶ τοῦ Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου, εἶχε βγάλει ἕνα σπυρὶ στὸ μέτωπο, τὸ ὁποῖο μάζευε πύον. Μὲ γιατρούς, φάρμακα δὲν ἐπέρχονταν ἴαση.

Διαβάζοντας τὸ βιβλίο του π. Ἰακώβου τὸν παρακάλεσε, δὲν τὸν εἶχε γνωρίσει, ἐν ζωῇ, καὶ τοῦ εἶπε:

«Γέροντα Ἰάκωβε ὅπως ὅταν ζοῦσες ἔτρεχες μὲ τὴν Ἁγία Κάρα καὶ πρόσφερες τὴν εὐλογία σου στοὺς πιστούς, ἔτσι ἔλα καὶ σὲ μένα μὲ τὴν Ἁγία Κάρα κι εὐλόγησέ με».

Ἕνα βράδυ ποὺ ἦταν ξαπλωμένος, πρὶν κοιμηθεῖ, βλέπει ὁλοζώντανο τὸν Γέροντα Ἰάκωβο μὲ ἕναν σταυρὸ στὸ χέρι.

Τὴν ὥρα ποὺ πάει νὰ τὸν σταυρώσει, δαίμονας ἐμφανίζεται καὶ λέει «ἄστον αὐτὸν μὴν τὸν σταυρώνεις εἶναι δικός μας.»

«Δὲν εἶναι δικός σας» λέει ὁ π. Ἰάκωβος.

«Εἶναι δικός μας γιατί ἔκανε αὐτές … αὐτές… καὶ αὐτὲς τὶς ἁμαρτίες»

«Μπορεῖ νὰ τὶς ἔκανε αὐτὲς τὶς ἁμαρτίες» ἀπήντησε ὁ πατὴρ Ἰάκωβος «ἀλλὰ τὶς ἐξομολογήθηκε καὶ διεγράφησαν».

«Ναί, αὐτὲς τὶς ἐξομολογήθηκε» ἀπάντησε ὁ διάβολος, «ἀλλὰ ἔχει καὶ κάτι πιὸ μικρὲς ποὺ δὲν τὶς ἐξομολογήθηκε».

«Ἔ! Αὐτὲς εἶναι τέτοιας φύσεως ποὺ μὲ τὰ καλά του ἔργα τὶς ἐξαργύρωσε» ἀνταπάντησε ὁ Γέροντας Ἰάκωβος καὶ στὴ συνέχεια ἀπευθύνεται στὸν ἀστυνομικὸ καὶ τοῦ λέει:

«Πὲς στὸ δαίμονα ὅτι εἶσαι σεσωσμένος».

Ἐκεῖνος ὅμως φοβήθηκε, δείλιασε, ἔτρεμε ὁλόκληρος, δὲν μποροῦσε νὰ πεῖ τίποτα, «πὲς στοὺς δαίμονες ὅτι εἶμαι σεσωσμένος». Καὶ πάλι τίποτα.

Τρίτη φορὰ τὸν πιέζει πίσω στὴν πλάτη μὲ δύναμη, μὲ μεγάλη πίεση.

Συλλαβιστὰ εἶπε «εἶμαι σεσωσμένος» ὁ ἀστυνομικός, τέτοια τρομάρα εἶχε πάρει καὶ ὁ διάβολος ἔγινε ἄφαντος.

Τὸ πρωὶ σηκώθηκε πῆγε στὸν καθρέπτη, εἶδε ὅτι εἶχε σπάσει τὸ σπυρὶ κι ἔβγαζε πύον μεγέθους, μήκους καὶ πάχους ἑνὸς τσιγάρου.

Πῆγε διηγήθηκε τὸ ὅλο γεγονὸς στὴ γυναῖκα του καὶ τῆς εἶπε καὶ γιὰ τὴν πίεση πίσω στὴν πλάτη του ἀπὸ τὸ χέρι του π. Ἰακώβου.

Σήκωσε ἐκείνη τὴ φανέλα του καὶ βλέπει ἀποτυπωμένη στὴν πλάτη του, τὴν παλάμη τοῦ χεριοῦ του π. Ἰακώβου.!

Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμιλία τοῦ Ἡγουμένου τῆς Ι.Μ. Ὁσίου Δαυίδ, Γέροντος Γαβριὴλ γιὰ τὸν Ἅγιο Ἰάκωβο

ΠΗΓΗ

https://simeiakairwn.wordpress.com

Ὁ Ἅγιος Γεώργιος Κουδουνάς ἑνώνει Ρωμιούς καί Τούρκους

 

Ὁ Ἅγιος Γεώργιος Κουδουνάς ἑνώνει Ρωμιούς καί Τούρκους

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ἄν καί στήν ὀρθόδοξη ἐκκλησία ἡ γιορτή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου μεταφέρεται, σέ περίπτωση πού ἡ 23η Ἀπριλίου πέσει πρίν τό Πάσχα, ἐντός τῆς νηστείας, οἱ μουσουλμᾶνοι ἐπισκέπτονται μέ θρησκευτική εὐλάβεια καί τάματα τόν Ἅγιο Γεώργιο τόν Κουδουνά στήν Πρίγκηπο! Κι αὐτό εἶναι ἕνα ἀπό τά ἐλάχιστα φαινόμενα πού ἑνώνει Ρωμιούς καί Τούρκους σέ ἕνα πολύ σημαντικό προσκύνημα τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησίας!

Τό ἑλληνορθόδοξο Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ «Κουδουνά» στήν Πρίγκηπο, στή θάλασσα τοῦ Μαρμαρᾶ, ἀποτελεῖ κοινό τόπο λατρείας, ὅπου συρρέουν κάθε χρόνο -εἰδικά ἀνήμερα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου- χριστιανοί καί μουσουλμᾶνοι. Ὅπως λένε χιλιάδες Τοῦρκοι πού...ἐπισκέπτονται κάθε χρόνο στόν Ἅγιο, «ὁ ἅγιος δέν ξεχωρίζει Ρωμιούς ἀπό ἀλλόθρησκους καί τούς φροντίζει ὅλους». Γι' αὐτό καί ἐκεῖνοι τοῦ ζητοῦν ὅ,τι ἔχουν περισσότερο ἀνάγκη.

Ἄνθρωποι ὅλων τῶν ἡλικιῶν, ἄνδρες, γυναῖκες καί παιδιά ἀνεβαίνουν πρός τό μοναστήρι κρατῶντας στά χέρια κουβάρια κλωστῆς, τήν ὁποία ξετυλίγουν μέχρι νά φτάσουν στήν εἴσοδο τῆς ἐκκλησίας. Ὅσο ἀνεβαίνουν δέν ἐπιτρέπεται νά μιλοῦν, μόνον ὅταν κατεβαίνουν καί ἀφοῦ ἔχουν κάνει τήν εὐχή πού θέλουν νά τούς πραγματοποιήσει ὁ Ἅγιος. Τήν εὐχή τήν γράφουν σέ χαρτί καί τήν ἀφήνουν στή μονή. Κάποιοι πάλι, δένουν μικρές κορδέλες ἤ μαντίλια στά κλαδιά τῶν δέντρων καί ἀφήνουν σημειώματα ἤ ζωγραφιές.

«Ἀϊ-Γιώργη μου, κάνε καλά τόν πατέρα μοῦ», «Ἀϊ- Γιώργη μου, κάνε τούς γονεῖς μου νά ξαναγαπήσουν», «Ἀϊ- Γιώργη μου, βοήθησέ μέ νά εἰσαχθῶ στό πανεπιστήμιο», «Ἀϊ-Γιώργη μου, βοήθησε μέ νά βρῶ ἐργασία καί νά ἀποκτήσω σπίτι».

Τά παραπάνω εἶναι λίγες ἀπό τίς χιλιάδες παρακλήσεις πού γίνονται στόν Ἁγιο Γεώργιο τόν Κουδουνά στήν Πριγκιπόνησο, ἀπό προσκυνητές ὅλων τῶν ἐθνοτήτων καί θρησκειῶν. Κυρίως ὅμως ἀπό Tούρκους, μουσουλμάνους.

Τό μοναστήρι εἶναι κτισμένο τό 963 μ.Χ. ὅταν βασίλευε ὁ Νικηφόρος Φωκάς καί εἶναι ἀφιερωμένο στόν Ἁγιο Γεώργιο. Λέγεται δέ ὅτι ἡ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου βρέθηκε ἀπό ἕναν βοσκό, καθώς ἦταν σκεπασμένη ἀπό μιά ἁρμαθιά κουδούνια, γι' αὐτό πῆρε τήν ὀνομασία «Κουδουνάς».

Κατά τήν παράδοση καί μέχρι σήμερα ὅσοι κάνουν τάμα παίρνουν ἕνα «κουδουνάκι» καί ὅταν ὑλοποιεῖται τό τάμα τους τό ἐπιστρέφουν, φέρνοντας στό μοναστήρι λάδι, χρήματα κ.λπ.

Κάθε χρόνο τό ἐπισκέπτονται 250.000 ἄτομα, κυρίως Τοῦρκοι, ἐνῶ τό μοναστήρι γιορτάζει δύο φορές το χρόνο. Τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καί τῆς Ἁγίας Θέκλας.

Γιατί, ὅμως, οἱ Τοῦρκοι πιστεύουν τόσο βαθειά στόν Ἅγιο Γεώργιο; 

Τό 963 μ.Χ., ἐπί Βυζαντίου ἀκόμα, ἕνας Βοσκός εἶδε στόν ὕπνο τοῦ τόν Ἅγιο Γεώργιο. Ἐκεῖνος τοῦ εἶπε νά πάει σέ ἕνα βουνό καί νά σκάψει ἐκεῖ πού θά ἀκούσει τά «κουδούνια». Ὁ βοσκός ἔσκαψε καί βρῆκε τήν εἰκόνα του. Ἡ εἰκόνα τοῦ ἔμεινε ἄφθαρτη καί ὁ βοσκός τοῦ ἀφιέρωσε μία μονή. Πῆρε τό προσωνύμιο «Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Κουδουνᾶς» καί ἡ εἰκόνα τοῦ βρίσκεται σήμερα στήν Πρίγκηπο, τό μεγαλύτερο νησί ἀπό τά Πριγκηπονήσια στόν Μαρμαρά. 

Τό παράξενο εἶναι πῶς κάθε χρόνο, περισσότεροι ἀπό 250.000 Τοῦρκοι, συρρέουν στό μοναστήρι καί προσκυνοῦν τήν εἰκόνα του. Οἱ λόγοι πού τόσοι Τοῦρκοι πιστεύουν στόν Ἅγιο Γεώργιο εἶναι τρεῖς. 

Πρῶτος καί βασικότερος; Πιστεύουν στά θαύματα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, τά ὁποία ὅπως λένε συμβαίνουν σέ ὅσους πιστεύουν σέ αὐτόν, ἀνεξαρτήτως θρησκείας. Οἱ Τοῦρκοι γράφουν σέ ἕνα χαρτάκι τήν εὐχή τους καί τήν ἀφήνουν στόν μοναστήρι. Ὡς ἀντάλλαγμα παίρνουν ἕνα κουδούνι, τό ὁποῖο ἐπιστρέφουν ὅταν πραγματοποιηθεῖ ἡ εὐχή. Καί ὅλο καί περισσότεροι, ἀναφέρουν ὅτι αὐτό πού ζήτησαν συνέβη. 

Δεύτερον, τό πράσινο χρῶμα τῆς στολῆς του (στήν εἰκόνα), εἶναι γιά τούς μουσουλμάνους τό χρῶμα τῆς ζωῆς. Δηλαδή ἱερό. 

Καί τρίτον, εἰδικά οἱ Τοῦρκοι τῆς Κωνσταντινούπολης, στήν ὄψη τοῦ τροπαιοφόρου μέ τό ξίφος πάνω στό ἄλογο, ἐνίωθαν πάντα ἕναν φόβο. 

Φωτογραφία ἀπό ἑορτασμό στόν Ἅγιο Γεώργιο Κουδουνά τῆς Πριγκήπου τό 1953

orthodoxianewsagency

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

Αφήστε με να ζήσω: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! - ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

 

Αφήστε με να ζήσω: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! - ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

 

 «Προϊδὼν (ὁ προφητάναξ Δαυΐδ) ἐλάλησε περὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῡ ὅτι οὐ κατελείφθη ἡ ψυχὴ αὐτοῦ

εἰς ᾅδου οὐδὲ ἡ σάρξ αὐτοῦ εἶδε διαφθοράν...» (Πράξ. 2, 31)

Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἀγαπητοί φίλοι, σέ ὅποια ἡλικία κι ἄν γνωρίσουν τό σωματικό θάνατο, εἴτε ὡς ἔμβρυα λίγων δευτερολέπτων, εἴτε ὡς βρέφη καί παιδιά, εἴτε ὡς ἐνήλικες καί ἡλικιωμένοι, ὅλοι

ἀνεξαιρέτως, σύμφωνα μέ τήν ὀρθόδοξη Πίστη μας, θά ἀναστηθοῦμε καί σωματικῶς κατά τή Δευτέρα Παρουσία τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ μας «εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ» (Ἐφ. 4, 13).

Αὐτό ὁμολογοῦμε στό «Σύμβολο τῆς Πίστεως»: «προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος», καί αὐτή μας τή βεβαιότητα ψάλλουμε χαρμόσυνα κάθε Ἅγιο Πάσχα:  

«Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν,

θανάτῳ θάνατον πατήσας

καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι

ζωὴν χαρισάμενος»!

Σᾶς εὐχόμαστε, λοιπόν, ὁ Ἀναστημένος Κύριός μας νά φωτίζει τή ζωή σας μέ τό «ἀνέσπερο Φῶς» Του, νά σᾶς χαρίζει πνευματική καί σωματική ὑγεία καί κάθε εὐλογία στή ζωή σας.

πηγή: afistemenaziso.gr

https://makkavaios.blogspot.com